யோஹந: 12
1 நிஸ்தாரோத்ஸவாத் பூர்வ்வம்’ தி³நஷட்கே ஸ்தி²தே யீஸு² ர்யம்’ ப்ரமீதம் இலியாஸரம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³ஸ்தா²பரத் தஸ்ய நிவாஸஸ்தா²நம்’ பை³த²நியாக்³ராமம் ஆக³ச்ச²த்|
Sechs Tage vor dem Passahfest kam Jesus nach Bethanien, wo Lazarus wohnte, den er von den Toten auferweckt hatte.
2 தத்ர தத³ர்த²ம்’ ரஜந்யாம்’ போ⁴ஜ்யே க்ரு’தே மர்தா² பர்ய்யவேஷயத்³ இலியாஸர் ச தஸ்ய ஸங்கி³பி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ போ⁴ஜநாஸந உபாவிஸ²த்|
Dort richtete man ihm zu Ehren ein Mahl aus. Martha wartete dabei auf, während Lazarus mit ihm einer der Tischgäste war.
3 ததா³ மரியம் அர்த்³த⁴ஸேடகம்’ ப³ஹுமூல்யம்’ ஜடாமாம்’ஸீயம்’ தைலம் ஆநீய யீஸோ²ஸ்²சரணயோ ர்மர்த்³த³யித்வா நிஜகேஸ² ர்மார்ஷ்டும் ஆரப⁴த; ததா³ தைலஸ்ய பரிமலேந க்³ரு’ஹம் ஆமோதி³தம் அப⁴வத்|
Maria aber nahm ein Pfund kostbaren Salböls aus echter Narde, salbte damit Jesu Füße und trocknete sie mit ihren Haaren ab. Von diesem Salböl duftete das ganze Haus.
4 ய: ஸி²மோந: புத்ர ரிஷ்கரியோதீயோ யிஹூதா³நாமா யீஸு²ம்’ பரகரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதி ஸ ஸி²ஷ்யஸ்ததா³ கதி²தவாந்,
Da sagte einer von seinen Jüngern, Judas aus Kariot, der sein Verräter werden sollte:
5 ஏதத்தைலம்’ த்ரிபி⁴: ஸ²தை ர்முத்³ராபதை³ ர்விக்ரீதம்’ ஸத்³ த³ரித்³ரேப்⁴ய: குதோ நாதீ³யத?
"Warum hat man dieses Salböl nicht für dreihundert Silberlinge verkauft und das Geld den Armen gegeben?"
6 ஸ த³ரித்³ரலோகார்த²ம் அசிந்தயத்³ இதி ந, கிந்து ஸ சௌர ஏவம்’ தந்நிகடே முத்³ராஸம்புடகஸ்தி²த்யா தந்மத்⁴யே யத³திஷ்ட²த் தத³பாஹரத் தஸ்மாத் காரணாத்³ இமாம்’ கதா²மகத²யத்|
So sprach er aber nicht, weil er ein Herz für die Armen hatte, sondern weil er ein Dieb war: er hatte die Geldkasse und entwandte von dem, was hineingelegt wurde.
7 ததா³ யீஸு²ரகத²யத்³ ஏநாம்’ மா வாரய ஸா மம ஸ்²மஸா²நஸ்தா²பநதி³நார்த²ம்’ தத³ரக்ஷயத்|
Jesus erwiderte ihm: "Laß sie gewähren! Sie hat das Salböl für meinen Begräbnistag aufbewahren wollen.
8 த³ரித்³ரா யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ஸர்வ்வதா³ திஷ்ட²ந்தி கிந்த்வஹம்’ ஸர்வ்வதா³ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ந திஷ்டா²மி|
Denn Arme habt ihr allezeit bei euch, doch mich habt ihr nicht allezeit."
