யோஹந: 11
1 அநந்தரம்’ மரியம் தஸ்யா ப⁴கி³நீ மர்தா² ச யஸ்மிந் வைத²நீயாக்³ராமே வஸதஸ்தஸ்மிந் க்³ராமே இலியாஸர் நாமா பீடி³த ஏக ஆஸீத்|
A był niektóry chory Łazarz z Betanii, z miasteczka Maryi i Marty, siostry jej.
2 யா மரியம் ப்ரபு⁴ம்’ ஸுக³ந்தி⁴தேலைந மர்த்³த³யித்வா ஸ்வகேஸை²ஸ்தஸ்ய சரணௌ ஸமமார்ஜத் தஸ்யா ப்⁴ராதா ஸ இலியாஸர் ரோகீ³|
(A to była ona Maryja, która pomazała Pana maścią, i ucierała nogi jego włosami swojemi, której brat Łazarz chorował.)
3 அபரஞ்ச ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் யஸ்மிந் ப்ரீயதே ஸ ஏவ பீடி³தோஸ்தீதி கதா²ம்’ கத²யித்வா தஸ்ய ப⁴கி³ந்யௌ ப்ரேஷிதவத்யௌ|
Posłały tedy siostry do niego, mówiąc: Panie! oto ten, którego miłujesz, choruje.
4 ததா³ யீஸு²ரிமாம்’ வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வாகத²யத பீடே³யம்’ மரணார்த²ம்’ ந கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய மஹிமார்த²ம் ஈஸ்²வரபுத்ரஸ்ய மஹிமப்ரகாஸா²ர்த²ஞ்ச ஜாதா|
A usłyszawszy to Jezus, rzekł: Ta choroba nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożej, aby był uwielbiony Syn Boży przez nią.
5 யீஸு² ர்யத்³யபிமர்தா²யாம்’ தத்³ப⁴கி³ந்யாம் இலியாஸரி சாப்ரீயத,
A Jezus umiłował Martę i siostrę jej, i Łazarza.
6 ததா²பி இலியாஸர: பீடா³யா: கத²ம்’ ஸ்²ருத்வா யத்ர ஆஸீத் தத்ரைவ தி³நத்³வயமதிஷ்ட²த்|
A gdy usłyszał, iż choruje, tedy został przez dwa dni na onemże miejscu, gdzie był.
7 தத: பரம் ஸ ஸி²ஷ்யாநகத²யத்³ வயம்’ புந ர்யிஹூதீ³யப்ரதே³ஸ²ம்’ யாம: |
Lecz potem rzekł do uczniów swoich: Idźmy zasię do Judzkiej ziemi.
8 ததஸ்தே ப்ரத்யவத³ந், ஹே கு³ரோ ஸ்வல்பதி³நாநி க³தாநி யிஹூதீ³யாஸ்த்வாம்’ பாஷாணை ர்ஹந்தும் உத்³யதாஸ்ததா²பி கிம்’ புநஸ்தத்ர யாஸ்யஸி?
Rzekli mu uczniowie: Mistrzu! teraz szukali Żydowie, jakoby cię ukamionowali, a zasię tam idziesz?
9 யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், ஏகஸ்மிந் தி³நே கிம்’ த்³வாத³ஸ²க⁴டிகா ந ப⁴வந்தி? கோபி தி³வா க³ச்ச²ந் ந ஸ்க²லதி யத: ஸ ஏதஜ்ஜக³தோ தீ³ப்திம்’ ப்ராப்நோதி|
Odpowiedział Jezus: Azaż nie dwanaście jest godzin dnia? Jeźli kto chodzi we dnie, nie obrazi się; bo widzi światłość tego świata.
10 கிந்து ராத்ரௌ க³ச்ச²ந் ஸ்க²லதி யதோ ஹேதோஸ்தத்ர தீ³ப்தி ர்நாஸ்தி|
A jeźli kto chodzi w nocy, obrazi się; bo w nim światła nie masz.
11 இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸ தாநவத³த்³, அஸ்மாகம்’ ப³ந்து⁴: இலியாஸர் நித்³ரிதோபூ⁴த்³ இதா³நீம்’ தம்’ நித்³ராதோ ஜாக³ரயிதும்’ க³ச்சா²மி|
To powiedziawszy, potem rzekł do nich: Łazarz, przyjaciel nasz, śpi; ale idę, abym go ze snu obudził.
12 யீஸு² ர்ம்ரு’தௌ கதா²மிமாம்’ கதி²தவாந் கிந்து விஸ்²ராமார்த²ம்’ நித்³ராயாம்’ கதி²தவாந் இதி ஜ்ஞாத்வா ஸி²ஷ்யா அகத²யந்,
Tedy rzekli uczniowie jego: Panie! jeźliże śpi, będzie zdrów.
