மார்க: 9
1 அத² ஸ தாநவாதீ³த் யுஷ்மப்⁴யமஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி, ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ பராக்ரமேணோபஸ்தி²தம்’ ந த்³ரு’ஷ்ட்வா ம்ரு’த்யும்’ நாஸ்வாதி³ஷ்யந்தே, அத்ர த³ண்டா³யமாநாநாம்’ மத்⁴யேபி தாத்³ரு’ஸா² லோகா: ஸந்தி|
Nog sprak Hij tot hen: Voorwaar, Ik zeg u: Daar zijn er onder de hier aanwezigen, die de dood niet zullen smaken, voordat ze het koninkrijk Gods hebben zien komen in kracht.
2 அத² ஷட்³தி³நேப்⁴ய: பரம்’ யீஸு²: பிதரம்’ யாகூப³ம்’ யோஹநஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா கி³ரேருச்சஸ்ய நிர்ஜநஸ்தா²நம்’ க³த்வா தேஷாம்’ ப்ரத்யக்ஷே மூர்த்யந்தரம்’ த³தா⁴ர|
Zes dagen later nam Jesus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee, en bracht ze heel afzonderlijk op een hoge berg. En Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd.
3 ததஸ்தஸ்ய பரிதே⁴யம் ஈத்³ரு’ஸ²ம் உஜ்ஜ்வலஹிமபாணட³ரம்’ ஜாதம்’ யத்³ ஜக³தி கோபி ரஜகோ ந தாத்³ரு’க் பாணட³ரம்’ கர்த்தாம்’ ஸ²க்நோதி|
Zijn klederen werden blinkend en wit, zoals geen bleker op aarde ze wit kan maken.
4 அபரஞ்ச ஏலியோ மூஸாஸ்²ச தேப்⁴யோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த்த்வா யீஸு²நா ஸஹ கத²நம்’ கர்த்துமாரேபா⁴தே|
Elias en Moses verschenen hun, en spraken met Jesus.
5 ததா³ பிதரோ யீஸு²மவாதீ³த் ஹே கு³ரோ(அ)ஸ்மாகமத்ர ஸ்தி²திருத்தமா, ததஏவ வயம்’ த்வத்க்ரு’தே ஏகாம்’ மூஸாக்ரு’தே ஏகாம் ஏலியக்ரு’தே சைகாம்’, ஏதாஸ்திஸ்ர: குடீ ர்நிர்ம்மாம|
Toen nam Petrus het woord, en zei tot Jesus: Rabbi, het is ons goed, hier te zijn; laat ons drie tenten opslaan, één voor U, één voor Moses, en één voor Elias.
6 கிந்து ஸ யது³க்தவாந் தத் ஸ்வயம்’ ந பு³பு³தே⁴ தத: ஸர்வ்வே பி³ப⁴யாஞ்சக்ரு: |
Hij wist niet goed wat hij zeide; want ze waren met schrik bevangen.
7 ஏதர்ஹி பயோத³ஸ்தாந் சா²த³யாமாஸ, மமயாம்’ ப்ரிய: புத்ர: கதா²ஸு தஸ்ய மநாம்’ஸி நிவேஸ²யதேதி நபோ⁴வாணீ தந்மேத்³யாந்நிர்யயௌ|
Nu kwam er een wolk, die hen overschaduwde, en uit de wolk klonk een stem: Deze is mijn geliefde Zoon, luistert naar Hem!
8 அத² ஹடா²த்தே சதுர்தி³ஸோ² த்³ரு’ஷ்ட்வா யீஸு²ம்’ விநா ஸ்வை: ஸஹிதம்’ கமபி ந த³த்³ரு’ஸு²: |
Op hetzelfde ogenblik keken ze rond, maar zagen niemand meer bij zich dan Jesus alleen.
9 தத: பரம்’ கி³ரேரவரோஹணகாலே ஸ தாந் கா³ட⁴ம் தூ³த்யாதி³தே³ஸ² யாவந்நரஸூநோ: ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நம்’ ந ப⁴வதி, தாவத் த³ர்ஸ²நஸ்யாஸ்ய வார்த்தா யுஷ்மாபி⁴: கஸ்மைசித³பி ந வக்தவ்யா|
En terwijl ze afdaalden van de berg, verbood Hij hun, aan iemand te vertellen wat ze hadden gezien, voordat de Mensenzoon van de doden was opgestaan.
