யோஹந​: 5

1 தத​: பரம்’ யிஹூதீ³யாநாம் உத்ஸவ உபஸ்தி²தே யீஸு² ர்யிரூஸா²லமம்’ க³தவாந்|

Derefter var det en av jødenes høitider, og Jesus drog op til Jerusalem.

2 தஸ்மிந்நக³ரே மேஷநாம்நோ த்³வாரஸ்ய ஸமீபே இப்³ரீயபா⁴ஷயா பை³தே²ஸ்தா³ நாம்நா பிஷ்கரிணீ பஞ்சக⁴ட்டயுக்தாஸீத்|

Men det er ved Fåreporten i Jerusalem en dam som på hebraisk heter Betesda og har fem bueganger;

3 தஸ்யாஸ்தேஷு க⁴ட்டேஷு கிலாலகம்பநம் அபேக்ஷ்ய அந்த⁴க²ஞ்சஸு²ஷ்காங்கா³த³யோ ப³ஹவோ ரோகி³ண​: பதந்தஸ்திஷ்ட²ந்தி ஸ்ம|

i dem lå en mengde syke: blinde, halte, visne.

4 யதோ விஸே²ஷகாலே தஸ்ய ஸரஸோ வாரி ஸ்வர்கீ³யதூ³த ஏத்யாகம்பயத் தத்கீலாலகம்பநாத் பரம்’ ய​: கஸ்²சித்³ ரோகீ³ ப்ரத²மம்’ பாநீயமவாரோஹத் ஸ ஏவ தத்க்ஷணாத்³ ரோக³முக்தோ(அ)ப⁴வத்|

For en engel steg til visse tider ned i dammen og oprørte vannet. Den som da først steg ned efterat vannet var blitt oprørt, han blev helbredet, hvad sykdom han så led av.

5 ததா³ஷ்டாத்ரிம்’ஸ²த்³வர்ஷாணி யாவத்³ ரோக³க்³ரஸ்த ஏகஜநஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஸ்தி²தவாந்|

Nu var der en mann som hadde vært syk i åtte og tretti år;

6 யீஸு²ஸ்தம்’ ஸ²யிதம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ஹுகாலிகரோகீ³தி ஜ்ஞாத்வா வ்யாஹ்ரு’தவாந் த்வம்’ கிம்’ ஸ்வஸ்தோ² பு³பூ⁴ஷஸி?

da Jesus så ham ligge der, og visste at han allerede hadde vært syk i lang tid, sa han til ham: Vil du bli frisk?

7 ததோ ரோகீ³ கதி²தவாந் ஹே மஹேச்ச² யதா³ கீலாலம்’ கம்பதே ததா³ மாம்’ புஷ்கரிணீம் அவரோஹயிதும்’ மம கோபி நாஸ்தி, தஸ்மாந் மம க³மநகாலே கஸ்²சித³ந்யோ(அ)க்³ரோ க³த்வா அவரோஹதி|

Den syke svarte ham: Herre! jeg har ingen til å kaste mig ned i dammen når vannet blir oprørt; og i det samme jeg kommer, stiger en annen ned før mig.

8 ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ உத்திஷ்ட², தவ ஸ²ய்யாமுத்தோல்ய க்³ரு’ஹீத்வா யாஹி|

Jesus sier til ham: Stå op, ta din seng og gå!

9 ஸ தத்க்ஷணாத் ஸ்வஸ்தோ² பூ⁴த்வா ஸ²ய்யாமுத்தோல்யாதா³ய க³தவாந் கிந்து தத்³தி³நம்’ விஸ்²ராமவார​: |

Og straks blev mannen frisk og han tok sin seng og gikk. Men det var sabbat den dag.

10 தஸ்மாத்³ யிஹூதீ³யா​: ஸ்வஸ்த²ம்’ நரம்’ வ்யாஹரந் அத்³ய விஸ்²ராமவாரே ஸ²யநீயமாதா³ய ந யாதவ்யம்|

Jødene sa da til ham som var blitt helbredet: Det er sabbat, og det er dig ikke tillatt å bære sengen.

11 தத​: ஸ ப்ரத்யவோசத்³ யோ மாம்’ ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ மாம்’ ஸ ஏவாதி³ஸ²த்|

Han svarte dem: Han som gjorde mig frisk, han sa til mig: Ta din seng og gå!

12 ததா³ தே(அ)ப்ரு’ச்ச²ந் ஸ²யநீயம் உத்தோல்யாதா³ய யாதும்’ ய ஆஜ்ஞாபயத் ஸ க​: ?

De spurte ham: Hvem er det menneske som sa til dig: Ta den og gå?

