லூக: 11
1 அநந்தரம்’ ஸ கஸ்மிம்’ஸ்²சித் ஸ்தா²நே ப்ரார்த²யத தத்ஸமாப்தௌ ஸத்யாம்’ தஸ்யைக: ஸி²ஷ்யஸ்தம்’ ஜகா³த³ ஹே ப்ரபோ⁴ யோஹந் யதா² ஸ்வஸி²ஷ்யாந் ப்ரார்த²யிதும் உபதி³ஷ்டவாந் ததா² ப⁴வாநப்யஸ்மாந் உபதி³ஸ²து|
Og det skjedde at han var ensteds og bad; og da han holdt op, sa en av hans disipler til ham: Herre! lær oss å bede, likesom Johannes lærte sine disipler!
2 தஸ்மாத் ஸ கத²யாமாஸ, ப்ரார்த²நகாலே யூயம் இத்த²ம்’ கத²யத்⁴வம்’, ஹே அஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிதஸ்தவ நாம பூஜ்யம்’ ப⁴வது; தவ ராஜத்வம்’ ப⁴வது; ஸ்வர்கே³ யதா² ததா² ப்ரு’தி²வ்யாமபி தவேச்ச²யா ஸர்வ்வம்’ ப⁴வது|
Da sa han til dem: Når I beder, skal I si: Fader vår, du som er i himmelen! Helliget vorde ditt navn; komme ditt rike; skje din vilje, som i himmelen, så og på jorden;
3 ப்ரத்யஹம் அஸ்மாகம்’ ப்ரயோஜநீயம்’ போ⁴ஜ்யம்’ தே³ஹி|
gi oss hver dag vårt daglige brød;
4 யதா² வயம்’ ஸர்வ்வாந் அபராதி⁴ந: க்ஷமாமஹே ததா² த்வமபி பாபாந்யஸ்மாகம்’ க்ஷமஸ்வ| அஸ்மாந் பரீக்ஷாம்’ மாநய கிந்து பாபாத்மநோ ரக்ஷ|
og forlat oss våre synder, for også vi forlater hver den som er oss skyldig; og led oss ikke inn i fristelse; men fri oss fra det onde.
5 பஸ்²சாத் ஸோபரமபி கதி²தவாந் யதி³ யுஷ்மாகம்’ கஸ்யசித்³ ப³ந்து⁴ஸ்திஷ்ட²தி நிஸீ²தே² ச தஸ்ய ஸமீபம்’ ஸ க³த்வா வத³தி,
Og han sa til dem: Om nogen av eder har en venn og kommer til ham midt på natten og sier til ham: Kjære, lån mig tre brød!
6 ஹே ப³ந்தோ⁴ பதி²க ஏகோ ப³ந்து⁴ ர்மம நிவேஸ²நம் ஆயாத: கிந்து தஸ்யாதித்²யம்’ கர்த்தும்’ மமாந்திகே கிமபி நாஸ்தி, அதஏவ பூபத்ரயம்’ மஹ்யம் ரு’ணம்’ தே³ஹி;
for en venn er kommet til mig fra reisen, og jeg har ikke noget å sette frem for ham
7 ததா³ ஸ யதி³ க்³ரு’ஹமத்⁴யாத் ப்ரதிவத³தி மாம்’ மா க்லிஸா²ந, இதா³நீம்’ த்³வாரம்’ ருத்³த⁴ம்’ ஸ²யநே மயா ஸஹ பா³லகாஸ்²ச திஷ்ட²ந்தி துப்⁴யம்’ தா³தும் உத்தா²தும்’ ந ஸ²க்நோமி,
- skulde da han der inne svare: Gjør mig ikke uleilighet! Døren er alt lukket, og mine småbarn er i seng med mig; jeg kan ikke stå op og gi dig det?
