யோஹந: 13
1 நிஸ்தாரோத்ஸவஸ்ய கிஞ்சித்காலாத் பூர்வ்வம்’ ப்ரு’தி²வ்யா: பிது: ஸமீபக³மநஸ்ய ஸமய: ஸந்நிகர்ஷோபூ⁴த்³ இதி ஜ்ஞாத்வா யீஸு²ராப்ரத²மாத்³ யேஷு ஜக³த்ப்ரவாஸிஷ்வாத்மீயலோகேஷ ப்ரேம கரோதி ஸ்ம தேஷு ஸே²ஷம்’ யாவத் ப்ரேம க்ரு’தவாந்|
Es war vor dem Passahfest. Jesus wußte, daß seine Stunde gekommen war, da er diese Welt verlassen und zum Vater gehen sollte. Er liebte seine Jünger, die er in der Welt zurückließ. Jetzt aber gab er ihnen den herrlichsten Beweis seiner Liebe.
2 பிதா தஸ்ய ஹஸ்தே ஸர்வ்வம்’ ஸமர்பிதவாந் ஸ்வயம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபாத்³ ஆக³ச்ச²த்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபம்’ யாஸ்யதி ச, ஸர்வ்வாண்யேதாநி ஜ்ஞாத்வா ரஜந்யாம்’ போ⁴ஜநே ஸம்பூர்ணே ஸதி,
Ein Mahl fand statt. Schon hatte es der Teufel dem Judas aus Kariot, Simons Sohn, ins Herz gegeben, ihn zu verraten.
3 யதா³ ஸை²தாந் தம்’ பரஹஸ்தேஷு ஸமர்பயிதும்’ ஸி²மோந: புத்ரஸ்ய ஈஷ்காரியோதியஸ்ய யிஹூதா³ அந்த: கரணே குப்ரவ்ரு’த்திம்’ ஸமார்பயத்,
Obwohl Jesus wußte, daß ihm der Vater alle Macht gegeben hatte, und daß er von Gott ausgegangen war und nun zu Gott ging,
4 ததா³ யீஸு² ர்போ⁴ஜநாஸநாத்³ உத்தா²ய கா³த்ரவஸ்த்ரம்’ மோசயித்வா கா³த்ரமார்ஜநவஸ்த்ரம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தேந ஸ்வகடிம் அப³த்⁴நாத்,
erhob er sich vom Mahl, legte sein Oberkleid ab und nahm ein leinenes Tuch, womit er sich umgürtete.
5 பஸ்²சாத்³ ஏகபாத்ரே ஜலம் அபி⁴ஷிச்ய ஸி²ஷ்யாணாம்’ பாதா³ந் ப்ரக்ஷால்ய தேந கடிப³த்³த⁴கா³த்ரமார்ஜநவாஸஸா மார்ஷ்டும்’ ப்ராரப⁴த|
Dann goß er Wasser in das Becken, das dastand, und begann seinen Jüngern die Füße zu waschen und sie mit dem Tuch, womit er umgürtet war, abzutrocknen.
6 தத: ஸி²மோந்பிதரஸ்ய ஸமீபமாக³தே ஸ உக்தவாந் ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் கிம்’ மம பாதௌ³ ப்ரக்ஷாலயிஷ்யதி?
So kam er zu Simon Petrus. Der sprach zu ihm: "Herr, du willst mir die Füße waschen?"
7 யீஸு²ருதி³தவாந் அஹம்’ யத் கரோமி தத் ஸம்ப்ரதி ந ஜாநாஸி கிந்து பஸ்²சாஜ் ஜ்ஞாஸ்யஸி|
Jesus antwortete ihm: "Mein Tun ist dir jetzt rätselhaft, später aber wirst du es verstehen."
8 தத: பிதர: கதி²தவாந் ப⁴வாந் கதா³பி மம பாதௌ³ ந ப்ரக்ஷாலயிஷ்யதி| யீஸு²ரகத²யத்³ யதி³ த்வாம்’ ந ப்ரக்ஷாலயே தர்ஹி மயி தவ கோப்யம்’ஸோ² நாஸ்தி| (aiōn g165)
Petrus erwiderte: "Nun und nimmer sollst du mir die Füße waschen!" Jesus entgegnete ihm: "Wenn ich dich nicht wasche, so hast du keine Gemeinschaft mit mir." (aiōn g165)
9 ததா³ ஸி²மோந்பிதர: கதி²தவாந் ஹே ப்ரபோ⁴ தர்ஹி கேவலபாதௌ³ ந, மம ஹஸ்தௌ ஸி²ரஸ்²ச ப்ரக்ஷாலயது|
Da sprach Simon Petrus zu ihm: "Herr, dann wasche mir nicht allein die Füße, sondern auch die Hände und das Haupt!"
