மார்க: 12
1 அநந்தரம்’ யீஸு² ர்த்³ரு’ஷ்டாந்தேந தேப்⁴ய: கத²யிதுமாரேபே⁴, கஸ்²சிதே³கோ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரம்’ விதா⁴ய தச்சதுர்தி³க்ஷு வாரணீம்’ க்ரு’த்வா தந்மத்⁴யே த்³ராக்ஷாபேஷணகுண்ட³ம் அக²நத், ததா² தஸ்ய க³ட³மபி நிர்ம்மிதவாந் ததஸ்தத்க்ஷேத்ரம்’ க்ரு’ஷீவலேஷு ஸமர்ப்ய தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம|
Toen begon Hij tot hen in parabels te spreken: Een man plantte een wijngaard, omringde hem met een muur, groef er een wijnpers in, en bouwde er een toren op. Daarna verpachtte hij hem aan landbouwers, en vertrok naar het buitenland.
2 தத³நந்தரம்’ ப²லகாலே க்ரு’ஷீவலேப்⁴யோ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரப²லாநி ப்ராப்தும்’ தேஷாம்’ ஸவிதே⁴ ப்⁴ரு’த்யம் ஏகம்’ ப்ராஹிணோத்|
Op de vastgestelde tijd zond hij een knecht naar de landbouwers, om van de landbouwers zijn deel der vruchten van de wijngaard in ontvangst te nemen.
3 கிந்து க்ரு’ஷீவலாஸ்தம்’ த்⁴ரு’த்வா ப்ரஹ்ரு’த்ய ரிக்தஹஸ்தம்’ விஸஸ்ரு’ஜு: |
Maar ze grepen en sloegen hem, en zonden hem met lege handen heen.
4 தத: ஸ புநரந்யமேகம்’ ப்⁴ரு’த்யம்’ ப்ரஷயாமாஸ, கிந்து தே க்ரு’ஷீவலா: பாஷாணாகா⁴தைஸ்தஸ்ய ஸி²ரோ ப⁴ங்க்த்வா ஸாபமாநம்’ தம்’ வ்யஸர்ஜந்|
Weer stuurde hij hun een anderen knecht; dien sloegen ze op het hoofd, en beledigden hem.
5 தத: பரம்’ ஸோபரம்’ தா³ஸம்’ ப்ராஹிணோத் ததா³ தே தம்’ ஜக்⁴நு: , ஏவம் அநேகேஷாம்’ கஸ்யசித் ப்ரஹார: கஸ்யசித்³ வத⁴ஸ்²ச தை: க்ரு’த: |
Nog eens stuurde hij een andere; en hem doodden ze. Zo nog verschillende anderen; den een sloegen ze, den ander doodden ze.
6 தத: பரம்’ மயா ஸ்வபுத்ரே ப்ரஹிதே தே தமவஸ்²யம்’ ஸம்மம்’ஸ்யந்தே, இத்யுக்த்வாவஸே²ஷே தேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ நிஜப்ரியம் அத்³விதீயம்’ புத்ரம்’ ப்ரேஷயாமாஸ|
Nu had hij enkel nog zijn geliefden zoon. Ten laatste zond hij ook dezen tot hen, en sprak: Voor mijn zoon zullen ze wel ontzag hebben.
7 கிந்து க்ரு’ஷீவலா: பரஸ்பரம்’ ஜக³து³: , ஏஷ உத்தராதி⁴காரீ, ஆக³ச்ச²த வயமேநம்’ ஹந்மஸ்ததா² க்ரு’தே (அ)தி⁴காரோயம் அஸ்மாகம்’ ப⁴விஷ்யதி|
Maar die landbouwers zeiden tot elkander: Dat is de erfgenaam; komt, laten we hem doden, dan zullen wij de erfenis krijgen.
8 ததஸ்தம்’ த்⁴ரு’த்வா ஹத்வா த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ராத்³ ப³ஹி: ப்ராக்ஷிபந்|
Ze grepen hem vast, doodden hem, en wierpen hem buiten de wijngaard.
9 அநேநாஸௌ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரபதி: கிம்’ கரிஷ்யதி? ஸ ஏத்ய தாந் க்ரு’ஷீவலாந் ஸம்’ஹத்ய தத்க்ஷேத்ரம் அந்யேஷு க்ரு’ஷீவலேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி|
Wat zal nu de heer van de wijngaard doen? Hij zal de landbouwers gaan verdelgen, en de wijngaard aan anderen geven.
