ப்ரேரிதா: 26
1 தத ஆக்³ரிப்ப: பௌலம் அவாதீ³த், நிஜாம்’ கதா²ம்’ கத²யிதும்’ துப்⁴யம் அநுமதி ர்தீ³யதே| தஸ்மாத் பௌல: கரம்’ ப்ரஸார்ய்ய ஸ்வஸ்மிந் உத்தரம் அவாதீ³த்|
Zatem Agrypa rzekł do Pawła: Pozwala ci się, abyś mówił sam od siebie. Tedy Paweł wyciągnąwszy rękę, taką sprawę dał:
2 ஹே ஆக்³ரிப்பராஜ யத்காரணாத³ஹம்’ யிஹூதீ³யைரபவாதி³தோ (அ)ப⁴வம்’ தஸ்ய வ்ரு’த்தாந்தம் அத்³ய ப⁴வத: ஸாக்ஷாந் நிவேத³யிதுமநுமதோஹம் இத³ம்’ ஸ்வீயம்’ பரமம்’ பா⁴க்³யம்’ மந்யே;
Na to wszystko, z czego mię obwiniają Żydowie, królu Agrypo! poczytam się być za szczęśliwego, iż dziś mam odpowiadać przed tobą.
3 யதோ யிஹூதீ³யலோகாநாம்’ மத்⁴யே யா யா ரீதி: ஸூக்ஷ்மவிசாராஸ்²ச ஸந்தி தேஷு ப⁴வாந் விஜ்ஞதம: ; அதஏவ ப்ரார்த²யே தை⁴ர்ய்யமவலம்ப்³ய மம நிவேத³நம்’ ஸ்²ரு’ணோது|
A zwłaszcza, żeś ty powiadom tych wszystkich, które są między Żydami, zwyczajów i sporów; przetoż cię proszę, żebyś mię cierpliwie posłuchał.
4 அஹம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரே ஸ்வதே³ஸீ²யலோகாநாம்’ மத்⁴யே திஷ்ட²ந் ஆ யௌவநகாலாத்³ யத்³ரூபம் ஆசரிதவாந் தத்³ யிஹூதீ³யலோகா: ஸர்வ்வே வித³ந்தி|
Co się tedy tknie żywota mego od młodości, jaki był od początku między narodem moim w Jeruzalemie, wiedzą wszyscy Żydowie,
5 அஸ்மாகம்’ ஸர்வ்வேப்⁴ய: ஸு²த்³த⁴தமம்’ யத் பி²ரூஸீ²யமதம்’ தத³வலம்பீ³ பூ⁴த்வாஹம்’ காலம்’ யாபிதவாந் யே ஜநா ஆ பா³ல்யகாலாந் மாம்’ ஜாநாந்தி தே ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸாக்ஷ்யம்’ யதி³ த³தா³தி தர்ஹி தா³தும்’ ஸ²க்நுவந்தி|
Będąc mi świadkami z dawna, (gdyby świadectwo wydać chcieli), iż według najdoskonalszej sekty nabożeństwa naszego żyłem, będąc Faryzeuszem.
6 கிந்து ஹே ஆக்³ரிப்பராஜ ஈஸ்²வரோ(அ)ஸ்மாகம்’ பூர்வ்வபுருஷாணாம்’ நிகடே யத்³ அங்கீ³க்ரு’தவாந் தஸ்ய ப்ரத்யாஸா²ஹேதோரஹம் இதா³நீம்’ விசாரஸ்தா²நே த³ண்டா³யமாநோஸ்மி|
A teraz o nadzieję onej obietnicy, ojcom od Boga uczynionej, stoję przed sądem;
7 தஸ்யாங்கீ³காரஸ்ய ப²லம்’ ப்ராப்தும் அஸ்மாகம்’ த்³வாத³ஸ²வம்’ஸா² தி³வாநிஸ²ம்’ மஹாயத்நாத்³ ஈஸ்²வரஸேவநம்’ க்ரு’த்வா யாம்’ ப்ரத்யாஸா²ம்’ குர்வ்வந்தி தஸ்யா: ப்ரத்யாஸா²யா ஹேதோரஹம்’ யிஹூதீ³யைரபவாதி³தோ(அ)ப⁴வம்|
Której dwanaście naszych pokoleń ustawicznie dniem i nocą służąc Bogu, mają nadzieję dostąpić; o tę nadzieję skarżą na mię Żydowie, o królu Agrypo!
