யாகூப³: 3
1 ஹே மம ப்⁴ராதர: , ஸி²க்ஷகைரஸ்மாபி⁴ ர்கு³ருதரத³ண்டோ³ லப்ஸ்யத இதி ஜ்ஞாத்வா யூயம் அநேகே ஸி²க்ஷகா மா ப⁴வத|
Mine brødre! ikke mange av eder bli lærere, eftersom I vet at vi skal få dess tungere dom!
2 யத: ஸர்வ்வே வயம்’ ப³ஹுவிஷயேஷு ஸ்க²லாம: , ய: கஸ்²சித்³ வாக்யே ந ஸ்க²லதி ஸ ஸித்³த⁴புருஷ: க்ரு’த்ஸ்நம்’ வஸீ²கர்த்தும்’ ஸமர்த²ஸ்²சாஸ்தி|
For vi snubler alle sammen i mange ting; den som ikke snubler i tale, han er en fullkommen mann, i stand til også å holde hele legemet i tømme.
3 பஸ்²யத வயம் அஸ்²வாந் வஸீ²கர்த்தும்’ தேஷாம்’ வக்த்ரேஷு க²லீநாந் நிதா⁴ய தேஷாம்’ க்ரு’த்ஸ்நம்’ ஸ²ரீரம் அநுவர்த்தயாம: |
Når vi legger bissel i munnen på hestene, forat de skal lyde oss, så styrer vi og hele deres legeme.
4 பஸ்²யத யே போதா அதீவ ப்³ரு’ஹதா³காரா: ப்ரசண்ட³வாதைஸ்²ச சாலிதாஸ்தே(அ)பி கர்ணதா⁴ரஸ்ய மநோ(அ)பி⁴மதாத்³ அதிக்ஷுத்³ரேண கர்ணேந வாஞ்சி²தம்’ ஸ்தா²நம்’ ப்ரத்யநுவர்த்தந்தே|
Se, også skibene, enda de er så store og drives av sterke vinder, styres dog av et lite ror dit styrmannen vil ha dem.
5 தத்³வத்³ ரஸநாபி க்ஷுத்³ரதராங்க³ம்’ ஸந்தீ த³ர்பவாக்யாநி பா⁴ஷதே| பஸ்²ய கீத்³ரு’ங்மஹாரண்யம்’ த³ஹ்யதே (அ)ல்பேந வஹ்நிநா|
Så er og tungen et lite lem, og taler dog store ord. Se, en liten ild, hvor stor en skog den setter i brand!
6 ரஸநாபி ப⁴வேத்³ வஹ்நிரத⁴ர்ம்மரூபபிஷ்டபே| அஸ்மத³ங்கே³ஷு ரஸநா தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸந்திஷ்ட²தி ஸா க்ரு’த்ஸ்நம்’ தே³ஹம்’ கலங்கயதி ஸ்ரு’ஷ்டிரத²ஸ்ய சக்ரம்’ ப்ரஜ்வலயதி நரகாநலேந ஜ்வலதி ச| (Geenna g1067)
Også tungen er en ild; som en verden av urettferdighet står tungen blandt våre lemmer; den smitter hele legemet og setter livets hjul i brand, og settes selv i brand av helvede. (Geenna g1067)
7 பஸு²பக்ஷ்யுரோக³ஜலசராணாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வபா⁴வோ த³மயிதும்’ ஸ²க்யதே மாநுஷிகஸ்வபா⁴வேந த³மயாஞ்சக்ரே ச|
For all natur, både i dyr og i fugler, både i ormer og i sjødyr, temmes og er blitt temmet av den menneskelige natur;
8 கிந்து மாநவாநாம்’ கேநாபி ஜிஹ்வா த³மயிதும்’ ந ஸ²க்யதே ஸா ந நிவார்ய்யம் அநிஷ்டம்’ ஹலாஹலவிஷேண பூர்ணா ச|
men tungen kan intet menneske temme, det ustyrlige onde, full av dødelig gift.
