மதி²: 13
1 அபரஞ்ச தஸ்மிந் தி³நே யீஸு²: ஸத்³மநோ க³த்வா ஸரித்பதே ரோத⁴ஸி ஸமுபவிவேஸ²|
An jenem Tage ging Jesus zum Hause hinaus und setzte sich an das Meer.
2 தத்ர தத்ஸந்நிதௌ⁴ ப³ஹுஜநாநாம்’ நிவஹோபஸ்தி²தே: ஸ தரணிமாருஹ்ய ஸமுபாவிஸ²த், தேந மாநவா ரோத⁴ஸி ஸ்தி²தவந்த: |
Und es versammelte sich eine große Volksmenge zu ihm, so daß er in ein Schiff trat und sich setzte; und alles Volk stand am Ufer.
3 ததா³நீம்’ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாந் இத்த²ம்’ ப³ஹுஸ² உபதி³ஷ்டவாந்| பஸ்²யத, கஸ்²சித் க்ரு’ஷீவலோ பீ³ஜாநி வப்தும்’ ப³ஹிர்ஜகா³ம,
Und er redete zu ihnen vieles in Gleichnissen und sprach: Siehe, der Sämann ging aus zu säen.
4 தஸ்ய வபநகாலே கதிபயபீ³ஜேஷு மார்க³பார்ஸ்²வே பதிதேஷு விஹகா³ஸ்தாநி ப⁴க்ஷிதவந்த: |
Und indem er säte, fiel etliches an den Weg, und die Vögel kamen und fraßen es auf.
5 அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு ஸ்தோகம்ரு’த்³யுக்தபாஷாணே பதிதேஷு ம்ரு’த³ல்பத்வாத் தத்க்ஷணாத் தாந்யங்குரிதாநி,
Anderes aber fiel auf den felsigen Boden, wo es nicht viel Erde hatte; und es ging alsbald auf, weil es nicht tiefe Erde hatte;
6 கிந்து ரவாவுதி³தே த³க்³தா⁴நி தேஷாம்’ மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸு²ஷ்கதாம்’ க³தாநி ச|
als aber die Sonne aufging, ward es verbrannt; und weil es keine Wurzel hatte, verdorrte es.
7 அபரம்’ கதிபயபீ³ஜேஷு கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பதிதேஷு கண்டகாந்யேதி⁴த்வா தாநி ஜக்³ரஸு: |
Anderes aber fiel unter die Dornen; und die Dornen wuchsen auf und erstickten es.
8 அபரஞ்ச கதிபயபீ³ஜாநி உர்வ்வராயாம்’ பதிதாநி; தேஷாம்’ மத்⁴யே காநிசித் ஸ²தகு³ணாநி காநிசித் ஷஷ்டிகு³ணாநி காநிசித் த்ரிம்’ஸ²கு³ம்’ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
Anderes aber fiel auf gutes Erdreich und brachte Frucht, etliches hundertfältig, etliches sechzigfältig und etliches dreißigfältig.
9 ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே ஸ ஸ்²ரு’ணுயாத்|
Wer Ohren hat zu hören, der höre!
10 அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யைராக³த்ய ஸோ(அ)ப்ரு’ச்ச்²யத, ப⁴வதா தேப்⁴ய: குதோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே?
Da traten die Jünger herzu und sprachen zu ihm: Warum redest du in Gleichnissen mit ihnen?
11 தத: ஸ ப்ரத்யவத³த், ஸ்வர்க³ராஜ்யஸ்ய நிகூ³டா⁴ம்’ கதா²ம்’ வேதி³தும்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ ஸாமர்த்²யமதா³யி, கிந்து தேப்⁴யோ நாதா³யி|
Er aber antwortete und sprach: Weil es euch gegeben ist, die Geheimnisse des Himmelreichs zu verstehen; jenen aber ist's nicht gegeben.
12 யஸ்மாத்³ யஸ்யாந்திகே வர்த்³த⁴தே, தஸ்மாயேவ தா³யிஷ்யதே, தஸ்மாத் தஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப⁴விஷ்யதி, கிந்து யஸ்யாந்திகே ந வர்த்³த⁴தே, தஸ்ய யத் கிஞ்சநாஸ்தே, தத³பி தஸ்மாத்³ ஆதா³யிஷ்யதே|
Denn wer da hat, dem wird gegeben werden, und er wird Überfluß haben; wer aber nicht hat, von dem wird auch das genommen werden, was er hat.
