ලූකඃ 15
1 තදා කරසඤ්චායිනඃ පාපිනශ්ච ලෝකා උපදේශ්කථාං ශ්රෝතුං යීශෝඃ සමීපම් ආගච්ඡන්|
| وَكَانَ جَمِيعُ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ يَدْنُونَ مِنْهُ لِيَسْمَعُوهُ. | ١ |
2 තතඃ ඵිරූශින උපාධ්යායාශ්ච විවදමානාඃ කථයාමාසුඃ ඒෂ මානුෂඃ පාපිභිඃ සහ ප්රණයං කෘත්වා තෛඃ සාර්ද්ධං භුංක්තේ|
| فَتَذَمَّرَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلْكَتَبَةُ قَائِلِينَ: «هَذَا يَقْبَلُ خُطَاةً وَيَأْكُلُ مَعَهُمْ!». | ٢ |
3 තදා ස තේභ්ය ඉමාං දෘෂ්ටාන්තකථාං කථිතවාන්,
| فَكَلَّمَهُمْ بِهَذَا ٱلْمَثَلِ قَائِلًا: | ٣ |
4 කස්යචිත් ශතමේෂේෂු තිෂ්ඨත්මු තේෂාමේකං ස යදි හාරයති තර්හි මධ්යේප්රාන්තරම් ඒකෝනශතමේෂාන් විහාය හාරිතමේෂස්ය උද්දේශප්රාප්තිපර්ය්යනතං න ගවේෂයති, ඒතාදෘශෝ ලෝකෝ යුෂ්මාකං මධ්යේ ක ආස්තේ?
| «أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ لَهُ مِئَةُ خَرُوفٍ، وَأَضَاعَ وَاحِدًا مِنْهَا، أَلَا يَتْرُكُ ٱلتِّسْعَةَ وَٱلتِّسْعِينَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، وَيَذْهَبَ لِأَجْلِ ٱلضَّالِّ حَتَّى يَجِدَهُ؟ | ٤ |
5 තස්යෝද්දේශං ප්රාප්ය හෘෂ්ටමනාස්තං ස්කන්ධේ නිධාය ස්වස්ථානම් ආනීය බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසින ආහූය වක්ති,
| وَإِذَا وَجَدَهُ يَضَعُهُ عَلَى مَنْكِبَيْهِ فَرِحًا، | ٥ |
6 හාරිතං මේෂං ප්රාප්තෝහම් අතෝ හේතෝ ර්මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
| وَيَأْتِي إِلَى بَيْتِهِ وَيَدْعُو ٱلْأَصْدِقَاءَ وَٱلْجِيرَانَ قَائِلًا لَهُمُ: ٱفْرَحُوا مَعِي، لِأَنِّي وَجَدْتُ خَرُوفِي ٱلضَّالَّ! | ٦ |
7 තද්වදහං යුෂ්මාන් වදාමි, යේෂාං මනඃපරාවර්ත්තනස්ය ප්රයෝජනං නාස්ති, තාදෘශෛකෝනශතධාර්ම්මිකකාරණාද් ය ආනන්දස්තස්මාද් ඒකස්ය මනඃපරිවර්ත්තිනඃ පාපිනඃ කාරණාත් ස්වර්ගේ (අ)ධිකානන්දෝ ජායතේ|
| أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ هَكَذَا يَكُونُ فَرَحٌ فِي ٱلسَّمَاءِ بِخَاطِئٍ وَاحِدٍ يَتُوبُ أَكْثَرَ مِنْ تِسْعَةٍ وَتِسْعِينَ بَارًّا لَا يَحْتَاجُونَ إِلَى تَوْبَةٍ. | ٧ |
8 අපරඤ්ච දශානාං රූප්යඛණ්ඩානාම් ඒකඛණ්ඩේ හාරිතේ ප්රදීපං ප්රජ්වාල්ය ගෘහං සම්මාර්ජ්ය තස්ය ප්රාප්තිං යාවද් යත්නේන න ගවේෂයති, ඒතාදෘශී යෝෂිත් කාස්තේ?