10 அபரஞ்ச, "ஸ்த²பதய: கரிஷ்யந்தி க்³ராவாணம்’ யந்து துச்ச²கம்’| ப்ராதா⁴நப்ரஸ்தர: கோணே ஸ ஏவ ஸம்’ப⁴விஷ்யதி|
Hebt gij dit Schriftwoord niet gelezen: De steen, die de bouwlieden hebben verworpen, Is de hoeksteen geworden;
11 ஏதத் கர்ம்ம பரேஸ²ஸ்யாம்’த்³பு⁴தம்’ நோ த்³ரு’ஷ்டிதோ ப⁴வேத்|| " இமாம்’ ஸா²ஸ்த்ரீயாம்’ லிபிம்’ யூயம்’ கிம்’ நாபாடி²ஷ்ட?
De Heer heeft het gedaan: Een wonder is het in onze ogen.
12 ததா³நீம்’ ஸ தாநுத்³தி³ஸ்²ய தாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம்’ கதி²தவாந், த இத்த²ம்’ பு³த்³வ்வா தம்’ த⁴ர்த்தாமுத்³யதா: , கிந்து லோகேப்⁴யோ பி³ப்⁴யு: , தத³நந்தரம்’ தே தம்’ விஹாய வவ்ரஜு: |
Toen zochten ze zich van Hem meester te maken; maar ze vreesden het volk. Want ze begrepen, dat Hij met de parabel hen had bedoeld. Ze lieten Hem met rust, en gingen heen.
13 அபரஞ்ச தே தஸ்ய வாக்யதோ³ஷம்’ த⁴ர்த்தாம்’ கதிபயாந் பி²ரூஸி²நோ ஹேரோதீ³யாம்’ஸ்²ச லோகாந் தத³ந்திகம்’ ப்ரேஷயாமாஸு: |
Daarop zonden ze enige farizeën en herodianen op Hem af, om Hem in zijn eigen woorden te verstrikken.
14 த ஆக³த்ய தமவத³ந், ஹே கு³ரோ ப⁴வாந் தத்²யபா⁴ஷீ கஸ்யாப்யநுரோத⁴ம்’ ந மந்யதே, பக்ஷபாதஞ்ச ந கரோதி, யதா²ர்த²த ஈஸ்²வரீயம்’ மார்க³ம்’ த³ர்ஸ²யதி வயமேதத் ப்ரஜாநீம: , கைஸராய கரோ தே³யோ ந வாம்’? வயம்’ தா³ஸ்யாமோ ந வா?
Ze kwamen, en zeiden tot Hem: Meester, we weten, dat Gij oprecht zijt, en niemand naar de ogen ziet; want Gij kent geen aanzien des persoons, maar leert naar waarheid de weg van God. Is het geoorloofd, den keizer belasting te betalen, of niet; moeten we betalen, of niet?
15 கிந்து ஸ தேஷாம்’ கபடம்’ ஜ்ஞாத்வா ஜகா³த³, குதோ மாம்’ பரீக்ஷத்⁴வே? ஏகம்’ முத்³ராபாத³ம்’ ஸமாநீய மாம்’ த³ர்ஸ²யத|
Maar Hij doorzag hun list, en sprak tot hen: Wat stelt gij Mij op de proef? Laat Mij eens een tienling zien.
16 ததா³ தைரேகஸ்மிந் முத்³ராபாதே³ ஸமாநீதே ஸ தாந் பப்ரச்ச², அத்ர லிகி²தம்’ நாம மூர்த்தி ர்வா கஸ்ய? தே ப்ரத்யூசு: , கைஸரஸ்ய|
Ze brachten er een. Hij zei hun: Wiens beeld en randschrift is dit? Ze zeiden Hem: Van den keizer.
17 ததா³ யீஸு²ரவத³த் தர்ஹி கைஸரஸ்ய த்³ரவ்யாணி கைஸராய த³த்த, ஈஸ்²வரஸ்ய த்³ரவ்யாணி து ஈஸ்²வராய த³த்த; ததஸ்தே விஸ்மயம்’ மேநிரே|
Jesus sprak tot hen: Geeft dan den keizer, wat den keizer toekomt; en geeft aan God, wat God toekomt. En ze stonden verbaasd over Hem.
