ਮਥਿਃ 16
1 ਤਦਾਨੀਂ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਿਦੂਕਿਨਸ਼੍ਚਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਨਭਮੀਯੰ ਕਿਞ੍ਚਨ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਤਸ੍ਮੈ ਨਿਵੇਦਯਾਮਾਸੁਃ|
Da traten die Pharisäer und Sadduzäer zu ihm; die versuchten ihn und forderten, daß er sie ein Zeichen vom Himmel sehen ließe.
2 ਤਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਨਭਸੋ ਰਕ੍ਤਤ੍ਵਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਵਦਥ, ਸ਼੍ਵੋ ਨਿਰ੍ੰਮਲੰ ਦਿਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ;
Aber er antwortete und sprach: Des Abends sprecht ihr: Es wird ein schöner Tag werden, denn der Himmel ist rot;
3 ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲੇ ਚ ਨਭਸੋ ਰਕ੍ਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਮਲਿਨਤ੍ਵਾਞ੍ਚ ਵਦਥ, ਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ਦ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਹੇ ਕਪਟਿਨੋ ਯਦਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਨ੍ਤਰੀਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਬੋੱਧੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਾਲਸ੍ਯੈਤਸ੍ਯ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਕਥੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
und des Morgens sprecht ihr: Es wird heute Ungewitter sein, denn der Himmel ist rot und trübe. Ihr Heuchler! über des Himmels Gestalt könnt ihr urteilen; könnt ihr denn nicht auch über die Zeichen dieser Zeit urteilen?
4 ਏਤਤ੍ਕਾਲਸ੍ਯ ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੀ ਚ ਵੰਸ਼ੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਨਸੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਵਿਨਾਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਤਾਨ੍ ਨ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿੱਯਤੇ| ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਯ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥੇ|
Diese böse und ehebrecherische Art sucht ein Zeichen; und soll ihr kein Zeichen gegeben werden denn das Zeichen des Propheten Jona. Und er ließ sie und ging davon.
5 ਅਨਨ੍ਤਰਮਨ੍ਯਪਾਰਗਮਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪੂਪਮਾਨੇਤੁੰ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
Und da seine Jünger waren hinübergefahren, hatten sie vergessen, Brot mit sich zu nehmen.
6 ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਸਿਦੂਕਿਨਾਞ੍ਚ ਕਿਣ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾਵਧਾਨਾਃ ਸਤਰ੍ਕਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
Jesus aber sprach zu ihnen: Sehet zu und hütet euch vor dem Sauerteig der Pharisäer und Sadduzäer!
7 ਤੇਨ ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਵਯੰ ਪੂਪਾਨਾਨੇਤੁੰ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤ ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਇਤਿ ਕਥਯਤਿ|
Da dachten sie bei sich selbst und sprachen: Das wird's sein, daß wir nicht haben Brot mit uns genommen.
8 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤਾਨਵੋਚਤ੍, ਹੇ ਸ੍ਤੋਕਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨੋ ਯੂਯੰ ਪੂਪਾਨਾਨਯਨਮਧਿ ਕੁਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮੇਤਦ੍ ਵਿਵਿੰਕ੍ਯ?
Da das Jesus merkte, sprach er zu ihnen: Ihr Kleingläubigen, was bekümmert ihr euch doch, daß ihr nicht habt Brot mit euch genommen?
9 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿਮਦ੍ਯਾਪਿ ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ? ਪਞ੍ਚਭਿਃ ਪੂਪੈਃ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਪੁਰੁਸ਼਼ੇਸ਼਼ੁ ਭੋਜਿਤੇਸ਼਼ੁ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੋੱਛਿਸ਼਼੍ਟਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਕਤਿ ਡਲਕਾਨ੍ ਸਮਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤੰ;
Vernehmet ihr noch nichts? Gedenket ihr nicht an die fünf Brote unter die fünftausend und wie viel Körbe ihr da aufhobt?
10 ਤਥਾ ਸਪ੍ਤਭਿਃ ਪੂਪੈਸ਼੍ਚਤੁਃਸਹਸ੍ਰਪੁਰੁਸ਼਼ੇਸ਼਼ੁ ਭੇਜਿਤੇਸ਼਼ੁ ਕਤਿ ਡਲਕਾਨ੍ ਸਮਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ, ਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਨ ਸ੍ਮਰ੍ੱਯਤੇ?
auch nicht an die sieben Brote unter die viertausend und wie viel Körbe ihr da aufhobt?
