இப்³ரிண: 4
1 அபரம்’ தத்³விஸ்²ராமப்ராப்தே: ப்ரதிஜ்ஞா யதி³ திஷ்ட²தி தர்ஹ்யஸ்மாகம்’ கஸ்²சித் சேத் தஸ்யா: ப²லேந வஞ்சிதோ ப⁴வேத் வயம் ஏதஸ்மாத்³ பி³பீ⁴ம: |
La oss derfor ta oss i vare for at nogen av eder skal synes å være blitt liggende efter, da et løfte om å komme inn til hans hvile ennu er forhånden.
2 யதோ (அ)ஸ்மாகம்’ ஸமீபே யத்³வத் தத்³வத் தேஷாம்’ ஸமீபே(அ)பி ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசாரிதோ (அ)ப⁴வத் கிந்து தை: ஸ்²ருதம்’ வாக்யம்’ தாந் ப்ரதி நிஷ்ப²லம் அப⁴வத், யதஸ்தே ஸ்²ரோதாரோ விஸ்²வாஸேந ஸார்த்³த⁴ம்’ தந்நாமிஸ்²ரயந்|
For det glade budskap er og forkynt oss, likesom for hine; men ordet som de hørte, blev dem til ingen nytte, fordi det ikke ved troen var smeltet sammen med dem som hørte det.
3 தத்³ விஸ்²ராமஸ்தா²நம்’ விஸ்²வாஸிபி⁴ரஸ்மாபி⁴: ப்ரவிஸ்²யதே யதஸ்தேநோக்தம்’, "அஹம்’ கோபாத் ஸ²பத²ம்’ க்ரு’தவாந் இமம்’, ப்ரவேக்ஷ்யதே ஜநைரேதை ர்ந விஸ்²ராமஸ்த²லம்’ மம| " கிந்து தஸ்ய கர்ம்மாணி ஜக³த: ஸ்ரு’ஷ்டிகாலாத் ஸமாப்தாநி ஸந்தி|
For vi går inn til hvilen, vi som er kommet til troen, således som han har sagt: Så jeg svor i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile - enda gjerningene var fullført fra verdens grunnvoll blev lagt.
4 யத: கஸ்மிம்’ஸ்²சித் ஸ்தா²நே ஸப்தமம்’ தி³நமதி⁴ தேநேத³ம் உக்தம்’, யதா², "ஈஸ்²வர: ஸப்தமே தி³நே ஸ்வக்ரு’தேப்⁴ய: ஸர்வ்வகர்ம்மப்⁴யோ விஸ²ஸ்²ராம| "
For så har han på et sted sagt om den syvende dag: Og Gud hvilte på den syvende dag fra alle sine gjerninger;
5 கிந்த்வேதஸ்மிந் ஸ்தா²நே புநஸ்தேநோச்யதே, யதா², "ப்ரவேக்ஷ்யதே ஜநைரேதை ர்ந விஸ்²ராமஸ்த²லம்’ மம| "
og på dette sted igjen: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.
6 ப²லதஸ்தத் ஸ்தா²நம்’ கைஸ்²சித் ப்ரவேஷ்டவ்யம்’ கிந்து யே புரா ஸுஸம்’வாத³ம்’ ஸ்²ருதவந்தஸ்தைரவிஸ்²வாஸாத் தந்ந ப்ரவிஷ்டம்,
Eftersom det altså står tilbake at nogen skal komme inn til den, og de som først fikk det glade budskap, ikke kom inn for vantros skyld,
7 இதி ஹேதோ: ஸ புநரத்³யநாமகம்’ தி³நம்’ நிரூப்ய தீ³ர்க⁴காலே க³தே(அ)பி பூர்வ்வோக்தாம்’ வாசம்’ தா³யூதா³ கத²யதி, யதா², "அத்³ய யூயம்’ கதா²ம்’ தஸ்ய யதி³ ஸம்’ஸ்²ரோதுமிச்ச²த², தர்ஹி மா குருதேதா³நீம்’ கடி²நாநி மநாம்’ஸி வ: | "
så fastsetter han atter en dag: idag, idet han sier ved David så lang tid efter, således som før er sagt: Idag, om I hører hans røst, da forherd ikke eders hjerter.
8 அபரம்’ யிஹோஸூ²யோ யதி³ தாந் வ்யஸ்²ராமயிஷ்யத் தர்ஹி தத: பரம் அபரஸ்ய தி³நஸ்ய வாக்³ ஈஸ்²வரேண நாகத²யிஷ்யத|
For hadde Josva ført dem til hvile, da hadde han ikke derefter talt om en annen dag.
