லூக: 2
1 அபரஞ்ச தஸ்மிந் காலே ராஜ்யஸ்ய ஸர்வ்வேஷாம்’ லோகாநாம்’ நாமாநி லேக²யிதும் அக³ஸ்தகைஸர ஆஜ்ஞாபயாமாஸ|
A w tych dniach wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat.
2 தத³நுஸாரேண குரீணியநாமநி ஸுரியாதே³ஸ²ஸ்ய ஸா²ஸகே ஸதி நாமலேக²நம்’ ப்ராரேபே⁴|
A ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.
3 அதோ ஹேதோ ர்நாம லேகி²தும்’ ஸர்வ்வே ஜநா: ஸ்வீயம்’ ஸ்வீயம்’ நக³ரம்’ ஜக்³மு: |
Szli więc wszyscy, aby dać się spisać, każdy do swego miasta.
4 ததா³நீம்’ யூஷப்² நாம லேகி²தும்’ வாக்³த³த்தயா ஸ்வபா⁴ர்ய்யயா க³ர்ப்³ப⁴வத்யா மரியமா ஸஹ ஸ்வயம்’ தா³யூத³: ஸஜாதிவம்’ஸ² இதி காரணாத்³ கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²ஸ்ய நாஸரத்நக³ராத்³
Poszedł też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i z rodu Dawida;
5 யிஹூதா³ப்ரதே³ஸ²ஸ்ய பை³த்லேஹமாக்²யம்’ தா³யூத்³நக³ரம்’ ஜகா³ம|
Aby dać się spisać z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna.
6 அந்யச்ச தத்ர ஸ்தா²நே தயோஸ்திஷ்ட²தோ: ஸதோ ர்மரியம: ப்ரஸூதிகால உபஸ்தி²தே
A gdy tam byli, nadszedł czas porodu.
7 ஸா தம்’ ப்ரத²மஸுதம்’ ப்ராஸோஷ்ட கிந்து தஸ்மிந் வாஸக்³ரு’ஹே ஸ்தா²நாபா⁴வாத்³ பா³லகம்’ வஸ்த்ரேண வேஷ்டயித்வா கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ்தா²பயாமாஸ|
I urodziła swego pierworodnego syna, owinęła go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
8 அநந்தரம்’ யே கியந்தோ மேஷபாலகா: ஸ்வமேஷவ்ரஜரக்ஷாயை தத்ப்ரதே³ஸே² ஸ்தி²த்வா ரஜந்யாம்’ ப்ராந்தரே ப்ரஹரிண: கர்ம்ம குர்வ்வந்தி,
A byli w tej okolicy pasterze przebywający w polu i trzymający straż nocną nad swoim stadem.
9 தேஷாம்’ ஸமீபம்’ பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³த ஆக³த்யோபதஸ்தௌ²; ததா³ சதுஷ்பார்ஸ்²வே பரமேஸ்²வரஸ்ய தேஜஸ: ப்ரகாஸி²தத்வாத் தே(அ)திஸ²ஸ²ங்கிரே|
I oto stanął przy nich anioł Pana, a chwała Pana zewsząd ich oświeciła. I ogarnął ich wielki strach.
10 ததா³ ஸ தூ³த உவாச மா பை⁴ஷ்ட பஸ்²யதாத்³ய தா³யூத³: புரே யுஷ்மந்நிமித்தம்’ த்ராதா ப்ரபு⁴: க்²ரீஷ்டோ(அ)ஜநிஷ்ட,
I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie [udziałem] całego ludu.
11 ஸர்வ்வேஷாம்’ லோகாநாம்’ மஹாநந்த³ஜநகம் இமம்’ மங்க³லவ்ரு’த்தாந்தம்’ யுஷ்மாந் ஜ்ஞாபயாமி|
Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.
