ਮਥਿਃ 22
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਤਾਨ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍,
Respondiendo Jesús les habló de nuevo en parábolas, y dijo:
2 ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਸ੍ਯ ਨ੍ਰੁʼਪਤੇਃ ਸਮੰ, ਯੋ ਨਿਜ ਪੁਤ੍ਰੰ ਵਿਵਾਹਯਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਆਨੇਤੁੰ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍,
“El reino de los cielos es semejante a un rey que celebró las bodas de su hijo.
3 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਸਮਾਗਨ੍ਤੁੰ ਨੇਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤਃ|
Y envió a sus siervos a llamar a los convidados a las bodas, mas ellos no quisieron venir.
4 ਤਤੋ ਰਾਜਾ ਪੁਨਰਪਿ ਦਾਸਾਨਨ੍ਯਾਨ੍ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਵਦਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ, ਮਮ ਭੇਜ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਨਿਜਵ੍ਟਸ਼਼ਾਦਿਪੁਸ਼਼੍ਟਜਨ੍ਤੂਨ੍ ਮਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੰ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਵਿਵਾਹਮਾਗੱਛਤ|
Entonces envió a otros siervos, a los cuales dijo: “Decid a los convidados: Tengo preparado mi banquete; mis toros y animales cebados han sido sacrificados ya, y todo está a punto: venid a las bodas”.
5 ਤਥਪਿ ਤੇ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕੇਚਿਤ੍ ਨਿਜਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਾਣਿਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਵਸ੍ਵਮਾਰ੍ਗੇਣ ਚਲਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Pero, sin hacerle caso, se fueron el uno a su granja, el otro a sus negocios.
6 ਅਨ੍ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦੌਰਾਤ੍ਮ੍ਯੰ ਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨਵਧਿਸ਼਼ੁਃ|
Y los restantes agarraron a los siervos, los ultrajaron y los mataron.
7 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਨ੍ਰੁʼਪਤਿਸ੍ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਨ੍ ਸੈਨ੍ਯਾਨਿ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਘਾਤਕਾਨ੍ ਹਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਗਰੰ ਦਾਹਯਾਮਾਸ|
El rey, encolerizado, envió sus soldados, hizo perecer a aquellos homicidas, y quemó su ciudad.
8 ਤਤਃ ਸ ਨਿਜਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਵਿਵਾਹੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾ ਜਨਾ ਅਯੋਗ੍ਯਾਃ|
Entonces dijo a sus siervos: “Las bodas están preparadas, mas los convidados no eran dignos.
9 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਾਵਤੋ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਤਾਵਤਏਵ ਵਿਵਾਹੀਯਭੋਜ੍ਯਾਯ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਯਤ|
Id, pues, a las encrucijadas de los caminos, y a todos cuantos halléis, invitadlos a las bodas”.
10 ਤਦਾ ਤੇ ਦਾਸੇਯਾ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਭਦ੍ਰਾਨ੍ ਅਭਦ੍ਰਾਨ੍ ਵਾ ਯਾਵਤੋ ਜਨਾਨ੍ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ, ਤਾਵਤਏਵ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਾਨਯਨ੍; ਤਤੋ(ਅ)ਭ੍ਯਾਗਤਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਿਵਾਹਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਅਪੂਰ੍ੱਯਤ|
Salieron aquellos siervos a los caminos, y reunieron a todos cuantos hallaron, malos y buenos, y la sala de las bodas quedó llena de convidados.
11 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਰਾਜਾ ਸਰ੍ੱਵਾਨਭ੍ਯਾਗਤਾਨ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਅਭ੍ਯਨ੍ਤਰਮਾਗਤਵਾਨ੍; ਤਦਾ ਤਤ੍ਰ ਵਿਵਾਹੀਯਵਸਨਹੀਨਮੇਕੰ ਜਨੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤੰ ਜਗਾਦ੍,
Mas cuando el rey entró para ver a los comensales, notó a un hombre que no estaba vestido con el traje de boda.
12 ਹੇ ਮਿਤ੍ਰ, ਤ੍ਵੰ ਵਿਵਾਹੀਯਵਸਨੰ ਵਿਨਾ ਕਥਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍? ਤੇਨ ਸ ਨਿਰੁੱਤਰੋ ਬਭੂਵ|
Díjole: “Amigo, ¿cómo has entrado aquí sin tener el traje de boda?” Y él enmudeció.
