லூக: 12
1 ததா³நீம்’ லோகா: ஸஹஸ்ரம்’ ஸஹஸ்ரம் ஆக³த்ய ஸமுபஸ்தி²தாஸ்தத ஏகைகோ (அ)ந்யேஷாமுபரி பதிதும் உபசக்ரமே; ததா³ யீஸு²: ஸி²ஷ்யாந் ப³பா⁴ஷே, யூயம்’ பி²ரூஸி²நாம்’ கிண்வரூபகாபட்யே விஸே²ஷேண ஸாவதா⁴நாஸ்திஷ்ட²த|
Da imidlertid mange Tusinde Mennesker havde samlet sig, saa at de traadte paa hverandre, begyndte han at sige til sine Disciple: „Tager eder først og fremmest i Vare for Farisæernes Surdejg, som er Hykleri.
2 யதோ யந்ந ப்ரகாஸ²யிஷ்யதே ததா³ச்ச²ந்நம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி; ததா² யந்ந ஜ்ஞாஸ்யதே தத்³ கு³ப்தம்’ வஸ்து கிமபி நாஸ்தி|
Men intet er skjult, som jo skal aabenbares, og intet er lønligt, som jo skal blive kendt.
3 அந்த⁴காரே திஷ்ட²நதோ யா: கதா² அகத²யத தா: ஸர்வ்வா: கதா² தீ³ப்தௌ ஸ்²ரோஷ்யந்தே நிர்ஜநே கர்ணே ச யத³கத²யத க்³ரு’ஹப்ரு’ஷ்டா²த் தத் ப்ரசாரயிஷ்யதே|
Derfor, alt hvad I have sagt i Mørket, skal høres i Lyset; og hvad I have talt i Øret i Kamrene, skal blive prædiket paa Tagene.
4 ஹே ப³ந்த⁴வோ யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, யே ஸ²ரீரஸ்ய நாஸ²ம்’ விநா கிமப்யபரம்’ கர்த்தும்’ ந ஸ²க்ருவந்தி தேப்⁴யோ மா பை⁴ஷ்ட|
Men jeg siger til eder, mine Venner! frygter ikke for dem, som slaa Legemet ihjel og derefter ikke formaa at gøre mere.
5 தர்ஹி கஸ்மாத்³ பே⁴தவ்யம் இத்யஹம்’ வதா³மி, ய: ஸ²ரீரம்’ நாஸ²யித்வா நரகம்’ நிக்ஷேப்தும்’ ஸ²க்நோதி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத, புநரபி வதா³மி தஸ்மாதே³வ ப⁴யம்’ குருத| (Geenna g1067)
Men jeg vil vise eder, for hvem I skulle frygte: Frygter for ham, som har Magt til, efter at have slaaet ihjel, at kaste i Helvede; ja, jeg siger eder: Frygter for ham! (Geenna g1067)
6 பஞ்ச சடகபக்ஷிண: கிம்’ த்³வாப்⁴யாம்’ தாம்ரக²ண்டா³ப்⁴யாம்’ ந விக்ரீயந்தே? ததா²பீஸ்²வரஸ்தேஷாம் ஏகமபி ந விஸ்மரதி|
Sælges ikke fem Spurve for to Penninge? og ikke een af dem er glemt hos Gud.
7 யுஷ்மாகம்’ ஸி²ர: கேஸா² அபி க³ணிதா: ஸந்தி தஸ்மாத் மா விபீ⁴த ப³ஹுசடகபக்ஷிப்⁴யோபி யூயம்’ ப³ஹுமூல்யா: |
Ja, endog Haarene paa eders Hoved ere alle talte; frygter ikke, I ere mere værd end mange Spurve.
8 அபரம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கத²யாமி ய: கஸ்²சிந் மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந் மாம்’ ஸ்வீகரோதி மநுஷ்யபுத்ர ஈஸ்²வரதூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத் தம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|
Men jeg siger eder: Enhver, som vedkender sig mig for Menneskene, ham vil ogsaa Menneskesønnen vedkende sig for Guds Engle.