13 ஹே கு³ரோ ஸ யதி³ நித்³ராதி தர்ஹி ப⁴த்³ரமேவ|
Ale Jezus mówił o śmierci jego; lecz oni mniemali, iż o zaśnięciu snem mówił.
14 ததா³ யீஸு²: ஸ்பஷ்டம்’ தாந் வ்யாஹரத், இலியாஸர் அம்ரியத;
Tedy im rzekł Jezus jawnie: Łazarz umarł.
15 கிந்து யூயம்’ யதா² ப்ரதீத² தத³ர்த²மஹம்’ தத்ர ந ஸ்தி²தவாந் இத்யஸ்மாத்³ யுஷ்மந்நிமித்தம் ஆஹ்லாதி³தோஹம்’, ததா²பி தஸ்ய ஸமீபே யாம|
I raduję się dla was, (abyście wierzyli), żem tam nie był; ale pójdziemy do niego.
16 ததா³ தோ²மா யம்’ தி³து³மம்’ வத³ந்தி ஸ ஸங்கி³ந: ஸி²ஷ்யாந் அவத³த்³ வயமபி க³த்வா தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹை|
Rzekł zatem Tomasz, którego zwano Dydymus, spółuczniom: Pójdźmy i my, abyśmy z nim pomarli.
17 யீஸு²ஸ்தத்ரோபஸ்தா²ய இலியாஸர: ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பநாத் சத்வாரி தி³நாநி க³தாநீதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருதவாந்|
Przyszedłszy tedy Jezus, znalazł go już cztery dni w grobie leżącego.
18 வைத²நீயா யிரூஸா²லம: ஸமீபஸ்தா² க்ரோஸை²கமாத்ராந்தரிதா;
(A była Betania blisko Jeruzalemu, jakoby na piętnaście stajan.)
19 தஸ்மாத்³ ப³ஹவோ யிஹூதீ³யா மர்தா²ம்’ மரியமஞ்ச ப்⁴யாத்ரு’ஸோ²காபந்நாம்’ ஸாந்த்வயிதும்’ தயோ: ஸமீபம் ஆக³ச்ச²ந்|
A przyszło było wiele Żydów do Marty i Maryi, aby je cieszyli po bracie ich.
20 மர்தா² யீஸோ²ராக³மநவார்தாம்’ ஸ்²ருத்வைவ தம்’ ஸாக்ஷாத்³ அகரோத் கிந்து மரியம் கே³ஹ உபவிஸ்²ய ஸ்தி²தா|
Marta tedy, gdy usłyszała, że Jezus idzie, bieżała przeciwko niemu; ale Maryja w domu siedziała.
21 ததா³ மர்தா² யீஸு²மவாத³த், ஹே ப்ரபோ⁴ யதி³ ப⁴வாந் அத்ராஸ்தா²ஸ்யத் தர்ஹி மம ப்⁴ராதா நாமரிஷ்யத்|
I rzekła Marta do Jezusa: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.
22 கிந்த்விதா³நீமபி யத்³ ஈஸ்²வரே ப்ரார்த²யிஷ்யதே ஈஸ்²வரஸ்தத்³ தா³ஸ்யதீதி ஜாநே(அ)ஹம்’|
Ale i teraz wiem, że o cokolwiek byś prosił Boga, da ci to Bóg.
23 யீஸு²ரவாதீ³த் தவ ப்⁴ராதா ஸமுத்தா²ஸ்யதி|
Rzekł jej Jezus: Wstanieć brat twój.
24 மர்தா² வ்யாஹரத் ஸே²ஷதி³வஸே ஸ உத்தா²நஸமயே ப்ரோத்தா²ஸ்யதீதி ஜாநே(அ)ஹம்’|
Rzekła mu Marta: Wiem, iż wstanie przy zmartwychwstaniu w on ostateczny dzień.
25 ததா³ யீஸு²: கதி²தவாந் அஹமேவ உத்தா²பயிதா ஜீவயிதா ச ய: கஸ்²சந மயி விஸ்²வஸிதி ஸ ம்ரு’த்வாபி ஜீவிஷ்யதி;
I rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto w mię wierzy, choćby też umarł, żyć będzie.
