1 யோஹந: 3
1 பஸ்²யத வயம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா இதி நாம்நாக்²யாமஹே, ஏதேந பிதாஸ்மப்⁴யம்’ கீத்³ரு’க் மஹாப்ரேம ப்ரத³த்தவாந், கிந்து ஸம்’ஸாரஸ்தம்’ நாஜாநாத் தத்காரணாத³ஸ்மாந் அபி ந ஜாநாதி|
Ser, hvor stor en Kærlighed Faderen har givet os, at vi skulle kaldes Guds Børn; og vi ere det. Derfor kender Verden os ikke, fordi den ikke har kendt ham.
2 ஹே ப்ரியதமா: , இதா³நீம்’ வயம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா ஆஸ்மஹே பஸ்²சாத் கிம்’ ப⁴விஷ்யாமஸ்தத்³ அத்³யாப்யப்ரகாஸி²தம்’ கிந்து ப்ரகாஸ²ம்’ க³தே வயம்’ தஸ்ய ஸத்³ரு’ஸா² ப⁴விஷ்யாமி இதி ஜாநீம: , யத: ஸ யாத்³ரு’ஸோ² (அ)ஸ்தி தாத்³ரு’ஸோ² (அ)ஸ்மாபி⁴ர்த³ர்ஸி²ஷ்யதே|
I elskede! nu ere vi Guds Børn, og det er endnu ikke aabenbaret, hvad vi skulle vorde. Vi vide, at, naar det aabenbares, da skulle vi vorde ham lige; thi vi skulle se ham, som han er.
3 தஸ்மிந் ஏஷா ப்ரத்யாஸா² யஸ்ய கஸ்யசித்³ ப⁴வதி ஸ ஸ்வம்’ ததா² பவித்ரம்’ கரோதி யதா² ஸ பவித்ரோ (அ)ஸ்தி|
Og hver den, som har dette Haab til ham, renser sig selv, ligesom han er ren.
4 ய: கஸ்²சித் பாபம் ஆசரதி ஸ வ்யவஸ்தா²லங்க⁴நம்’ கரோதி யத: பாபமேவ வ்யவஸ்தா²லங்க⁴நம்’|
Hver den, som gør Synden, begaar ogsaa Overtrædelse af Loven, og Synden er Lovens Overtrædelse.
5 அபரம்’ ஸோ (அ)ஸ்மாகம்’ பாபாந்யபஹர்த்தும்’ ப்ராகாஸ²தைதத்³ யூயம்’ ஜாநீத², பாபஞ்ச தஸ்மிந் ந வித்³யதே|
Og I vide, at han blev aabenbaret, for at han skulde borttage Synderne; og der er ikke Synd i ham.
6 ய: கஸ்²சித் தஸ்மிந் திஷ்ட²தி ஸ பாபாசாரம்’ ந கரோதி ய: கஸ்²சித் பாபாசாரம்’ கரோதி ஸ தம்’ ந த்³ரு’ஷ்டவாந் ந வாவக³தவாந்|
Hver den, som bliver i ham, synder ikke; hver den, som synder, har ikke set ham og kender ham ej heller.
7 ஹே ப்ரியபா³லகா: , கஸ்²சித்³ யுஷ்மாகம்’ ப்⁴ரமம்’ ந ஜநயேத், ய: கஸ்²சித்³ த⁴ர்ம்மாசாரம்’ கரோதி ஸ தாத்³ரு’க்³ தா⁴ர்ம்மிகோ ப⁴வதி யாத்³ரு’க் ஸ தா⁴ம்மிகோ (அ)ஸ்தி|
Mine Børn, ingen forføre eder! Den, som gør Retfærdigheden, er retfærdig, ligesom han er retfærdig.
8 ய: பாபாசாரம்’ கரோதி ஸ ஸ²யதாநாத் ஜாதோ யத: ஸ²யதாந ஆதி³த: பாபாசாரீ ஸ²யதாநஸ்ய கர்ம்மணாம்’ லோபார்த²மேவேஸ்²வரஸ்ய புத்ர: ப்ராகாஸ²த|
Den, som gør Synden, er af Djævelen; thi Djævelen har syndet fra Begyndelsen. Dertil blev Guds Søn aabenbaret, for at han skulde nedbryde Djævelens Gerninger.
