இப்³ரிண: 12
1 அதோ ஹேதோரேதாவத்ஸாக்ஷிமேகை⁴ ர்வேஷ்டிதா: ஸந்தோ வயமபி ஸர்வ்வபா⁴ரம் ஆஸு²பா³த⁴கம்’ பாபஞ்ச நிக்ஷிப்யாஸ்மாகம்’ க³மநாய நிரூபிதே மார்கே³ தை⁴ர்ய்யேண தா⁴வாம|
So lasset denn nun auch uns, da wir eine solche Wolke von Zeugen vor uns haben, ablegen alle Beschwerung und die Sünde, die immer zur Hand ist, und in Beharrlichkeit laufen in dem Wettkampf, der uns obliegt,
2 யஸ்²சாஸ்மாகம்’ விஸ்²வாஸஸ்யாக்³ரேஸர: ஸித்³தி⁴கர்த்தா சாஸ்தி தம்’ யீஸு²ம்’ வீக்ஷாமஹை யத: ஸ ஸ்வஸம்முக²ஸ்தி²தாநந்த³ஸ்ய ப்ராப்த்யர்த²ம் அபமாநம்’ துச்சீ²க்ரு’த்ய க்ருஸ²ஸ்ய யாதநாம்’ ஸோட⁴வாந் ஈஸ்²வரீயஸிம்’ஹாஸநஸ்ய த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே ஸமுபவிஷ்டவாம்’ஸ்²ச|
indem wir sehen auf den Führer und Vollender des Glaubens Jesus, der statt der Freude, die vor ihm lag, das Kreuz auf sich nahm, ohne der Schande zu achten, und hat sich gesetzt zur Rechten des Thrones Gottes.
3 ய: பாபிபி⁴: ஸ்வவிருத்³த⁴ம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ வைபரீத்யம்’ ஸோட⁴வாந் தம் ஆலோசயத தேந யூயம்’ ஸ்வமந: ஸு ஸ்²ராந்தா: க்லாந்தாஸ்²ச ந ப⁴விஷ்யத²|
Denket doch an den, der solches Widersprechen gegen sich erduldet hat von den Sündern, damit ihr nicht müdet werdet durch inneres Verzagen.
4 யூயம்’ பாபேந ஸஹ யுத்⁴யந்தோ(அ)த்³யாபி ஸோ²ணிதவ்யயபர்ய்யந்தம்’ ப்ரதிரோத⁴ம்’ நாகுருத|
Ihr habt im Kampf wider die Sünde noch nicht bis aufs Blut Widerstand geleistet,
5 ததா² ச புத்ராந் ப்ரதீவ யுஷ்மாந் ப்ரதி ய உபதே³ஸ² உக்தஸ்தம்’ கிம்’ விஸ்ம்ரு’தவந்த: ? "பரேஸே²ந க்ரு’தாம்’ ஸா²ஸ்திம்’ ஹே மத்புத்ர ந துச்ச²ய| தேந ஸம்’ப⁴ர்த்ஸிதஸ்²சாபி நைவ க்லாம்ய கதா³சந|
und ihr konntet den Zuspruch vergessen, worin zu euch als zu Söhnen geredet wird: Mein Sohn, achte die Zucht des Herrn nicht gering und lasse nicht nach, wenn du von ihm gerügt wirst;
6 பரேஸ²: ப்ரீயதே யஸ்மிந் தஸ்மை ஸா²ஸ்திம்’ த³தா³தி யத்| யந்து புத்ரம்’ ஸ க்³ரு’ஹ்லாதி தமேவ ப்ரஹரத்யபி| "
denn wen der Herr lieb hat, den züchtigt er; er geißelt jeden Sohn, den er annimmt.
7 யதி³ யூயம்’ ஸா²ஸ்திம்’ ஸஹத்⁴வம்’ தர்ஹீஸ்²வர: புத்ரைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ வ்யவஹரதி யத: பிதா யஸ்மை ஸா²ஸ்திம்’ ந த³தா³தி தாத்³ரு’ஸ²: புத்ர: க: ?