9 கிந்து ய: கஸ்²சிந்மாநுஷாணாம்’ ஸாக்ஷாந்மாம் அஸ்வீகரோதி தம் ஈஸ்²வரஸ்ய தூ³தாநாம்’ ஸாக்ஷாத்³ அஹம் அஸ்வீகரிஷ்யாமி|
Og den, som har fornægtet mig for Menneskene, skal fornægtes for Guds Engle.
10 அந்யச்ச ய: கஸ்²சிந் மநுஜஸுதஸ்ய நிந்தா³பா⁴வேந காஞ்சித் கதா²ம்’ கத²யதி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ப⁴விஷ்யதி கிந்து யதி³ கஸ்²சித் பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ நிந்த³தி தர்ஹி தஸ்ய தத்பாபஸ்ய மோசநம்’ ந ப⁴விஷ்யதி|
Og enhver, som taler et Ord imod Menneskesønnen, ham skal det forlades; men den, som har talt bespotteligt imod den Helligaand, ham skal det ikke forlades.
11 யதா³ லோகா யுஷ்மாந் ப⁴ஜநகே³ஹம்’ விசாரகர்த்ரு’ராஜ்யகர்த்ரு’ணாம்’ ஸம்முக²ஞ்ச நேஷ்யந்தி ததா³ கேந ப்ரகாரேண கிமுத்தரம்’ வதி³ஷ்யத² கிம்’ கத²யிஷ்யத² சேத்யத்ர மா சிந்தயத;
Men naar de føre eder frem for Synagogerne og Øvrighederne og Myndighederne, da bekymrer eder ikke for, hvorledes eller hvormed I skulle forsvare eder, eller hvad I skulle sige.
12 யதோ யுஷ்மாபி⁴ர்யத்³ யத்³ வக்தவ்யம்’ தத் தஸ்மிந் ஸமயஏவ பவித்ர ஆத்மா யுஷ்மாந் ஸி²க்ஷயிஷ்யதி|
Thi den Helligaand skal lære eder i den samme Time, hvad I bør sige.‟
13 தத: பரம்’ ஜநதாமத்⁴யஸ்த²: கஸ்²சிஜ்ஜநஸ்தம்’ ஜகா³த³ ஹே கு³ரோ மயா ஸஹ பைத்ரு’கம்’ த⁴நம்’ விப⁴க்தும்’ மம ப்⁴ராதரமாஜ்ஞாபயது ப⁴வாந்|
Men en af Skaren sagde til ham: „Mester! sig til min Broder, at han skal dele Arven med mig.‟
14 கிந்து ஸ தமவத³த் ஹே மநுஷ்ய யுவயோ ர்விசாரம்’ விபா⁴க³ஞ்ச கர்த்தும்’ மாம்’ கோ நியுக்தவாந்?
Men han sagde til ham: „Menneske! hvem har sat mig til Dommer eller Deler over eder?‟
15 அநந்தரம்’ ஸ லோகாநவத³த் லோபே⁴ ஸாவதா⁴நா: ஸதர்காஸ்²ச திஷ்ட²த, யதோ ப³ஹுஸம்பத்திப்ராப்த்யா மநுஷ்யஸ்யாயு ர்ந ப⁴வதி|
Og han sagde til dem: „Ser til og vogter eder for al Havesyge; thi ingens Liv beror paa, hvad han ejer, selv om han har Overflod.‟
16 பஸ்²சாத்³ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²முத்தா²ப்ய கத²யாமாஸ, ஏகஸ்ய த⁴நிநோ பூ⁴மௌ ப³ஹூநி ஸ²ஸ்யாநி ஜாதாநி|
Og han sagde en Lignelse til dem: „Der var en rig Mand, hvis Mark havde baaret godt.
17 தத: ஸ மநஸா சிந்தயித்வா கத²யாம்ப³பூ⁴வ மமைதாநி ஸமுத்பந்நாநி த்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பயிதும்’ ஸ்தா²நம்’ நாஸ்தி கிம்’ கரிஷ்யாமி?
Og han tænkte ved sig selv og sagde: Hvad skal jeg gøre? thi jeg har ikke Rum, hvori jeg kan samle min Afgrøde.
