ப்ரேரிதா: 12
1 தஸ்மிந் ஸமயே ஹேரோத்³ராஜோ மண்ட³ல்யா: கியஜ்ஜநேப்⁴யோ து³: க²ம்’ தா³தும்’ ப்ராரப⁴த்|
Vers ce temps-là, le roi Hérode se mit à maltraiter quelques-uns des membres de l'Église.
2 விஸே²ஷதோ யோஹந: ஸோத³ரம்’ யாகூப³ம்’ கரவாலாகா⁴தேந் ஹதவாந்|
Il fit mourir par l'épée Jacques, frère de Jean;
3 தஸ்மாத்³ யிஹூதீ³யா: ஸந்துஷ்டா அப⁴வந் இதி விஜ்ஞாய ஸ பிதரமபி த⁴ர்த்தும்’ க³தவாந்|
et, voyant que cela était agréable aux Juifs, il fit aussi arrêter Pierre. C'était pendant les jours des pains sans levain.
4 ததா³ கிண்வஸூ²ந்யபூபோத்ஸவஸமய உபாதிஷ்டத்; அத உத்ஸவே க³தே ஸதி லோகாநாம்’ ஸமக்ஷம்’ தம்’ ப³ஹிராநேய்யாமீதி மநஸி ஸ்தி²ரீக்ரு’த்ய ஸ தம்’ தா⁴ரயித்வா ரக்ஷ்ணார்த²ம் யேஷாம் ஏகைகஸம்’கே⁴ சத்வாரோ ஜநா: ஸந்தி தேஷாம்’ சதுர்ணாம்’ ரக்ஷகஸம்’கா⁴நாம்’ ஸமீபே தம்’ ஸமர்ப்ய காராயாம்’ ஸ்தா²பிதவாந்|
Après l'avoir fait saisir et mettre en prison, il le donna à garder à quatre escouades, de quatre soldats chacune. Son intention était de le faire comparaître devant le peuple, après la Pâque.
5 கிந்தும்’ பிதரஸ்ய காராஸ்தி²திகாரணாத் மண்ட³ல்யா லோகா அவிஸ்²ராமம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸமீபே ப்ரார்த²யந்த|
Pierre était donc gardé dans la prison, et l'Église ne cessait d'adresser à Dieu des prières pour lui.
6 அநந்தரம்’ ஹேரோதி³ தம்’ ப³ஹிராநாயிதும்’ உத்³யதே ஸதி தஸ்யாம்’ ராத்ரௌ பிதரோ ரக்ஷகத்³வயமத்⁴யஸ்தா²நே ஸ்²ரு’ங்க²லத்³வயேந ப³த்³த்⁴வ: ஸந் நித்³ரித ஆஸீத், தௌ³வாரிகாஸ்²ச காராயா: ஸம்முகே² திஷ்ட²நதோ த்³வாரம் அரக்ஷிஷு: |
Or, la nuit qui précéda le jour où Hérode devait le faire comparaître, Pierre, chargé de deux chaînes, dormait entre deux soldats; et des sentinelles, devant la porte, gardaient la prison.
7 ஏதஸ்மிந் ஸமயே பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³தே ஸமுபஸ்தி²தே காரா தீ³ப்திமதீ ஜாதா; தத: ஸ தூ³த: பிதரஸ்ய குக்ஷாவாவாதம்’ க்ரு’த்வா தம்’ ஜாக³ரயித்வா பா⁴ஷிதவாந் தூர்ணமுத்திஷ்ட²; ததஸ்தஸ்ய ஹஸ்தஸ்த²ஸ்²ரு’ங்க²லத்³வயம்’ க³லத் பதிதம்’|
Tout à coup survint un ange du Seigneur, et une lumière resplendit dans le cachot. L'ange réveilla Pierre en le frappant au côté, et lui dit: Lève-toi vite! Et les chaînes tombèrent de ses mains.
8 ஸ தூ³தஸ்தமவத³த், ப³த்³த⁴கடி: ஸந் பாத³யோ: பாது³கே அர்பய; தேந ததா² க்ரு’தே ஸதி தூ³தஸ்தம் உக்தவாந் கா³த்ரீயவஸ்த்ரம்’ கா³த்ரே நிதா⁴ய மம பஸ்²சாத்³ ஏஹி|
L'ange lui dit ensuite: Mets ta ceinture et tes sandales. Pierre obéit. L'ange ajouta: Mets ton manteau et suis-moi.
9 தத: பிதரஸ்தஸ்ய பஸ்²சாத்³ வ்ரஜந ப³ஹிரக³ச்ச²த், கிந்து தூ³தேந கர்ம்மைதத் க்ரு’தமிதி ஸத்யமஜ்ஞாத்வா ஸ்வப்நத³ர்ஸ²நம்’ ஜ்ஞாதவாந்|
Pierre sortit et le suivit; il ne comprenait pas que ce que l'ange faisait fût réel, mais il croyait à une vision.