26 ய: கஸ்²சந ச ஜீவந் மயி விஸ்²வஸிதி ஸ கதா³பி ந மரிஷ்யதி, அஸ்யாம்’ கதா²யாம்’ கிம்’ விஸ்²வஸிஷி? (aiōn g165)
A wszelki, który żyje, a wierzy w mię, nie umrze na wieki. Wierzyszże temu? (aiōn g165)
27 ஸாவத³த் ப்ரபோ⁴ யஸ்யாவதரணாபேக்ஷாஸ்தி ப⁴வாந் ஸஏவாபி⁴ஷிக்த்த ஈஸ்²வரபுத்ர இதி விஸ்²வஸிமி|
Rzekła mu: I owszem Panie! Jam uwierzyła, żeś ty jest Chrystus, Syn Boży, który miał przyjść na świat.
28 இதி கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸா க³த்வா ஸ்வாம்’ ப⁴கி³நீம்’ மரியமம்’ கு³ப்தமாஹூய வ்யாஹரத் கு³ருருபதிஷ்ட²தி த்வாமாஹூயதி ச|
A to rzekłszy szła i potajemnie zawołała Maryję, siostrę swoję, mówiąc: jest tu nauczyciel, i woła cię.
29 கதா²மிமாம்’ ஸ்²ருத்வா ஸா தூர்ணம் உத்தா²ய தஸ்ய ஸமீபம் அக³ச்ச²த்|
Ona skoro usłyszała, wnet wstała i szła do niego.
30 யீஸு² ர்க்³ராமமத்⁴யம்’ ந ப்ரவிஸ்²ய யத்ர மர்தா² தம்’ ஸாக்ஷாத்³ அகரோத் தத்ர ஸ்தி²தவாந்|
(A Jezus jeszcze był nie przyszedł do miasteczka, ale był na temże miejscu, gdzie Marta była wyszła przeciwko niemu.)
31 யே யிஹூதீ³யா மரியமா ஸாகம்’ க்³ரு’ஹே திஷ்ட²ந்தஸ்தாம் அஸாந்த்வயந தே தாம்’ க்ஷிப்ரம் உத்தா²ய க³ச்ச²ந்திம்’ விலோக்ய வ்யாஹரந், ஸ ஸ்²மஸா²நே ரோதி³தும்’ யாதி, இத்யுக்த்வா தே தஸ்யா: பஸ்²சாத்³ அக³ச்ச²ந்|
Żydowie tedy, którzy z nią byli w domu, a cieszyli ją, ujrzawszy Maryję, iż prędko wstała i wyszła, szli za nią, mówiąc: Idzie do grobu, aby tam płakała.
32 யத்ர யீஸு²ரதிஷ்ட²த் தத்ர மரியம் உபஸ்தா²ய தம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தஸ்ய சரணயோ: பதித்வா வ்யாஹரத் ஹே ப்ரபோ⁴ யதி³ ப⁴வாந் அத்ராஸ்தா²ஸ்யத் தர்ஹி மம ப்⁴ராதா நாமரிஷ்யத்|
Ale Maryja, gdy tam przyszła, gdzie był Jezus, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego i rzekła: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.
33 யீஸு²ஸ்தாம்’ தஸ்யா: ஸங்கி³நோ யிஹூதீ³யாம்’ஸ்²ச ருத³தோ விலோக்ய ஸோ²கார்த்த: ஸந் தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்ய கதி²தவாந் தம்’ குத்ராஸ்தா²பயத?
Jezus tedy, gdy ją ujrzał płaczącą, i Żydy, którzy byli z nią przyszli, płaczące, rozrzewnił się w duchu i zafrasował się,
34 தே வ்யாஹரந், ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் ஆக³த்ய பஸ்²யது|
I rzekł: Gdzieście go położyli? Rzekli mu: Panie! pójdź, a oglądaj.
35 யீஸு²நா க்ரந்தி³தம்’|
I zapłakał Jezus.
36 அதஏவ யிஹூதீ³யா அவத³ந், பஸ்²யதாயம்’ தஸ்மிந் கித்³ரு’க்³ அப்ரியத|
Tedy rzekli Żydowie: Wej! jakoć go miłował.
37 தேஷாம்’ கேசித்³ அவத³ந் யோந்தா⁴ய சக்ஷுஷீ த³த்தவாந் ஸ கிம் அஸ்ய ம்ரு’த்யும்’ நிவாரயிதும்’ நாஸ²க்நோத்?
A niektórzy z nich mówili: Nie mógłże ten, który otworzył oczy ślepego, uczynić, żeby ten był nie umarł?
38 ததோ யீஸு²: புநரந்தர்தீ³ர்க⁴ம்’ நிஸ்²வஸ்ய ஸ்²மஸா²நாந்திகம் அக³ச்ச²த்| தத் ஸ்²மஸா²நம் ஏகம்’ க³ஹ்வரம்’ தந்முகே² பாஷாண ஏக ஆஸீத்|
Ale Jezus zasię rozrzewniwszy się sam w sobie, przyszedł do grobu; a była jaskinia, a kamień był położony na niej.
