ਮਥਿਃ 12
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ਼੍ਸ੍ਯਮਧ੍ਯੇਨ ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾ ਤੱਛਿਸ਼਼੍ਯਾ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ਼੍ਸ੍ਯਮਞ੍ਜਰੀਸ਼੍ਛਤ੍ਵਾ ਛਿਤ੍ਵਾ ਖਾਦਿਤੁਮਾਰਭਨ੍ਤ|
Por aquel tiempo, Jesús iba pasando un día de sábado, a través de los sembrados; y sus discípulos, teniendo hambre, se pusieron a arrancar algunas espigas y a comerlas.
2 ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਜਗਦੁਃ, ਪਸ਼੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਤਦੇਵ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
Viendo esto, los fariseos le dijeron: “Tus discípulos hacen lo que no es lícito hacer en sábado.”
3 ਸ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਵਦਤ, ਦਾਯੂਦ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਬੁਭੁਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ?
Jesús les dijo: “¿No habéis leído, pues, lo que hizo David cuando tuvo hambre él y los que estaban con él,
4 ਯੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨੀਯਾਃ ਪੂਪਾਃ ਯਾਜਕਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਤਸ੍ਯ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਮਨੁਜਾਨਾਞ੍ਚਾਭੋਜਨੀਯਾਸ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਾਵਾਸੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇਨ ਤੇਨ ਭੁਕ੍ਤਾਃ|
cómo entró en la casa de Dios y comió los panes de la proposición, que no era lícito comer ni a él, ni a sus compañeros, sino solamente a los sacerdotes?
5 ਅਨ੍ਯੱਚ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੀਯੰ ਨਿਯਮੰ ਲਙ੍ਵਨ੍ਤੋਪਿ ਯਾਜਕਾ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮਧ੍ਯੇ ਕਿਮਿਦਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਪਠਿਤੰ?
¿No habéis asimismo leído en la Ley, que el día de sábado, los sacerdotes, en el templo, violan el reposo sabático y lo hacen sin culpa?
6 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਮਨ੍ਦਿਰਾਦਪਿ ਗਰੀਯਾਨ੍ ਏਕ ਆਸ੍ਤੇ|
Ahora bien, os digo, hay aquí ( alguien ) mayor que el Templo.
7 ਕਿਨ੍ਤੁ ਦਯਾਯਾਂ ਮੇ ਯਥਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰ੍ਨ ਤਥਾ ਯਜ੍ਞਕਰ੍ੰਮਣਿ| ਏਤਦ੍ਵਚਨਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯਦਿ ਯੁਯਮ੍ ਅਜ੍ਞਾਸਿਸ਼਼੍ਟ ਤਰ੍ਹਿ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣੋ ਨਾਕਾਰ੍ਸ਼਼੍ਟ|
Si hubieseis comprendido lo que significa: “Misericordia quiero, y no sacrificio”, no condenaríais a unos inocentes.
8 ਅਨ੍ਯੱਚ ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰਸ੍ਯਾਪਿ ਪਤਿਰਾਸ੍ਤੇ|
Porque Señor del sábado es el Hijo del hombre”.
9 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਜਨਭਵਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍, ਤਦਾਨੀਮ੍ ਏਕਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਾਮਯਵਾਨ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
De allí se fue a la sinagoga de ellos; y he aquí un hombre que tenía una mano seca.
10 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਮ੍ ਅਪਵਦਿਤੁੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਃ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਨਿਰਾਮਯਤ੍ਵੰ ਕਰਣੀਯੰ ਨ ਵਾ?
Y le propusieron esta cuestión: “¿Es lícito curar el día de sábado?” —a fin de poder acusarlo—.
11 ਤੇਨ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯਦਿ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਅਵਿ ਰ੍ਗਰ੍ੱਤੇ ਪਤਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਯਸ੍ਤੰ ਘ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨ ਤੋਲਯਤਿ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਨੁਜੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਆਸ੍ਤੇ?
Él les dijo: “¿Cuál será de entre vosotros el que teniendo una sola oveja, si esta cae en un foso, el día de sábado, no irá a tomarla y levantarla?
