ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੰ 18
1 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਰੋਹਨ੍ ਅਪਰ ਏਕੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਮਹਾਪਰਾਕ੍ਰਮਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤੇਜਸਾ ਚ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਦੀਪ੍ਤਾ|
Y DESPUÉS de estas cosas vi otro ángel descender del cielo teniendo grande potencia; y la tierra fué alumbrada de su gloria.
2 ਸ ਬਲਵਤਾ ਸ੍ਵਰੇਣ ਵਾਚਮਿਮਾਮ੍ ਅਘੋਸ਼਼ਯਤ੍ ਪਤਿਤਾ ਪਤਿਤਾ ਮਹਾਬਾਬਿਲ੍, ਸਾ ਭੂਤਾਨਾਂ ਵਸਤਿਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚ੍ਯਾਤ੍ਮਨਾਂ ਕਾਰਾ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚੀਨਾਂ ਘ੍ਰੁʼਣ੍ਯਾਨਾਞ੍ਚ ਪਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਪਿਞ੍ਜਰਸ਼੍ਚਾਭਵਤ੍|
Y clamó con fortaleza en alta voz, diciendo: Caída es, caída es la grande Babilonia, y es hecha habitación de demonios, y guarida de todo espíritu inmundo, y albergue de todas aves sucias y aborrecibles.
3 ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਜਾਤਾਂ ਕੋਪਮਦਿਰਾਂ ਪੀਤਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਰਾਜਾਨਸ਼੍ਚ ਤਯਾ ਸਹ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਣਿਜਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸੁਖਭੋਗਬਾਹੁਲ੍ਯਾਦ੍ ਧਨਾਢ੍ਯਤਾਂ ਗਤਵਨ੍ਤਃ|
Porque todas las gentes han bebido del vino del furor de su fornicación; y los reyes de la tierra han fornicado con ella, y los mercaderes de la tierra se han enriquecido de la potencia de sus deleites.
4 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਤ੍ ਮਯਾਪਰ ਏਸ਼਼ ਰਵਃ ਸ਼੍ਰੁਤਃ, ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਜਾਃ, ਯੂਯੰ ਯਤ੍ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਪਾਨਾਮ੍ ਅੰਸ਼ਿਨੋ ਨ ਭਵਤ ਤਸ੍ਯਾ ਦਣ੍ਡੈਸ਼੍ਚ ਦਣ੍ਡਯੁਕ੍ਤਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਤਤੋ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤ|
Y oí otra voz del cielo, que decía: Salid de ella, pueblo mío, porque no seáis participantes de sus pecados, y que no recibáis de sus plagas;
5 ਯਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਪਾਨਿ ਗਗਨਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ਾਨ੍ਯਭਵਨ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਅਧਰ੍ੰਮਕ੍ਰਿਯਾਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸੰਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਾਃ|
Porque sus pecados han llegado hasta el cielo, y Dios se ha acordado de sus maldades.
6 ਪਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤਯਾ ਯਦ੍ਵਦ੍ ਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਤਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਵਹਰਤ, ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਦ੍ਵਿਗੁਣਫਲਾਨਿ ਤਸ੍ਯੈ ਦੱਤ, ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕੰਸੇ ਸਾ ਪਰਾਨ੍ ਮਦ੍ਯਮ੍ ਅਪਾਯਯਤ੍ ਤਮੇਵ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪਾਨਾਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਿਗੁਣਮਦ੍ਯੇਨ ਪੂਰਯਤ|
Tornadle á dar como ella os ha dado, y pagadle al doble según sus obras; en el cáliz que ella os dió á beber, dadle á beber doblado.
