லூக: 9
1 தத: பரம்’ ஸ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாநாஹூய பூ⁴தாந் த்யாஜயிதும்’ ரோகா³ந் ப்ரதிகர்த்துஞ்ச தேப்⁴ய: ஸ²க்திமாதி⁴பத்யஞ்ச த³தௌ³|
Nu riep Hij het twaalftal bijeen, gaf hun macht en gezag over alle duivels, en tot genezing der zieken,
2 அபரஞ்ச ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரகாஸ²யிதும் ரோகி³ணாமாரோக்³யம்’ கர்த்துஞ்ச ப்ரேரணகாலே தாந் ஜகா³த³|
en zond ze uit om het koninkrijk Gods te gaan preken, en zieken te genezen.
3 யாத்ரார்த²ம்’ யஷ்டி ர்வஸ்த்ரபுடகம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ முத்³ரா த்³விதீயவஸ்த்ரம், ஏஷாம்’ கிமபி மா க்³ரு’ஹ்லீத|
Hij sprak tot hen: Neemt niets mee op weg; geen stok, geen reiszak, geen brood en geen geld; zelfs geen tweede onderkleed moogt gij hebben.
4 யூயஞ்ச யந்நிவேஸ²நம்’ ப்ரவிஸ²த² நக³ரத்யாக³பர்ய்யநதம்’ தந்நிவேஸ²நே திஷ்ட²த|
In welk huis gij ook uw intrek neemt, blijft daar, totdat gij weer afreist.
5 தத்ர யதி³ கஸ்யசித் புரஸ்ய லோகா யுஷ்மாகமாதித்²யம்’ ந குர்வ்வந்தி தர்ஹி தஸ்மாந்நக³ராத்³ க³மநகாலே தேஷாம்’ விருத்³த⁴ம்’ ஸாக்ஷ்யார்த²ம்’ யுஷ்மாகம்’ பத³தூ⁴லீ: ஸம்பாதயத|
En waar men u niet ontvangt, verlaat die stad, en schudt zelfs het stof van uw voeten als een getuigenis tegen hen.
6 அத² தே ப்ரஸ்தா²ய ஸர்வ்வத்ர ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும்’ பீடி³தாந் ஸ்வஸ்தா²ந் கர்த்துஞ்ச க்³ராமேஷு ப்⁴ரமிதும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|
Toen gingen ze heen, en trokken de dorpen rond; ze preekten het evangelie overal, en genazen de zieken.
7 ஏதர்ஹி ஹேரோத்³ ராஜா யீஸோ²: ஸர்வ்வகர்ம்மணாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ப்⁴ரு’ஸ²முத்³விவிஜே
Herodes, de viervorst, vernam het gebeurde, en wist niet, wat hij er van denken moest. Want sommigen zeiden: Johannes is van de doden opgestaan;
8 யத: கேசிதூ³சுர்யோஹந் ஸ்²மஸா²நாது³த³திஷ்ட²த்| கேசிதூ³சு: , ஏலியோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த்தவாந்; ஏவமந்யலோகா ஊசு: பூர்வ்வீய: கஸ்²சித்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸமுத்தி²த: |
anderen: Elias is verschenen; anderen weer: Een van de oude profeten is verrezen.
9 கிந்து ஹேரோது³வாச யோஹந: ஸி²ரோ(அ)ஹமசி²நத³ம் இதா³நீம்’ யஸ்யேத்³ரு’க்கர்ம்மணாம்’ வார்த்தாம்’ ப்ராப்நோமி ஸ க: ? அத² ஸ தம்’ த்³ரஷ்டும் ஐச்ச²த்|
Herodes zeide: Ik heb toch Johannes onthoofd; maar wie is deze dan, over wien ik dit alles hoor? En hij zocht een gelegenheid, om Hem te zien.
10 அநந்தரம்’ ப்ரேரிதா: ப்ரத்யாக³த்ய யாநி யாநி கர்ம்மாணி சக்ருஸ்தாநி யீஸ²வே கத²யாமாஸு: தத: ஸ தாந் பை³த்ஸைதா³நாமகநக³ரஸ்ய விஜநம்’ ஸ்தா²நம்’ நீத்வா கு³ப்தம்’ ஜகா³ம|
Toen de apostelen waren teruggekeerd, verhaalden ze Hem alwat ze gedaan hadden. Hij nam ze mee, en vertrok met hen alleen naar een stad, Betsáida genaamd.
