லூக: 6
1 அசரஞ்ச பர்வ்வணோ த்³விதீயதி³நாத் பரம்’ ப்ரத²மவிஸ்²ராமவாரே ஸ²ஸ்யக்ஷேத்ரேண யீஸோ²ர்க³மநகாலே தஸ்ய ஸி²ஷ்யா: கணிஸ²ம்’ சி²த்த்வா கரேஷு மர்த்³த³யித்வா கா²தி³துமாரேபி⁴ரே|
Det skjedde på den næst-første sabbat at han gikk gjennem en aker, og hans disipler plukket aks og gned dem ut med hendene og åt.
2 தஸ்மாத் கியந்த: பி²ரூஸி²நஸ்தாநவத³ந் விஸ்²ராமவாரே யத் கர்ம்ம ந கர்த்தவ்யம்’ தத் குத: குருத²?
Da sa nogen av fariseerne: Hvorfor gjør I det som det ikke er tillatt å gjøre på sabbaten?
3 யீஸு²: ப்ரத்யுவாச தா³யூத்³ தஸ்ய ஸங்கி³நஸ்²ச க்ஷுதா⁴ர்த்தா: கிம்’ சக்ரு: ஸ கத²ம் ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய
Og Jesus svarte og sa til dem: Har I da ikke lest hvad David gjorde da han var sulten, han selv og de som var med ham,
4 யே த³ர்ஸ²நீயா: பூபா யாஜகாந் விநாந்யஸ்ய கஸ்யாப்யபோ⁴ஜநீயாஸ்தாநாநீய ஸ்வயம்’ பு³ப⁴ஜே ஸங்கி³ப்⁴யோபி த³தௌ³ தத் கிம்’ யுஷ்மாபி⁴: கதா³பி நாபாடி²?
hvorledes han gikk inn i Guds hus og tok skuebrødene og åt, og gav også dem som var med ham? Og dem har ingen lov til å ete uten prestene alene.
5 பஸ்²சாத் ஸ தாநவத³த் மநுஜஸுதோ விஸ்²ராமவாரஸ்யாபி ப்ரபு⁴ ர்ப⁴வதி|
Og han sa til dem: Menneskesønnen er herre også over sabbaten.
6 அநந்தரம் அந்யவிஸ்²ராமவாரே ஸ ப⁴ஜநகே³ஹம்’ ப்ரவிஸ்²ய ஸமுபதி³ஸ²தி| ததா³ தத்ஸ்தா²நே ஸு²ஷ்கத³க்ஷிணகர ஏக: புமாந் உபதஸ்தி²வாந்|
Og det skjedde på en annen sabbat at han gikk inn i synagogen og lærte; og der var en mann hvis høire hånd var vissen.
7 தஸ்மாத்³ அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச தஸ்மிந் தோ³ஷமாரோபயிதும்’ ஸ விஸ்²ராமவாரே தஸ்ய ஸ்வாஸ்த்²யம்’ கரோதி நவேதி ப்ரதீக்ஷிதுமாரேபி⁴ரே|
Men de skriftlærde og fariseerne lurte på ham, om han vilde helbrede på sabbaten, forat de kunde finne klagemål imot ham.
8 ததா³ யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ சிந்தாம்’ விதி³த்வா தம்’ ஸு²ஷ்ககரம்’ புமாம்’ஸம்’ ப்ரோவாச, த்வமுத்தா²ய மத்⁴யஸ்தா²நே திஷ்ட²|
Men han visste deres tanker, og han sa til mannen som hadde den visne hånd: Stå op og kom frem! Og han stod op og trådte frem.
9 தஸ்மாத் தஸ்மிந் உத்தி²தவதி யீஸு²ஸ்தாந் வ்யாஜஹார, யுஷ்மாந் இமாம்’ கதா²ம்’ ப்ரு’ச்சா²மி, விஸ்²ராமவாரே ஹிதம் அஹிதம்’ வா, ப்ராணரக்ஷணம்’ ப்ராணநாஸ²நம்’ வா, ஏதேஷாம்’ கிம்’ கர்ம்மகரணீயம்?
