ਮਾਰ੍ਕਃ 5
1 ਅਥ ਤੂ ਸਿਨ੍ਧੁਪਾਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਗਿਦੇਰੀਯਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਉਪਤਸ੍ਥੁਃ|
Ayant passé la mer, ils arrivèrent au pays des Géraséniens.
2 ਨੌਕਾਤੋ ਨਿਰ੍ਗਤਮਾਤ੍ਰਾਦ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤ ਏਕਃ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੇਤ੍ਯ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਚ੍ ਚਕਾਰ|
Et comme Jésus sortait de la barque, tout à coup vint à lui, du milieu des sépulcres, un homme possédé d’un esprit impur.
3 ਸ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ(ਅ)ਵਾਤ੍ਸੀਤ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੇਨ ਬਦ੍ੱਵਾ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍|
Il avait sa demeure dans les sépulcres; et nul ne pouvait plus le tenir attaché, même avec une chaîne.
4 ਜਨੈਰ੍ਵਾਰੰ ਨਿਗਡੈਃ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲੈਸ਼੍ਚ ਸ ਬੱਧੋਪਿ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਾਨ੍ਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯ ਮੋਚਿਤਵਾਨ੍ ਨਿਗਡਾਨਿ ਚ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਕੋਪਿ ਤੰ ਵਸ਼ੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨ ਸ਼ਸ਼ਕ|
Car on l’avait souvent chargé de liens aux pieds et de chaînes, et il avait brisé les chaînes et rompu ses liens, de sorte que personne ne pouvait en être maître.
5 ਦਿਵਾਨਿਸ਼ੰ ਸਦਾ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਞ੍ਚ ਭ੍ਰਮਿਤ੍ਵਾ ਚੀਤ੍ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਗ੍ਰਾਵਭਿਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਯੰ ਸ੍ਵੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
Sans cesse, le jour et la nuit, il errait au milieu des sépulcres et sur les montagnes, criant et se meurtrissant avec des pierres.
6 ਸ ਯੀਸ਼ੁੰ ਦੂਰਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯੰਨੇਵ ਧਾਵਨ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਣਨਾਮ ਉਚੈਰੁਵੰਸ਼੍ਚੋਵਾਚ,
Ayant aperçu Jésus de loin, il accourut, se prosterna devant lui,
7 ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੋਪਰਿਸ੍ਥੇਸ਼੍ਵਰਪੁਤ੍ਰ ਯੀਸ਼ੋ ਭਵਤਾ ਸਹ ਮੇ ਕਃ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਃ? ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਮੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਾਪਯੇ ਮਾਂ ਮਾ ਯਾਤਯ|
et, ayant poussé un cri, il dit d’une voix forte: « Qu’as-tu à faire avec moi, Jésus, fils du Dieu très haut? Je t’adjure au nom de Dieu, ne me tourmente pas. »
8 ਯਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਰੇ ਅਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤ, ਅਸ੍ਮਾੰਨਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਗੱਛ|
Car Jésus lui disait: « Esprit impur, sors de cet homme. »
9 ਅਥ ਸ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੇ ਨਾਮ? ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਵਯਮਨੇਕੇ (ਅ)ਸ੍ਮਸ੍ਤਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮੰਨਾਮ ਬਾਹਿਨੀ|
Et il lui demanda: « Quel est ton nom? » Et il lui dit: « Mon nom est Légion, car nous sommes nombreux. »
10 ਤਤੋਸ੍ਮਾਨ੍ ਦੇਸ਼ਾੰਨ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯੇਤਿ ਤੇ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤ|
Et il le priait instamment de ne pas les envoyer hors de ce pays.
11 ਤਦਾਨੀਂ ਪਰ੍ੱਵਤੰ ਨਿਕਸ਼਼ਾ ਬ੍ਰੁʼਹਨ੍ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ਼੍ਚਰੰਨਾਸੀਤ੍|
Or, il y avait là, le long de la montagne, un grand troupeau de porcs qui paissaient.
12 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭੂਤਾ ਵਿਨਯੇਨ ਜਗਦੁਃ, ਅਮੁੰ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਮ੍ ਆਸ਼੍ਰਯਿਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਣੁ|
Et les démons suppliaient Jésus, disant: « Envoies-nous dans ces pourceaux, afin que nous y entrions. »
13 ਯੀਸ਼ੁਨਾਨੁਜ੍ਞਾਤਾਸ੍ਤੇ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਭੂਤਾ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜੰ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਰਾਹਾ ਵਸ੍ਤੁਤਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਯੋਦ੍ਵਿਸਹਸ੍ਰਸੰਙ੍ਖ੍ਯਕਾਃ ਕਟਕੇਨ ਮਹਾਜਵਾਦ੍ ਧਾਵਨ੍ਤਃ ਸਿਨ੍ਧੌ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਜਹੁਃ|
Il le leur permit aussitôt, et les esprits impurs, sortant du possédé, entrèrent dans les pourceaux, et le troupeau, qui était d’environ deux mille, se précipita des pentes escarpées dans la mer et s’y noya.
