ਰੋਮਿਣਃ 14

1 ਯੋ ਜਨੋ(ਅ)ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਙ੍ਗਿਨੰ ਕੁਰੁਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਨ੍ਦੇਹਵਿਚਾਰਾਰ੍ਥੰ ਨਹਿ|

Dengene nu die zwak is in het geloof moet gij aannemen, maar niet om over verschilpunten te twisten.

2 ਯਤੋ ਨਿਸ਼਼ਿੱਧੰ ਕਿਮਪਿ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਕਸ੍ਯਚਿੱਜਨਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦਪਰੋ ਜਨਃ ਕੇਵਲੰ ਸ਼ਾਕੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੰ|

De een toch gelooft alles te mogen eten, maar de zwakke eet alleen groenten.

3 ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਸਾਧਾਰਣੰ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਰੰ ਨਾਵਜਾਨੀਯਾਤ੍ ਤਥਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਪਿ ਸਾਧਾਰਣਦ੍ਰਵ੍ਯਭੋਕ੍ਤਾਰੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਯਾਤ੍, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤ੍|

Die alles eet moet hem niet verachten die niet alles eet, en die niet alles eet moet niet oordeelen dengene die alles eet, want God heeft hem aangenomen.

4 ਹੇ ਪਰਦਾਸਸ੍ਯ ਦੂਸ਼਼ਯਿਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਕਃ? ਨਿਜਪ੍ਰਭੋਃ ਸਮੀਪੇ ਤੇਨ ਪਦਸ੍ਥੇਨ ਪਦਚ੍ਯੁਤੇਨ ਵਾ ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ ਸ ਚ ਪਦਸ੍ਥ ਏਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੰ ਪਦਸ੍ਥੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|

Gij, wie zijt gij, die den huisknecht van een ander oordeelt? Zijn eigen heer gaat het aan of hij staat of valt. Maar hij zal vaststaan want de Heere kan hem vast doen staan.

5 ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਦਿਨਾਦ੍ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਕਸ਼੍ਚਿੱਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਦਿਨਾਨਿ ਸਮਾਨਾਨਿ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਏਕੈਕੋ ਜਨਃ ਸ੍ਵੀਯਮਨਸਿ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਨਿਸ਼੍ਚਿਨੋਤੁ|

Want de een schat den eenen dag boven den anderen, maar de ander schat elken dag gelijk. Een ieder moet in zijn eigen gemoed ten volle overtuigd zijn.

6 ਯੋ ਜਨਃ ਕਿਞ੍ਚਨ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਸ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਤਨ੍ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਯਸ਼੍ਚ ਜਨਃ ਕਿਮਪਿ ਦਿਨੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤੇ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯਾ ਤੰਨ ਮਨ੍ਯਤੇ; ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤਯਾ ਤਾਨਿ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਯਤਃ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਨ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ ਸੋ(ਅ)ਪਿ ਪ੍ਰਭੁਭਕ੍ਤ੍ਯੈਵ ਨ ਭੁਞ੍ਜਾਨ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਬ੍ਰੂਤੇ|

Die den dag boven anderen schat, die schat hem voor den Heere; en die alles eet, die eet voor den Heere alles, want hij dankt God. En die niet alles eet, het is voor den Heere dat hij niet alles eet en hij dankt God.

7 ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਨਿਜਨਿਮਿੱਤੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਧਾਰਯਤਿ ਨਿਜਨਿਮਿੱਤੰ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਵਾ ਤੰਨ;

Niemand toch van ons leeft zich zelven en niemand sterft zich zelven.

8 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਵਯੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਧਾਰਯਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਭੁਨਿਮਿੱਤੰ ਧਾਰਯਾਮਃ, ਯਦਿ ਚ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਜਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਪਿ ਪ੍ਰਭੁਨਿਮਿੱਤੰ ਤ੍ਯਜਾਮਃ, ਅਤਏਵ ਜੀਵਨੇ ਮਰਣੇ ਵਾ ਵਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰੇਵਾਸ੍ਮਹੇ|

Want als wij leven dan leven wij voor den Heere, en als wij sterven dan sterven wij voor den Heere. Hetzij dan dat wij leven, hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren.

9 ਯਤੋ ਜੀਵਨ੍ਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ਼੍ਚੇਤ੍ਯੁਭਯੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਮ੍ਰੁʼਤ ਉੱਥਿਤਃ ਪੁਨਰ੍ਜੀਵਿਤਸ਼੍ਚ|

Want tot dien einde is Christus gestorven en leeft Hij, dat Hij zou heerschen over dooden en levenden.

10 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਕੁਤੋ ਦੂਸ਼਼ਯਸਿ? ਤਥਾ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਕੁਤਸ੍ਤੁੱਛੰ ਜਾਨਾਸਿ? ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰਸਿੰਹਾਸਨਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸਰ੍ੱਵੈਰਸ੍ਮਾਭਿਰੁਪਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ;

Gij dan, wat oordeelt gij uw broeder? Of ook gij, wat veracht gij uw broeder? Allen toch zullen wij gesteld worden voor den rechterstoel van God.

11 ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਪਰੇਸ਼ਃ ਸ਼ਪਥੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਵਾਕ੍ਯਮੇਤਤ੍ ਪੁਰਾਵਦਤ੍| ਸਰ੍ੱਵੋ ਜਨਃ ਸਮੀਪੇ ਮੇ ਜਾਨੁਪਾਤੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਜਿਹ੍ਵੈਕੈਕਾ ਤਥੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਿਘ੍ਨਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

Want er is geschreven: Ik leef! zegt de Heere. Voor Mij zal alle knie buigen en alle tong zal God de glorie geven.