13 ਤਦਾ ਰਾਜਾ ਨਿਜਾਨੁਚਰਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਕਰਚਰਣਾਨ੍ ਬੱਧਾ ਯਤ੍ਰ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤੈਰ੍ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚ ਭਵਤਿ, ਤਤ੍ਰ ਵਹਿਰ੍ਭੂਤਤਮਿਸ੍ਰੇ ਤੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ|
Entonces el rey dijo a los siervos: “Atadlo de pies y manos, y arrojadlo a las tinieblas de afuera; allí será el llanto y el rechinar de dientes.
14 ਇੱਥੰ ਬਹਵ ਆਹੂਤਾ ਅਲ੍ਪੇ ਮਨੋਭਿਮਤਾਃ|
Porque muchos son llamados, mas pocos escogidos”.
15 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਪ੍ਰਗਤ੍ਯ ਯਥਾ ਸੰਲਾਪੇਨ ਤਮ੍ ਉਨ੍ਮਾਥੇ ਪਾਤਯੇਯੁਸ੍ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤ੍ਵਾ
Entonces los fariseos se fueron y deliberaron cómo le sorprenderían en alguna palabra.
16 ਹੇਰੋਦੀਯਮਨੁਜੈਃ ਸਾਕੰ ਨਿਜਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣੇਨ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ, ਭਵਾਨ੍ ਸਤ੍ਯਃ ਸਤ੍ਯਮੀਸ਼੍ਵਰੀਯਮਾਰ੍ਗਮੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਕਮਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਨਾਨੁਰੁਧ੍ਯਤੇ, ਕਮਪਿ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਚ, ਤਦ੍ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|
Le enviaron, pues, sus discípulos con los herodianos, a decirle: “Maestro, sabemos que eres veraz y que enseñas el camino de Dios con verdad, sin miedo a nadie, porque no miras a la persona de los hombres.
17 ਅਤਃ ਕੈਸਰਭੂਪਾਯ ਕਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਦਾਤਵ੍ਯੋ ਨ ਵਾ? ਅਤ੍ਰ ਭਵਤਾ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ? ਤਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦਤੁ|
Dinos, pues, lo que piensas: ¿es lícito pagar tributo al César o no?”
18 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਖਲਤਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਰੇ ਕਪਟਿਨਃ ਯੁਯੰ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰਿਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ?
Mas Jesús, conociendo su malicia, repuso: “Hipócritas, ¿por qué me tentáis?
19 ਤਤ੍ਕਰਦਾਨਸ੍ਯ ਮੁਦ੍ਰਾਂ ਮਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ| ਤਦਾਨੀਂ ਤੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਭਾਗ ਆਨੀਤੇ
Mostradme la moneda del tributo”. Y le presentaron un denario.
20 ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਕਸ੍ਯੇਯੰ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਨਾਮ ਚਾਸ੍ਤੇ? ਤੇ ਜਗਦੁਃ, ਕੈਸਰਭੂਪਸ੍ਯ|
Preguntoles: “¿De quién es esta figura y la leyenda?”
21 ਤਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ, ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਤਤ੍ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ|
Le respondieron: “del César”. Entonces les dijo: “Dad, pues, al César lo que es del César, y a Dios lo que es de Dios”.
22 ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਚਲਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Oyendo esto, quedaron maravillados, y dejándolo se fueron.
23 ਤਸ੍ਮਿੰਨਹਨਿ ਸਿਦੂਕਿਨੋ(ਅ)ਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਨੋੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੇ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤੇ ਯੀਸ਼ੇਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
En aquel día, algunos saduceos, los cuales dicen que no hay resurrección, se acercaron a Él, y le propusieron esta cuestión:
24 ਹੇ ਗੁਰੋ, ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਨੁਜਸ਼੍ਚੇਤ੍ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਜਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਸ੍ਯ ਜਾਯਾਂ ਵ੍ਯੁਹ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤੁਃ ਸਨ੍ਤਾਨਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਮੂਸਾ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
“Maestro, Moisés ha dicho: ‘Si alguno muere sin tener hijos, su hermano se casará con la cuñada, y suscitará prole a su hermano’.
25 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕਮਤ੍ਰ ਕੇ(ਅ)ਪਿ ਜਨਾਃ ਸਪ੍ਤਸਹੋਦਰਾ ਆਸਨ੍, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠ ਏਕਾਂ ਕਨ੍ਯਾਂ ਵ੍ਯਵਹਾਤ੍, ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਾਣਤ੍ਯਾਗਕਾਲੇ ਸ੍ਵਯੰ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਃ ਸਨ੍ ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੰ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰਿ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍,
Ahora bien, había entre nosotros siete hermanos. El primero se casó y murió; y como no tuviese descendencia, dejó su mujer a su hermano.