18 ததோவத³த்³ இத்த²ம்’ கரிஷ்யாமி, மம ஸர்வ்வபா⁴ண்டா³கா³ராணி ப⁴ங்க்த்வா ப்³ரு’ஹத்³பா⁴ண்டா³கா³ராணி நிர்ம்மாய தந்மத்⁴யே ஸர்வ்வப²லாநி த்³ரவ்யாணி ச ஸ்தா²பயிஷ்யாமி|
Og han sagde: Dette vil jeg gøre, jeg vil nedbryde mine Lader og bygge dem større, og jeg vil samle deri al min Afgrøde og mit Gods;
19 அபரம்’ நிஜமநோ வதி³ஷ்யாமி, ஹே மநோ ப³ஹுவத்ஸரார்த²ம்’ நாநாத்³ரவ்யாணி ஸஞ்சிதாநி ஸந்தி விஸ்²ராமம்’ குரு பு⁴க்த்வா பீத்வா கௌதுகஞ்ச குரு| கிந்த்வீஸ்²வரஸ்தம் அவத³த்,
og jeg vil sige til min Sjæl: Sjæl! du har mange gode Ting liggende for mange Aar; slaa dig til Ro, spis, drik, vær lystig!
20 ரே நிர்போ³த⁴ அத்³ய ராத்ரௌ தவ ப்ராணாஸ்த்வத்தோ நேஷ்யந்தே தத ஏதாநி யாநி த்³ரவ்யாணி த்வயாஸாதி³தாநி தாநி கஸ்ய ப⁴விஷ்யந்தி?
Men Gud sagde til ham: Du Daare! i denne Nat kræves din Sjæl af dig; men hvem skal det høre til, som du har beredt?
21 அதஏவ ய: கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபே த⁴நஸஞ்சயமக்ரு’த்வா கேவலம்’ ஸ்வநிகடே ஸஞ்சயம்’ கரோதி ஸோபி தாத்³ரு’ஸ²: |
Saaledes er det med den, som samler sig Skatte og ikke er rig i Gud.‟
22 அத² ஸ ஸி²ஷ்யேப்⁴ய: கத²யாமாஸ, யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? இத்யுக்த்வா ஜீவநஸ்ய ஸ²ரீரஸ்ய சார்த²ம்’ சிந்தாம்’ மா கார்ஷ்ட|
Men han sagde til sine Disciple: „Derfor siger jeg eder: Bekymrer eder ikke for Livet, hvad I skulle spise; ikke heller for Legemet, hvad I skulle iføre eder.
23 ப⁴க்ஷ்யாஜ்ஜீவநம்’ பூ⁴ஷணாச்ச²ரீரஞ்ச ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’ ப⁴வதி|
Livet er mere end Maden, og Legemet mere end Klæderne.
24 காகபக்ஷிணாம்’ கார்ய்யம்’ விசாரயத, தே ந வபந்தி ஸ²ஸ்யாநி ச ந சி²ந்த³ந்தி, தேஷாம்’ பா⁴ண்டா³கா³ராணி ந ஸந்தி கோஷாஸ்²ச ந ஸந்தி, ததா²பீஸ்²வரஸ்தேப்⁴யோ ப⁴க்ஷ்யாணி த³தா³தி, யூயம்’ பக்ஷிப்⁴ய: ஸ்²ரேஷ்ட²தரா ந கிம்’?
Giver Agt paa Ravnene, at de hverken saa eller høste, og de have ikke Forraadskammer eller Lade, og Gud føder dem; hvor langt mere værd end Fuglene ere dog I?
25 அபரஞ்ச பா⁴வயித்வா நிஜாயுஷ: க்ஷணமாத்ரம்’ வர்த்³த⁴யிதும்’ ஸ²க்நோதி, ஏதாத்³ரு’ஸோ² லாகோ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே கோஸ்தி?
Og hvem af eder kan ved at bekymre sig lægge en Alen til sin Vækst?
26 அதஏவ க்ஷுத்³ரம்’ கார்ய்யம்’ ஸாத⁴யிதும் அஸமர்தா² யூயம் அந்யஸ்மிந் கார்ய்யே குதோ பா⁴வயத²?
Formaa I altsaa ikke engang det mindste, hvorfor bekymre I eder da for det øvrige?