12 ਅਵੇ ਰ੍ਮਾਨਵਃ ਕਿੰ ਨਹਿ ਸ਼੍ਰੇਯਾਨ੍? ਅਤੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਹਿਤਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
Ahora bien, ¡cuánto más vale el hombre que una oveja! Por consiguiente, es lícito hacer bien el día de sábado”.
13 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤੰ ਮਾਨਵੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰਯ; ਤੇਨ ਕਰੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤੇ ਸੋਨ੍ਯਕਰਵਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
Entonces dijo al hombre: “Extiende tu mano”. Él la extendió, y le fue restituida como la otra.
14 ਤਦਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਬਹਿਰ੍ਭੂਯ ਕਥੰ ਤੰ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਕੁਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਤਤ੍ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਚਕ੍ਰੁਃ|
Pero los fariseos salieron y deliberaron contra Él sobre el modo de hacerlo perecer.
15 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਥਨਾਨ੍ਤਰੰ ਗਤਵਾਨ੍; ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਬਹੁਨਰੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਾਨ੍ ਸ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍,
Jesús, al saberlo, se alejó de allí. Y muchos lo siguieron, y los sanó a todos.
16 ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਨ ਪਰਿਚਾਯਯਤ|
Y les mandó rigurosamente que no lo diesen a conocer;
17 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਮ ਪ੍ਰੀਯੋ ਮਨੋਨੀਤੋ ਮਨਸਸ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਕਾਰਕਃ| ਮਦੀਯਃ ਸੇਵਕੋ ਯਸ੍ਤੁ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤੰ ਸਮੀਕ੍ਸ਼਼ਤਾਂ| ਤਸ੍ਯੋਪਰਿ ਸ੍ਵਕੀਯਾਤ੍ਮਾ ਮਯਾ ਸੰਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| ਤੇਨਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ਜਾਤੇਸ਼਼ੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਸੰਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤੇ|
para que se cumpliese la palabra del profeta Isaías que dijo:
18 ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਵਿਰੋਧੰ ਸ ਵਿਵਾਦਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਨ ਚ ਰਾਜਪਥੇ ਤੇਨ ਵਚਨੰ ਸ਼੍ਰਾਵਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
“He aquí a mi siervo, a quien elegí, el Amado, en quien mi alma se complace. Pondré mi Espíritu sobre Él, y anunciará el juicio a las naciones.
19 ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਚਲਿਤਾ ਯਾਵਤ੍ ਨਹਿ ਤੇਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| ਤਾਵਤ੍ ਨਲੋ ਵਿਦੀਰ੍ਣੋ(ਅ)ਪਿ ਭੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ ਨਹਿ ਤੇਨ ਚ| ਤਥਾ ਸਧੂਮਵਰ੍ੱਤਿਞ੍ਚ ਨ ਸ ਨਿਰ੍ੱਵਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
No disputará, ni gritará, y nadie oirá su voz en las plazas.
20 ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤੰਨਾਮ੍ਨਿ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਜਾਃ|
No quebrará la caña cascada, ni extinguirá la mecha que aún humea, hasta que lleve el juicio a la victoria;
21 ਯਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਵਚਨਾਨਿ ਯਿਸ਼ਯਿਯਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਨ੍ਯਾਸਨ੍, ਤਾਨਿ ਸਫਲਾਨ੍ਯਭਵਨ੍|
y en su nombre pondrán las naciones su esperanza”.
22 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਲੋਕੈ ਸ੍ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨੀਤੋ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾਨ੍ਧਮੂਕੈਕਮਨੁਜਸ੍ਤੇਨ ਸ੍ਵਸ੍ਥੀਕ੍ਰੁʼਤਃ, ਤਤਃ ਸੋ(ਅ)ਨ੍ਧੋ ਮੂਕੋ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਕ੍ਤੁਞ੍ਚਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍|
Entonces le trajeron un endemoniado ciego y mudo, y lo sanó, de modo que hablaba y veía.