Haltet aus für die Zucht; Gott hält sich zu euch als zu Söhnen; denn wo ist der Sohn, den der Vater nicht züchtigt?
8 ஸர்வ்வே யஸ்யா: ஸா²ஸ்தேரம்’ஸி²நோ ப⁴வந்தி ஸா யதி³ யுஷ்மாகம்’ ந ப⁴வதி தர்ஹி யூயம் ஆத்மஜா ந கிந்து ஜாரஜா ஆத்⁴வே|
Wenn ihr ohne Zucht seid, an welcher sie alle Teilgehabt, so seid ihr ja unecht und keine Söhne.
9 அபரம் அஸ்மாகம்’ ஸா²ரீரிகஜந்மதா³தாரோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸா²ஸ்திகாரிணோ(அ)ப⁴வந் தே சாஸ்மாபி⁴: ஸம்மாநிதாஸ்தஸ்மாத்³ ய ஆத்மநாம்’ ஜநயிதா வயம்’ கிம்’ ததோ(அ)தி⁴கம்’ தஸ்ய வஸீ²பூ⁴ய ந ஜீவிஷ்யாம: ?
Ferner, wir sind unter der Zucht unserer Väter nach dem Fleisch gestanden und haben uns gefügt: sollen wir uns nicht vielmehr dem Vater der Geister unterordnen, um zu leben?
10 தே த்வல்பதி³நாநி யாவத் ஸ்வமநோ(அ)மதாநுஸாரேண ஸா²ஸ்திம்’ க்ரு’தவந்த: கிந்த்வேஷோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஹிதாய தஸ்ய பவித்ரதாயா அம்’ஸி²த்வாய சாஸ்மாந் ஸா²ஸ்தி|
jene haben für wenige Tage nach ihrem Gutdünken Zucht an uns geübt, er aber für den guten Zweck, daß wir Anteil bekommen an seiner Heiligkeit.
11 ஸா²ஸ்திஸ்²ச வர்த்தமாநஸமயே கேநாபி நாநந்த³ஜநிகா கிந்து ஸோ²கஜநிகைவ மந்யதே ததா²பி யே தயா விநீயந்தே தேப்⁴ய: ஸா பஸ்²சாத் ஸா²ந்தியுக்தம்’ த⁴ர்ம்மப²லம்’ த³தா³தி|
Denn alle Zucht dünkt für den Augenblick nicht zur Freude sondern zur Traurigkeit zu sein; nachdem aber gibt sie denen, die dadurch geschult sind, friedvolle Frucht der Gerechtigkeit.
12 அதஏவ யூயம்’ ஸி²தி²லாந் ஹஸ்தாந் து³ர்ப்³ப³லாநி ஜாநூநி ச ஸப³லாநி குருத்⁴வம்’|
Darum richtet die schlaffen Hände und die wankenden Knie gerade,
13 யதா² ச து³ர்ப்³ப³லஸ்ய ஸந்தி⁴ஸ்தா²நம்’ ந ப⁴ஜ்யேத ஸ்வஸ்த²ம்’ திஷ்டே²த் ததா² ஸ்வசரணார்த²ம்’ ஸரலம்’ மார்க³ம்’ நிர்ம்மாத|
und suchet für eure Füße die rechten Geleise, daß das Lahme nicht ausgleite, sondern vielmehr geheilt werde.