27 அந்யச்ச காம்பிலபுஷ்பம்’ கத²ம்’ வர்த்³த⁴தே ததா³பி விசாரயத, தத் கஞ்சந ஸ்²ரமம்’ ந கரோதி தந்தூம்’ஸ்²ச ந ஜநயதி கிந்து யுஷ்மப்⁴யம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி ஸுலேமாந் ப³ஹ்வைஸ்²வர்ய்யாந்விதோபி புஷ்பஸ்யாஸ்ய ஸத்³ரு’ஸோ² விபூ⁴ஷிதோ நாஸீத்|
Giver Agt paa Lillierne, hvorledes de vokse; de arbejde ikke og spinde ikke; men jeg siger eder: End ikke Salomon i al sin Herlighed var klædt som en af dem.
28 அத்³ய க்ஷேத்ரே வர்த்தமாநம்’ ஸ்²வஸ்²சூல்ல்யாம்’ க்ஷேப்ஸ்யமாநம்’ யத் த்ரு’ணம்’, தஸ்மை யதீ³ஸ்²வர இத்த²ம்’ பூ⁴ஷயதி தர்ஹி ஹே அல்பப்ரத்யயிநோ யுஷ்மாந கிம்’ ந பரிதா⁴பயிஷ்யதி?
Klæder da Gud saaledes det Græs paa Marken, som i Dag staar og i Morgen kastes i Ovnen, hvor meget mere eder, I lidettroende!
29 அதஏவ கிம்’ கா²தி³ஷ்யாம: ? கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? ஏதத³ர்த²ம்’ மா சேஷ்டத்⁴வம்’ மா ஸம்’தி³க்³த்⁴வஞ்ச|
Og I, spørger ikke efter, hvad I skulle spise, og hvad I skulle drikke; og værer ikke ængstelige!
30 ஜக³தோ தே³வார்ச்சகா ஏதாநி ஸர்வ்வாணி சேஷ்டநதே; ஏஷு வஸ்துஷு யுஷ்மாகம்’ ப்ரயோஜநமாஸ்தே இதி யுஷ்மாகம்’ பிதா ஜாநாதி|
Thi efter alt dette søge Hedningerne i Verden; men eders Fader ved, at I have disse Ting nødig.
31 அதஏவேஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யார்த²ம்’ ஸசேஷ்டா ப⁴வத ததா² க்ரு’தே ஸர்வ்வாண்யேதாநி த்³ரவ்யாணி யுஷ்மப்⁴யம்’ ப்ரதா³யிஷ்யந்தே|
Men søger hans Rige, saa skulle disse Ting gives eder i Tilgift.
32 ஹே க்ஷுத்³ரமேஷவ்ரஜ யூயம்’ மா பை⁴ஷ்ட யுஷ்மப்⁴யம்’ ராஜ்யம்’ தா³தும்’ யுஷ்மாகம்’ பிது: ஸம்மதிரஸ்தி|
Frygt ikke, du lille Hjord! thi det var eders Fader velbehageligt at give eder Riget.
33 அதஏவ யுஷ்மாகம்’ யா யா ஸம்பத்திரஸ்தி தாம்’ தாம்’ விக்ரீய விதரத, யத் ஸ்தா²நம்’ சௌரா நாக³ச்ச²ந்தி, கீடாஸ்²ச ந க்ஷாயயந்தி தாத்³ரு’ஸே² ஸ்வர்கே³ நிஜார்த²ம் அஜரே ஸம்புடகே (அ)க்ஷயம்’ த⁴நம்’ ஸஞ்சிநுத ச;
Sælger, hvad I eje, og giver Almisse! Gører eder Punge, som ikke ældes, en Skat i Himlene, som ikke slipper op, der hvor ingen Tyv kommer nær, og intet Møl ødelægger.
34 யதோ யத்ர யுஷ்மாகம்’ த⁴நம்’ வர்த்ததே தத்ரேவ யுஷ்மாகம்’ மந: |
Thi hvor eders Skat er, der vil ogsaa eders Hjerte være.
35 அபரஞ்ச யூயம்’ ப்ரதீ³பம்’ ஜ்வாலயித்வா ப³த்³த⁴கடயஸ்திஷ்ட²த;
Eders Lænder være omgjordede, og eders Lys brændende!
