ப்ரேரிதா: 9
1 தத்காலபர்ய்யநதம்’ ஸௌ²ல: ப்ரபோ⁴: ஸி²ஷ்யாணாம்’ ப்ராதிகூல்யேந தாட³நாப³த⁴யோ: கதா²ம்’ நி: ஸாரயந் மஹாயாஜகஸ்ய ஸந்நிதி⁴ம்’ க³த்வா
Saulus aber, noch Drohung und Mord wider die Jünger des Herrn schnaubend, ging zu dem Hohenpriester
2 ஸ்த்ரியம்’ புருஷஞ்ச தந்மதக்³ராஹிணம்’ யம்’ கஞ்சித் பஸ்²யதி தாந் த்⁴ரு’த்வா ப³த்³த்⁴வா யிரூஸா²லமம் ஆநயதீத்யாஸ²யேந த³ம்மேஷக்நக³ரீயம்’ த⁴ர்ம்மஸமாஜாந் ப்ரதி பத்ரம்’ யாசிதவாந்|
und erbat sich von ihm Briefe nach Damaskus an die Synagogen, damit, wenn er etliche, die des Weges wären, fände, sowohl Männer als Weiber, er sie gebunden nach Jerusalem führe.
3 க³ச்ச²ந் து த³ம்மேஷக்நக³ரநிகட உபஸ்தி²தவாந்; ததோ(அ)கஸ்மாத்³ ஆகாஸா²த் தஸ்ய சதுர்தி³க்ஷு தேஜஸ: ப்ரகாஸ²நாத் ஸ பூ⁴மாவபதத்|
Als er aber hinzog, geschah es, daß er Damaskus nahte. Und plötzlich umstrahlte ihn ein Licht aus dem Himmel;
4 பஸ்²சாத் ஹே ஸௌ²ல ஹே ஸௌ²ல குதோ மாம்’ தாட³யஸி? ஸ்வம்’ ப்ரதி ப்ரோக்தம் ஏதம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா
und auf die Erde fallend, hörte er eine Stimme, die zu ihm sprach: Saul, Saul, was verfolgst du mich?
5 ஸ ப்ரு’ஷ்டவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வாந் க: ? ததா³ ப்ரபு⁴ரகத²யத் யம்’ யீஸு²ம்’ த்வம்’ தாட³யஸி ஸ ஏவாஹம்’; கண்டகஸ்ய முகே² பதா³கா⁴தகரணம்’ தவ கஷ்டம்|
Er aber sprach: Wer bist du, Herr? Er aber sprach: Ich bin Jesus, den du verfolgst.
6 ததா³ கம்பமாநோ விஸ்மயாபந்நஸ்²ச ஸோவத³த் ஹே ப்ரபோ⁴ மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? ப⁴வத இச்சா² கா? தத: ப்ரபு⁴ராஜ்ஞாபயத்³ உத்தா²ய நக³ரம்’ க³ச்ச² தத்ர த்வயா யத் கர்த்தவ்யம்’ தத்³ வதி³ஷ்யதே|
Stehe aber auf und geh in die Stadt, und es wird dir gesagt werden, was du tun sollst.
7 தஸ்ய ஸங்கி³நோ லோகா அபி தம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருதவந்த: கிந்து கமபி ந த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸ்தப்³தா⁴: ஸந்த: ஸ்தி²தவந்த: |
Die Männer aber, die mit ihm des Weges zogen, standen sprachlos, da sie wohl die Stimme hörten, aber niemand sahen.
8 அநந்தரம்’ ஸௌ²லோ பூ⁴மித உத்தா²ய சக்ஷுஷீ உந்மீல்ய கமபி ந த்³ரு’ஷ்டவாந்| ததா³ லோகாஸ்தஸ்ய ஹஸ்தௌ த்⁴ரு’த்வா த³ம்மேஷக்நக³ரம் ஆநயந்|
Saulus aber richtete sich von der Erde auf. Als aber seine Augen aufgetan waren, sah er niemand. Und sie leiteten ihn bei der Hand und führten ihn nach Damaskus.