11 பஸ்²சால் லோகாஸ்தத்³ விதி³த்வா தஸ்ய பஸ்²சாத்³ யயு: ; தத: ஸ தாந் நயந் ஈஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய ப்ரஸங்க³முக்தவாந், யேஷாம்’ சிகித்ஸயா ப்ரயோஜநம் ஆஸீத் தாந் ஸ்வஸ்தா²ந் சகார ச|
Maar het volk merkte het, en ging Hem achterna. Hij ontving ze, sprak tot hen over het koninkrijk Gods, en Hij genas, wie genezing behoefde.
12 அபரஞ்ச தி³வாவஸந்நே ஸதி த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யா யீஸோ²ரந்திகம் ஏத்ய கத²யாமாஸு: , வயமத்ர ப்ராந்தரஸ்தா²நே திஷ்டா²ம: , ததோ நக³ராணி க்³ராமாணி க³த்வா வாஸஸ்தா²நாநி ப்ராப்ய ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யாணி க்ரேதும்’ ஜநநிவஹம்’ ப⁴வாந் விஸ்ரு’ஜது|
Maar toen de avond begon te vallen, kwam het twaalftal naar Hem toe, en zeide: Zend de menigte heen; dan kunnen ze naar de omliggende dorpen en vlekken gaan, om onderkomen en voedsel te vinden; want we zijn hier in een verlaten streek.
13 ததா³ ஸ உவாச, யூயமேவ தாந் பே⁴ஜயத்⁴வம்’; ததஸ்தே ப்ரோசுரஸ்மாகம்’ நிகடே கேவலம்’ பஞ்ச பூபா த்³வௌ மத்ஸ்யௌ ச வித்³யந்தே, அதஏவ ஸ்தா²நாந்தரம் இத்வா நிமித்தமேதேஷாம்’ ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேஷு ந க்ரீதேஷு ந ப⁴வதி|
Hij sprak tot hen: Geeft gij hun te eten. Ze zeiden: We hebben slechts vijf broden en twee vissen; of zouden we zelf misschien voor al dat volk eten moeten gaan kopen?
14 தத்ர ப்ராயேண பஞ்சஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
Want er waren ongeveer vijf duizend mannen. Maar Hij zei tot zijn leerlingen: Laat hen in groepen van vijftig gaan zitten.
15 ததா³ ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஜகா³த³ பஞ்சாஸ²த் பஞ்சாஸ²ஜ்ஜநை: பம்’க்தீக்ரு’த்ய தாநுபவேஸ²யத, தஸ்மாத் தே தத³நுஸாரேண ஸர்வ்வலோகாநுபவேஸ²யாபாஸு: |
Ze deden het, en deden ze allen neerzitten.
16 தத: ஸ தாந் பஞ்ச பூபாந் மீநத்³வயஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா ஸ்வர்க³ம்’ விலோக்யேஸ்²வரகு³ணாந் கீர்த்தயாஞ்சக்ரே ப⁴ங்க்தா ச லோகேப்⁴ய: பரிவேஷணார்த²ம்’ ஸி²ஷ்யேஷு ஸமர்பயாம்ப³பூ⁴வ|
Nu nam Hij de vijf broden en de twee vissen, zag ten hemel op, sprak er de zegen over uit, brak ze en gaf ze aan de leerlingen, om ze de menigte aan te bieden.
17 தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்திம்’ க³தா அவஸி²ஷ்டாநாஞ்ச த்³வாத³ஸ² ட³ல்லகாந் ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
Allen aten en werden verzadigd; en ze verzamelden het overschot: twaalf korven met brokken.
18 அதை²கதா³ நிர்ஜநே ஸி²ஷ்யை: ஸஹ ப்ரார்த²நாகாலே தாந் பப்ரச்ச², லோகா மாம்’ கம்’ வத³ந்தி?
Toen Hij eens in de eenzaamheid aan het bidden was, en de leerlingen bij Hem waren, stelde Hij hun de vraag: Wien zegt het volk, dat Ik ben?