36 ப்ரபு⁴ ர்விவாஹாதா³க³த்ய யதை³வ த்³வாரமாஹந்தி ததை³வ த்³வாரம்’ மோசயிதும்’ யதா² ப்⁴ரு’த்யா அபேக்ஷ்ய திஷ்ட²ந்தி ததா² யூயமபி திஷ்ட²த|
Og værer I ligesom Mennesker, der vente paa deres Herre, naar han vil bryde op fra Brylluppet, for at de straks, naar han kommer og banker paa, kunne lukke op for ham.
37 யத: ப்ரபு⁴ராக³த்ய யாந் தா³ஸாந் ஸசேதநாந் திஷ்ட²தோ த்³ரக்ஷ்யதி தஏவ த⁴ந்யா: ; அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ப்ரபு⁴ஸ்தாந் போ⁴ஜநார்த²ம் உபவேஸ்²ய ஸ்வயம்’ ப³த்³த⁴கடி: ஸமீபமேத்ய பரிவேஷயிஷ்யதி|
Salige ere de Tjenere, som Herren finder vaagne, naar han kommer. Sandelig, siger jeg eder, at han skal binde op om sig og sætte dem til Bords og gaa om og varte dem op.
38 யதி³ த்³விதீயே த்ரு’தீயே வா ப்ரஹரே ஸமாக³த்ய ததை²வ பஸ்²யதி, தர்ஹி தஏவ தா³ஸா த⁴ந்யா: |
Og dersom han kommer i den anden Nattevagt og kommer i den tredje Nattevagt og finder det saaledes, da ere disse Tjenere salige.
39 அபரஞ்ச கஸ்மிந் க்ஷணே சௌரா ஆக³மிஷ்யந்தி இதி யதி³ க்³ரு’ஹபதி ர்ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்நோதி ததா³வஸ்²யம்’ ஜாக்³ரந் நிஜக்³ரு’ஹே ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயிதும்’ வாரயதி யூயமேதத்³ வித்த|
Men dette skulle I vide, at dersom Husbonden vidste, i hvilken Time Tyven vilde komme, da vaagede han og tillod ikke, at der skete Indbrud i hans Hus.
40 அதஏவ யூயமபி ஸஜ்ஜமாநாஸ்திஷ்ட²த யதோ யஸ்மிந் க்ஷணே தம்’ நாப்ரேக்ஷத்⁴வே தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே மநுஷ்யபுத்ர ஆக³மிஷ்யதி|
Vorder ogsaa I rede; thi Menneskesønnen kommer i den Time, som I ikke mene.‟
41 ததா³ பிதர: பப்ரச்ச², ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் கிமஸ்மாந் உத்³தி³ஸ்²ய கிம்’ ஸர்வ்வாந் உத்³தி³ஸ்²ய த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²மிமாம்’ வத³தி?
Men Peter sagde til ham: „Herre! siger du denne Lignelse til os eller ogsaa til alle?‟
42 தத: ப்ரபு⁴: ப்ரோவாச, ப்ரபு⁴: ஸமுசிதகாலே நிஜபரிவாரார்த²ம்’ போ⁴ஜ்யபரிவேஷணாய யம்’ தத்பதே³ நியோக்ஷ்யதி தாத்³ரு’ஸோ² விஸ்²வாஸ்யோ போ³த்³தா⁴ கர்ம்மாதீ⁴ஸ²: கோஸ்தி?
Og Herren sagde: „Hvem er vel den tro og forstandige Husholder, som Herren vil sætte over sit Tyende til at give dem den bestemte Kost i rette Tid?
43 ப்ரபு⁴ராக³த்ய யம் ஏதாத்³ரு’ஸே² கர்ம்மணி ப்ரவ்ரு’த்தம்’ த்³ரக்ஷ்யதி ஸஏவ தா³ஸோ த⁴ந்ய: |
Salig er den Tjener, hvem hans Herre, naar han kommer, finder handlende saaledes.
44 அஹம்’ யுஷ்மாந் யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி ஸ தம்’ நிஜஸர்வ்வஸ்வஸ்யாதி⁴பதிம்’ கரிஷ்யதி|
Sandelig, siger jeg eder, han skal sætte ham over alt, hvad han ejer.
