மார்க: 8
1 ததா³ தத்ஸமீபம்’ ப³ஹவோ லோகா ஆயாதா அதஸ்தேஷாம்’ போ⁴ஜ்யத்³ரவ்யாபா⁴வாத்³ யீஸு²: ஸி²ஷ்யாநாஹூய ஜகா³த³, |
A w oneż dni, gdy nader wielki lud był, a nie mieli, co by jedli, zwoławszy Jezus uczniów swoich, rzekł im:
2 லோகநிவஹே மம க்ரு’பா ஜாயதே தே தி³நத்ரயம்’ மயா ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸந்தி தேஷாம்’ போ⁴ஜ்யம்’ கிமபி நாஸ்தி|
Żal mi tego ludu; bo już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają, co by jedli;
3 தேஷாம்’ மத்⁴யே(அ)நேகே தூ³ராத்³ ஆக³தா: , அபு⁴க்தேஷு தேஷு மயா ஸ்வக்³ரு’ஹமபி⁴ப்ரஹிதேஷு தே பதி² க்லமிஷ்யந்தி|
A jeźli je rozpuszczę głodne do domów ich, pomdleją na drodze; albowiem niektórzy z nich z daleka przyszli.
4 ஸி²ஷ்யா அவாதி³ஷு: , ஏதாவதோ லோகாந் தர்பயிதும் அத்ர ப்ரந்தரே பூபாந் ப்ராப்தும்’ கேந ஸ²க்யதே?
Tedy mu odpowiedzieli uczniowie jego: Skądże te kto będzie mógł nasycić chlebem tu na puszczy?
5 தத: ஸ தாந் பப்ரச்ச² யுஷ்மாகம்’ கதி பூபா: ஸந்தி? தே(அ)கத²யந் ஸப்த|
I spytał ich: Wieleż macie chlebów? A oni rzekli: Siedm.
6 தத: ஸ தால்லோகாந் பு⁴வி ஸமுபவேஷ்டும் ஆதி³ஸ்²ய தாந் ஸப்த பூபாந் த்⁴ரு’த்வா ஈஸ்²வரகு³ணாந் அநுகீர்த்தயாமாஸ, ப⁴ம்’க்த்வா பரிவேஷயிதும்’ ஸி²ஷ்யாந் ப்ரதி த³தௌ³, ததஸ்தே லோகேப்⁴ய: பரிவேஷயாமாஸு: |
I rozkazał ludowi, żeby usiadł na ziemi; a wziąwszy one siedm chlebów, podziękowawszy łamał, i dawał uczniom swoim, aby przed lud kładli; i kładli przed lud.
7 ததா² தேஷாம்’ ஸமீபே யே க்ஷுத்³ரமத்ஸ்யா ஆஸந் தாநப்யாதா³ய ஈஸ்²வரகு³ணாந் ஸம்’கீர்த்ய பரிவேஷயிதும் ஆதி³ஷ்டவாந்|
Mieli też trochę rybek, które pobłogosławiwszy, kazał i one przed lud kłaść.
8 ததோ லோகா பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்திம்’ க³தா அவஸி²ஷ்டகா²த்³யை: பூர்ணா: ஸப்தட³ல்லகா க்³ரு’ஹீதாஸ்²ச|
Jedli tedy i nasyceni są, i zebrali, co zbyło ułomków, siedm koszów.
9 ஏதே போ⁴க்தார: ப்ராயஸ்²சது: ஸஹஸ்ரபுருஷா ஆஸந் தத: ஸ தாந் விஸஸர்ஜ|
A było tych, co jedli, około czterech tysięcy; i rozpuścił je.
10 அத² ஸ ஸி²ஷ்ய: ஸஹ நாவமாருஹ்ய த³ல்மாநூதா²ஸீமாமாக³த: |
A wnet wstąpiwszy w łódź z uczniami swoimi, przyszedł w strony Dalmanutskie.
11 தத: பரம்’ பி²ரூஸி²ந ஆக³த்ய தேந ஸஹ விவத³மாநாஸ்தஸ்ய பரீக்ஷார்த²ம் ஆகாஸீ²யசிஹ்நம்’ த்³ரஷ்டும்’ யாசிதவந்த: |
I wyszli Faryzeuszowie, a poczęli z nim spór wieść, szukając od niego znamienia z nieba, a kusząc go.