8 தர்ஹி யுஷ்மாநஹம்’ வதா³மி, ஸ யதி³ மித்ரதயா தஸ்மை கிமபி தா³தும்’ நோத்திஷ்ட²தி ததா²பி வாரம்’ வாரம்’ ப்ரார்த²நாத உத்தா²பித: ஸந் யஸ்மிந் தஸ்ய ப்ரயோஜநம்’ ததே³வ தா³ஸ்யதி|
Jeg sier eder: Om han ikke står op og gir ham det fordi han er hans venn, så vil han stå op for hans ubluhets skyld og gi ham alt det han trenger til.
9 அத: காரணாத் கத²யாமி, யாசத்⁴வம்’ ததோ யுஷ்மப்⁴யம்’ தா³ஸ்யதே, ம்ரு’க³யத்⁴வம்’ தத உத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்ஸ்யத², த்³வாரம் ஆஹத ததோ யுஷ்மப்⁴யம்’ த்³வாரம்’ மோக்ஷ்யதே|
Og jeg sier eder: Bed, så skal eder gis; let, så skal I finne; bank på, så skal det lukkes op for eder!
10 யோ யாசதே ஸ ப்ராப்நோதி, யோ ம்ரு’க³யதே ஸ ஏவோத்³தே³ஸ²ம்’ ப்ராப்நோதி, யோ த்³வாரம் ஆஹந்தி தத³ர்த²ம்’ த்³வாரம்’ மோச்யதே|
For hver den som beder, han får, og den som leter, han finner, og den som banker på, for ham skal det lukkes op.
11 புத்ரேண பூபே யாசிதே தஸ்மை பாஷாணம்’ த³தா³தி வா மத்ஸ்யே யாசிதே தஸ்மை ஸர்பம்’ த³தா³தி
Men hvem av eder som er far, vil gi sin sønn en sten når han ber om brød, eller når han ber om en fisk, gi ham en orm i stedet for fisken,
12 வா அண்டே³ யாசிதே தஸ்மை வ்ரு’ஸ்²சிகம்’ த³தா³தி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே க ஏதாத்³ரு’ஸ²: பிதாஸ்தே?
eller når han ber om et egg, gi ham en skorpion?
13 தஸ்மாதே³வ யூயமப⁴த்³ரா அபி யதி³ ஸ்வஸ்வபா³லகேப்⁴ய உத்தமாநி த்³ரவ்யாணி தா³தும்’ ஜாநீத² தர்ஹ்யஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா நிஜயாசகேப்⁴ய: கிம்’ பவித்ரம் ஆத்மாநம்’ ந தா³ஸ்யதி?
Dersom da I, som er onde, vet å gi eders barn gode gaver, hvor meget mere skal da Faderen, som er i himmelen, gi dem den Hellige Ånd som beder ham!
14 அநந்தரம்’ யீஸு²நா கஸ்மாச்சித்³ ஏகஸ்மிந் மூகபூ⁴தே த்யாஜிதே ஸதி ஸ பூ⁴தத்யக்தோ மாநுஷோ வாக்யம்’ வக்தும் ஆரேபே⁴; ததோ லோகா: ஸகலா ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
Og han drev ut en ond ånd, og den var stum; men det skjedde da den onde ånd var faret ut, da talte den stumme. Og folket undret sig.
15 கிந்து தேஷாம்’ கேசிதூ³சு ர்ஜநோயம்’ பா³லஸிபூ³பா³ அர்தா²த்³ பூ⁴தராஜேந பூ⁴தாந் த்யாஜயதி|
Men nogen av dem sa: Det er ved Be'elsebul, de onde ånders fyrste, han driver de onde ånder ut.
16 தம்’ பரீக்ஷிதும்’ கேசித்³ ஆகாஸீ²யம் ஏகம்’ சிஹ்நம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ தம்’ ப்ரார்த²யாஞ்சக்ரிரே|
Andre igjen fristet ham og krevde et tegn fra himmelen av ham.