14 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਰਾਹਪਾਲਕਾਃ ਪਲਾਯਮਾਨਾਃ ਪੁਰੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਚ ਤਦ੍ਵਾਰ੍ੱਤੰ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ| ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਘਟਿਤੰ ਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਬਹਿਰ੍ਜਗ੍ਮੁਃ
Ceux qui les gardaient s’enfuirent, et répandirent la nouvelle dans la ville et dans les campagnes. Les gens allèrent voir ce qui était arrivé;
15 ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਬਾਹਿਨੀਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤੰ ਨਰੰ ਸਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸਚੇਤਨੰ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
ils vinrent à Jésus, et virent le démoniaque, celui qui avait eu la légion, assis, vêtu, et sain d’esprit, et ils furent saisis de frayeur.
16 ਤਤੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਤਤ੍ਕਾਰ੍ੱਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਨਰਸ੍ਯ ਵਰਾਹਵ੍ਰਜਸ੍ਯਾਪਿ ਤਾਂ ਧਟਨਾਂ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸੁਃ|
Et ceux qui en avaient été témoins leur ayant raconté ce qui était arrivé au possédé et aux pourceaux,
17 ਤਤਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਸੀਮਾਤੋ ਬਹਿਰ੍ਗਨ੍ਤੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵਿਨੇਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
ils se mirent à prier Jésus de s’éloigner de leurs frontières.
18 ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਨੌਕਾਰੋਹਣਕਾਲੇ ਸ ਭੂਤਮੁਕ੍ਤੋ ਨਾ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਸਹ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤੇ;
Comme Jésus montait dans la barque, celui qui avait été possédé lui demanda la permission de le suivre.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਮਨਨੁਮਤ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਾਤ੍ਮੀਯਾਨਾਂ ਸਮੀਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹਞ੍ਚ ਗੱਛ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਯਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਤਾਨਿ ਤਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯ|
Jésus ne le lui permit pas, mais il lui dit: « Va dans ta maison, auprès des tiens, et raconte-leur tout ce que le Seigneur a fait pour toi, et comment il a eu pitié de toi. »
20 ਅਤਃ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਦਿਕਾਪਲਿਦੇਸ਼ੇ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Il s’en alla, et se mit à publier dans la Décapole tout ce que Jésus avait fait pour lui: et tous étaient dans l’admiration.
21 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਨਾਵਾ ਪੁਨਰਨ੍ਯਪਾਰ ਉੱਤੀਰ੍ਣੇ ਸਿਨ੍ਧੁਤਟੇ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸਤਿ ਤਤ੍ਸਮੀਪੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੋ(ਅ)ਭੂਤ੍|
Jésus ayant de nouveau traversé la mer dans la barque, comme il était près du rivage, une grande foule s’assembla autour de lui.
22 ਅਪਰੰ ਯਾਯੀਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯਾਧਿਪ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵੈਵ ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਬਹੁ ਨਿਵੇਦ੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍;
Alors vint un des chefs de la synagogue, nommé Jaïre, qui en le voyant, se jeta à ses pieds,
23 ਮਮ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਪ੍ਰਾਯਾਭੂਦ੍ ਅਤੋ ਭਵਾਨੇਤ੍ਯ ਤਦਾਰੋਗ੍ਯਾਯ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਮ੍ ਅਰ੍ਪਯਤੁ ਤੇਨੈਵ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
et le pria avec instance, disant: « Ma fille est à l’extrémité; viens, impose ta main sur elle, afin qu’elle soit guérie et qu’elle vive. »
24 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਨ ਸਹ ਚਲਿਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਹੁਲੋਕਾਸ਼੍ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਤਾਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਪਤਿਤਾਃ|
Et il s’en alla avec lui, et une grande multitude le suivait et le pressait.
25 ਅਥ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਪ੍ਰਦਰਰੋਗੇਣ
Or il y avait une femme affligée d’un flux de sang depuis douze années;
26 ਸ਼ੀਰ੍ਣਾ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕਾਨਾਂ ਨਾਨਾਚਿਕਿਤ੍ਸਾਭਿਸ਼੍ਚ ਦੁਃਖੰ ਭੁਕ੍ਤਵਤੀ ਚ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਵ੍ਯਯਿਤ੍ਵਾਪਿ ਨਾਰੋਗ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਚ ਪੁਨਰਪਿ ਪੀਡਿਤਾਸੀੱਚ
elle avait beaucoup souffert de plusieurs médecins, et dépensé tout son bien, et loin d’avoir éprouvé quelque soulagement, elle avait vu son mal empirer.
27 ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸਾ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮਨਸਾਕਥਯਤ੍ ਯਦ੍ਯਹੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮਾਤ੍ਰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਲਭੇਯੰ ਤਦਾ ਰੋਗਹੀਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
Ayant entendu parler de Jésus, elle vint dans la foule et toucha par derrière son manteau.