10 ததா³ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நஸ்ய கோபி⁴ப்ராய இதி விசார்ய்ய தே தத்³வாக்யம்’ ஸ்வேஷு கோ³பாயாஞ்சக்ரிரே|
Ze hielden zich aan dat woord. Toch vroegen ze onder elkander, wat het beduidde: op te staan van de doden.
11 அத² தே யீஸு²ம்’ பப்ரச்சு²: ப்ரத²மத ஏலியேநாக³ந்தவ்யம் இதி வாக்யம்’ குத உபாத்⁴யாயா ஆஹு: ?
Ze ondervroegen Hem dus: Waarom zeggen de farizeën en schriftgeleerden dan, dat eerst Elias komen moet?
12 ததா³ ஸ ப்ரத்யுவாச, ஏலிய: ப்ரத²மமேத்ய ஸர்வ்வகார்ய்யாணி ஸாத⁴யிஷ்யதி; நரபுத்ரே ச லிபி ர்யதா²ஸ்தே ததை²வ ஸோபி ப³ஹுது³: க²ம்’ ப்ராப்யாவஜ்ஞாஸ்யதே|
Hij gaf hun ten antwoord: Zeker, Elias komt ook eerst, om alles te herstellen. Maar hoe staat er over den Mensenzoon geschreven? Dat Hij veel zal lijden en veracht zal worden.
13 கிந்த்வஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, ஏலியார்தே² லிபி ர்யதா²ஸ்தே ததை²வ ஸ ஏத்ய யயௌ, லோகா: ஸ்வேச்சா²நுரூபம்’ தமபி⁴வ்யவஹரந்தி ஸ்ம|
En Ik zeg u: Elias is reeds gekomen; maar ze hebben met hem gedaan wat ze wilden, gelijk van hem geschreven staat.
14 அநந்தரம்’ ஸ ஸி²ஷ்யஸமீபமேத்ய தேஷாம்’ சது: பார்ஸ்²வே தை: ஸஹ ப³ஹுஜநாந் விவத³மாநாந் அத்⁴யாபகாம்’ஸ்²ச த்³ரு’ஷ்டவாந்;
Toen zij nu bij de andere leerlingen kwamen, zagen zij hen omringd van een talrijke schare, en van schriftgeleerden, die met hen twistten.
15 கிந்து ஸர்வ்வலோகாஸ்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வைவ சமத்க்ரு’த்ய ததா³ஸந்நம்’ தா⁴வந்தஸ்தம்’ ப்ரணேமு: |
Zodra het volk Hem zag, liep het verbaasd naar Hem toe, om Hem te begroeten.
16 ததா³ யீஸு²ரத்⁴யாபகாநப்ராக்ஷீத்³ ஏதை: ஸஹ யூயம்’ கிம்’ விவத³த்⁴வே?
Hij vroeg hun: Waarom twist gij met hen?
17 ததோ லோகாநாம்’ கஸ்²சிதே³க: ப்ரத்யவாதீ³த் ஹே கு³ரோ மம ஸூநும்’ மூகம்’ பூ⁴தத்⁴ரு’தஞ்ச ப⁴வதா³ஸந்நம் ஆநயம்’|
Een uit de menigte antwoordde Hem: Meester, ik heb mijn zoon tot U gebracht, die van een stommen geest is bezeten.
18 யதா³ஸௌ பூ⁴தஸ்தமாக்ரமதே ததை³வ பாதஸதி ததா² ஸ பே²ணாயதே, த³ந்தைர்த³ந்தாந் க⁴ர்ஷதி க்ஷீணோ ப⁴வதி ச; ததோ ஹேதோஸ்தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ ப⁴வச்சி²ஷ்யாந் நிவேதி³தவாந் கிந்து தே ந ஸே²கு: |
Wanneer hij hem aangrijpt, dan werpt hij hem neer; dan schuimbekt hij, knarst met de tanden, en verstijft. Ik heb uw leerlingen verzocht, hem uit te drijven: maar ze konden het niet.
19 ததா³ ஸ தமவாதீ³த், ரே அவிஸ்²வாஸிந: ஸந்தாநா யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ கதி காலாநஹம்’ ஸ்தா²ஸ்யாமி? அபராந் கதி காலாந் வா வ ஆசாராந் ஸஹிஷ்யே? தம்’ மதா³ஸந்நமாநயத|
Hij antwoordde hun: O ongelovig geslacht, hoelang nog zal Ik bij u zijn, hoelang nog zal Ik u dulden? Brengt hem hier bij Mij!
