ਮਾਰ੍ਕਃ 6
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸ੍ਵਪ੍ਰਦੇਸ਼ਮਾਗਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਤਾਃ|
En Jezus ging vandaar weg en kwam naar zijn vaderland, en zijn discipelen volgden Hem.
2 ਅਥ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸਤਿ ਸ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਤੋ(ਅ)ਨੇਕੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵਿਸ੍ਮਿਤ੍ਯ ਜਗਦੁਃ, ਅਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕ੍ਰਿਯਾ ਕਸ੍ਮਾਜ੍ ਜਾਤਾ? ਤਥਾ ਸ੍ਵਕਰਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਇੱਥਮਦ੍ਭੁਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤਾਮ੍ ਏਤਸ੍ਮੈ ਕਥੰ ਜ੍ਞਾਨੰ ਦੱਤਮ੍?
En toen het sabbat was geworden begon Hij onderwijs te geven in de synagoge. En velen die Hem hoorden stonden verwonderd, zeggende: Vanwaar heeft deze dit alles? en welke wijsheid is het, die Hem gegeven is? en zulke krachten geschieden er door zijn handen?
3 ਕਿਮਯੰ ਮਰਿਯਮਃ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤਜ੍ਞਾ ਨੋ? ਕਿਮਯੰ ਯਾਕੂਬ੍-ਯੋਸਿ-ਯਿਹੁਦਾ-ਸ਼ਿਮੋਨਾਂ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨੋ? ਅਸ੍ਯ ਭਗਿਨ੍ਯਃ ਕਿਮਿਹਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਨੋ? ਇੱਥੰ ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਹੰ ਗਤਾਃ|
Is deze niet de timmerman, de zoon van Maria, en de broeder van Jakobus, en van Joses, en van Judas, en van Simon? en zijn ook zijn zusters niet hier bij ons? — En zij werden aan Hem geërgerd.
4 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੰ ਸ੍ਵਕੁਟੁਮ੍ਬਾਨ੍ ਸ੍ਵਪਰਿਜਨਾਂਸ਼੍ਚ ਵਿਨਾ ਕੁਤ੍ਰਾਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਅਸਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੋ ਨ ਭਵਤਿ|
En Jezus zeide tot hen: Een profeet is niet ongeacht, dan in zijn eigen vaderland, en onder zijn familie, en in zijn huis!
5 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਰਤ੍ਯਯਾਤ੍ ਸ ਵਿਸ੍ਮਿਤਃ ਕਿਯਤਾਂ ਰੋਗਿਣਾਂ ਵਪੁਃਸ਼਼ੁ ਹਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮਾਰੋਗ੍ਯਕਰਣਾਦ੍ ਅਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਚਿਤ੍ਰਕਾਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਨ ਸ਼ਕ੍ਤਃ|
En Hij kon aldaar geen kracht doen, behalve dat Hij aan weinige zieken de handen opleide en ze genas.
6 ਅਥ ਸ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥ ਗ੍ਰਾਮਾਨ੍ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍
En Hij verwonderde zich over hun ongeloof, en trok, onderwijs gevende, door de omliggende dorpen.
7 ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਅਮੇਧ੍ਯਭੂਤਾਨ੍ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਵੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨੋ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
En Hij riep de twaalven tot zich, en begon hen uit te zenden twee aan twee, en gaf hun macht over de onzuivere geesten.
8 ਪੁਨਰਿਤ੍ਯਾਦਿਸ਼ਦ੍ ਯੂਯਮ੍ ਏਕੈਕਾਂ ਯਸ਼਼੍ਟਿੰ ਵਿਨਾ ਵਸ੍ਤ੍ਰਸੰਪੁਟਃ ਪੂਪਃ ਕਟਿਬਨ੍ਧੇ ਤਾਮ੍ਰਖਣ੍ਡਞ੍ਚ ਏਸ਼਼ਾਂ ਕਿਮਪਿ ਮਾ ਗ੍ਰਹ੍ਲੀਤ,
En Hij gebood hun dat zij niets zouden meenemen op reis, dan alleen een staf; geen reiszak, geen brood, geen geld in de beurs,
9 ਮਾਰ੍ਗਯਾਤ੍ਰਾਯੈ ਪਾਦੇਸ਼਼ੂਪਾਨਹੌ ਦੱਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵੇ ਉੱਤਰੀਯੇ ਮਾ ਪਰਿਧਦ੍ੱਵੰ|
maar met schoenzolen aan de voeten gebonden, en niet bekleed met twee kleederen.