45 கிந்து ப்ரபு⁴ர்விலம்பே³நாக³மிஷ்யதி, இதி விசிந்த்ய ஸ தா³ஸோ யதி³ தத³ந்யதா³ஸீதா³ஸாந் ப்ரஹர்த்தும் போ⁴க்தும்’ பாதும்’ மதி³துஞ்ச ப்ராரப⁴தே,
Men dersom hin Tjener siger i sit Hjerte: „Min Herre tøver med at komme‟ og saa begynder at slaa Karlene og Pigerne og at spise og drikke og beruse sig,
46 தர்ஹி யதா³ ப்ரபு⁴ம்’ நாபேக்ஷிஷ்யதே யஸ்மிந் க்ஷணே ஸோ(அ)சேதநஸ்²ச ஸ்தா²ஸ்யதி தஸ்மிந்நேவ க்ஷணே தஸ்ய ப்ரபு⁴ராக³த்ய தம்’ பத³ப்⁴ரஷ்டம்’ க்ரு’த்வா விஸ்²வாஸஹீநை: ஸஹ தஸ்ய அம்’ஸ²ம்’ நிரூபயிஷ்யதி|
da skal den Tjeners Herre komme paa den Dag, han ikke venter, og i den Time, han ikke ved, og hugge ham sønder og give ham hans Lod sammen med de utro.
47 யோ தா³ஸ: ப்ரபே⁴ராஜ்ஞாம்’ ஜ்ஞாத்வாபி ஸஜ்ஜிதோ ந திஷ்ட²தி ததா³ஜ்ஞாநுஸாரேண ச கார்ய்யம்’ ந கரோதி ஸோநேகாந் ப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி;
Men den Tjener, som har kendt sin Herres Villie og ikke har truffet Forberedelser eller handlet efter hans Villie, skal have mange Hug;
48 கிந்து யோ ஜநோ(அ)ஜ்ஞாத்வா ப்ரஹாரார்ஹம்’ கர்ம்ம கரோதி ஸோல்பப்ரஹாராந் ப்ராப்ஸ்யதி| யதோ யஸ்மை பா³ஹுல்யேந த³த்தம்’ தஸ்மாதே³வ பா³ஹுல்யேந க்³ரஹீஷ்யதே, மாநுஷா யஸ்ய நிகடே ப³ஹு ஸமர்பயந்தி தஸ்மாத்³ ப³ஹு யாசந்தே|
men den, som ikke har kendt den og har gjort, hvad der er Hug værd, skal have faa Hug. Enhver, hvem meget er givet, af ham skal man kræve meget; og hvem meget er betroet, af ham skal man forlange mere.
49 அஹம்’ ப்ரு’தி²வ்யாம் அநைக்யரூபம்’ வஹ்நி நிக்ஷேப்தும் ஆக³தோஸ்மி, ஸ சேத்³ இதா³நீமேவ ப்ரஜ்வலதி தத்ர மம கா சிந்தா?
Ild er jeg kommen at kaste paa Jorden, og hvor vilde jeg, at den var optændt allerede!
50 கிந்து யேந மஜ்ஜநேநாஹம்’ மக்³நோ ப⁴விஷ்யாமி யாவத்காலம்’ தஸ்ய ஸித்³தி⁴ ர்ந ப⁴விஷ்யதி தாவத³ஹம்’ கதிகஷ்டம்’ ப்ராப்ஸ்யாமி|
Men en Daab har jeg at døbes med, og hvor ængstes jeg, indtil den er fuldbyrdet!
51 மேலநம்’ கர்த்தும்’ ஜக³த்³ ஆக³தோஸ்மி யூயம்’ கிமித்த²ம்’ போ³த⁴த்⁴வே? யுஷ்மாந் வதா³மி ந ததா², கிந்த்வஹம்’ மேலநாபா⁴வம்’ கர்த்தும்’ம் ஆக³தோஸ்மி|
Mene I, at jeg er kommen for at give Fred paa Jorden? Nej, siger jeg eder, men Splid.