8 ஈஸ்²வரோ ம்ரு’தாந் உத்தா²பயிஷ்யதீதி வாக்யம்’ யுஷ்மாகம்’ நிகடே(அ)ஸம்ப⁴வம்’ குதோ ப⁴வேத்?
Cóż za rzecz do wiary niepodobną u siebie sądzicie, że Bóg umarłe wzbudza?
9 நாஸரதீயயீஸோ² ர்நாம்நோ விருத்³த⁴ம்’ நாநாப்ரகாரப்ரதிகூலாசரணம் உசிதம் இத்யஹம்’ மநஸி யதா²ர்த²ம்’ விஜ்ஞாய
Mnieć się wprawdzie samemu zdało, żem był powinien przeciwko imieniowi Jezusa Nazareńskiego wiele przeciwnych rzeczy czynić.
10 யிரூஸா²லமநக³ரே தத³கரவம்’ ப²லத: ப்ரதா⁴நயாஜகஸ்ய நிகடாத் க்ஷமதாம்’ ப்ராப்ய ப³ஹூந் பவித்ரலோகாந் காராயாம்’ ப³த்³த⁴வாந் விஸே²ஷதஸ்தேஷாம்’ ஹநநஸமயே தேஷாம்’ விருத்³தா⁴ம்’ நிஜாம்’ ஸம்மதிம்’ ப்ரகாஸி²தவாந்|
Com też czynił w Jeruzalemie i wielem ja świętych sadzał do więzienia, wziąwszy moc od przedniejszych kapłanów; a gdy mieli być zabijani, wotowałem przeciwko nim.
11 வாரம்’ வாரம்’ ப⁴ஜநப⁴வநேஷு தேப்⁴யோ த³ண்ட³ம்’ ப்ரத³த்தவாந் ப³லாத் தம்’ த⁴ர்ம்மம்’ நிந்த³யிதவாம்’ஸ்²ச புநஸ்²ச தாந் ப்ரதி மஹாக்ரோதா⁴த்³ உந்மத்த: ஸந் விதே³ஸீ²யநக³ராணி யாவத் தாந் தாடி³தவாந்|
I po wszystkich bóżnicach częstokroć je trapiąc, przymuszałem bluźnić, a nader wściekle przeciwko nim postępując, prześladowałem je aż i do obcych miast.
12 இத்த²ம்’ ப்ரதா⁴நயாஜகஸ்ய ஸமீபாத் ஸ²க்திம் ஆஜ்ஞாபத்ரஞ்ச லப்³த்⁴வா த³ம்மேஷக்நக³ரம்’ க³தவாந்|
W czem, gdym też do Damaszku jechał, mając władzę i zlecenie od przedniejszych kapłanów,
13 ததா³ஹம்’ ஹே ராஜந் மார்க³மத்⁴யே மத்⁴யாஹ்நகாலே மம மதீ³யஸங்கி³நாம்’ லோகாநாஞ்ச சதஸ்ரு’ஷு தி³க்ஷு க³க³ணாத் ப்ரகாஸ²மாநாம்’ பா⁴ஸ்கரதோபி தேஜஸ்வதீம்’ தீ³ப்திம்’ த்³ரு’ஷ்டவாந்|
W południe, w drodze będąc, widziałem; o królu! światłość z nieba, jaśniejszą nad jasność słoneczną, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną.
14 தஸ்மாத்³ அஸ்மாஸு ஸர்வ்வேஷு பூ⁴மௌ பதிதேஷு ஸத்ஸு ஹே ஸௌ²ல ஹை ஸௌ²ல குதோ மாம்’ தாட³யஸி? கண்டகாநாம்’ முகே² பாதா³ஹநநம்’ தவ து³: ஸாத்⁴யம் இப்³ரீயபா⁴ஷயா க³தி³த ஏதாத்³ரு’ஸ² ஏக: ஸ²ப்³தோ³ மயா ஸ்²ருத: |
A gdyśmy wszyscy upadli na ziemię, usłyszałem głos mówiący do siebie, a mówiący żydowskim językiem: Saulu! Saulu! przeczże mię prześladujesz? trudno tobie przeciwko ościeniowi wierzgać.
15 ததா³ஹம்’ ப்ரு’ஷ்டவாந் ஹே ப்ரபோ⁴ கோ ப⁴வாந்? தத: ஸ கதி²தவாந் யம்’ யீஸு²ம்’ த்வம்’ தாட³யஸி ஸோஹம்’,
A jam rzekł: Ktoś jest, Panie? A on rzekł: Jam jest Jezus, którego ty prześladujesz.