13 தே பஸ்²யந்தோபி ந பஸ்²யந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்தோபி ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி, பு³த்⁴யமாநா அபி ந பு³த்⁴யந்தே ச, தஸ்மாத் தேப்⁴யோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா² கத்²யதே|
Darum rede ich in Gleichnissen zu ihnen, weil sie sehen und doch nicht sehen, und hören und doch nicht hören und nicht verstehen;
14 யதா² கர்ணை: ஸ்²ரோஷ்யத² யூயம்’ வை கிந்து யூயம்’ ந போ⁴த்ஸ்யத²| நேத்ரைர்த்³ரக்ஷ்யத² யூயஞ்ச பரிஜ்ஞாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²| தே மாநுஷா யதா² நைவ பரிபஸ்²யந்தி லோசநை: | கர்ணை ர்யதா² ந ஸ்²ரு’ண்வந்தி ந பு³த்⁴யந்தே ச மாநஸை: | வ்யாவர்த்திதேஷு சித்தேஷு காலே குத்ராபி தைர்ஜநை: | மத்தஸ்தே மநுஜா: ஸ்வஸ்தா² யதா² நைவ ப⁴வந்தி ச| ததா² தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ க்ரியந்தே ஸ்தூ²லபு³த்³த⁴ய: | ப³தி⁴ரீபூ⁴தகர்ணாஸ்²ச ஜாதாஸ்²ச முத்³ரிதா த்³ரு’ஸ²: |
und es wird an ihnen die Weissagung des Jesaja erfüllt, welche also lautet: «Mit den Ohren werdet ihr hören und nicht verstehen, und mit den Augen werdet ihr sehen und nicht erkennen!
15 யதே³தாநி வசநாநி யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தாநி தேஷு தாநி ப²லந்தி|
Denn das Herz dieses Volkes ist verstockt, und mit den Ohren hören sie schwer, und ihre Augen haben sie verschlossen, daß sie nicht etwa mit den Augen sehen und mit den Ohren hören und mit dem Herzen verstehen und sich bekehren und ich sie heile».
16 கிந்து யுஷ்மாகம்’ நயநாநி த⁴ந்யாநி, யஸ்மாத் தாநி வீக்ஷந்தே; த⁴ந்யாஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸ²ப்³த³க்³ரஹா: , யஸ்மாத் தைராகர்ண்யதே|
Aber selig sind eure Augen, daß sie sehen, und eure Ohren, daß sie hören.
17 மயா யூயம்’ தத்²யம்’ வசாமி யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³யத்³ வீக்ஷ்யதே, தத்³ ப³ஹவோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ தா⁴ர்ம்மிகாஸ்²ச மாநவா தி³த்³ரு’க்ஷந்தோபி த்³ரஷ்டும்’ நாலப⁴ந்த, புநஸ்²ச யூயம்’ யத்³யத் ஸ்²ரு’ணுத², தத் தே ஸு²ஸ்²ரூஷமாணா அபி ஸ்²ரோதும்’ நாலப⁴ந்த|
Denn wahrlich, ich sage euch, viele Propheten und Gerechte haben begehrt zu sehen, was ihr sehet, und haben es nicht gesehen; und zu hören, was ihr höret, und haben es nicht gehört.
18 க்ரு’ஷீவலீயத்³ரு’ஷ்டாந்தஸ்யார்த²ம்’ ஸ்²ரு’ணுத|
So höret nun ihr das Gleichnis vom Sämann:
19 மார்க³பார்ஸ்²வே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: , யதா³ கஸ்²சித் ராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ நிஸ²ம்ய ந பு³த்⁴யதே, ததா³ பாபாத்மாக³த்ய ததீ³யமநஸ உப்தாம்’ கதா²ம்’ ஹரந் நயதி|
So oft jemand das Wort vom Reiche hört und nicht versteht, so kommt der Böse und raubt das, was in sein Herz gesät ist. Das ist der, bei welchem es an den Weg gestreut war.
20 அபரம்’ பாஷாணஸ்த²லே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தஸ்யார்த² ஏஷ: ; கஸ்²சித் கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வைவ ஹர்ஷசித்தேந க்³ரு’ஹ்லாதி,
Auf den felsigen Boden gestreut aber ist es bei dem, welcher das Wort hört und alsbald mit Freuden aufnimmt;
21 கிந்து தஸ்ய மநஸி மூலாப்ரவிஷ்டத்வாத் ஸ கிஞ்சித்காலமாத்ரம்’ ஸ்தி²ரஸ்திஷ்ட²தி; பஸ்²சாத தத்கதா²காரணாத் கோபி க்லேஸ்தாட³நா வா சேத் ஜாயதே, தர்ஹி ஸ தத்க்ஷணாத்³ விக்⁴நமேதி|
er hat aber keine Wurzel in sich, sondern ist wetterwendisch. Wenn nun Trübsal oder Verfolgung entsteht um des Wortes willen, so nimmt er alsbald Anstoß.