13 கிந்து ஸ க இதி ஸ்வஸ்தீ²பூ⁴தோ நாஜாநாத்³ யதஸ்தஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஜநதாஸத்த்வாத்³ யீஸு²​: ஸ்தா²நாந்தரம் ஆக³மத்|

Men han som var blitt helbredet, visste ikke hvem det var; for Jesus hadde trukket sig tilbake, da det var meget folk på stedet.

14 தத​: பரம்’ யேஸு² ர்மந்தி³ரே தம்’ நரம்’ ஸாக்ஷாத்ப்ராப்யாகத²யத் பஸ்²யேதா³நீம் அநாமயோ ஜாதோஸி யதா²தி⁴கா து³ர்த³ஸா² ந க⁴டதே தத்³தே⁴தோ​: பாபம்’ கர்ம்ம புநர்மாகார்ஷீ​: |

Siden traff Jesus ham i templet og sa til ham: Se, du er blitt frisk; synd ikke mere, forat ikke noget verre skal vederfares dig!

15 தத​: ஸ க³த்வா யிஹூதீ³யாந் அவத³த்³ யீஸு² ர்மாம் அரோகி³ணம் அகார்ஷீத்|

Mannen gikk bort, og fortalte jødene at det var Jesus som hadde gjort ham frisk.

16 ததோ யீஸு² ர்விஸ்²ராமவாரே கர்ம்மேத்³ரு’ஸ²ம்’ க்ரு’தவாந் இதி ஹேதோ ர்யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ தாட³யித்வா ஹந்தும் அசேஷ்டந்த|

Og derfor forfulgte jødene Jesus, fordi han gjorde dette på en sabbat.

17 யீஸு²ஸ்தாநாக்²யத் மம பிதா யத் கார்ய்யம்’ கரோதி தத³நுரூபம் அஹமபி கரோதி|

Men Jesus svarte dem: Min Fader arbeider inntil nu; også jeg arbeider.

18 ததோ யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ ஹந்தும்’ புநரயதந்த யதோ விஸ்²ராமவாரம்’ நாமந்யத ததே³வ கேவலம்’ ந அதி⁴கந்து ஈஸ்²வரம்’ ஸ்வபிதரம்’ ப்ரோச்ய ஸ்வமபீஸ்²வரதுல்யம்’ க்ரு’தவாந்|

Derfor stod da jødene ham enn mere efter livet, fordi han ikke bare brøt sabbaten, men også kalte Gud sin Fader og gjorde sig selv Gud lik.

19 பஸ்²சாத்³ யீஸு²ரவத³த்³ யுஷ்மாநஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி புத்ர​: பிதரம்’ யத்³யத் கர்ம்ம குர்வ்வந்தம்’ பஸ்²யதி தத³திரிக்தம்’ ஸ்வேச்சா²த​: கிமபி கர்ம்ம கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோதி| பிதா யத் கரோதி புத்ரோபி ததே³வ கரோதி|

Jesus svarte da og sa til dem: Sannelig, sannelig sier jeg eder: Sønnen kan ikke gjøre noget av sig selv, men bare det han ser Faderen gjør; for det han gjør, det gjør Sønnen likeså;

20 பிதா புத்ரே ஸ்நேஹம்’ கரோதி தஸ்மாத் ஸ்வயம்’ யத்³யத் கர்ம்ம கரோதி தத்ஸர்வ்வம்’ புத்ரம்’ த³ர்ஸ²யதி; யதா² ச யுஷ்மாகம்’ ஆஸ்²சர்ய்யஜ்ஞாநம்’ ஜநிஷ்யதே தத³ர்த²ம் இதோபி மஹாகர்ம்ம தம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யதி|

for Faderen elsker Sønnen, og viser ham alt det han selv gjør; og han skal vise ham større gjerninger enn disse, forat I skal undre eder.

21 வஸ்துதஸ்து பிதா யதா² ப்ரமிதாந் உத்தா²ப்ய ஸஜிவாந் கரோதி தத்³வத் புத்ரோபி யம்’ யம்’ இச்ச²தி தம்’ தம்’ ஸஜீவம்’ கரோதி|

For likesom Faderen opvekker de døde og gjør levende, således gjør også Sønnen levende hvem han vil.

22 ஸர்வ்வே பிதரம்’ யதா² ஸத்குர்வ்வந்தி ததா² புத்ரமபி ஸத்காரயிதும்’ பிதா ஸ்வயம்’ கஸ்யாபி விசாரமக்ரு’த்வா ஸர்வ்வவிசாராணாம்’ பா⁴ரம்’ புத்ரே ஸமர்பிதவாந்|

For Faderen dømmer heller ikke nogen, men har gitt Sønnen hele dommen,

23 ய​: புத்ரம்’ ஸத் கரோதி ஸ தஸ்ய ப்ரேரகமபி ஸத் கரோதி|

forat alle skal ære Sønnen, likesom de ærer Faderen. Den som ikke ærer Sønnen, ærer ikke Faderen, som har sendt ham.

