யாகூப³: 5
1 ஹே த⁴நவந்த: , யூயம் இதா³நீம்’ ஸ்²ரு’ணுத யுஷ்மாபி⁴ராக³மிஷ்யத்க்லேஸ²ஹேதோ: க்ரந்த்³யதாம்’ விலப்யதாஞ்ச|
Og nu, I rige! græder og jamrer over de Ulykker, som komme over eder.
2 யுஷ்மாகம்’ த்³ரவிணம்’ ஜீர்ணம்’ கீடபு⁴க்தா: ஸுசேலகா: |
Eders Rigdom er raadnet, og eders Klæder ere mølædte;
3 கநகம்’ ரஜதஞ்சாபி விக்ரு’திம்’ ப்ரக³மிஷ்யதி, தத்கலங்கஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ பாபம்’ ப்ரமாணயிஷ்யதி, ஹுதாஸ²வச்ச யுஷ்மாகம்’ பிஸி²தம்’ கா²த³யிஷ்யதி| இத்த²ம் அந்திமக⁴ஸ்ரேஷு யுஷ்மாபி⁴: ஸஞ்சிதம்’ த⁴நம்’|
eders Guld og Sølv er rustet op, og deres Rust skal være til Vidnesbyrd imod eder og æde eders Kød som en Ild; I have samlet Skatte i de sidste Dage.
4 பஸ்²யத யை: க்ரு’ஷீவலை ர்யுஷ்மாகம்’ ஸ²ஸ்யாநி சி²ந்நாநி தேப்⁴யோ யுஷ்மாபி⁴ ர்யத்³ வேதநம்’ சி²ந்நம்’ தத்³ உச்சை ர்த்⁴வநிம்’ கரோதி தேஷாம்’ ஸ²ஸ்யச்சே²த³காநாம் ஆர்த்தராவ: ஸேநாபதே: பரமேஸ்²வரஸ்ய கர்ணகுஹரம்’ ப்ரவிஷ்ட: |
Se, den Løn skriger, som I have forholdt Arbejderne, der høstede eders Marker, og Høstfolkenes Raab ere komne ind for den Herre Zebaoths Øren.
5 யூயம்’ ப்ரு’தி²வ்யாம்’ ஸுக²போ⁴க³ம்’ காமுகதாஞ்சாரிதவந்த: , மஹாபோ⁴ஜஸ்ய தி³ந இவ நிஜாந்த: கரணாநி பரிதர்பிதவந்தஸ்²ச|
I levede i Vellevned paa Jorden og efter eders Lyster; I gjorde eders Hjerter til gode som paa en Slagtedag.
6 அபரஞ்ச யுஷ்மாபி⁴ ர்தா⁴ர்ம்மிகஸ்ய த³ண்டா³ஜ்ஞா ஹத்யா சாகாரி ததா²பி ஸ யுஷ்மாந் ந ப்ரதிருத்³த⁴வாந்|
I domfældte, I dræbte den retfærdige; han staar eder ikke imod.
7 ஹே ப்⁴ராதர: , யூயம்’ ப்ரபோ⁴ராக³மநம்’ யாவத்³ தை⁴ர்ய்யமாலம்ப³த்⁴வம்’| பஸ்²யத க்ரு’ஷிவலோ பூ⁴மே ர்ப³ஹுமூல்யம்’ ப²லம்’ ப்ரதீக்ஷமாணோ யாவத் ப்ரத²மம் அந்திமஞ்ச வ்ரு’ஷ்டிஜலம்’ ந ப்ராப்நோதி தாவத்³ தை⁴ர்ய்யம் ஆலம்ப³தே|
Derfor, værer taalmodige, Brødre! indtil Herrens Tilkommelse. Se, Bonden venter paa Jordens dyrebare Frugt og bier taalmodigt efter den, indtil den faar tidlig Regn og sildig Regn.
8 யூயமபி தை⁴ர்ய்யமாலம்ப்³ய ஸ்வாந்த: கரணாநி ஸ்தி²ரீகுருத, யத: ப்ரபோ⁴ருபஸ்தி²தி: ஸமீபவர்த்திந்யப⁴வத்|
Værer ogsaa I taalmodige, styrker eders Hjerter; thi Herrens Tilkommelse er nær.
9 ஹே ப்⁴ராதர: , யூயம்’ யத்³ த³ண்ட்³யா ந ப⁴வேத தத³ர்த²ம்’ பரஸ்பரம்’ ந க்³லாயத, பஸ்²யத விசாரயிதா த்³வாரஸமீபே திஷ்ட²தி|
Sukker ikke imod hverandre, Brødre! for at I ikke skulle dømmes; se, Dommeren staar for Døren.
10 ஹே மம ப்⁴ராதர: , யே ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந: ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நா பா⁴ஷிதவந்தஸ்தாந் யூயம்’ து³: க²ஸஹநஸ்ய தை⁴ர்ய்யஸ்ய ச த்³ரு’ஷ்டாந்தாந் ஜாநீத|
Brødre! tager Profeterne, som have talt i Herrens Navn, til Forbillede paa at lide ondt og være taalmodige.