17 ததா³ ஸ தேஷாம்’ மந: கல்பநாம்’ ஜ்ஞாத்வா கத²யாமாஸ, கஸ்யசித்³ ராஜ்யஸ்ய லோகா யதி³ பரஸ்பரம்’ விருந்த⁴ந்தி தர்ஹி தத்³ ராஜ்யம் நஸ்²யதி; கேசித்³ க்³ரு’ஹஸ்தா² யதி³ பரஸ்பரம்’ விருந்த⁴ந்தி தர்ஹி தேபி நஸ்²யந்தி|
Men da han visste deres tanker, sa han til dem: Hvert rike som kommer i strid med sig selv, legges øde, og hus faller på hus.
18 ததை²வ ஸை²தாநபி ஸ்வலோகாந் யதி³ விருணத்³தி⁴ ததா³ தஸ்ய ராஜ்யம்’ கத²ம்’ ஸ்தா²ஸ்யதி? பா³லஸிபூ³பா³ஹம்’ பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி யூயமிதி வத³த²|
Men er nu også Satan kommet i strid med sig selv, hvorledes kan da hans rike bli stående? I sier jo at jeg driver de onde ånder ut ved Be'elsebul.
19 யத்³யஹம்’ பா³லஸிபூ³பா³ பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸந்தாநா: கேந த்யாஜயந்தி? தஸ்மாத் தஏவ கதா²யா ஏதஸ்யா விசாரயிதாரோ ப⁴விஷ்யந்தி|
Men driver jeg de onde ånder ut ved Be'elsebul, ved hvem er det da eders barn driver dem ut? Derfor skal de være eders dommere.
20 கிந்து யத்³யஹம் ஈஸ்²வரஸ்ய பராக்ரமேண பூ⁴தாந் த்யாஜயாமி தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ நிகடம் ஈஸ்²வரஸ்ய ராஜ்யமவஸ்²யம் உபதிஷ்ட²தி|
Men er det ved Guds finger jeg driver de onde ånder ut, da er jo Guds rike kommet til eder.
21 ப³லவாந் புமாந் ஸுஸஜ்ஜமாநோ யதிகாலம்’ நிஜாட்டாலிகாம்’ ரக்ஷதி ததிகாலம்’ தஸ்ய த்³ரவ்யம்’ நிருபத்³ரவம்’ திஷ்ட²தி|
Når den sterke med våben vokter sin egen gård, da får hans eiendom være i fred;
22 கிந்து தஸ்மாத்³ அதி⁴கப³ல: கஸ்²சிதா³க³த்ய யதி³ தம்’ ஜயதி தர்ஹி யேஷு ஸ²ஸ்த்ராஸ்த்ரேஷு தஸ்ய விஸ்²வாஸ ஆஸீத் தாநி ஸர்வ்வாணி ஹ்ரு’த்வா தஸ்ய த்³ரவ்யாணி க்³ரு’ஹ்லாதி|
men når en som er sterkere enn han, kommer over ham og overvinner ham, da tar han hans fulle rustning, som han hadde satt sin lit til, og utdeler det rov han har tatt fra ham.
23 அத: காரணாத்³ யோ மம ஸபக்ஷோ ந ஸ விபக்ஷ: , யோ மயா ஸஹ ந ஸம்’க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ விகிரதி|
Den som ikke er med mig, han er imot mig, og den som ikke samler med mig, han spreder.
24 அபரஞ்ச அமேத்⁴யபூ⁴தோ மாநுஷஸ்யாந்தர்நிர்க³த்ய ஸு²ஷ்கஸ்தா²நே ப்⁴ராந்த்வா விஸ்²ராமம்’ ம்ரு’க³யதே கிந்து ந ப்ராப்ய வத³தி மம யஸ்மாத்³ க்³ரு’ஹாத்³ ஆக³தோஹம்’ புநஸ்தத்³ க்³ரு’ஹம்’ பராவ்ரு’த்ய யாமி|
Når den urene ånd er faret ut av et menneske, går den gjennem tørre steder og søker hvile, og når den ikke finner det, sier den: Jeg vil vende tilbake til mitt hus som jeg fór ut av.