10 ததோ யீஸு²ரவத³த்³ யோ ஜநோ தௌ⁴தஸ்தஸ்ய ஸர்வ்வாங்க³பரிஷ்க்ரு’தத்வாத் பாதௌ³ விநாந்யாங்க³ஸ்ய ப்ரக்ஷாலநாபேக்ஷா நாஸ்தி| யூயம்’ பரிஷ்க்ரு’தா இதி ஸத்யம்’ கிந்து ந ஸர்வ்வே,
Jesus sprach zu ihm: "Wer ein Bad genommen hat, der braucht sich nur die Füße zu waschen; sonst ist er am ganzen Leib rein. Auch ihr seid rein, jedoch nicht alle."
11 யதோ யோ ஜநஸ்தம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி தம்’ ஸ ஜ்ஞாதவாந; அதஏவ யூயம்’ ஸர்வ்வே ந பரிஷ்க்ரு’தா இமாம்’ கதா²ம்’ கதி²தவாந்|
Denn er kannte seinen Verräter; darum sagte er: "Ihr seid nicht alle rein."
12 இத்த²ம்’ யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ பாதா³ந் ப்ரக்ஷால்ய வஸ்த்ரம்’ பரிதா⁴யாஸநே ஸமுபவிஸ்²ய கதி²தவாந் அஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி கிம்’ கர்ம்மாகார்ஷம்’ ஜாநீத²?
Als er ihnen nun die Füße gewaschen hatte, zog er sein Oberkleid wieder an und nahm seinen Platz am Tisch wieder ein. Dann sagte er zu ihnen: "Versteht ihr, was ich euch getan?
13 யூயம்’ மாம்’ கு³ரும்’ ப்ரபு⁴ஞ்ச வத³த² தத் ஸத்யமேவ வத³த² யதோஹம்’ ஸஏவ ப⁴வாமி|
Ihr redet mich an mit 'Meister' und 'Herr', und das ist in der Ordnung, denn ich bin's.
14 யத்³யஹம்’ ப்ரபு⁴ ர்கு³ருஸ்²ச ஸந் யுஷ்மாகம்’ பாதா³ந் ப்ரக்ஷாலிதவாந் தர்ஹி யுஷ்மாகமபி பரஸ்பரம்’ பாத³ப்ரக்ஷாலநம் உசிதம்|
Habe nun ich, der Herr und Meister, euch die Füße gewaschen, so ist's auch eure Pflicht, einander die Füße zu waschen.
15 அஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி யதா² வ்யவாஹரம்’ யுஷ்மாந் ததா² வ்யவஹர்த்தும் ஏகம்’ பந்தா²நம்’ த³ர்ஸி²தவாந்|
Denn ein Beispiel habe ich euch gegeben, damit auch ihr tut, wie ich euch getan.
16 அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, ப்ரபோ⁴ ர்தா³ஸோ ந மஹாந் ப்ரேரகாச்ச ப்ரேரிதோ ந மஹாந்|
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Ein Diener steht nicht höher als sein Herr, und ein Gesandter steht nicht höher als sein Auftraggeber. —
17 இமாம்’ கதா²ம்’ விதி³த்வா யதி³ தத³நுஸாரத: கர்ம்மாணி குருத² தர்ஹி யூயம்’ த⁴ந்யா ப⁴விஷ்யத²|
Wenn ihr dies wißt, Heil euch, wenn ihr danach tut!
18 ஸர்வ்வேஷு யுஷ்மாஸு கதா²மிமாம்’ கத²யாமி இதி ந, யே மம மநோநீதாஸ்தாநஹம்’ ஜாநாமி, கிந்து மம ப⁴க்ஷ்யாணி யோ பு⁴ங்க்தே மத்ப்ராணப்ராதிகூல்யத: | உத்தா²பயதி பாத³ஸ்ய மூலம்’ ஸ ஏஷ மாநவ: | யதே³தத்³ த⁴ர்ம்மபுஸ்தகஸ்ய வசநம்’ தத³நுஸாரேணாவஸ்²யம்’ க⁴டிஷ்யதே|
Nicht von euch allen rede ich: ich kenne die, die ich mir auserkoren. Doch es muß das Schriftwort in Erfüllung gehen: Der mein Brot ißt, hat seine Ferse gegen mich erhoben.