12 யூயம்’ (தத்ஸ்தா²நம்’ க³த்வா) வஸ்த்ரவேஷ்டிதம்’ தம்’ பா³லகம்’ கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ²யநம்’ த்³ரக்ஷ்யத² யுஷ்மாந் ப்ரதீத³ம்’ சிஹ்நம்’ ப⁴விஷ்யதி|
A to [będzie] dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.
13 தூ³த இமாம்’ கதா²ம்’ கதி²தவதி தத்ராகஸ்மாத் ஸ்வர்கீ³யா: ப்ரு’தநா ஆக³த்ய கதா²ம் இமாம்’ கத²யித்வேஸ்²வரஸ்ய கு³ணாநந்வவாதி³ஷு: , யதா²,
I zaraz z aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich chwalących Boga i mówiących:
14 ஸர்வ்வோர்த்³வ்வஸ்தை²ரீஸ்²வரஸ்ய மஹிமா ஸம்ப்ரகாஸ்²யதாம்’| ஸா²ந்திர்பூ⁴யாத் ப்ரு’தி²வ்யாஸ்து ஸந்தோஷஸ்²ச நராந் ப்ரதி||
Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola.
15 தத: பரம்’ தேஷாம்’ ஸந்நிதே⁴ ர்தூ³தக³ணே ஸ்வர்க³ம்’ க³தே மேஷபாலகா: பரஸ்பரம் அவேசந் ஆக³ச்ச²த ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யாம்’ க⁴டநாம்’ ஜ்ஞாபிதவாந் தஸ்யா யாத²ர்யம்’ ஜ்ஞாதும்’ வயமது⁴நா பை³த்லேஹம்புரம்’ யாம: |
A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się wydarzyło, a co Pan nam oznajmił.
16 பஸ்²சாத் தே தூர்ணம்’ வ்ரஜித்வா மரியமம்’ யூஷப²ம்’ கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ²யநம்’ பா³லகஞ்ச த³த்³ரு’ஸு²: |
Spiesząc się więc, przyszli i znaleźli Marię, Józefa i niemowlę leżące w żłobie.
17 இத்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா பா³லகஸ்யார்தே² ப்ரோக்தாம்’ ஸர்வ்வகதா²ம்’ தே ப்ராசாரயாஞ்சக்ரு: |
A ujrzawszy, rozgłosili to, co zostało im powiedziane o tym dziecku.
18 ததோ யே லோகா மேஷரக்ஷகாணாம்’ வத³நேப்⁴யஸ்தாம்’ வார்த்தாம்’ ஸு²ஸ்²ருவுஸ்தே மஹாஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili.
19 கிந்து மரியம் ஏதத்ஸர்வ்வக⁴டநாநாம்’ தாத்பர்ய்யம்’ விவிச்ய மநஸி ஸ்தா²பயாமாஸ|
Lecz Maria zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu.
20 தத்பஸ்²சாத்³ தூ³தவிஜ்ஞப்தாநுரூபம்’ ஸ்²ருத்வா த்³ரு’ஷ்ட்வா ச மேஷபாலகா ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாநுவாத³ம்’ த⁴ந்யவாத³ஞ்ச குர்வ்வாணா: பராவ்ரு’த்ய யயு: |
I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im zostało powiedziane.
21 அத² பா³லகஸ்ய த்வக்சே²த³நகாலே(அ)ஷ்டமதி³வஸே ஸமுபஸ்தி²தே தஸ்ய க³ர்ப்³ப⁴ஸ்தி²தே: புர்வ்வம்’ ஸ்வர்கீ³யதூ³தோ யதா²ஜ்ஞாபயத் தத³நுரூபம்’ தே தந்நாமதே⁴யம்’ யீஸு²ரிதி சக்ரிரே|
A gdy minęło osiem dni i [należało] obrzezać dziecko, nadano mu imię Jezus, którym nazwał je anioł, zanim się poczęło w łonie.