9 தத: பரம்’ யீஸு²ஸ்தத்ராஸ்தீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா ப³ஹவோ யிஹூதீ³யாஸ்தம்’ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²பிதம் இலியாஸரஞ்ச த்³ரஷ்டும்’ தத் ஸ்தா²நம் ஆக³ச்ச²ந|
Eine große Menge Juden kam (nach Bethanien), als sie erfuhren, Jesus sei dort. Sie fanden sich aber nicht nur Jesu wegen ein, sondern sie wollten auch Lazarus sehen, den er von den Toten auferweckt hatte.
10 ததா³ ப்ரதா⁴நயாஜகாஸ்தம் இலியாஸரமபி ஸம்’ஹர்த்தும் அமந்த்ரயந்;
Die Hohenpriester aber berieten darüber, auch Lazarus zu töten,
11 யதஸ்தேந ப³ஹவோ யிஹூதீ³யா க³த்வா யீஸௌ² வ்யஸ்²வஸந்|
weil seinetwegen viele Juden sie verließen und an Jesus glaubten.
12 அநந்தரம்’ யீஸு² ர்யிரூஸா²லம் நக³ரம் ஆக³ச்ச²தீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா பரே(அ)ஹநி உத்ஸவாக³தா ப³ஹவோ லோகா:
Tags darauf ging eine große Schar von Festpilgern auf die Kunde, Jesus sei auf dem Weg nach Jerusalem,
13 க²ர்ஜ்ஜூரபத்ராத்³யாநீய தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும்’ ப³ஹிராக³த்ய ஜய ஜயேதி வாசம்’ ப்ரோச்சை ர்வக்தும் ஆரப⁴ந்த, இஸ்ராயேலோ யோ ராஜா பரமேஸ்²வரஸ்ய நாம்நாக³ச்ச²தி ஸ த⁴ந்ய: |
mit Palmzweigen ihm entgegen unter dem lauten Ruf: "Heil! Gesegnet sei, der da kommt im Namen des Herrn — er, der König Israels!"
14 ததா³ "ஹே ஸியோந: கந்யே மா பை⁴ஷீ: பஸ்²யாயம்’ தவ ராஜா க³ர்த்³த³ப⁴ஸா²வகம் ஆருஹ்யாக³ச்ச²தி"
Jesus fand einen jungen Esel und setzte sich darauf. So erfüllte sich das Schriftwort:
15 இதி ஸா²ஸ்த்ரீயவசநாநுஸாரேண யீஸு²ரேகம்’ யுவக³ர்த்³த³ப⁴ம்’ ப்ராப்ய தது³பர்ய்யாரோஹத்|
Fürchte dich nicht, Tochter Zion! Sieh, dein König kommt und reitet auf einem Eselfüllen!
16 அஸ்யா: க⁴டநாயாஸ்தாத்பர்ய்யம்’ ஸி²ஷ்யா: ப்ரத²மம்’ நாபு³த்⁴யந்த, கிந்து யீஸௌ² மஹிமாநம்’ ப்ராப்தே ஸதி வாக்யமித³ம்’ தஸ்மிந அகத்²யத லோகாஸ்²ச தம்ப்ரதீத்த²ம் அகுர்வ்வந் இதி தே ஸ்ம்ரு’தவந்த: |
- Damals freilich verstanden seine Jünger die Bedeutung dieser Worte noch nicht. Erst als Jesus zur Herrlichkeit erhoben war, erinnerten sie sich, daß dies von ihm geschrieben stand und sie es so für ihn ausgeführt hatten —.
17 ஸ இலியாஸரம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ ஆக³ந்தும் ஆஹ்வதவாந் ஸ்²மஸா²நாஞ்ச உத³ஸ்தா²பயத்³ யே யே லோகாஸ்தத்கர்ம்ய ஸாக்ஷாத்³ அபஸ்²யந் தே ப்ரமாணம்’ தா³தும் ஆரப⁴ந்த|
Die Volksmenge, die bei ihm war, als er Lazarus aus dem Grab rief und ihn von den Toten auferweckte, machte diese Tat bekannt.