24 யுஷ்மாநாஹம்’ யதா²ர்த²தரம்’ வதா³மி யோ ஜநோ மம வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா மத்ப்ரேரகே விஸ்²வஸிதி ஸோநந்தாயு​: ப்ராப்நோதி கதா³பி த³ண்ட³பா³ஜநம்’ ந ப⁴வதி நித⁴நாது³த்தா²ய பரமாயு​: ப்ராப்நோதி| (aiōnios g166)

Sannelig, sannelig sier jeg eder: Den som hører mitt ord og tror ham som har sendt mig, han har evig liv og kommer ikke til dom, men er gått over fra døden til livet. (aiōnios g166)

25 அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி யதா³ ம்ரு’தா ஈஸ்²வரபுத்ரஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ரோஷ்யந்தி யே ச ஸ்²ரோஷ்யந்தி தே ஸஜீவா ப⁴விஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² ஆயாதி வரம் இதா³நீமப்யுபதிஷ்ட²தி|

Sannelig, sannelig sier jeg eder: Den time kommer, og er nu, da de døde skal høre Guds Sønns røst, og de som hører, skal leve.

26 பிதா யதா² ஸ்வயஞ்ஜீவீ ததா² புத்ராய ஸ்வயஞ்ஜீவித்வாதி⁴காரம்’ த³த்தவாந்|

For likesom Faderen har liv i sig selv, således har han også gitt Sønnen å ha liv i sig selv,

27 ஸ மநுஷ்யபுத்ர​: ஏதஸ்மாத் காரணாத் பிதா த³ண்ட³கரணாதி⁴காரமபி தஸ்மிந் ஸமர்பிதவாந்|

og han har gitt ham makt til å holde dom, fordi han er en menneskesønn.

28 ஏதத³ர்தே² யூயம் ஆஸ்²சர்ய்யம்’ ந மந்யத்⁴வம்’ யதோ யஸ்மிந் ஸமயே தஸ்ய நிநாத³ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ்²மஸா²நஸ்தா²​: ஸர்வ்வே ப³ஹிராக³மிஷ்யந்தி ஸமய ஏதாத்³ரு’ஸ² உபஸ்தா²ஸ்யதி|

Undre eder ikke over dette! For den time kommer da alle de som er i gravene, skal høre hans røst,

29 தஸ்மாத்³ யே ஸத்கர்ம்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய ஆயு​: ப்ராப்ஸ்யந்தி யே ச குகர்மாணி க்ரு’தவந்தஸ்த உத்தா²ய த³ண்ட³ம்’ ப்ராப்ஸ்யந்தி|

og de skal gå ut, de som har gjort godt, til livets opstandelse, de som har gjort ondt, til dommens opstandelse.

30 அஹம்’ ஸ்வயம்’ கிமபி கர்த்தும்’ ந ஸ²க்நோமி யதா² ஸு²ணோமி ததா² விசாரயாமி மம விசாரஞ்ச ந்யாய்ய​: யதோஹம்’ ஸ்வீயாபீ⁴ஷ்டம்’ நேஹித்வா மத்ப்ரேரயிது​: பிதுரிஷ்டம் ஈஹே|

Jeg kan ikke gjøre noget av mig selv; som jeg hører, så dømmer jeg, og min dom er rettferdig; for jeg søker ikke min vilje, men hans vilje som har sendt mig.

31 யதி³ ஸ்வஸ்மிந் ஸ்வயம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³மி தர்ஹி தத்ஸாக்ஷ்யம் ஆக்³ராஹ்யம்’ ப⁴வதி;

Vidner jeg om mig selv, da er mitt vidnesbyrd ikke sant;

32 கிந்து மத³ர்தே²(அ)பரோ ஜந​: ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி மத³ர்தே² தஸ்ய யத் ஸாக்ஷ்யம்’ தத் ஸத்யம் ஏதத³ப்யஹம்’ ஜாநாமி|

det er en annen som vidner om mig, og jeg vet at det vidnesbyrd han vidner om mig, er sant.

33 யுஷ்மாபி⁴ ர்யோஹநம்’ ப்ரதி லோகேஷு ப்ரேரிதேஷு ஸ ஸத்யகதா²யாம்’ ஸாக்ஷ்யமத³தா³த்|

I har sendt bud til Johannes, og han har vidnet for sannheten;

34 மாநுஷாத³ஹம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ நோபேக்ஷே ததா²பி யூயம்’ யதா² பரித்ரயத்⁴வே தத³ர்த²ம் இத³ம்’ வாக்யம்’ வதா³மி|

jeg tar ikke imot vidnesbyrd av et menneske, men jeg sier dette forat I skal bli frelst.