23 ਅਨੇਨ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਸ੍ਮਿਤਾਃ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਏਸ਼਼ਃ ਕਿੰ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਨਹਿ?
Y todas las multitudes quedaron estupefactas y dijeron: “¿Será este el Hijo de David?”
24 ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਬਾਲ੍ਸਿਬੂਬ੍ਨਾਮ੍ਨੋ ਭੂਤਰਾਜਸ੍ਯ ਸਾਹਾੱਯੰ ਵਿਨਾ ਨਾਯੰ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਤਿ|
Mas los fariseos, oyendo esto, dijeron: “Él no echa los demonios sino por Beelzebul, el príncipe de los demonios”.
25 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਇਤਿ ਮਾਨਸੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਨ ਰਾਜ੍ਯੰ ਯਦਿ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਭਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਉੱਛਿਦ੍ਯਤੇ; ਯੱਚ ਕਿਞ੍ਚਨ ਨਗਰੰ ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਵਿਭਿਦ੍ਯਤੇ, ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
Conociendo sus pensamientos, les dijo entonces: “Todo reino dividido contra sí mismo, está arruinado, y toda ciudad o casa dividida contra sí misma, no puede subsistir.
26 ਤਦ੍ਵਤ੍ ਸ਼ਯਤਾਨੋ ਯਦਿ ਸ਼ਯਤਾਨੰ ਬਹਿਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਕ੍ ਭਵਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ?
Si Satanás arroja a Satanás, contra sí mismo está dividido: entonces, ¿cómo podrá subsistir su reino?
27 ਅਹਞ੍ਚ ਯਦਿ ਬਾਲ੍ਸਿਬੂਬਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਕੇਨ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤਿ? ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਤਦ੍ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਰਸ੍ਤ ਏਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
Y si Yo, por mi parte, echo los demonios por Beelzebul, ¿por quién los echan vuestros hijos? Por esto ellos serán vuestros jueces.
28 ਕਿਨ੍ਤਵਹੰ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ਮਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ, ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧਿਮਾਗਤਵਤ੍|
Pero si por el Espíritu de Dios echo Yo los demonios, es evidente que ha llegado a vosotros el reino de Dios.
29 ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਕੋਪਿ ਬਲਵਨ੍ਤ ਜਨੰ ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਕੇਨ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਤੱਦ੍ਰਵ੍ਯਾਦਿ ਲੋਠਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਦੀਯਗ੍ਰੁʼਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਦਿ ਲੋਠਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
¿O si no, cómo puede alguien entrar en la casa del hombre fuerte y quitarle sus bienes, si primeramente no ata al fuerte? Solamente entonces saqueará su casa.
30 ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਸ੍ਵਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯੋ ਨਹਿ ਸ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਸ਼੍ਚ ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਨ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਸ ਵਿਕਿਰਤਿ|
Quien no está conmigo, está contra Mí, y quien no amontona conmigo, desparrama”.
31 ਅਤਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਕਾਰਪਾਪਾਨਾਂ ਨਿਨ੍ਦਾਯਾਸ਼੍ਚ ਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਵਿਰੁੱਧਨਿਨ੍ਦਾਯਾ ਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
“Por eso, os digo, todo pecado y toda blasfemia será perdonada a los hombres, pero la blasfemia contra el Espíritu no será perdonada.
32 ਯੋ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਵਿਰੁੱਧਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ, ਤਸ੍ਯਾਪਰਾਧਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨੋ ਵਿਰੁੱਧਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ ਨੇਹਲੋਕੇ ਨ ਪ੍ਰੇਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾਪਰਾਧਸ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ| (aiōn g165)
Y si alguno habla contra el Hijo del hombre, esto le será perdonado; pero al que hablare contra el Espíritu Santo, no le será perdonado ni en este siglo ni en el venidero. (aiōn g165)
33 ਪਾਦਪੰ ਯਦਿ ਭਦ੍ਰੰ ਵਦਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਫਲਮਪਿ ਸਾਧੁ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ, ਯਦਿ ਚ ਪਾਦਪੰ ਅਸਾਧੁੰ ਵਦਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਫਲਮਪ੍ਯਸਾਧੁ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ; ਯਤਃ ਸ੍ਵੀਯਸ੍ਵੀਯਫਲੇਨ ਪਾਦਪਃ ਪਰਿਚੀਯਤੇ|
O haced ( que sea ) el árbol bueno y su fruto bueno, o haced (que sea ) el árbol malo y su fruto malo, porque por el fruto se conoce el árbol.
