இபி²ஷிண: 4
1 அதோ ப³ந்தி³ரஹம்’ ப்ரபோ⁴ ர்நாம்நா யுஷ்மாந் விநயே யூயம்’ யேநாஹ்வாநேநாஹூதாஸ்தது³பயுக்தரூபேண
Jeg formaner eder derfor, jeg, den fangne i Herren, til at vandre værdig den Kaldelse, med hvilken I bleve kaldede,
2 ஸர்வ்வதா² நம்ரதாம்’ ம்ரு’து³தாம்’ திதிக்ஷாம்’ பரஸ்பரம்’ ப்ரம்நா ஸஹிஷ்ணுதாஞ்சாசரத|
med al Ydmyghed og Sagtmodighed, med Langmodighed, saa I bære over med hverandre i Kærlighed
3 ப்ரணயப³ந்த⁴நேந சாத்மந ஏக்யம்’ ரக்ஷிதும்’ யதத்⁴வம்’|
og gøre eder Flid for at bevare Aandens Enhed i Fredens Baand;
4 யூயம் ஏகஸ²ரீரா ஏகாத்மாநஸ்²ச தத்³வத்³ ஆஹ்வாநேந யூயம் ஏகப்ரத்யாஸா²ப்ராப்தயே ஸமாஹூதா: |
eet Legeme og een Aand, ligesom I ogsaa bleve kaldede til eet Haab i eders Kaldelse;
5 யுஷ்மாகம் ஏக: ப்ரபு⁴ரேகோ விஸ்²வாஸ ஏகம்’ மஜ்ஜநம்’, ஸர்வ்வேஷாம்’ தாத:
een Herre, een Tro, een Daab,
6 ஸர்வ்வோபரிஸ்த²: ஸர்வ்வவ்யாபீ ஸர்வ்வேஷாம்’ யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யவர்த்தீ சைக ஈஸ்²வர ஆஸ்தே|
een Gud og alles Fader, som er over alle og igennem alle og i alle!
7 கிந்து க்²ரீஷ்டஸ்ய தா³நபரிமாணாநுஸாராத்³ அஸ்மாகம் ஏகைகஸ்மை விஸே²ஷோ வரோ(அ)தா³யி|
Men hver enkelt af os blev Naaden given efter Kristi Gaves Maal.
8 யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, "ஊர்த்³த்⁴வம் ஆருஹ்ய ஜேத்ரு’ந் ஸ விஜித்ய ப³ந்தி³நோ(அ)கரோத்| தத: ஸ மநுஜேப்⁴யோ(அ)பி ஸ்வீயாந் வ்யஸ்²ராணயத்³ வராந்|| "
Derfor hedder det: „Da han opfor til det høje, bortførte han Fanger og gav Menneskene Gaver.”
9 ஊர்த்³த்⁴வம் ஆருஹ்யேதிவாக்யஸ்யாயமர்த²: ஸ பூர்வ்வம்’ ப்ரு’தி²வீரூபம்’ ஸர்வ்வாத⁴: ஸ்தி²தம்’ ஸ்தா²நம் அவதீர்ணவாந்;
Men dette: „Han opfor,” hvad er det, uden at han ogsaa nedfor til Jordens nedre Egne.
10 யஸ்²சாவதீர்ணவாந் ஸ ஏவ ஸ்வர்கா³ணாம் உபர்ய்யுபர்ய்யாரூட⁴வாந் யத: ஸர்வ்வாணி தேந பூரயிதவ்யாநி|
Han, som nedfor, han er ogsaa den, som opfor højt over alle Himlene, for at han skulde fylde alle Ting.