9 அத ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஜாபி⁴: கர்த்தவ்ய ஏகோ விஸ்²ராமஸ்திஷ்ட²தி|
Altså står det en sabbatshelg tilbake for Guds folk.
10 அபரம் ஈஸ்²வரோ யத்³வத் ஸ்வக்ரு’தகர்ம்மப்⁴யோ விஸ²ஸ்²ராம தத்³வத் தஸ்ய விஸ்²ராமஸ்தா²நம்’ ப்ரவிஷ்டோ ஜநோ(அ)பி ஸ்வக்ரு’தகர்ம்மப்⁴யோ விஸ்²ராம்யதி|
For den som er kommet inn til hans hvile, han har og fått hvile fra sine gjerninger, likesom Gud fra sine.
11 அதோ வயம்’ தத்³ விஸ்²ராமஸ்தா²நம்’ ப்ரவேஷ்டும்’ யதாமஹை, தத³விஸ்²வாஸோதா³ஹரணேந கோ(அ)பி ந பதது|
La oss derfor gjøre oss umak for å komme inn til den hvile, forat ikke nogen skal falle efter samme eksempel på vantro.
12 ஈஸ்²வரஸ்ய வாதோ³(அ)மர: ப்ரபா⁴வவிஸி²ஷ்டஸ்²ச ஸர்வ்வஸ்மாத்³ த்³விதா⁴ரக²ங்கா³த³பி தீக்ஷ்ண: , அபரம்’ ப்ராணாத்மநோ ர்க்³ரந்தி²மஜ்ஜயோஸ்²ச பரிபே⁴தா³ய விச்சே²த³காரீ மநஸஸ்²ச ஸங்கல்பாநாம் அபி⁴ப்ரேதாநாஞ்ச விசாரக: |
For Guds ord er levende og kraftig og skarpere enn noget tveegget sverd og trenger igjennem, inntil det kløver sjel og ånd, ledemot og marg, og dømmer hjertets tanker og råd,
13 அபரம்’ யஸ்ய ஸமீபே ஸ்வீயா ஸ்வீயா கதா²ஸ்மாபி⁴: கத²யிதவ்யா தஸ்யாகோ³சர: கோ(அ)பி ப்ராணீ நாஸ்தி தஸ்ய த்³ரு’ஷ்டௌ ஸர்வ்வமேவாநாவ்ரு’தம்’ ப்ரகாஸி²தஞ்சாஸ்தே|
Og ingen skapning er usynlig for hans åsyn, men alt er nakent og bart for hans øine som vi har å gjøre med.
14 அபரம்’ ய உச்சதமம்’ ஸ்வர்க³ம்’ ப்ரவிஷ்ட ஏதாத்³ரு’ஸ² ஏகோ வ்யக்திரர்த²த ஈஸ்²வரஸ்ய புத்ரோ யீஸு²ரஸ்மாகம்’ மஹாயாஜகோ(அ)ஸ்தி, அதோ ஹேதோ ர்வயம்’ த⁴ர்ம்மப்ரதிஜ்ஞாம்’ த்³ரு’ட⁴ம் ஆலம்பா³மஹை|
Eftersom vi da har en stor yppersteprest, som er gått gjennem himlene, Jesus, Guds Sønn, så la oss holde fast ved bekjennelsen.
15 அஸ்மாகம்’ யோ மஹாயாஜகோ (அ)ஸ்தி ஸோ(அ)ஸ்மாகம்’ து³: கை² ர்து³: கி²தோ ப⁴விதும் அஸ²க்தோ நஹி கிந்து பாபம்’ விநா ஸர்வ்வவிஷயே வயமிவ பரீக்ஷித: |
For vi har ikke en yppersteprest som ikke kan ha medynk med våre skrøpeligheter, men en sådan som er blitt prøvd i alt i likhet med oss, dog uten synd.
16 அதஏவ க்ரு’பாம்’ க்³ரஹீதும்’ ப்ரயோஜநீயோபகாரார்த²ம் அநுக்³ரஹம்’ ப்ராப்துஞ்ச வயம் உத்ஸாஹேநாநுக்³ரஹஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ஸமீபம்’ யாம: |
La oss derfor trede frem med frimodighet for nådens trone, forat vi kan få miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid.