9 தயா வயம்’ பிதரம் ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வதா³ம: , தயா சேஸ்²வரஸ்ய ஸாத்³ரு’ஸ்²யே ஸ்ரு’ஷ்டாந் மாநவாந் ஸ²பாம: |
Med den velsigner vi Herren og Faderen, og med den forbanner vi menneskene, som er skapt efter Guds billede.
10 ஏகஸ்மாத்³ வத³நாத்³ த⁴ந்யவாத³ஸா²பௌ நிர்க³ச்ச²த: | ஹே மம ப்⁴ராதர: , ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ந கர்த்தவ்யம்’|
Av samme munn utgår velsignelse og forbannelse. Mine brødre! dette må ikke være så.
11 ப்ரஸ்ரவண: கிம் ஏகஸ்மாத் சி²த்³ராத் மிஷ்டம்’ திக்தஞ்ச தோயம்’ நிர்க³மயதி?
Gir vel kilden av samme opkomme søtt og beskt vann?
12 ஹே மம ப்⁴ராதர: , உடு³ம்ப³ரதரு: கிம்’ ஜிதப²லாநி த்³ராக்ஷாலதா வா கிம் உடு³ம்ப³ரப²லாநி ப²லிதும்’ ஸ²க்நோதி? தத்³வத்³ ஏக: ப்ரஸ்ரவணோ லவணமிஷ்டே தோயே நிர்க³மயிதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
Kan vel et fikentre, mine brødre, bære oljebær, eller et vintre fiken? Heller ikke kan en salt kilde gi søtt vann.
13 யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யே ஜ்ஞாநீ ஸுபோ³த⁴ஸ்²ச க ஆஸ்தே? தஸ்ய கர்ம்மாணி ஜ்ஞாநமூலகம்ரு’து³தாயுக்தாநீதி ஸதா³சாராத் ஸ ப்ரமாணயது|
Hvem er vis og forstandig blandt eder? Han vise ved god ferd sine gjerninger i visdoms saktmodighet!
14 கிந்து யுஷ்மத³ந்த: கரணமத்⁴யே யதி³ திக்தேர்ஷ்யா விவாதே³ச்சா² ச வித்³யதே தர்ஹி ஸத்யமதஸ்ய விருத்³த⁴ம்’ ந ஸ்²லாக⁴த்⁴வம்’ நசாந்ரு’தம்’ கத²யத|
Men har I besk avind og trettesyke i eders hjerter, da ros eder ikke mot sannheten og lyv ikke mot den!
15 தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஜ்ஞாநம் ஊர்த்³த்⁴வாத்³ ஆக³தம்’ நஹி கிந்து பார்தி²வம்’ ஸ²ரீரி பௌ⁴திகஞ்ச|
Denne visdom kommer ikke ovenfra, men er jordisk, sanselig, djevelsk;
16 யதோ ஹேதோரீர்ஷ்யா விவாதே³ச்சா² ச யத்ர வேத்³யேதே தத்ரைவ கலஹ: ஸர்வ்வம்’ து³ஷ்க்ரு’தஞ்ச வித்³யதே|
for hvor der er avind og trettesyke, der er urede og alt det som ondt er.
17 கிந்தூர்த்³த்⁴வாத்³ ஆக³தம்’ யத் ஜ்ஞாநம்’ தத் ப்ரத²மம்’ ஸு²சி தத: பரம்’ ஸா²ந்தம்’ க்ஷாந்தம் ஆஸு²ஸந்தே⁴யம்’ த³யாதி³ஸத்ப²லை: பரிபூர்ணம் அஸந்தி³க்³த⁴ம்’ நிஷ்கபடஞ்ச ப⁴வதி|
Men den visdom som er ovenfra, er først og fremst ren, dernæst fredsommelig, rimelig, eftergivende, full av barmhjertighet og gode frukter, uten tvil, uten skrømt.
18 ஸா²ந்த்யாசாரிபி⁴: ஸா²ந்த்யா த⁴ர்ம்மப²லம்’ ரோப்யதே|
Men rettferdighets frukt såes i fred for dem som holder fred.