11 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਸਿਦੂਕਿਨਾਞ੍ਚ ਕਿਣ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ, ਕਥਾਮਿਮਾਮ੍ ਅਹੰ ਪੂਪਾਨਧਿ ਨਾਕਥਯੰ, ਏਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਕੁਤੋ ਨ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ?
Wie, versteht ihr denn nicht, daß ich euch nicht sage vom Brot, wenn ich sage: Hütet euch vor dem Sauerteig der Pharisäer und Sadduzäer!
12 ਤਦਾਨੀਂ ਪੂਪਕਿਣ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੇਤਿ ਨੋਕ੍ਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਸਿਦੂਕਿਨਾਞ੍ਚ ਉਪਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾਵਧਾਨਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੇਤਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਇਤਿ ਤੈਰਬੋਧਿ|
Da verstanden sie, daß er nicht gesagt hatte, daß sie sich hüten sollten vor dem Sauerteig des Brots, sondern vor der Lehre der Pharisäer und Sadduzäer.
13 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕੈਸਰਿਯਾ-ਫਿਲਿਪਿਪ੍ਰਦੇਸ਼ਮਾਗਤ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸੋ(ਅ)ਹੰ ਕਃ? ਲੋਕੈਰਹੰ ਕਿਮੁਚ੍ਯੇ?
Da kam Jesus in die Gegend der Stadt Cäsarea Philippi und fragte seine Jünger und sprach: Wer sagen die Leute, daß des Menschen Sohn sei?
14 ਤਦਾਨੀਂ ਤੇ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਕੇਚਿਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ ਤ੍ਵੰ ਮੱਜਯਿਤਾ ਯੋਹਨ੍, ਕੇਚਿਦ੍ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤ੍ਵਮ੍ ਏਲਿਯਃ, ਕੇਚਿੱਚ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤ੍ਵੰ ਯਿਰਿਮਿਯੋ ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ|
Sie sprachen: Etliche sagen, du seist Johannes der Täufer; die andern, du seist Elia; etliche du seist Jeremia oder der Propheten einer.
15 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਥ? ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਿਤਰ ਉਵਾਚ,
Er sprach zu ihnen: Wer sagt denn ihr, daß ich sei?
16 ਤ੍ਵਮਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਪੁਤ੍ਰਃ|
Da antwortete Simon Petrus und sprach: Du bist Christus, des lebendigen Gottes Sohn!
17 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਯੂਨਸਃ ਪੁਤ੍ਰ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਧਨ੍ਯਃ; ਯਤਃ ਕੋਪਿ ਅਨੁਜਸ੍ਤ੍ਵੱਯੇਤੱਜ੍ਞਾਨੰ ਨੋਦਪਾਦਯਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਯਃ ਪਿਤੋਦਪਾਦਯਤ੍|
Und Jesus antwortete und sprach zu ihm: Selig bist du, Simon, Jona's Sohn; denn Fleisch und Blut hat dir das nicht offenbart, sondern mein Vater im Himmel.
18 ਅਤੋ(ਅ)ਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਵਦਾਮਿ, ਤ੍ਵੰ ਪਿਤਰਃ (ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ) ਅਹਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰਸ੍ਯੋਪਰਿ ਸ੍ਵਮਣ੍ਡਲੀਂ ਨਿਰ੍ੰਮਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤੇਨ ਨਿਰਯੋ ਬਲਾਤ੍ ਤਾਂ ਪਰਾਜੇਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ| (Hadēs g86)
Und ich sage dir auch: Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich bauen meine Gemeinde, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen. (Hadēs g86)
19 ਅਹੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਕੁਞ੍ਜਿਕਾਂ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ, ਤੇਨ ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਨ ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਭੰਤ੍ਸ੍ਯਸਿ ਤਤ੍ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਭੰਤ੍ਸ੍ਯਤੇ, ਯੱਚ ਕਿਞ੍ਚਨ ਮਹ੍ਯਾਂ ਮੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਮੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Und ich will dir des Himmelsreichs Schlüssel geben: alles, was du auf Erden binden wirst, soll auch im Himmel gebunden sein, und alles, was du auf Erden lösen wirst, soll auch im Himmel los sein.