18 அத² ம்ரு’தாநாமுத்தா²நம்’ யே ந மந்யந்தே தே ஸிதூ³கிநோ யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய தம்’ பப்ரச்சு²: ;
Ook de sadduceën, die de verrijzenis loochenen, kwamen op Hem af. Ze ondervroegen Hem:
19 ஹே கு³ரோ கஸ்²சிஜ்ஜநோ யதி³ நி: ஸந்ததி: ஸந் பா⁴ர்ய்யாயாம்’ ஸத்யாம்’ ம்ரியதே தர்ஹி தஸ்ய ப்⁴ராதா தஸ்ய பா⁴ர்ய்யாம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ப்⁴ராது ர்வம்’ஸோ²த்பத்திம்’ கரிஷ்யதி, வ்யவஸ்தா²மிமாம்’ மூஸா அஸ்மாந் ப்ரதி வ்யலிக²த்|
Meester, Moses heeft ons voorgeschreven, dat, wanneer iemands broer komt te sterven en een vrouw zonder kinderen achterlaat, zijn broer dan de vrouw moet nemen, en nakomelingschap voor zijn broer moet verwekken.
20 கிந்து கேசித் ஸப்த ப்⁴ராதர ஆஸந், ததஸ்தேஷாம்’ ஜ்யேஷ்ட²ப்⁴ராதா விவஹ்ய நி: ஸந்ததி: ஸந் அம்ரியத|
Nu waren er zeven broers. De eerste nam een vrouw, en stierf zonder kinderen na te laten.
21 ததோ த்³விதீயோ ப்⁴ராதா தாம்’ ஸ்த்ரியமக்³ரு’ஹணத் கிந்து ஸோபி நி: ஸந்ததி: ஸந் அம்ரியத; அத² த்ரு’தீயோபி ப்⁴ராதா தாத்³ரு’ஸோ²ப⁴வத்|
De tweede nam haar, en stierf; en ook deze liet geen kinderen na. Zo ook de derde,
22 இத்த²ம்’ ஸப்தைவ ப்⁴ராதரஸ்தாம்’ ஸ்த்ரியம்’ க்³ரு’ஹீத்வா நி: ஸந்தாநா: ஸந்தோ(அ)ம்ரியந்த, ஸர்வ்வஸே²ஷே ஸாபி ஸ்த்ரீ ம்ரியதே ஸ்ம|
en alle zeven, zonder kinderen na te laten. Het laatst van allen stierf de vrouw.
23 அத² ம்ரு’தாநாமுத்தா²நகாலே யதா³ த உத்தா²ஸ்யந்தி ததா³ தேஷாம்’ கஸ்ய பா⁴ர்ய்யா ஸா ப⁴விஷ்யதி? யதஸ்தே ஸப்தைவ தாம்’ வ்யவஹந்|
Wien van hen zal zij nu bij de verrijzenis, wanneer ze zullen opstaan, als vrouw toebehoren? Alle zeven hebben haar immers tot vrouw gehad.
24 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச ஸா²ஸ்த்ரம் ஈஸ்²வரஸ²க்திஞ்ச யூயமஜ்ஞாத்வா கிமப்⁴ராம்யத ந?
Jesus sprak tot hen: Zoudt gij niet in dwaling zijn, omdat gij de Schriften niet kent, en evenmin de kracht van God?
25 ம்ரு’தலோகாநாமுத்தா²நம்’ ஸதி தே ந விவஹந்தி வாக்³த³த்தா அபி ந ப⁴வந்தி, கிந்து ஸ்வர்கீ³யதூ³தாநாம்’ ஸத்³ரு’ஸா² ப⁴வந்தி|
Want wanneer men opstaat van de doden, dan huwt men niet, noch wordt men gehuwd, maar dan zal men zijn als engelen in de hemel.
26 புநஸ்²ச "அஹம் இப்³ராஹீம ஈஸ்²வர இஸ்ஹாக ஈஸ்²வரோ யாகூப³ஸ்²சேஸ்²வர:" யாமிமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்தம்ப³மத்⁴யே திஷ்ட²ந் ஈஸ்²வரோ மூஸாமவாதீ³த் ம்ரு’தாநாமுத்தா²நார்தே² ஸா கதா² மூஸாலிகி²தே புஸ்தகே கிம்’ யுஷ்மாபி⁴ ர்நாபாடி²?
En wat nu de verrijzenis der doden betreft, hebt gij in het boek van Moses bij het braambosverhaal niet gelezen, hoe God tot hem sprak: "Ik ben de God van Abraham, de God van Isaäk, de God van Jakob"?
27 ஈஸ்²வரோ ஜீவதாம்’ ப்ரபு⁴: கிந்து ம்ரு’தாநாம்’ ப்ரபு⁴ ர்ந ப⁴வதி, தஸ்மாத்³தே⁴தோ ர்யூயம்’ மஹாப்⁴ரமேண திஷ்ட²த²|
Hij is toch geen God van doden, maar van levenden. Gij verkeert in grote dwaling.