7 ਤਯਾ ਯਾਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾ ਯਸ਼੍ਚ ਸੁਖਭੋਗਃ ਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤਯੋ ਰ੍ਦ੍ਵਿਗੁਣੌ ਯਾਤਨਾਸ਼ੋਕੌ ਤਸ੍ਯੈ ਦੱਤ, ਯਤਃ ਸਾ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇ ਵਦਤਿ, ਰਾਜ੍ਞੀਵਦ੍ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਹੰ ਨਾਨਾਥਾ ਨ ਚ ਸ਼ੋਕਵਿਤ੍|
Cuanto ella se ha glorificado, y ha estado en deleites, tanto dadle de tormento y llanto; porque dice en su corazón: Yo estoy sentada reina, y no soy viuda, y no veré llanto.
8 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦਿਵਸ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮਾਰੀਦੁਰ੍ਭਿਕ੍ਸ਼਼ਸ਼ੋਚਨੈਃ, ਸਾ ਸਮਾਪ੍ਲੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਨਾਰੀ ਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਵਹ੍ਨਿਨਾ ਚ ਸਾ; ਯਦ੍ ਵਿਚਾਰਾਧਿਪਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਬਲਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਭੁਰੀਸ਼੍ਵਰਃ,
Por lo cual en un día vendrán sus plagas, muerte, llanto y hambre, y será quemada con fuego; porque el Señor Dios es fuerte, que la juzgará.
9 ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਸ੍ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸੁਖਭੋਗਸ਼੍ਚ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ, ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਵ ਰਾਜਾਨਸ੍ਤੱਦਾਹਧੂਮਦਰ੍ਸ਼ਨਾਤ੍, ਪ੍ਰਰੋਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਵਕ੍ਸ਼਼ਾਂਸਿ ਚਾਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਬਾਹੁਭਿਃ|
Y llorarán y se lamentarán sobre ella los reyes de la tierra, los cuales han fornicado con ella y han vivido en deleites, cuando ellos vieren el humo de su incendio,
10 ਤਸ੍ਯਾਸ੍ਤੈ ਰ੍ਯਾਤਨਾਭੀਤੇ ਰ੍ਦੂਰੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵੇਦਮੁਚ੍ਯਤੇ, ਹਾ ਹਾ ਬਾਬਿਲ੍ ਮਹਾਸ੍ਥਾਨ ਹਾ ਪ੍ਰਭਾਵਾਨ੍ਵਿਤੇ ਪੁਰਿ, ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਆਗਤਾ ਦਣ੍ਡੇ ਵਿਚਾਰਾਜ੍ਞਾ ਤ੍ਵਦੀਯਕਾ|
Estando lejos por el temor de su tormento, diciendo: ¡Ay, ay, de aquella gran ciudad de Babilonia, aquella fuerte ciudad; porque en una hora vino tu juicio!
11 ਮੇਦਿਨ੍ਯਾ ਵਣਿਜਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਰੁਦਨ੍ਤਿ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਿ ਚ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਣ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
Y los mercaderes de la tierra lloran y se lamentan sobre ella, porque ninguno compra más sus mercaderías:
12 ਫਲਤਃ ਸੁਵਰ੍ਣਰੌਪ੍ਯਮਣਿਮੁਕ੍ਤਾਃ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਾਸਾਂਸਿ ਪੱਟਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣਵਾਸਾਂਸਿ ਚਨ੍ਦਨਾਦਿਕਾਸ਼਼੍ਠਾਨਿ ਗਜਦਨ੍ਤੇਨ ਮਹਾਰ੍ਘਕਾਸ਼਼੍ਠੇਨ ਪਿੱਤਲਲੌਹਾਭ੍ਯਾਂ ਮਰ੍ੰਮਰਪ੍ਰਸ੍ਤਰੇਣ ਵਾ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧਪਾਤ੍ਰਾਣਿ
Mercadería de oro, y de plata, y de piedras preciosas, y de margaritas, y de lino fino, y de escarlata, y de seda, y de grana, y de toda madera olorosa, y de todo vaso de marfil, y de todo vaso de madera preciosa, y de cobre, y de hierro, y de mármol;
13 ਤ੍ਵਗੇਲਾ ਧੂਪਃ ਸੁਗਨ੍ਧਿਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਗਨ੍ਧਰਸੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਸ੍ਤੈਲੰ ਸ਼ਸ੍ਯਚੂਰ੍ਣੰ ਗੋਧੂਮੋ ਗਾਵੋ ਮੇਸ਼਼ਾ ਅਸ਼੍ਵਾ ਰਥਾ ਦਾਸੇਯਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪ੍ਰਾਣਾਸ਼੍ਚੈਤਾਨਿ ਪਣ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਕ੍ਰੀਯਨ੍ਤੇ|
Y canela, y olores, y ungüentos, y de incienso, y de vino, y de aceite; y flor de harina y trigo, y de bestias, y de ovejas; y de caballos, y de carros, y de siervos, y de almas de hombres.