12 ததா³ ஸோ(அ)ந்தர்தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்யாகத²யத், ஏதே வித்³யமாநநரா: குதஸ்²சிந்ஹம்’ ம்ரு’க³யந்தே? யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ ப்³ரவீமி லோகாநேதாந் கிமபி சிஹ்நம்’ ந த³ர்ஸ²யிஷ்யதே|
Tedy westchnąwszy serdecznie w duchu swym, rzekł: Przeczże ten rodzaj znamienia szuka? Zaprawdę powiadam wam, że nie będzie dane znamię temu rodzajowi.
13 அத² தாந் ஹித்வா புந ர்நாவம் ஆருஹ்ய பாரமகா³த்|
I opuściwszy ich, wstąpił zasię w łódź, i przeprawił się na drugą stronę.
14 ஏதர்ஹி ஸி²ஷ்யை: பூபேஷு விஸ்ம்ரு’தேஷு நாவி தேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ பூப ஏகஏவ ஸ்தி²த: |
A zapomnieli byli uczniowie wziąć z sobą chleba, i nie mieli z sobą nic więcej, tylko jeden chleb w łodzi.
15 ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தாந் ஆதி³ஷ்டவாந் பி²ரூஸி²நாம்’ ஹேரோத³ஸ்²ச கிண்வம்’ ப்ரதி ஸதர்கா: ஸாவதா⁴நாஸ்²ச ப⁴வத|
Tedy im przykazał, mówiąc: Baczcież, a strzeżcie się kwasu Faryzeuszów i kwasu Herodowego.
16 ததஸ்தே(அ)ந்யோந்யம்’ விவேசநம்’ கர்தும் ஆரேபி⁴ரே, அஸ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ பூபோ நாஸ்தீதி ஹேதோரித³ம்’ கத²யதி|
I rozmawiali między sobą i rzekli: O tem snać mówi, że nie mamy chleba.
17 தத்³ பு³த்³வ்வா யீஸு²ஸ்தேப்⁴யோ(அ)கத²யத் யுஷ்மாகம்’ ஸ்தா²நே பூபாபா⁴வாத் குத இத்த²ம்’ விதர்கயத²? யூயம்’ கிமத்³யாபி கிமபி ந ஜாநீத²? போ³த்³து⁴ஞ்ச ந ஸ²க்நுத²? யாவத³த்³ய கிம்’ யுஷ்மாகம்’ மநாம்’ஸி கடி²நாநி ஸந்தி?
Co poznawszy Jezus, rzekł im: O czemże rozmawiacie, iż nie macie chleba? Jeszczeż nie baczycie i nie zrozumiewacie? Jeszczeż macie serce swoje zdrętwiałe?
18 ஸத்ஸு நேத்ரேஷு கிம்’ ந பஸ்²யத²? ஸத்ஸு கர்ணேஷு கிம்’ ந ஸ்²ரு’ணுத²? ந ஸ்மரத² ச?
Oczy mając nie widzicie, i uszy mając nie słyszycie, i nie pamiętacie?
19 யதா³ஹம்’ பஞ்சபூபாந் பஞ்சஸஹஸ்ராணாம்’ புருஷாணாம்’ மத்⁴யே ப⁴ம்’க்த்வா த³த்தவாந் ததா³நீம்’ யூயம் அவஸி²ஷ்டபூபை: பூர்ணாந் கதி ட³ல்லகாந் க்³ரு’ஹீதவந்த: ? தே(அ)கத²யந் த்³வாத³ஸ²ட³ல்லகாந்|
Gdym onych pięć chlebów łamał między pięć tysięcy ludzi, wiele żeście pełnych koszów ułomków zebrali? Rzekli mu: Dwanaście;
20 அபரஞ்ச யதா³ சது: ஸஹஸ்ராணாம்’ புருஷாணாம்’ மத்⁴யே பூபாந் ப⁴ம்’க்த்வாத³தா³ம்’ ததா³ யூயம் அதிரிக்தபூபாநாம்’ கதி ட³ல்லகாந் க்³ரு’ஹீதவந்த: ? தே கத²யாமாஸு: ஸப்தட³ல்லகாந்|
A gdym onych siedm chlebów łamał między cztery tysiące ludzi, wieleście koszów pełnych ułomków zebrali? A oni rzekli: Siedm.