26 ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਦਿਸਪ੍ਤਮਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਤਥੈਵ ਚਕ੍ਰੁਃ|
Sucedió lo mismo con el segundo, y con el tercero, hasta el séptimo.
27 ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾਪੀ ਨਾਰੀ ਮਮਾਰ|
Después de todos murió la mujer.
28 ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨਸਮਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਪ੍ਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸਾ ਨਾਰੀ ਕਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਏਵ ਤਾਂ ਵ੍ਯਵਹਨ੍|
En la resurrección, pues, ¿de cuál de los siete será mujer? Porque todos la tuvieron”.
29 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯੰ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਂ ਸ਼ਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਨ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਮਨ੍ਤਃ|
Respondioles Jesús y dijo: “Erráis, por no entender las Escrituras ni el poder de Dios.
30 ਉੱਥਾਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਲੋਕਾ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ, ਨ ਚ ਵਾਚਾ ਦੀਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
Pues en la resurrección, ni se casan ( los hombres ), ni se dan (las mujeres ) en matrimonio, sino que son como ángeles de Dios en el cielo.
31 ਅਪਰੰ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਯਮੀਸ਼੍ਵਰੋਕ੍ਤਿਃ,
Y en cuanto a la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os ha dicho Dios:
32 "ਅਹਮਿਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬ ਈਸ਼੍ਵਰ" ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ? ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋ ਜੀਵਤਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ: , ਸ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੀਸ਼੍ਵਰੋ ਨਹਿ|
“Yo soy el Dios de Abrahán, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob”? Dios no es Dios de muertos, sino de vivientes”.
33 ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
Al oír esto, las muchedumbres estaban poseídas de admiración por su doctrina.
34 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਿਦੂਕਿਨਾਮ੍ ਨਿਰੁੱਤਰਤ੍ਵਵਾਰ੍ਤਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਏਕਤ੍ਰ ਮਿਲਿਤਵਨ੍ਤਃ,
Mas los fariseos, al oír que había tapado la boca a los saduceos, vinieron a reunirse junto a Él;
35 ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪਪੱਛ,
y uno de ellos, doctor de la Ley, le propuso esta cuestión para tentarlo:
36 ਹੇ ਗੁਰੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮਧ੍ਯੇ ਕਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ?
“Maestro, ¿cuál es el mayor mandamiento de la Ley?”
37 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਸ਼੍ਚ ਸਾਕੰ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੀਯਸ੍ਵ,
Respondió Él: “Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, con toda tu alma, y con todo tu espíritu.
38 ਏਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਥਮਮਹਾਜ੍ਞਾ| ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਜ੍ਞੈਸ਼਼ਾ,
Este es el mayor y primer mandamiento.
39 ਤਵ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਨੀਵ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁ|
El segundo le es semejante: “Amarás a tu prójimo como a ti mismo”.
40 ਅਨਯੋ ਰ੍ਦ੍ਵਯੋਰਾਜ੍ਞਯੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤ੍ਰੁʼਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਚ ਭਾਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
De estos dos mandamientos pende toda la Ley y los Profetas”.
41 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਮ੍ ਏਕਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਿਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ,
Estando aún reunidos los fariseos, Jesús les propuso esta cuestión:
42 ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ਬੋਧੋ ਜਾਯਤੇ? ਸ ਕਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਃ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨਃ|
“¿Qué pensáis del Cristo? ¿De quién es hijo?” Dijéronle “de David”.
43 ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਕਥਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਧਿਸ਼਼੍ਠਾਨੇਨ ਤੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਵਦਤਿ?
Replicó Él “¿Cómo, entonces, David ( inspirado ), por el Espíritu, lo llama “Señor”, cuando dice:
44 ਯਥਾ ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵਾਰੀਨ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਤੇ ਯਾਵੰਨਹਿ ਕਰੋਮ੍ਯਹੰ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਾਵਿਸ਼| ਅਤੋ ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਵਦਤਿ, ਰ੍ਤਿਹ ਸ ਕਥੰ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਤਿ?
“El Señor dijo a mi Señor: Sientate a mi diestra, hasta que ponga a tus enemigos bajo tus pies”?
45 ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋਪਿ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍;
Si David lo llama “Señor” ¿cómo es su hijo?
46 ਤੱਦਿਨਮਾਰਭ੍ਯ ਤੰ ਕਿਮਪਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਸਾਹਸੋ ਨਾਭਵਤ੍|
Y nadie pudo responderle nada, y desde ese día nadie osó más proponerle cuestiones.