10 ਅਪਰਮਪ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਯਸ੍ਯਾਂ ਪੁਰ੍ੱਯਾਂ ਯਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਤਾਂ ਪੁਰੀਂ ਯਾਵੰਨ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਤਾਵਤ੍ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਥ|
En Hij zeide tot hen: Wanneer gij ergens naar een huis komt, blijft daar totdat gij vandaar weggaat.
11 ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕੇਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਵਿਦਧਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਥਾਸ਼੍ਚ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਨਸਮਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਸ੍ਵਪਾਦਾਨਾਸ੍ਫਾਲ੍ਯ ਰਜਃ ਸਮ੍ਪਾਤਯਤ; ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਚ੍ਮਿ ਵਿਚਾਰਦਿਨੇ ਤੰਨਗਰਸ੍ਯਾਵਸ੍ਥਾਤਃ ਸਿਦੋਮਾਮੋਰਯੋ ਰ੍ਨਗਰਯੋਰਵਸ੍ਥਾ ਸਹ੍ਯਤਰਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
En zoo wat plaats u niet zal ontvangen, noch u hooren, schudt, bij het weggaan vandaar, het stof af, dat onder aan uw voeten is, tot een getuigenis tegen hen.
12 ਅਥ ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਨਃਪਰਾਵਰ੍ੱਤਨੀਃ ਕਥਾ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ|
En zij gingen uit en predikten dat zij boetvaardigheid zouden doen;
13 ਏਵਮਨੇਕਾਨ੍ ਭੂਤਾਂਸ਼੍ਚ ਤ੍ਯਾਜਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਥਾ ਤੈਲੇਨ ਮਰ੍ੱਦਯਿਤ੍ਵਾ ਬਹੂਨ੍ ਜਨਾਨਰੋਗਾਨਕਾਰ੍ਸ਼਼ੁਃ|
en veel booze geesten wierpen zij uit, en zalfden veel kranken met olie, en maakten ze gezond.
14 ਇੱਥੰ ਤਸ੍ਯ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤਾ ਤਦਾ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਾ ਤੰਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੋਹਨ੍ ਮੱਜਕਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਿਤ ਅਤੋਹੇਤੋਸ੍ਤੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾ ਏਤਾ ਅਦ੍ਭੁਤਕ੍ਰਿਯਾਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ੍ਤੇ|
En de koning Herodes hoorde het, want zijn naam werd vermaard, en zeide: Johannes de Dooper is verrezen uit de dooden, en daarom werken die krachten in Hem!
15 ਅਨ੍ਯੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਅਯਮ੍ ਏਲਿਯਃ, ਕੇਪਿ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤ ਏਸ਼਼ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਯਦ੍ਵਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਏਕੋਯਮ੍|
Anderen nu zeiden: Hij is Elias! En anderen zeiden: Hij is een profeet als een der profeten.
16 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦ੍ ਇਤ੍ਯਾਕਰ੍ਣ੍ਯ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਯਸ੍ਯਾਹੰ ਸ਼ਿਰਸ਼੍ਛਿੰਨਵਾਨ੍ ਸ ਏਵ ਯੋਹਨਯੰ ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
Maar toen Herodes het hoorde zeide hij: Het is Johannes, dien ik onthoofd heb, die uit de dooden is verrezen!
17 ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤੁਃ ਫਿਲਿਪਸ੍ਯ ਪਤ੍ਨ੍ਯਾ ਉਦ੍ਵਾਹੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤੰ ਹੇਰੋਦੰ ਯੋਹਨਵਾਦੀਤ੍ ਸ੍ਵਭਾਤ੍ਰੁʼਵਧੂ ਰ੍ਨ ਵਿਵਾਹ੍ਯਾ|
Want deze Herodes had gezonden om Johannes te vangen, en hij had hem in de gevangenis geboeid, ter oorzake van Herodias, de vrouw van Filippus, zijn broeder, omdat hij haar getrouwd had.