| «أَوْ أَيَّةُ ٱمْرَأَةٍ لَهَا عَشْرَةُ دَرَاهِمَ، إِنْ أَضَاعَتْ دِرْهَمًا وَاحِدًا، أَلَا تُوقِدُ سِرَاجًا وَتَكْنُسُ ٱلْبَيْتَ وَتُفَتِّشُ بِٱجْتِهَادٍ حَتَّى تَجِدَهُ؟ | ٨ |
9 ප්රාප්තේ සති බන්ධුබාන්ධවසමීපවාසිනීරාහූය කථයති, හාරිතං රූප්යඛණ්ඩං ප්රාප්තාහං තස්මාදේව මයා සාර්ද්ධම් ආනන්දත|
| وَإِذَا وَجَدَتْهُ تَدْعُو ٱلصَّدِيقَاتِ وَٱلْجَارَاتِ قَائِلَةً: ٱفْرَحْنَ مَعِي لِأَنِّي وَجَدْتُ ٱلدِّرْهَمَ ٱلَّذِي أَضَعْتُهُ. | ٩ |
10 තද්වදහං යුෂ්මාන් ව්යාහරාමි, ඒකේන පාපිනා මනසි පරිවර්ත්තිතේ, ඊශ්වරස්ය දූතානාං මධ්යේප්යානන්දෝ ජායතේ|
| هَكَذَا، أَقُولُ لَكُمْ: يَكُونُ فَرَحٌ قُدَّامَ مَلَائِكَةِ ٱللهِ بِخَاطِئٍ وَاحِدٍ يَتُوبُ. | ١٠ |
11 අපරඤ්ච ස කථයාමාස, කස්යචිද් ද්වෞ පුත්රාවාස්තාං,
| وَقَالَ: «إِنْسَانٌ كَانَ لَهُ ٱبْنَانِ. | ١١ |
12 තයෝඃ කනිෂ්ඨඃ පුත්රඃ පිත්රේ කථයාමාස, හේ පිතස්තව සම්පත්ත්යා යමංශං ප්රාප්ස්යාම්යහං විභජ්ය තං දේහි, තතඃ පිතා නිජාං සම්පත්තිං විභජ්ය තාභ්යාං දදෞ|
| فَقَالَ أَصْغَرُهُمَا لِأَبِيهِ: يَا أَبِي أَعْطِنِي ٱلْقِسْمَ ٱلَّذِي يُصِيبُنِي مِنَ ٱلْمَالِ. فَقَسَمَ لَهُمَا مَعِيشَتَهُ. | ١٢ |
13 කතිපයාත් කාලාත් පරං ස කනිෂ්ඨපුත්රඃ සමස්තං ධනං සංගෘහ්ය දූරදේශං ගත්වා දුෂ්ටාචරණේන සර්ව්වාං සම්පත්තිං නාශයාමාස|
| وَبَعْدَ أَيَّامٍ لَيْسَتْ بِكَثِيرَةٍ جَمَعَ ٱلِٱبْنُ ٱلْأَصْغَرُ كُلَّ شَيْءٍ وَسَافَرَ إِلَى كُورَةٍ بَعِيدَةٍ، وَهُنَاكَ بَذَّرَ مَالَهُ بِعَيْشٍ مُسْرِفٍ. | ١٣ |
14 තස්ය සර්ව්වධනේ ව්යයං ගතේ තද්දේශේ මහාදුර්භික්ෂං බභූව, තතස්තස්ය දෛන්යදශා භවිතුම් ආරේභේ|
| فَلَمَّا أَنْفَقَ كُلَّ شَيْءٍ، حَدَثَ جُوعٌ شَدِيدٌ فِي تِلْكَ ٱلْكُورَةِ، فَٱبْتَدَأَ يَحْتَاجُ. | ١٤ |
15 තතඃ පරං ස ගත්වා තද්දේශීයං ගෘහස්ථමේකම් ආශ්රයත; තතඃ සතං ශූකරව්රජං චාරයිතුං ප්රාන්තරං ප්රේෂයාමාස|
| فَمَضَى وَٱلْتَصَقَ بِوَاحِدٍ مِنْ أَهْلِ تِلْكَ ٱلْكُورَةِ، فَأَرْسَلَهُ إِلَى حُقُولِهِ لِيَرْعَى خَنَازِيرَ. | ١٥ |
16 කේනාපි තස්මෛ භක්ෂ්යාදානාත් ස ශූකරඵලවල්කලේන පිචිණ්ඩපූරණාං වවාඤ්ඡ|
| وَكَانَ يَشْتَهِي أَنْ يَمْلَأَ بَطْنَهُ مِنَ ٱلْخُرْنُوبِ ٱلَّذِي كَانَتِ ٱلْخَنَازِيرُ تَأْكُلُهُ، فَلَمْ يُعْطِهِ أَحَدٌ. | ١٦ |
17 ශේෂේ ස මනසි චේතනාං ප්රාප්ය කථයාමාස, හා මම පිතුඃ සමීපේ කති කති වේතනභුජෝ දාසා යථේෂ්ටං තතෝධිකඤ්ච භක්ෂ්යං ප්රාප්නුවන්ති කින්ත්වහං ක්ෂුධා මුමූර්ෂුඃ|