9 தத: ஸ தி³நத்ரயம்’ யாவத்³ அந்தோ⁴ பூ⁴த்வா ந பு⁴க்தவாந் பீதவாம்’ஸ்²ச|
Und er war drei Tage nicht sehend und aß nicht und trank nicht.
10 தத³நந்தரம்’ ப்ரபு⁴ஸ்தத்³த³ம்மேஷக்நக³ரவாஸிந ஏகஸ்மை ஸி²ஷ்யாய த³ர்ஸ²நம்’ த³த்வா ஆஹூதவாந் ஹே அநநிய| தத: ஸ ப்ரத்யவாதீ³த், ஹே ப்ரபோ⁴ பஸ்²ய ஸ்²ரு’ணோமி|
Es war aber ein gewisser Jünger in Damaskus, mit Namen Ananias; und der Herr sprach zu ihm in einem Gesicht: Ananias! Er aber sprach: Siehe, hier bin ich, Herr!
11 ததா³ ப்ரபு⁴ஸ்தமாஜ்ஞாபயத் த்வமுத்தா²ய ஸரலநாமாநம்’ மார்க³ம்’ க³த்வா யிஹூதா³நிவேஸ²நே தார்ஷநக³ரீயம்’ ஸௌ²லநாமாநம்’ ஜநம்’ க³வேஷயந் ப்ரு’ச்ச²;
Der Herr aber sprach zu ihm: Stehe auf und geh in die Straße, welche die gerade genannt wird, und frage im Hause des Judas nach einem, mit Namen Saulus, von Tarsus, denn siehe, er betet;
12 பஸ்²ய ஸ ப்ரார்த²யதே, ததா² அநநியநாமக ஏகோ ஜநஸ்தஸ்ய ஸமீபம் ஆக³த்ய தஸ்ய கா³த்ரே ஹஸ்தார்பணம்’ க்ரு’த்வா த்³ரு’ஷ்டிம்’ த³தா³தீத்த²ம்’ ஸ்வப்நே த்³ரு’ஷ்டவாந்|
und er hat [im Gesicht] einen Mann, mit Namen Ananias, gesehen, der hereinkam und ihm die Hände auflegte, damit er wieder sehend werde.
13 தஸ்மாத்³ அநநிய: ப்ரத்யவத³த் ஹே ப்ரபோ⁴ யிரூஸா²லமி பவித்ரலோகாந் ப்ரதி ஸோ(அ)நேகஹிம்’ஸாம்’ க்ரு’தவாந்;
Ananias aber antwortete: Herr, ich habe von vielen von diesem Manne gehört, wie viel Böses er deinen Heiligen in Jerusalem getan hat.
14 அத்ர ஸ்தா²நே ச யே லோகாஸ்தவ நாம்நி ப்ரார்த²யந்தி தாநபி ப³த்³து⁴ம்’ ஸ ப்ரதா⁴நயாஜகேப்⁴ய: ஸ²க்திம்’ ப்ராப்தவாந், இமாம்’ கதா²ம் அஹம் அநேகேஷாம்’ முகே²ப்⁴ய: ஸ்²ருதவாந்|
Und hier hat er Gewalt von den Hohenpriestern, alle zu binden, die deinen Namen anrufen.
15 கிந்து ப்ரபு⁴ரகத²யத், யாஹி பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ பூ⁴பதீநாம் இஸ்ராயேல்லோகாநாஞ்ச நிகடே மம நாம ப்ரசாரயிதும்’ ஸ ஜநோ மம மநோநீதபாத்ரமாஸ்தே|
Der Herr aber sprach zu ihm: Gehe hin; denn dieser ist mir ein auserwähltes Gefäß, meinen Namen zu tragen sowohl vor Nationen als Könige und Söhne Israels.