14 ਤਵ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਸ੍ਯ ਫਲਾਨਾਂ ਸਮਯੋ ਗਤਃ, ਤ੍ਵੱਤੋ ਦੂਰੀਕ੍ਰੁʼਤੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਸ਼ੋਭਨੰ ਭੂਸ਼਼ਣੰ ਤਵ, ਕਦਾਚਨ ਤਦੁੱਦੇਸ਼ੋ ਨ ਪੁਨ ਰ੍ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਾ|
Y los frutos del deseo de tu alma se apartaron de ti; y todas las cosas gruesas y excelentes te han faltado, y nunca más las hallarás.
15 ਤਦ੍ਵਿਕ੍ਰੇਤਾਰੋ ਯੇ ਵਣਿਜਸ੍ਤਯਾ ਧਨਿਨੋ ਜਾਤਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਯਾ ਯਾਤਨਾਯਾ ਭਯਾਦ੍ ਦੂਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨਤੋ ਰੋਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਸ਼੍ਚੇਦੰ ਗਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ
Los mercaderes de estas cosas, que se han enriquecido, se pondrán lejos de ella por el temor de su tormento, llorando y lamentando,
16 ਹਾ ਹਾ ਮਹਾਪੁਰਿ, ਤ੍ਵੰ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਸ੍ਤ੍ਰੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਲੋਹਿਤਵਸ੍ਤ੍ਰੈਃ ਸਿਨ੍ਦੂਰਵਰ੍ਣਵਾਸੋਭਿਸ਼੍ਚਾੱਛਾਦਿਤਾ ਸ੍ਵਰ੍ਣਮਣਿਮੁਕ੍ਤਾਭਿਰਲਙ੍ਕ੍ਰੁʼਤਾ ਚਾਸੀਃ,
Y diciendo: ¡Ay, ay, aquella gran ciudad, que estaba vestida de lino fino, y de escarlata, y de grana, y estaba dorada con oro, y [adornada] de piedras preciosas y de perlas!
17 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ ਸਾ ਮਹਾਸਮ੍ਪਦ੍ ਲੁਪ੍ਤਾ| ਅਪਰੰ ਪੋਤਾਨਾਂ ਕਰ੍ਣਧਾਰਾਃ ਸਮੂਹਲੋਕਾ ਨਾਵਿਕਾਃ ਸਮੁਦ੍ਰਵ੍ਯਵਸਾਯਿਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ
Porque en una hora han sido desoladas tantas riquezas. Y todo patrón, y todos los que viajan en naves, y marineros, y todos los que trabajan en el mar, se estuvieron lejos;
18 ਦੂਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਦਾਹਸ੍ਯ ਧੂਮੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਾ ਉੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤਸ੍ਯਾ ਮਹਾਨਗਰ੍ੱਯਾਃ ਕਿੰ ਤੁਲ੍ਯੰ?
Y viendo el humo de su incendio, dieron voces, diciendo: ¿Qué [ciudad] era semejante á esta gran ciudad?