Da sa Jesus til dem: Jeg spør eder om det er tillatt på sabbaten å gjøre godt eller å gjøre ondt, å berge liv eller å spille det?
10 பஸ்²சாத் சதுர்தி³க்ஷு ஸர்வ்வாந் விலோக்ய தம்’ மாநவம்’ ப³பா⁴ஷே, நிஜகரம்’ ப்ரஸாரய; ததஸ்தேந ததா² க்ரு’த இதரகரவத் தஸ்ய ஹஸ்த: ஸ்வஸ்தோ²ப⁴வத்|
Og han så omkring på dem alle og sa til ham: Rekk din hånd ut! Og han gjorde så, og hans hånd blev frisk igjen.
11 தஸ்மாத் தே ப்ரசண்ட³கோபாந்விதா யீஸு²ம்’ கிம்’ கரிஷ்யந்தீதி பரஸ்பரம்’ ப்ரமந்த்ரிதா: |
Men de blev rent rasende, og talte med hverandre om hvad de skulde gjøre med Jesus.
12 தத: பரம்’ ஸ பர்வ்வதமாருஹ்யேஸ்²வரமுத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²யமாந: க்ரு’த்ஸ்நாம்’ ராத்ரிம்’ யாபிதவாந்|
Og det skjedde i de dager at han gikk op i fjellet for å bede, og han var der hele natten i bønn til Gud.
13 அத² தி³நே ஸதி ஸ ஸர்வ்வாந் ஸி²ஷ்யாந் ஆஹூதவாந் தேஷாம்’ மத்⁴யே
Og da det blev dag, kalte han sine disipler til sig, og han valgte sig ut tolv av dem og gav dem navnet apostler:
14 பிதரநாம்நா க்²யாத: ஸி²மோந் தஸ்ய ப்⁴ராதா ஆந்த்³ரியஸ்²ச யாகூப்³ யோஹந் ச பி²லிப் ப³ர்த²லமயஸ்²ச
Simon, som han også gav navnet Peter, og hans bror Andreas, og Jakob og Johannes og Filip og Bartolomeus
15 மதி²: தோ²மா ஆல்பீ²யஸ்ய புத்ரோ யாகூப்³ ஜ்வலந்தநாம்நா க்²யாத: ஸி²மோந்
og Matteus og Tomas og Jakob, Alfeus' sønn, og Simon, som kaltes ivreren,
16 ச யாகூபோ³ ப்⁴ராதா யிஹூதா³ஸ்²ச தம்’ ய: பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி ஸ ஈஷ்கரீயோதீயயிஹூதா³ஸ்²சைதாந் த்³வாத³ஸ² ஜநாந் மநோநீதாந் க்ரு’த்வா ஸ ஜக்³ராஹ ததா² ப்ரேரித இதி தேஷாம்’ நாம சகார|
og Judas, Jakobs sønn, og Judas Iskariot, som blev forræder.
17 தத: பரம்’ ஸ தை: ஸஹ பர்வ்வதாத³வருஹ்ய உபத்யகாயாம்’ தஸ்தௌ² ததஸ்தஸ்ய ஸி²ஷ்யஸங்கோ⁴ யிஹூதா³தே³ஸா²த்³ யிரூஸா²லமஸ்²ச ஸோர: ஸீதோ³நஸ்²ச ஜலதே⁴ ரோத⁴ஸோ ஜநநிஹாஸ்²ச ஏத்ய தஸ்ய கதா²ஸ்²ரவணார்த²ம்’ ரோக³முக்த்யர்த²ஞ்ச தஸ்ய ஸமீபே தஸ்து²: |
Og han gikk ned med dem, og han blev stående på en slette, og med ham en stor flokk av hans disipler og en stor mengde folk fra hele Judea og Jerusalem og fra havkanten ved Tyrus og Sidon,
18 அமேத்⁴யபூ⁴தக்³ரஸ்தாஸ்²ச தந்நிகடமாக³த்ய ஸ்வாஸ்த்²யம்’ ப்ராபு: |
som var kommet for å høre ham og for å bli lægt for sine sykdommer; og de som var plaget av urene ånder, blev helbredet.