22 தத: பரம்’ மூஸாலிகி²தவ்யவஸ்தா²யா அநுஸாரேண மரியம: ஸு²சித்வகால உபஸ்தி²தே,
Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem;
23 "ப்ரத²மஜ: ஸர்வ்வ: புருஷஸந்தாந: பரமேஸ்²வரே ஸமர்ப்யதாம்’," இதி பரமேஸ்²வரஸ்ய வ்யவஸ்த²யா
(Tak jak jest napisane w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono będzie nazywany świętym Panu);
24 யீஸு²ம்’ பரமேஸ்²வரே ஸமர்பயிதும் ஸா²ஸ்த்ரீயவித்⁴யுக்தம்’ கபோதத்³வயம்’ பாராவதஸா²வகத்³வயம்’ வா ப³லிம்’ தா³தும்’ தே தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா யிரூஸா²லமம் ஆயயு: |
I żeby złożyć ofiarę według [tego], co zostało powiedziane w Prawie Pana, parę synogarlic albo dwa gołąbki.
25 யிரூஸா²லம்புரநிவாஸீ ஸி²மியோந்நாமா தா⁴ர்ம்மிக ஏக ஆஸீத் ஸ இஸ்ராயேல: ஸாந்த்வநாமபேக்ஷ்ய தஸ்தௌ² கிஞ்ச பவித்ர ஆத்மா தஸ்மிந்நாவிர்பூ⁴த: |
A był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim.
26 அபரம்’ ப்ரபு⁴ணா பரமேஸ்²வரேணாபி⁴ஷிக்தே த்ராதரி த்வயா ந த்³ரு’ஷ்டே த்வம்’ ந மரிஷ்யஸீதி வாக்யம்’ பவித்ரேண ஆத்மநா தஸ்ம ப்ராகத்²யத|
I objawił mu Bóg przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego.
27 அபரஞ்ச யதா³ யீஸோ²: பிதா மாதா ச தத³ர்த²ம்’ வ்யவஸ்தா²நுரூபம்’ கர்ம்ம கர்த்தும்’ தம்’ மந்தி³ரம் ஆநிந்யதுஸ்ததா³
Przyszedł on [prowadzony] przez Ducha [Świętego] do świątyni. A gdy rodzice wnosili dziecko – Jezusa, aby postąpić z nim według zwyczaju prawa;
28 ஸி²மியோந் ஆத்மந ஆகர்ஷணேந மந்தி³ரமாக³த்ய தம்’ க்ரோடே³ நிதா⁴ய ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ க்ரு’த்வா கத²யாமாஸ, யதா²,
Wtedy on, wziąwszy go na ręce, chwalił Boga i mówił:
29 ஹே ப்ரபோ⁴ தவ தா³ஸோயம்’ நிஜவாக்யாநுஸாரத: | இதா³நீந்து ஸகல்யாணோ ப⁴வதா ஸம்’விஸ்ரு’ஜ்யதாம்|
Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa;
30 யத: ஸகலதே³ஸ²ஸ்ய தீ³ப்தயே தீ³ப்திரூபகம்’|
Gdyż moje oczy ujrzały twoje zbawienie;
31 இஸ்ராயேலீயலோகஸ்ய மஹாகௌ³ரவரூபகம்’|
Które przygotowałeś wobec wszystkich ludzi;
32 யம்’ த்ராயகம்’ ஜநாநாந்து ஸம்முகே² த்வமஜீஜந: | ஸஏவ வித்³யதே(அ)ஸ்மாகம்’ த்⁴ரவம்’ நயநநகோ³சரே||
Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela.
33 ததா³நீம்’ தேநோக்தா ஏதா: ஸகலா: கதா²: ஸ்²ருத்வா தஸ்ய மாதா யூஷப்² ச விஸ்மயம்’ மேநாதே|
A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono.