| فَرَجَعَ إِلَى نَفْسِهِ وَقَالَ: كَمْ مِنْ أَجِيرٍ لِأَبِي يَفْضُلُ عَنْهُ ٱلْخُبْزُ وَأَنَا أَهْلِكُ جُوعًا! | ١٧ |
18 අහමුත්ථාය පිතුඃ සමීපං ගත්වා කථාමේතාං වදිෂ්යාමි, හේ පිතර් ඊශ්වරස්ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවම්
| أَقُومُ وَأَذْهَبُ إِلَى أَبِي وَأَقُولُ لَهُ: يَا أَبِي، أَخْطَأْتُ إِلَى ٱلسَّمَاءِ وَقُدَّامَكَ، | ١٨ |
19 තව පුත්රඉති විඛ්යාතෝ භවිතුං න යෝග්යෝස්මි ච, මාං තව වෛතනිකං දාසං කෘත්වා ස්ථාපය|
| وَلَسْتُ مُسْتَحِقًّا بَعْدُ أَنْ أُدْعَى لَكَ ٱبْنًا. اِجْعَلْنِي كَأَحَدِ أَجْرَاكَ. | ١٩ |
20 පශ්චාත් ස උත්ථාය පිතුඃ සමීපං ජගාම; තතස්තස්ය පිතාතිදූරේ තං නිරීක්ෂ්ය දයාඤ්චක්රේ, ධාවිත්වා තස්ය කණ්ඨං ගෘහීත්වා තං චුචුම්බ ච|
| فَقَامَ وَجَاءَ إِلَى أَبِيهِ. وَإِذْ كَانَ لَمْ يَزَلْ بَعِيدًا رَآهُ أَبُوهُ، فَتَحَنَّنَ وَرَكَضَ وَوَقَعَ عَلَى عُنُقِهِ وَقَبَّلَهُ. | ٢٠ |
21 තදා පුත්ර උවාච, හේ පිතර් ඊශ්වරස්ය තව ච විරුද්ධං පාපමකරවං, තව පුත්රඉති විඛ්යාතෝ භවිතුං න යෝග්යෝස්මි ච|
| فَقَالَ لَهُ ٱلِٱبْنُ: يَا أَبِي، أَخْطَأْتُ إِلَى ٱلسَّمَاءِ وَقُدَّامَكَ، وَلَسْتُ مُسْتَحِقًّا بَعْدُ أَنْ أُدْعَى لَكَ ٱبْنًا. | ٢١ |
22 කින්තු තස්ය පිතා නිජදාසාන් ආදිදේශ, සර්ව්වෝත්තමවස්ත්රාණ්යානීය පරිධාපයතෛනං හස්තේ චාඞ්ගුරීයකම් අර්පයත පාදයෝශ්චෝපානහෞ සමර්පයත;
| فَقَالَ ٱلْأَبُ لِعَبِيدِهِ: أَخْرِجُوا ٱلْحُلَّةَ ٱلْأُولَى وَأَلْبِسُوهُ، وَٱجْعَلُوا خَاتَمًا فِي يَدِهِ، وَحِذَاءً فِي رِجْلَيْهِ، | ٢٢ |
23 පුෂ්ටං ගෝවත්සම් ආනීය මාරයත ච තං භුක්ත්වා වයම් ආනන්දාම|
| وَقَدِّمُوا ٱلْعِجْلَ ٱلْمُسَمَّنَ وَٱذْبَحُوهُ فَنَأْكُلَ وَنَفْرَحَ، | ٢٣ |
24 යතෝ මම පුත්රෝයම් අම්රියත පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච ලබ්ධෝභූත් තතස්ත ආනන්දිතුම් ආරේභිරේ|
| لِأَنَّ ٱبْنِي هَذَا كَانَ مَيِّتًا فَعَاشَ، وَكَانَ ضَالًّا فَوُجِدَ. فَٱبْتَدَأُوا يَفْرَحُونَ. | ٢٤ |
25 තත්කාලේ තස්ය ජ්යේෂ්ඨඃ පුත්රඃ ක්ෂේත්ර ආසීත්| අථ ස නිවේශනස්ය නිකටං ආගච්ඡන් නෘත්යානාං වාද්යානාඤ්ච ශබ්දං ශ්රුත්වා
| وَكَانَ ٱبْنُهُ ٱلْأَكْبَرُ فِي ٱلْحَقْلِ. فَلَمَّا جَاءَ وَقَرُبَ مِنَ ٱلْبَيْتِ، سَمِعَ صَوْتَ آلَاتِ طَرَبٍ وَرَقْصًا. | ٢٥ |
26 දාසානාම් ඒකම් ආහූය පප්රච්ඡ, කිං කාරණමස්ය?