10 இத்த²ம்’ தௌ ப்ரத²மாம்’ த்³விதீயாஞ்ச காராம்’ லங்கி⁴த்வா யேந லௌஹநிர்ம்மிதத்³வாரேண நக³ரம்’ க³ம்யதே தத்ஸமீபம்’ ப்ராப்நுதாம்’; ததஸ்தஸ்ய கவாடம்’ ஸ்வயம்’ முக்தமப⁴வத் ததஸ்தௌ தத்ஸ்தா²நாத்³ ப³ஹி ர்பூ⁴த்வா மார்கை³கஸ்ய ஸீமாம்’ யாவத்³ க³தௌ; ததோ(அ)கஸ்மாத் ஸ தூ³த: பிதரம்’ த்யக்தவாந்|
Quand ils eurent passé la première garde, puis la seconde, ils arrivèrent à la porte de fer qui donne sur la ville. Cette porte s'ouvrit devant eux d'elle-même, et, étant sortis, ils s'avancèrent dans une rue. Aussitôt l'ange le quitta.
11 ததா³ ஸ சேதநாம்’ ப்ராப்ய கதி²தவாந் நிஜதூ³தம்’ ப்ரஹித்ய பரமேஸ்²வரோ ஹேரோதோ³ ஹஸ்தாத்³ யிஹூதீ³யலோகாநாம்’ ஸர்வ்வாஸா²யாஸ்²ச மாம்’ ஸமுத்³த்⁴ரு’தவாந் இத்யஹம்’ நிஸ்²சயம்’ ஜ்ஞாதவாந்|
Alors Pierre revint à lui et dit: Maintenant, je reconnais vraiment que le Seigneur a envoyé son ange, et qu'il m'a délivré de la main d'Hérode et de tous les maux dont le peuple juif me menaçait.
12 ஸ விவிச்ய மார்கநாம்ரா விக்²யாதஸ்ய யோஹநோ மாது ர்மரியமோ யஸ்மிந் க்³ரு’ஹே ப³ஹவ: ஸம்பூ⁴ய ப்ரார்த²யந்த தந்நிவேஸ²நம்’ க³த: |
Après avoir réfléchi, il se rendit à la maison de Marie, mère de Jean, surnommé Marc, où plusieurs personnes étaient assemblées et priaient.
13 பிதரேண ப³ஹிர்த்³வார ஆஹதே ஸதி ரோதா³நாமா பா³லிகா த்³ரஷ்டும்’ க³தா|
Quand il eut frappé à la porte du vestibule, une servante, nommée Rhode, vint écouter;
14 தத: பிதரஸ்ய ஸ்வரம்’ ஸ்²ருவா ஸா ஹர்ஷயுக்தா ஸதீ த்³வாரம்’ ந மோசயித்வா பிதரோ த்³வாரே திஷ்ட²தீதி வார்த்தாம்’ வக்தும் அப்⁴யந்தரம்’ தா⁴வித்வா க³தவதீ|
puis, ayant reconnu la voix de Pierre, dans sa joie, au lieu d'ouvrir la porte, elle courut annoncer que Pierre était devant la porte d'entrée.
15 தே ப்ராவோசந் த்வமுந்மத்தா ஜாதாஸி கிந்து ஸா முஹுர்முஹுருக்தவதீ ஸத்யமேவைதத்|
Ils lui dirent: Tu es folle! Mais elle soutenait qu'il en était ainsi. Ils dirent alors: C'est son ange.
16 ததா³ தே கதி²தவந்தஸ்தர்ஹி தஸ்ய தூ³தோ ப⁴வேத்|
Cependant Pierre continuait à frapper. Quand ils eurent ouvert, ils le virent et furent saisis d'étonnement.
17 பிதரோ த்³வாரமாஹதவாந் ஏதஸ்மிந்நந்தரே த்³வாரம்’ மோசயித்வா பிதரம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா விஸ்மயம்’ ப்ராப்தா: |
Mais lui, leur ayant, de la main, fait signe de se taire, leur raconta comment le Seigneur l'avait tiré de la prison; puis il leur dit: Faites-le savoir à Jacques et aux frères. Après cela il sortit, et s'en alla dans un autre endroit.