11 ஸ ஏவ ச காம்’ஸ்²சந ப்ரேரிதாந் அபராந் ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நோ(அ)பராந் ஸுஸம்’வாத³ப்ரசாரகாந் அபராந் பாலகாந் உபதே³ஸ²காம்’ஸ்²ச நியுக்தவாந்|
Og han gav nogle som Apostle, andre som Profeter, andre som Evangelister, andre som Hyrder og Lærere,
12 யாவத்³ வயம்’ ஸர்வ்வே விஸ்²வாஸஸ்யேஸ்²வரபுத்ரவிஷயகஸ்ய தத்த்வஜ்ஞாநஸ்ய சைக்யம்’ ஸம்பூர்ணம்’ புருஷர்த²ஞ்சார்த²த: க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸம்பூர்ணபரிமாணஸ்ய ஸமம்’ பரிமாணம்’ ந ப்ராப்நுமஸ்தாவத்
til de helliges fuldkomne Beredelse, til en Tjenestegerning, til Kristi Legemes Opbyggelse,
13 ஸ பரிசர்ய்யாகர்ம்மஸாத⁴நாய க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸ²ரீரஸ்ய நிஷ்டா²யை ச பவித்ரலோகாநாம்’ ஸித்³த⁴தாயாஸ்தாத்³ரு’ஸ²ம் உபாயம்’ நிஸ்²சிதவாந்|
indtil vi alle naa til Enheden i Troen paa og Erkendelsen af Guds Søn, til Mands Modenhed, til Kristi Fyldes Maal af Vækst,
14 அதஏவ மாநுஷாணாம்’ சாதுரீதோ ப்⁴ரமகதூ⁴ர்த்ததாயாஸ்²ச²லாச்ச ஜாதேந ஸர்வ்வேண ஸி²க்ஷாவாயுநா வயம்’ யத்³ பா³லகா இவ தோ³லாயமாநா ந ப்⁴ராம்யாம இத்யஸ்மாபி⁴ ர்யதிதவ்யம்’,
for at vi ikke mere skulle være umyndige, der omtumles og omdrives af enhver Lærdommens Vind, ved Menneskenes Tærningspil, ved Træskhed efter Vildfarelsens Rænkespind;
15 ப்ரேம்நா ஸத்யதாம் ஆசரத்³பி⁴: ஸர்வ்வவிஷயே க்²ரீஷ்டம் உத்³தி³ஸ்²ய வர்த்³தி⁴தவ்யஞ்ச, யத: ஸ மூர்த்³தா⁴,
men for at vi, Sandheden tro i Kærlighed, skulle i alle Maader opvokse til ham, som er Hovedet, Kristus,
16 தஸ்மாச்சைகைகஸ்யாங்க³ஸ்ய ஸ்வஸ்வபரிமாணாநுஸாரேண ஸாஹாய்யகரணாத்³ உபகாரகை: ஸர்வ்வை: ஸந்தி⁴பி⁴: க்ரு’த்ஸ்நஸ்ய ஸ²ரீரஸ்ய ஸம்’யோகே³ ஸம்மிலநே ச ஜாதே ப்ரேம்நா நிஷ்டா²ம்’ லப⁴மாநம்’ க்ரு’த்ஸ்நம்’ ஸ²ரீரம்’ வ்ரு’த்³தி⁴ம்’ ப்ராப்நோதி|
ud fra hvem hele Legemet, idet det sammenføjes og sammenknyttes ved ethvert hjælpende Bindeled i Forhold til hver enkelt Dels tilmaalte Virkekraft, fuldbyrder Legemets Vækst til Opbyggelse af sig selv i Kærlighed.
17 யுஷ்மாந் அஹம்’ ப்ரபு⁴நேத³ம்’ ப்³ரவீம்யாதி³ஸா²மி ச, அந்யே பி⁴ந்நஜாதீயா இவ யூயம்’ பூந ர்மாசரத|
Dette siger jeg da og vidner i Herren, at I skulle ikke mere vandre saaledes, som Hedningerne vandre i deres Sinds Tomhed,
18 யதஸ்தே ஸ்வமநோமாயாம் ஆசரந்த்யாந்தரிகாஜ்ஞாநாத் மாநஸிககாடி²ந்யாச்ச திமிராவ்ரு’தபு³த்³த⁴ய ஈஸ்²வரீயஜீவநஸ்ய ப³கீ³ர்பூ⁴தாஸ்²ச ப⁴வந்தி,
formørkede i deres Tanke, fremmedgjorte for Guds Liv som Følge af den Vankundighed, som er i dem paa Grund af deres Hjertes Forhærdelse,
19 ஸ்வாந் சைதந்யஸூ²ந்யாந் க்ரு’த்வா ச லோபே⁴ந ஸர்வ்வவிதா⁴ஸௌ²சாசரணாய லம்படதாயாம்’ ஸ்வாந் ஸமர்பிதவந்த: |
de, som jo følesløse have hengivet sig til Uterligheden, til at øve al Urenhed i Havesyge.