19 ததஸ்தே ப்ராசு: , த்வாம்’ யோஹந்மஜ்ஜகம்’ வத³ந்தி; கேசித் த்வாம் ஏலியம்’ வத³ந்தி, பூர்வ்வகாலிக: கஸ்²சித்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³திஷ்ட²த்³ இத்யபி கேசித்³ வத³ந்தி|
Ze antwoordden: Johannes de Doper; anderen: Elias; anderen weer: Een van de oude profeten is verrezen.
20 ததா³ ஸ உவாச, யூயம்’ மாம்’ கம்’ வத³த²? தத: பிதர உக்தவாந் த்வம் ஈஸ்²வராபி⁴ஷிக்த: புருஷ: |
Hij zeide hun: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben? Petrus antwoordde: De Christus van God.
21 ததா³ ஸ தாந் த்³ரு’ட⁴மாதி³தே³ஸ², கதா²மேதாம்’ கஸ்மைசித³பி மா கத²யத|
En Hij verbood hun ten strengste, dit aan iemand te zeggen.
22 ஸ புநருவாச, மநுஷ்யபுத்ரேண வஹுயாதநா போ⁴க்தவ்யா: ப்ராசீநலோகை: ப்ரதா⁴நயாஜகைரத்⁴யாபகைஸ்²ச ஸோவஜ்ஞாய ஹந்தவ்ய: கிந்து த்ரு’தீயதி³வஸே ஸ்²மஸா²நாத் தேநோத்தா²தவ்யம்|
Nu zeide Hij: De Mensenzoon zal veel moeten lijden, en verworpen worden door de oudsten en opperpriesters en schriftgeleerden. Hij zal worden gedood, en op de derde dag verrijzen.
23 அபரம்’ ஸ ஸர்வ்வாநுவாச, கஸ்²சித்³ யதி³ மம பஸ்²சாத்³ க³ந்தும்’ வாஞ்ச²தி தர்ஹி ஸ ஸ்வம்’ தா³ம்யது, தி³நே தி³நே க்ருஸ²ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ச மம பஸ்²சாதா³க³ச்ச²து|
Nu sprak Hij tot allen: Zo iemand mijn volgeling wil zijn, dan moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen iedere dag, en Mij volgen.
24 யதோ ய: கஸ்²சித் ஸ்வப்ராணாந் ரிரக்ஷிஷதி ஸ தாந் ஹாரயிஷ்யதி, ய: கஸ்²சிந் மத³ர்த²ம்’ ப்ராணாந் ஹாரயிஷ்யதி ஸ தாந் ரக்ஷிஷ்யதி|
Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het redden.
25 கஸ்²சித்³ யதி³ ஸர்வ்வம்’ ஜக³த் ப்ராப்நோதி கிந்து ஸ்வப்ராணாந் ஹாரயதி ஸ்வயம்’ விநஸ்²யதி ச தர்ஹி தஸ்ய கோ லாப⁴: ?
Wat baat het den mens, zo hij de hele wereld wint, maar zichzelf prijsgeeft of schade berokkent?
26 புந ர்ய: கஸ்²சிந் மாம்’ மம வாக்யம்’ வா லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜாநாதி மநுஷ்யபுத்ரோ யதா³ ஸ்வஸ்ய பிதுஸ்²ச பவித்ராணாம்’ தூ³தாநாஞ்ச தேஜோபி⁴: பரிவேஷ்டித ஆக³மிஷ்யதி ததா³ ஸோபி தம்’ லஜ்ஜாஸ்பத³ம்’ ஜ்ஞாஸ்யதி|
Want wie zich schaamt over Mij en mijn woorden, over hem zal Zich ook de Mensenzoon schamen, als Hij in zijn heerlijkheid komt, en in die van zijn Vader en van de heilige engelen.
27 கிந்து யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ஈஸ்²வரீயராஜத்வம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவா ம்ரு’த்யும்’ நாஸ்வாதி³ஷ்யந்தே, ஏதாத்³ரு’ஸா²: கியந்தோ லோகா அத்ர ஸ்த²நே(அ)பி த³ண்டா³யமாநா: ஸந்தி|
Voorwaar, Ik zeg u: Daar zijn er onder de hier aanwezigen, die de dood niet zullen smaken, voordat ze het koninkrijk Gods hebben gezien.