34 தத: பரம்’ ஸி²மியோந் தேப்⁴ய ஆஸி²ஷம்’ த³த்த்வா தந்மாதரம்’ மரியமம் உவாச, பஸ்²ய இஸ்ராயேலோ வம்’ஸ²மத்⁴யே ப³ஹூநாம்’ பாதநாயோத்தா²பநாய ச ததா² விரோத⁴பாத்ரம்’ ப⁴விதும்’, ப³ஹூநாம்’ கு³ப்தமநோக³தாநாம்’ ப்ரகடீகரணாய பா³லகோயம்’ நியுக்தோஸ்தி|
I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić;
35 தஸ்மாத் தவாபி ப்ராணா: ஸூ²லேந வ்யத்ஸ்யந்தே|
(I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione.
36 அபரஞ்ச ஆஸே²ரஸ்ய வம்’ஸீ²யபி²நூயேலோ து³ஹிதா ஹந்நாக்²யா அதிஜரதீ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந்யேகா யா விவாஹாத் பரம்’ ஸப்த வத்ஸராந் பத்யா ஸஹ ந்யவஸத் ததோ வித⁴வா பூ⁴த்வா சதுரஸீ²திவர்ஷவய: பர்ய்யநதம்’
A była [tam] prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która była w bardzo podeszłym wieku, a żyła siedem lat z mężem od swego dziewictwa.
37 மந்தி³ரே ஸ்தி²த்வா ப்ரார்த²நோபவாஸைர்தி³வாநிஸ²ம் ஈஸ்²வரம் அஸேவத ஸாபி ஸ்த்ரீ தஸ்மிந் ஸமயே மந்தி³ரமாக³த்ய
A [była] wdową [mającą] około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc [Bogu] w postach i modlitwach dniem i nocą.
38 பரமேஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ சகார, யிரூஸா²லம்புரவாஸிநோ யாவந்தோ லோகா முக்திமபேக்ஷ்ய ஸ்தி²தாஸ்தாந் யீஸோ²ர்வ்ரு’த்தாந்தம்’ ஜ்ஞாபயாமாஸ|
Ona też, przyszedłszy w tej właśnie chwili, dziękowała Panu i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jerozolimie.
39 இத்த²ம்’ பரமேஸ்²வரஸ்ய வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ஸர்வ்வேஷு கர்ம்மஸு க்ரு’தேஷு தௌ புநஸ்²ச கா³லீலோ நாஸரத்நாமகம்’ நிஜநக³ரம்’ ப்ரதஸ்தா²தே|
A gdy wykonali wszystko według prawa Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta, Nazaretu.
40 தத்பஸ்²சாத்³ பா³லக: ஸ²ரீரேண வ்ரு’த்³தி⁴மேத்ய ஜ்ஞாநேந பரிபூர்ண ஆத்மநா ஸ²க்திமாம்’ஸ்²ச ப⁴விதுமாரேபே⁴ ததா² தஸ்மிந் ஈஸ்²வராநுக்³ரஹோ ப³பூ⁴வ|
Dziecko zaś rosło i umacniało się w duchu, będąc pełne mądrości, a łaska Boga była nad nim.
41 தஸ்ய பிதா மாதா ச ப்ரதிவர்ஷம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவஸமயே யிரூஸா²லமம் அக³ச்ச²தாம்|
A jego rodzice chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy.
42 அபரஞ்ச யீஸௌ² த்³வாத³ஸ²வர்ஷவயஸ்கே ஸதி தௌ பர்வ்வஸமயஸ்ய ரீத்யநுஸாரேண யிரூஸா²லமம்’ க³த்வா
I gdy miał dwanaście lat, poszli do Jerozolimy, zgodnie ze zwyczajem tego święta.
43 பார்வ்வணம்’ ஸம்பாத்³ய புநரபி வ்யாகு⁴ய்ய யாத: கிந்து யீஸு²ர்பா³லகோ யிரூஸா²லமி திஷ்ட²தி| யூஷப்² தந்மாதா ச தத்³ அவிதி³த்வா
A gdy minęły te dni i już wracali, dziecię Jezus zostało w Jerozolimie, ale Józef i jego matka [o tym] nie wiedzieli.
