ப்ரேரிதா: 2
1 அபரஞ்ச நிஸ்தாரோத்ஸவாத் பரம்’ பஞ்சாஸ²த்தமே தி³நே ஸமுபஸ்தி²தே ஸதி தே ஸர்வ்வே ஏகாசித்தீபூ⁴ய ஸ்தா²ந ஏகஸ்மிந் மிலிதா ஆஸந்|
Og da pinsefestens dag var kommet, var de alle samlet på samme sted.
2 ஏதஸ்மிந்நேவ ஸமயே(அ)கஸ்மாத்³ ஆகாஸா²த் ப்ரசண்டா³த்யுக்³ரவாயோ: ஸ²ப்³த³வத்³ ஏக: ஸ²ப்³த³ ஆக³த்ய யஸ்மிந் க்³ரு’ஹே த உபாவிஸ²ந் தத்³ க்³ரு’ஹம்’ ஸமஸ்தம்’ வ்யாப்நோத்|
Og med ett kom det en lyd fra himmelen som av et fremfarende veldig vær og fylte hele huset der de satt.
3 தத: பரம்’ வஹ்நிஸி²கா²ஸ்வரூபா ஜிஹ்வா: ப்ரத்யக்ஷீபூ⁴ய விப⁴க்தா: ஸத்ய: ப்ரதிஜநோர்த்³த்⁴வே ஸ்த²கி³தா அபூ⁴வந்|
Og det viste sig for dem tunger likesom av ild, som skilte sig og satte sig på enhver av dem.
4 தஸ்மாத் ஸர்வ்வே பவித்ரேணாத்மநா பரிபூர்ணா: ஸந்த ஆத்மா யதா² வாசிதவாந் தத³நுஸாரேணாந்யதே³ஸீ²யாநாம்’ பா⁴ஷா உக்தவந்த: |
Da blev de alle fylt med den Hellige Ånd, og de begynte å tale med andre tunger, alt efter som Ånden gav dem å tale.
5 தஸ்மிந் ஸமயே ப்ரு’தி²வீஸ்த²ஸர்வ்வதே³ஸே²ப்⁴யோ யிஹூதீ³யமதாவலம்பி³நோ ப⁴க்தலோகா யிரூஸா²லமி ப்ராவஸந்;
Nu bodde det i Jerusalem jøder, gudfryktige menn fra alle folkeslag under himmelen.
6 தஸ்யா: கதா²யா: கிம்’வத³ந்த்யா ஜாதத்வாத் ஸர்வ்வே லோகா மிலித்வா நிஜநிஜபா⁴ஷயா ஸி²ஷ்யாணாம்’ கதா²கத²நம்’ ஸ்²ருத்வா ஸமுத்³விக்³நா அப⁴வந்|
Da nu denne lyd kom, strømmet hopen sammen og blev forvirret, fordi de hørte dem tale enhver på sitt eget mål;
7 ஸர்வ்வஏவ விஸ்மயாபந்நா ஆஸ்²சர்ய்யாந்விதாஸ்²ச ஸந்த: பரஸ்பரம்’ உக்தவந்த: பஸ்²யத யே கதா²ம்’ கத²யந்தி தே ஸர்வ்வே கா³லீலீயலோகா: கிம்’ ந ப⁴வந்தி?
og de blev forferdet og undret sig, og sa: Men er ikke alle disse som taler, galileere?
8 தர்ஹி வயம்’ ப்ரத்யேகஸ²: ஸ்வஸ்வஜந்மதே³ஸீ²யபா⁴ஷாபி⁴: கதா² ஏதேஷாம்’ ஸ்²ரு’ணும: கிமித³ம்’?
Hvorledes går det da til at vi alle hører vårt eget mål, som vi er født i,
9 பார்தீ²-மாதீ³-அராம்நஹரயிம்தே³ஸ²நிவாஸிமநோ யிஹூதா³-கப்பத³கியா-பந்த-ஆஸி²யா-
vi partere og medere og elamitter, og vi som bor i Mesopotamia og Judea og Kappadokia, Pontus og Asia,
10 ப்²ருகி³யா-பம்பு²லியா-மிஸரநிவாஸிந: குரீணீநிகடவர்த்திலூபீ³யப்ரதே³ஸ²நிவாஸிநோ ரோமநக³ராத்³ ஆக³தா யிஹூதீ³யலோகா யிஹூதீ³யமதக்³ராஹிண: க்ரீதீயா அராபீ³யாத³யோ லோகாஸ்²ச யே வயம்
Frygia og Pamfylia, Egypten og landskapene i Libya ved Kyrene, og vi tilreisende fra Rom,
11 அஸ்மாகம்’ நிஜநிஜபா⁴ஷாபி⁴ரேதேஷாம் ஈஸ்²வரீயமஹாகர்ம்மவ்யாக்²யாநம்’ ஸ்²ரு’ணும: |
både jøder og tilhengere av jødenes tro, kretere og arabere: vi hører dem tale om Guds store gjerninger på våre tungemål?