22 அபரம்’ கண்டகாநாம்’ மத்⁴யே பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; கேநசித் கதா²யாம்’ ஸ்²ருதாயாம்’ ஸாம்’ஸாரிகசிந்தாபி⁴ ர்ப்⁴ராந்திபி⁴ஸ்²ச ஸா க்³ரஸ்யதே, தேந ஸா மா விப²லா ப⁴வதி| (aiōn g165)
Unter die Dornen gesät aber ist es bei dem, welcher das Wort hört; aber die Sorge um das Zeitliche und der Betrug des Reichtums ersticken das Wort, und es bleibt ohne Frucht. (aiōn g165)
23 அபரம் உர்வ்வராயாம்’ பீ³ஜாந்யுப்தாநி தத³ர்த² ஏஷ: ; யே தாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா வுத்⁴யந்தே, தே ப²லிதா: ஸந்த: கேசித் ஸ²தகு³ணாநி கேசித ஷஷ்டிகு³ணாநி கேசிச்ச த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி ப²லாநி ஜநயந்தி|
Auf das gute Erdreich gesät aber ist es bei dem, welcher das Wort hört und versteht; der bringt dann auch Frucht, einer hundertfältig, ein anderer sechzigfältig, ein dritter dreißigfältig.
24 அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முபஸ்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கத²யாமாஸ; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸே²ந கேநசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தே²நோபமீயதே, யேந ஸ்வீயக்ஷேத்ரே ப்ரஸ²ஸ்தபீ³ஜாந்யௌப்யந்த|
Ein anderes Gleichnis legte er ihnen vor und sprach: Das Himmelreich ist gleich einem Menschen, der guten Samen auf seinen Acker säte.
25 கிந்து க்ஷணதா³யாம்’ ஸகலலோகேஷு ஸுப்தேஷு தஸ்ய ரிபுராக³த்ய தேஷாம்’ கோ³தூ⁴மபீ³ஜாநாம்’ மத்⁴யே வந்யயவமபீ³ஜாந்யுப்த்வா வவ்ராஜ|
Während aber die Leute schliefen, kam sein Feind und säte Unkraut mitten unter den Weizen und ging davon.
26 ததோ யதா³ பீ³ஜேப்⁴யோ(அ)ங்கரா ஜாயமாநா: கணிஸா²நி க்⁴ரு’தவந்த: ; ததா³ வந்யயவஸாந்யபி த்³ரு’ஸ்²யமாநாந்யப⁴வந்|
Als nun die Saat wuchs und Frucht ansetzte, da zeigte sich auch das Unkraut.
27 ததோ க்³ரு’ஹஸ்த²ஸ்ய தா³ஸேயா ஆக³ம்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஹே மஹேச்ச², ப⁴வதா கிம்’ க்ஷேத்ரே ப⁴த்³ரபீ³ஜாநி நௌப்யந்த? ததா²த்வே வந்யயவஸாநி க்ரு’த ஆயந்?
Und die Knechte des Hausherrn traten herzu und sprachen: Herr, hast du nicht guten Samen in deinen Acker gesät? Woher hat er denn das Unkraut?
28 ததா³நீம்’ தேந தே ப்ரதிக³தி³தா: , கேநசித் ரிபுணா கர்ம்மத³மகாரி| தா³ஸேயா: கத²யாமாஸு: , வயம்’ க³த்வா தாந்யுத்பாய்ய க்ஷிபாமோ ப⁴வத: கீத்³ரு’ஸீ²ச்சா² ஜாயதே?
Er aber sprach zu ihnen: Das hat der Feind getan! Da sagten die Knechte zu ihm: Willst du nun, daß wir hingehen und es zusammenlesen?
29 தேநாவாதி³, நஹி, ஸ²ங்கே(அ)ஹம்’ வந்யயவஸோத்பாடநகாலே யுஷ்மாபி⁴ஸ்தை: ஸாகம்’ கோ³தூ⁴மா அப்யுத்பாடிஷ்யந்தே|
Er aber sprach: Nein! damit ihr nicht, indem ihr das Unkraut zusammenleset, zugleich mit ihm den Weizen ausraufet.
