இப்³ரிண: 5
1 ய: கஸ்²சித் மஹாயாஜகோ ப⁴வதி ஸ மாநவாநாம்’ மத்⁴யாத் நீத: ஸந் மாநவாநாம்’ க்ரு’த ஈஸ்²வரோத்³தே³ஸ்²யவிஷயே(அ)ர்த²த உபஹாராணாம்’ பாபார்த²கப³லீநாஞ்ச தா³ந நியுஜ்யதே|
| فَإِنَّ الْكَاهِنَ الأَعْلَى كَانَ يُؤْخَذُ مِنْ بَيْنِ النَّاسِ، وَيُعَيَّنُ لِلْقِيَامِ بِمُهِمَّتِهِ نِيَابَةً عَنْهُمْ فِيمَا يَخُصُّ عَلاقَتَهُمْ بِاللهِ. وَذَلِكَ لِكَيْ يَرْفَعَ إِلَى اللهِ التَّقْدِمَاتِ وَالذَّبَائِحَ، تَكْفِيراً عَنِ الْخَطَايَا. | ١ |
2 ஸ சாஜ்ஞாநாம்’ ப்⁴ராந்தாநாஞ்ச லோகாநாம்’ து³: கே²ந து³: கீ² ப⁴விதும்’ ஸ²க்நோதி, யதோ ஹேதோ: ஸ ஸ்வயமபி தௌ³ர்ப்³ப³ல்யவேஷ்டிதோ ப⁴வதி|
| وَلِكَوْنِهِ، هُوَ أَيْضاً، مُعَرَّضاً لِلضَّعْفِ الْبَشَرِيِّ دَائِماً، كَانَ يُمْكِنُهُ أَنْ يَعْطِفَ عَلَى الْجُهَّالِ وَالضَّالِّينَ. | ٢ |
3 ஏதஸ்மாத் காரணாச்ச யத்³வத் லோகாநாம்’ க்ரு’தே தத்³வத்³ ஆத்மக்ரு’தே(அ)பி பாபார்த²கப³லிதா³நம்’ தேந கர்த்தவ்யம்’|
| وَبِسَبَبِ ضَعْفِهِ، كَانَ مِنْ وَاجِبِهِ أَيْضاً أَنْ يُكَفِّرَ عَنْ خَطَايَاهُ الْخَاصَّةِ كَمَا يُكَفِّرُ عَنْ خَطَايَا الآخَرِينَ. | ٣ |
4 ஸ கோ⁴ச்சபத³: ஸ்வேச்சா²த: கேநாபி ந க்³ரு’ஹ்யதே கிந்து ஹாரோண இவ ய ஈஸ்²வரேணாஹூயதே தேநைவ க்³ரு’ஹ்யதே|
| وَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَتَّخِذُ لِنَفْسِهِ هَذِهِ الْوَظِيفَةَ الجَّلِيلَةَ مَتَى أَرَادَ، بَلْ كَانَ يَتَّخِذُهَا مَنْ دَعَاهُ اللهُ إِلَيْهَا، كَمَا دَعَا هرُونَ. | ٤ |
5 ஏவம்ப்ரகாரேண க்²ரீஷ்டோ(அ)பி மஹாயாஜகத்வம்’ க்³ரஹீதும்’ ஸ்வீயகௌ³ரவம்’ ஸ்வயம்’ ந க்ரு’தவாந், கிந்து "மதீ³யதநயோ(அ)ஸி த்வம் அத்³யைவ ஜநிதோ மயேதி" வாசம்’ யஸ்தம்’ பா⁴ஷிதவாந் ஸ ஏவ தஸ்ய கௌ³ரவம்’ க்ரு’தவாந்|
| كَذَلِكَ الْمَسِيحُ لَمْ يُرَفِّعْ نَفْسَهُ حَتَّى يَصِيرَ رَئِيسَ كَهَنَةٍ، بَلْ إِنَّ اللهَ هُوَ الَّذِي قَالَ لَهُ: «أَنْتَ ابْنِي. أَنَا الْيَوْمَ وَلَدْتُكَ!» | ٥ |
6 தத்³வத்³ அந்யகீ³தே(அ)பீத³முக்தம்’, த்வம்’ மல்கீஷேத³க: ஸ்²ரேண்யாம்’ யாஜகோ(அ)ஸி ஸதா³தந: | (aiōn g165)
| وَخَاطَبَهُ فِي مَوْضِعٍ آخَرَ بِقَوْلِهِ: «أَنْتَ كَاهِنٌ إِلَى الأَبَدِ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِيصَادَقَ!» (aiōn g165) | ٦ |
7 ஸ ச தே³ஹவாஸகாலே ப³ஹுக்ரந்த³நேநாஸ்²ருபாதேந ச ம்ரு’த்யுத உத்³த⁴ரணே ஸமர்த²ஸ்ய பிது: ஸமீபே புந: புநர்விநதிம்’ ப்ரர்த²நாஞ்ச க்ரு’த்வா தத்ப²லரூபிணீம்’ ஸ²ங்காதோ ரக்ஷாம்’ ப்ராப்ய ச