12 இத்த²ம்’ தே ஸர்வ்வஏவ விஸ்மயாபந்நா: ஸந்தி³க்³த⁴சித்தா: ஸந்த: பரஸ்பரமூசு: , அஸ்ய கோ பா⁴வ: ?
Men de blev alle forferdet og var rådville, og de sa til hverandre: Hvad kan dette være?
13 அபரே கேசித் பரிஹஸ்ய கதி²தவந்த ஏதே நவீநத்³ராக்ஷாரஸேந மத்தா அப⁴வந்|
Men andre sa spottende: De er fulle av søt vin!
14 ததா³ பிதர ஏகாத³ஸ²பி⁴ ர்ஜநை: ஸாகம்’ திஷ்ட²ந் தால்லோகாந் உச்சை: காரம் அவத³த், ஹே யிஹூதீ³யா ஹே யிரூஸா²லம்நிவாஸிந: ஸர்வ்வே, அவதா⁴நம்’ க்ரு’த்வா மதீ³யவாக்யம்’ பு³த்⁴யத்⁴வம்’|
Da stod Peter frem med de elleve, og løftet sin røst og talte til dem: I jødiske menn og alle I som bor i Jerusalem! Dette være eder vitterlig, og lån øre til mine ord!
15 இதா³நீம் ஏகயாமாத்³ அதி⁴கா வேலா நாஸ்தி தஸ்மாத்³ யூயம்’ யத்³ அநுமாத² மாநவா இமே மத்³யபாநேந மத்தாஸ்தந்ந|
For disse er ikke drukne, således som I mener; det er jo bare den tredje time på dagen;
16 கிந்து யோயேல்ப⁴விஷ்யத்³வக்த்ரைதத்³வாக்யமுக்தம்’ யதா²,
men dette er det som er sagt ved profeten Joel:
17 ஈஸ்²வர: கத²யாமாஸ யுகா³ந்தஸமயே த்வஹம்| வர்ஷிஷ்யாமி ஸ்வமாத்மாநம்’ ஸர்வ்வப்ராண்யுபரி த்⁴ருவம்| பா⁴விவாக்யம்’ வதி³ஷ்யந்தி கந்யா: புத்ராஸ்²ச வஸ்துத: | ப்ரத்யாதே³ஸ²ஞ்ச ப்ராப்ஸ்யந்தி யுஷ்மாகம்’ யுவமாநவா: | ததா² ப்ராசீநலோகாஸ்து ஸ்வப்நாந் த்³ரக்ஷ்யந்தி நிஸ்²சிதம்’|
Og det skal skje i de siste dager, sier Gud, da vil jeg utgyde av min Ånd over alt kjød, og eders sønner og eders døtre skal tale profetiske ord, og eders unge menn skal se syner, og eders oldinger ha drømmer;
18 வர்ஷிஷ்யாமி ததா³த்மாநம்’ தா³ஸதா³ஸீஜநோபிரி| தேநைவ பா⁴விவாக்யம்’ தே வதி³ஷ்யந்தி ஹி ஸர்வ்வஸ²: |
ja, endog over mine træler og over mine trælkvinner vil jeg i hine dager utgyde av min Ånd, og de skal tale profetiske ord.
19 ஊர்த்³த்⁴வஸ்தே² க³க³ணே சைவ நீசஸ்தே² ப்ரு’தி²வீதலே| ஸோ²ணிதாநி ப்³ரு’ஹத்³பா⁴நூந் க⁴நதூ⁴மாதி³காநி ச| சிஹ்நாநி த³ர்ஸ²யிஷ்யாமி மஹாஸ்²சர்ய்யக்ரியாஸ்ததா²|
Og jeg vil la under skje på himmelen i det høie, og tegn på jorden i det lave: blod og ild og røkskyer;
20 மஹாப⁴யாநகஸ்யைவ தத்³தி³நஸ்ய பரேஸி²து: | புராக³மாத்³ ரவி: க்ரு’ஷ்ணோ ரக்தஸ்²சந்த்³ரோ ப⁴விஷ்யத: |
solen skal bli til mørke og månen til blod, før Herrens dag kommer, den store og herlige.