28 ஏததா³க்²யாநகத²நாத் பரம்’ ப்ராயேணாஷ்டஸு தி³நேஷு க³தேஷு ஸ பிதரம்’ யோஹநம்’ யாகூப³ஞ்ச க்³ரு’ஹீத்வா ப்ரார்த²யிதும்’ பர்வ்வதமேகம்’ ஸமாருரோஹ|
Ongeveer acht dagen later nam Jesus Petrus, Johannes en Jakobus met Zich mee, en ging de berg op, om te bidden.
29 அத² தஸ்ய ப்ரார்த²நகாலே தஸ்ய முகா²க்ரு’திரந்யரூபா ஜாதா, ததீ³யம்’ வஸ்த்ரமுஜ்ஜ்வலஸு²க்லம்’ ஜாதம்’|
En terwijl Hij bad, veranderde het uiterlijk van zijn gelaat, en zijn kleed werd schitterend wit.
30 அபரஞ்ச மூஸா ஏலியஸ்²சோபௌ⁴ தேஜஸ்விநௌ த்³ரு’ஷ்டௌ
Zie, twee mannen spraken met Hem; het waren Moses en Elias,
31 தௌ தேந யிரூஸா²லம்புரே யோ ம்ரு’த்யு: ஸாதி⁴ஷ்யதே ததீ³யாம்’ கதா²ம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ கத²யிதும் ஆரேபா⁴தே|
die in heerlijkheid waren verschenen, en zijn dood bespraken, die Hij te Jerusalem zou ondergaan.
32 ததா³ பிதராத³ய: ஸ்வஸ்ய ஸங்கி³நோ நித்³ரயாக்ரு’ஷ்டா ஆஸந் கிந்து ஜாக³ரித்வா தஸ்ய தேஜஸ்தேந ஸார்த்³த⁴ம் உத்திஷ்ட²ந்தௌ ஜநௌ ச த³த்³ரு’ஸு²: |
Petrus en zijn gezellen waren intussen door slaap overmand; eerst bij hun ontwaken zagen ze zijn heerlijkheid en de beide mannen, die bij Hem stonden.
33 அத² தயோருப⁴யோ ர்க³மநகாலே பிதரோ யீஸு²ம்’ ப³பா⁴ஷே, ஹே கு³ரோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸ்தா²நே(அ)ஸ்மிந் ஸ்தி²தி: ஸு²பா⁴, தத ஏகா த்வத³ர்தா², ஏகா மூஸார்தா², ஏகா ஏலியார்தா², இதி திஸ்ர: குட்யோஸ்மாபி⁴ ர்நிர்ம்மீயந்தாம்’, இமாம்’ கதா²ம்’ ஸ ந விவிச்ய கத²யாமாஸ|
Toen dezen van Hem weg wilden gaan, sprak Petrus tot Jesus: Meester, het is ons goed, hier te zijn; laat ons drie tenten opslaan, één voor U, één voor Moses en één voor Elias. Hij wist niet goed wat hij zeide.
34 அபரஞ்ச தத்³வாக்யவத³நகாலே பயோத³ ஏக ஆக³த்ய தேஷாமுபரி சா²யாம்’ சகார, ததஸ்தந்மத்⁴யே தயோ: ப்ரவேஸா²த் தே ஸ²ஸ²ங்கிரே|
Terwijl hij zo sprak, kwam er een wolk, die hen overschaduwde; en toen de leerlingen hen de wolk zagen ingaan, werden ze bang.
35 ததா³ தஸ்மாத் பயோதா³த்³ இயமாகாஸீ²யா வாணீ நிர்ஜகா³ம, மமாயம்’ ப்ரிய: புத்ர ஏதஸ்ய கதா²யாம்’ மநோ நித⁴த்த|
En uit de wolk klonk een stem: Deze is mijn uitverkoren Zoon; luistert naar Hem.
36 இதி ஸ²ப்³தே³ ஜாதே தே யீஸு²மேகாகிநம்’ த³த்³ரு’ஸு²: கிந்து தே ததா³நீம்’ தஸ்ய த³ர்ஸ²நஸ்ய வாசமேகாமபி நோக்த்வா மந: ஸு ஸ்தா²பயாமாஸு: |
Terwijl de stem klonk, bevond Zich Jesus alleen. Ze bewaarden het stilzwijgen over wat ze hadden gezien, en vertelden het toen nog aan niemand.
