யோஹந: 8
1 ப்ரத்யூஷே யீஸு²: பநர்மந்தி³ரம் ஆக³ச்ச²த்
Men Jesus gikk til Oljeberget.
2 தத: ஸர்வ்வேஷு லோகேஷு தஸ்ய ஸமீப ஆக³தேஷு ஸ உபவிஸ்²ய தாந் உபதே³ஷ்டும் ஆரப⁴த|
Og tidlig om morgenen kom han atter til templet, og alt folket kom til ham, og han satte sig og lærte dem.
3 ததா³ அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஞ்ச வ்யபி⁴சாரகர்ம்மணி த்⁴ரு’தம்’ ஸ்த்ரியமேகாம் ஆநிய ஸர்வ்வேஷாம்’ மத்⁴யே ஸ்தா²பயித்வா வ்யாஹரந்
Da kom de skriftlærde og fariseerne med en kvinne som var grepet i hor, og de stilte henne frem for ham
4 ஹே கு³ரோ யோஷிதம் இமாம்’ வ்யபி⁴சாரகர்ம்ம குர்வ்வாணாம்’ லோகா த்⁴ரு’தவந்த: |
og sa til ham: Mester! denne kvinne er grepet på fersk gjerning i hor.
5 ஏதாத்³ரு’ஸ²லோகா: பாஷாணாகா⁴தேந ஹந்தவ்யா இதி விதி⁴ர்மூஸாவ்யவஸ்தா²க்³ரந்தே² லிகி²தோஸ்தி கிந்து ப⁴வாந் கிமாதி³ஸ²தி?
I loven har Moses foreskrevet oss at slike kvinner skal stenes; hvad sier nu du?
6 தே தமபவதி³தும்’ பரீக்ஷாபி⁴ப்ராயேண வாக்யமித³ம் அப்ரு’ச்ச²ந் கிந்து ஸ ப்ரஹ்வீபூ⁴ய பூ⁴மாவங்க³ல்யா லேகி²தும் ஆரப⁴த|
Dette sa de for å friste ham, så de kunde få klagemål imot ham. Men Jesus bukket sig ned og skrev med fingeren på jorden.
7 ததஸ்தை: புந: புந: ப்ரு’ஷ்ட உத்தா²ய கதி²தவாந் யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே யோ ஜநோ நிரபராதீ⁴ ஸஏவ ப்ரத²மம் ஏநாம்’ பாஷாணேநாஹந்து|
Og da de blev ved å spørre, rettet han sig op og sa: Den av eder som er uten synd, han kaste den første sten på henne!
8 பஸ்²சாத் ஸ புநஸ்²ச ப்ரஹ்வீபூ⁴ய பூ⁴மௌ லேகி²தும் ஆரப⁴த|
Og han bukket sig atter ned og skrev på jorden.
9 தாம்’ கத²ம்’ ஸ்²ருத்வா தே ஸ்வஸ்வமநஸி ப்ரபோ³த⁴ம்’ ப்ராப்ய ஜ்யேஷ்டா²நுக்ரமம்’ ஏகைகஸ²: ஸர்வ்வே ப³ஹிரக³ச்ச²ந் ததோ யீஸு²ரேகாகீ தயக்த்தோப⁴வத் மத்⁴யஸ்தா²நே த³ண்டா³யமாநா ஸா யோஷா ச ஸ்தி²தா|
Men da de hørte det, gikk de ut, den ene efter den annen, de eldste først; og Jesus blev alene tilbake med kvinnen som stod der.
10 தத்பஸ்²சாத்³ யீஸு²ருத்தா²ய தாம்’ வநிதாம்’ விநா கமப்யபரம்’ ந விலோக்ய ப்ரு’ஷ்டவாந் ஹே வாமே தவாபவாத³கா: குத்ர? கோபி த்வாம்’ கிம்’ ந த³ண்ட³யதி?
Da rettet Jesus sig op og sa til henne: Kvinne! hvor er de? Har ingen fordømt dig?
11 ஸாவத³த் ஹே மஹேச்ச² கோபி ந ததா³ யீஸு²ரவோசத் நாஹமபி த³ண்ட³யாமி யாஹி புந: பாபம்’ மாகார்ஷீ: |
Hun sa: Nei, Herre! ingen. Da sa Jesus: Heller ikke jeg fordømmer dig; gå bort, og synd ikke mere!