14 அபரஞ்ச ஸர்வ்வை: ஸார்த²ம் ஏக்யபா⁴வம்’ யச்ச விநா பரமேஸ்²வரஸ்ய த³ர்ஸ²நம்’ கேநாபி ந லப்ஸ்யதே தத் பவித்ரத்வம்’ சேஷ்டத்⁴வம்’|
Trachtet nach Frieden mit allen und nach der Heiligung, ohne welche niemand den Herrn sehen wird;
15 யதா² கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வரஸ்யாநுக்³ரஹாத் ந பதேத், யதா² ச திக்ததாயா மூலம்’ ப்ரருஹ்ய பா³தா⁴ஜநகம்’ ந ப⁴வேத் தேந ச ப³ஹவோ(அ)பவித்ரா ந ப⁴வேயு: ,
und habet acht, daß nicht einer von der Gnade Gottes zurückweichend, daß nicht einer als Wurzel der Bitterkeit heraufwachsend zur Beschwerung werde, dadurch viele befleckt werden,
16 யதா² ச கஸ்²சித் லம்படோ வா ஏகக்ரு’த்வ ஆஹாரார்த²ம்’ ஸ்வீயஜ்யேஷ்டா²தி⁴காரவிக்ரேதா ய ஏஷௌஸ்தத்³வத்³ அத⁴ர்ம்மாசாரீ ந ப⁴வேத் ததா² ஸாவதா⁴நா ப⁴வத|
daß nicht einer ein Unzüchtiger sei, oder ein Verworfener wie Esau, der um eine Speise seine Erstgeburtsrechte dahin gab;
17 யத: ஸ ஏஷௌ: பஸ்²சாத்³ ஆஸீ²ர்வ்வாதா³தி⁴காரீ ப⁴விதும் இச்ச²ந்நபி நாநுக்³ரு’ஹீத இதி யூயம்’ ஜாநீத², ஸ சாஸ்²ருபாதேந மத்யந்தரம்’ ப்ரார்த²யமாநோ(அ)பி தது³பாயம்’ ந லேபே⁴|
denn ihr wisset, daß er zwar nachmals des Segens Erbe begehrte, aber abgewiesen ward. Denn er fand keinen Raum zur Reue, obwohl er sie mit Thränen suchte.
18 அபரஞ்ச ஸ்ப்ரு’ஸ்²ய: பர்வ்வத: ப்ரஜ்வலிதோ வஹ்நி: க்ரு’ஷ்ணாவர்ணோ மேகோ⁴ (அ)ந்த⁴காரோ ஜ²ஞ்ப்⁴ஸ² தூரீவாத்³யம்’ வாக்யாநாம்’ ஸ²ப்³த³ஸ்²ச நைதேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ யூயம் ஆக³தா: |
Denn ihr seid nicht herzugekommen zu einem betastbaren Berge, brennend im Feuer, zu Nebel, Finsternis, Sturm,
19 தம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ்²ரோதாரஸ்தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸம்பா⁴ஷணம்’ யத் புந ர்ந ஜாயதே தத் ப்ரார்தி²தவந்த: |
Trompetenklang und Wörterschall, wo die Hörer sich verbaten, daß das Wort an sie gerichtet werde,
20 யத: பஸு²ரபி யதி³ த⁴ராத⁴ரம்’ ஸ்ப்ரு’ஸ²தி தர்ஹி ஸ பாஷாணாகா⁴தை ர்ஹந்தவ்ய இத்யாதே³ஸ²ம்’ ஸோடு⁴ம்’ தே நாஸ²க்நுவந்|
denn sie ertrugen die Verordnung nicht: auch wenn ein Tier den Berg berührt, soll es gesteinigt werden,
21 தச்ச த³ர்ஸ²நம் ஏவம்’ ப⁴யாநகம்’ யத் மூஸஸோக்தம்’ பீ⁴தஸ்த்ராஸயுக்தஸ்²சாஸ்மீதி|
und - so schrecklich war die Erscheinung - Moses sprach: ich bin voll Furcht und Zittern.
