ලූකඃ 14
1 අනන්තරං විශ්‍රාමවාරේ යීශෞ ප්‍රධානස්‍ය ඵිරූශිනෝ ගෘහේ භෝක්තුං ගතවති තේ තං වීක්‍ෂිතුම් ආරේභිරේ|
Als er dann an einem Sabbat in das Haus eines der Obersten der Pharisäer gekommen war, um dort am Mahl teilzunehmen, lauerten sie ihm auf.
2 තදා ජලෝදරී තස්‍ය සම්මුඛේ ස්ථිතඃ|
Und siehe, ein wassersüchtiger Mann erschien dort vor ihm.
3 තතඃ ස ව්‍යවස්ථාපකාන් ඵිරූශිනශ්ච පප්‍රච්ඡ, විශ්‍රාමවාරේ ස්වාස්ථ්‍යං කර්ත්තව්‍යං න වා? තතස්තේ කිමපි න ප්‍රත්‍යූචුඃ|
Da richtete Jesus die Frage an die Gesetzeslehrer und Pharisäer: »Darf man am Sabbat heilen oder nicht?«
4 තදා ස තං රෝගිණං ස්වස්ථං කෘත්වා විසසර්ජ;
Sie aber schwiegen. Da faßte er ihn an, heilte ihn und hieß ihn gehen.
5 තානුවාච ච යුෂ්මාකං කස්‍යචිද් ගර්ද්දභෝ වෘෂභෝ වා චේද් ගර්ත්තේ පතති තර්හි විශ්‍රාමවාරේ තත්ක්‍ෂණං ස කිං තං නෝත්ථාපයිෂ්‍යති?
Hierauf sagte er zu ihnen: »Wem von euch wird sein Sohn oder sein Rind in einen Brunnen fallen, und er wird ihn nicht sofort auch am Sabbattage herausziehen?«
6 තතස්තේ කථායා ඒතස්‍යාඃ කිමපි ප්‍රතිවක්තුං න ශේකුඃ|
Und sie vermochten ihm auf diese Frage keine widersprechende Antwort zu geben.
7 අපරඤ්ච ප්‍රධානස්ථානමනෝනීතත්වකරණං විලෝක්‍ය ස නිමන්ත්‍රිතාන් ඒතදුපදේශකථාං ජගාද,
Er legte aber den Gästen ein Gleichnis vor, weil er beobachtete, wie sie sich die obersten Plätze aussuchten, und sagte zu ihnen:
8 ත්වං විවාහාදිභෝජ්‍යේෂු නිමන්ත්‍රිතඃ සන් ප්‍රධානස්ථානේ මෝපාවේක්‍ෂීඃ| ත්වත්තෝ ගෞරවාන්විතනිමන්ත්‍රිතජන ආයාතේ
»Wenn du von jemand zu einem Festmahl eingeladen bist, so setze dich nicht obenan; es könnte sonst jemand, der noch vornehmer ist als du, von ihm geladen sein,
9 නිමන්ත්‍රයිතාගත්‍ය මනුෂ්‍යායෛතස්මෛ ස්ථානං දේහීති වාක්‍යං චේද් වක්‍ෂ්‍යති තර්හි ත්වං සඞ්කුචිතෝ භූත්වා ස්ථාන ඉතරස්මින් උපවේෂ්ටුම් උද්‍යංස්‍යසි|
und dann würde der, welcher dich und ihn geladen hat, kommen und zu dir sagen: ›Tritt diesem da den Platz ab!‹, und du müßtest dich alsdann dazu verstehen, beschämt untenan zu sitzen.
10 අස්මාත් කාරණාදේව ත්වං නිමන්ත්‍රිතෝ ගත්වා(අ)ප්‍රධානස්ථාන උපවිශ, තතෝ නිමන්ත්‍රයිතාගත්‍ය වදිෂ්‍යති, හේ බන්ධෝ ප්‍රෝච්චස්ථානං ගත්වෝපවිශ, තථා සති භෝජනෝපවිෂ්ටානාං සකලානාං සාක්‍ෂාත් ත්වං මාන්‍යෝ භවිෂ්‍යසි|
Nein, wenn du eingeladen bist, so gehe hin und setze dich untenan; dann wird der Gastgeber kommen und zu dir sagen: ›Freund, rücke weiter nach oben!‹, dann wirst du in den Augen aller deiner Tischgenossen geehrt dastehen.