12 ததோ யீஸு²: புநரபி லோகேப்⁴ய இத்த²ம்’ கத²யிதும் ஆரப⁴த ஜக³தோஹம்’ ஜ்யோதி: ஸ்வரூபோ ய: கஸ்²சிந் மத்பஸ்²சாத³ க³ச்ச²தி ஸ திமிரே ந ப்⁴ரமித்வா ஜீவநரூபாம்’ தீ³ப்திம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
Atter talte da Jesus til dem og sa: Jeg er verdens lys; den som følger mig, skal ikke vandre i mørket, men ha livsens lys.
13 தத: பி²ரூஸி²நோ(அ)வாதி³ஷுஸ்த்வம்’ ஸ்வார்தே² ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³ஸி தஸ்மாத் தவ ஸாக்ஷ்யம்’ க்³ராஹ்யம்’ ந ப⁴வதி|
Fariseerne sa da til ham: Du vidner om dig selv; ditt vidnesbyrd er ikke sant.
14 ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுதி³தவாந் யத்³யபி ஸ்வார்தே²(அ)ஹம்’ ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³மி ததா²பி மத் ஸாக்ஷ்யம்’ க்³ராஹ்யம்’ யஸ்மாத்³ அஹம்’ குத ஆக³தோஸ்மி க்வ யாமி ச தத³ஹம்’ ஜாநாமி கிந்து குத ஆக³தோஸ்மி குத்ர க³ச்சா²மி ச தத்³ யூயம்’ ந ஜாநீத²|
Jesus svarte og sa til dem: Om jeg også vidner om mig selv, er mitt vidnesbyrd sant; for jeg vet hvorfra jeg er kommet, og hvor jeg går hen; men I vet ikke hvorfra jeg kommer, eller hvor jeg går hen.
15 யூயம்’ லௌகிகம்’ விசாரயத² நாஹம்’ கிமபி விசாரயாமி|
I dømmer efter kjødet; jeg dømmer ingen.
16 கிந்து யதி³ விசாரயாமி தர்ஹி மம விசாரோ க்³ரஹீதவ்யோ யதோஹம் ஏகாகீ நாஸ்மி ப்ரேரயிதா பிதா மயா ஸஹ வித்³யதே|
Men om jeg også dømmer, da er min dom rett; for jeg er ikke alene, men jeg og Faderen, som har sendt mig;
17 த்³வயோ ர்ஜநயோ: ஸாக்ஷ்யம்’ க்³ரஹணீயம்’ ப⁴வதீதி யுஷ்மாகம்’ வ்யவஸ்தா²க்³ரந்தே² லிகி²தமஸ்தி|
men også i eders lov står det skrevet at to menneskers vidnesbyrd er sant.
18 அஹம்’ ஸ்வார்தே² ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷித்வம்’ த³தா³மி யஸ்²ச மம தாதோ மாம்’ ப்ரேரிதவாந் ஸோபி மத³ர்தே² ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி|
Jeg er den som vidner om mig, og Faderen, som har utsendt mig, vidner om mig.
19 ததா³ தே(அ)ப்ரு’ச்ச²ந் தவ தாத: குத்ர? ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த்³ யூயம்’ மாம்’ ந ஜாநீத² மத்பிதரஞ்ச ந ஜாநீத² யதி³ மாம் அக்ஷாஸ்யத தர்ஹி மம தாதமப்யக்ஷாஸ்யத|
De sa da til ham: Hvor er din Fader? Jesus svarte: I kjenner hverken mig eller min Fader; kjente I mig, da kjente I også min Fader.
20 யீஸு² ர்மந்தி³ர உபதி³ஸ்²ய ப⁴ண்டா³கா³ரே கதா² ஏதா அகத²யத் ததா²பி தம்’ ப்ரதி கோபி கரம்’ நோத³தோலயத்|
Disse ord talte han ved tempelkisten, mens han lærte i templet, og ingen grep ham; for hans time var ennu ikke kommet.