20 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਦਿਸ਼ਤ੍, ਅਹਮਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਕਥਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਯੂਯੰ ਮਾ ਕਥਯਤ|
Da verbot er seinen Jüngern, daß sie niemand sagen sollten, daß er, Jesus, der Christus wäre.
21 ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੇਭ੍ਯ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਬਹੁਦੁਃਖਭੋਗਸ੍ਤੈ ਰ੍ਹਤਤ੍ਵੰ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਪੁਨਰੁੱਥਾਨਞ੍ਚ ਮਮਾਵਸ਼੍ਯਕਮ੍ ਏਤਾਃ ਕਥਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਆਰਬ੍ਧਵਾਨ੍|
Von der Zeit an fing Jesus an und zeigte seinen Jüngern, wie er müßte hin gen Jerusalem gehen und viel leiden von den Ältesten und Hohenpriestern und Schriftgelehrten und getötet werden und am dritten Tage auferstehen.
22 ਤਦਾਨੀਂ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਕਰੰ ਘ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਤਤ੍ ਤ੍ਵੱਤੋ ਦੂਰੰ ਯਾਤੁ, ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕਦਾਪਿ ਨ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Und Petrus nahm ihn zu sich, fuhr ihn an und sprach: HERR, schone dein selbst; das widerfahre dir nur nicht!
23 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਵਦਨੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਪਿਤਰੰ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰਿਨ੍, ਮਤ੍ਸੰਮੁਖਾਦ੍ ਦੂਰੀਭਵ, ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਬਾਧਸੇ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਾਰ੍ੱਯਾਤ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ੀਯਕਾਰ੍ੱਯੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਰੋਚਤੇ|
Aber er wandte sich um und sprach zu Petrus: Hebe dich, Satan, von mir! du bist mir ärgerlich; denn du meinst nicht was göttlich, sondern was menschlich ist.
24 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵੀਯਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮੀ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ, ਸ ਸ੍ਵੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਤਥਾ ਸ੍ਵਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਮਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਯਾਤੁ|
Da sprach Jesus zu seinen Jüngern: Will mir jemand nachfolgen, der verleugne sich selbst und nehme sein Kreuz auf sich und folge mir.
25 ਯਤੋ ਯਃ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮਿੱਛਤਿ, ਸ ਤਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋ ਮਦਰ੍ਥੰ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਤਿ, ਸ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ|
Denn wer sein Leben erhalten will, der wird's verlieren; wer aber sein Leben verliert um meinetwillen, der wird's finden.
26 ਮਾਨੁਸ਼਼ੋ ਯਦਿ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਲਭਤੇ ਨਿਜਪ੍ਰਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ? ਮਨੁਜੋ ਨਿਜਪ੍ਰਾਣਾਨਾਂ ਵਿਨਿਮਯੇਨ ਵਾ ਕਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
Was hülfe es dem Menschen, so er die ganze Welt gewönne und nähme Schaden an seiner Seele? Oder was kann der Mensch geben, damit er seine Seele wieder löse?
27 ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸ੍ਵਦੂਤੈਃ ਸਾਕੰ ਪਿਤੁਃ ਪ੍ਰਭਾਵੇਣਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਤਦਾ ਪ੍ਰਤਿਮਨੁਜੰ ਸ੍ਵਸ੍ਵਕਰ੍ੰਮਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਫਲੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
Denn es wird geschehen, daß des Menschen Sohn komme in der Herrlichkeit seines Vaters mit seinen Engeln; und alsdann wird er einem jeglichen vergelten nach seinen Werken.
28 ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਥ੍ਯੰ ਵਚ੍ਮਿ, ਸਰਾਜ੍ਯੰ ਮਨੁਜਸੁਤਮ੍ ਆਗਤੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨ ਸ੍ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਕਤਿਪਯਜਨਾ ਅਤ੍ਰਾਪਿ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
Wahrlich ich sage euch: Es stehen etliche hier, die nicht schmecken werden den Tod, bis daß sie des Menschen Sohn kommen sehen in seinem Reich.