20 ததஸ்தத்ஸந்நிதி⁴ம்’ ஸ ஆநீயத கிந்து தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வைவ பூ⁴தோ பா³லகம்’ த்⁴ரு’தவாந்; ஸ ச பூ⁴மௌ பதித்வா பே²ணாயமாநோ லுலோட²|
Ze brachten hem. Zodra de geest Hem zag, deed hij den knaap de stuipen krijgen; hij viel op de grond, en wentelde zich schuimbekkend rond.
21 ததா³ ஸ தத்பிதரம்’ பப்ரச்ச², அஸ்யேத்³ரு’ஸீ² த³ஸா² கதி தி³நாநி பூ⁴தா? தத: ஸோவாதீ³த் பா³ல்யகாலாத்|
Hij vroeg aan zijn vader: Hoe lang heeft hij dit al, dat hem dit overkomt? Deze zeide: Van kindsbeen af;
22 பூ⁴தோயம்’ தம்’ நாஸ²யிதும்’ ப³ஹுவாராந் வஹ்நௌ ஜலே ச ந்யக்ஷிபத் கிந்து யதி³ ப⁴வாந கிமபி கர்த்தாம்’ ஸ²க்நோதி தர்ஹி த³யாம்’ க்ரு’த்வாஸ்மாந் உபகரோது|
dikwijls werpt hij hem in het vuur of in het water om hem te doden. Ach, indien het U mogelijk is, help ons dan, uit medelijden met ons.
23 ததா³ யீஸு²ஸ்தமவத³த் யதி³ ப்ரத்யேதும்’ ஸ²க்நோஷி தர்ஹி ப்ரத்யயிநே ஜநாய ஸர்வ்வம்’ ஸாத்⁴யம்|
Jesus sprak tot hem: Hoe; indien het U mogelijk is? Alles is mogelijk voor hem die gelooft.
24 ததஸ்தத்க்ஷணம்’ தத்³பா³லகஸ்ய பிதா ப்ரோச்சை ரூவந் ஸாஸ்²ருநேத்ர: ப்ரோவாச, ப்ரபோ⁴ ப்ரத்யேமி மமாப்ரத்யயம்’ ப்ரதிகுரு|
Aanstonds riep de vader van den knaap onder tranen uit: Ik geloof; kom mijn ongeloof te hulp.
25 அத² யீஸு² ர்லோகஸங்க⁴ம்’ தா⁴வித்வாயாந்தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தமபூதபூ⁴தம்’ தர்ஜயித்வா ஜகா³த³, ரே ப³தி⁴ர மூக பூ⁴த த்வமேதஸ்மாத்³ ப³ஹிர்ப⁴வ புந: கதா³பி மாஸ்²ரயைநம்’ த்வாமஹம் இத்யாதி³ஸா²மி|
En daar Jesus zag, dat het volk tezamen liep, gebood Hij den onreinen geest, en zeide hem: Stomme en dove geest, Ik gebied u, ga van hem uit, en keer niet meer bij hem terug.
26 ததா³ ஸ பூ⁴தஸ்²சீத்ஸ²ப்³த³ம்’ க்ரு’த்வா தமாபீட்³ய ப³ஹிர்ஜஜாம, ததோ பா³லகோ ம்ரு’தகல்போ ப³பூ⁴வ தஸ்மாத³யம்’ ம்ரு’தஇத்யநேகே கத²யாமாஸு: |
Schreeuwend en onder hevige stuiptrekkingen ging hij van hem uit; de knaap zag er uit als een lijk, zodat velen zeiden, dat hij gestorven was.
27 கிந்து கரம்’ த்⁴ரு’த்வா யீஸு²நோத்தா²பித: ஸ உத்தஸ்தௌ²|
Maar Jesus vatte hem bij de hand, en richtte hem op; en hij stond overeind.
28 அத² யீஸௌ² க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஷ்டே ஸி²ஷ்யா கு³ப்தம்’ தம்’ பப்ரச்சு²: , வயமேநம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ குதோ ந ஸ²க்தா: ?
Toen Hij thuis was gekomen, vroegen zijn leerlingen Hem, terwijl zij alleen waren: Waarom konden wij hem niet uitdrijven?
29 ஸ உவாச, ப்ரார்த²நோபவாஸௌ விநா கேநாப்யந்யேந கர்ம்மணா பூ⁴தமீத்³ரு’ஸ²ம்’ த்யாஜயிதும்’ ந ஸ²க்யம்’|
Hij zei hun: Dit soort kan alleen met gebed worden uitgedreven.