30 அத: ஸ்²ஸ்யகர்த்தநகாலம்’ யாவத்³ உப⁴யாந்யபி ஸஹ வர்த்³த⁴ந்தாம்’, பஸ்²சாத் கர்த்தநகாலே கர்த்தகாந் வக்ஷ்யாமி, யூயமாதௌ³ வந்யயவஸாநி ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய தா³ஹயிதும்’ வீடிகா ப³த்³வ்வா ஸ்தா²பயத; கிந்து ஸர்வ்வே கோ³தூ⁴மா யுஷ்மாபி⁴ ர்பா⁴ண்டா³கா³ரம்’ நீத்வா ஸ்தா²ப்யந்தாம்|
Lasset beides miteinander wachsen bis zur Ernte, und zur Zeit der Ernte will ich den Schnittern sagen: Leset zuerst das Unkraut zusammen und bindet es in Bündel, daß man es verbrenne; den Weizen aber sammelt in meine Scheune!
31 அநந்தரம்’ ஸோபராமேகாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய தேப்⁴ய: கதி²தவாந் கஸ்²சிந்மநுஜ: ஸர்ஷபபீ³ஜமேகம்’ நீத்வா ஸ்வக்ஷேத்ர உவாப|
Ein anderes Gleichnis legte er ihnen vor und sprach: Das Himmelreich ist gleich einem Senfkorn, welches ein Mensch nahm und auf seinen Acker säte.
32 ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத்³ பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரமபி ஸத³ங்குரிதம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் ஸா²காத் ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி; ஸ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்தரு ர்ப⁴வதி, யஸ்ய ஸா²கா²ஸு நப⁴ஸ: க²கா³ ஆக³த்ய நிவஸந்தி; ஸ்வர்கீ³யராஜ்யம்’ தாத்³ரு’ஸ²ஸ்ய ஸர்ஷபைகஸ்ய ஸமம்|
Dieses ist zwar unter allen Samen das kleinste; wenn es aber wächst, so wird es größer als die Gartengewächse und wird ein Baum, so daß die Vögel des Himmels kommen und in seinen Zweigen nisten.
33 புநரபி ஸ உபமாகதா²மேகாம்’ தேப்⁴ய: கத²யாஞ்சகார; காசந யோஷித் யத் கிண்வமாதா³ய த்³ரோணத்ரயமிதகோ³தூ⁴மசூர்ணாநாம்’ மத்⁴யே ஸர்வ்வேஷாம்’ மிஸ்ரீப⁴வநபர்ய்யந்தம்’ ஸமாச்சா²த்³ய நித⁴த்தவதீ, தத்கிண்வமிவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Ein anderes Gleichnis sagte er ihnen: Das Himmelreich ist gleich einem Sauerteig, den ein Weib nahm und unter drei Scheffel Mehl mengte, bis es ganz durchsäuert ward.
34 இத்த²ம்’ யீஸு² ர்மநுஜநிவஹாநாம்’ ஸந்நிதா⁴வுபமாகதா²பி⁴ரேதாந்யாக்²யாநாநி கதி²தவாந் உபமாம்’ விநா தேப்⁴ய: கிமபி கதா²ம்’ நாகத²யத்|
Dieses alles redete Jesus in Gleichnissen zum Volke, und ohne Gleichnis redete er nicht zu ihnen,
35 ஏதேந த்³ரு’ஷ்டாந்தீயேந வாக்யேந வ்யாதா³ய வத³நம்’ நிஜம்’| அஹம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி கு³ப்தவாக்யம்’ புராப⁴வம்’| யதே³தத்³வசநம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா ப்ரோக்தமாஸீத், தத் ஸித்³த⁴மப⁴வத்|
damit erfüllt würde, was durch den Propheten gesagt ist, der da spricht: «Ich will meinen Mund in Gleichnissen auftun, ich will verkündigen, was von Grundlegung der Welt an verborgen war.»
36 ஸர்வ்வாந் மநுஜாந் விஸ்ரு’ஜ்ய யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே தச்சி²ஷ்யா ஆக³த்ய யீஸ²வே கதி²தவந்த: , க்ஷேத்ரஸ்ய வந்யயவஸீயத்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம் ப⁴வாந அஸ்மாந் ஸ்பஷ்டீக்ரு’த்ய வத³து|
Da entließ Jesus die Volksmenge und ging in das Haus. Und seine Jünger traten zu ihm und sprachen: Erkläre uns das Gleichnis vom Unkraut auf dem Acker!