19 ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வாஸ்த்²யகரணப்ரபா⁴வஸ்ய ப்ரகாஸி²தத்வாத் ஸர்வ்வே லோகா ஏத்ய தம்’ ஸ்ப்ரஷ்டும்’ யேதிரே|
Og alt folket søkte å få røre ved ham; for en kraft gikk ut fra ham og helbredet alle.
20 பஸ்²சாத் ஸ ஸி²ஷ்யாந் ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ குத்வா ஜகா³த³, ஹே த³ரித்³ரா யூயம்’ த⁴ந்யா யத ஈஸ்²வரீயே ராஜ்யே வோ(அ)தி⁴காரோஸ்தி|
Og han løftet sine øine på sine disipler og sa: Salige er I fattige; for Guds rike er eders.
21 ஹே அது⁴நா க்ஷுதி⁴தலோகா யூயம்’ த⁴ந்யா யதோ யூயம்’ தர்ப்ஸ்யத²; ஹே இஹ ரோதி³நோ ஜநா யூயம்’ த⁴ந்யா யதோ யூயம்’ ஹஸிஷ்யத²|
Salige er I som nu hungrer; for I skal mettes. Salige er I som nu gråter; for I skal le.
22 யதா³ லோகா மநுஷ்யஸூநோ ர்நாமஹேதோ ர்யுஷ்மாந் ரு’தீயிஷ்யந்தே ப்ரு’த²க் க்ரு’த்வா நிந்தி³ஷ்யந்தி, அத⁴மாநிவ யுஷ்மாந் ஸ்வஸமீபாத்³ தூ³ரீகரிஷ்யந்தி ச ததா³ யூயம்’ த⁴ந்யா: |
Salige er I når menneskene hater eder, og når de ikke vil vite av eder, og spotter eder og kaster eders navn fra sig som noget ondt, for Menneskesønnens skyld.
23 ஸ்வர்கே³ யுஷ்மாகம்’ யதே²ஷ்டம்’ ப²லம்’ ப⁴விஷ்யதி, ஏதத³ர்த²ம்’ தஸ்மிந் தி³நே ப்ரோல்லஸத ஆநந்தே³ந ந்ரு’த்யத ச, தேஷாம்’ பூர்வ்வபுருஷாஸ்²ச ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரதி ததை²வ வ்யவாஹரந்|
Gled eder på den dag og spring av fryd! for se, eders lønn er stor i himmelen; for på samme vis gjorde deres fedre med profetene.
24 கிந்து ஹா ஹா த⁴நவந்தோ யூயம்’ ஸுக²ம்’ ப்ராப்நுத| ஹந்த பரித்ரு’ப்தா யூயம்’ க்ஷுதி⁴தா ப⁴விஷ்யத²;
Men ve eder, I rike! for I har allerede fått eders trøst.
25 இஹ ஹஸந்தோ யூயம்’ வத யுஷ்மாபி⁴: ஸோ²சிதவ்யம்’ ரோதி³தவ்யஞ்ச|
Ve eder, I som nu er mette! for I skal hungre. Ve eder, I som nu ler! for I skal sørge og gråte.
26 ஸர்வ்வைலாகை ர்யுஷ்மாகம்’ ஸுக்²யாதௌ க்ரு’தாயாம்’ யுஷ்மாகம்’ து³ர்க³தி ர்ப⁴விஷ்யதி யுஷ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷா ம்ரு’ஷாப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரதி தத்³வத் க்ரு’தவந்த: |
Ve eder når alle mennesker taler vel om eder! for på samme vis gjorde deres fedre med de falske profeter.