21 தத: பரம்’ யீஸு²: புநருதி³தவாந் அது⁴நாஹம்’ க³ச்சா²மி யூயம்’ மாம்’ க³வேஷயிஷ்யத² கிந்து நிஜை: பாபை ர்மரிஷ்யத² யத் ஸ்தா²நம் அஹம்’ யாஸ்யாமி தத் ஸ்தா²நம் யூயம்’ யாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத²|
Han sa da atter til dem: Jeg går bort, og I skal lete efter mig, og I skal dø i eders synd; dit jeg går, kan I ikke komme.
22 ததா³ யிஹூதீ³யா: ப்ராவோசந் கிமயம் ஆத்மகா⁴தம்’ கரிஷ்யதி? யதோ யத் ஸ்தா²நம் அஹம்’ யாஸ்யாமி தத் ஸ்தா²நம் யூயம்’ யாதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத² இதி வாக்யம்’ ப்³ரவீதி|
Jødene sa da: Han vil vel ikke drepe sig selv, siden han sier: Dit jeg går, kan I ikke komme?
23 ததோ யீஸு²ஸ்தேப்⁴ய: கதி²தவாந் யூயம் அத⁴: ஸ்தா²நீயா லோகா அஹம் ஊர்த்³வ்வஸ்தா²நீய: யூயம் ஏதஜ்ஜக³த்ஸம்ப³ந்தீ⁴யா அஹம் ஏதஜ்ஜக³த்ஸம்ப³ந்தீ⁴யோ ந|
Og han sa til dem: I er nedenfra, jeg er ovenfra; I er av denne verden, jeg er ikke av denne verden.
24 தஸ்மாத் கதி²தவாந் யூயம்’ நிஜை: பாபை ர்மரிஷ்யத² யதோஹம்’ ஸ புமாந் இதி யதி³ ந விஸ்²வஸித² தர்ஹி நிஜை: பாபை ர்மரிஷ்யத²|
Derfor sa jeg til eder: I skal dø i eders synder; for tror I ikke at det er mig, da skal I dø i eders synder.
25 ததா³ தே (அ)ப்ரு’ச்ச²ந் கஸ்த்வம்’? ததோ யீஸு²: கதி²தவாந் யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ யஸ்ய ப்ரஸ்தாவம் ஆ ப்ரத²மாத் கரோமி ஸஏவ புருஷோஹம்’|
De sa da til ham: Hvem er du? Jesus sa til dem: Nettop det jeg sier eder.
26 யுஷ்மாஸு மயா ப³ஹுவாக்யம்’ வக்த்தவ்யம்’ விசாரயிதவ்யஞ்ச கிந்து மத்ப்ரேரயிதா ஸத்யவாதீ³ தஸ்ய ஸமீபே யத³ஹம்’ ஸ்²ருதவாந் ததே³வ ஜக³தே கத²யாமி|
Jeg har meget å si og å dømme om eder; men han som har sendt mig, er sanndru, og det jeg har hørt av ham, det taler jeg til verden.
27 கிந்து ஸ ஜநகே வாக்யமித³ம்’ ப்ரோக்த்தவாந் இதி தே நாபு³த்⁴யந்த|
De skjønte ikke at det var om Faderen han talte til dem.
28 ததோ யீஸு²ரகத²யத்³ யதா³ மநுஷ்யபுத்ரம் ஊர்த்³வ்வ உத்தா²பயிஷ்யத² ததா³ஹம்’ ஸ புமாந் கேவல: ஸ்வயம்’ கிமபி கர்ம்ம ந கரோமி கிந்து தாதோ யதா² ஸி²க்ஷயதி தத³நுஸாரேண வாக்யமித³ம்’ வதா³மீதி ச யூயம்’ ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்ஷ்யத²|
Jesus sa da: Når I får ophøiet Menneskesønnen, da skal I skjønne at det er mig, og at jeg intet gjør av mig selv, men taler dette således som min Fader har lært mig.
29 மத்ப்ரேரயிதா பிதா மாம் ஏகாகிநம்’ ந த்யஜதி ஸ மயா ஸார்த்³த⁴ம்’ திஷ்ட²தி யதோஹம்’ தத³பி⁴மதம்’ கர்ம்ம ஸதா³ கரோமி|
Og han som har sendt mig, er med mig; han har ikke latt mig alene, fordi jeg alltid gjør det som er ham til behag.