30 அநந்தரம்’ ஸ தத்ஸ்தா²நாதி³த்வா கா³லீல்மத்⁴யேந யயௌ, கிந்து தத் கோபி ஜாநீயாதி³தி ஸ நைச்ச²த்|
Zij vertrokken vandaar, en reisden Galilea door. Maar Hij wilde niet, dat iemand het wist;
31 அபரஞ்ச ஸ ஸி²ஷ்யாநுபதி³ஸ²ந் ப³பா⁴ஷே, நரபுத்ரோ நரஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே தே ச தம்’ ஹநிஷ்யந்தி தைஸ்தஸ்மிந் ஹதே த்ரு’தீயதி³நே ஸ உத்தா²ஸ்யதீதி|
want Hij onderrichtte zijn leerlingen. Hij sprak tot hen: De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen der mensen; ze zullen Hem doden, maar na zijn dood zal Hij de derde dag verrijzen.
32 கிந்து தத்கதா²ம்’ தே நாபு³த்⁴யந்த ப்ரஷ்டுஞ்ச பி³ப்⁴ய: |
Ze begrepen dit niet: toch durfden ze Hem niet ondervragen.
33 அத² யீஸு²: கப²ர்நாஹூம்புரமாக³த்ய மத்⁴யேக்³ரு’ஹஞ்சேத்ய தாநப்ரு’ச்ச²த்³ வர்த்மமத்⁴யே யூயமந்யோந்யம்’ கிம்’ விவத³த்⁴வே ஸ்ம?
Zij kwamen te Kafárnaum terug. En thuis gekomen, vroeg Hij hun: Waarover hebt gij onderweg gesproken?
34 கிந்து தே நிருத்தராஸ்தஸ்து² ர்யஸ்மாத்தேஷாம்’ கோ முக்²ய இதி வர்த்மாநி தே(அ)ந்யோந்யம்’ வ்யவத³ந்த|
Ze zwegen; want ze hadden onderweg met elkander getwist, wie de grootste zou zijn.
35 தத: ஸ உபவிஸ்²ய த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய ப³பா⁴ஷே ய: கஸ்²சித் முக்²யோ ப⁴விதுமிச்ச²தி ஸ ஸர்வ்வேப்⁴யோ கௌ³ண: ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸேவகஸ்²ச ப⁴வது|
Hij zette Zich neer, riep de twaalf, en sprak tot hen: Zo iemand de eerste wil zijn, dan moet hij de laatste van allen zijn, en de dienaar van allen.
36 ததா³ ஸ பா³லகமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா மத்⁴யே ஸமுபாவேஸ²யத் ததஸ்தம்’ க்ரோடே³ க்ரு’த்வா தாநவாதா³த்
Nu nam Hij een kind, plaatste het in hun midden, omhelsde het, en zei hun:
37 ய: கஸ்²சிதீ³த்³ரு’ஸ²ஸ்ய கஸ்யாபி பா³லஸ்யாதித்²யம்’ கரோதி ஸ மமாதித்²யம்’ கரோதி; ய: கஸ்²சிந்மமாதித்²யம்’ கரோதி ஸ கேவலம் மமாதித்²யம்’ கரோதி தந்ந மத்ப்ரேரகஸ்யாப்யாதித்²யம்’ கரோதி|
Wie een van zulke kinderen opneemt in mijn Naam, hij neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt Mij niet op, maar Hem die Mij gezonden heeft.
38 அத² யோஹந் தமப்³ரவீத் ஹே கு³ரோ, அஸ்மாகமநநுகா³மிநம் ஏகம்’ த்வாந்நாம்நா பூ⁴தாந் த்யாஜயந்தம்’ வயம்’ த்³ரு’ஷ்டவந்த: , அஸ்மாகமபஸ்²சாத்³கா³மித்வாச்ச தம்’ ந்யஷேதா⁴ம|
Johannes zeide tot Hem: Meester, we hebben iemand, die ons niet volgt, duivels zien uitdrijven in uw Naam; we hebben het hem verboden, omdat hij zich niet bij ons aansluit.
39 கிந்து யீஸு²ரவத³த் தம்’ மா நிஷேத⁴த், யதோ ய: கஸ்²சிந் மந்நாம்நா சித்ரம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸ ஸஹஸா மாம்’ நிந்தி³தும்’ ந ஸ²க்நோதி|
Maar Jesus sprak: Verbiedt het hem niet; want er is niemand, die een wonder verricht in mijn Naam, en onmiddellijk daarop Mij kan honen.