27 ஹே ஸ்²ரோதாரோ யுஷ்மப்⁴யமஹம்’ கத²யாமி, யூயம்’ ஸ²த்ருஷு ப்ரீயத்⁴வம்’ யே ச யுஷ்மாந் த்³விஷந்தி தேஷாமபி ஹிதம்’ குருத|
Men til eder som hører, sier jeg: Elsk eders fiender, gjør vel imot dem som hater eder,
28 யே ச யுஷ்மாந் ஸ²பந்தி தேப்⁴ய ஆஸி²ஷம்’ த³த்த யே ச யுஷ்மாந் அவமந்யந்தே தேஷாம்’ மங்க³லம்’ ப்ரார்த²யத்⁴வம்’|
velsign dem som forbanner eder, bed for dem som taler ille om eder!
29 யதி³ கஸ்²சித் தவ கபோலே சபேடாகா⁴தம்’ கரோதி தர்ஹி தம்’ ப்ரதி கபோலம் அந்யம்’ பராவர்த்த்ய ஸம்முகீ²குரு புநஸ்²ச யதி³ கஸ்²சித் தவ கா³த்ரீயவஸ்த்ரம்’ ஹரதி தர்ஹி தம்’ பரிதே⁴யவஸ்த்ரம் அபி க்³ரஹீதும்’ மா வாரய|
Når en slår dig på det ene kinn, så by og det andre frem, og når en tar din kappe fra dig, da nekt ham heller ikke kjortelen!
30 யஸ்த்வாம்’ யாசதே தஸ்மை தே³ஹி, யஸ்²ச தவ ஸம்பத்திம்’ ஹரதி தம்’ மா யாசஸ்வ|
Gi hver den som ber dig, og om en tar fra dig det som ditt er, da krev det ikke igjen!
31 பரேப்⁴ய: ஸ்வாந் ப்ரதி யதா²சரணம் அபேக்ஷத்⁴வே பராந் ப்ரதி யூயமபி ததா²சரத|
Og som I vil at menneskene skal gjøre imot eder, så skal og I gjøre imot dem.
32 யே ஜநா யுஷ்மாஸு ப்ரீயந்தே கேவலம்’ தேஷு ப்ரீயமாணேஷு யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ப²லம்’? பாபிலோகா அபி ஸ்வேஷு ப்ரீயமாணேஷு ப்ரீயந்தே|
Og om I elsker dem som elsker eder, hvad er det å takke eder for? Også syndere elsker jo dem som dem elsker.
33 யதி³ ஹிதகாரிண ஏவ ஹிதம்’ குருத² தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ப²லம்’? பாபிலோகா அபி ததா² குர்வ்வந்தி|
Og om I gjør vel imot dem som gjør vel imot eder, hvad er det å takke eder for? Også syndere gjør det samme.
34 யேப்⁴ய ரு’ணபரிஸோ²த⁴ஸ்ய ப்ராப்திப்ரத்யாஸா²ஸ்தே கேவலம்’ தேஷு ரு’ணே ஸமர்பிதே யுஷ்மாகம்’ கிம்’ ப²லம்’? புந: ப்ராப்த்யாஸ²யா பாபீலோகா அபி பாபிஜநேஷு ரு’ணம் அர்பயந்தி|
Og om I låner til dem som I håper å få igjen av, hvad er det å takke eder for? Også syndere låner til syndere for å få like igjen.
35 அதோ யூயம்’ ரிபுஷ்வபி ப்ரீயத்⁴வம்’, பரஹிதம்’ குருத ச; புந: ப்ராப்த்யாஸா²ம்’ த்யக்த்வா ரு’ணமர்பயத, ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ மஹாப²லம்’ ப⁴விஷ்யதி, யூயஞ்ச ஸர்வ்வப்ரதா⁴நஸ்ய ஸந்தாநா இதி க்²யாதிம்’ ப்ராப்ஸ்யத², யதோ யுஷ்மாகம்’ பிதா க்ரு’தக்⁴நாநாம்’ து³ர்வ்டத்தாநாஞ்ச ஹிதமாசரதி|
Men elsk eders fiender, og gjør vel og lån uten å vente noget igjen! så skal eders lønn være stor, og I skal være den Høiestes barn; for han er god mot de utakknemlige og onde.