28 ਅਤੋਹੇਤੋਃ ਸਾ ਲੋਕਾਰਣ੍ਯਮਧ੍ਯੇ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼|
Car elle disait: « Si je touche seulement ses vêtements, je serai guérie. »
29 ਤੇਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਸ੍ਯਾ ਰਕ੍ਤਸ੍ਰੋਤਃ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਸ੍ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤ੍ਯਪਿ ਦੇਹੇ(ਅ)ਨੁਭੂਤਾ|
Aussitôt le flux de sang s’arrêta et elle sentit en son corps qu’elle était guérie de son infirmité.
30 ਅਥ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤਾ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਨ੍ਮਨਸਾ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਪ੍ਰਤਿ ਮੁਖੰ ਵ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ?
Au même moment, Jésus connut en lui-même qu’une force était sortie de lui, et, se retournant au milieu de la foule, il dit: « Qui a touché mes vêtements? »
31 ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ ਭਵਤੋ ਵਪੁਸ਼਼ਿ ਲੋਕਾਃ ਸੰਘਰ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤਿ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਕੇਨ ਮਦ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਿਤਿ ਕੁਤਃ ਕਥਯਤਿ?
Ses disciples lui dirent: « Tu vois la foule qui te presse de tous côtés, et tu demandes: Qui m’a touché? »
32 ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਨ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਦ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯੀਸ਼ੁਸ਼੍ਚਤੁਰ੍ਦਿਸ਼ੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Et il regardait autour de lui pour voir celle qui l’avait touché.
33 ਤਤਃ ਸਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਭੀਤਾ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਚ ਸਤੀ ਸ੍ਵਸ੍ਯਾ ਰੁਕ੍ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਯਾ ਜਾਤੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾਗਤ੍ਯ ਤਤ੍ਸੰਮੁਖੇ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਸਤ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਮਾਸ|
Cette femme, tremblante de crainte, sachant ce qui s’était passé en elle, vint se jeter à ses pieds, et lui dit toute la vérité.
34 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤਵ ਪ੍ਰਤੀਤਿਸ੍ਤ੍ਵਾਮ੍ ਅਰੋਗਾਮਕਰੋਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਵ੍ਰਜ ਸ੍ਵਰੋਗਾਨ੍ਮੁਕ੍ਤਾ ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠ|
Jésus lui dit: « Ma fille, ta foi t’a sauvée; va en paix, et sois guérie de ton infirmité. »
35 ਇਤਿਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਾਲ੍ ਲੋਕਾ ਏਤ੍ਯਾਧਿਪੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਤਵ ਕਨ੍ਯਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਗੁਰੁੰ ਪੁਨਃ ਕੁਤਃ ਕ੍ਲਿਸ਼੍ਨਾਸਿ?
Il parlait encore, lorsqu’on vint de la maison du chef de synagogue lui dire: « Ta fille est morte, pourquoi fatiguer davantage le Maître? »
36 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵੈਵ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਃ ਕੇਵਲੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਹਿ|
Mais Jésus entendant la parole qui venait d’être proférée, dit au chef de synagogue: « Ne crains rien, crois seulement. »
37 ਅਥ ਪਿਤਰੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਦ੍ਭ੍ਰਾਤਾ ਯੋਹਨ੍ ਚ ਏਤਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਮਪਿ ਸ੍ਵਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਾਤੁੰ ਨਾਨ੍ਵਮਨ੍ਯਤ|
Et il ne permit à personne de l’accompagner, si ce n’est à Pierre, à Jacques et à Jean, frère de Jacques.
38 ਤਸ੍ਯ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹਾਧਿਪਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਲਹੰ ਬਹੁਰੋਦਨੰ ਵਿਲਾਪਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
On arrive à la maison du chef de synagogue, et là il voit une troupe confuse de gens qui pleurent et poussent de grands cris.
39 ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਕਲਹੰ ਰੋਦਨਞ੍ਚ ਕੁਰੁਥ? ਕਨ੍ਯਾ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਨਿਦ੍ਰਾਤਿ|
Il entre et leur dit: « Pourquoi tout ce bruit et ces pleurs? L’enfant n’est pas morte, mais elle dort. »
40 ਤਸ੍ਮਾੱਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਪਿਤਰੌ ਸ੍ਵਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਤ੍ਰ ਕਨ੍ਯਾਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Et ils se moquaient de lui. Mais lui, les ayant tous fait sortir, prit avec lui le père et la mère de l’enfant, et les disciples qui l’accompagnaient, et entra dans le lieu où l’enfant était couchée.
41 ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਟਾਲੀਥਾ ਕੂਮੀ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
Et lui prenant la main, il lui dit: « Talitha qoumi, » c’est-à-dire: « Jeune fille, lève-toi, je te le dis. »
42 ਤੁਨੈਵ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕਾ ਕਨ੍ਯਾ ਪੋੱਥਾਯ ਚਲਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਇਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਹਾਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
Aussitôt la jeune fille se leva et se mit à marcher, car elle avait douze ans; et ils furent frappés de stupeur.
43 ਤਤ ਏਤਸ੍ਯੈ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਖਾਦ੍ਯੰ ਦੱਤੇਤਿ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਮਪਿ ਨ ਜ੍ਞਾਪਯਤੇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Et Jésus leur défendit fortement d’en rien faire savoir à personne; puis il dit de donner à manger à la jeune fille.