18 ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਹੇਰੋਦ੍ ਲੋਕੰ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਯੋਹਨੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਬਨ੍ਧਨਾਲਯੇ ਬੱਧਵਾਨ੍|
Want Johannes zeide tot Herodes: Het is u niet geoorloofd de vrouw uws broeders te hebben!
19 ਹੇਰੋਦਿਯਾ ਤਸ੍ਮੈ ਯੋਹਨੇ ਪ੍ਰਕੁਪ੍ਯ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਸ਼ਕ੍ਤਾ,
Herodias nu loerde op hem en wilde hem dooden, en kon niet;
20 ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਹੇਰੋਦ੍ ਤੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕੰ ਸਤ੍ਪੁਰੁਸ਼਼ਞ੍ਚ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸੰਮਨ੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍; ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਬਹੂਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਾਸ੍ਤਦੁਪਦੇਸ਼ੰ ਸ਼੍ਰੁਤਵਾਂਸ਼੍ਚ|
want Herodes vreesde Johannes, wetende dat hij een rechtvaardig en heilig man was; en hij spaarde hem. En als hij hem gehoord had, was hij zeer verslagen en hoorde hem gaarne.
21 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦ੍ ਯਦਾ ਸ੍ਵਜਨ੍ਮਦਿਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਸੇਨਾਨੀਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਲੋਕੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚ ਰਾਤ੍ਰੌ ਭੋਜ੍ਯਮੇਕੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍
En als er een bekwame dag gekomen was, toen Herodes op zijn kroningsdag een maaltijd had aangericht voor zijn grooten en krijgsoversten, en de eersten van Galilea,
22 ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ੁਭਦਿਨੇ ਹੇਰੋਦਿਯਾਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾ ਸਮੇਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਸੰਨ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਹੇਰੋਦਸ੍ਤੇਨ ਸਹੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਨਾਞ੍ਚ ਤੋਸ਼਼ਮਜੀਜਨਤ੍ ਤਤਾ ਨ੍ਰੁʼਪਃ ਕਨ੍ਯਾਮਾਹ ਸ੍ਮ ਮੱਤੋ ਯਦ੍ ਯਾਚਸੇ ਤਦੇਵ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯੇ|
en de dochter van die Herodias binnengekomen was, en danste, behaagde zij aan Herodes en aan degenen die mede aanlagen. En de koning zeide tot het dochterken: Vraag van mij wat gij wilt, en ik zal het u geven!
23 ਸ਼ਪਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਕਥਯਤ੍ ਚੇਦ੍ ਰਾਜ੍ਯਾਰ੍ੱਧਮਪਿ ਯਾਚਸੇ ਤਦਪਿ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯੇ|
En hij bezwoer haar: Zoo wat gij van mij vraagt, zal ik u geven, tot de helft van mijn koninkrijk toe!
24 ਤਤਃ ਸਾ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਮਾਤਰੰ ਪਪ੍ਰੱਛ ਕਿਮਹੰ ਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਤਦਾ ਸਾਕਥਯਤ੍ ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਕਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃ|
En zij ging uit en zeide tot haar moeder: Wat zal ik vragen? — En die zeide: Het hoofd van Johannes den Dooper!
25 ਅਥ ਤੂਰ੍ਣੰ ਭੂਪਸਮੀਪਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਯਾਚਮਾਨਾਵਦਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇਸ੍ਮਿਨ੍ ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਕਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃ ਪਾਤ੍ਰੇ ਨਿਧਾਯ ਦੇਹਿ, ਏਤਦ੍ ਯਾਚੇ(ਅ)ਹੰ|
En zij ging terstond met haast tot den koning en vroeg, zeggende: Ik wil dat gij mij terstond op een schotel het hoofd geeft van Johannes den Dooper!