36 அத ஏவ ஸ யதா² த³யாலு ர்யூயமபி தாத்³ரு’ஸா² த³யாலவோ ப⁴வத|
Vær barmhjertige, likesom eders Fader er barmhjertig,
37 அபரஞ்ச பராந் தோ³ஷிணோ மா குருத தஸ்மாத்³ யூயம்’ தோ³ஷீக்ரு’தா ந ப⁴விஷ்யத²; அத³ண்ட்³யாந் மா த³ண்ட³யத தஸ்மாத்³ யூயமபி த³ண்ட³ம்’ ந ப்ராப்ஸ்யத²; பரேஷாம்’ தோ³ஷாந் க்ஷமத்⁴வம்’ தஸ்மாத்³ யுஷ்மாகமபி தோ³ஷா: க்ஷமிஷ்யந்தே|
og døm ikke, så skal I ikke dømmes, og fordøm ikke, så skal I ikke fordømmes; forlat, så skal eder forlates;
38 தா³நாநித³த்த தஸ்மாத்³ யூயம்’ தா³நாநி ப்ராப்ஸ்யத², வரஞ்ச லோகா: பரிமாணபாத்ரம்’ ப்ரத³லய்ய ஸஞ்சால்ய ப்ரோஞ்சால்ய பரிபூர்ய்ய யுஷ்மாகம்’ க்ரோடே³ஷு ஸமர்பயிஷ்யந்தி; யூயம்’ யேந பரிமாணேந பரிமாத² தேநைவ பரிமாணேந யுஷ்மத்க்ரு’தே பரிமாஸ்யதே|
gi, så skal eder gis! et godt, stoppet, rystet, overfylt mål skal gis eder i fanget; for med det samme mål som I måler med, skal eder måles igjen.
39 அத² ஸ தேப்⁴யோ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²மகத²யத், அந்தோ⁴ ஜந: கிமந்த⁴ம்’ பந்தா²நம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ ஸ²க்நோதி? தஸ்மாத்³ உபா⁴வபி கிம்’ க³ர்த்தே ந பதிஷ்யத: ?
Han sa også en lignelse til dem: Kan en blind lede en blind? kommer de ikke begge til å falle i grøften?
40 கு³ரோ: ஸி²ஷ்யோ ந ஸ்²ரேஷ்ட²: கிந்து ஸி²ஷ்யே ஸித்³தே⁴ ஸதி ஸ கு³ருதுல்யோ ப⁴விதும்’ ஸ²க்நோதி|
En disippel er ikke over sin mester, men enhver som er full-lært, blir som sin mester.
41 அபரஞ்ச த்வம்’ ஸ்வசக்ஷுஷி நாஸாம் அத்³ரு’ஷ்ட்வா தவ ப்⁴ராதுஸ்²சக்ஷுஷி யத்த்ரு’ணமஸ்தி ததே³வ குத: பஸ்²யமி?
Og hvorfor ser du splinten i din brors øie, men bjelken i ditt eget øie blir du ikke var?
42 ஸ்வசக்ஷுஷி யா நாஸா வித்³யதே தாம் அஜ்ஞாத்வா, ப்⁴ராதஸ்தவ நேத்ராத் த்ரு’ணம்’ ப³ஹி: கரோமீதி வாக்யம்’ ப்⁴ராதரம்’ கத²ம்’ வக்தும்’ ஸ²க்நோஷி? ஹே கபடிந் பூர்வ்வம்’ ஸ்வநயநாத் நாஸாம்’ ப³ஹி: குரு ததோ ப்⁴ராதுஸ்²சக்ஷுஷஸ்த்ரு’ணம்’ ப³ஹி: கர்த்தும்’ ஸுத்³ரு’ஷ்டிம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி|
Hvorledes kan du si til din bror: Bror! la mig dra ut splinten som er i ditt øie, du som ikke ser bjelken i ditt eget øie? Du hykler! dra først bjelken ut av ditt eget øie, så kan du se å dra ut splinten som er i din brors øie!