34 ਰੇ ਭੁਜਗਵੰਸ਼ਾ ਯੂਯਮਸਾਧਵਃ ਸਨ੍ਤਃ ਕਥੰ ਸਾਧੁ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ? ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਸ੍ਯ ਪੂਰ੍ਣਭਾਵਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਵਦਨਾਦ੍ ਵਚੋ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ|
Raza de víboras, ¿cómo podríais decir cosas buenas, malos como sois? Porque la boca habla de la abundancia del corazón.
35 ਤੇਨ ਸਾਧੁਰ੍ਮਾਨਵੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਰੂਪਾਤ੍ ਸਾਧੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਤ੍ ਸਾਧੁ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ, ਅਸਾਧੁਰ੍ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਤ੍ਵਸਾਧੁਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਾਦ੍ ਅਸਾਧੁਵਸ੍ਤੂਨਿ ਨਿਰ੍ਗਮਯਤਿ|
El hombre bueno, de su tesoro de bondad saca el bien; el hombre malo, de su tesoro de malicia saca el mal.
36 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਮਨੁਜਾ ਯਾਵਨ੍ਤ੍ਯਾਲਸ੍ਯਵਚਾਂਸਿ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਵਿਚਾਰਦਿਨੇ ਤਦੁੱਤਰਮਵਸ਼੍ਯੰ ਦਾਤਵ੍ਯੰ,
Os digo, que de toda palabra ociosa que se diga se deberá dar cuenta en el día del juicio.
37 ਯਤਸ੍ਤ੍ਵੰ ਸ੍ਵੀਯਵਚੋਭਿ ਰ੍ਨਿਰਪਰਾਧਃ ਸ੍ਵੀਯਵਚੋਭਿਸ਼੍ਚ ਸਾਪਰਾਧੋ ਗਣਿਸ਼਼੍ਯਸੇ|
Según tus palabras serás declarado justo, según tus palabras serás condenado”.
38 ਤਦਾਨੀਂ ਕਤਿਪਯਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਜਗਦੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਵਯੰ ਭਵੱਤਃ ਕਿਞ੍ਚਨ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਦਿਦ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਾਮਃ|
Entonces algunos de los escribas y fariseos respondieron, diciendo: “Maestro, queremos ver de Ti una señal”.
39 ਤਦਾ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਦੁਸ਼਼੍ਟੋ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰੀ ਚ ਵੰਸ਼ੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਯੂਨਸੋ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਵਿਹਾਯਾਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਲਕ੍ਸ਼਼੍ਮ ਤੇ ਨ ਪ੍ਰਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ|
Replicoles Jesús y dijo: “Una raza mala y adúltera requiere una señal: no le será dada otra que la del profeta Jonás.
40 ਯਤੋ ਯੂਨਮ੍ ਯਥਾ ਤ੍ਰ੍ਯਹੋਰਾਤ੍ਰੰ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ਮੀਨਸ੍ਯ ਕੁਕ੍ਸ਼਼ਾਵਾਸੀਤ੍, ਤਥਾ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਤ੍ਰ੍ਯਹੋਰਾਤ੍ਰੰ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
Pues así como Jonás estuvo en el vientre del pez tres días y tres noches, así también el Hijo del hombre estará en el seno de la tierra tres días y tres noches.
41 ਅਪਰੰ ਨੀਨਿਵੀਯਾ ਮਾਨਵਾ ਵਿਚਾਰਦਿਨ ਏਤਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾੱਤੇ ਯੂਨਸ ਉਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਮਨਾਂਸਿ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਤ੍ਰ ਯੂਨਸੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕ ਆਸ੍ਤੇ|
Los ninivitas se levantarán, en el día del juicio, con esta raza y la condenarán, porque ellos se arrepintieron a la predicación de Jonás; ahora bien, hay aquí más que Jonás.