25 ததோ க³த்வா தத்³ க்³ரு’ஹம்’ மார்ஜிதம்’ ஸோ²பி⁴தஞ்ச த்³ரு’ஷ்ட்வா
Og når den kommer dit, finner den det feiet og pyntet.
26 தத்க்ஷணம் அபக³த்ய ஸ்வஸ்மாத³பி து³ர்ம்மதீந் அபராந் ஸப்தபூ⁴தாந் ஸஹாநயதி தே ச தத்³க்³ரு’ஹம்’ பவிஸ்²ய நிவஸந்தி| தஸ்மாத் தஸ்ய மநுஷ்யஸ்ய ப்ரத²மத³ஸா²த: ஸே²ஷத³ஸா² து³: க²தரா ப⁴வதி|
Så går den bort og tar med sig syv andre ånder, verre enn den selv, og de går inn og bor der, og det siste blir verre med det menneske enn det første.
27 அஸ்யா: கதா²யா: கத²நகாலே ஜநதாமத்⁴யஸ்தா² காசிந்நாரீ தமுச்சை: ஸ்வரம்’ ப்ரோவாச, யா யோஷித் த்வாம்’ க³ர்ப்³பே⁴(அ)தா⁴ரயத் ஸ்தந்யமபாயயச்ச ஸைவ த⁴ந்யா|
Og det skjedde da han sa dette, at en kvinne blandt folket løftet sin røst og sa til ham: Salig er det liv som bar dig, og det bryst som du diet.
28 கிந்து ஸோகத²யத் யே பரமேஸ்²வரஸ்ய கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தத³நுரூபம் ஆசரந்தி தஏவ த⁴ந்யா: |
Men han sa: Ja, salige er de som hører Guds ord og bevarer det.
29 தத: பரம்’ தஸ்யாந்திகே ப³ஹுலோகாநாம்’ ஸமாக³மே ஜாதே ஸ வக்துமாரேபே⁴, ஆது⁴நிகா து³ஷ்டலோகாஸ்²சிஹ்நம்’ த்³ரஷ்டுமிச்ச²ந்தி கிந்து யூநஸ்ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நஸ்²சிஹ்நம்’ விநாந்யத் கிஞ்சிச்சிஹ்நம்’ தாந் ந த³ர்ஸ²யிஷ்யதே|
Da nu folket strømmet til, tok han til orde: Denne slekt er en ond slekt; den krever tegn, og tegn skal ikke gis den, uten Jonas' tegn.
30 யூநஸ் து யதா² நீநிவீயலோகாநாம்’ ஸமீபே சிஹ்நரூபோப⁴வத் ததா² வித்³யமாநலோகாநாம் ஏஷாம்’ ஸமீபே மநுஷ்யபுத்ரோபி சிஹ்நரூபோ ப⁴விஷ்யதி|
For likesom Jonas blev et tegn for folket i Ninive, således skal også Menneskesønnen bli det for denne slekt.
31 விசாரஸமயே இதா³நீந்தநலோகாநாம்’ ப்ராதிகூல்யேந த³க்ஷிணதே³ஸீ²யா ராஜ்ஞீ ப்ரோத்தா²ய தாந் தோ³ஷிண: கரிஷ்யதி, யத: ஸா ராஜ்ஞீ ஸுலேமாந உபதே³ஸ²கதா²ம்’ ஸ்²ரோதும்’ ப்ரு’தி²வ்யா: ஸீமாத ஆக³ச்ச²த் கிந்து பஸ்²யத ஸுலேமாநோபி கு³ருதர ஏகோ ஜநோ(அ)ஸ்மிந் ஸ்தா²நே வித்³யதே|
Dronningen fra Syden skal stå op på dommens dag sammen med mennene av denne slekt og fordømme dem; for hun kom fra jordens ende for å høre Salomos visdom, og se, her er mere enn Salomo.