37 பரே(அ)ஹநி தேஷு தஸ்மாச்சை²லாத்³ அவரூடே⁴ஷு தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ ப³ஹவோ லோகா ஆஜக்³மு: |
Toen ze de volgende dag van de berg afdaalden, kwam een talrijke menigte Hem tegemoet.
38 தேஷாம்’ மத்⁴யாத்³ ஏகோ ஜந உச்சைருவாச, ஹே கு³ரோ அஹம்’ விநயம்’ கரோமி மம புத்ரம்’ ப்ரதி க்ரு’பாத்³ரு’ஷ்டிம்’ கரோது, மம ஸ ஏவைக: புத்ர: |
En zie, een man uit de menigte riep hun toe, en zeide: Meester, ik bid U, zie neer op mijn zoon; want hij is mijn enig kind.
39 பூ⁴தேந த்⁴ரு’த: ஸந் ஸம்’ ப்ரஸப⁴ம்’ சீச்ச²ப்³த³ம்’ கரோதி தந்முகா²த் பே²ணா நிர்க³ச்ச²ந்தி ச, பூ⁴த இத்த²ம்’ விதா³ர்ய்ய க்லிஷ்ட்வா ப்ராயஸ²ஸ்தம்’ ந த்யஜதி|
Zie, een geest grijpt hem aan, en plotseling gilt hij het uit; hij doet hem stuiptrekken en schuimbekken, en als hij hem heeft uitgeput, verlaat hij hem nòg bijna niet.
40 தஸ்மாத் தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ தவ ஸி²ஷ்யஸமீபே ந்யவேத³யம்’ கிந்து தே ந ஸே²கு: |
Ik heb uw leerlingen verzocht, hem uit te drijven, maar ze konden het niet.
41 ததா³ யீஸு²ரவாதீ³த், ரே ஆவிஸ்²வாஸிந் விபத²கா³மிந் வம்’ஸ² கதிகாலாந் யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஸ்தா²ஸ்யாம்யஹம்’ யுஷ்மாகம் ஆசரணாநி ச ஸஹிஷ்யே? தவ புத்ரமிஹாநய|
Jesus antwoordde: O ongelovig en boos geslacht, hoe lang nog zal Ik bij u zijn, en u dulden? Breng uw zoon hier.
42 ததஸ்தஸ்மிந்நாக³தமாத்ரே பூ⁴தஸ்தம்’ பூ⁴மௌ பாதயித்வா வித³தா³ர; ததா³ யீஸு²ஸ்தமமேத்⁴யம்’ பூ⁴தம்’ தர்ஜயித்வா பா³லகம்’ ஸ்வஸ்த²ம்’ க்ரு’த்வா தஸ்ய பிதரி ஸமர்பயாமாஸ|
Terwijl hij naderde, smeet de duivel hem weer tegen de grond, en deed hem stuipen krijgen. Jesus bestrafte den onreinen geest, genas den knaap, en gaf hem aan zijn vader terug.
43 ஈஸ்²வரஸ்ய மஹாஸ²க்திம் இமாம்’ விலோக்ய ஸர்வ்வே சமச்சக்ரு: ; இத்த²ம்’ யீஸோ²: ஸர்வ்வாபி⁴: க்ரியாபி⁴: ஸர்வ்வைர்லோகைராஸ்²சர்ய்யே மந்யமாநே ஸதி ஸ ஸி²ஷ்யாந் ப³பா⁴ஷே,
En allen waren vol van ontzetting voor de majesteit Gods. Maar terwijl iedereen in verwondering was over al wat Hij deed, sprak Hij tot zijn leerlingen:
44 கதே²யம்’ யுஷ்மாகம்’ கர்ணேஷு ப்ரவிஸ²து, மநுஷ்யபுத்ரோ மநுஷ்யாணாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே|
Houdt het goed in gedachte: De Mensenzoon zal worden overgeleverd in de handen der mensen.