42 ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਦੇਸ਼ੀਯਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਵਿਚਾਰਦਿਨ ਏਤਦ੍ਵੰਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਮੁੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤਃ ਸਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਸੁਲੇਮਨੋ ਵਿਦ੍ਯਾਯਾਃ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾਃ ਸੀਮ੍ਨ ਆਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੁਲੇਮਨੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਤ੍ਰ ਆਸ੍ਤੇ|
La reina del Mediodía se levantará, en el juicio, con la generación esta y la condenará, porque vino de las extremidades de la tierra para escuchar la sabiduría de Salomón; ahora bien, hay aquí más que Salomón”.
43 ਅਪਰੰ ਮਨੁਜਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਗਤੋ (ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਸ੍ਥਾਨੇਨ ਗਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਲਭਮਾਨਃ ਸ ਵਕ੍ਤਿ, ਯਸ੍ਮਾ; ਨਿਕੇਤਨਾਦ੍ ਆਗਮੰ, ਤਦੇਵ ਵੇਸ਼੍ਮ ਪਕਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਾਮਿ|
“Cuando el espíritu inmundo ha salido del hombre, recorre los lugares áridos, buscando reposo, pero no lo halla.
44 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ ਸ਼ੂਨ੍ਯੰ ਮਾਰ੍ੱਜਿਤੰ ਸ਼ੋਭਿਤਞ੍ਚ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵ੍ਰਜਨ੍ ਸ੍ਵਤੋਪਿ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਰਾਨ੍ ਅਨ੍ਯਸਪ੍ਤਭੂਤਾਨ੍ ਸਙ੍ਗਿਨਃ ਕਰੋਤਿ|
Entonces se dice: “Voy a volver a mi casa, de donde salí”. A su llegada, la encuentra desocupada, barrida y adornada.
45 ਤਤਸ੍ਤੇ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਨਿਵਸਨ੍ਤਿ, ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਪੂਰ੍ੱਵਦਸ਼ਾਤੋਤੀਵਾਸ਼ੁਭਾ ਭਵਤਿ, ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦੁਸ਼਼੍ਟਵੰਸ਼੍ਯਾਨਾਮਪਿ ਤਥੈਵ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Entonces se va a tomar consigo otros siete espíritus aún más malos que él; entran y se aposentan allí, y el estado último de ese hombre viene a ser peor que el primero. Así también acaecerá a esta raza perversa”.
46 ਮਾਨਵੇਭ੍ਯ ਏਤਾਸਾਂ ਕਥਨਾਂ ਕਥਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਕਾਞ੍ਚਿਤ੍ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਨ੍ਤੋ ਬਹਿਰੇਵ ਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Mientras Él todavía hablaba a las multitudes, he ahí que su madre y sus hermanos estaban fuera buscando hablarle.
47 ਤਤਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਜਨਨੀ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਕੰ ਕਾਞ੍ਚਨ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਕਾਮਯਮਾਨਾ ਬਹਿਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ|
Díjole alguien: “Mira, tu madre y tus hermanos están de pie afuera buscando hablar contigo”.
48 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਮਮ ਕਾ ਜਨਨੀ? ਕੇ ਵਾ ਮਮ ਸਹਜਾਃ?
Mas Él respondió al que se lo decía: “¿Quién es mi madre y quiénes son mis hermanos?”
49 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕਰੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਪਸ਼੍ਯ ਮਮ ਜਨਨੀ ਮਮ ਸਹਜਾਸ਼੍ਚੈਤੇ;
Y extendiendo la mano hacia sus discípulos, dijo: “He aquí a mi madre y mis hermanos.
50 ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮਮ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਸ੍ਯ ਪਿਤੁਰਿਸ਼਼੍ਟੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰੁਤੇ, ਸਏਵ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਾ ਭਗਿਨੀ ਜਨਨੀ ਚ|
Quienquiera que hace la voluntad de mi Padre celestial, este es mi hermano, hermana o madre”.
