2 தீமதி²ய: 2
1 ஹே மம புத்ர, க்²ரீஷ்டயீஸு²தோ யோ(அ)நுக்³ரஹஸ்தஸ்ய ப³லேந த்வம்’ ப³லவாந் ப⁴வ|
Så bli da du, min sønn, sterk ved nåden i Kristus Jesus,
2 அபரம்’ ப³ஹுபி⁴: ஸாக்ஷிபி⁴: ப்ரமாணீக்ரு’தாம்’ யாம்’ ஸி²க்ஷாம்’ ஸ்²ருதவாநஸி தாம்’ விஸ்²வாஸ்யேஷு பரஸ்மை ஸி²க்ஷாதா³நே நிபுணேஷு ச லோகேஷு ஸமர்பய|
og det som du har hørt av mig i mange vidners nærvær, overgi det til trofaste mennesker som er duelige til også å lære andre!
3 த்வம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்யோத்தமோ யோத்³தே⁴வ க்லேஸ²ம்’ ஸஹஸ்வ|
Lid ondt med mig som en god Kristi Jesu stridsmann!
4 யோ யுத்³த⁴ம்’ கரோதி ஸ ஸாம்’ஸாரிகே வ்யாபாரே மக்³நோ ந ப⁴வதி கிந்து ஸ்வநியோஜயித்ரே ரோசிதும்’ சேஷ்டதே|
Ingen som gjør krigstjeneste, blander sig inn i livets sysler, forat han kan tekkes sin hærfører.
5 அபரம்’ யோ மல்லை ர்யுத்⁴யதி ஸ யதி³ நியமாநுஸாரேண ந யுத்³த்⁴யதி தர்ஹி கிரீடம்’ ந லப்ஸ்யதே|
Men om nogen også strider i veddekamp, får han dog ikke kransen hvis han ikke strider på den rette måte.
6 அபரம்’ ய: க்ரு’ஷீவல: கர்ம்ம கரோதி தேந ப்ரத²மேந ப²லபா⁴கி³நா ப⁴விதவ்யம்’|
Den bonde som arbeider, bør først nyte fruktene.
7 மயா யது³ச்யதே தத் த்வயா பு³த்⁴யதாம்’ யத: ப்ரபு⁴ஸ்துப்⁴யம்’ ஸர்வ்வத்ர பு³த்³தி⁴ம்’ தா³ஸ்யதி|
Forstå det jeg sier! for Herren skal gi dig forstand på alt.
8 மம ஸுஸம்’வாத³ஸ்ய வசநாநுஸாராத்³ தா³யூத்³வம்’ஸீ²யம்’ ம்ரு’தக³ணமத்⁴யாத்³ உத்தா²பிதஞ்ச யீஸு²ம்’ க்²ரீஷ்டம்’ ஸ்மர|
Kom Jesus Kristus i hu, som er opstanden fra de døde, av Davids ætt, efter mitt evangelium,
9 தத்ஸுஸம்’வாத³காரணாத்³ அஹம்’ து³ஷ்கர்ம்மேவ ப³ந்த⁴நத³ஸா²பர்ய்யந்தம்’ க்லேஸ²ம்’ பு⁴ஞ்ஜே கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய வாக்யம் அப³த்³த⁴ம்’ திஷ்ட²தி|
for hvis skyld jeg lider ondt like til dette å være bundet som en ugjerningsmann; men Guds ord er ikke bundet.
10 க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா யத்³ அநந்தகௌ³ரவஸஹிதம்’ பரித்ராணம்’ ஜாயதே தத³பி⁴ருசிதை ர்லோகைரபி யத் லப்⁴யேத தத³ர்த²மஹம்’ தேஷாம்’ நிமித்தம்’ ஸர்வ்வாண்யேதாநி ஸஹே| (aiōnios g166)
Derfor tåler jeg alt for de utvalgtes skyld, forat også de skal vinne frelsen i Kristus Jesus med evig herlighet. (aiōnios g166)
11 அபரம் ஏஷா பா⁴ரதீ ஸத்யா யதி³ வயம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜீவிவ்யாம: , யதி³ ச க்லேஸ²ம்’ ஸஹாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜத்வமபி கரிஷ்யாமஹே|
Det er et troverdig ord; for er vi død med ham, skal vi og leve med ham;
12 யதி³ வயம்’ தம் அநங்கீ³குர்ம்மஸ்தர்ஹி ஸோ (அ)ஸ்மாநப்யநங்கீ³கரிஷ்யதி|
holder vi ut, skal vi og herske med ham; fornekter vi, skal han og fornekte oss;
13 யதி³ வயம்’ ந விஸ்²வாஸாமஸ்தர்ஹி ஸ விஸ்²வாஸ்யஸ்திஷ்ட²தி யத: ஸ்வம் அபஹ்நோதும்’ ந ஸ²க்நோதி|
er vi troløse, så er han trofast; for han kan ikke fornekte sig selv.
14 த்வமேதாநி ஸ்மாரயந் தே யதா² நிஷ்ப²லம்’ ஸ்²ரோத்ரு’ணாம்’ ப்⁴ரம்’ஸ²ஜநகம்’ வாக்³யுத்³த⁴ம்’ ந குர்ய்யஸ்ததா² ப்ரபோ⁴: ஸமக்ஷம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ விநீயாதி³ஸ²|
Minn om dette, idet du vidner for Herrens åsyn at de ikke skal ligge i ordkrig, til ingen nytte, men til undergang for dem som hører på.
15 அபரம்’ த்வம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸ்வம்’ பரீக்ஷிதம் அநிந்த³நீயகர்ம்மகாரிணஞ்ச ஸத்யமதஸ்ய வாக்யாநாம்’ ஸத்³விப⁴ஜநே நிபுணஞ்ச த³ர்ஸ²யிதும்’ யதஸ்வ|
Legg vinn på å fremstille dig for Gud som en som holder prøve, som en arbeider som ikke har noget å skamme sig over, idet du rettelig lærer sannhetens ord.