44 ஸ ஸங்கி³பி⁴: ஸஹ வித்³யத ஏதச்ச பு³த்³வ்வா தி³நைகக³ம்யமார்க³ம்’ ஜக்³மது: | கிந்து ஸே²ஷே ஜ்ஞாதிப³ந்தூ⁴நாம்’ ஸமீபே ம்ரு’க³யித்வா தது³த்³தே³ஸ²மப்ராப்ய
Lecz sądząc, że jest w towarzystwie podróżnych, przeszli dzień drogi i szukali go wśród krewnych i znajomych.
45 தௌ புநரபி யிரூஸா²லமம் பராவ்ரு’த்யாக³த்ய தம்’ ம்ரு’க³யாஞ்சக்ரது: |
A gdy go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, szukając go.
46 அத² தி³நத்ரயாத் பரம்’ பண்டி³தாநாம்’ மத்⁴யே தேஷாம்’ கதா²: ஸ்²ரு’ண்வந் தத்த்வம்’ ப்ரு’ச்ச²ம்’ஸ்²ச மந்தி³ரே ஸமுபவிஷ்ட: ஸ தாப்⁴யாம்’ த்³ரு’ஷ்ட: |
A po trzech dniach znaleźli go siedzącego w świątyni wśród nauczycieli, słuchającego i pytającego ich.
47 ததா³ தஸ்ய பு³த்³த்⁴யா ப்ரத்யுத்தரைஸ்²ச ஸர்வ்வே ஸ்²ரோதாரோ விஸ்மயமாபத்³யந்தே|
I wszyscy, którzy go słuchali, zdumiewali się jego rozumem i odpowiedziami.
48 தாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தஸ்ய ஜநகோ ஜநநீ ச சமச்சக்ரது: கிஞ்ச தஸ்ய மாதா தமவத³த், ஹே புத்ர, கத²மாவாம்’ ப்ரதீத்த²ம்’ ஸமாசரஸ்த்வம்? பஸ்²ய தவ பிதாஹஞ்ச ஸோ²காகுலௌ ஸந்தௌ த்வாமந்விச்சா²வ: ஸ்ம|
A [rodzice], ujrzawszy go, zdziwili się. I powiedziała do niego jego matka: Synu, dlaczego nam to zrobiłeś? Oto twój ojciec i ja z bólem [serca] szukaliśmy ciebie.
49 தத: ஸோவத³த் குதோ மாம் அந்வைச்ச²தம்’? பிதுர்க்³ரு’ஹே மயா ஸ்தா²தவ்யம் ஏதத் கிம்’ யுவாப்⁴யாம்’ ந ஜ்ஞாயதே?
I powiedział do nich: Czemu mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co należy do mego Ojca?
50 கிந்து தௌ தஸ்யைதத்³வாக்யஸ்ய தாத்பர்ய்யம்’ போ³த்³து⁴ம்’ நாஸ²க்நுதாம்’|
Lecz oni nie zrozumieli tych słów, które im mówił.
51 தத: பரம்’ ஸ தாப்⁴யாம்’ ஸஹ நாஸரதம்’ க³த்வா தயோர்வஸீ²பூ⁴தஸ்தஸ்தௌ² கிந்து ஸர்வ்வா ஏதா: கதா²ஸ்தஸ்ய மாதா மநஸி ஸ்தா²பயாமாஸ|
Wtedy poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu, i był im posłuszny. A jego matka zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu.
52 அத² யீஸோ² ர்பு³த்³தி⁴: ஸ²ரீரஞ்ச ததா² தஸ்மிந் ஈஸ்²வரஸ்ய மாநவாநாஞ்சாநுக்³ரஹோ வர்த்³தி⁴தும் ஆரேபே⁴|
A Jezusowi przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.