40 ததா² ய: கஸ்²சித்³ யுஷ்மாகம்’ விபக்ஷதாம்’ ந கரோதி ஸ யுஷ்மாகமேவ ஸபக்ஷ: |
Wie niet tegen ons is, hij is voor ons.
41 ய: கஸ்²சித்³ யுஷ்மாந் க்²ரீஷ்டஸி²ஷ்யாந் ஜ்ஞாத்வா மந்நாம்நா கம்’ஸைகேந பாநீயம்’ பாதும்’ த³தா³தி, யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வச்மி, ஸ ப²லேந வஞ்சிதோ ந ப⁴விஷ்யதி|
En wie u een beker water te drinken geeft, juist omdat gij van Christus zijt, voorwaar Ik zeg u: Hij zal zijn loon niet missen.
42 கிந்து யதி³ கஸ்²சிந் மயி விஸ்²வாஸிநாமேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி விக்⁴நம்’ ஜநயதி, தர்ஹி தஸ்யைதத்கர்ம்ம கரணாத் கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜல மஜ்ஜநம்’ ப⁴த்³ரம்’|
Wie ergernis geeft aan een van deze kleinen, die in Mij geloven, het ware hem beter, dat hem een zware molensteen om de hals werd gehangen, en hij zo in de zee werd geworpen.
43 அத: ஸ்வகரோ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே தர்ஹி தம்’ சி²ந்தி⁴;
Zo uw hand u ergert, houw ze af. Het is beter, verminkt het Leven binnen te gaan, dan met twee handen naar de hel te gaan, naar het onuitblusbaar vuur, (Geenna g1067)
45 யதி³ தவ பாதோ³ விக்⁴நம்’ ஜநயதி தர்ஹி தம்’ சி²ந்தி⁴,
En zo uw voet u ergert, houw hem af. Het is beter, kreupel het Leven binnen te gaan, dan met beide voeten in de hel te worden geworpen, in het onuitblusbaar vuur, (Geenna g1067)
46 யதோ யத்ர கீடா ந ம்ரியந்தே வஹ்நிஸ்²ச ந நிர்வ்வாதி, தஸ்மிந் (அ)நிர்வ்வாணவஹ்நௌ நரகே த்³விபாத³வதஸ்தவ நிக்ஷேபாத் பாத³ஹீநஸ்ய ஸ்வர்க³ப்ரவேஸ²ஸ்தவ க்ஷேமம்’| (Geenna g1067)
waar hun worm niet sterft, en het vuur niet gedoofd wordt.
47 ஸ்வநேத்ரம்’ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே தர்ஹி தத³ப்யுத்பாடய, யதோ யத்ர கீடா ந ம்ரியந்தே வஹ்நிஸ்²ச ந நிர்வ்வாதி,
En zo uw oog u ergert, ruk het uit. Het is beter met één enkel oog het koninkrijk Gods binnen te gaan, dan met twee ogen in de hel te worden geworpen, (Geenna g1067)
48 தஸ்மிந (அ)நிர்வ்வாணவஹ்நௌ நரகே த்³விநேத்ரஸ்ய தவ நிக்ஷேபாத்³ ஏகநேத்ரவத ஈஸ்²வரராஜ்யே ப்ரவேஸ²ஸ்தவ க்ஷேமம்’| (Geenna g1067)
waar hun worm niet sterft, en het vuur niet gedoofd wordt.
49 யதா² ஸர்வ்வோ ப³லி ர்லவணாக்த: க்ரியதே ததா² ஸர்வ்வோ ஜநோ வஹ்நிரூபேண லவணாக்த: காரிஷ்யதே|
Allen moeten inderdaad met vuur worden gezouten.
50 லவணம்’ ப⁴த்³ரம்’ கிந்து யதி³ லவணே ஸ்வாது³தா ந திஷ்ட²தி, தர்ஹி கத²ம் ஆஸ்வாத்³யுக்தம்’ கரிஷ்யத²? யூயம்’ லவணயுக்தா ப⁴வத பரஸ்பரம்’ ப்ரேம குருத|
Het zout is goed: als echter het zout smakeloos wordt, waar zult gij het dan mee zouten? Behoudt het zout in u, en leeft in vrede onder elkander.