9 ய: கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வராத் ஜாத: ஸ பாபாசாரம்’ ந கரோதி யதஸ்தஸ்ய வீர்ய்யம்’ தஸ்மிந் திஷ்ட²தி பாபாசாரம்’ கர்த்துஞ்ச ந ஸ²க்நோதி யத: ஸ ஈஸ்²வராத் ஜாத: |
Hver den, som er født af Gud, gør ikke Synd, fordi hans Sæd bliver i ham, og han kan ikke synde, fordi han er født af Gud.
10 இத்யநேநேஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா: ஸ²யதாநஸ்ய ச ஸந்தாநா வ்யக்தா ப⁴வந்தி| ய: கஸ்²சித்³ த⁴ர்ம்மாசாரம்’ ந கரோதி ஸ ஈஸ்²வராத் ஜாதோ நஹி யஸ்²ச ஸ்வப்⁴ராதரி ந ப்ரீயதே ஸோ (அ)பீஸ்²வராத் ஜாதோ நஹி|
Derved blive Guds Børn og Djævelens Børn aabenbare. Hver den, som ikke gør Retfærdighed, er ikke af Gud, og ligesaa den, som ikke elsker sin Broder.
11 யதஸ்தஸ்ய ய ஆதே³ஸ² ஆதி³தோ யுஷ்மாபி⁴: ஸ்²ருத: ஸ ஏஷ ஏவ யத்³ அஸ்மாபி⁴: பரஸ்பரம்’ ப்ரேம கர்த்தவ்யம்’|
Thi dette er det Budskab, som I have hørt fra Begyndelsen, at vi skulle elske hverandre;
12 பாபாத்மதோ ஜாதோ ய: காபி³ல் ஸ்வப்⁴ராதரம்’ ஹதவாந் தத்ஸத்³ரு’ஸை²ரஸ்மாபி⁴ ர்ந ப⁴விதவ்யம்’| ஸ கஸ்மாத் காரணாத் தம்’ ஹதவாந்? தஸ்ய கர்ம்மாணி து³ஷ்டாநி தத்³ப்⁴ராதுஸ்²ச கர்ம்மாணி த⁴ர்ம்மாண்யாஸந் இதி காரணாத்|
ikke som Kain, der var af den onde og myrdede sin Broder. Og hvorfor myrdede han ham? Fordi hans Gerninger vare onde, men hans Broders retfærdige.
13 ஹே மம ப்⁴ராதர: , ஸம்’ஸாரோ யதி³ யுஷ்மாந் த்³வேஷ்டி தர்ஹி தத்³ ஆஸ்²சர்ய்யம்’ ந மந்யத்⁴வம்’|
Undrer eder ikke, mine Brødre! om Verden hader eder.
14 வயம்’ ம்ரு’த்யும் உத்தீர்ய்ய ஜீவநம்’ ப்ராப்தவந்தஸ்தத்³ ப்⁴ராத்ரு’ஷு ப்ரேமகரணாத் ஜாநீம: | ப்⁴ராதரி யோ ந ப்ரீயதே ஸ ம்ரு’த்யௌ திஷ்ட²தி|
Vi vide, at vi ere gaaede over fra Døden til Livet, thi vi elske Brødrene. Den, som ikke elsker, bliver i Døden.
15 ய: கஸ்²சித் ஸ்வப்⁴ராதரம்’ த்³வேஷ்டி ஸம்’ நரகா⁴தீ கிஞ்சாநந்தஜீவநம்’ நரகா⁴திந: கஸ்யாப்யந்தரே நாவதிஷ்ட²தே தத்³ யூயம்’ ஜாநீத²| (aiōnios g166)
Hver den, som hader sin Broder, er en Manddraber; og I vide, at ingen Manddraber har evigt Liv blivende i sig. (aiōnios g166)
16 அஸ்மாகம்’ க்ரு’தே ஸ ஸ்வப்ராணாம்’ஸ்த்யக்தவாந் இத்யநேந வயம்’ ப்ரேம்நஸ்தத்த்வம் அவக³தா: , அபரம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ க்ரு’தே (அ)ஸ்மாபி⁴ரபி ப்ராணாஸ்த்யக்தவ்யா: |
Derpaa kende vi Kærligheden, at han har sat sit Liv til for os; ogsaa vi ere skyldige at sætte Livet til for Brødrene.