26 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਭੂਪੋ(ਅ)ਤਿਦੁਃਖਿਤਃ, ਤਥਾਪਿ ਸ੍ਵਸ਼ਪਥਸ੍ਯ ਸਹਭੋਜਿਨਾਞ੍ਚਾਨੁਰੋਧਾਤ੍ ਤਦਨਙ੍ਗੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਤਃ|
En de koning werd zeer bedroefd; doch om de eeden en om de aanliggenden wilde hij haar niet afwijzen.
27 ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਰਾਜਾ ਘਾਤਕੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰ ਆਨੇਤੁਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
En de koning zond terstond een van zijn lijfwacht en gebood zijn hoofd te brengen.
28 ਤਤਃ ਸ ਕਾਰਾਗਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੱਛਿਰਸ਼੍ਛਿਤ੍ਵਾ ਪਾਤ੍ਰੇ ਨਿਧਾਯਾਨੀਯ ਤਸ੍ਯੈ ਕਨ੍ਯਾਯੈ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਕਨ੍ਯਾ ਚ ਸ੍ਵਮਾਤ੍ਰੇ ਦਦੌ|
Deze nu ging weg en onthoofdde hem in de gevangenis, en hij bracht zijn hoofd op een schotel en gaf het aan het dochterken, en het dochterken gaf het aan haar moeder.
29 ਅਨਨਤਰੰ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕੁਣਪੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਪਯਨ੍|
En zijn discipelen hoorden het en kwamen en namen zijn lijk weg en leiden het in een graf.
30 ਅਥ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧੌ ਮਿਲਿਤਾ ਯਦ੍ ਯਚ੍ ਚਕ੍ਰੁਃ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਵਾਰ੍ੱਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
En de apostelen verzamelden zich tot Jezus en boodschapten Hem al wat zij gedaan en geleerd hadden.
31 ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ ਯੂਯੰ ਵਿਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਯਤਸ੍ਤਤ੍ਸੰਨਿਧੌ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮਾਤ੍ ਤੇ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਨਾਵਕਾਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
En Hij zeide tot hen: Komt mede, gijlieden alleen, naar een eenzame plaats en rust een weinig! — Want er waren er velen die kwamen en gingen, en zij hadden zelfs geen tijd om te eten.
32 ਤਤਸ੍ਤੇ ਨਾਵਾ ਵਿਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਗੁਪ੍ਤੰ ਗਗ੍ਮੁਃ|
En zij vertrokken afzonderlijk per schip naar een eenzame plaats.
33 ਤਤੋ ਲੋਕਨਿਵਹਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਯਾਨੰ ਦਦਰ੍ਸ਼, ਅਨੇਕੇ ਤੰ ਪਰਿਚਿਤ੍ਯ ਨਾਨਾਪੁਰੇਭ੍ਯਃ ਪਦੈਰ੍ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਜਵੇਨ ਤੈਸ਼਼ਾਮਗ੍ਰੇ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪ ਉਪਤਸ੍ਥੁਃ|
En de schare zag hen weggaan; en velen kenden hen en liepen over land van alle steden daar samen en kwamen eer dan zij aan.
34 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਨਾਵੋ ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਾਨੀਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ੁ ਕਰੁਣਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਯਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਮੇਸ਼਼ਾ ਇਵਾਸਨ੍ ਤਦਾ ਸ ਤਾਨ ਨਾਨਾਪ੍ਰਸਙ੍ਗਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
En Jezus ging uit en zag een groote menigte, en kreeg innerlijk medelijden met hen, omdat ze waren als schapen die geen herder hebben, en Hij begon hun veel te leeren.
35 ਅਥ ਦਿਵਾਨ੍ਤੇ ਸਤਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਏਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਮੂਚਿਰੇ, ਇਦੰ ਵਿਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਦਿਨਞ੍ਚਾਵਸੰਨੰ|
En toen het al laat was geworden kwamen zijn discipelen tot Hem en zeiden: Deze plaats is eenzaam, en het is al laat;
36 ਲੋਕਾਨਾਂ ਕਿਮਪਿ ਖਾਦ੍ਯੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਅਤਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਗ੍ਰਾਮਾਨ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਭੋਜ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁਞ੍ਚ ਭਵਾਨ੍ ਤਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
zend ze van U, opdat zij naar de omliggende dorpen en vlekken gaan om voor zich zelven wat eten te koopen!