30 ததா³ தஸ்யைதாநி வாக்யாநி ஸ்²ருத்வா ப³ஹுவஸ்தாஸ்மிந் வ்யஸ்²வஸந்|
Da han talte dette, trodde mange på ham.
31 யே யிஹூதீ³யா வ்யஸ்²வஸந் யீஸு²ஸ்தேப்⁴யோ(அ)கத²யத்
Jesus sa da til de jøder som var kommet til tro på ham: Dersom I blir i mitt ord, da er I i sannhet mine disipler,
32 மம வாக்யே யதி³ யூயம் ஆஸ்தா²ம்’ குருத² தர்ஹி மம ஸி²ஷ்யா பூ⁴த்வா ஸத்யத்வம்’ ஜ்ஞாஸ்யத² தத: ஸத்யதயா யுஷ்மாகம்’ மோக்ஷோ ப⁴விஷ்யதி|
og I skal kjenne sannheten, og sannheten skal frigjøre eder.
33 ததா³ தே ப்ரத்யவாதி³ஷு: வயம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸ²: கதா³பி கஸ்யாபி தா³ஸா ந ஜாதாஸ்தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ முக்த்தி ர்ப⁴விஷ்யதீதி வாக்யம்’ கத²ம்’ ப்³ரவீஷி?
De svarte ham: Vi er av Abrahams ætt og har aldri vært nogens træler; hvorledes kan da du si: I skal bli fri?
34 ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி ய: பாபம்’ கரோதி ஸ பாபஸ்ய தா³ஸ: |
Jesus svarte dem: Sannelig, sannelig sier jeg eder: Hver den som gjør synd, er syndens træl.
Men trælen blir ikke i huset til evig tid; sønnen blir der til evig tid. (aiōn g165)
36 அத: புத்ரோ யதி³ யுஷ்மாந் மோசயதி தர்ஹி நிதாந்தமேவ முக்த்தா ப⁴விஷ்யத²|
Får da Sønnen frigjort eder, da blir I virkelig fri.
37 யுயம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸ² இத்யஹம்’ ஜாநாமி கிந்து மம கதா² யுஷ்மாகம் அந்த: கரணேஷு ஸ்தா²நம்’ ந ப்ராப்நுவந்தி தஸ்மாத்³தே⁴தோ ர்மாம்’ ஹந்தும் ஈஹத்⁴வே|
Jeg vet at I er av Abrahams ætt; men I står mig efter livet, fordi mitt ord ikke finner rum i eder.
38 அஹம்’ ஸ்வபிது: ஸமீபே யத³பஸ்²யம்’ ததே³வ கத²யாமி ததா² யூயமபி ஸ்வபிது: ஸமீபே யத³பஸ்²யத ததே³வ குருத்⁴வே|
Jeg taler det jeg har sett hos min Fader; så gjør også I det I har hørt av eders far.
39 ததா³ தே ப்ரத்யவோசந் இப்³ராஹீம் அஸ்மாகம்’ பிதா ததோ யீஸு²ரகத²யத்³ யதி³ யூயம் இப்³ராஹீம: ஸந்தாநா அப⁴விஷ்யத தர்ஹி இப்³ராஹீம ஆசாரணவத்³ ஆசரிஷ்யத|
De svarte ham: Vår far er Abraham! Jesus sier til dem: Var I Abrahams barn, da gjorde I Abrahams gjerninger;
40 ஈஸ்²வரஸ்ய முகா²த் ஸத்யம்’ வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா யுஷ்மாந் ஜ்ஞாபயாமி யோஹம்’ தம்’ மாம்’ ஹந்தும்’ சேஷ்டத்⁴வே இப்³ராஹீம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம ந சகார|
men nu står I mig efter livet, et menneske som har sagt eder sannheten, som jeg har hørt av Gud; det gjorde ikke Abraham.
41 யூயம்’ ஸ்வஸ்வபிது: கர்ம்மாணி குருத² ததா³ தைருக்த்தம்’ ந வயம்’ ஜாரஜாதா அஸ்மாகம் ஏகஏவ பிதாஸ்தி ஸ ஏவேஸ்²வர:
I gjør eders fars gjerninger. De sa til ham: Vi er ikke avlet i hor, vi har én far, Gud.