16 கிந்து ஸமுத்திஷ்ட² த்வம்’ யத்³ த்³ரு’ஷ்டவாந் இத: புநஞ்ச யத்³யத் த்வாம்’ த³ர்ஸ²யிஷ்யாமி தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ கார்ய்யாணாம்’ த்வாம்’ ஸாக்ஷிணம்’ மம ஸேவகஞ்ச கர்த்தும் த³ர்ஸ²நம் அதா³ம்|
Ale wstań, a stań na nogach twoich; gdyżem ci się dlatego pokazał, abym cię uczynił sługą i świadkiem tak tych rzeczy, któreś widział, jako i innych, w których ci się pokażę.
17 விஸே²ஷதோ யிஹூதீ³யலோகேப்⁴யோ பி⁴ந்நஜாதீயேப்⁴யஸ்²ச த்வாம்’ மநோநீதம்’ க்ரு’த்வா தேஷாம்’ யதா² பாபமோசநம்’ ப⁴வதி
Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,
18 யதா² தே மயி விஸ்²வஸ்ய பவித்ரீக்ரு’தாநாம்’ மத்⁴யே பா⁴க³ம்’ ப்ராப்நுவந்தி தத³பி⁴ப்ராயேண தேஷாம்’ ஜ்ஞாநசக்ஷூம்’ஷி ப்ரஸந்நாநி கர்த்தும்’ ததா²ந்த⁴காராத்³ தீ³ப்திம்’ ப்ரதி ஸை²தாநாதி⁴காராச்ச ஈஸ்²வரம்’ ப்ரதி மதீ: பராவர்த்தயிதும்’ தேஷாம்’ ஸமீபம்’ த்வாம்’ ப்ரேஷ்யாமி|
Ku otworzeniu oczu ich, aby się nawrócili z ciemności do światłości, a z mocy szatańskiej do Boga, aby tak wzięli odpuszczenie grzechów i dział między poświęconymi przez wiarę, która jest w mię.
19 ஹே ஆக்³ரிப்பராஜ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸ்வர்கீ³யப்ரத்யாதே³ஸ²ம்’ அக்³ராஹ்யம் அக்ரு’த்வாஹம்’
Przetoż, o królu Agrypo! nie byłem nieposłusznym temu niebieskiemu widzeniu.
20 ப்ரத²மதோ த³ம்மேஷக்நக³ரே ததோ யிரூஸா²லமி ஸர்வ்வஸ்மிந் யிஹூதீ³யதே³ஸே² அந்யேஷு தே³ஸே²ஷு ச யேந லோகா மதிம்’ பராவர்த்த்ய ஈஸ்²வரம்’ ப்ரதி பராவர்த்தயந்தே, மந: பராவர்த்தநயோக்³யாநி கர்ம்மாணி ச குர்வ்வந்தி தாத்³ரு’ஸ²ம் உபதே³ஸ²ம்’ ப்ரசாரிதவாந்|
Ale najprzód tym, którzy są w Damaszku i w Jeruzalemie, i we wszystkiej krainie Judzkiej, i poganom opowiadałem, aby pokutowali i nawrócili się do Boga, czyniąc uczynki godne pokuty.
21 ஏதத்காரணாத்³ யிஹூதீ³யா மத்⁴யேமந்தி³ரம்’ மாம்’ த்⁴ரு’த்வா ஹந்தும் உத்³யதா: |
Dla tych rzeczy Żydowie w kościele mię pojmawszy, chcieli mię zabić.
22 ததா²பி க்²ரீஷ்டோ து³: க²ம்’ பு⁴க்த்வா ஸர்வ்வேஷாம்’ பூர்வ்வம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²ய நிஜதே³ஸீ²யாநாம்’ பி⁴ந்நதே³ஸீ²யாநாஞ்ச ஸமீபே தீ³ப்திம்’ ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி
Ale za pomocą Bożą jeszcze aż do dnia tego stoję, świadcząc i małemu, i wielkiemu, nic nie mówiąc oprócz tego, co opowiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stać miało;
23 ப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணோ மூஸாஸ்²ச பா⁴விகார்ய்யஸ்ய யதி³த³ம்’ ப்ரமாணம் அத³து³ரேதத்³ விநாந்யாம்’ கதா²ம்’ ந கத²யித்வா ஈஸ்²வராத்³ அநுக்³ரஹம்’ லப்³த்⁴வா மஹதாம்’ க்ஷுத்³ராணாஞ்ச ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸமீபே ப்ரமாணம்’ த³த்த்வாத்³ய யாவத் திஷ்டா²மி|
To jest, iż Chrystus miał cierpieć, a będąc pierwszym z zmartwychwstania opowiadać miał światłość ludowi temu i poganom.