16 கிந்த்வபவித்ரா அநர்த²ககதா² தூ³ரீகுரு யதஸ்ததா³லம்பி³ந உத்தரோத்தரம் அத⁴ர்ம்மே வர்த்³தி⁴ஷ்யந்தே,
Men hold dig fra det vanhellige tomme snakk! for de går alltid videre i ugudelighet,
17 தேஷாஞ்ச வாக்யம்’ க³லிதக்ஷதவத் க்ஷயவர்த்³த⁴கோ ப⁴விஷ்யதி தேஷாம்’ மத்⁴யே ஹுமிநாய: பி²லீதஸ்²சேதிநாமாநௌ த்³வௌ ஜநௌ ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டௌ ஜாதௌ,
og deres ord vil ete om sig som dødt kjøtt. Blandt disse er Hymeneus og Filetus,
18 ம்ரு’தாநாம்’ புநருத்தி²தி ர்வ்யதீதேதி வத³ந்தௌ கேஷாஞ்சித்³ விஸ்²வாஸம் உத்பாடயதஸ்²ச|
som har faret vill fra sannheten, idet de sier at opstandelsen allerede har vært, og de nedbryter troen hos somme.
19 ததா²பீஸ்²வரஸ்ய பி⁴த்திமூலம் அசலம்’ திஷ்ட²தி தஸ்மிம்’ஸ்²சேயம்’ லிபி ர்முத்³ராங்கிதா வித்³யதே| யதா², ஜாநாதி பரமேஸ²ஸ்து ஸ்வகீயாந் ஸர்வ்வமாநவாந்| அபக³ச்சே²த்³ அத⁴ர்ம்மாச்ச ய: கஸ்²சித் க்²ரீஷ்டநாமக்ரு’த்||
Men Guds faste grunnvoll står og har dette segl: Herren kjenner sine, og: Hver den som nevner Herrens navn, skal avstå fra urettferdighet!
20 கிந்து ப்³ரு’ஹந்நிகேதநே கேவல ஸுவர்ணமயாநி ரௌப்யமயாணி ச பா⁴ஜநாநி வித்³யந்த இதி தர்ஹி காஷ்ட²மயாநி ம்ரு’ண்மயாந்யபி வித்³யந்தே தேஷாஞ்ச கியந்தி ஸம்மாநாய கியந்தபமாநாய ச ப⁴வந்தி|
Men i et stort hus er det ikke bare kar av gull og sølv, men også kar av tre og ler, og nogen til ære, andre til vanære.
21 அதோ யதி³ கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸே²ப்⁴ய: ஸ்வம்’ பரிஷ்கரோதி தர்ஹி ஸ பாவிதம்’ ப்ரபோ⁴: கார்ய்யயோக்³யம்’ ஸர்வ்வஸத்கார்ய்யாயோபயுக்தம்’ ஸம்மாநார்த²கஞ்ச பா⁴ஜநம்’ ப⁴விஷ்யதி|
Holder da nogen sig ren fra disse, da vil han være et kar til ære, helliget, nyttig for husbonden, rede til all god gjerning.
22 யௌவநாவஸ்தா²யா அபி⁴லாஷாஸ்த்வயா பரித்யஜ்யந்தாம்’ த⁴ர்ம்மோ விஸ்²வாஸ: ப்ரேம யே ச ஸு²சிமநோபி⁴: ப்ரபு⁴ம் உத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வதே தை: ஸார்த்³த⁴ம் ஐக்யபா⁴வஸ்²சைதேஷு த்வயா யத்நோ விதீ⁴யதாம்’|
Men fly ungdommens lyster, og jag efter rettferdighet, tro, kjærlighet, fred med dem som påkaller Herren av et rent hjerte!
23 அபரம்’ த்வம் அநர்த²காந் அஜ்ஞாநாம்’ஸ்²ச ப்ரஸ்²நாந் வாக்³யுத்³தோ⁴த்பாத³காந் ஜ்ஞாத்வா தூ³ரீகுரு|
Og vis fra dig de dårlige og uforstandige stridsspørsmål, for du vet at de føder strid!
24 யத: ப்ரபோ⁴ ர்தா³ஸேந யுத்³த⁴ம் அகர்த்தவ்யம்’ கிந்து ஸர்வ்வாந் ப்ரதி ஸா²ந்தேந ஸி²க்ஷாதா³நேச்சு²கேந ஸஹிஷ்ணுநா ச ப⁴விதவ்யம்’, விபக்ஷாஸ்²ச தேந நம்ரத்வேந சேதிதவ்யா: |
Men en Herrens tjener må ikke stride, han må være mild imot alle, duelig til å lære andre, i stand til å tåle ondt,
25 ததா² க்ரு’தே யதீ³ஸ்²வர: ஸத்யமதஸ்ய ஜ்ஞாநார்த²ம்’ தேப்⁴யோ மந: பரிவர்த்தநரூபம்’ வரம்’ த³த்³யாத்,
så han med saktmodighet viser dem til rette som sier imot, om Gud dog engang vilde gi dem omvendelse, så de kunde kjenne sannheten
26 தர்ஹி தே யேந ஸ²யதாநேந நிஜாபி⁴லாஷஸாத⁴நாய த்⁴ரு’தாஸ்தஸ்ய ஜாலாத் சேதநாம்’ ப்ராப்யோத்³தா⁴ரம்’ லப்³து⁴ம்’ ஸ²க்ஷ்யந்தி|
og våkne igjen av sitt rus i djevelens snare, han som de er fanget av, så de må gjøre hans vilje.