21 கிந்து ய: பரமேஸ²ஸ்ய நாம்நி ஸம்ப்ரார்த²யிஷ்யதே| ஸஏவ மநுஜோ நூநம்’ பரித்ராதோ ப⁴விஷ்யதி||
Og det skal skje: Hver den som påkaller Herrens navn, han skal bli frelst.
22 அதோ ஹே இஸ்ராயேல்வம்’ஸீ²யலோகா: ஸர்வ்வே கதா²யாமேதஸ்யாம் மநோ நித⁴த்³த்⁴வம்’ நாஸரதீயோ யீஸு²ரீஸ்²வரஸ்ய மநோநீத: புமாந் ஏதத்³ ஈஸ்²வரஸ்தத்க்ரு’தைராஸ்²சர்ய்யாத்³பு⁴தகர்ம்மபி⁴ ர்லக்ஷணைஸ்²ச யுஷ்மாகம்’ ஸாக்ஷாதே³வ ப்ரதிபாதி³தவாந் இதி யூயம்’ ஜாநீத²|
Israelittiske menn! hør disse ord: Jesus fra Nasaret, en mann som var blitt utpekt for eder av Gud ved kraftige gjerninger og under og tegn, som Gud gjorde ved ham midt iblandt eder, således som I selv vet,
23 தஸ்மிந் யீஸௌ² ஈஸ்²வரஸ்ய பூர்வ்வநிஸ்²சிதமந்த்ரணாநிரூபணாநுஸாரேண ம்ரு’த்யௌ ஸமர்பிதே ஸதி யூயம்’ தம்’ த்⁴ரு’த்வா து³ஷ்டலோகாநாம்’ ஹஸ்தை: க்ருஸே² விதி⁴த்வாஹத|
han som blev forrådt efter Guds besluttede råd og forutviden, ham slo I ihjel, idet I naglet ham til korset ved urettferdiges hender;
24 கிந்த்வீஸ்²வரஸ்தம்’ நித⁴நஸ்ய ப³ந்த⁴நாந்மோசயித்வா உத³ஸ்தா²பயத் யத: ஸ ம்ரு’த்யுநா ப³த்³த⁴ஸ்திஷ்ட²தீதி ந ஸம்ப⁴வதி|
men Gud opreiste ham, idet han løste dødens veer, eftersom det ikke var mulig at han kunde holdes av den.
25 ஏதஸ்திந் தா³யூத³பி கதி²தவாந் யதா², ஸர்வ்வதா³ மம ஸாக்ஷாத்தம்’ ஸ்தா²பய பரமேஸ்²வரம்’| ஸ்தி²தே மத்³த³க்ஷிணே தஸ்மிந் ஸ்க²லிஷ்யாமி த்வஹம்’ நஹி|
For David sier om ham: Jeg hadde alltid Herren for mine øine, for han er ved min høire hånd, forat jeg ikke skal rokkes;
26 ஆநந்தி³ஷ்யதி தத்³தே⁴தோ ர்மாமகீநம்’ மநஸ்து வை| ஆஹ்லாதி³ஷ்யதி ஜிஹ்வாபி மதீ³யா து ததை²வ ச| ப்ரத்யாஸ²யா ஸ²ரீரந்து மதீ³யம்’ வைஸ²யிஷ்யதே|
derfor gledet mitt hjerte sig og min tunge jublet, ja endog mitt kjød skal legge sig til hvile med håp;
27 பரலோகே யதோ ஹேதோஸ்த்வம்’ மாம்’ நைவ ஹி த்யக்ஷ்யஸி| ஸ்வகீயம்’ புண்யவந்தம்’ த்வம்’ க்ஷயிதும்’ நைவ தா³ஸ்யஸி| ஏவம்’ ஜீவநமார்க³ம்’ த்வம்’ மாமேவ த³ர்ஸ²யிஷ்யஸி| (Hadēs g86)
for du skal ikke forlate min sjel i dødsriket, ei heller skal du overgi din hellige til å se tilintetgjørelse; (Hadēs g86)
28 ஸ்வஸம்முகே² ய ஆநந்தோ³ த³க்ஷிணே ஸ்வஸ்ய யத் ஸுக²ம்’| அநந்தம்’ தேந மாம்’ பூர்ணம்’ கரிஷ்யஸி ந ஸம்’ஸ²ய: ||
du kunngjorde mig livets veier, du skal fylle mig med glede for ditt åsyn.