52 யஸ்மாதே³தத்காலமாரப்⁴ய ஏகத்ரஸ்த²பரிஜநாநாம்’ மத்⁴யே பஞ்சஜநா: ப்ரு’த²க்³ பூ⁴த்வா த்ரயோ ஜநா த்³வயோர்ஜநயோ: ப்ரதிகூலா த்³வௌ ஜநௌ ச த்ரயாணாம்’ ஜநாநாம்’ ப்ரதிகூலௌ ப⁴விஷ்யந்தி|
Thi fra nu af skulle fem i eet Hus være i Splid indbyrdes, tre imod to, og to imod tre.
53 பிதா புத்ரஸ்ய விபக்ஷ: புத்ரஸ்²ச பிது ர்விபக்ஷோ ப⁴விஷ்யதி மாதா கந்யாயா விபக்ஷா கந்யா ச மாது ர்விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி, ததா² ஸ்²வஸ்²ரூர்ப³த்⁴வா விபக்ஷா ப³தூ⁴ஸ்²ச ஸ்²வஸ்²ர்வா விபக்ஷா ப⁴விஷ்யதி|
De skulle være i Splid, Fader med Søn og Søn med Fader, Moder med Datter og Datter med Moder, Svigermoder med sin Svigerdatter og Svigerdatter med sin Svigermoder.‟
54 ஸ லோகேப்⁴யோபரமபி கத²யாமாஸ, பஸ்²சிமதி³ஸி² மேகோ⁴த்³க³மம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா யூயம்’ ஹடா²த்³ வத³த² வ்ரு’ஷ்டி ர்ப⁴விஷ்யதி ததஸ்ததை²வ ஜாயதே|
Men han sagde ogsaa til Skarerne: „Naar I se en Sky komme op i Vester, sige I straks: Der kommer Regn, og det sker saaledes.
55 அபரம்’ த³க்ஷிணதோ வாயௌ வாதி ஸதி வத³த² நிதா³கோ⁴ ப⁴விஷ்யதி தத: ஸோபி ஜாயதே|
Og naar I se en Søndenvind blæse, sige I: Der kommer Hede; og det sker.
56 ரே ரே கபடிந ஆகாஸ²ஸ்ய பூ⁴ம்யாஸ்²ச லக்ஷணம்’ போ³த்³து⁴ம்’ ஸ²க்நுத²,
I Hyklere! Jordens og Himmelens Udseende vide I at skønne om; men hvorfor have I da intet Skøn om den nærværende Tid?
57 கிந்து காலஸ்யாஸ்ய லக்ஷணம்’ குதோ போ³த்³து⁴ம்’ ந ஸ²க்நுத²? யூயஞ்ச ஸ்வயம்’ குதோ ந ந்யாஷ்யம்’ விசாரயத²?
Og hvorfor dømme I ikke ogsaa fra eder selv, hvad der er det rette?
58 அபரஞ்ச விவாதி³நா ஸார்த்³த⁴ம்’ விசாரயிது: ஸமீபம்’ க³ச்ச²ந் பதி² தஸ்மாது³த்³தா⁴ரம்’ ப்ராப்தும்’ யதஸ்வ நோசேத் ஸ த்வாம்’ த்⁴ரு’த்வா விசாரயிது: ஸமீபம்’ நயதி| விசாரயிதா யதி³ த்வாம்’ ப்ரஹர்த்து: ஸமீபம்’ ஸமர்பயதி ப்ரஹர்த்தா த்வாம்’ காராயாம்’ ப³த்⁴நாதி
Thi medens du gaar hen med din Modpart til Øvrigheden, da gør dig Flid paa Vejen for at blive forligt med ham, for at han ikke skal trække dig for Dommeren, og Dommeren skal overgive dig til Slutteren, og Slutteren skal kaste dig i Fængsel.
59 தர்ஹி த்வாமஹம்’ வதா³மி த்வயா நி: ஸே²ஷம்’ கபர்த³கேஷு ந பரிஸோ²தி⁴தேஷு த்வம்’ ததோ முக்திம்’ ப்ராப்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யஸி|
Jeg siger dig: Du skal ingenlunde komme ud derfra, førend du faar betalt endog den sidste Skærv.‟