28 ஏதர்ஹி ஏகோத்⁴யாபக ஏத்ய தேஷாமித்த²ம்’ விசாரம்’ ஸு²ஸ்²ராவ; யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ வாக்யஸ்ய ஸது³த்தரம்’ த³த்தவாந் இதி பு³த்³வ்வா தம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் ஸர்வ்வாஸாம் ஆஜ்ஞாநாம்’ கா ஸ்²ரேஷ்டா²? ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச,
Een der schriftgeleerden hoorde hun woordenwisseling, en kwam naderbij. Daar hij inzag, dat Hij hun goed had geantwoord, vroeg hij Hem: Wat is het allereerste gebod?
29 "ஹே இஸ்ராயேல்லோகா அவத⁴த்த, அஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வர ஏக ஏவ,
Jesus antwoordde hem: Het eerste is: Hoor Israël; de Heer, onze God, is de énige Heer;
30 யூயம்’ ஸர்வ்வந்த: கரணை: ஸர்வ்வப்ராணை: ஸர்வ்வசித்தை: ஸர்வ்வஸ²க்திபி⁴ஸ்²ச தஸ்மிந் ப்ரபௌ⁴ பரமேஸ்²வரே ப்ரீயத்⁴வம்’," இத்யாஜ்ஞா ஸ்²ரேஷ்டா²|
gij zult den Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met heel uw kracht.
31 ததா² "ஸ்வப்ரதிவாஸிநி ஸ்வவத் ப்ரேம குருத்⁴வம்’," ஏஷா யா த்³விதீயாஜ்ஞா ஸா தாத்³ரு’ஸீ²; ஏதாப்⁴யாம்’ த்³வாப்⁴யாம் ஆஜ்ஞாப்⁴யாம் அந்யா காப்யாஜ்ஞா ஸ்²ரேஷ்டா² நாஸ்தி|
Het tweede is dit: Gij zult uw naaste beminnen als uzelf. Groter dan deze geboden is er geen.
32 ததா³ ஸோத்⁴யாபகஸ்தமவத³த், ஹே கு³ரோ ஸத்யம்’ ப⁴வாந் யதா²ர்த²ம்’ ப்ரோக்தவாந் யத ஏகஸ்மாத்³ ஈஸ்²வராத்³ அந்யோ த்³விதீய ஈஸ்²வரோ நாஸ்தி;
De schriftgeleerde zeide Hem: Juist, Meester, Gij hebt naar waarheid gezegd, dat Hij één is, en dat er geen andere bestaat buiten Hem;
33 அபரம்’ ஸர்வ்வாந்த: கரணை: ஸர்வ்வப்ராணை: ஸர்வ்வசித்தை: ஸர்வ்வஸ²க்திபி⁴ஸ்²ச ஈஸ்²வரே ப்ரேமகரணம்’ ததா² ஸ்வமீபவாஸிநி ஸ்வவத் ப்ரேமகரணஞ்ச ஸர்வ்வேப்⁴யோ ஹோமப³லிதா³நாதி³ப்⁴ய: ஸ்²ரஷ்ட²ம்’ ப⁴வதி|
en dat Hem te beminnen met heel het hart en heel het verstand en met heel de kracht, en den naaste te beminnen als zichzelf, veel beter is dan alle brand- en slachtoffers.
34 ததோ யீஸு²: ஸுபு³த்³தே⁴ரிவ தஸ்யேத³ம் உத்தரம்’ ஸ்²ருத்வா தம்’ பா⁴ஷிதவாந் த்வமீஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யாந்ந தூ³ரோஸி| இத: பரம்’ தேந ஸஹ கஸ்யாபி வாக்யஸ்ய விசாரம்’ கர்த்தாம்’ கஸ்யாபி ப்ரக³ல்ப⁴தா ந ஜாதா|
Daar Jesus zag, dat hij verstandig geantwoord had, sprak Hij tot hem: Ge zijt niet ver van het koninkrijk Gods. Toen durfde niemand Hem meer ondervragen.
35 அநந்தரம்’ மத்⁴யேமந்தி³ரம் உபதி³ஸ²ந் யீஸு²ரிமம்’ ப்ரஸ்²நம்’ சகார, அத்⁴யாபகா அபி⁴ஷிக்தம்’ (தாரகம்’) குதோ தா³யூத³: ஸந்தாநம்’ வத³ந்தி?
Nu nam Jesus het woord, en sprak bij zijn onderricht in de tempel: Hoe kunnen de schriftgeleerden zeggen, dat de Christus de zoon van David is?