19 அஹம்’ ஸ ஜந இத்யத்ர யதா² யுஷ்மாகம்’ விஸ்²வாஸோ ஜாயதே தத³ர்த²ம்’ ஏதாத்³ரு’ஸ²க⁴டநாத் பூர்வ்வம் அஹமிதா³நீம்’ யுஷ்மப்⁴யமகத²யம்|
Schon jetzt will ich davon zu euch reden, ehe es geschieht, damit ihr, wenn es eintrifft, glaubt, daß ich es bin. —
20 அஹம்’ யுஷ்மாநதீவ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, மயா ப்ரேரிதம்’ ஜநம்’ யோ க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ மாமேவ க்³ரு’ஹ்லாதி யஸ்²ச மாம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி ஸ மத்ப்ரேரகம்’ க்³ரு’ஹ்லாதி|
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer einen, den ich sende, aufnimmt, der nimmt mich auf; und wer mich aufnimmt, der nimmt damit den auf, der mich gesandt."
21 ஏதாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா யீஸு² ர்து³: கீ² ஸந் ப்ரமாணம்’ த³த்த்வா கதி²தவாந் அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி யுஷ்மாகம் ஏகோ ஜநோ மாம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி|
Nach diesen Worten empfand Jesus in seinem Geist einen Schauder, und er sprach voll tiefen Ernstes: "Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Einer unter euch wird mich verraten!"
22 தத: ஸ கமுத்³தி³ஸ்²ய கதா²மேதாம்’ கதி²தவாந் இத்யத்ர ஸந்தி³க்³தா⁴: ஸி²ஷ்யா: பரஸ்பரம்’ முக²மாலோகயிதும்’ ப்ராரப⁴ந்த|
Da sahen die Jünger einander (fragend) an; denn sie wußten nicht, von wem er redete.
23 தஸ்மிந் ஸமயே யீஸு² ர்யஸ்மிந் அப்ரீயத ஸ ஸி²ஷ்யஸ்தஸ்ய வக்ஷ: ஸ்த²லம் அவாலம்ப³த|
Nun hatte einer von den Jüngern an der Tafel seinen Platz dicht an Jesu Seite; das war der Jünger, den Jesus liebte.
24 ஸி²மோந்பிதரஸ்தம்’ ஸங்கேதேநாவத³த், அயம்’ கமுத்³தி³ஸ்²ய கதா²மேதாம் கத²யதீதி ப்ரு’ச்ச²|
Dem winkte Simon Petrus und sprach zu ihm: "Sag, wen meint er?"
25 ததா³ ஸ யீஸோ² ர்வக்ஷ: ஸ்த²லம் அவலம்ப்³ய ப்ரு’ஷ்ட²வாந், ஹே ப்ரபோ⁴ ஸ ஜந: க: ?
Da neigte er sich gegen Jesu Brust und fragte ihn: "Herr, wer ist's?"
26 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த்³ ஏகக²ண்ட³ம்’ பூபம்’ மஜ்ஜயித்வா யஸ்மை தா³ஸ்யாமி ஸஏவ ஸ: ; பஸ்²சாத் பூபக²ண்ட³மேகம்’ மஜ்ஜயித்வா ஸி²மோந: புத்ராய ஈஷ்கரியோதீயாய யிஹூதை³ த³த்தவாந்|
Jesus erwiderte: "Der ist's, dem ich dies Stückchen Brot hier in die Schüssel tauche und reiche." Dann tauchte er den Bissen ein und reichte ihn dem Judas, Simons Sohn, aus Kariot.
27 தஸ்மிந் த³த்தே ஸதி ஸை²தாந் தமாஸ்²ரயத்; ததா³ யீஸு²ஸ்தம் அவத³த் த்வம்’ யத் கரிஷ்யஸி தத் க்ஷிப்ரம்’ குரு|
Als der den Bissen genommen hatte, fuhr der Satan in ihn. Da sprach Jesus zu ihm: "Was du tun willst, das tu sofort!"
28 கிந்து ஸ யேநாஸ²யேந தாம்’ கதா²மகதா²யத் தம் உபவிஷ்டலோகாநாம்’ கோபி நாபு³த்⁴யத;
Keiner aber von den Tischgenossen verstand, was er ihm damit sagen wollte.
29 கிந்து யிஹூதா³: ஸமீபே முத்³ராஸம்புடகஸ்தி²தே: கேசித்³ இத்த²ம் அபு³த்⁴யந்த பார்வ்வணாஸாத³நார்த²ம்’ கிமபி த்³ரவ்யம்’ க்ரேதும்’ வா த³ரித்³ரேப்⁴ய: கிஞ்சித்³ விதரிதும்’ கதி²தவாந்|
Einige meinten, weil Judas die Kasse hatte, fordere ihn Jesus auf: "Kaufe ein, was wir zum Fest nötig haben!" oder: er solle den Armen etwas geben.