37 தத: ஸ ப்ரத்யுவாச, யேந ப⁴த்³ரபீ³ஜாந்யுப்யந்தே ஸ மநுஜபுத்ர: ,
Und er antwortete und sprach zu ihnen: Der den guten Samen sät, ist des Menschen Sohn.
38 க்ஷேத்ரம்’ ஜக³த், ப⁴த்³ரபீ³ஜாநீ ராஜ்யஸ்ய ஸந்தாநா: ,
Der Acker ist die Welt; der gute Same sind die Kinder des Reichs; das Unkraut aber sind die Kinder des Bösen.
39 வந்யயவஸாநி பாபாத்மந: ஸந்தாநா: | யேந ரிபுணா தாந்யுப்தாநி ஸ ஸ²யதாந: , கர்த்தநஸமயஸ்²ச ஜக³த: ஸே²ஷ: , கர்த்தகா: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா: | (aiōn g165)
Der Feind, der es sät, ist der Teufel; die Ernte ist das Ende der Weltzeit, die Schnitter sind die Engel. (aiōn g165)
Gleichwie man nun das Unkraut sammelt und mit Feuer verbrennt, so wird es sein am Ende der Weltzeit. (aiōn g165)
41 அர்தா²த் மநுஜஸுத: ஸ்வாம்’யதூ³தாந் ப்ரேஷயிஷ்யதி, தேந தே ச தஸ்ய ராஜ்யாத் ஸர்வ்வாந் விக்⁴நகாரிணோ(அ)தா⁴ர்ம்மிகலோகாம்’ஸ்²ச ஸம்’க்³ரு’ஹ்ய
Des Menschen Sohn wird seine Engel aussenden, und sie werden aus seinem Reiche sammeln alle Ärgernisse und die da Unrecht tun
42 யத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴வதி, தத்ராக்³நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி|
und werden sie in den Feuerofen werfen; dort wird das Heulen und das Zähneknirschen sein.
43 ததா³நீம்’ தா⁴ர்ம்மிகலோகா: ஸ்வேஷாம்’ பிதூ ராஜ்யே பா⁴ஸ்கரஇவ தேஜஸ்விநோ ப⁴விஷ்யந்தி| ஸ்²ரோதும்’ யஸ்ய ஸ்²ருதீ ஆஸாதே, ம ஸ்²ரு’ணுயாத்|
Alsdann werden die Gerechten leuchten wie die Sonne in ihres Vaters Reich. Wer Ohren hat zu hören, der höre!
44 அபரஞ்ச க்ஷேத்ரமத்⁴யே நிதி⁴ம்’ பஸ்²யந் யோ கோ³பயதி, தத: பரம்’ ஸாநந்தோ³ க³த்வா ஸ்வீயஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய த்தக்ஷேத்ரம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Das Himmelreich ist gleich einem verborgenen Schatz im Acker, den ein Mensch fand und verbarg. Und vor Freude darüber geht er hin und verkauft alles, was er hat, und kauft jenen Acker.
45 அந்யஞ்ச யோ வணிக் உத்தமாம்’ முக்தாம்’ க³வேஷயந்
Wiederum ist das Himmelreich gleich einem Kaufmann, der schöne Perlen suchte.
46 மஹார்கா⁴ம்’ முக்தாம்’ விலோக்ய நிஜஸர்வ்வஸ்வம்’ விக்ரீய தாம்’ க்ரீணாதி, ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Als er nun eine kostbare Perle fand, ging er hin und verkaufte alles, was er hatte, und kaufte sie.
47 புநஸ்²ச ஸமுத்³ரோ நிக்ஷிப்த: ஸர்வ்வப்ரகாரமீநஸம்’க்³ராஹ்யாநாயஇவ ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’|
Wiederum ist das Himmelreich gleich einem Netz, das ins Meer geworfen ward und [Fische] von allerlei Art zusammenbrachte.
48 தஸ்மிந் ஆநாயே பூர்ணே ஜநா யதா² ரோத⁴ஸ்யுத்தோல்ய ஸமுபவிஸ்²ய ப்ரஸ²ஸ்தமீநாந் ஸம்’க்³ரஹ்ய பா⁴ஜநேஷு நித³த⁴தே, குத்ஸிதாந் நிக்ஷிபந்தி;
Als es voll war, zogen sie es ans Gestade, setzten sich und sammelten die guten in Gefäße, die faulen aber warfen sie weg.