21 ததா³ ஸ கதி²தவாந் தர்ஹி யூயம் அது⁴நாபி குதோ போ³த்³வ்வும்’ ந ஸ²க்நுத²?
A on im rzekł: Jakoż tedy nie rozumiecie?
22 அநந்தரம்’ தஸ்மிந் பை³த்ஸைதா³நக³ரே ப்ராப்தே லோகா அந்த⁴மேகம்’ நரம்’ தத்ஸமீபமாநீய தம்’ ஸ்ப்ரஷ்டும்’ தம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரிரே|
Potem przyszedł do Betsaidy; i przywiedli do niego ślepego, prosząc go, aby się go dotknął.
23 ததா³ தஸ்யாந்த⁴ஸ்ய கரௌ க்³ரு’ஹீத்வா நக³ராத்³ ப³ஹிர்தே³ஸ²ம்’ தம்’ நீதவாந்; தந்நேத்ரே நிஷ்டீ²வம்’ த³த்த்வா தத்³கா³த்ரே ஹஸ்தாவர்பயித்வா தம்’ பப்ரச்ச², கிமபி பஸ்²யஸி?
A ująwszy onego ślepego za rękę, wywiódł go precz za miasteczko, i plunąwszy na oczy jego, włożył na niego ręce, i pytał go, jeźliby co widział.
24 ஸ நேத்ரே உந்மீல்ய ஜகா³த³, வ்ரு’க்ஷவத் மநுஜாந் க³ச்ச²தோ நிரீக்ஷே|
A on spojrzawszy w górę, rzekł: Widzę ludzi; bo widzę, że chodzą jako drzewa.
25 ததோ யீஸு²: புநஸ்தஸ்ய நயநயோ ர்ஹஸ்தாவர்பயித்வா தஸ்ய நேத்ரே உந்மீலயாமாஸ; தஸ்மாத் ஸ ஸ்வஸ்தோ² பூ⁴த்வா ஸ்பஷ்டரூபம்’ ஸர்வ்வலோகாந் த³த³ர்ஸ²|
Potem zasię włożył ręce na oczy jego, i rozkazał mu w górę spojrzeć; i uzdrowiony jest na wzroku, tak że i z daleka wszystkich jasno widział.
26 தத: பரம்’ த்வம்’ க்³ராமம்’ மா க³ச்ச² க்³ராமஸ்த²ம்’ கமபி ச கிமப்யநுக்த்வா நிஜக்³ரு’ஹம்’ யாஹீத்யாதி³ஸ்²ய யீஸு²ஸ்தம்’ நிஜக்³ரு’ஹம்’ ப்ரஹிதவாந்|
I odesłał go do domu jego, mówiąc: I do tego miasteczka nie wchodź, i nikomu z miasteczka nie powiadaj.
27 அநந்தரம்’ ஸி²ஷ்யை: ஸஹிதோ யீஸு²: கைஸரீயாபி²லிபிபுரம்’ ஜகா³ம, பதி² க³ச்ச²ந் தாநப்ரு’ச்ச²த் கோ(அ)ஹம் அத்ர லோகா: கிம்’ வத³ந்தி?
Tedy wyszedł Jezus i uczniowie jego do miasteczek należących do Cezaryi Filipowej, a w drodze pytał uczniów swoich, mówiąc im: Kimże mię powiadają być ludzie?
28 தே ப்ரத்யூசு: த்வாம்’ யோஹநம்’ மஜ்ஜகம்’ வத³ந்தி கிந்து கேபி கேபி ஏலியம்’ வத³ந்தி; அபரே கேபி கேபி ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம் ஏகோ ஜந இதி வத³ந்தி|
A oni mu odpowiedzieli: Jedni Janem Chrzcicielem, a drudzy Elijaszem, a drudzy jednym z proroków.
29 அத² ஸ தாநப்ரு’ச்ச²த் கிந்து கோஹம்? இத்யத்ர யூயம்’ கிம்’ வத³த²? ததா³ பிதர: ப்ரத்யவத³த் ப⁴வாந் அபி⁴ஷிக்தஸ்த்ராதா|
Ale on im rzekł: A wy kim mię być powiadacie? A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Tyś jest on Chrystus.
