ਮਥਿਃ 14
1 ਤਦਾਨੀਂ ਰਾਜਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਯਸ਼ਃ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਨਿਜਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਜਗਾਦ੍,
En aquel tiempo, Herodes el tetrarca oyó hablar de Jesús,
2 ਏਸ਼਼ ਮੱਜਯਿਤਾ ਯੋਹਨ੍, ਪ੍ਰਮਿਤੇਭਯਸ੍ਤਸ੍ਯੋੱਥਾਨਾਤ੍ ਤੇਨੇੱਥਮਦ੍ਭੁਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ|
y dijo a sus servidores: “Este es Juan el Bautista, que ha resucitado de entre los muertos, y por eso las virtudes operan en él”.
3 ਪੁਰਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਨਿਜਭ੍ਰਾਤੁ: ਫਿਲਿਪੋ ਜਾਯਾਯਾ ਹੇਰੋਦੀਯਾਯਾ ਅਨੁਰੋਧਾਦ੍ ਯੋਹਨੰ ਧਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਬੱਧਾ ਕਾਰਾਯਾਂ ਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
Porque Herodes había prendido a Juan, encadenándolo y puesto en prisión, a causa de Herodías, la mujer de su hermano Filipo.
4 ਯਤੋ ਯੋਹਨ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਏਤ੍ਸਯਾਃ ਸੰਗ੍ਰਹੋ ਭਵਤੋ ਨੋਚਿਤਃ|
Pues Juan le decía: “No te es permitido tenerla”.
5 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਨ੍ਰੁʼਪਤਿਸ੍ਤੰ ਹਨ੍ਤੁਮਿੱਛੰਨਪਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਵਿਭਯਾਞ੍ਚਕਾਰ; ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੋਹਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Y quería quitarle la vida, pero temía al pueblo, que lo consideraba como profeta.
6 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦੋ ਜਨ੍ਮਾਹੀਯਮਹ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਹੇਰੋਦੀਯਾਯਾ ਦੁਹਿਤਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਨ੍ਰੁʼਤਿਤ੍ਵਾ ਹੇਰੋਦਮਪ੍ਰੀਣ੍ਯਤ੍|
Mas en el aniversario del nacimiento de Herodes, la hija de Herodías danzó en medio de los convidados y agradó a Herodes,
7 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਭੂਪਤਿਃ ਸ਼ਪਥੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਇਤਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯਜ੍ਞਾਸੀਤ੍, ਤ੍ਵਯਾ ਯਦ੍ ਯਾਚ੍ਯਤੇ, ਤਦੇਵਾਹੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ|
quien le prometió, con juramento, darle lo que pidiese.
8 ਸਾ ਕੁਮਾਰੀ ਸ੍ਵੀਯਮਾਤੁਃ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਲਬ੍ਧਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਮੱਜਯਿਤੁਰ੍ਯੋਹਨ ਉੱਤਮਾਙ੍ਗੰ ਭਾਜਨੇ ਸਮਾਨੀਯ ਮਹ੍ਯੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਣਯ|
Y ella instruida por su madre: “Dame aquí, dijo, sobre un plato, la cabeza de Juan el Bautista”.
9 ਤਤੋ ਰਾਜਾ ਸ਼ੁਸ਼ੋਚ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਭੋਜਨਾਯੋਪਵਿਸ਼ਤਾਂ ਸਙ੍ਗਿਨਾਂ ਸ੍ਵਕ੍ਰੁʼਤਸ਼ਪਥਸ੍ਯ ਚਾਨੁਰੋਧਾਤ੍ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਦਾਤੁਮ ਆਦਿਦੇਸ਼|
A pesar de que se afligió el rey, en atención a su juramento, y a los convidados, ordenó que se le diese.
10 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਨਰੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਯੋਹਨ ਉੱਤਮਾਙ੍ਗੰ ਛਿੱਤ੍ਵਾ
Envió, pues, a decapitar a Juan en la cárcel.
11 ਤਤ੍ ਭਾਜਨ ਆਨਾੱਯ ਤਸ੍ਯੈ ਕੁਮਾਰ੍ੱਯੈ ਵ੍ਯਸ਼੍ਰਾਣਯਤ੍, ਤਤਃ ਸਾ ਸ੍ਵਜਨਨ੍ਯਾਃ ਸਮੀਪੰ ਤੰਨਿਨਾਯ|
Y la cabeza de este fue traída sobre un plato, y dada a la muchacha, la cual la llevó a su madre.
12 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਕਾਯੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਸ੍ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ|
Sus discípulos vinieron, se llevaron el cuerpo y lo sepultaron; luego fueron a informar a Jesús.