37 ਤਦਾ ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ ਯੂਯਮੇਵ ਤਾਨ੍ ਭੋਜਯਤ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਜਗਦੁ ਰ੍ਵਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਸ਼ਤਸੰਖ੍ਯਕੈ ਰ੍ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੈਃ ਪੂਪਾਨ੍ ਕ੍ਰੀਤ੍ਵਾ ਕਿੰ ਤਾਨ੍ ਭੋਜਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Geeft gij hun te eten! — En zij zeiden tot Hem: Wij zouden dan heengaan en voor tweehonderd penningen brood koopen, en hun te eten geven?
38 ਤਦਾ ਸ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਕਤਿ ਪੂਪਾ ਆਸਤੇ? ਗਤ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਯਤ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਮਵਦਨ੍ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾ ਦ੍ਵੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯੌ ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
En Hij zeide tot hen: Hoeveel brooden hebt gij? gaat heen en ziet! — En toen zij het wisten zeiden zij: Vijf, en twee visschen.
39 ਤਦਾ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਸ਼ਸ੍ਪੋਪਰਿ ਪੰਕ੍ਤਿਭਿਰੁਪਵੇਸ਼ਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍,
En Hij gebood hun allen bij groepen te gaan zitten op het groene gras.
40 ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ਼ਤੰ ਸ਼ਤੰ ਜਨਾਃ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤ੍ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ੱਜਨਾਸ਼੍ਚ ਪੰਕ੍ਤਿਭਿ ਰ੍ਭੁਵਿ ਸਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
En zij gingen zitten in groepen van honderd en van vijftig.
41 ਅਥ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਞ੍ਚਪੂਪਾਨ੍ ਮਤ੍ਸ੍ਯਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਅਨ੍ਵਕੀਰ੍ੱਤਯਤ੍ ਤਾਨ੍ ਪੂਪਾਨ੍ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਦ੍ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯੌ ਚ ਵਿਭਜ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਦੱਤਵਾਨ੍|
En Hij nam de vijf brooden en de twee visschen, en zag op naar den hemel en dankte; en Hij brak de brooden en gaf die aan de discipelen om ze hun voor te zetten, en de twee visschen deelde Hij onder allen.
42 ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾਤ੍ਰੁʼਪ੍ਯਨ੍|
En zij allen aten en werden verzadigd,
43 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟੈਃ ਪੂਪੈ ਰ੍ਮਤ੍ਸ੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਦ੍ਵਦਸ਼ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
en zij namen twaalf volle korven met brokken op, en ook van de visschen.
44 ਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰਃ ਪ੍ਰਾਯਃ ਪਞ੍ਚ ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
En die de brooden gegeten hadden, waren vijf duizend mannen.
45 ਅਥ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜੰਨੇਵ ਨਾਵਮਾਰੋਢੁੰ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਦਗ੍ਰੇ ਪਾਰੇ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਪੁਰੰ ਯਾਤੁਞ੍ਚ ਸ਼੍ਸ਼਼੍ਯਿਨ੍ ਵਾਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
En terstond dwong Hij zijn discipelen naar het schip te gaan en vooruit te varen naar den overkant, naar Bethsaïda, terwijl Hij de schare van zich zou laten.
46 ਤਦਾ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਗਤਃ|
En als Hij van hen afscheid had genomen, ging Hij naar een berg om te bidden.