45 கிந்து தே தாம்’ கதா²ம்’ ந பு³பு³தி⁴ரே, ஸ்பஷ்டத்வாபா⁴வாத் தஸ்யா அபி⁴ப்ராயஸ்தேஷாம்’ போ³த⁴க³ம்யோ ந ப³பூ⁴வ; தஸ்யா ஆஸ²ய: க இத்யபி தே ப⁴யாத் ப்ரஷ்டும்’ ந ஸே²கு: |
Ze begrepen dit niet. Het bleef hun duister, en ze verstonden het niet; toch durfden ze Hem ook niet over dit woord ondervragen.
46 தத³நந்தரம்’ தேஷாம்’ மத்⁴யே க: ஸ்²ரேஷ்ட²: கதா²மேதாம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தே மிதோ² விவாத³ம்’ சக்ரு: |
Eens kwam de gedachte bij hen op, wie van hen de grootste zou zijn.
47 ததோ யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ மநோபி⁴ப்ராயம்’ விதி³த்வா பா³லகமேகம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ஸ்வஸ்ய நிகடே ஸ்தா²பயித்வா தாந் ஜகா³த³,
Maar Jesus, die de gedachte van hun hart kende, nam een kind, plaatste het naast Zich,
48 யோ ஜநோ மம நாம்நாஸ்ய பா³லாஸ்யாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி ஸ மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, யஸ்²ச மமாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி ஸ மம ப்ரேரகஸ்யாதித்²யம்’ வித³தா⁴தி, யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யேய: ஸ்வம்’ ஸர்வ்வஸ்மாத் க்ஷுத்³ரம்’ ஜாநீதே ஸ ஏவ ஸ்²ரேஷ்டோ² ப⁴விஷ்யதி|
en zei hun: Wie dit kind opneemt in mijn Naam, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt Hem op, die Mij heeft gezonden. Want wie de kleinste is onder u allen, hij is groot.
49 அபரஞ்ச யோஹந் வ்யாஜஹார ஹே ப்ரபே⁴ தவ நாம்நா பூ⁴தாந் த்யாஜயந்தம்’ மாநுஷம் ஏகம்’ த்³ரு’ஷ்டவந்தோ வயம்’, கிந்த்வஸ்மாகம் அபஸ்²சாத்³ கா³மித்வாத் தம்’ ந்யஷேதா⁴ம்| ததா³நீம்’ யீஸு²ருவாச,
Johannes nam het woord, en sprak: Meester, we hebben iemand duivels uit zien drijven in uw Naam; we hebben het hem verboden, omdat hij zich niet bij ons aansluit.
50 தம்’ மா நிஷேத⁴த, யதோ யோ ஜநோஸ்மாகம்’ ந விபக்ஷ: ஸ ஏவாஸ்மாகம்’ ஸபக்ஷோ ப⁴வதி|
Jesus zei hem: Verbiedt het hem niet; want wie niet tegen u is, hij is vóór u.
51 அநந்தரம்’ தஸ்யாரோஹணஸமய உபஸ்தி²தே ஸ ஸ்தி²ரசேதா யிரூஸா²லமம்’ ப்ரதி யாத்ராம்’ கர்த்தும்’ நிஸ்²சித்யாக்³ரே தூ³தாந் ப்ரேஷயாமாஸ|
Toen nu de tijd van zijn hemelvaart begon te naderen, besloot Hij naar Jerusalem te gaan.
52 தஸ்மாத் தே க³த்வா தஸ்ய ப்ரயோஜநீயத்³ரவ்யாணி ஸம்’க்³ரஹீதும்’ ஸோ²மிரோணீயாநாம்’ க்³ராமம்’ ப்ரவிவிஸு²: |
Hij zond boden voor Zich uit; ze gingen op reis, en kwamen in een stad der Samaritanen, om Hem een verblijf te bereiden.
53 கிந்து ஸ யிரூஸா²லமம்’ நக³ரம்’ யாதி ததோ ஹேதோ ர்லோகாஸ்தஸ்யாதித்²யம்’ ந சக்ரு: |
Maar men ontving Hem niet, omdat Hij naar Jerusalem reisde.