16 மம நாமநிமித்தஞ்ச தேந கியாந் மஹாந் க்லேஸோ² போ⁴க்தவ்ய ஏதத் தம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யாமி|
Denn ich werde ihm zeigen, wie vieles er für meinen Namen leiden muß.
17 ததோ (அ)நநியோ க³த்வா க்³ரு’ஹம்’ ப்ரவிஸ்²ய தஸ்ய கா³த்ரே ஹஸ்தார்ப்ரணம்’ க்ரு’த்வா கதி²தவாந், ஹே ப்⁴ராத: ஸௌ²ல த்வம்’ யதா² த்³ரு’ஷ்டிம்’ ப்ராப்நோஷி பவித்ரேணாத்மநா பரிபூர்ணோ ப⁴வஸி ச, தத³ர்த²ம்’ தவாக³மநகாலே ய: ப்ரபு⁴யீஸு²ஸ்துப்⁴யம்’ த³ர்ஸ²நம் அத³தா³த் ஸ மாம்’ ப்ரேஷிதவாந்|
Ananias aber ging hin und kam in das Haus; und ihm die Hände auflegend, sprach er: Bruder Saul, der Herr hat mich gesandt, Jesus, der dir erschienen ist auf dem Wege, den du kamst, damit du wieder sehend und mit Heiligem Geiste erfüllt werdest.
18 இத்யுக்தமாத்ரே தஸ்ய சக்ஷுர்ப்⁴யாம் மீநஸ²ல்கவத்³ வஸ்துநி நிர்க³தே தத்க்ஷணாத் ஸ ப்ரஸந்நசக்ஷு ர்பூ⁴த்வா ப்ரோத்தா²ய மஜ்ஜிதோ(அ)ப⁴வத் பு⁴க்த்வா பீத்வா ஸப³லோப⁴வச்ச|
Und alsbald fiel es wie Schuppen von seinen Augen, und er wurde sehend und stand auf und wurde getauft.
19 தத: பரம்’ ஸௌ²ல: ஸி²ஷ்யை: ஸஹ கதிபயதி³வஸாந் தஸ்மிந் த³ம்மேஷகநக³ரே ஸ்தி²த்வா(அ)விலம்ப³ம்’
Und nachdem er Speise genommen hatte, wurde er gestärkt. Er war aber etliche Tage bei den Jüngern, die in Damaskus waren.
20 ஸர்வ்வப⁴ஜநப⁴வநாநி க³த்வா யீஸு²ரீஸ்²வரஸ்ய புத்ர இமாம்’ கதா²ம்’ ப்ராசாரயத்|
Und alsbald predigte er in den Synagogen Jesum, daß dieser der Sohn Gottes ist.
21 தஸ்மாத் ஸர்வ்வே ஸ்²ரோதாரஸ்²சமத்க்ரு’த்ய கதி²தவந்தோ யோ யிரூஸா²லம்நக³ர ஏதந்நாம்நா ப்ரார்த²யித்ரு’லோகாந் விநாஸி²தவாந் ஏவம் ஏதாத்³ரு’ஸ²லோகாந் ப³த்³த்⁴வா ப்ரதா⁴நயாஜகநிகடம்’ நயதீத்யாஸ²யா ஏதத்ஸ்தா²நமப்யாக³ச்ச²த் ஸஏவ கிமயம்’ ந ப⁴வதி?
Alle aber, die es hörten, gerieten außer sich und sagten: Ist dieser nicht der, welcher in Jerusalem die zerstörte, welche diesen Namen anrufen, und dazu hierhergekommen war, auf daß er sie gebunden zu den Hohenpriestern führe?