39 ததா³ யீஸு²ரவத³த்³ ஏநம்’ பாஷாணம் அபஸாரயத, தத: ப்ரமீதஸ்ய ப⁴கி³நீ மர்தா²வத³த் ப்ரபோ⁴, அது⁴நா தத்ர து³ர்க³ந்தோ⁴ ஜாத: , யதோத்³ய சத்வாரி தி³நாநி ஸ்²மஸா²நே ஸ திஷ்ட²தி|
I rzekł Jezus: Odejmijcie ten kamień. Rzekła mu Marta, siostra onego umarłego: Panie! jużci cuchnie; bo już cztery dni w grobie.
40 ததா³ யீஸு²ரவாதீ³த், யதி³ விஸ்²வஸிஷி தர்ஹீஸ்²வரஸ்ய மஹிமப்ரகாஸ²ம்’ த்³ரக்ஷ்யஸி கதா²மிமாம்’ கிம்’ துப்⁴யம்’ நாகத²யம்’?
Powiedział jej Jezus: Azażem ci nie rzekł, iż jeźli uwierzysz, oglądasz chwałę Bożą?
41 ததா³ ம்ரு’தஸ்ய ஸ்²மஸா²நாத் பாஷாணோ(அ)பஸாரிதே யீஸு²ரூர்த்³வ்வம்’ பஸ்²யந் அகத²யத், ஹே பித ர்மம நேவேஸநம் அஸ்²ரு’ணோ: காரணாத³ஸ்மாத் த்வாம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³மி|
Odjęli tedy kamień, gdzie był umarły położony. A Jezus podniósłszy oczy swe w górę, rzekł: Ojcze! dziękuję tobie, żeś mię wysłuchał.
42 த்வம்’ ஸததம்’ ஸ்²ரு’ணோஷி தத³ப்யஹம்’ ஜாநாமி, கிந்து த்வம்’ மாம்’ யத் ப்ரைரயஸ்தத்³ யதா²ஸ்மிந் ஸ்தா²நே ஸ்தி²தா லோகா விஸ்²வஸந்தி தத³ர்த²ம் இத³ம்’ வாக்யம்’ வதா³மி|
A jamci wiedział, że mię zawsze wysłuchiwasz; alem to rzekł dla ludu wokoło stojącego, aby wierzyli, żeś ty mię posłał.
43 இமாம்’ கதா²ம்’ கத²யித்வா ஸ ப்ரோச்சைராஹ்வயத், ஹே இலியாஸர் ப³ஹிராக³ச்ச²|
A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!
44 தத: ஸ ப்ரமீத: ஸ்²மஸா²நவஸ்த்ரை ர்ப³த்³த⁴ஹஸ்தபாதோ³ கா³த்ரமார்ஜநவாஸஸா ப³த்³த⁴முக²ஸ்²ச ப³ஹிராக³ச்ச²த்| யீஸு²ருதி³தவாந் ப³ந்த⁴நாநி மோசயித்வா த்யஜதைநம்’|
I wyszedł ten, który był umarł, mając związane ręce i nogi chustkami, a twarz jego była chustką obwiązana. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, a niechaj odejdzie.
45 மரியம: ஸமீபம் ஆக³தா யே யிஹூதீ³யலோகாஸ்ததா³ யீஸோ²ரேதத் கர்ம்மாபஸ்²யந் தேஷாம்’ ப³ஹவோ வ்யஸ்²வஸந்,
Wiele tedy z Żydów, którzy byli przyszli do Maryi, a widzieli to, co uczynił Jezus, uwierzyło weń.
46 கிந்து கேசித³ந்யே பி²ரூஸி²நாம்’ ஸமீபம்’ க³த்வா யீஸோ²ரேதஸ்ய கர்ம்மணோ வார்த்தாம் அவத³ந்|
Niektórzy też z nich odeszli do Faryzeuszów i powiedzieli im, co uczynił Jezus.
47 தத: பரம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகா: பி²ரூஸி²நாஸ்²ச ஸபா⁴ம்’ க்ரு’த்வா வ்யாஹரந் வயம்’ கிம்’ குர்ம்ம: ? ஏஷ மாநவோ ப³ஹூந்யாஸ்²சர்ய்யகர்ம்மாணி கரோதி|
Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.