30 தத: ஸ தாந் கா³ட⁴மாதி³ஸ²த்³ யூயம்’ மம கதா² கஸ்மைசித³பி மா கத²யத|
I przygroził im, aby o nim nikomu nie powiadali.
31 மநுஷ்யபுத்ரேணாவஸ்²யம்’ ப³ஹவோ யாதநா போ⁴க்தவ்யா: ப்ராசீநலோகை: ப்ரதா⁴நயாஜகைரத்⁴யாபகைஸ்²ச ஸ நிந்தி³த: ஸந் கா⁴தயிஷ்யதே த்ரு’தீயதி³நே உத்தா²ஸ்யதி ச, யீஸு²: ஸி²ஷ்யாநுபதே³ஷ்டுமாரப்⁴ய கதா²மிமாம்’ ஸ்பஷ்டமாசஷ்ட|
I począł je nauczać, że Syn człowieczy musi wiele ucierpieć, i odrzuconym być od starszych ludu, i od przedniejszych kapłanów i nauczonych w Piśmie, i być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.
32 தஸ்மாத் பிதரஸ்தஸ்ய ஹஸ்தௌ த்⁴ரு’த்வா தம்’ தர்ஜ்ஜிதவாந்|
A to mówił jawnie. Tedy go Piotr wziąwszy na stronę, począł go strofować.
33 கிந்து ஸ முக²ம்’ பராவர்த்ய ஸி²ஷ்யக³ணம்’ நிரீக்ஷ்ய பிதரம்’ தர்ஜயித்வாவாதீ³த்³ தூ³ரீப⁴வ விக்⁴நகாரிந் ஈஸ்²வரீயகார்ய்யாத³பி மநுஷ்யகார்ய்யம்’ துப்⁴யம்’ ரோசததராம்’|
Ale on obróciwszy się, a wejrzawszy na ucznie swoje, zgromił Piotra, mówiąc: Idź ode mnie, szatanie; albowiem nie pojmujesz tego, co jest Bożego, ale co jest ludzkiego.
34 அத² ஸ லோகாந் ஸி²ஷ்யாம்’ஸ்²சாஹூய ஜகா³த³ ய: கஸ்²சிந் மாமநுக³ந்தும் இச்ச²தி ஸ ஆத்மாநம்’ தா³ம்யது, ஸ்வக்ருஸ²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா மத்பஸ்²சாத்³ ஆயாது|
A zwoławszy ludu z uczniami swoimi, rzekł im: Ktokolwiek chce za mną iść, niech samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię.
35 யதோ ய: கஸ்²சித் ஸ்வப்ராணம்’ ரக்ஷிதுமிச்ச²தி ஸ தம்’ ஹாரயிஷ்யதி, கிந்து ய: கஸ்²சிந் மத³ர்த²ம்’ ஸுஸம்’வாதா³ர்த²ஞ்ச ப்ராணம்’ ஹாரயதி ஸ தம்’ ரக்ஷிஷ்யதி|
Albowiem kto by chciał zachować duszę swą, straci ją; a kto by stracił duszę swą dla mnie i dla Ewangielii, ten ją zachowa.
36 அபரஞ்ச மநுஜ: ஸர்வ்வம்’ ஜக³த் ப்ராப்ய யதி³ ஸ்வப்ராணம்’ ஹாரயதி தர்ஹி தஸ்ய கோ லாப⁴: ?
Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał, a szkodowałby na duszy swojej?
37 நர: ஸ்வப்ராணவிநிமயேந கிம்’ தா³தும்’ ஸ²க்நோதி?
Albo co za zamianę da człowiek za duszę swoję?
38 ஏதேஷாம்’ வ்யபி⁴சாரிணாம்’ பாபிநாஞ்ச லோகாநாம்’ ஸாக்ஷாத்³ யதி³ கோபி மாம்’ மத்கதா²ஞ்ச லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜாநாதி தர்ஹி மநுஜபுத்ரோ யதா³ த⁴ர்ம்மதூ³தை: ஸஹ பிது: ப்ரபா⁴வேணாக³மிஷ்யதி ததா³ ஸோபி தம்’ லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜ்ஞாஸ்யதி|
Albowiem kto by się wstydził za mię i za słowa moje między tym rodzajem cudzołożnym i grzesznym, i Syn człowieczy wstydzić się za niego będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z Anioły świętymi.
