யாகூப³: 5
1 ஹே த⁴நவந்த: , யூயம் இதா³நீம்’ ஸ்²ரு’ணுத யுஷ்மாபி⁴ராக³மிஷ்யத்க்லேஸ²ஹேதோ: க்ரந்த்³யதாம்’ விலப்யதாஞ்ச|
Og nu, I rike: Gråt og jamre over eders ulykker, som kommer over eder!
2 யுஷ்மாகம்’ த்³ரவிணம்’ ஜீர்ணம்’ கீடபு⁴க்தா: ஸுசேலகா: |
Eders rikdom er råtnet, og eders klær er blitt møllett;
3 கநகம்’ ரஜதஞ்சாபி விக்ரு’திம்’ ப்ரக³மிஷ்யதி, தத்கலங்கஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ பாபம்’ ப்ரமாணயிஷ்யதி, ஹுதாஸ²வச்ச யுஷ்மாகம்’ பிஸி²தம்’ கா²த³யிஷ்யதி| இத்த²ம் அந்திமக⁴ஸ்ரேஷு யுஷ்மாபி⁴: ஸஞ்சிதம்’ த⁴நம்’|
eders gull og sølv er rustet bort, og rusten på det skal være til vidnesbyrd mot eder og ete eders kjød som en ild; I har samlet skatter i de siste dager!
4 பஸ்²யத யை: க்ரு’ஷீவலை ர்யுஷ்மாகம்’ ஸ²ஸ்யாநி சி²ந்நாநி தேப்⁴யோ யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³ வேதநம்’ சி²ந்நம்’ தத்³ உச்சை ர்த்⁴வநிம்’ கரோதி தேஷாம்’ ஸ²ஸ்யச்சே²த³காநாம் ஆர்த்தராவ: ஸேநாபதே: பரமேஸ்²வரஸ்ய கர்ணகுஹரம்’ ப்ரவிஷ்ட: |
Se, den lønn I har forholdt arbeiderne som har skåret eders akrer, den skriker, og høstfolkenes rop er kommet inn for den Herre Sebaots ører.
5 யூயம்’ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸுக²போ⁴க³ம்’ காமுகதாஞ்சாரிதவந்த: , மஹாபோ⁴ஜஸ்ய தி³ந இவ நிஜாந்த: கரணாநி பரிதர்பிதவந்தஸ்²ச|
I har levd i vellevnet på jorden og efter eders lyster; I har gjødd eders hjerter på slaktedagen!
6 அபரஞ்ச யுஷ்மாபி⁴ ர்தா⁴ர்ம்மிகஸ்ய த³ண்டா³ஜ்ஞா ஹத்யா சாகாரி ததா²பி ஸ யுஷ்மாந் ந ப்ரதிருத்³த⁴வாந்|
I har domfelt og drept den rettferdige; ingen gjør motstand mot eder.
7 ஹே ப்⁴ராதர: , யூயம்’ ப்ரபோ⁴ராக³மநம்’ யாவத்³ தை⁴ர்ய்யமாலம்ப³த்⁴வம்’| பஸ்²யத க்ரு’ஷிவலோ பூ⁴மே ர்ப³ஹுமூல்யம்’ ப²லம்’ ப்ரதீக்ஷமாணோ யாவத் ப்ரத²மம் அந்திமஞ்ச வ்ரு’ஷ்டிஜலம்’ ந ப்ராப்நோதி தாவத்³ தை⁴ர்ய்யம் ஆலம்ப³தே|
Vær da tålmodige, brødre, til Herren kommer! Se, bonden venter på jordens kostelige grøde og bier tålmodig på den, til den får høstregn og vårregn;
8 யூயமபி தை⁴ர்ய்யமாலம்ப்³ய ஸ்வாந்த: கரணாநி ஸ்தி²ரீகுருத, யத: ப்ரபோ⁴ருபஸ்தி²தி: ஸமீபவர்த்திந்யப⁴வத்|
vær og I tålmodige, styrk eders hjerter! for Herrens komme er nær.
9 ஹே ப்⁴ராதர: , யூயம்’ யத்³ த³ண்ட்³யா ந ப⁴வேத தத³ர்த²ம்’ பரஸ்பரம்’ ந க்³லாயத, பஸ்²யத விசாரயிதா த்³வாரஸமீபே திஷ்ட²தி|
Sukk ikke mot hverandre, brødre, forat I ikke skal dømmes! Se, dommeren står for døren.
10 ஹே மம ப்⁴ராதர: , யே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நா பா⁴ஷிதவந்தஸ்தாந் யூயம்’ து³: க²ஸஹநஸ்ய தை⁴ர்ய்யஸ்ய ச த்³ரு’ஷ்டாந்தாந் ஜாநீத|
Mine brødre! ta profetene, som talte i Herrens navn, til eders forbillede i å lide ondt og være tålmodig!