47 ਤਤਃ ਸਨ੍ਧ੍ਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਨੌਃ ਸਿਨ੍ਧੁਮਧ੍ਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਏਕਾਕੀ ਸ੍ਥਲੇ ਸ੍ਥਿਤਃ|
En toen het avond was geworden, was het schip in het midden der zee, en Hij alleen was op het land;
48 ਅਥ ਸੰਮੁਖਵਾਤਵਹਨਾਤ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਨਾਵੰ ਵਾਹਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰਿਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਾ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸ ਨਿਸ਼ਾਚਤੁਰ੍ਥਯਾਮੇ ਸਿਨ੍ਧੂਪਰਿ ਪਦ੍ਭ੍ਯਾਂ ਵ੍ਰਜਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮਗ੍ਰੇ ਯਾਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਃ|
En als Hij zag dat zij veel moeite hadden om voort te roeien— want zij hadden tegenwind— kwam Hij omtrent de vierde nachtwake tot hen, wandelende op de zee, en Hij wilde hen voorbijgaan.
49 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸਿਨ੍ਧੂਪਰਿ ਤੰ ਵ੍ਰਜਨ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭੂਤਮਨੁਮਾਯ ਰੁਰੁਵੁਃ,
Maar toen zij Hem op de zee zagen wandelen, meenden zij dat het een spooksel was en zij schreeuwden het uit.
50 ਯਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਵ੍ਯਾਕੁਲਿਤਾਃ| ਅਤਏਵ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤੈਃ ਸਹਾਲਪ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਭੂਤ, ਅਯਮਹੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|
Want zij zagen Hem allen en werden ontroerd. Maar Hij sprak terstond met hen en zeide tot, hen: Hebt moed, Ik ben het, vreest niet!
51 ਅਥ ਨੌਕਾਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤੇ ਵਾਤੋ ਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤਃ; ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਮਨਃਸੁ ਵਿਸ੍ਮਿਤਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
En Hij klom tot hen in het schip en de wind bedaarde; en zij waren in zich zelven bovenmate zeer ontroerd,
52 ਯਤਸ੍ਤੇ ਮਨਸਾਂ ਕਾਠਿਨ੍ਯਾਤ੍ ਤਤ੍ ਪੂਪੀਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਨ ਵਿਵਿਕ੍ਤਵਨ੍ਤਃ|
want zij hadden niet opgelet bij de brooden, maar hun hart was verhard.
53 ਅਥ ਤੇ ਪਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਗਿਨੇਸ਼਼ਰਤ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਮੇਤ੍ਯ ਤਟ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾਃ|
En toen zij waren overgevaren naar het land, kwamen zij naar Gennesaret en leiden daar aan.
54 ਤੇਸ਼਼ੁ ਨੌਕਾਤੋ ਬਹਿਰ੍ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਤਤ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਾ ਲੋਕਾਸ੍ਤੰ ਪਰਿਚਿਤ੍ਯ
En toen zij uit het schip gegaan waren herkenden ze Hem terstond,
55 ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਧਾਵਨ੍ਤੋ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰ ਰੋਗਿਣੋ ਨਰਾ ਆਸਨ੍ ਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ ਖਟ੍ਵੋਪਰਿ ਨਿਧਾਯ ਯਤ੍ਰ ਕੁਤ੍ਰਚਿਤ੍ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪੁਃ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਆਨੇਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ|
en zij liepen dat geheele land rond en begonnen op bedden de kranken om te dragen daar waar zij hoorden dat Hij was;
56 ਤਥਾ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰ ਗ੍ਰਾਮੇ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰ ਪੁਰੇ ਯਤ੍ਰ ਯਤ੍ਰ ਪੱਲ੍ਯਾਞ੍ਚ ਤੇਨ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਃ ਕ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤਦ੍ਵਰ੍ਤ੍ਮਮਧ੍ਯੇ ਲੋਕਾਃ ਪੀਡਿਤਾਨ੍ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਚੇਲਗ੍ਰਨ੍ਥਿਮਾਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮਰ੍ਥੇ ਤਦਨੁਜ੍ਞਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤਃ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾਃ ਪਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ੁਸ੍ਤਾਵਨ੍ਤ ਏਵ ਗਦਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾਃ|
en overal waar Hij kwam, naar dorpen, of steden, of vlekken, leiden zij de zieken op de markten, en baden Hem dat zij maar den zoom van zijn kleed mochten aanraken; en zoovelen Hem aanraakten, werden genezen.
