ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੰ 22
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਸ੍ਫਟਿਕਵਤ੍ ਨਿਰ੍ੰਮਲਮ੍ ਅਮ੍ਰੁʼਤਤੋਯਸ੍ਯ ਸ੍ਰੋਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਉਰ੍ਸ਼ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਯ ਚ ਸਿੰਹਾਸਨਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ|
Und er zeigte mir einen lautern Strom des lebendigen Wassers, klar wie ein Kristall; der ging aus von dem Stuhl Gottes und des Lammes.
2 ਨਗਰ੍ੱਯਾ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਤਸ੍ਯਾ ਨਦ੍ਯਾਃ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵਯੋਰਮ੍ਰੁʼਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਫਲਾਨਿ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਏਕੈਕੋ ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਃ ਪ੍ਰਤਿਮਾਸੰ ਸ੍ਵਫਲੰ ਫਲਤਿ ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਚਾਨ੍ਯਜਾਤੀਯਾਨਾਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਜਨਕਾਨਿ|
Mitten auf ihrer Gasse auf beiden Seiten des Stroms stand Holz des Lebens, das trug zwölfmal Früchte und brachte seine Früchte alle Monate; und die Blätter des Holzes dienten zu der Gesundheit der Heiden.
3 ਅਪਰੰ ਕਿਮਪਿ ਸ਼ਾਪਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਮਧ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ਸ਼ਾਵਕਸ੍ਯ ਚ ਸਿੰਹਾਸਨੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਦਾਸਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਸੇਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
Und es wird kein Verbanntes mehr sein. Und der Stuhl Gottes und des Lammes wird darin sein; und seine Knechte werden ihm dienen
4 ਤਸ੍ਯ ਵਦਨਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਭਾਲੇਸ਼਼ੁ ਚ ਤਸ੍ਯ ਨਾਮ ਲਿਖਿਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
und sehen sein Angesicht; und sein Name wird an ihren Stirnen sein.
5 ਤਦਾਨੀਂ ਰਾਤ੍ਰਿਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤਾਨ੍ ਦੀਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤੇ ਚਾਨਨ੍ਤਕਾਲੰ ਯਾਵਦ੍ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ| (aiōn g165)
Und wird keine Nacht da sein, und sie werden nicht bedürfen einer Leuchte oder des Lichts der Sonne; denn Gott der HERR wird sie erleuchten, und sie werden regieren von Ewigkeit zu Ewigkeit. (aiōn g165)
6 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਵਾਕ੍ਯਾਨੀਮਾਨਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ੍ਯਾਨਿ ਸਤ੍ਯਾਨਿ ਚ, ਅਚਿਰਾਦ੍ ਯੈ ਰ੍ਭਵਿਤਵ੍ਯੰ ਤਾਨਿ ਸ੍ਵਦਾਸਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁੰ ਪਵਿਤ੍ਰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਸ੍ਵਦੂਤੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
Und er sprach zu mir: Diese Worte sind gewiß und wahrhaftig; und der HERR, der Gott der Geister der Propheten, hat seinen Engel gesandt, zu zeigen seinen Knechten, was bald geschehen muß.
7 ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ, ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਯਃ ਪਾਲਯਤਿ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ|
Siehe, ich komme bald. Selig ist, der da hält die Worte der Weissagung in diesem Buch.
8 ਯੋਹਨਹਮ੍ ਏਤਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਂਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਚ ਤੱਦਰ੍ਸ਼ਕਦੂਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਣਾਮਾਰ੍ਥੰ ਤੱਚਰਣਯੋਰਨ੍ਤਿਕੇ (ਅ)ਪਤੰ|
Und ich bin Johannes, der solches gehört hat. Und da ich's gehört und gesehen, fiel ich nieder, anzubeten zu den Füßen des Engels, der mir solches zeigte.
9 ਤਤਃ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ ਮੈਵੰ ਕ੍ਰੁʼਰੁ, ਤ੍ਵਯਾ ਤਵ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਭਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਭਿਰੇਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਵਾਕ੍ਯਪਾਲਨਕਾਰਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਹਦਾਸੋ (ਅ)ਹੰ| ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਪ੍ਰਣਮ|
Und er spricht zu mir: Siehe zu, tu es nicht! denn ich bin dein Mitknecht und deiner Brüder, der Propheten, und derer, die da halten die Worte dieses Buchs. Bete Gott an!
10 ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍, ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਮੁਦ੍ਰਾਙ੍ਕਯਿਤਵ੍ਯਾਨਿ ਯਤਃ ਸਮਯੋ ਨਿਕਟਵਰ੍ੱਤੀ|
Und er spricht zu mir: Versiegle nicht die Worte der Weissagung in diesem Buch; denn die Zeit ist nahe!
11 ਅਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪ੍ਯਧਰ੍ੰਮਮ੍ ਆਚਰਤੁ, ਅਮੇਧ੍ਯਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪ੍ਯਮੇਧ੍ਯਮ੍ ਆਚਰਤੁ ਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰ ਇਤਃ ਪਰਮਪਿ ਧਰ੍ੰਮਮ੍ ਆਚਰਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਾਚਾਰਸ਼੍ਚੇਤਃ ਪਰਮਪਿ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਚਰਤੁ|
Wer böse ist, der sei fernerhin böse, und wer unrein ist, der sei fernerhin unrein; aber wer fromm ist, der sei fernerhin fromm, und wer heilig ist, der sei fernerhin heilig.