18 தத: பிதரோ நி: ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்தா²தும்’ தாந் ப்ரதி ஹஸ்தேந ஸங்கேதம்’ க்ரு’த்வா பரமேஸ்²வரோ யேந ப்ரகாரேண தம்’ காராயா உத்³த்⁴ரு’த்யாநீதவாந் தஸ்ய வ்ரு’த்தாந்தம்’ தாநஜ்ஞாபயத், யூயம்’ க³த்வா யாகுப³ம்’ ப்⁴ராத்ரு’க³ணஞ்ச வார்த்தாமேதாம்’ வத³தேத்யுக்தா ஸ்தா²நாந்தரம்’ ப்ரஸ்தி²தவாந்|
Quand il fit jour, il y eut une grande agitation parmi les soldats: ils ne savaient ce que Pierre était devenu.
19 ப்ரபா⁴தே ஸதி பிதர: க்வ க³த இத்யத்ர ரக்ஷகாணாம்’ மத்⁴யே மஹாந் கலஹோ ஜாத: |
Hérode, l'ayant fait chercher et n'ayant pu le trouver, instruisit le procès des gardes, et ordonna de les mener au supplice. Ensuite, il descendit de Judée à Césarée, où il demeura.
20 ஹேரோத்³ ப³ஹு ம்ரு’க³யித்வா தஸ்யோத்³தே³ஸே² ந ப்ராப்தே ஸதி ரக்ஷகாந் ஸம்’ப்ரு’ச்ச்²ய தேஷாம்’ ப்ராணாந் ஹந்தும் ஆதி³ஷ்டவாந்|
Or, Hérode avait des sentiments hostiles contre les Tyriens et les Sidoniens. Ils se rendirent auprès de lui d'un commun accord, et, ayant gagné Blastus, son chambellan, ils demandèrent la paix, parce que leur pays tirait sa subsistance de celui du roi.
21 பஸ்²சாத் ஸ யிஹூதீ³யப்ரதே³ஸா²த் கைஸரியாநக³ரம்’ க³த்வா தத்ராவாதிஷ்ட²த்|
Au jour fixé, Hérode se revêtit de ses habits royaux, s'assit sur son trône, et les harangua publiquement.
22 ஸோரஸீதோ³நதே³ஸ²யோ ர்லோகேப்⁴யோ ஹேரோதி³ யுயுத்ஸௌ ஸதி தே ஸர்வ்வ ஏகமந்த்ரணா: ஸந்தஸ்தஸ்ய ஸமீப உபஸ்தா²ய ல்வாஸ்தநாமாநம்’ தஸ்ய வஸ்த்ரக்³ரு’ஹாதீ⁴ஸ²ம்’ ஸஹாயம்’ க்ரு’த்வா ஹேரோதா³ ஸார்த்³த⁴ம்’ ஸந்தி⁴ம்’ ப்ரார்த²யந்த யதஸ்தஸ்ய ராஜ்ஞோ தே³ஸே²ந தேஷாம்’ தே³ஸீ²யாநாம்’ ப⁴ரணம் அப⁴வத்ம்’
Alors le peuple s'écria: C'est la voix d'un Dieu, et non pas d'un homme!
23 அத: குத்ரசிந் நிருபிததி³நே ஹேரோத்³ ராஜகீயம்’ பரிச்ச²த³ம்’ பரிதா⁴ய ஸிம்’ஹாஸநே ஸமுபவிஸ்²ய தாந் ப்ரதி கதா²ம் உக்தவாந்|
A l'instant même, Hérode fut frappé par un ange du Seigneur, parce qu'il n'avait pas rendu gloire à Dieu; et il mourut rongé des vers.
24 ததோ லோகா உச்சை: காரம்’ ப்ரத்யவத³ந், ஏஷ மநுஜரவோ ந ஹி, ஈஸ்²வரீயரவ: |
Cependant, la parole de Dieu faisait de grands progrès, et se répandait de plus en plus.
25 ததா³ ஹேரோத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய ஸம்மாநம்’ நாகரோத்; தஸ்மாத்³தே⁴தோ: பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³தோ ஹடா²த் தம்’ ப்ராஹரத் தேநைவ ஸ கீடை: க்ஷீண: ஸந் ப்ராணாந் அஜஹாத்| கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய கதா² தே³ஸ²ம்’ வ்யாப்ய ப்ரப³லாப⁴வத்| தத: பரம்’ ப³ர்ணப்³பா³ஸௌ²லௌ யஸ்ய கர்ம்மணோ பா⁴ரம்’ ப்ராப்நுதாம்’ தாப்⁴யாம்’ தஸ்மிந் ஸம்பாதி³தே ஸதி மார்கநாம்நா விக்²யாதோ யோ யோஹந் தம்’ ஸங்கி³நம்’ க்ரு’த்வா யிரூஸா²லம்நக³ராத் ப்ரத்யாக³தௌ|
Barnabas et Saul, après s'être acquittés de leur mission, revinrent de Jérusalem à Antioche, emmenant avec eux Jean, surnommé Marc.