17 ஸாம்’ஸாரிகஜீவிகாப்ராப்தோ யோ ஜந: ஸ்வப்⁴ராதரம்’ தீ³நம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தஸ்மாத் ஸ்வீயத³யாம்’ ருணத்³தி⁴ தஸ்யாந்தர ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரேம கத²ம்’ திஷ்டே²த்?
Men den, som har Verdens Gods og ser sin Broder lide Nød og lukker sit Hjerte for ham, hvorledes bliver Guds Kærlighed i ham?
18 ஹே மம ப்ரியபா³லகா: , வாக்யேந ஜிஹ்வயா வாஸ்மாபி⁴: ப்ரேம ந கர்த்தவ்யம்’ கிந்து கார்ய்யேண ஸத்யதயா சைவ|
Mine Børn! lader os ikke elske med Ord, ej heller med Tungen, men i Gerning og Sandhed!
19 ஏதேந வயம்’ யத் ஸத்யமதஸம்ப³ந்தீ⁴யாஸ்தத் ஜாநீமஸ்தஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸ்வாந்த: கரணாநி ஸாந்த்வயிதும்’ ஸ²க்ஷ்யாமஸ்²ச|
Og derpaa kunne vi kende, at vi ere af Sandheden, og da kunne vi for hans Aasyn stille vore Hjerter tilfreds,
20 யதோ (அ)ஸ்மத³ந்த: கரணம்’ யத்³யஸ்மாந் தூ³ஷயதி தர்ஹ்யஸ்மத³ந்த: கரணாத்³ ஈஸ்²வரோ மஹாந் ஸர்வ்வஜ்ஞஸ்²ச|
hvad end vort Hjerte maatte fordømme os for; thi Gud er større end vort Hjerte og kender alle Ting.
21 ஹே ப்ரியதமா: , அஸ்மத³ந்த: கரணம்’ யத்³யஸ்மாந் ந தூ³ஷயதி தர்ஹி வயம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ப்ரதிபா⁴ந்விதா ப⁴வாம: |
I elskede! dersom vort Hjerte ikke fordømmer os, have vi Frimodighed for Gud,
22 யச்ச ப்ரார்த²யாமஹே தத் தஸ்மாத் ப்ராப்நும: , யதோ வயம்’ தஸ்யாஜ்ஞா: பாலயாமஸ்தஸ்ய ஸாக்ஷாத் துஷ்டிஜநகம் ஆசாரம்’ குர்ம்மஸ்²ச|
og hvad vi end bede om, det faa vi af ham, fordi vi holde hans Bud og gøre det, som er velbehageligt for ham.
23 அபரம்’ தஸ்யேயமாஜ்ஞா யத்³ வயம்’ புத்ரஸ்ய யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நி விஸ்²வஸிமஸ்தஸ்யாஜ்ஞாநுஸாரேண ச பரஸ்பரம்’ ப்ரேம குர்ம்ம: |
Og dette er hans Bud, at vi skulle tro hans Søns Jesu Kristi Navn og elske hverandre efter det Bud, han gav os.
24 யஸ்²ச தஸ்யாஜ்ஞா: பாலயதி ஸ தஸ்மிந் திஷ்ட²தி தஸ்மிந் ஸோ(அ)பி திஷ்ட²தி; ஸ சாஸ்மாந் யம் ஆத்மாநம்’ த³த்தவாந் தஸ்மாத் ஸோ (அ)ஸ்மாஸு திஷ்ட²தீதி ஜாநீம: |
Og den, som holder hans Bud, han bliver i Gud, og Gud i ham; og derpaa kende vi, at han bliver i os, af den Aand, som han gav os.