13 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਨਿਸ਼ਭ੍ਯ ਨਾਵਾ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਏਕਾਕੀ ਗਤਵਾਨ੍, ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਮਾਨਵਾਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਨਾਨਾਨਗਰੇਭ੍ਯ ਆਗਤ੍ਯ ਪਦੈਸ੍ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਈਯੁਃ|
Jesús, habiendo oído esto, se retiró de allí en barca, a un lugar desierto, a solas. Las muchedumbres, al saberlo, fueron a pie, de diversas ciudades, en su busca.
14 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਮਹਾਨ੍ਤੰ ਜਨਨਿਵਹੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤੇਸ਼਼ੁ ਕਾਰੁਣਿਕਃ ਮਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪੀਡਿਤਜਨਾਨ੍ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਚਕਾਰ|
Y cuando desembarcó, vio un gran gentío; y teniendo compasión de ellos, les sanó a los enfermos.
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਦਨ੍ਤਿਕਮਾਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਇਦੰ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਵੇਲਾਪ੍ਯਵਸੰਨਾ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਵਗ੍ਰਾਮੰ ਗਨ੍ਤੁੰ ਸ੍ਵਾਰ੍ਥੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁਞ੍ਚ ਭਵਾਨ੍ ਤਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
Como venía la tarde, sus discípulos se llegaron a Él diciendo: “Este lugar es desierto, y la hora ya ha pasado. Despide, pues, a la gente, para que vaya a las aldeas a comprarse comida”.
16 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵਾਦੀਤ੍, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗਮਨੇ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਯੂਯਮੇਵ ਤਾਨ੍ ਭੋਜਯਤ|
Mas Jesús les dijo: “No necesitan irse; dadles vosotros de comer”.
17 ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਅਸ੍ਮਾਕਮਤ੍ਰ ਪੂਪਪਞ੍ਚਕੰ ਮੀਨਦ੍ਵਯਞ੍ਚਾਸ੍ਤੇ|
Ellos le dijeron: “No tenemos aquí más que cinco panes y dos peces”.
18 ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਨੋਕ੍ਤੰ ਤਾਨਿ ਮਦਨ੍ਤਿਕਮਾਨਯਤ|
Díjoles: “Traédmelos aquí”.
19 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਯਵਸੋਪਰ੍ੱਯੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ; ਅਪਰ ਤਤ੍ ਪੂਪਪਞ੍ਚਕੰ ਮੀਨਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇਸ਼੍ਵਰੀਯਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੂਦ੍ਯ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਦੱਤਵਾਨ੍, ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਦਦੁਃ|
Y habiendo mandado que las gentes se acomodasen sobre la hierba, tomó los cinco panes y los dos peces, mirando al cielo los bendijo y, habiendo partido los panes, los dio a los discípulos y los discípulos a las gentes.
20 ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਿਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ, ਤਤਸ੍ਤਦਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਡਲਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ|
Y comieron todos y se saciaron y alzaron lo sobrante de los trozos, doce canastos llenos.
21 ਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰਃ ਸ੍ਤ੍ਰੀਰ੍ਬਾਲਕਾਂਸ਼੍ਚ ਵਿਹਾਯ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਪਞ੍ਚ ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਮਾਂਸ ਆਸਨ੍|
Y eran los que comieron cinco mil varones, sin contar mujeres y niños.
22 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਲੋਕਾਨਾਂ ਵਿਸਰ੍ਜਨਕਾਲੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਤਰਣਿਮਾਰੋਢੁੰ ਸ੍ਵਾਗ੍ਰੇ ਪਾਰੰ ਯਾਤੁਞ੍ਚ ਗਾਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
En seguida obligó a sus discípulos a reembarcarse, precediéndole, a la ribera opuesta, mientras Él despedía a la muchedumbre.
23 ਤਤੋ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਵਿਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇਸ਼਼ੁ ਸ ਵਿਵਿਕ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਗਿਰਿਮੇਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਂ ਯਾਵਤ੍ ਤਤ੍ਰੈਕਾਕੀ ਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
Despedido que hubo a las multitudes, subió a la montaña para orar aparte, y caída ya la tarde, estaba allí solo.
24 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾਨੀਂ ਸੰਮੁਖਵਾਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਰਿਤ੍ਪਤੇ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਤਰਙ੍ਗੈਸ੍ਤਰਣਿਰ੍ਦੋਲਾਯਮਾਨਾਭਵਤ੍|
Mas, estando la barca muchos estadios lejos de la orilla, era combatida por las olas, porque el viento era contrario.