54 அதஏவ யாகூப்³யோஹநௌ தஸ்ய ஸி²ஷ்யௌ தத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஜக³த³து: , ஹே ப்ரபோ⁴ ஏலியோ யதா² சகார ததா² வயமபி கிம்’ க³க³ணாத்³ ஆக³ந்தும் ஏதாந் ப⁴ஸ்மீகர்த்துஞ்ச வஹ்நிமாஜ்ஞாபயாம: ? ப⁴வாந் கிமிச்ச²தி?
Toen zijn leerlingen Jakobus en Johannes dit merkten, zeiden ze: Heer, wilt Gij, dat we zeggen, dat er vuur uit de hemel komt, om ze te verdelgen?
55 கிந்து ஸ முக²ம்’ பராவர்த்ய தாந் தர்ஜயித்வா க³தி³தவாந் யுஷ்மாகம்’ மநோபா⁴வ: க: , இதி யூயம்’ ந ஜாநீத²|
Maar Hij keerde Zich om, en berispte hen. Hij zeide: Gij weet niet, wat voor geest u bezielt.
56 மநுஜஸுதோ மநுஜாநாம்’ ப்ராணாந் நாஸ²யிதும்’ நாக³ச்ச²த், கிந்து ரக்ஷிதும் ஆக³ச்ச²த்| பஸ்²சாத்³ இதரக்³ராமம்’ தே யயு: |
Want de Mensenzoon is niet gekomen, om de zielen der mensen in het verderf te storten, maar om ze te redden. Ze gingen dus naar een ander dorp.
57 தத³நந்தரம்’ பதி² க³மநகாலே ஜந ஏகஸ்தம்’ ப³பா⁴ஷே, ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் யத்ர யாதி ப⁴வதா ஸஹாஹமபி தத்ர யாஸ்யாமி|
Terwijl zij voortreisden, zei iemand tot Hem: Ik zal U volgen, waarheen Gij ook gaat.
58 ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தமுவாச, கோ³மாயூநாம்’ க³ர்த்தா ஆஸதே, விஹாயஸீயவிஹகா³நாம்’ நீடா³நி ச ஸந்தி, கிந்து மாநவதநயஸ்ய ஸி²ர: ஸ்தா²பயிதும்’ ஸ்தா²நம்’ நாஸ்தி|
Jesus zeide hem: De vossen hebben holen, en de vogels in de lucht hebben nesten; maar de Mensenzoon heeft niets, om er zijn hoofd op te leggen.
59 தத: பரம்’ ஸ இதரஜநம்’ ஜகா³த³, த்வம்’ மம பஸ்²சாத்³ ஏஹி; தத: ஸ உவாச, ஹே ப்ரபோ⁴ பூர்வ்வம்’ பிதரம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயிதும்’ மாமாதி³ஸ²து|
En tot een ander sprak Hij: Volg Mij. Deze zeide: Heer, sta me toe, eerst mijn vader te gaan begraven.
60 ததா³ யீஸு²ருவாச, ம்ரு’தா ம்ரு’தாந் ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயந்து கிந்து த்வம்’ க³த்வேஸ்²வரீயராஜ்யஸ்ய கதா²ம்’ ப்ரசாரய|
Jesus sprak tot hem: Laat de doden hun doden begraven; ga heen, en verkondig het koninkrijk Gods.
61 ததோந்ய: கத²யாமாஸ, ஹே ப்ரபோ⁴ மயாபி ப⁴வத: பஸ்²சாத்³ க³ம்’ஸ்யதே, கிந்து பூர்வ்வம்’ மம நிவேஸ²நஸ்ய பரிஜநாநாம் அநுமதிம்’ க்³ரஹீதும் அஹமாதி³ஸ்²யை ப⁴வதா|
Weer een ander zeide: Ik zal U volgen Heer; maar sta me toe, eerst van mijn huisgenoten afscheid te nemen.
62 ததா³நீம்’ யீஸு²ஸ்தம்’ ப்ரோக்தவாந், யோ ஜநோ லாங்க³லே கரமர்பயித்வா பஸ்²சாத் பஸ்²யதி ஸ ஈஸ்²வரீயராஜ்யம்’ நார்ஹதி|
Jesus sprak tot hem: Wie zijn hand aan de ploeg slaat en achterwaarts blikt, is niet geschikt voor het koninkrijk Gods.