18 ஸ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம் அத்³பு⁴தம்’ கர்ம்மகரோத் தஸ்ய ஜநஸ்²ருதே ர்லோகாஸ்தம்’ ஸாக்ஷாத் கர்த்தும் ஆக³ச்ச²ந்|
Deshalb ging ihm auch jene Schar entgegen, weil sie erfahren hatte, er habe dieses Wunderzeichen getan.
19 தத: பி²ரூஸி²ந: பரஸ்பரம்’ வக்தும் ஆரப⁴ந்த யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வாஸ்²சேஷ்டா வ்ரு’தா² ஜாதா: , இதி கிம்’ யூயம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே? பஸ்²யத ஸர்வ்வே லோகாஸ்தஸ்ய பஸ்²சாத்³வர்த்திநோப⁴வந்|
Die Pharisäer aber sprachen untereinander: "Ihr seht nun deutlich, daß ihr nichts erreicht. Der ganze Pöbel läuft ihm nach!"
20 ப⁴ஜநம்’ கர்த்தும் உத்ஸவாக³தாநாம்’ லோகாநாம்’ கதிபயா ஜநா அந்யதே³ஸீ²யா ஆஸந்,
Unter den Festpilgern waren auch einige Griechen.
21 தே கா³லீலீயபை³த்ஸைதா³நிவாஸிந: பி²லிபஸ்ய ஸமீபம் ஆக³த்ய வ்யாஹரந் ஹே மஹேச்ச² வயம்’ யீஸு²ம்’ த்³ரஷ்டும் இச்சா²ம: |
Diese kamen zu Philippus, der aus Bethsaida in Galiläa stammte, und trugen ihm die Bitte vor: "Herr, wir möchten Jesus kennenlernen."
22 தத: பி²லிபோ க³த்வா ஆந்த்³ரியம் அவத³த் பஸ்²சாத்³ ஆந்த்³ரியபி²லிபௌ யீஸ²வே வார்த்தாம் அகத²யதாம்’|
Philippus ging hin und sagte es Andreas. Andreas und Philippus kamen dann und teilten es Jesus mit.
23 ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுதி³தவாந் மாநவஸுதஸ்ய மஹிமப்ராப்திஸமய உபஸ்தி²த: |
Jesus antwortete ihnen: "Die Stunde ist gekommen, wo der Menschensohn verherrlicht werden soll.
24 அஹம்’ யுஷ்மாநதியதா²ர்த²ம்’ வதா³மி, தா⁴ந்யபீ³ஜம்’ ம்ரு’த்திகாயாம்’ பதித்வா யதி³ ந ம்ரு’யதே தர்ஹ்யேகாகீ திஷ்ட²தி கிந்து யதி³ ம்ரு’யதே தர்ஹி ப³ஹுகு³ணம்’ ப²லம்’ ப²லதி|
Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Ein Weizenkorn, das nicht in die Erde eingesenkt wird und dann abstirbt, bleibt, was es ist: ein einzelnes Korn. Ist es aber abgestorben, so bringt es reiche Frucht.
25 யோ ஜநே நிஜப்ராணாந் ப்ரியாந் ஜாநாதி ஸ தாந் ஹாரயிஷ்யதி கிந்து யே ஜந இஹலோகே நிஜப்ராணாந் அப்ரியாந் ஜாநாதி ஸேநந்தாயு: ப்ராப்தும்’ தாந் ரக்ஷிஷ்யதி| (aiōnios g166)
Sein Leben lieben heißt: es verlieren; sein Leben opfern in dieser Welt heißt: es erhalten fürs ewige Leben. (aiōnios g166)
26 கஸ்²சித்³ யதி³ மம ஸேவகோ ப⁴விதும்’ வாஞ்ச²தி தர்ஹி ஸ மம பஸ்²சாத்³கா³மீ ப⁴வது, தஸ்மாத்³ அஹம்’ யத்ர திஷ்டா²மி மம ஸேவகேபி தத்ர ஸ்தா²ஸ்யதி; யோ ஜநோ மாம்’ ஸேவதே மம பிதாபி தம்’ ஸம்மம்’ஸ்யதே|
Wer mir dienen will, der folge mir; und wo ich bin, da soll auch mein Diener sein. Wer mir dient, den wird der Vater ehren.