32 அபரஞ்ச விசாரஸமயே நீநிவீயலோகா அபி வர்த்தமாநகாலிகாநாம்’ லோகாநாம்’ வைபரீத்யேந ப்ரோத்தா²ய தாந் தோ³ஷிண: கரிஷ்யந்தி, யதோ ஹேதோஸ்தே யூநஸோ வாக்யாத் சித்தாநி பரிவர்த்தயாமாஸு: கிந்து பஸ்²யத யூநஸோதிகு³ருதர ஏகோ ஜநோ(அ)ஸ்மிந் ஸ்தா²நே வித்³யதே|
Ninives menn skal stå op på dommens dag sammen med denne slekt og fordømme den; for de omvendte sig ved Jonas' forkynnelse, og se, her er mere enn Jonas.
33 ப்ரதீ³பம்’ ப்ரஜ்வால்ய த்³ரோணஸ்யாத⁴: குத்ராபி கு³ப்தஸ்தா²நே வா கோபி ந ஸ்தா²பயதி கிந்து க்³ரு’ஹப்ரவேஸி²ப்⁴யோ தீ³ப்திம்’ தா³தம்’ தீ³பாதா⁴ரோபர்ய்யேவ ஸ்தா²பயதி|
Ingen som tender et lys, setter det i kjelleren eller under en skjeppe, men i staken, forat de som kommer inn, skal se skinnet av det.
34 தே³ஹஸ்ய ப்ரதீ³பஸ்²சக்ஷுஸ்தஸ்மாதே³வ சக்ஷு ர்யதி³ ப்ரஸந்நம்’ ப⁴வதி தர்ஹி தவ ஸர்வ்வஸ²ரீரம்’ தீ³ப்திமத்³ ப⁴விஷ்யதி கிந்து சக்ஷு ர்யதி³ மலீமஸம்’ திஷ்ட²தி தர்ஹி ஸர்வ்வஸ²ரீரம்’ ஸாந்த⁴காரம்’ ஸ்தா²ஸ்யதி|
Ditt øie er legemets lys; når ditt øie er friskt, da er også hele ditt legeme lyst; men er det sykt, da er også ditt legeme mørkt.
35 அஸ்மாத் காரணாத் தவாந்த: ஸ்த²ம்’ ஜ்யோதி ர்யதா²ந்த⁴காரமயம்’ ந ப⁴வதி தத³ர்தே² ஸாவதா⁴நோ ப⁴வ|
Se derfor til at lyset i dig ikke er mørke!
36 யத: ஸ²ரீரஸ்ய குத்ராப்யம்’ஸே² ஸாந்த⁴காரே ந ஜாதே ஸர்வ்வம்’ யதி³ தீ³ப்திமத் திஷ்ட²தி தர்ஹி துப்⁴யம்’ தீ³ப்திதா³யிப்ரோஜ்ஜ்வலந் ப்ரதீ³ப இவ தவ ஸவர்வஸ²ரீரம்’ தீ³ப்திமத்³ ப⁴விஷ்யதி|
Dersom altså hele ditt legeme er lyst og ikke har nogen del som er mørk, da først blir det rett lyst helt igjennem, som når lyset lyser på dig med strålende skinn.
37 ஏதத்கதா²யா: கத²நகாலே பி²ருஸ்²யேகோ பே⁴ஜநாய தம்’ நிமந்த்ரயாமாஸ, தத: ஸ க³த்வா போ⁴க்தும் உபவிவேஸ²|
Men da han hadde talt, bad en fariseer ham at han vilde ete hos ham; han gikk da inn og satte sig til bords.