30 ததா³ பூபக²ண்ட³க்³ரஹணாத் பரம்’ ஸ தூர்ணம்’ ப³ஹிரக³ச்ச²த்; ராத்ரிஸ்²ச ஸமுபஸ்யிதா|
Als Judas den Bissen genommen hatte, ging er sofort hinaus. Und es war Nacht.
31 யிஹூதே³ ப³ஹிர்க³தே யீஸு²ரகத²யத்³ இதா³நீம்’ மாநவஸுதஸ்ய மஹிமா ப்ரகாஸ²தே தேநேஸ்²வரஸ்யாபி மஹிமா ப்ரகாஸ²தே|
Als er hinausgegangen war, sprach Jesus: "Jetzt ist der Menschensohn verherrlicht, und Gott ist verherrlicht in ihm.
32 யதி³ தேநேஸ்²வரஸ்ய மஹிமா ப்ரகாஸ²தே தர்ஹீஸ்²வரோபி ஸ்வேந தஸ்ய மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி தூர்ணமேவ ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி|
Nun wird Gott ihn auch in seine Herrlichkeit aufnehmen, ja das wird bald geschehen!
33 ஹே வத்ஸா அஹம்’ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ கிஞ்சித்காலமாத்ரம் ஆஸே, தத: பரம்’ மாம்’ ம்ரு’க³யிஷ்யத்⁴வே கிந்த்வஹம்’ யத்ஸ்தா²நம்’ யாமி தத்ஸ்தா²நம்’ யூயம்’ க³ந்தும்’ ந ஸ²க்ஷ்யத², யாமிமாம்’ கதா²ம்’ யிஹூதீ³யேப்⁴ய: கதி²தவாந் ததா²து⁴நா யுஷ்மப்⁴யமபி கத²யாமி|
Liebe Kinder, nur noch kurze Zeit bin ich bei euch. Ihr werdet nach mir suchen; doch was ich einst den Juden gesagt: 'Wohin ich gehe, dorthin könnt ihr nicht kommen', das sage ich jetzt auch euch.
34 யூயம்’ பரஸ்பரம்’ ப்ரீயத்⁴வம் அஹம்’ யுஷ்மாஸு யதா² ப்ரீயே யூயமபி பரஸ்பரம் ததை²வ ப்ரீயத்⁴வம்’, யுஷ்மாந் இமாம்’ நவீநாம் ஆஜ்ஞாம் ஆதி³ஸா²மி|
Ein neues Gebot gebe ich euch: Liebt einander! Wie ich euch geliebt habe, so liebt auch ihr einander!
35 தேநைவ யதி³ பரஸ்பரம்’ ப்ரீயத்⁴வே தர்ஹி லக்ஷணேநாநேந யூயம்’ மம ஸி²ஷ்யா இதி ஸர்வ்வே ஜ்ஞாதும்’ ஸ²க்ஷ்யந்தி|
Daran sollen alle erkennen, daß ihr meine Jünger seid, wenn ihr Liebe zueinander habt."
36 ஸி²மோநபிதர: ப்ரு’ஷ்ட²வாந் ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் குத்ர யாஸ்யதி? ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், அஹம்’ யத்ஸ்தா²நம்’ யாமி தத்ஸ்தா²நம்’ ஸாம்ப்ரதம்’ மம பஸ்²சாத்³ க³ந்தும்’ ந ஸ²க்நோஷி கிந்து பஸ்²சாத்³ க³மிஷ்யஸி|
Simon Petrus fragte ihn: "Herr, wohin gehst du?" Jesus erwiderte: "Wohin ich gehe, dorthin kannst du mir jetzt nicht folgen; du wirst mir aber später folgen."
37 ததா³ பிதர: ப்ரத்யுதி³தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ ஸாம்ப்ரதம்’ குதோ ஹேதோஸ்தவ பஸ்²சாத்³ க³ந்தும்’ ந ஸ²க்நோமி? த்வத³ர்த²ம்’ ப்ராணாந் தா³தும்’ ஸ²க்நோமி|
Petrus sprach zu ihm: "Herr, warum kann ich dir jetzt nicht folgen? Ich will mein Leben für dich lassen."
38 ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுக்தவாந் மந்நிமித்தம்’ கிம்’ ப்ராணாந் தா³தும்’ ஸ²க்நோஷி? த்வாமஹம்’ யதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, குக்குடரவணாத் பூர்வ்வம்’ த்வம்’ த்ரி ர்மாம் அபஹ்நோஷ்யஸே|
Jesus antwortete: "Du willst dein Leben für mich lassen? Wahrlich, wahrlich, ich sage dir: Der Hahn soll nicht krähen, ehe du mich dreimal verleugnet hast!"