20 கிந்து யூயம்’ க்²ரீஷ்டம்’ ந தாத்³ரு’ஸ²ம்’ பரிசிதவந்த: ,
Men I have ikke saaledes lært Kristus,
21 யதோ யூயம்’ தம்’ ஸ்²ருதவந்தோ யா ஸத்யா ஸி²க்ஷா யீஸு²தோ லப்⁴யா தத³நுஸாராத் ததீ³யோபதே³ஸ²ம்’ ப்ராப்தவந்தஸ்²சேதி மந்யே|
om I da have hørt om ham og ere blevne oplærte i ham saaledes, som Sandhed er i Jesus,
22 தஸ்மாத் பூர்வ்வகாலிகாசாரகாரீ ய: புராதநபுருஷோ மாயாபி⁴லாஷை ர்நஸ்²யதி தம்’ த்யக்த்வா யுஷ்மாபி⁴ ர்மாநஸிகபா⁴வோ நூதநீகர்த்தவ்ய: ,
at I, hvad eders forrige Vandel angaar, skulle aflægge det gamle Menneske, som fordærves ved bedrageriske Begæringer,
23 யோ நவபுருஷ ஈஸ்²வராநுரூபேண புண்யேந ஸத்யதாஸஹிதேந
men fornyes i eders Sinds Aand
24 தா⁴ர்ம்மிகத்வேந ச ஸ்ரு’ஷ்ட: ஸ ஏவ பரிதா⁴தவ்யஸ்²ச|
og iføre eder det nye Menneske, som blev skabt efter Gud i Sandhedens Retfærdighed og Hellighed.
25 அதோ யூயம்’ ஸர்வ்வே மித்²யாகத²நம்’ பரித்யஜ்ய ஸமீபவாஸிபி⁴: ஸஹ ஸத்யாலாபம்’ குருத யதோ வயம்’ பரஸ்பரம் அங்க³ப்ரத்யங்கா³ ப⁴வாம: |
Derfor aflægger Løgnen og taler Sandhed, hver med sin Næste, efterdi vi ere hverandres Lemmer.
26 அபரம்’ க்ரோதே⁴ ஜாதே பாபம்’ மா குருத்⁴வம், அஸா²ந்தே யுஷ்மாகம்’ ரோஷேஸூர்ய்யோ(அ)ஸ்தம்’ ந க³ச்ச²து|
Blive I vrede, da synder ikke; lad ikke Solen gaa ned over eders Forbitrelse;
27 அபரம்’ ஸ²யதாநே ஸ்தா²நம்’ மா த³த்த|
giver ikke heller Djævelen Rum!
28 சோர: புநஸ்²சைர்ய்யம்’ ந கரோது கிந்து தீ³நாய தா³நே ஸாமர்த்²யம்’ யஜ்ஜாயதே தத³ர்த²ம்’ ஸ்வகராப்⁴யாம்’ ஸத்³வ்ரு’த்த்யா பரிஸ்²ரமம்’ கரோது|
Den, som stjæler, stjæle ikke mere, men arbejde hellere og gøre det gode med sine egne Hænder, for at han kan have noget at meddele den, som er i Trang.
29 அபரம்’ யுஷ்மாகம்’ வத³நேப்⁴ய: கோ(அ)பி கதா³லாபோ ந நிர்க³ச்ச²து, கிந்து யேந ஸ்²ரோதுருபகாரோ ஜாயதே தாத்³ரு’ஸ²: ப்ரயோஜநீயநிஷ்டா²யை ப²லதா³யக ஆலாபோ யுஷ்மாகம்’ ப⁴வது|
Lad ingen raadden Tale udgaa af eders Mund, men saadan Tale, som er god til fornøden Opbyggelse, for at den kan skaffe dem Naade, som høre derpaa;
30 அபரஞ்ச யூயம்’ முக்திதி³நபர்ய்யந்தம் ஈஸ்²வரஸ்ய யேந பவித்ரேணாத்மநா முத்³ரயாங்கிதா அப⁴வத தம்’ ஸோ²காந்விதம்’ மா குருத|
og bedrøver ikke Guds hellige Aand, med hvilken I bleve beseglede til Forløsningens Dag.
31 அபரம்’ கடுவாக்யம்’ ரோஷ: கோஷ: கலஹோ நிந்தா³ ஸர்வ்வவித⁴த்³வேஷஸ்²சைதாநி யுஷ்மாகம்’ மத்⁴யாத்³ தூ³ரீப⁴வந்து|
Al Bitterhed og Hidsighed og Vrede og Skrigen og Forhaanelse blive langt fra eder tillige med al Ondskab!
32 யூயம்’ பரஸ்பரம்’ ஹிதைஷிண: கோமலாந்த: கரணாஸ்²ச ப⁴வத| அபரம் ஈஸ்²வர: க்²ரீஷ்டேந யத்³வத்³ யுஷ்மாகம்’ தோ³ஷாந் க்ஷமிதவாந் தத்³வத்³ யூயமபி பரஸ்பரம்’ க்ஷமத்⁴வம்’|
Men vorder velvillige imod hverandre, barmhjertige, tilgivende hverandre, ligesom jo Gud har tilgivet eder i Kristus.