22 கிந்து ஸீயோந்பர்வ்வதோ (அ)மரேஸ்²வரஸ்ய நக³ரம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²யிரூஸா²லமம் அயுதாநி தி³வ்யதூ³தா:
Sondern ihr seid herzugekommen zu dem Berge Sion und der Stadt des lebendigen Gottes, dem himmlischen Jerusalem, und Myriaden von Engeln, einer Festversammlung
23 ஸ்வர்கே³ லிகி²தாநாம்’ ப்ரத²மஜாதாநாம் உத்ஸவ: ஸமிதிஸ்²ச ஸர்வ்வேஷாம்’ விசாராதி⁴பதிரீஸ்²வர: ஸித்³தீ⁴க்ரு’ததா⁴ர்ம்மிகாநாம் ஆத்மாநோ
und Gemeinde von Erstgeborenen, die im Himmel angeschrieben sind, und Gott dem Richter aller, und den Geistern der vollendeten Gerechten
24 நூதநநியமஸ்ய மத்⁴யஸ்தோ² யீஸு²: , அபரம்’ ஹாபி³லோ ரக்தாத் ஸ்²ரேய: ப்ரசாரகம்’ ப்ரோக்ஷணஸ்ய ரக்தஞ்சைதேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ யூயம் ஆக³தா: |
und dem Mittler des neuen Bundes Jesus, und dem Blut der Besprengung, das da stärker redet, denn Abels.
25 ஸாவதா⁴நா ப⁴வத தம்’ வக்தாரம்’ நாவஜாநீத யதோ ஹேதோ: ப்ரு’தி²வீஸ்தி²த: ஸ வக்தா யைரவஜ்ஞாதஸ்தை ர்யதி³ ரக்ஷா நாப்ராபி தர்ஹி ஸ்வர்கீ³யவக்து: பராங்முகீ²பூ⁴யாஸ்மாபி⁴: கத²ம்’ ரக்ஷா ப்ராப்ஸ்யதே?
Sehet zu, daß ihr den, der da redet, nicht verschmähet; denn wenn jene nicht entkamen, die den verschmäht hatten, welcher auf Erden seinen Spruch gab, so trifft das vielmehr bei uns zu, wenn wir dem vom Himmel ausweichen,
26 ததா³ தஸ்ய ரவாத் ப்ரு’தி²வீ கம்பிதா கிந்த்விதா³நீம்’ தேநேத³ம்’ ப்ரதிஜ்ஞாதம்’ யதா², "அஹம்’ புநரேகக்ரு’த்வ: ப்ரு’தி²வீம்’ கம்பயிஷ்யாமி கேவலம்’ தந்நஹி க³க³நமபி கம்பயிஷ்யாமி| "
dessen Stimme damals die Erde erschütterte, jetzt aber ist von ihm das Wort verkündet: noch einmal will ich erschüttern nicht die Erde nur, sondern auch den Himmel.
27 ஸ ஏகக்ரு’த்வ: ஸ²ப்³தோ³ நிஸ்²சலவிஷயாணாம்’ ஸ்தி²தயே நிர்ம்மிதாநாமிவ சஞ்சலவஸ்தூநாம்’ ஸ்தா²நாந்தரீகரணம்’ ப்ரகாஸ²யதி|
Das noch einmal aber zeigt an, daß das Erschütterte als ein geschaffenes verwandelt wird, damit das bleibe, das nicht erschüttert wird.
28 அதஏவ நிஸ்²சலராஜ்யப்ராப்தைரஸ்மாபி⁴: ஸோ(அ)நுக்³ரஹ ஆலம்பி³தவ்யோ யேந வயம்’ ஸாத³ரம்’ ஸப⁴யஞ்ச துஷ்டிஜநகரூபேணேஸ்²வரம்’ ஸேவிதும்’ ஸ²க்நுயாம|
Darum, da wir ein unerschütterliches Reich empfangen, lasset uns dankbar sein, wodurch wir Gott wohlgefällig dienen, mit Scheu und Furcht;
29 யதோ(அ)ஸ்மாகம் ஈஸ்²வர: ஸம்’ஹாரகோ வஹ்நி: |
denn unser Gott ist ein verzehrend Feuer.
