1 கரிந்தி²ந​: 13

1 மர்த்யஸ்வர்கீ³யாணாம்’ பா⁴ஷா பா⁴ஷமாணோ(அ)ஹம்’ யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி வாத³கதாலஸ்வரூபோ நிநாத³காரிபே⁴ரீஸ்வரூபஸ்²ச ப⁴வாமி|

If I speak with the tongues of men, and of angels, and have not charity, I am become as sounding brass, or a tinkling cymbal.

2 அபரஞ்ச யத்³யஹம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸா²ட்⁴ய​: ஸ்யாம்’ ஸர்வ்வாணி கு³ப்தவாக்யாநி ஸர்வ்வவித்³யாஞ்ச ஜாநீயாம்’ பூர்ணவிஸ்²வாஸ​: ஸந் ஸை²லாந் ஸ்தா²நாந்தரீகர்த்தும்’ ஸ²க்நுயாஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹ்யக³ணநீய ஏவ ப⁴வாமி|

And if I should have prophecy and should know all mysteries, and all knowledge, and if I should have all faith, so that I could remove mountains, and have not charity, I am nothing.

3 அபரம்’ யத்³யஹம் அந்நதா³நேந ஸர்வ்வஸ்வம்’ த்யஜேயம்’ தா³ஹநாய ஸ்வஸ²ரீரம்’ ஸமர்பயேயஞ்ச கிந்து யதி³ ப்ரேமஹீநோ ப⁴வேயம்’ தர்ஹி தத்ஸர்வ்வம்’ மத³ர்த²ம்’ நிஷ்ப²லம்’ ப⁴வதி|

And if I should distribute all my goods to feed the poor, and if I should deliver my body to be burned, and have not charity, it profiteth me nothing.

4 ப்ரேம சிரஸஹிஷ்ணு ஹிதைஷி ச, ப்ரேம நிர்த்³வேஷம் அஸ²ட²ம்’ நிர்க³ர்வ்வஞ்ச|

Charity is patient, is kind: charity envieth not, dealeth not perversely; is not puffed up;

5 அபரம்’ தத் குத்ஸிதம்’ நாசரதி, ஆத்மசேஷ்டாம்’ ந குருதே ஸஹஸா ந க்ருத்⁴யதி பராநிஷ்டம்’ ந சிந்தயதி,

Is not ambitious, seeketh not her own, is not provoked to anger, thinketh no evil;

6 அத⁴ர்ம்மே ந துஷ்யதி ஸத்ய ஏவ ஸந்துஷ்யதி|

Rejoiceth not in iniquity, but rejoiceth with the truth;

7 தத் ஸர்வ்வம்’ திதிக்ஷதே ஸர்வ்வத்ர விஸ்²வஸிதி ஸர்வ்வத்ர ப⁴த்³ரம்’ ப்ரதீக்ஷதே ஸர்வ்வம்’ ஸஹதே ச|

Beareth all things, believeth all things, hopeth all things, endureth all things.

8 ப்ரேம்நோ லோப​: கதா³பி ந ப⁴விஷ்யதி, ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நம்’ லோப்ஸ்யதே பரபா⁴ஷாபா⁴ஷணம்’ நிவர்த்திஷ்யதே ஜ்ஞாநமபி லோபம்’ யாஸ்யதி|

Charity never falleth away: whether prophecies shall be made void, or tongues shall cease, or knowledge shall be destroyed.

9 யதோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஜ்ஞாநம்’ க²ண்ட³மாத்ரம் ஈஸ்²வரீயாதே³ஸ²கத²நமபி க²ண்ட³மாத்ரம்’|

For we know in part, and we prophesy in part.

10 கிந்த்வஸ்மாஸு ஸித்³த⁴தாம்’ க³தேஷு தாநி க²ண்ட³மாத்ராணி லோபம்’ யாஸ்யந்தே|

But when that which is perfect is come, that which is in part shall be done away.

11 பா³ல்யகாலே(அ)ஹம்’ பா³ல இவாபா⁴ஷே பா³ல இவாசிந்தயஞ்ச கிந்து யௌவநே ஜாதே தத்ஸர்வ்வம்’ பா³ல்யாசரணம்’ பரித்யக்தவாந்|

When I was a child, I spoke as a child, I understood as a child, I thought as a child. But, when I became a man, I put away the things of a child.

12 இதா³நீம் அப்⁴ரமத்⁴யேநாஸ்பஷ்டம்’ த³ர்ஸ²நம் அஸ்மாபி⁴ ர்லப்⁴யதே கிந்து ததா³ ஸாக்ஷாத் த³ர்ஸ²நம்’ லப்ஸ்யதே| அது⁴நா மம ஜ்ஞாநம் அல்பிஷ்ட²ம்’ கிந்து ததா³ஹம்’ யதா²வக³ம்யஸ்ததை²வாவக³தோ ப⁴விஷ்யாமி|

We see now through a glass in a dark manner; but then face to face. Now I know I part; but then I shall know even as I am known.

13 இதா³நீம்’ ப்ரத்யய​: ப்ரத்யாஸா² ப்ரேம ச த்ரீண்யேதாநி திஷ்ட²ந்தி தேஷாம்’ மத்⁴யே ச ப்ரேம ஸ்²ரேஷ்ட²ம்’|

And now there remain faith, hope, and charity, these three: but the greatest of these is charity.