11 பஸ்²யத தை⁴ர்ய்யஸீ²லா அஸ்மாபி⁴ ர்த⁴ந்யா உச்யந்தே| ஆயூபோ³ தை⁴ர்ய்யம்’ யுஷ்மாபி⁴ரஸ்²ராவி ப்ரபோ⁴: பரிணாமஸ்²சாத³ர்ஸி² யத: ப்ரபு⁴ ர்ப³ஹுக்ரு’ப: ஸகருணஸ்²சாஸ்தி|
Se, vi prise dem salige, som have holdt ud. I have hørt om Jobs Udholdenhed og vide Udfaldet fra Herren; thi Herren er saare medlidende og barmhjertig.
12 ஹே ப்⁴ராதர: விஸே²ஷத இத³ம்’ வதா³மி ஸ்வர்க³ஸ்ய வா ப்ரு’தி²வ்யா வாந்யவஸ்துநோ நாம க்³ரு’ஹீத்வா யுஷ்மாபி⁴: கோ(அ)பி ஸ²பதோ² ந க்ரியதாம்’, கிந்து யதா² த³ண்ட்³யா ந ப⁴வத தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாகம்’ ததை²வ தந்நஹி சேதிவாக்யம்’ யதே²ஷ்டம்’ ப⁴வது|
Men for alting, mine Brødre! sværger ikke, hverken ved Himmelen eller ved Jorden eller nogen anden Ed; men eders Ja være Ja, og Nej være Nej, for at I ikke skulle falde under Dom.
13 யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித்³ து³: கீ² ப⁴வதி? ஸ ப்ரார்த²நாம்’ கரோது| கஸ்²சித்³ வாநந்தி³தோ ப⁴வதி? ஸ கீ³தம்’ கா³யது|
Lider nogen iblandt eder ondt, han bede; er nogen vel til Mode, han synge Lovsang!
14 யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித் பீடி³தோ (அ)ஸ்தி? ஸ ஸமிதே: ப்ராசீநாந் ஆஹ்வாது தே ச பபோ⁴ ர்நாம்நா தம்’ தைலேநாபி⁴ஷிச்ய தஸ்ய க்ரு’தே ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வந்து|
Er nogen iblandt eder syg, han kalde Menighedens Ældste til sig, og de skulle bede over ham og salve ham med Olie i Herrens Navn.
15 தஸ்மாத்³ விஸ்²வாஸஜாதப்ரார்த²நயா ஸ ரோகீ³ ரக்ஷாம்’ யாஸ்யதி ப்ரபு⁴ஸ்²ச தம் உத்தா²பயிஷ்யதி யதி³ ச க்ரு’தபாபோ ப⁴வேத் தர்ஹி ஸ தம்’ க்ஷமிஷ்யதே|
Og Troens Bøn skal frelse den syge, og Herren skal oprejse ham, og har han gjort Synder, skulle de forlades ham.
16 யூயம்’ பரஸ்பரம் அபராதா⁴ந் அங்கீ³குருத்⁴வம் ஆரோக்³யப்ராப்த்யர்த²ஞ்சைகஜநோ (அ)ந்யஸ்ய க்ரு’தே ப்ரார்த²நாம்’ கரோது தா⁴ர்ம்மிகஸ்ய ஸயத்நா ப்ரார்த²நா ப³ஹுஸ²க்திவிஸி²ஷ்டா ப⁴வதி|
Bekender derfor Synderne for hverandre og beder for hverandre, for at I maa blive helbredede; en retfærdigs Bøn formaar meget, naar den er alvorlig.
17 ய ஏலியோ வயமிவ ஸுக²து³: க²போ⁴கீ³ மர்த்த்ய ஆஸீத் ஸ ப்ரார்த²நயாநாவ்ரு’ஷ்டிம்’ யாசிதவாந் தேந தே³ஸே² ஸார்த்³த⁴வத்ஸரத்ரயம்’ யாவத்³ வ்ரு’ஷ்டி ர்ந ப³பூ⁴வ|
Elias var et Menneske, lige Vilkaar undergivet med os, og han bad en Bøn, at det ikke maatte regne; og det regnede ikke paa Jorden i tre Aar og seks Maaneder.
18 பஸ்²சாத் தேந புந: ப்ரார்த²நாயாம்’ க்ரு’தாயாம் ஆகாஸ²ஸ்தோயாந்யவர்ஷீத் ப்ரு’தி²வீ ச ஸ்வப²லாநி ப்ராரோஹயத்|
Og han bad atter, og Himmelen gav Regn, og Jorden bar sin Frugt.
19 ஹே ப்⁴ராதர: , யுஷ்மாகம்’ கஸ்மிம்’ஸ்²சித் ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டே யதி³ கஸ்²சித் தம்’ பராவர்த்தயதி
Mine Brødre! dersom nogen iblandt eder farer vild fra Sandheden, og nogen omvender ham,
20 தர்ஹி யோ ஜந: பாபிநம்’ விபத²ப்⁴ரமணாத் பராவர்த்தயதி ஸ தஸ்யாத்மாநம்’ ம்ரு’த்யுத உத்³த⁴ரிஷ்யதி ப³ஹுபாபாந்யாவரிஷ்யதி சேதி ஜாநாது|
han vide, at den, som omvender en Synder fra hans Vejs Vildfarelse, han frelser en Sjæl fra Døden og skjuler en Mangfoldighed af Synder.