36 ஸ்வயம்’ தா³யூத்³ பவித்ரஸ்யாத்மந ஆவேஸே²நேத³ம்’ கத²யாமாஸ| யதா²| "மம ப்ரபு⁴மித³ம்’ வாக்யவத³த் பரமேஸ்²வர: | தவ ஸ²த்ரூநஹம்’ யாவத் பாத³பீட²ம்’ கரோமி ந| தாவத் காலம்’ மதீ³யே த்வம்’ த³க்ஷபார்ஸ்²வ் உபாவிஸ²| "
David zelf heeft in den Heiligen Geest gezegd: "De Heer heeft gesproken tot mijn Heer: Zet U aan mijn rechterhand, Totdat Ik uw vijanden leg Als een voetbank voor uw voeten."
37 யதி³ தா³யூத்³ தம்’ ப்ரபூ⁴ம்’ வத³தி தர்ஹி கத²ம்’ ஸ தஸ்ய ஸந்தாநோ ப⁴விதுமர்ஹதி? இதரே லோகாஸ்தத்கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வாநநந்து³: |
David zelf noemt Hem dus Heer; hoe is Hij dan zijn zoon? En de grote menigte luisterde graag naar Hem.
38 ததா³நீம்’ ஸ தாநுபதி³ஸ்²ய கதி²தவாந் யே நரா தீ³ர்க⁴பரிதே⁴யாநி ஹட்டே விபநௌ ச
Nog sprak Hij bij zijn onderricht: Wacht u voor de schriftgeleerden, die er van houden, in lange gewaden rond te lopen, en op de markt te worden begroet;
39 லோகக்ரு’தநமஸ்காராந் ப⁴ஜநக்³ரு’ஹே ப்ரதா⁴நாஸநாநி போ⁴ஜநகாலே ப்ரதா⁴நஸ்தா²நாநி ச காங்க்ஷந்தே;
die de eerste zetels begeren in de synagogen, en de eerste plaatsen aan de gastmalen;
40 வித⁴வாநாம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ க்³ரஸித்வா ச²லாத்³ தீ³ர்க⁴காலம்’ ப்ரார்த²யந்தே தேப்⁴ய உபாத்⁴யாயேப்⁴ய: ஸாவதா⁴நா ப⁴வத; தே(அ)தி⁴கதராந் த³ண்டா³ந் ப்ராப்ஸ்யந்தி|
die het goed der weduwen verslinden, en voor de schijn lange gebeden verrichten. Ze zullen des te strenger worden gevonnist.
41 தத³நந்தரம்’ லோகா பா⁴ண்டா³கா³ரே முத்³ரா யதா² நிக்ஷிபந்தி பா⁴ண்டா³கா³ரஸ்ய ஸம்முகே² ஸமுபவிஸ்²ய யீஸு²ஸ்தத³வலுலோக; ததா³நீம்’ ப³ஹவோ த⁴நிநஸ்தஸ்ய மத்⁴யே ப³ஹூநி த⁴நாநி நிரக்ஷிபந்|
En daar Hij tegenover de offerkist zat, zag Hij, hoe de menigte geld in de offerkist stortte. Een aantal rijken wierpen er veel in:
42 பஸ்²சாத்³ ஏகா த³ரித்³ரா வித⁴வா ஸமாக³த்ய த்³விபணமூல்யாம்’ முத்³ரைகாம்’ தத்ர நிரக்ஷிபத்|
maar er kwam ook een arme weduwe, die er twee penningen, dat is een vierling, in deed.
43 ததா³ யீஸு²: ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய கதி²தவாந் யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி யே யே பா⁴ண்டா³கா³ரே(அ)ஸ்மிந த⁴நாநி நி: க்ஷிபந்தி ஸ்ம தேப்⁴ய: ஸர்வ்வேப்⁴ய இயம்’ வித⁴வா த³ரித்³ராதி⁴கம் நி: க்ஷிபதி ஸ்ம|
Hij riep zijn leerlingen, en sprak tot hen: Voorwaar, Ik zeg u: Deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gestort dan alle anderen.
44 யதஸ்தே ப்ரபூ⁴தத⁴நஸ்ய கிஞ்சித் நிரக்ஷிபந் கிந்து தீ³நேயம்’ ஸ்வதி³நயாபநயோக்³யம்’ கிஞ்சித³பி ந ஸ்தா²பயித்வா ஸர்வ்வஸ்வம்’ நிரக்ஷிபத்|
Want allen hebben van hun overvloed geofferd, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven, wat ze bezat, haar hele vermogen.