| وَالْمَسِيحُ، فِي أَثْنَاءِ حَيَاتِهِ الْبَشَرِيَّةِ عَلَى الأَرْضِ، رَفَعَ أَدْعِيَةً وَتَضَرُّعَاتٍ مُقْتَرِنَةً بِصُرَاخٍ شَدِيدٍ وَدُمُوعٍ، إِلَى الْقَادِرِ أَنْ يُخَلِّصَهُ مِنَ الْمَوْتِ. وَقَدْ لَبَّى اللهُ طَلَبَهُ إِكْرَاماً لِتَقْوَاهُ. | ٧ |
8 யத்³யபி புத்ரோ(அ)ப⁴வத் ததா²பி யைரக்லிஸ்²யத தைராஜ்ஞாக்³ரஹணம் அஸி²க்ஷத|
| فَمَعَ كَوْنِهِ ابْناً تَعَلَّمَ الطَّاعَةَ مِنَ الآلامِ الَّتِي قَاسَاهَا. | ٨ |
9 இத்த²ம்’ ஸித்³தீ⁴பூ⁴ய நிஜாஜ்ஞாக்³ராஹிணாம்’ ஸர்வ்வேஷாம் அநந்தபரித்ராணஸ்ய காரணஸ்வரூபோ (அ)ப⁴வத்| (aiōnios g166)
| وَبِذلِكَ، أَصْبَحَ مُؤَهَّلاً لِمُهِمَّتِهِ، فَصَارَ لِجَمِيعِ الَّذِينَ يُطِيعُونَهُ مَصْدَراً لِلْخَلاصِ الأَبَدِيِّ. (aiōnios g166) | ٩ |
10 தஸ்மாத் ஸ மல்கீஷேத³க: ஸ்²ரேணீபு⁴க்தோ மஹாயாஜக ஈஸ்²வரேணாக்²யாத: |
| وَقَدْ أَيَّدَ اللهُ ذَلِكَ، فَأَعْلَنَهُ رَئِيسَ كَهَنَةٍ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِيصَادَقَ. | ١٠ |
11 தமத்⁴யஸ்மாகம்’ ப³ஹுகதா²: கத²யிதவ்யா: கிந்து தா: ஸ்தப்³த⁴கர்ணை ர்யுஷ்மாபி⁴ ர்து³ர்க³ம்யா: |
| بِخُصُوصِ رَئِيسَ الْكَهَنَةِ هَذَا، عِنْدِي كَلامٌ كَثِيرٌ، وَلكِنَّهُ صَعْبُ التَّفْسِيرِ! إِذْ يَبْدُو أَنَّكُمْ تُعَانُونَ بُطْئاً فِي الْفَهْمِ. | ١١ |
12 யதோ யூயம்’ யத்³யபி ஸமயஸ்ய தீ³ர்க⁴த்வாத் ஸி²க்ஷகா ப⁴விதும் அஸ²க்ஷ்யத ததா²பீஸ்²வரஸ்ய வாக்யாநாம்’ யா ப்ரத²மா வர்ணமாலா தாமதி⁴ ஸி²க்ஷாப்ராப்தி ர்யுஷ்மாகம்’ புநராவஸ்²யகா ப⁴வதி, ததா² கடி²நத்³ரவ்யே நஹி கிந்து து³க்³தே⁴ யுஷ்மாகம்’ ப்ரயோஜநம் ஆஸ்தே|
| كَانَ يَجِبُ أَنْ تَكُونُوا الآنَ قَادِرِينَ عَلَى تَعْلِيمِ الآخَرِينَ، بَعْدَمَا مَضَى زَمَانٌ طَوِيلٌ عَلَى اهْتِدَائِكُمْ. وَلَكِنَّكُمْ مَازِلْتُمْ بِحَاجَةٍ إِلَى مَنْ يُعَلِّمُكُمْ حَتَّى الْمَبَادِئَ الأَسَاسَ لأَقْوَالِ اللهِ. هَا قَدْ عُدْتُمْ مِنْ جَدِيدٍ تَحْتَاجُونَ إِلَى اللَّبَنِ! فَأَنْتُمْ غَيْرُ قَادِرِينَ عَلَى هَضْمِ الطَّعَامِ الْقَوِيِّ. | ١٢ |
13 யோ து³க்³த⁴பாயீ ஸ ஸி²ஸு²ரேவேதிகாரணாத் த⁴ர்ம்மவாக்யே தத்பரோ நாஸ்தி|
| وَكُلُّ مَنْ يَتَنَاوَلُ اللَّبَنَ، يَكُونُ عَدِيمَ الْخِبْرَةِ فِي التَّعْلِيمِ الْقَوِيمِ، لأَنَّهُ مَازَالَ طِفْلاً غَيْرَ نَاضِجٍ. | ١٣ |
14 கிந்து ஸத³ஸத்³விசாரே யேஷாம்’ சேதாம்’ஸி வ்யவஹாரேண ஸி²க்ஷிதாநி தாத்³ரு’ஸா²நாம்’ ஸித்³த⁴லோகாநாம்’ கடோ²ரத்³ரவ்யேஷு ப்ரயோஜநமஸ்தி|
| أَمَّا النَّاضِجُونَ رُوحِيًّا، فَهُمْ قَادِرُونَ عَلَى تَنَاوُلِ الطَّعَامِ الْقَوِيِّ: لأَنَّ حَوَاسَّهُمْ قَدْ تَدَرَّبَتْ، بِالْمُمَارَسَةِ الصَّحِيحَةِ، عَلَى التَّمْيِيزِ بَيْنَ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ. | ١٤ |