38 கிந்து போ⁴ஜநாத் பூர்வ்வம்’ நாமாங்க்ஷீத் ஏதத்³ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ பி²ருஸ்²யாஸ்²சர்ய்யம்’ மேநே|
Men da fariseeren så at han ikke først vasket sig før måltidet, undret han sig.
39 ததா³ ப்ரபு⁴ஸ்தம்’ ப்ரோவாச யூயம்’ பி²ரூஸி²லோகா: பாநபாத்ராணாம்’ போ⁴ஜநபாத்ராணாஞ்ச ப³ஹி: பரிஷ்குருத² கிந்து யுஷ்மாகமந்த ர்தௌ³ராத்ம்யை ர்து³ஷ்க்ரியாபி⁴ஸ்²ச பரிபூர்ணம்’ திஷ்ட²தி|
Da sa Herren til ham: I fariseere renser nu beger og fat utvendig; men eders indre er fullt av rov og ondskap.
40 ஹே ஸர்வ்வே நிர்போ³தா⁴ யோ ப³ஹி: ஸஸர்ஜ ஸ ஏவ கிமந்த ர்ந ஸஸர்ஜ?
I dårer! han som gjorde det utvendige, har ikke han også gjort det innvendige?
41 தத ஏவ யுஷ்மாபி⁴ரந்த: கரணம்’ (ஈஸ்²வராய) நிவேத்³யதாம்’ தஸ்மிந் க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வாணி ஸு²சிதாம்’ யாஸ்யந்தி|
Men gi det som er inneni, til almisse, og se, da er alt rent for eder.
42 கிந்து ஹந்த பி²ரூஸி²க³ணா யூயம்’ ந்யாயம் ஈஸ்²வரே ப்ரேம ச பரித்யஜ்ய போதி³நாயா அருதா³தீ³நாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸா²காநாஞ்ச த³ஸ²மாம்’ஸா²ந் த³த்த² கிந்து ப்ரத²மம்’ பாலயித்வா ஸே²ஷஸ்யாலங்க⁴நம்’ யுஷ்மாகம் உசிதமாஸீத்|
Men ve eder, I fariseere, I som gir tiende av mynte og rute og alle slags maturter, og ikke spør efter rett og kjærlighet til Gud! Dette burde gjøres, og det andre ikke lates ugjort.
43 ஹா ஹா பி²ரூஸி²நோ யூயம்’ ப⁴ஜநகே³ஹே ப்ரோச்சாஸநே ஆபணேஷு ச நமஸ்காரேஷு ப்ரீயத்⁴வே|
Ve eder, I fariseere, I som så gjerne vil ha de øverste seter i synagogene og hilsninger på torvene!
44 வத கபடிநோ(அ)த்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச லோகாயத் ஸ்²மஸா²நம் அநுபலப்⁴ய தது³பரி க³ச்ச²ந்தி யூயம் தாத்³ரு’க³ப்ரகாஸி²தஸ்²மஸா²நவாத்³ ப⁴வத²|
Ve eder, I som ligner de ukjennelige graver, som menneskene går omkring på uten å vite av det!
45 ததா³நீம்’ வ்யவஸ்தா²பகாநாம் ஏகா யீஸு²மவத³த், ஹே உபதே³ஸ²க வாக்யேநேத்³ரு’ஸே²நாஸ்மாஸ்வபி தோ³ஷம் ஆரோபயஸி|
Da svarte en av de lovkyndige og sa til ham: Mester! ved å si dette krenker du også oss.
46 தத: ஸ உவாச, ஹா ஹா வ்யவஸ்தா²பகா யூயம் மாநுஷாணாம் உபரி து³: ஸஹ்யாந் பா⁴ராந் ந்யஸ்யத² கிந்து ஸ்வயம் ஏகாங்கு³ல்யாபி தாந் பா⁴ராந் ந ஸ்ப்ரு’ஸ²த²|
Men han sa: Ve også eder, I lovkyndige, I som lesser byrder på menneskene, som de vanskelig kan bære, og selv rører I ikke byrdene med én av eders fingrer!