43 அந்யஞ்ச உத்தமஸ்தரு: கதா³பி ப²லமநுத்தமம்’ ந ப²லதி, அநுத்தமதருஸ்²ச ப²லமுத்தமம்’ ந ப²லதி காரணாத³த: ப²லைஸ்தரவோ ஜ்ஞாயந்தே|
For det er ikke noget godt tre som bærer dårlig frukt, og heller ikke noget dårlig tre som bærer god frukt.
44 கண்டகிபாத³பாத் கோபி உடு³ம்ப³ரப²லாநி ந பாதயதி ததா² ஸ்²ரு’கா³லகோலிவ்ரு’க்ஷாத³பி கோபி த்³ராக்ஷாப²லம்’ ந பாதயதி|
For hvert tre kjennes på sin frukt; en sanker jo ikke fiken av tornebusker, og en plukker ikke vindruer av tornekratt.
45 தத்³வத் ஸாது⁴லோகோ(அ)ந்த: கரணரூபாத் ஸுபா⁴ண்டா³கா³ராத்³ உத்தமாநி த்³ரவ்யாணி ப³ஹி: கரோதி, து³ஷ்டோ லோகஸ்²சாந்த: கரணரூபாத் குபா⁴ண்டா³கா³ராத் குத்ஸிதாநி த்³ரவ்யாணி நிர்க³மயதி யதோ(அ)ந்த: கரணாநாம்’ பூர்ணபா⁴வாநுரூபாணி வசாம்’ஸி முகா²ந்நிர்க³ச்ச²ந்தி|
Et godt menneske bærer det gode frem av sitt hjertes gode forråd, og et ondt menneske bærer det onde frem av sitt onde forråd; for hvad hjertet flyter over av, det taler hans munn.
46 அபரஞ்ச மமாஜ்ஞாநுரூபம்’ நாசரித்வா குதோ மாம்’ ப்ரபோ⁴ ப்ரபோ⁴ இதி வத³த²?
Men hvorfor kaller I mig Herre, Herre, og gjør ikke det jeg sier?
47 ய: கஸ்²சிந் மம நிகடம் ஆக³த்ய மம கதா² நிஸ²ம்ய தத³நுரூபம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸ கஸ்ய ஸத்³ரு’ஸோ² ப⁴வதி தத³ஹம்’ யுஷ்மாந் ஜ்ஞாபயாமி|
Hver den som kommer til mig og hører mine ord og gjør efter dem - hvem han er lik, vil jeg vise eder.
48 யோ ஜநோ க³பீ⁴ரம்’ க²நித்வா பாஷாணஸ்த²லே பி⁴த்திம்’ நிர்ம்மாய ஸ்வக்³ரு’ஹம்’ ரசயதி தேந ஸஹ தஸ்யோபமா ப⁴வதி; யத ஆப்லாவிஜலமேத்ய தஸ்ய மூலே வேகே³ந வஹத³பி தத்³கே³ஹம்’ லாட³யிதும்’ ந ஸ²க்நோதி யதஸ்தஸ்ய பி⁴த்தி: பாஷாணோபரி திஷ்ட²தி|
Han er lik et menneske som skulde bygge et hus, og som gravde dypt ned og la grunnvollen på fjell; og da det blev flom, brøt strømmen imot det hus, og den var ikke i stand til å rokke det, fordi det var godt bygget.
49 கிந்து ய: கஸ்²சிந் மம கதா²: ஸ்²ருத்வா தத³நுரூபம்’ நாசரதி ஸ பி⁴த்திம்’ விநா ம்ரு’து³பரி க்³ரு’ஹநிர்ம்மாத்ரா ஸமாநோ ப⁴வதி; யத ஆப்லாவிஜலமாக³த்ய வேகே³ந யதா³ வஹதி ததா³ தத்³க்³ரு’ஹம்’ பததி தஸ்ய மஹத் பதநம்’ ஜாயதே|
Men den som hører og ikke gjør derefter, han er lik et menneske som bygget sitt hus på bare jorden uten grunnvoll; og strømmen brøt imot det, og det falt straks, og det blev et stort fall da det hus falt.