42 ததோ யீஸு²நா கதி²தம் ஈஸ்²வரோ யதி³ யுஷ்மாகம்’ தாதோப⁴விஷ்யத் தர்ஹி யூயம்’ மயி ப்ரேமாகரிஷ்யத யதோஹம் ஈஸ்²வராந்நிர்க³த்யாக³தோஸ்மி ஸ்வதோ நாக³தோஹம்’ ஸ மாம்’ ப்ராஹிணோத்|
Jesus sa til dem: Var Gud eders far, da elsket I mig; for jeg er utgått fra Gud og kommer fra ham; for jeg er heller ikke kommet av mig selv, men han har utsendt mig.
43 யூயம்’ மம வாக்யமித³ம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே குத: ? யதோ யூயம்’ மமோபதே³ஸ²ம்’ ஸோடு⁴ம்’ ந ஸ²க்நுத²|
Hvorfor skjønner I ikke min tale? Fordi I ikke tåler å høre mitt ord.
44 யூயம்’ ஸை²தாந் பிது: ஸந்தாநா ஏதஸ்மாத்³ யுஷ்மாகம்’ பிதுரபி⁴லாஷம்’ பூரயத² ஸ ஆ ப்ரத²மாத் நரகா⁴தீ தத³ந்த: ஸத்யத்வஸ்ய லேஸோ²பி நாஸ்தி காரணாத³த: ஸ ஸத்யதாயாம்’ நாதிஷ்ட²த் ஸ யதா³ ம்ரு’ஷா கத²யதி ததா³ நிஜஸ்வபா⁴வாநுஸாரேணைவ கத²யதி யதோ ஸ ம்ரு’ஷாபா⁴ஷீ ம்ரு’ஷோத்பாத³கஸ்²ச|
I har djevelen til far, og I vil gjøre eders fars lyster; han var en manndraper fra begynnelsen og står ikke i sannheten; for sannhet er ikke i ham. Når han taler løgn, taler han av sitt eget, for han er en løgner og løgnens far.
45 அஹம்’ தத்²யவாக்யம்’ வதா³மி காரணாத³ஸ்மாத்³ யூயம்’ மாம்’ ந ப்ரதீத²|
Men mig tror I ikke, fordi jeg sier eder sannheten.
46 மயி பாபமஸ்தீதி ப்ரமாணம்’ யுஷ்மாகம்’ கோ தா³தும்’ ஸ²க்நோதி? யத்³யஹம்’ தத்²யவாக்யம்’ வதா³மி தர்ஹி குதோ மாம்’ ந ப்ரதித²?
Hvem av eder kan overbevise mig om synd? Men sier jeg sannhet, hvorfor tror I mig da ikke?
47 ய: கஸ்²சந ஈஸ்²வரீயோ லோக: ஸ ஈஸ்²வரீயகதா²யாம்’ மநோ நித⁴த்தே யூயம் ஈஸ்²வரீயலோகா ந ப⁴வத² தந்நிதா³நாத் தத்ர ந மநாம்’ஸி நித⁴த்³வே|
Den som er av Gud, hører Guds ord; derfor hører I ikke, fordi I ikke er av Gud.
48 ததா³ யிஹூதீ³யா: ப்ரத்யவாதி³ஷு: த்வமேக: ஸோ²மிரோணீயோ பூ⁴தக்³ரஸ்தஸ்²ச வயம்’ கிமித³ம்’ ப⁴த்³ரம்’ நாவாதி³ஷ்ம?
Jødene svarte ham: Sier vi ikke med rette at du er en samaritan og er besatt?
49 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த் நாஹம்’ பூ⁴தக்³ரஸ்த: கிந்து நிஜதாதம்’ ஸம்மந்யே தஸ்மாத்³ யூயம்’ மாம் அபமந்யத்⁴வே|
Jesus svarte: Jeg er ikke besatt, men jeg ærer min Fader, og I vanærer mig.
50 அஹம்’ ஸ்வஸுக்²யாதிம்’ ந சேஷ்டே கிந்து சேஷ்டிதா விசாரயிதா சாபர ஏக ஆஸ்தே|
Men jeg søker ikke min ære; det er en som søker den og dømmer.