27 ஸாம்ப்ரதம்’ மம ப்ராணா வ்யாகுலா ப⁴வந்தி, தஸ்மாத்³ ஹே பிதர ஏதஸ்மாத் ஸமயாந் மாம்’ ரக்ஷ, இத்யஹம்’ கிம்’ ப்ரார்த²யிஷ்யே? கிந்த்வஹம் ஏதத்ஸமயார்த²ம் அவதீர்ணவாந்|
Jetzt ist meine Seele voller Schauder, und was soll ich sagen? Soll ich beten: Vater, bewahre mich vor dieser Stunde? Nein, denn gerade deshalb bin ich ja bei dieser Stunde angekommen.
28 ஹே பித: ஸ்வநாம்நோ மஹிமாநம்’ ப்ரகாஸ²ய; தநைவ ஸ்வநாம்நோ மஹிமாநம் அஹம்’ ப்ராகாஸ²யம்’ புநரபி ப்ரகாஸ²யிஷ்யாமி, ஏஷா க³க³ணீயா வாணீ தஸ்மிந் ஸமயே(அ)ஜாயத|
Vater, verherrliche deinen Namen!" Da kam eine Stimme vom Himmel: "Ich habe ihn schon verherrlicht und will ihn noch weiter verherrlichen!"
29 தச்ஸ்²ருத்வா ஸமீபஸ்த²லோகாநாம்’ கேசித்³ அவத³ந் மேகோ⁴(அ)க³ர்ஜீத், கேசித்³ அவத³ந் ஸ்வர்கீ³யதூ³தோ(அ)நேந ஸஹ கதா²மசகத²த்|
Das Volk, das dastand und dies hörte, sprach: "Es hat gedonnert." Andere meinten: "Ein Engel hat mit ihm geredet."
30 ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், மத³ர்த²ம்’ ஸ²ப்³தோ³யம்’ நாபூ⁴த் யுஷ்மத³ர்த²மேவாபூ⁴த்|
Da nahm Jesus das Wort und sagte: "Nicht meinetwegen ist diese Stimme ertönt, sondern euretwegen.
31 அது⁴நா ஜக³தோஸ்ய விசார: ஸம்பத்ஸ்யதே, அது⁴நாஸ்ய ஜக³த: பதீ ராஜ்யாத் ச்யோஷ்யதி|
Jetzt ergeht ein Urteil über diese Welt. Jetzt soll der Beherrscher dieser Welt aus ihr hinausgetrieben werden.
32 யத்³யஈ ப்ரு’தி²வ்யா ஊர்த்³வ்வே ப்ரோத்தா²பிதோஸ்மி தர்ஹி ஸர்வ்வாந் மாநவாந் ஸ்வஸமீபம் ஆகர்ஷிஷ்யாமி|
Und bin ich erst erhöht von der Erde, so will ich alle Menschen zu mir ziehen."