| فَدَعَا وَاحِدًا مِنَ ٱلْغِلْمَانِ وَسَأَلَهُ: مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟ | ٢٦ |
27 තතඃ සෝවාදීත්, තව භ්රාතාගමත්, තව තාතශ්ච තං සුශරීරං ප්රාප්ය පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
| فَقَالَ لَهُ: أَخُوكَ جَاءَ فَذَبَحَ أَبُوكَ ٱلْعِجْلَ ٱلْمُسَمَّنَ، لِأَنَّهُ قَبِلَهُ سَالِمًا. | ٢٧ |
28 තතඃ ස ප්රකුප්ය නිවේශනාන්තඃ ප්රවේෂ්ටුං න සම්මේනේ; තතස්තස්ය පිතා බහිරාගත්ය තං සාධයාමාස|
| فَغَضِبَ وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَدْخُلَ. فَخَرَجَ أَبُوهُ يَطْلُبُ إِلَيْهِ. | ٢٨ |
29 තතඃ ස පිතරං ප්රත්යුවාච, පශ්ය තව කාඤ්චිදප්යාඥාං න විලංඝ්ය බහූන් වත්සරාන් අහං ත්වාං සේවේ තථාපි මිත්රෛඃ සාර්ද්ධම් උත්සවං කර්ත්තුං කදාපි ඡාගමේකමපි මහ්යං නාදදාඃ;
| فَأَجَابَ وَقَالَ لِأَبِيهِ: هَا أَنَا أَخْدِمُكَ سِنِينَ هَذَا عَدَدُهَا، وَقَطُّ لَمْ أَتَجَاوَزْ وَصِيَّتَكَ، وَجَدْيًا لَمْ تُعْطِنِي قَطُّ لِأَفْرَحَ مَعَ أَصْدِقَائِي. | ٢٩ |
30 කින්තු තව යඃ පුත්රෝ වේශ්යාගමනාදිභිස්තව සම්පත්තිම් අපව්යයිතවාන් තස්මින්නාගතමාත්රේ තස්යෛව නිමිත්තං පුෂ්ටං ගෝවත්සං මාරිතවාන්|
| وَلَكِنْ لَمَّا جَاءَ ٱبْنُكَ هَذَا ٱلَّذِي أَكَلَ مَعِيشَتَكَ مَعَ ٱلزَّوَانِي، ذَبَحْتَ لَهُ ٱلْعِجْلَ ٱلْمُسَمَّنَ! | ٣٠ |
31 තදා තස්ය පිතාවෝචත්, හේ පුත්ර ත්වං සර්ව්වදා මයා සහාසි තස්මාන් මම යද්යදාස්තේ තත්සර්ව්වං තව|
| فَقَالَ لَهُ: يَا بُنَيَّ أَنْتَ مَعِي فِي كُلِّ حِينٍ، وَكُلُّ مَا لِي فَهُوَ لَكَ. | ٣١ |
32 කින්තු තවායං භ්රාතා මෘතඃ පුනරජීවීද් හාරිතශ්ච භූත්වා ප්රාප්තෝභූත්, ඒතස්මාත් කාරණාද් උත්සවානන්දෞ කර්ත්තුම් උචිතමස්මාකම්|
| وَلَكِنْ كَانَ يَنْبَغِي أَنْ نَفْرَحَ وَنُسَرَّ، لِأَنَّ أَخَاكَ هَذَا كَانَ مَيِّتًا فَعَاشَ، وَكَانَ ضَالًّا فَوُجِدَ». | ٣٢ |