48 யதீ³த்³ரு’ஸ²ம்’ கர்ம்ம கர்த்தும்’ ந வாரயாமஸ்தர்ஹி ஸர்வ்வே லோகாஸ்தஸ்மிந் விஸ்²வஸிஷ்யந்தி ரோமிலோகாஸ்²சாக³த்யாஸ்மாகம் அநயா ராஜதா⁴ந்யா ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜ்யம் ஆசே²த்ஸ்யந்தி|
A jeźli go tak zaniechamy, wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymianie, a wezmą nam to miejsce nasze i lud.
49 ததா³ தேஷாம்’ கியபா²நாமா யஸ்தஸ்மிந் வத்ஸரே மஹாயாஜகபதே³ ந்யயுஜ்யத ஸ ப்ரத்யவத³த்³ யூயம்’ கிமபி ந ஜாநீத²;
A jeden z nich, Kaifasz, będąc najwyższym kapłanem onego roku, rzekł im: Wy nic nie wiecie,
50 ஸமக்³ரதே³ஸ²ஸ்ய விநாஸ²தோபி ஸர்வ்வலோகார்த²ம் ஏகஸ்ய ஜநஸ்ய மரணம் அஸ்மாகம்’ மங்க³லஹேதுகம் ஏதஸ்ய விவேசநாமபி ந குருத²|
Ani myślicie, iż nam jest pożyteczno, żeby jeden człowiek umarł za lud, a żeby wszystek ten naród nie zginął.
51 ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ நிஜபு³த்³த்⁴யா வ்யாஹரத்³ இதி ந,
A tegoć nie mówił sam od siebie, ale będąc najwyższym kapłanem roku onego, prorokował, iż Jezus miał umrzeć za on naród;
52 கிந்து யீஸூ²ஸ்தத்³தே³ஸீ²யாநாம்’ காரணாத் ப்ராணாந் த்யக்ஷ்யதி, தி³ஸி² தி³ஸி² விகீர்ணாந் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநாந் ஸம்’க்³ரு’ஹ்யைகஜாதிம்’ கரிஷ்யதி ச, தஸ்மிந் வத்ஸரே கியபா² மஹாயாஜகத்வபதே³ நியுக்த: ஸந் இத³ம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யம்’ கதி²தவாந்|
A nie tylko za on naród, ale żeby też syny Boże rozproszone w jedno zgromadził.
53 தத்³தி³நமாரப்⁴ய தே கத²ம்’ தம்’ ஹந்தும்’ ஸ²க்நுவந்தீதி மந்த்ரணாம்’ கர்த்தும்’ ப்ராரேபி⁴ரே|
Od onego tedy dnia radzili się społem, aby go zabili.
54 அதஏவ யிஹூதீ³யாநாம்’ மத்⁴யே யீஸு²: ஸப்ரகாஸ²ம்’ க³மநாக³மநே அக்ரு’த்வா தஸ்மாத்³ க³த்வா ப்ராந்தரஸ்ய ஸமீபஸ்தா²யிப்ரதே³ஸ²ஸ்யேப்²ராயிம் நாம்நி நக³ரே ஸி²ஷ்யை: ஸாகம்’ காலம்’ யாபயிதும்’ ப்ராரேபே⁴|
A Jezus już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.
55 அநந்தரம்’ யிஹூதீ³யாநாம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவே நிகடவர்த்திநி ஸதி தது³த்ஸவாத் பூர்வ்வம்’ ஸ்வாந் ஸு²சீந் கர்த்தும்’ ப³ஹவோ ஜநா க்³ராமேப்⁴யோ யிரூஸா²லம் நக³ரம் ஆக³ச்ச²ந்,
A była blisko wielkanoc żydowska, a wiele ich szło do Jeruzalemu z onej krainy przed wielkanocą, aby się oczyścili.
56 யீஸோ²ரந்வேஷணம்’ க்ரு’த்வா மந்தி³ரே த³ண்டா³யமாநா: ஸந்த: பரஸ்பரம்’ வ்யாஹரந், யுஷ்மாகம்’ கீத்³ரு’ஸோ² போ³தோ⁴ ஜாயதே? ஸ கிம் உத்ஸவே(அ)ஸ்மிந் அத்ராக³மிஷ்யதி?
I szukali Jezusa, i mówili jedni do drugich, w kościele stojąc: Co się wam zda, że nie przyszedł na święto?
57 ஸ ச குத்ராஸ்தி யத்³யேதத் கஸ்²சித்³ வேத்தி தர்ஹி த³ர்ஸ²யது ப்ரதா⁴நயாஜகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச தம்’ த⁴ர்த்தும்’ பூர்வ்வம் இமாம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராசாரயந்|
A przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie wydali byli rozkazanie: Jeźliby się kto dowiedział, gdzie by był, żeby oznajmił, aby go pojmali.