24 தஸ்யமாம்’ கதா²ம்’ நிஸ²ம்ய பீ²ஷ்ட உச்சை: ஸ்வரேண கதி²தவாந் ஹே பௌல த்வம் உந்மத்தோஸி ப³ஹுவித்³யாப்⁴யாஸேந த்வம்’ ஹதஜ்ஞாநோ ஜாத: |
To gdy on ku obronie swojej powiedział, rzekł Festus głosem wielkim: Szalejesz Pawle! wielka nauka przywodzi cię do szaleństwa.
25 ஸ உக்தவாந் ஹே மஹாமஹிம பீ²ஷ்ட நாஹம் உந்மத்த: கிந்து ஸத்யம்’ விவேசநீயஞ்ச வாக்யம்’ ப்ரஸ்தௌமி|
Ale on rzekł: Nie szaleję, najmożniejszy Feście! aleć prawdziwe i zdrowe słowa powiadam.
26 யஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ அக்ஷோப⁴: ஸந் கதா²ம்’ கத²யாமி ஸ ராஜா தத்³வ்ரு’த்தாந்தம்’ ஜாநாதி தஸ்ய ஸமீபே கிமபி கு³ப்தம்’ நேதி மயா நிஸ்²சிதம்’ பு³த்⁴யதே யதஸ்தத்³ விஜநே ந க்ரு’தம்’|
Wie bowiem i król o tych rzeczach, przed którym bezpiecznie mówię, gdyż nie tuszę, aby co z tych rzeczy u niego było tajno, ponieważ się to nie w kącie działo.
27 ஹே ஆக்³ரிப்பராஜ ப⁴வாந் கிம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணோக்தாநி வாக்யாநி ப்ரத்யேதி? ப⁴வாந் ப்ரத்யேதி தத³ஹம்’ ஜாநாமி|
Wierzysz, królu Agrypo! prorokom? Wiem, iż wierzysz.
28 தத ஆக்³ரிப்ப: பௌலம் அபி⁴ஹிதவாந் த்வம்’ ப்ரவ்ரு’த்திம்’ ஜநயித்வா ப்ராயேண மாமபி க்²ரீஷ்டீயம்’ கரோஷி|
Zatem Agrypa rzekł do Pawła: Mało byś mnie nie namówił, żebym został chrześcijaninem.
29 தத: ஸோ(அ)வாதீ³த் ப⁴வாந் யே யே லோகாஸ்²ச மம கதா²ம் அத்³ய ஸ்²ரு’ண்வந்தி ப்ராயேண இதி நஹி கிந்த்வேதத் ஸ்²ரு’ங்க²லப³ந்த⁴நம்’ விநா ஸர்வ்வதா² தே ஸர்வ்வே மாத்³ரு’ஸா² ப⁴வந்த்விதீஸ்²வஸ்ய ஸமீபே ப்ரார்த²யே(அ)ஹம்|
Ale Paweł rzekł: Życzyłbym od Boga, aby i w mału, i w wielu, nie tylko ty, ale i wszyscy, którzy mię dziś słuchają, stali się takimi, jakim i ja jest, oprócz tych związek.
30 ஏதஸ்யாம்’ கதா²யாம்’ கதி²தாயாம்’ ஸ ராஜா ஸோ(அ)தி⁴பதி ர்ப³ர்ணீகீ ஸபா⁴ஸ்தா² லோகாஸ்²ச தஸ்மாத்³ உத்தா²ய
A gdy on to rzekł, wstał król i starosta, i Bernice, i ci, którzy siedzieli z nim.
31 கோ³பநே பரஸ்பரம்’ விவிச்ய கதி²தவந்த ஏஷ ஜநோ ப³ந்த⁴நார்ஹம்’ ப்ராணஹநநார்ஹம்’ வா கிமபி கர்ம்ம நாகரோத்|
A ustąpiwszy na stronę, rzekli jedni do drugich, mówiąc: Nic godnego śmierci albo więzienia nie czyni ten człowiek.
32 தத ஆக்³ரிப்ப: பீ²ஷ்டம் அவத³த், யத்³யேஷ மாநுஷ: கைஸரஸ்ய நிகடே விசாரிதோ ப⁴விதும்’ ந ப்ரார்த²யிஷ்யத் தர்ஹி முக்தோ ப⁴விதும் அஸ²க்ஷ்யத்|
Lecz Agrypa rzekł do Festa: Mógł ten człowiek być uwolniony, by był do cesarza nie apelował.