11 යඃ කශ්චිත් ස්වමුන්නමයති ස නමයිෂ්‍යතේ, කින්තු යඃ කශ්චිත් ස්වං නමයති ස උන්නමයිෂ්‍යතේ|
Denn wer sich selbst erhöht, wird erniedrigt werden, und wer sich selbst erniedrigt, wird erhöht werden.«
12 තදා ස නිමන්ත්‍රයිතාරං ජනමපි ජගාද, මධ්‍යාහ්නේ රාත්‍රෞ වා භෝජ්‍යේ කෘතේ නිජබන්ධුගණෝ වා භ්‍රාතෘගණෝ වා ඥාතිගණෝ වා ධනිගණෝ වා සමීපවාසිගණෝ වා ඒතාන් න නිමන්ත්‍රය, තථා කෘතේ චේත් තේ ත්වාං නිමන්ත්‍රයිෂ්‍යන්ති, තර්හි පරිශෝධෝ භවිෂ්‍යති|
Er sagte dann auch zu dem, der ihn eingeladen hatte: »Wenn du ein Mittagsmahl oder ein Abendessen veranstaltest, so lade nicht deine Freunde und deine Brüder, nicht deine Verwandten und reichen Nachbarn dazu ein; sonst laden auch sie dich wieder ein, und dir wird Gleiches mit Gleichem vergolten.
13 කින්තු යදා භේජ්‍යං කරෝෂි තදා දරිද්‍රශුෂ්කකරඛඤ්ජාන්ධාන් නිමන්ත්‍රය,
Nein, wenn du ein Gastmahl veranstalten willst, so lade Arme und Krüppel, Lahme und Blinde dazu ein,
14 තත ආශිෂං ලප්ස්‍යසේ, තේෂු පරිශෝධං කර්ත්තුමශක්නුවත්සු ශ්මශානාද්ධාර්ම්මිකානාමුත්ථානකාලේ ත්වං ඵලාං ලප්ස්‍යසේ|
dann wirst du glückselig sein, weil sie es dir nicht vergelten können; denn es wird dir bei der Auferstehung der Gerechten vergolten werden.«
15 අනන්තරං තාං කථාං නිශම්‍ය භෝජනෝපවිෂ්ටඃ කශ්චිත් කථයාමාස, යෝ ජන ඊශ්වරස්‍ය රාජ්‍යේ භෝක්තුං ලප්ස්‍යතේ සඒව ධන්‍යඃ|
Als einer von den Tischgenossen dies hörte, sagte er zu ihm: »Glückselig ist, wer am Mahl im Reiche Gottes teilnehmen wird!«
16 තතඃ ස උවාච, කශ්චිත් ජනෝ රාත්‍රෞ භේජ්‍යං කෘත්වා බහූන් නිමන්ත්‍රයාමාස|
Jesus aber antwortete ihm: »Ein Mann veranstaltete ein großes Gastmahl und lud viele dazu ein.
17 තතෝ භෝජනසමයේ නිමන්ත්‍රිතලෝකාන් ආහ්වාතුං දාසද්වාරා කථයාමාස, ඛද්‍යද්‍රව්‍යාණි සර්ව්වාණි සමාසාදිතානි සන්ති, යූයමාගච්ඡත|
Er sandte dann seinen Knecht zur Stunde des Gastmahls aus und ließ den Geladenen sagen, sie möchten kommen, denn es sei nunmehr alles bereit.