11 பஸ்²யத தை⁴ர்ய்யஸீ²லா அஸ்மாபி⁴ ர்த⁴ந்யா உச்யந்தே| ஆயூபோ³ தை⁴ர்ய்யம்’ யுஷ்மாபி⁴ரஸ்²ராவி ப்ரபோ⁴: பரிணாமஸ்²சாத³ர்ஸி² யத: ப்ரபு⁴ ர்ப³ஹுக்ரு’ப: ஸகருணஸ்²சாஸ்தி|
Se, vi priser dem salige som lider tålmodig. I har hørt om Jobs tålmod og sett den utgang som Herren gjorde; for Herren er overmåte miskunnelig og barmhjertig.
12 ஹே ப்⁴ராதர: விஸே²ஷத இத³ம்’ வதா³மி ஸ்வர்க³ஸ்ய வா ப்ரு’தி²வ்யா வாந்யவஸ்துநோ நாம க்³ரு’ஹீத்வா யுஷ்மாபி⁴: கோ(அ)பி ஸ²பதோ² ந க்ரியதாம்’, கிந்து யதா² த³ண்ட்³யா ந ப⁴வத தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாகம்’ ததை²வ தந்நஹி சேதிவாக்யம்’ யதே²ஷ்டம்’ ப⁴வது|
Men fremfor alt, mine brødre, sverg ikke, hverken ved himmelen eller ved jorden eller nogen annen ed! men eders ja være ja, og eders nei være nei, forat I ikke skal falle under dommen!
13 யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித்³ து³: கீ² ப⁴வதி? ஸ ப்ரார்த²நாம்’ கரோது| கஸ்²சித்³ வாநந்தி³தோ ப⁴வதி? ஸ கீ³தம்’ கா³யது|
Lider nogen iblandt eder ondt, han bede; er nogen vel til mote, han synge lovsanger.
14 யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித் பீடி³தோ (அ)ஸ்தி? ஸ ஸமிதே: ப்ராசீநாந் ஆஹ்வாது தே ச பபோ⁴ ர்நாம்நா தம்’ தைலேநாபி⁴ஷிச்ய தஸ்ய க்ரு’தே ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வந்து|
Er nogen iblandt eder syk, han kalle til sig menighetens eldste, og de skal bede over ham og salve ham med olje i Herrens navn,
15 தஸ்மாத்³ விஸ்²வாஸஜாதப்ரார்த²நயா ஸ ரோகீ³ ரக்ஷாம்’ யாஸ்யதி ப்ரபு⁴ஸ்²ச தம் உத்தா²பயிஷ்யதி யதி³ ச க்ரு’தபாபோ ப⁴வேத் தர்ஹி ஸ தம்’ க்ஷமிஷ்யதே|
og troens bønn skal hjelpe den syke, og Herren skal reise ham op, og har han gjort synder, skal de bli ham forlatt.
16 யூயம்’ பரஸ்பரம் அபராதா⁴ந் அங்கீ³குருத்⁴வம் ஆரோக்³யப்ராப்த்யர்த²ஞ்சைகஜநோ (அ)ந்யஸ்ய க்ரு’தே ப்ரார்த²நாம்’ கரோது தா⁴ர்ம்மிகஸ்ய ஸயத்நா ப்ரார்த²நா ப³ஹுஸ²க்திவிஸி²ஷ்டா ப⁴வதி|
Bekjenn derfor eders synder for hverandre og bed for hverandre, forat I kan bli lægt! En rettferdig manns bønn har stor kraft i sin virkning.
17 ய ஏலியோ வயமிவ ஸுக²து³: க²போ⁴கீ³ மர்த்த்ய ஆஸீத் ஸ ப்ரார்த²நயாநாவ்ரு’ஷ்டிம்’ யாசிதவாந் தேந தே³ஸே² ஸார்த்³த⁴வத்ஸரத்ரயம்’ யாவத்³ வ்ரு’ஷ்டி ர்ந ப³பூ⁴வ|
Elias var et menneske under samme vilkår som vi, og han bad at det ikke skulde regne, og det regnet ikke på jorden i tre år og seks måneder;
18 பஸ்²சாத் தேந புந: ப்ரார்த²நாயாம்’ க்ரு’தாயாம் ஆகாஸ²ஸ்தோயாந்யவர்ஷீத் ப்ரு’தி²வீ ச ஸ்வப²லாநி ப்ராரோஹயத்|
og han bad atter, og himmelen gav regn, og jorden bar sin grøde.
19 ஹே ப்⁴ராதர: , யுஷ்மாகம்’ கஸ்மிம்’ஸ்²சித் ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டே யதி³ கஸ்²சித் தம்’ பராவர்த்தயதி
Mine brødre! dersom nogen iblandt eder har faret vill fra sannheten, og en omvender ham,
20 தர்ஹி யோ ஜந: பாபிநம்’ விபத²ப்⁴ரமணாத் பராவர்த்தயதி ஸ தஸ்யாத்மாநம்’ ம்ரு’த்யுத உத்³த⁴ரிஷ்யதி ப³ஹுபாபாந்யாவரிஷ்யதி சேதி ஜாநாது|
han skal vite at den som omvender en synder fra hans villfarende vei, han frelser en sjel fra døden og skjuler en mangfoldighet av synder.