12 ਪਸ਼੍ਯਾਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ, ਏਕੈਕਸ੍ਮੈ ਸ੍ਵਕ੍ਰਿਯਾਨੁਯਾਯਿਫਲਦਾਨਾਰ੍ਥੰ ਮੱਦਾਤਵ੍ਯਫਲੰ ਮਮ ਸਮਵਰ੍ੱਤਿ|
Siehe, ich komme bald und mein Lohn mit mir, zu geben einem jeglichen, wie seine Werke sein werden.
13 ਅਹੰ ਕਃ ਕ੍ਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰਥਮਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸ਼੍ਚਾਦਿਰਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|
Ich bin das A und das O, der Anfang und das Ende, der Erste und der Letzte.
14 ਅਮੁਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯਾਧਿਕਾਰਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਾਰੈ ਰ੍ਨਗਰਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਯੇ ਤਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਃ ਪਾਲਯਨ੍ਤਿ ਤ ਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ|
Selig sind, die seine Gebote halten, auf daß sie Macht haben an dem Holz des Lebens und zu den Toren eingehen in die Stadt.
15 ਕੁੱਕੁਰੈ ਰ੍ਮਾਯਾਵਿਭਿਃ ਪੁਙ੍ਗਾਮਿਭਿ ਰ੍ਨਰਹਨ੍ਤ੍ਰੁʼਭਿ ਰ੍ਦੇਵਾਰ੍ੱਚਕੈਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰਨ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰੀਯਮਾਣੈਰਨ੍ਰੁʼਤਾਚਾਰਿਭਿਸ਼੍ਚ ਬਹਿਃ ਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯੰ|
Denn draußen sind die Hunde und die Zauberer und die Hurer und die Totschläger und die Abgöttischen und alle, die liebhaben und tun die Lüge.
16 ਮਣ੍ਡਲੀਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦਾਨਾਰ੍ਥੰ ਯੀਸ਼ੁਰਹੰ ਸ੍ਵਦੂਤੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍, ਅਹਮੇਵ ਦਾਯੂਦੋ ਮੂਲੰ ਵੰਸ਼ਸ਼੍ਚ, ਅਹੰ ਤੇਜੋਮਯਪ੍ਰਭਾਤੀਯਤਾਰਾਸ੍ਵਰੂਪਃ|
Ich, Jesus, habe gesandt meinen Engel, solches zu bezeugen an die Gemeinden. Ich bin die Wurzel des Geschlechts David, der helle Morgenstern.
17 ਆਤ੍ਮਾ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਕਥਯਤਃ, ਤ੍ਵਯਾਗਮ੍ਯਤਾਂ| ਸ਼੍ਰੋਤਾਪਿ ਵਦਤੁ, ਆਗਮ੍ਯਤਾਮਿਤਿ| ਯਸ਼੍ਚ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤਃ ਸ ਆਗੱਛਤੁ ਯਸ਼੍ਚੇੱਛਤਿ ਸ ਵਿਨਾ ਮੂਲ੍ਯੰ ਜੀਵਨਦਾਯਿ ਜਲੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤੁ|
Und der Geist und die Braut sprechen: Komm! Und wer es hört, der spreche: Komm! Und wen dürstet, der komme; und wer da will, der nehme das Wasser des Lebens umsonst.
18 ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁʼਣੋਤਿ ਤਸ੍ਮਾ ਅਹੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਿਦੰ ਦਦਾਮਿ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦ੍ਯਪਰੰ ਕਿਮਪ੍ਯੇਤੇਸ਼਼ੁ ਯੋਜਯਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੋਗ੍ਰਨ੍ਥੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਲਿਖਿਤਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਯੋਜਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Ich bezeuge allen, die da hören die Worte der Weissagung in diesem Buch: So jemand dazusetzt, so wird Gott zusetzen auf ihn die Plagen, die in diesem Buch geschrieben stehen.
19 ਯਦਿ ਚ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਏਤਦ੍ਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਥਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇਭ੍ਯਃ ਕਿਮਪ੍ਯਪਹਰਤਿ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰੋ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇ (ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਲਿਖਿਤਾਤ੍ ਜੀਵਨਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਨਗਰਾੱਚ ਤਸ੍ਯਾਂਸ਼ਮਪਹਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Und so jemand davontut von den Worten des Buchs dieser Weissagung, so wird Gott abtun sein Teil von Holz des Lebens und von der heiligen Stadt, davon in diesem Buch geschrieben ist.
20 ਏਤਤ੍ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਦਦਾਤਿ ਸ ਏਵ ਵਕ੍ਤਿ ਸਤ੍ਯਮ੍ ਅਹੰ ਤੂਰ੍ਣਮ੍ ਆਗੱਛਾਮਿ| ਤਥਾਸ੍ਤੁ| ਪ੍ਰਭੋ ਯੀਸ਼ੋ, ਆਗਮ੍ਯਤਾਂ ਭਵਤਾ|
Es spricht, der solches bezeugt: Ja, ich komme bald. Amen, ja komm, HERR Jesu!
21 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਵਰ੍ੱਤਤਾਂ| ਆਮੇਨ੍|
Die Gnade unsers HERRN Jesu Christi sei mit euch allen! Amen.