18 කින්තු තේ සර්ව්ව ඒකෛකං ඡලං කෘත්වා ක්‍ෂමාං ප්‍රාර්ථයාඤ්චක්‍රිරේ| ප්‍රථමෝ ජනඃ කථයාමාස, ක්‍ෂේත්‍රමේකං ක්‍රීතවානහං තදේව ද්‍රෂ්ටුං මයා ගන්තව්‍යම්, අතඒව මාං ක්‍ෂන්තුං තං නිවේදය|
Da begannen alle ohne Ausnahme sich zu entschuldigen. Der erste ließ ihm sagen: ›Ich habe einen Acker gekauft und muß notwendigerweise hingehen, um ihn zu besichtigen; ich bitte dich: sieh mich als entschuldigt an!‹
19 අන්‍යෝ ජනඃ කථයාමාස, දශවෘෂානහං ක්‍රීතවාන් තාන් පරීක්‍ෂිතුං යාමි තස්මාදේව මාං ක්‍ෂන්තුං තං නිවේදය|
Ein anderer sagte: ›Ich habe fünf Joch Ochsen gekauft und muß hingehen, um sie zu erproben; ich bitte dich: sieh mich als entschuldigt an!‹
20 අපරඃ කථයාමාස, ව්‍යූඪවානහං තස්මාත් කාරණාද් යාතුං න ශක්නෝමි|
Wieder ein anderer sagte: ›Ich habe mich verheiratet, kann also nicht kommen.‹
21 පශ්චාත් ස දාසෝ ගත්වා නිජප්‍රභෝඃ සාක්‍ෂාත් සර්ව්වවෘත්තාන්තං නිවේදයාමාස, තතෝසෞ ගෘහපතිඃ කුපිත්වා ස්වදාසං ව්‍යාජහාර, ත්වං සත්වරං නගරස්‍ය සන්නිවේශාන් මාර්ගාංශ්ච ගත්වා දරිද්‍රශුෂ්කකරඛඤ්ජාන්ධාන් අත්‍රානය|
Als nun der Knecht zurückkam, berichtete er dies seinem Herrn. Da wurde der Hausherr zornig und gab seinem Knecht die Weisung: ›Gehe schnell hinaus auf die Straßen und Gassen der Stadt und bringe die Armen und Krüppel, die Blinden und Lahmen hierher.‹
22 තතෝ දාසෝ(අ)වදත්, හේ ප්‍රභෝ භවත ආඥානුසාරේණාක්‍රියත තථාපි ස්ථානමස්ති|
Der Knecht meldete dann: ›Herr, dein Befehl ist ausgeführt, doch es ist noch Platz vorhanden.‹
23 තදා ප්‍රභුඃ පුන ර්දාසායාකථයත්, රාජපථාන් වෘක්‍ෂමූලානි ච යාත්වා මදීයගෘහපූරණාර්ථං ලෝකානාගන්තුං ප්‍රවර්ත්තය|
Da sagte der Herr zu dem Knecht: ›Gehe auf die Landstraßen und an die Zäune hinaus und nötige die Leute dort hereinzukommen, damit mein Haus voll werde!
24 අහං යුෂ්මභ්‍යං කථයාමි, පූර්ව්වනිමන්ත්‍රිතානමේකෝපි මමාස්‍ය රාත්‍රිභෝජ්‍යස්‍යාස්වාදං න ප්‍රාප්ස්‍යති|
Denn ich sage euch: Keiner von jenen Männern, die (zuerst) geladen waren, wird mein Gastmahl zu kosten bekommen.‹«
25 අනන්තරං බහුෂු ලෝකේෂු යීශෝඃ පශ්චාද් ව්‍රජිතේෂු සත්සු ස ව්‍යාඝුට්‍ය තේභ්‍යඃ කථයාමාස,
Es zogen aber große Volksscharen mit ihm; da wandte er sich um und sagte zu ihnen:
26 යඃ කශ්චින් මම සමීපම් ආගත්‍ය ස්වස්‍ය මාතා පිතා පත්නී සන්තානා භ්‍රාතරෝ භගිම්‍යෝ නිජප්‍රාණාශ්ච, ඒතේභ්‍යඃ සර්ව්වේභ්‍යෝ මය්‍යධිකං ප්‍රේම න කරෝති, ස මම ශිෂ්‍යෝ භවිතුං න ශක්‍ෂ්‍යති|
»Wenn jemand zu mir kommt und nicht seinen Vater und seine Mutter, sein Weib und seine Kinder, seine Brüder und seine Schwestern, ja sogar sein eigenes Leben haßt, so kann er nicht mein Jünger sein.