33 கத²ம்’ தஸ்ய ம்ரு’தி ர்ப⁴விஷ்யதி, ஏதத்³ போ³த⁴யிதும்’ ஸ இமாம்’ கதா²ம் அகத²யத்|
- Mit diesen Worten wollte er andeuten, welches Todes er sterben sollte. —
34 ததா³ லோகா அகத²யந் ஸோபி⁴ஷிக்த: ஸர்வ்வதா³ திஷ்ட²தீதி வ்யவஸ்தா²க்³ரந்தே² ஸ்²ருதம் அஸ்மாபி⁴: , தர்ஹி மநுஷ்யபுத்ர: ப்ரோத்தா²பிதோ ப⁴விஷ்யதீதி வாக்யம்’ கத²ம்’ வத³ஸி? மநுஷ்யபுத்ரோயம்’ க: ? (aiōn g165)
Da antwortete ihm das Volk: "Wir haben aus dem Gesetz gelernt, daß der Messias ewig am Leben bleibt. Was soll es da bedeuten, wenn du behauptest: der Menschensohn muß erhöht werden? Wer ist denn dieser Menschensohn?" (aiōn g165)
35 ததா³ யீஸு²ரகதா²யத்³ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம் அல்பதி³நாநி ஜ்யோதிராஸ்தே, யதா² யுஷ்மாந் அந்த⁴காரோ நாச்சா²த³யதி தத³ர்த²ம்’ யாவத்காலம்’ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜ்யோதிஸ்திஷ்ட²தி தாவத்காலம்’ க³ச்ச²த; யோ ஜநோ(அ)ந்த⁴காரே க³ச்ச²தி ஸ குத்ர யாதீதி ந ஜாநாதி|
Jesus antwortete ihnen: "Nur noch eine kleine Weile ist das Licht unter euch. Wandelt im Licht, weil ihr's noch habt, damit euch nicht die Finsternis überfalle. Denn wer in der Finsternis wandelt, der weiß nicht, wohin er geht.
36 அதஏவ யாவத்காலம்’ யுஷ்மாகம்’ நிகடே ஜ்யோதிராஸ்தே தாவத்காலம்’ ஜ்யோதீரூபஸந்தாநா ப⁴விதும்’ ஜ்யோதிஷி விஸ்²வஸித; இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா யீஸு²: ப்ரஸ்தா²ய தேப்⁴ய: ஸ்வம்’ கு³ப்தவாந்|
Weil ihr das Licht noch habt, glaubt an das Licht, damit ihr Lichteskinder werdet."
37 யத்³யபி யீஸு²ஸ்தேஷாம்’ ஸமக்ஷம் ஏதாவதா³ஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி க்ரு’தவாந் ததா²பி தே தஸ்மிந் ந வ்யஸ்²வஸந்|
Nach diesen Worten ging Jesus weg und verbarg sich vor ihnen. Obwohl er aber so viele Wunderzeichen vor ihnen getan hatte, glaubten sie doch nicht an ihn.
38 அதஏவ க: ப்ரத்யேதி ஸுஸம்’வாத³ம்’ பரேஸா²ஸ்மத் ப்ரசாரிதம்’? ப்ரகாஸ²தே பரேஸ²ஸ்ய ஹஸ்த: கஸ்ய ச ஸந்நிதௌ⁴? யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³நா யதே³தத்³ வாக்யமுக்தம்’ தத் ஸப²லம் அப⁴வத்|
Denn es sollte sich das Wort des Propheten Jesaja erfüllen: Herr, wer hat unserer Botschaft geglaubt? Und wem ist der Arm des Herrn offenbar geworden?
39 தே ப்ரத்யேதும்’ நாஸ²ந்குவந் தஸ்மிந் யிஸ²யியப⁴விஷ்யத்³வாதி³ புநரவாதீ³த்³,
Darum waren sie unfähig zu glauben, weil Jesaja weiterhin gesagt hat:
40 யதா³, "தே நயநை ர்ந பஸ்²யந்தி பு³த்³தி⁴பி⁴ஸ்²ச ந பு³த்⁴யந்தே தை ர்மந: ஸு பரிவர்த்திதேஷு ச தாநஹம்’ யதா² ஸ்வஸ்தா²ந் ந கரோமி ததா² ஸ தேஷாம்’ லோசநாந்யந்தா⁴நி க்ரு’த்வா தேஷாமந்த: கரணாநி கா³டா⁴நி கரிஷ்யதி| "
Er hat ihre Augen geblendet und ihr Herz verstockt. Denn sie sollen mit ihren Augen nicht sehen und mit ihren Herzen nicht verstehen, so daß sie sich bekehren und ich sie heile.