47 ஹந்த யுஷ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷா யாந் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ(அ)வதி⁴ஷுஸ்தேஷாம்’ ஸ்²மஸா²நாநி யூயம்’ நிர்ம்மாத²|
Ve eder, I som bygger gravsteder for profetene, og eders fedre slo dem ihjel!
48 தேநைவ யூயம்’ ஸ்வபூர்வ்வபுருஷாணாம்’ கர்ம்மாணி ஸம்’மந்யத்⁴வே ததே³வ ஸப்ரமாணம்’ குருத² ச, யதஸ்தே தாநவதி⁴ஷு: யூயம்’ தேஷாம்’ ஸ்²மஸா²நாநி நிர்ம்மாத²|
Så gir I da eders fedres gjerninger vidnesbyrd og samtykke; for de slo dem ihjel, og I bygger.
49 அதஏவ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸா²ஸ்த்ரே ப்ரோக்தமஸ்தி தேஷாமந்திகே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரேரிதாம்’ஸ்²ச ப்ரேஷயிஷ்யாமி ததஸ்தே தேஷாம்’ காம்’ஸ்²சந ஹநிஷ்யந்தி காம்’ஸ்²சந தாட³ஸ்²ஷ்யிந்தி|
Derfor sa også Guds visdom: Jeg vil sende profeter og apostler til dem, og nogen av dem skal de slå ihjel, og nogen skal de forfølge,
50 ஏதஸ்மாத் காரணாத் ஹாபி³ல: ஸோ²ணிதபாதமாரப்⁴ய மந்தி³ரயஜ்ஞவேத்³யோ ர்மத்⁴யே ஹதஸ்ய ஸிக²ரியஸ்ய ரக்தபாதபர்ய்யந்தம்’
forat alle profeters blod, som er utøst fra verdens grunnvoll blev lagt, skal bli krevd av denne slekt,
51 ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிமாரப்⁴ய ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ யதிரக்தபாதா ஜாதாஸ்ததீநாம் அபராத⁴த³ண்டா³ ஏஷாம்’ வர்த்தமாநலோகாநாம்’ ப⁴விஷ்யந்தி, யுஷ்மாநஹம்’ நிஸ்²சிதம்’ வதா³மி ஸர்வ்வே த³ண்டா³ வம்’ஸ²ஸ்யாஸ்ய ப⁴விஷ்யந்தி|
fra Abels blod til Sakarias' blod, han som blev drept mellem alteret og templet. Ja, sier jeg eder, det skal bli krevd av denne slekt.
52 ஹா ஹா வ்யவஸ்த²பகா யூயம்’ ஜ்ஞாநஸ்ய குஞ்சிகாம்’ ஹ்ரு’த்வா ஸ்வயம்’ ந ப்ரவிஷ்டா யே ப்ரவேஷ்டுஞ்ச ப்ரயாஸிநஸ்தாநபி ப்ரவேஷ்டும்’ வாரிதவந்த: |
Ve eder, I lovkyndige, I som har tatt kunnskapens nøkkel til eder! Selv er I ikke gått inn, og dem som var i ferd med å gå inn, har I hindret.
53 இத்த²ம்’ கதா²கத²நாத்³ அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச ஸதர்கா:
Og da han gikk ut derfra, begynte de skriftlærde og fariseerne å trenge hårdt inn på ham og å spørre ham ut om mangt og meget,
54 ஸந்தஸ்தமபவதி³தும்’ தஸ்ய கதா²யா தோ³ஷம்’ த⁴ர்த்தமிச்ச²ந்தோ நாநாக்²யாநகத²நாய தம்’ ப்ரவர்த்தயிதும்’ கோபயிதுஞ்ச ப்ராரேபி⁴ரே|
for de lurte på ham for å lokke noget ut av hans munn.