49 ததை²வ ஜக³த: ஸே²ஷே ப⁴விஷ்யதி, ப²லத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தா ஆக³த்ய புண்யவஜ்ஜநாநாம்’ மத்⁴யாத் பாபிந: ப்ரு’த²க் க்ரு’த்வா வஹ்நிகுண்டே³ நிக்ஷேப்ஸ்யந்தி, (aiōn g165)
So wird es am Ende der Weltzeit sein: Die Engel werden ausgehen und die Bösen von den Gerechten scheiden (aiōn g165)
50 தத்ர ரோத³நம்’ த³ந்தை ர்த³ந்தக⁴ர்ஷணஞ்ச ப⁴விஷ்யத: |
und sie in den Feuerofen werfen. Dort wird das Heulen und Zähneknirschen sein.
51 யீஸு²நா தே ப்ரு’ஷ்டா யுஷ்மாபி⁴: கிமேதாந்யாக்²யாநாந்யபு³த்⁴யந்த? ததா³ தே ப்ரத்யவத³ந், ஸத்யம்’ ப்ரபோ⁴|
Da sprach Jesus zu ihnen: Habt ihr das alles verstanden? Sie sprachen zu ihm: Ja, Herr!
52 ததா³நீம்’ ஸ கதி²தவாந், நிஜபா⁴ண்டா³கா³ராத் நவீநபுராதநாநி வஸ்தூநி நிர்க³மயதி யோ க்³ரு’ஹஸ்த²: ஸ இவ ஸ்வர்க³ராஜ்யமதி⁴ ஸி²க்ஷிதா: ஸ்வர்வ உபதே³ஷ்டார: |
Da sagte er zu ihnen: Darum gleicht jeder Schriftgelehrte, der für das Himmelreich unterrichtet ist, einem Hausvater, der aus seinem Schatze Neues und Altes hervorholt.
53 அநந்தரம்’ யீஸு²ரேதா: ஸர்வ்வா த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²: ஸமாப்ய தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரதஸ்தே²| அபரம்’ ஸ்வதே³ஸ²மாக³த்ய ஜநாந் ப⁴ஜநப⁴வந உபதி³ஷ்டவாந்;
Und es begab sich, als Jesus diese Gleichnisse beendet hatte, zog er von dannen.
54 தே விஸ்மயம்’ க³த்வா கதி²தவந்த ஏதஸ்யைதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாநம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ கர்ம்ம ச கஸ்மாத்³ அஜாயத?
Und als er in seine Vaterstadt kam, lehrte er sie in ihrer Synagoge, so daß sie erstaunten und sprachen: Woher hat dieser solche Weisheit und solche Kräfte?
55 கிமயம்’ ஸூத்ரதா⁴ரஸ்ய புத்ரோ நஹி? ஏதஸ்ய மாது ர்நாம ச கிம்’ மரியம் நஹி? யாகுப்³-யூஷப்²-ஸி²மோந்-யிஹூதா³ஸ்²ச கிமேதஸ்ய ப்⁴ராதரோ நஹி?
Ist dieser nicht des Zimmermanns Sohn? Heißt nicht seine Mutter Maria und seine Brüder Jakobus und Joses und Simon und Judas?
56 ஏதஸ்ய ப⁴கி³ந்யஸ்²ச கிமஸ்மாகம்’ மத்⁴யே ந ஸந்தி? தர்ஹி கஸ்மாத³யமேதாநி லப்³த⁴வாந்? இத்த²ம்’ ஸ தேஷாம்’ விக்⁴நரூபோ ப³பூ⁴வ;
Und sind nicht seine Schwestern alle bei uns? Woher kommt ihm das alles?
57 ததோ யீஸு²நா நிக³தி³தம்’ ஸ்வதே³ஸீ²யஜநாநாம்’ மத்⁴யம்’ விநா ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ குத்ராப்யந்யத்ர நாஸம்மாந்யோ ப⁴வதீ|
Und sie nahmen Anstoß an ihm. Jesus aber sprach zu ihnen: Ein Prophet ist nirgends verachtet als in seiner Vaterstadt und in seinem Hause!
58 தேஷாமவிஸ்²வாஸஹேதோ: ஸ தத்ர ஸ்தா²நே ப³ஹ்வாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி ந க்ரு’தவாந்|
Und er tat dort nicht viele Wunder um ihres Unglaubens willen.