19 ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਸ਼ਿਰਃਸੁ ਮ੍ਰੁʼੱਤਿਕਾਂ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਤੇ ਰੁਦਨ੍ਤਃ ਸ਼ੋਚਨ੍ਤਸ਼੍ਚੋੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣੇਦੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਹਾ ਹਾ ਯਸ੍ਯਾ ਮਹਾਪੁਰ੍ੱਯਾ ਬਾਹੁਲ੍ਯਧਨਕਾਰਣਾਤ੍, ਸਮ੍ਪੱਤਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤਾ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਮੁਦ੍ਰਪੋਤਨਾਯਕੈਃ, ਏਕਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਣ੍ਡੇ ਸਾ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣੋੱਛਿੰਨਤਾਂ ਗਤਾ|
Y echaron polvo sobre sus cabezas; y dieron voces, llorando y lamentando, diciendo: ¡Ay, ay, de aquella gran ciudad, en la cual todos los que tenían navíos en la mar se habían enriquecido de sus riquezas; que en una hora ha sido desolada!
20 ਹੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗਵਾਸਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਵਿਤ੍ਰਾਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਸ਼੍ਚ ਹੇ| ਹੇ ਭਾਵਿਵਾਦਿਨੋ ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤਸ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਹਰ੍ਸ਼਼ਤ| ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯਤ੍ ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੋ ਵਿਵਾਦਃ ਪੁਰਾਭਵਤ੍| ਦਣ੍ਡੰ ਸਮੁਚਿਤੰ ਤਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯੈ ਵ੍ਯਤਰਦੀਸ਼੍ਵਰਃ||
Alégrate sobre ella, cielo, y vosotros, santos, apóstoles, y profetas; porque Dios ha vengado vuestra causa en ella.
21 ਅਨਨ੍ਤਰਮ੍ ਏਕੋ ਬਲਵਾਨ੍ ਦੂਤੋ ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਪੇਸ਼਼ਣੀਪ੍ਰਸ੍ਤਰਤੁਲ੍ਯੰ ਪਾਸ਼਼ਾਣਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਈਦ੍ਰੁʼਗ੍ਬਲਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇਨ ਬਾਬਿਲ੍ ਮਹਾਨਗਰੀ ਨਿਪਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯਾ ਉੱਦੇਸ਼ਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
Y un ángel fuerte tomó una piedra como una grande piedra de molino, y la echó en la mar, diciendo: Con tanto ímpetu será derribada Babilonia, aquella grande ciudad, y nunca jamás será hallada.
22 ਵੱਲਕੀਵਾਦਿਨਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਗਾਥਾਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਵਾ ਵੰਸ਼ੀਤੂਰ੍ੱਯਾਦਿਵਾਦਿਨਾਂ| ਸ਼ਿਲ੍ਪਕਰ੍ੰਮਕਰਃ ਕੋ (ਅ)ਪਿ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਪੇਸ਼਼ਣੀਪ੍ਰਸ੍ਤਰਧ੍ਵਾਨਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ|
Y voz de tañedores de arpas, y de músicos, y de tañedores de flautas y de trompetas, no será más oída en ti; y todo artífice de cualquier oficio, no será más hallado en ti; y el sonido de muela no será más en ti oído:
23 ਦੀਪਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਭਾ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਨ ਕਨ੍ਯਾਵਰਯੋਃ ਸ਼ਬ੍ਦਃ ਪੁਨਃ ਸੰਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਵਯਿ| ਯਸ੍ਮਾਨ੍ਮੁਖ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਯੇ ਵਣਿਜਸ੍ਤੇ(ਅ)ਭਵਨ੍ ਤਵ| ਯਸ੍ਮਾੱਚ ਜਾਤਯਃ ਸਰ੍ੱਵਾ ਮੋਹਿਤਾਸ੍ਤਵ ਮਾਯਯਾ|
Y luz de antorcha no alumbrará más en ti; y voz de esposo ni de esposa no será más en ti oída; porque tus mercaderes eran los magnates de la tierra; porque en tus hechicerías todas las gentes han errado.
24 ਭਾਵਿਵਾਦਿਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਯਾਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ ਹਤਾ ਭੁਵਿ| ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ੋਣਿਤੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਤਵਾਨ੍ਤਰੇ||
Y en ella fué hallada la sangre de los profetas y de los santos, y de todos los que han sido muertos en la tierra.