29 ஹே ப்⁴ராதரோ(அ)ஸ்மாகம்’ தஸ்ய பூர்வ்வபுருஷஸ்ய தா³யூத³: கதா²ம்’ ஸ்பஷ்டம்’ கத²யிதும்’ மாம் அநுமந்யத்⁴வம்’, ஸ ப்ராணாந் த்யக்த்வா ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பிதோப⁴வத்³ அத்³யாபி தத் ஸ்²மஸா²நம் அஸ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ வித்³யதே|
Brødre! la mig få lov til å tale med frimodighet til eder om patriarken David, at han både døde og blev begravet, og hans grav er iblandt oss den dag idag;
30 ப²லதோ லௌகிகபா⁴வேந தா³யூதோ³ வம்’ஸே² க்²ரீஷ்டம்’ ஜந்ம க்³ராஹயித்வா தஸ்யைவ ஸிம்’ஹாஸநே ஸமுவேஷ்டும்’ தமுத்தா²பயிஷ்யதி பரமேஸ்²வர: ஸ²பத²ம்’ குத்வா தா³யூத³: ஸமீப இமம் அங்கீ³காரம்’ க்ரு’தவாந்,
da han nu var en profet og visste at Gud med en ed hadde tilsvoret ham at av hans lends frukt vilde han sette en på hans trone,
31 இதி ஜ்ஞாத்வா தா³யூத்³ ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³ ஸந் ப⁴விஷ்யத்காலீயஜ்ஞாநேந க்²ரீஷ்டோத்தா²நே கதா²மிமாம்’ கத²யாமாஸ யதா² தஸ்யாத்மா பரலோகே ந த்யக்ஷ்யதே தஸ்ய ஸ²ரீரஞ்ச ந க்ஷேஷ்யதி; (Hadēs g86)
så var det om Messias' opstandelse han fremsynt talte det ord at han ikke blev forlatt i dødsriket, ei heller så hans kjød tilintetgjørelse. (Hadēs g86)
32 அத: பரமேஸ்²வர ஏநம்’ யீஸு²ம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத³ஸ்தா²பயத் தத்ர வயம்’ ஸர்வ்வே ஸாக்ஷிண ஆஸ்மஹே|
Denne Jesus opreiste Gud, som vi alle er vidner om.
33 ஸ ஈஸ்²வரஸ்ய த³க்ஷிணகரேணோந்நதிம்’ ப்ராப்ய பவித்ர ஆத்மிந பிதா யமங்கீ³காரம்’ க்ரு’தவாந் தஸ்ய ப²லம்’ ப்ராப்ய யத் பஸ்²யத² ஸ்²ரு’ணுத² ச தத³வர்ஷத்|
Efterat han nu er ophøiet ved Guds høire hånd og av sin Fader har fått den Hellige Ånd, som var lovt, så utgjød han dette som I både ser og hører.
34 யதோ தா³யூத்³ ஸ்வர்க³ம்’ நாருரோஹ கிந்து ஸ்வயம் இமாம்’ கதா²ம் அகத²யத்³ யதா², மம ப்ரபு⁴மித³ம்’ வாக்யமவத³த் பரமேஸ்²வர: |
For David fór ikke op til himmelen, men han sier selv: Herren sa til min herre: Sett dig ved min høire hånd,
35 தவ ஸ²த்ரூநஹம்’ யாவத் பாத³பீட²ம்’ கரோமி ந| தாவத் காலம்’ மதீ³யே த்வம்’ த³க்ஷவார்ஸ்²வ உபாவிஸ²|
til jeg får lagt dine fiender til skammel for dine føtter!
36 அதோ யம்’ யீஸு²ம்’ யூயம்’ க்ருஸே²(அ)ஹத பரமேஸ்²வரஸ்தம்’ ப்ரபு⁴த்வாபி⁴ஷிக்தத்வபதே³ ந்யயும்’க்தேதி இஸ்ராயேலீயா லோகா நிஸ்²சிதம்’ ஜாநந்து|
Så skal da hele Israels hus vite for visst at Gud har gjort ham både til Herre og til Messias, denne Jesus som I korsfestet.
37 ஏதாத்³ரு’ஸீ²ம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தேஷாம்’ ஹ்ரு’த³யாநாம்’ விதீ³ர்ணத்வாத் தே பிதராய தத³ந்யப்ரேரிதேப்⁴யஸ்²ச கதி²தவந்த: , ஹே ப்⁴ராத்ரு’க³ண வயம்’ கிம்’ கரிஷ்யாம: ?
Men da de hørte dette, stakk det dem i hjertet, og de sa til Peter og de andre apostler: Hvad skal vi gjøre, brødre?