41 யிஸ²யியோ யதா³ யீஸோ² ர்மஹிமாநம்’ விலோக்ய தஸ்மிந் கதா²மகத²யத் ததா³ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம் ஈத்³ரு’ஸ²ம்’ ப்ரகாஸ²யத்|
So sprach Jesaja, weil er seine Herrlichkeit (im Geist) sah und (deshalb) von ihm redete.
42 ததா²ப்யதி⁴பதிநாம்’ ப³ஹவஸ்தஸ்மிந் ப்ரத்யாயந்| கிந்து பி²ரூஸி²நஸ்தாந் ப⁴ஜநக்³ரு’ஹாத்³ தூ³ரீகுர்வ்வந்தீதி ப⁴யாத் தே தம்’ ந ஸ்வீக்ரு’தவந்த: |
Gleichwohl aber wurden sogar viele von den Mitgliedern des Hohen Rates an ihn gläubig. Doch der Pharisäer wegen legten sie kein offenes Bekenntnis ab, damit sie nicht in den Bann getan würden.
43 யத ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாதோ மாநவாநாம்’ ப்ரஸ²ம்’ஸாயாம்’ தே(அ)ப்ரியந்த|
Denn sie wollten lieber bei den Menschen als bei Gott in Ehren stehen.
44 ததா³ யீஸு²ருச்சை: காரம் அகத²யத்³ யோ ஜநோ மயி விஸ்²வஸிதி ஸ கேவலே மயி விஸ்²வஸிதீதி ந, ஸ மத்ப்ரேரகே(அ)பி விஸ்²வஸிதி|
Jesus aber hat laut verkündigt: "Wer an mich glaubt, der glaubt ja nicht an mich, sondern an den, der mich gesandt.
45 யோ ஜநோ மாம்’ பஸ்²யதி ஸ மத்ப்ரேரகமபி பஸ்²யதி|
Und wer mich schaut, der schaut den, der mich gesandt.
46 யோ ஜநோ மாம்’ ப்ரத்யேதி ஸ யதா²ந்த⁴காரே ந திஷ்ட²தி தத³ர்த²ம் அஹம்’ ஜ்யோதி: ஸ்வரூபோ பூ⁴த்வா ஜக³த்யஸ்மிந் அவதீர்ணவாந்|
Ich bin als Licht gekommen in die Welt, damit keiner, der an mich glaubt, in der Finsternis bleibe.
47 மம கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா யதி³ கஸ்²சிந் ந விஸ்²வஸிதி தர்ஹி தமஹம்’ தோ³ஷிணம்’ ந கரோமி, யதோ ஹேதோ ர்ஜக³தோ ஜநாநாம்’ தோ³ஷாந் நிஸ்²சிதாந் கர்த்தும்’ நாக³த்ய தாந் பரிசாதும் ஆக³தோஸ்மி|
Wer meine Worte hört und nicht bewahrt, über den bin ich kein Richter. Denn ich bin nicht gekommen, um die Welt zu richten, sondern um die Welt zu retten.
48 ய: கஸ்²சிந் மாம்’ ந ஸ்²ரத்³தா⁴ய மம கத²ம்’ ந க்³ரு’ஹ்லாதி, அந்யஸ்தம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யதி வஸ்துதஸ்து யாம்’ கதா²மஹம் அசகத²ம்’ ஸா கதா² சரமே(அ)ந்ஹி தம்’ தோ³ஷிணம்’ கரிஷ்யதி|
Wer mich verwirft und meine Worte nicht annimmt, der hat schon seinen Richter: Das Wort, das ich geredet habe, das wird sein Richter sein am Jüngsten Tag.
49 யதோ ஹேதோரஹம்’ ஸ்வத: கிமபி ந கத²யாமி, கிம்’ கிம்’ மயா கத²யிதவ்யம்’ கிம்’ ஸமுபதே³ஷ்டவ்யஞ்ச இதி மத்ப்ரேரயிதா பிதா மாமாஜ்ஞாபயத்|
Denn ich habe nicht eigenmächtig geredet, sondern der Vater, der mich gesandt, der hat mir aufgetragen, was ich sagen und was ich reden soll.