27 යඃ කශ්චිත් ස්වීයං ක්‍රුශං වහන් මම පශ්චාන්න ගච්ඡති, සෝපි මම ශිෂ්‍යෝ භවිතුං න ශක්‍ෂ්‍යති|
Wer nicht sein Kreuz trägt und mir nachfolgt, der kann nicht mein Jünger sein.«
28 දුර්ගනිර්ම්මාණේ කතිව්‍යයෝ භවිෂ්‍යති, තථා තස්‍ය සමාප්තිකරණාර්ථං සම්පත්තිරස්ති න වා, ප්‍රථමමුපවිශ්‍ය ඒතන්න ගණයති, යුෂ්මාකං මධ්‍ය ඒතාදෘශඃ කෝස්ති?
»Denn wer unter euch, der einen Turm zu bauen beabsichtigt, setzt sich nicht zuerst hin und berechnet die Kosten, ob er auch die Mittel zur Ausführung des Planes habe?
29 නෝචේද් භිත්තිං කෘත්වා ශේෂේ යදි සමාපයිතුං න ශක්‍ෂ්‍යති,
Sonst, wenn er den Grund gelegt hat, und er den Bau nicht zu Ende führen kann, werden alle, die es sehen, anfangen über ihn zu spotten
30 තර්හි මානුෂෝයං නිචේතුම් ආරභත සමාපයිතුං නාශක්නෝත්, ඉති ව්‍යාහෘත්‍ය සර්ව්වේ තමුපහසිෂ්‍යන්ති|
und werden sagen: ›Dieser Mensch hat den Bau begonnen, doch ihn nicht zu Ende führen können.‹
31 අපරඤ්ච භින්නභූපතිනා සහ යුද්ධං කර්ත්තුම් උද්‍යම්‍ය දශසහස්‍රාණි සෛන්‍යානි ගෘහීත්වා විංශතිසහස්‍රේඃ සෛන්‍යෛඃ සහිතස්‍ය සමීපවාසිනඃ සම්මුඛං යාතුං ශක්‍ෂ්‍යාමි න වේති ප්‍රථමං උපවිශ්‍ය න විචාරයති ඒතාදෘශෝ භූමිපතිඃ කඃ?
Oder welcher König, der zum Kriege mit einem andern König ausziehen will, setzt sich nicht zuerst hin und geht mit sich zu Rat, ob er imstande ist, mit zehntausend Mann dem entgegenzutreten, der mit zwanzigtausend gegen ihn anrückt?
32 යදි න ශක්නෝති තර්හි රිපාවතිදූරේ තිෂ්ඨති සති නිජදූතං ප්‍රේෂ්‍ය සන්ධිං කර්ත්තුං ප්‍රාර්ථයේත|
Sonst muß er, solange jener noch weit entfernt ist, eine Gesandtschaft an ihn schicken und um Friedensverhandlungen bitten.
33 තද්වද් යුෂ්මාකං මධ්‍යේ යඃ කශ්චින් මදර්ථං සර්ව්වස්වං හාතුං න ශක්නෝති ස මම ශිෂ්‍යෝ භවිතුං න ශක්‍ෂ්‍යති|
Ebenso kann keiner von euch mein Jünger sein, der sich nicht von allem lossagt, was er besitzt. –
34 ලවණම් උත්තමම් ඉති සත්‍යං, කින්තු යදි ලවණස්‍ය ලවණත්වම් අපගච්ඡති තර්හි තත් කථං ස්වාදුයුක්තං භවිෂ්‍යති?
Das Salz ist also etwas Gutes; wenn aber einmal auch das Salz fade geworden ist, womit soll man es wieder zu Salz machen?
35 තද භූම්‍යර්ථම් ආලවාලරාශ්‍යර්ථමපි භද්‍රං න භවති; ලෝකාස්තද් බහිඃ ක්‍ෂිපන්ති| යස්‍ය ශ්‍රෝතුං ශ්‍රෝත්‍රේ ස්තඃ ස ශෘණෝතු|
Weder für den Acker noch für den Düngerhaufen ist es brauchbar: man wirft es eben aus dem Hause hinaus. Wer Ohren hat zu hören, der höre!«