35 யோஹந் தே³தீ³ப்யமாநோ தீ³ப இவ தேஜஸ்வீ ஸ்தி²தவாந் யூயம் அல்பகாலம்’ தஸ்ய தீ³ப்த்யாநந்தி³தும்’ ஸமமந்யத்⁴வம்’|

Han var det brennende og skinnende lys, men I vilde bare en tid fryde eder i hans lys.

36 கிந்து தத்ப்ரமாணாத³பி மம கு³ருதரம்’ ப்ரமாணம்’ வித்³யதே பிதா மாம்’ ப்ரேஷ்ய யத்³யத் கர்ம்ம ஸமாபயிதும்’ ஸ²க்த்திமத³தா³த் மயா க்ரு’தம்’ தத்தத் கர்ம்ம மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி|

Men jeg har det vidnesbyrd som er større enn det Johannes har vidnet; for de gjerninger som Faderen har gitt mig å fullbyrde, selve disse gjerninger som jeg gjør, de vidner om mig at Faderen har utsendt mig.

37 ய​: பிதா மாம்’ ப்ரேரிதவாந் மோபி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³தா³தி| தஸ்ய வாக்யம்’ யுஷ்மாபி⁴​: கதா³பி ந ஸ்²ருதம்’ தஸ்ய ரூபஞ்ச ந த்³ரு’ஷ்டம்’

Og Faderen, som har sendt mig, han har vidnet om mig; hverken har I nogensinne hørt hans røst eller sett hans skikkelse,

38 தஸ்ய வாக்யஞ்ச யுஷ்மாகம் அந்த​: கதா³பி ஸ்தா²நம்’ நாப்நோதி யத​: ஸ யம்’ ப்ரேஷிதவாந் யூயம்’ தஸ்மிந் ந விஸ்²வஸித²|

og hans ord har I ikke blivende i eder; for den han har sendt, ham tror I ikke.

39 த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி யூயம் ஆலோசயத்⁴வம்’ தை ர்வாக்யைரநந்தாயு​: ப்ராப்ஸ்யாம இதி யூயம்’ பு³த்⁴யத்⁴வே தத்³த⁴ர்ம்மபுஸ்தகாநி மத³ர்தே² ப்ரமாணம்’ த³த³தி| (aiōnios g166)

I ransaker skriftene, fordi I tenker at i dem har I evig liv, og det er de som vidner om mig; (aiōnios g166)

40 ததா²பி யூயம்’ பரமாயு​: ப்ராப்தயே மம ஸம்’நிதி⁴ம் ந ஜிக³மிஷத²|

og I vil ikke komme til mig for å få liv.

41 அஹம்’ மாநுஷேப்⁴ய​: ஸத்காரம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாமி|

Jeg tar ikke ære av mennesker;

42 அஹம்’ யுஷ்மாந் ஜாநாமி; யுஷ்மாகமந்தர ஈஸ்²வரப்ரேம நாஸ்தி|

men jeg kjenner eder og vet at I ikke har kjærligheten til Gud i eder.

43 அஹம்’ நிஜபிது ர்நாம்நாக³தோஸ்மி ததா²பி மாம்’ ந க்³ரு’ஹ்லீத² கிந்து கஸ்²சித்³ யதி³ ஸ்வநாம்நா ஸமாக³மிஷ்யதி தர்ஹி தம்’ க்³ரஹீஷ்யத²|

Jeg er kommet i min Faders navn, og I tar ikke imot mig; kommer en annen i sitt eget navn, ham tar I imot.

44 யூயம் ஈஸ்²வராத் ஸத்காரம்’ ந சிஷ்டத்வா கேவலம்’ பரஸ்பரம்’ ஸத்காரம் சேத்³ ஆத³த்⁴வ்வே தர்ஹி கத²ம்’ விஸ்²வஸிதும்’ ஸ²க்நுத²?

Hvorledes kan I tro, I som tar ære av hverandre, og den ære som er av den eneste Gud, den søker I ikke?

45 புது​: ஸமீபே(அ)ஹம்’ யுஷ்மாந் அபவதி³ஷ்யாமீதி மா சிந்தயத யஸ்மிந், யஸ்மிந் யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வஸ​: ஸஏவ மூஸா யுஷ்மாந் அபவத³தி|

I må ikke tenke at jeg vil anklage eder hos Faderen; det er en som anklager eder, Moses, han som I har satt eders håp til.

46 யதி³ யூயம்’ தஸ்மிந் வ்யஸ்²வஸிஷ்யத தர்ஹி மய்யபி வ்யஸ்²வஸிஷ்யத, யத் ஸ மயி லிகி²தவாந்|

For hadde I trodd Moses, da hadde I trodd mig; for det er om mig han har skrevet;

47 ததோ யதி³ தேந லிகி²தவாநி ந ப்ரதித² தர்ஹி மம வாக்யாநி கத²ம்’ ப்ரத்யேஷ்யத²?

men tror I ikke hans skrifter, hvorledes kan I da tro mine ord?