22 கிந்து ஸௌ²ல: க்ரமஸ² உத்ஸாஹவாந் பூ⁴த்வா யீஸு²ரீஸ்²வரேணாபி⁴ஷிக்தோ ஜந ஏதஸ்மிந் ப்ரமாணம்’ த³த்வா த³ம்மேஷக்-நிவாஸியிஹூதீ³யலோகாந் நிருத்தராந் அகரோத்|
Saulus aber erstarkte um so mehr und brachte die Juden, die in Damaskus wohnten, in Verwirrung, indem er bewies, daß dieser der Christus ist.
23 இத்த²ம்’ ப³ஹுதிதே² காலே க³தே யிஹூதீ³யலோகாஸ்தம்’ ஹந்தும்’ மந்த்ரயாமாஸு:
Als aber viele Tage verflossen waren, ratschlagten die Juden miteinander, ihn umzubringen.
24 கிந்து ஸௌ²லஸ்தேஷாமேதஸ்யா மந்த்ரணாயா வார்த்தாம்’ ப்ராப்தவாந்| தே தம்’ ஹந்தும்’ து தி³வாநிஸ²ம்’ கு³ப்தா: ஸந்தோ நக³ரஸ்ய த்³வாரே(அ)திஷ்ட²ந்;
Es wurde aber dem Saulus ihr Anschlag bekannt. Und sie bewachten auch die Tore sowohl bei Tage als bei Nacht, damit sie ihn umbrächten.
25 தஸ்மாத் ஸி²ஷ்யாஸ்தம்’ நீத்வா ராத்ரௌ பிடகே நிதா⁴ய ப்ராசீரேணாவாரோஹயந்|
Die Jünger aber nahmen ihn bei der Nacht und ließen ihn durch die Mauer hinab, indem sie ihn in einem Korbe hinunterließen.
26 தத: பரம்’ ஸௌ²லோ யிரூஸா²லமம்’ க³த்வா ஸி²ஷ்யக³ணேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸ்தா²தும் ஐஹத், கிந்து ஸர்வ்வே தஸ்மாத³பி³ப⁴யு: ஸ ஸி²ஷ்ய இதி ச ந ப்ரத்யயந்|
Als er aber nach Jerusalem gekommen war, versuchte er, sich den Jüngern anzuschließen; und alle fürchteten sich vor ihm, da sie nicht glaubten, daß er ein Jünger sei.
27 ஏதஸ்மாத்³ ப³ர்ணப்³பா³ஸ்தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா ப்ரேரிதாநாம்’ ஸமீபமாநீய மார்க³மத்⁴யே ப்ரபு⁴: கத²ம்’ தஸ்மை த³ர்ஸ²நம்’ த³த்தவாந் யா: கதா²ஸ்²ச கதி²தவாந் ஸ ச யதா²க்ஷோப⁴: ஸந் த³ம்மேஷக்நக³ரே யீஸோ² ர்நாம ப்ராசாரயத் ஏதாந் ஸர்வ்வவ்ரு’த்தாந்தாந் தாந் ஜ்ஞாபிதவாந்|
Barnabas aber nahm ihn und brachte ihn zu den Aposteln und erzählte ihnen, wie er auf dem Wege den Herrn gesehen habe, und daß derselbe zu ihm geredet, und wie er in Damaskus freimütig im Namen Jesu gesprochen habe.
28 தத: ஸௌ²லஸ்தை: ஸஹ யிரூஸா²லமி காலம்’ யாபயந் நிர்ப⁴யம்’ ப்ரபோ⁴ ர்யீஸோ² ர்நாம ப்ராசாரயத்|
Und er ging mit ihnen aus und ein in Jerusalem [und] sprach freimütig im Namen des Herrn.
29 தஸ்மாத்³ அந்யதே³ஸீ²யலோகை: ஸார்த்³த⁴ம்’ விவாத³ஸ்யோபஸ்தி²தத்வாத் தே தம்’ ஹந்தும் அசேஷ்டந்த|
Und er redete und stritt mit den Hellenisten; sie aber trachteten, ihn umzubringen.