25 ਤਦਾ ਸ ਯਾਮਿਨ੍ਯਾਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਥਪ੍ਰਹਰੇ ਪਦ੍ਭ੍ਯਾਂ ਵ੍ਰਜਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤਵਾਨ੍|
Y a la cuarta vigilia de la noche vino a ellos, caminando sobre el mar.
26 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤੰ ਸਾਗਰੋਪਰਿ ਵ੍ਰਜਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਮੁਦ੍ਵਿਗ੍ਨਾ ਜਗਦੁਃ, ਏਸ਼਼ ਭੂਤ ਇਤਿ ਸ਼ਙ੍ਕਮਾਨਾ ਉੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦਾਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ ਚ|
Mas los discípulos viéndolo andar sobre el mar, se turbaron diciendo: Es un fantasma; y en su miedo, se pusieron a gritar.
27 ਤਦੈਵ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨਵਦਤ੍, ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਭਵਤ, ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ, ਏਸ਼਼ੋ(ਅ)ਹਮ੍|
Pero en seguida les habló Jesús y dijo: “¡Ánimo! soy Yo. No temáis”.
28 ਤਤਃ ਪਿਤਰ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਯਦਿ ਭਵਾਨੇਵ, ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਭਵਤ੍ਸਮੀਪੰ ਯਾਤੁਮਾਜ੍ਞਾਪਯਤੁ|
Entonces, respondió Pedro y le dijo: “Señor, si eres Tú, mándame ir a Ti sobre las aguas”.
29 ਤਤਃ ਤੇਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟਃ ਪਿਤਰਸ੍ਤਰਣਿਤੋ(ਅ)ਵਰੁਹ੍ਯ ਯੀਸ਼ੇਰਨ੍ਤਿਕੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤੋਯੋਪਰਿ ਵਵ੍ਰਾਜ|
Él le dijo: “¡Ven!”. Y Pedro saliendo de la barca, y andando sobre las aguas, caminó hacia Jesús.
30 ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਚਣ੍ਡੰ ਪਵਨੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਭਯਾਤ੍ ਤੋਯੇ ਮੰਕ੍ਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉੱਚੈਃ ਸ਼ਬ੍ਦਾਯਮਾਨਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਮਾਮਵਤੁ|
Pero, viendo la violencia del viento, se amedrentó, y como comenzase a hundirse, gritó: “¡Señor, sálvame!”
31 ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤੰ ਧਰਨ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਹ ਸ੍ਤੋਕਪ੍ਰਤ੍ਯਯਿਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਕੁਤਃ ਸਮਸ਼ੇਥਾਃ?
Al punto Jesús tendió la mano, y asió de él diciéndole: “Hombre de poca fe, ¿por qué has dudado?”
32 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਯੋਸ੍ਤਰਣਿਮਾਰੂਢਯੋਃ ਪਵਨੋ ਨਿਵਵ੍ਰੁʼਤੇ|
Y cuando subieron a la barca, el viento se calmó.
33 ਤਦਾਨੀਂ ਯੇ ਤਰਣ੍ਯਾਮਾਸਨ੍, ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪ੍ਰਣਭ੍ਯ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਯਥਾਰ੍ਥਸ੍ਤ੍ਵਮੇਵੇਸ਼੍ਵਰਸੁਤਃ|
Entonces los que estaban en la barca se prosternaron ante Él diciendo: “Tú eres verdaderamente el Hijo de Dios”.
34 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਤੇ ਗਿਨੇਸ਼਼ਰੰਨਾਮਕੰ ਨਗਰਮੁਪਤਸ੍ਥੁਃ,
Y habiendo hecho la travesía, llegaron a la tierra de Genesaret.
35 ਤਦਾ ਤਤ੍ਰਤ੍ਯਾ ਜਨਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰਿਚੀਯ ਤੱਦੇਸ਼੍ਸ੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਯਤ੍ਰ ਯਾਵਨ੍ਤਃ ਪੀਡਿਤਾ ਆਸਨ੍, ਤਾਵਤਏਵ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮਾਨਯਾਮਾਸੁਃ|
Los hombres del lugar, apenas lo reconocieron, enviaron mensajes por toda la comarca, y le trajeron todos los enfermos.
36 ਅਪਰੰ ਤਦੀਯਵਸਨਸ੍ਯ ਗ੍ਰਨ੍ਥਿਮਾਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਿਨੀਯ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਜਨਾਸ੍ਤਤ੍ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ੰ ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਏਵ ਨਿਰਾਮਯਾ ਬਭੂਵੁਃ|
Y le suplicaban los dejara tocar tan solamente la franja de su vestido, y todos los que tocaron, quedaron sanos.