12 ਅਤਏਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕਜਨੇਨ ਨਿਜਾ ਕਥਾ ਕਥਯਿਤਵ੍ਯਾ|

Ieder onzer zal dus voor zich zelven rekenschap geven aan God.

13 ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਵਯਮ੍ ਅਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਦੂਸ਼਼ਯਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵਿਘ੍ਨੋ ਵ੍ਯਾਘਾਤੋ ਵਾ ਯੰਨ ਜਾਯੇਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮੀਹਾਂ ਕੁਰ੍ੰਮਹੇ|

Laat ons dan elkander niet meer oordeelen, maar bedenkt liever dit, dat gij den broeder geen aanstoot of ergernis in den weg stelt.

14 ਕਿਮਪਿ ਵਸ੍ਤੁ ਸ੍ਵਭਾਵਤੋ ਨਾਸ਼ੁਚਿ ਭਵਤੀਤ੍ਯਹੰ ਜਾਨੇ ਤਥਾ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨਾਪਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਜਨੋ ਯਦ੍ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰੰ ਜਾਨੀਤੇ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ|

Want ik weet en ben verzekerd in den Heere Jezus, dat geen spijze op zich zelve onrein is; maar wel is zij onrein voor die ze acht onrein te zijn.

15 ਅਤਏਵ ਤਵ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਣ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤਾ ਸ਼ੋਕਾਨ੍ਵਿਤੋ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵੰ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਨਾਚਰਸਿ| ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਵ੍ਯਯਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜੇਨ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਣ ਤੰ ਨ ਨਾਸ਼ਯ|

Maar als uw broeder om een spijze bedroefd wordt dan wandelt gij niet meer naar liefde. Verwoest door uw spijze toch dien niet voor wien Christus is gestorven!

16 ਅਪਰੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮੰ ਕਰ੍ੰਮ ਨਿਨ੍ਦਿਤੰ ਨ ਭਵਤੁ|

Laat toch uw voorrecht niet gelasterd worden.

17 ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪੇਯਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਾਰੋ ਨਹਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੁਣ੍ਯੰ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਜਾਤ ਆਨਨ੍ਦਸ਼੍ਚ|

Want Gods koninkrijk is geen spijze en drank, maar rechtvaardigheid, en vrede, en blijdschap in den Heiligen Geest.

18 ਏਤੈ ਰ੍ਯੋ ਜਨਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਸੇਵਤੇ, ਸ ਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਕਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਸੁਖ੍ਯਾਤਃ|

Want hij die in dezen aan Christus dienstbaar is, die is Gode aangenaam en bij de menschen geacht.

19 ਅਤਏਵ ਯੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਐਕ੍ਯੰ ਨਿਸ਼਼੍ਠਾ ਚ ਜਾਯਤੇ ਤਦੇਵਾਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਤਿਤਵ੍ਯੰ|

Laat ons dan najagen wat den vrede bevordert en den opbouw van elkander.

20 ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਹਾਨਿੰ ਮਾ ਜਨਯਤ; ਸਰ੍ੱਵੰ ਵਸ੍ਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਮਿਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਤਥਾਪਿ ਯੋ ਜਨੋ ਯਦ੍ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਵਿਘ੍ਨੰ ਲਭਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਦ੍ ਭਦ੍ਰੰ ਨਹਿ|

Verwoest niet het werk Gods om een spijze! Alle spijzen zijn toch rein, maar kwaad is het voor den mensch die eet tot een aanstoot.

21 ਤਵ ਮਾਂਸਭਕ੍ਸ਼਼ਣਸੁਰਾਪਾਨਾਦਿਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਾਭਿ ਰ੍ਯਦਿ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤੁਃ ਪਾਦਸ੍ਖਲਨੰ ਵਿਘ੍ਨੋ ਵਾ ਚਾਞ੍ਚਲ੍ਯੰ ਵਾ ਜਾਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ਭੋਜਨਪਾਨਯੋਸ੍ਤ੍ਯਾਗੋ ਭਦ੍ਰਃ|

Het is goed geen vleesch te eten noch wijn te drinken, noch iets te doen waaraan uw broeder zich stoot, of zich ergert, of zwak is.

22 ਯਦਿ ਤਵ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੋਚਰੇ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਰੇ ਤੰ ਗੋਪਯ; ਯੋ ਜਨਃ ਸ੍ਵਮਤੇਨ ਸ੍ਵੰ ਦੋਸ਼਼ਿਣੰ ਨ ਕਰੋਤਿ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|

Het geloof dat gij hebt, heb dit bij u zelven voor Gods aangezicht. Gelukkig hij die zich zelven niet oordeelt in hetgeen hij goedkeurt.

23 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸੰਸ਼ੱਯ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ(ਅ)ਰ੍ਥਾਤ੍ ਨ ਪ੍ਰਤੀਤ੍ਯ ਭੁਙ੍ਕ੍ਤੇ, ਸ ਏਵਾਵਸ਼੍ਯੰ ਦਣ੍ਡਾਰ੍ਹੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤੋ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਜੰ ਨਹਿ ਤਦੇਵ ਪਾਪਮਯੰ ਭਵਤਿ|

Maar die twijfelt als hij eet is veroordeeld, omdat hij niet eet uit geloof. En al wat niet uit geloof geschiedt is zonde.