30 கிந்து ப்⁴ராத்ரு’க³ணஸ்தஜ்ஜ்ஞாத்வா தம்’ கைஸரியாநக³ரம்’ நீத்வா தார்ஷநக³ரம்’ ப்ரேஷிதவாந்|
Als die Brüder es aber erfuhren, brachten sie ihn nach Cäsarea hinab und sandten ihn hinweg nach Tarsus.
31 இத்த²ம்’ ஸதி யிஹூதி³யாகா³லீல்ஸோ²மிரோணதே³ஸீ²யா: ஸர்வ்வா மண்ட³ல்யோ விஸ்²ராமம்’ ப்ராப்தாஸ்ததஸ்தாஸாம்’ நிஷ்டா²ப⁴வத் ப்ரபோ⁴ ர்பி⁴யா பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸாந்த்வநயா ச காலம்’ க்ஷேபயித்வா ப³ஹுஸம்’க்²யா அப⁴வந்|
So hatten denn die Versammlungen durch ganz Judäa und Galiläa und Samaria hin Frieden und wurden erbaut und wandelten in der Furcht des Herrn und wurden vermehrt durch den Trost des Heiligen Geistes.
32 தத: பரம்’ பிதர: ஸ்தா²நே ஸ்தா²நே ப்⁴ரமித்வா ஸே²ஷே லோத்³நக³ரநிவாஸிபவித்ரலோகாநாம்’ ஸமீபே ஸ்தி²தவாந்|
Es geschah aber, daß Petrus, indem er allenthalben hindurchzog, auch zu den Heiligen hinabkam, die zu Lydda wohnten.
33 ததா³ தத்ர பக்ஷாகா⁴தவ்யாதி⁴நாஷ்டௌ வத்ஸராந் ஸ²ய்யாக³தம் ஐநேயநாமாநம்’ மநுஷ்யம்’ ஸாக்ஷத் ப்ராப்ய தமவத³த்,
Er fand aber daselbst einen gewissen Menschen, mit Namen Äneas, der seit acht Jahren zu Bett lag, welcher gelähmt war.
34 ஹே ஐநேய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்த்வாம்’ ஸ்வஸ்த²ம் அகார்ஷீத், த்வமுத்தா²ய ஸ்வஸ²ய்யாம்’ நிக்ஷிப, இத்யுக்தமாத்ரே ஸ உத³திஷ்ட²த்|
Und Petrus sprach zu ihm: Äneas! Jesus, der Christus, heilt dich; stehe auf und bette dir selbst! Und alsbald stand er auf.
35 ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா லோத்³ஸா²ரோணநிவாஸிநோ லோகா: ப்ரபு⁴ம்’ ப்ரதி பராவர்த்தந்த|
Und es sahen ihn alle, die zu Lydda und Saron wohnten, welche sich zum Herrn bekehrten.
36 அபரஞ்ச பி⁴க்ஷாதா³நாதி³ஷு நாநக்ரியாஸு நித்யம்’ ப்ரவ்ரு’த்தா யா யாபோ²நக³ரநிவாஸிநீ டாபி³தா²நாமா ஸி²ஷ்யா யாம்’ த³ர்க்காம்’ அர்தா²த்³ ஹரிணீமயுக்த்வா ஆஹ்வயந் ஸா நாரீ
In Joppe aber war eine gewisse Jüngerin, mit Namen Tabitha, was verdolmetscht heißt: Dorkas; diese war voll guter Werke und Almosen, die sie übte.
37 தஸ்மிந் ஸமயே ருக்³நா ஸதீ ப்ராணாந் அத்யஜத், ததோ லோகாஸ்தாம்’ ப்ரக்ஷால்யோபரிஸ்த²ப்ரகோஷ்டே² ஸா²யயித்வாஸ்தா²பயந்|
Es geschah aber in jenen Tagen, daß sie krank wurde und starb. Und als sie sie gewaschen hatten, legten sie sie auf den Obersaal.