51 அஹம்’ யுஷ்மப்⁴யம் அதீவ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி யோ நரோ மதீ³யம்’ வாசம்’ மந்யதே ஸ கதா³சந நித⁴நம்’ ந த்³ரக்ஷ்யதி| (aiōn g165)
Sannelig, sannelig sier jeg eder: Om nogen holder mitt ord, skal han aldri i evighet se døden. (aiōn g165)
52 யிஹூதீ³யாஸ்தமவத³ந் த்வம்’ பூ⁴தக்³ரஸ்த இதீதா³நீம் அவைஷ்ம| இப்³ராஹீம் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நஞ்ச ஸர்வ்வே ம்ரு’தா: கிந்து த்வம்’ பா⁴ஷஸே யோ நரோ மம பா⁴ரதீம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ ஜாது நிதா⁴நாஸ்வாத³ம்’ ந லப்ஸ்யதே| (aiōn g165)
Jødene sa til ham: Nu skjønner vi at du er besatt. Abraham er død, og profetene likeså, og du sier: Om nogen holder mitt ord, skal han aldri i evighet smake døden! (aiōn g165)
53 தர்ஹி த்வம்’ கிம் அஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாத்³ இப்³ராஹீமோபி மஹாந்? யஸ்மாத் ஸோபி ம்ரு’த: ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோபி ம்ரு’தா: த்வம்’ ஸ்வம்’ கம்’ புமாம்’ஸம்’ மநுஷே?
Du er da vel ikke større enn vår far Abraham, som døde? og profetene døde; hvem gjør du dig selv til?
54 யீஸு²: ப்ரத்யவோசத்³ யத்³யஹம்’ ஸ்வம்’ ஸ்வயம்’ ஸம்மந்யே தர்ஹி மம தத் ஸம்மநநம்’ கிமபி ந கிந்து மம தாதோ யம்’ யூயம்’ ஸ்வீயம் ஈஸ்²வரம்’ பா⁴ஷத்⁴வே ஸஏவ மாம்’ ஸம்மநுதே|
Jesus svarte: Ærer jeg mig selv, da er min ære intet; det er min Fader som ærer mig, han som I sier er eders Gud.
55 யூயம்’ தம்’ நாவக³ச்ச²த² கிந்த்வஹம்’ தமவக³ச்சா²மி தம்’ நாவக³ச்சா²மீதி வாக்யம்’ யதி³ வதா³மி தர்ஹி யூயமிவ ம்ரு’ஷாபா⁴ஷீ ப⁴வாமி கிந்த்வஹம்’ தமவக³ச்சா²மி ததா³க்ஷாமபி க்³ரு’ஹ்லாமி|
Og I kjenner ham ikke, men jeg kjenner ham; og om jeg sier at jeg ikke kjenner ham, da blir jeg en løgner som I. Men jeg kjenner ham og holder hans ord.
56 யுஷ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷ இப்³ராஹீம் மம ஸமயம்’ த்³ரஷ்டும் அதீவாவாஞ்ச²த் தந்நிரீக்ஷ்யாநந்த³ச்ச|
Abraham, eders far, frydet sig til å se min dag; og han så den og gledet sig.
57 ததா³ யிஹூதீ³யா அப்ரு’ச்ச²ந் தவ வய: பஞ்சாஸ²த்³வத்ஸரா ந த்வம்’ கிம் இப்³ராஹீமம் அத்³ராக்ஷீ: ?
Jødene sa da til ham: Du er ennu ikke femti år og har sett Abraham?
58 யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி இப்³ராஹீமோ ஜந்மந: பூர்வ்வகாலமாரப்⁴யாஹம்’ வித்³யே|
Jesus sa til dem: Sannelig, sannelig sier jeg eder: Før Abraham blev til, er jeg.
59 ததா³ தே பாஷாணாந் உத்தோல்ய தமாஹந்தும் உத³யச்ச²ந் கிந்து யீஸு² ர்கு³ப்தோ மந்திராத்³ ப³ஹிர்க³த்ய தேஷாம்’ மத்⁴யேந ப்ரஸ்தி²தவாந்|
Da tok de stener op for å kaste på ham; men Jesus skjulte sig og gikk ut av templet.