38 தத: பிதர: ப்ரத்யவத³த்³ யூயம்’ ஸர்வ்வே ஸ்வம்’ ஸ்வம்’ மந: பரிவர்த்தயத்⁴வம்’ ததா² பாபமோசநார்த²ம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா மஜ்ஜிதாஸ்²ச ப⁴வத, தஸ்மாத்³ தா³நரூபம்’ பரித்ரம் ஆத்மாநம்’ லப்ஸ்யத²|
Peter sa da til dem: Omvend eder, og enhver av eder la sig døpe på Jesu Kristi navn til syndenes forlatelse, så skal I få den Hellige Ånds gave!
39 யதோ யுஷ்மாகம்’ யுஷ்மத்ஸந்தாநாநாஞ்ச தூ³ரஸ்த²ஸர்வ்வலோகாநாஞ்ச நிமித்தம் அர்தா²த்³ அஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யாவதோ லாகாந் ஆஹ்வாஸ்யதி தேஷாம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ நிமித்தம் அயமங்கீ³கார ஆஸ்தே|
For løftet hører eder til og eders barn og alle dem som er langt borte, så mange som Herren vår Gud kaller til.
40 ஏதத³ந்யாபி⁴ ர்ப³ஹுகதா²பி⁴: ப்ரமாணம்’ த³த்வாகத²யத் ஏதேப்⁴யோ விபத²கா³மிப்⁴யோ வர்த்தமாநலோகேப்⁴ய: ஸ்வாந் ரக்ஷத|
Og med flere andre ord vidnet han og formante dem, idet han sa: La eder frelse fra denne vanartede slekt!
41 தத: பரம்’ யே ஸாநந்தா³ஸ்தாம்’ கதா²ம் அக்³ரு’ஹ்லந் தே மஜ்ஜிதா அப⁴வந்| தஸ்மிந் தி³வஸே ப்ராயேண த்ரீணி ஸஹஸ்ராணி லோகாஸ்தேஷாம்’ ஸபக்ஷா: ஸந்த:
De som nu tok imot hans ord, blev døpt, og det blev på den dag lagt til omkring tre tusen sjeler.
42 ப்ரேரிதாநாம் உபதே³ஸே² ஸங்க³தௌ பூபப⁴ஞ்ஜநே ப்ரார்த²நாஸு ச மந: ஸம்’யோக³ம்’ க்ரு’த்வாதிஷ்ட²ந்|
Og de holdt trolig fast ved apostlenes lære og ved samfundet, ved brøds-brytelsen og ved bønnene.
43 ப்ரேரிதை ர்நாநாப்ரகாரலக்ஷணேஷு மஹாஸ்²சர்ய்யகர்மமஸு ச த³ர்ஸி²தேஷு ஸர்வ்வலோகாநாம்’ ப⁴யமுபஸ்தி²தம்’|
Og det kom frykt over hver sjel, og mange under og tegn blev gjort ved apostlene.
44 விஸ்²வாஸகாரிண: ஸர்வ்வ ச ஸஹ திஷ்ட²நத: | ஸ்வேஷாம்’ ஸர்வ்வா: ஸம்பத்தீ: ஸாதா⁴ரண்யேந ஸ்தா²பயித்வாபு⁴ஞ்ஜத|
Og alle de troende holdt sig sammen og hadde alt felles,
45 ப²லதோ க்³ரு’ஹாணி த்³ரவ்யாணி ச ஸர்வ்வாணி விக்ரீய ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸ்வஸ்வப்ரயோஜநாநுஸாரேண விப⁴ஜ்ய ஸர்வ்வேப்⁴யோ(அ)த³த³ந்|
og sine eiendeler og sitt gods solgte de og delte det ut til alle, efter som nogen hadde trang til,
46 ஸர்வ்வ ஏகசித்தீபூ⁴ய தி³நே தி³நே மந்தி³ரே ஸந்திஷ்ட²மாநா க்³ரு’ஹே க்³ரு’ஹே ச பூபாநப⁴ஞ்ஜந்த ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ குர்வ்வந்தோ லோகை: ஸமாத்³ரு’தா: பரமாநந்தே³ந ஸரலாந்த: கரணேந போ⁴ஜநம்’ பாநஞ்சகுர்வ்வந்|
og idet de samdrektig hver dag stadig søkte templet og brøt brødet hjemme, nøt de sin mat med fryd og hjertets enfold,
47 பரமேஸ்²வரோ தி³நே தி³நே பரித்ராணபா⁴ஜநை ர்மண்ட³லீம் அவர்த்³த⁴யத்|
idet de lovet Gud og hadde yndest hos hele folket. Og Herren la hver dag dem som lot sig frelse, til menigheten.