38 லோத்³நக³ரம்’ யாபோ²நக³ரஸ்ய ஸமீபஸ்த²ம்’ தஸ்மாத்தத்ர பிதர ஆஸ்தே, இதி வார்த்தாம்’ ஸ்²ருத்வா தூர்ணம்’ தஸ்யாக³மநார்த²ம்’ தஸ்மிந் விநயமுக்த்வா ஸி²ஷ்யக³ணோ த்³வௌ மநுஜௌ ப்ரேஷிதவாந்|
Da aber Lydda nahe bei Joppe war, sandten die Jünger, als sie gehört hatten, daß Petrus daselbst sei, zwei Männer zu ihm und baten: Zögere nicht, zu uns zu kommen.
39 தஸ்மாத் பிதர உத்தா²ய தாப்⁴யாம்’ ஸார்த்³த⁴ம் ஆக³ச்ச²த், தத்ர தஸ்மிந் உபஸ்தி²த உபரிஸ்த²ப்ரகோஷ்ட²ம்’ ஸமாநீதே ச வித⁴வா: ஸ்வாபி⁴: ஸஹ ஸ்தி²திகாலே த³ர்க்கயா க்ரு’தாநி யாந்யுத்தரீயாணி பரிதே⁴யாநி ச தாநி ஸர்வ்வாணி தம்’ த³ர்ஸ²யித்வா ருத³த்யஸ்²சதஸ்ரு’ஷு தி³க்ஷ்வதிஷ்ட²ந்|
Petrus aber stand auf und ging mit ihnen; und als er angekommen war, führten sie ihn auf den Obersaal. Und alle Witwen traten weinend zu ihm und zeigten ihm die Leibröcke und Kleider, welche die Dorkas gemacht hatte, während sie bei ihnen war.
40 கிந்து பிதரஸ்தா: ஸர்வ்வா ப³ஹி: க்ரு’த்வா ஜாநுநீ பாதயித்வா ப்ரார்தி²தவாந்; பஸ்²சாத் ஸ²வம்’ ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டிம்’ க்ரு’த்வா கதி²தவாந், ஹே டாபீ³தே² த்வமுத்திஷ்ட², இதி வாக்ய உக்தே ஸா ஸ்த்ரீ சக்ஷுஷீ ப்ரோந்மீல்ய பிதரம் அவலோக்யோத்தா²யோபாவிஸ²த்|
Petrus aber trieb alle hinaus, kniete nieder und betete. Und er wandte sich zu dem Leichnam und sprach: Tabitha, stehe auf! Sie aber schlug ihre Augen auf, und als sie den Petrus sah, setzte sie sich auf.
41 தத: பிதரஸ்தஸ்யா: கரௌ த்⁴ரு’த்வா உத்தோல்ய பவித்ரலோகாந் வித⁴வாஸ்²சாஹூய தேஷாம்’ நிகடே ஸஜீவாம்’ தாம்’ ஸமார்பயத்|
Er aber gab ihr die Hand und richtete sie auf; er rief aber die Heiligen und die Witwen und stellte sie lebend dar.
42 ஏஷா கதா² ஸமஸ்தயாபோ²நக³ரம்’ வ்யாப்தா தஸ்மாத்³ அநேகே லோகா: ப்ரபௌ⁴ வ்யஸ்²வஸந்|
Es wurde aber durch ganz Joppe hin kund, und viele glaubten an den Herrn.
43 அபரஞ்ச பிதரஸ்தத்³யாபோ²நக³ரீயஸ்ய கஸ்யசித் ஸி²மோந்நாம்நஸ்²சர்ம்மகாரஸ்ய க்³ரு’ஹே ப³ஹுதி³நாநி ந்யவஸத்|
Es geschah aber, daß er viele Tage in Joppe blieb, bei einem gewissen Simon, einem Gerber.
