ਮਾਰ੍ਕਃ 12
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਤੇਭ੍ਯਃ ਕਥਯਿਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਵਿਧਾਯ ਤੱਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਵਾਰਣੀਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਪੇਸ਼਼ਣਕੁਣ੍ਡਮ੍ ਅਖਨਤ੍, ਤਥਾ ਤਸ੍ਯ ਗਡਮਪਿ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਦੂਰਦੇਸ਼ੰ ਜਗਾਮ|
Y se puso a hablarles en parábolas: “Un hombre plantó una viña, la cercó con un vallado, cavó un lagar y edificó una torre; después la arrendó a unos viñadores, y se fue a otro país.
2 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਫਲਕਾਲੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਭ੍ਯੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਵਿਧੇ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਮ੍ ਏਕੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍|
A su debido tiempo, envió un siervo a los viñadores para recibir de ellos su parte de los frutos de la viña.
3 ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਰਿਕ੍ਤਹਸ੍ਤੰ ਵਿਸਸ੍ਰੁʼਜੁਃ|
Pero ellos lo agarraron, lo apalearon y lo remitieron con las manos vacías.
4 ਤਤਃ ਸ ਪੁਨਰਨ੍ਯਮੇਕੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰੋ ਭਙ੍ਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਾਪਮਾਨੰ ਤੰ ਵ੍ਯਸਰ੍ਜਨ੍|
Entonces, les envió otro siervo, al cual descalabraron y ultrajaron;
5 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸੋਪਰੰ ਦਾਸੰ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍ ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਜਘ੍ਨੁਃ, ਏਵਮ੍ ਅਨੇਕੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਹਾਰਃ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਵਧਸ਼੍ਚ ਤੈਃ ਕ੍ਰੁʼਤਃ|
y otro, al cual mataron; después otros muchos, de los cuales apalearon a unos y mataron a otros.
6 ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਯਾ ਸ੍ਵਪੁਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰਹਿਤੇ ਤੇ ਤਮਵਸ਼੍ਯੰ ਸੰਮੰਸ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਨਿਜਪ੍ਰਿਯਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੰ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
No le quedaba más que uno, su hijo amado; a este les envió por último, pensando: «Respetarán a mi hijo».
7 ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਜਗਦੁਃ, ਏਸ਼਼ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ, ਆਗੱਛਤ ਵਯਮੇਨੰ ਹਨ੍ਮਸ੍ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਧਿਕਾਰੋਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Pero aquellos viñadores se dijeron unos a otros: «Este es el heredero. Venid, matémoslo, y la herencia será nuestra».
8 ਤਤਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਹਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਦ੍ ਬਹਿਃ ਪ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
Lo agarraron, pues, lo mataron y lo arrojaron fuera de la viña.
9 ਅਨੇਨਾਸੌ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਪਤਿਃ ਕਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਸ ਏਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲਾਨ੍ ਸੰਹਤ੍ਯ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮ੍ ਅਨ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
¿Qué hará el dueño de la viña? Vendrá y acabará con los viñadores, y entregará la viña a otros.
10 ਅਪਰਞ੍ਚ, "ਸ੍ਥਪਤਯਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਗ੍ਰਾਵਾਣੰ ਯਨ੍ਤੁ ਤੁੱਛਕੰ| ਪ੍ਰਾਧਾਨਪ੍ਰਸ੍ਤਰਃ ਕੋਣੇ ਸ ਏਵ ਸੰਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
¿No habéis leído esta Escritura: «La piedra que desecharon los que edificaban, esta ha venido a ser cabeza de esquina;
11 ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਪਰੇਸ਼ਸ੍ਯਾਂਦ੍ਭੁਤੰ ਨੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਭਵੇਤ੍|| " ਇਮਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਾਂ ਲਿਪਿੰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨਾਪਾਠਿਸ਼਼੍ਟ?
de parte del Señor esto ha sido hecho, y es maravilloso a nuestros ojos?»”
12 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਤਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਤ ਇੱਥੰ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਧਰ੍ੱਤਾਮੁਦ੍ਯਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ, ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਵਵ੍ਰਜੁਃ|
Trataron, entonces, de prenderlo, pero temían al pueblo. Habían comprendido, en efecto, que con respecto a ellos había dicho esta parábola. Lo dejaron, pues, y se fueron.
13 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ੱਤਾਂ ਕਤਿਪਯਾਨ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਹੇਰੋਦੀਯਾਂਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਨ੍ ਤਦਨ੍ਤਿਕੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
Le enviaron, después, algunos fariseos y herodianos, a fin de enredarlo en alguna palabra.
14 ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮਵਦਨ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਤਥ੍ਯਭਾਸ਼਼ੀ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨੁਰੋਧੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤੇ, ਪਕ੍ਸ਼਼ਪਾਤਞ੍ਚ ਨ ਕਰੋਤਿ, ਯਥਾਰ੍ਥਤ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ ਵਯਮੇਤਤ੍ ਪ੍ਰਜਾਨੀਮਃ, ਕੈਸਰਾਯ ਕਰੋ ਦੇਯੋ ਨ ਵਾਂ? ਵਯੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮੋ ਨ ਵਾ?
Vinieron ellos y le dijeron: “Maestro, sabemos que Tú eres veraz, que no tienes miedo a nadie, y que no miras la cara de los hombres, sino que enseñas el camino de Dios con verdad. ¿Es lícito pagar el tributo al César o no? ¿Pagaremos o no pagaremos?”
15 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਪਟੰ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਜਗਾਦ, ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ? ਏਕੰ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੰ ਸਮਾਨੀਯ ਮਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ|
Mas Él, conociendo su hipocresía, les dijo: “¿Por qué me tendéis un lazo? Traedme un denario, para que Yo lo vea”.
16 ਤਦਾ ਤੈਰੇਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦੇ ਸਮਾਨੀਤੇ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਮ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਵਾ ਕਸ੍ਯ? ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ, ਕੈਸਰਸ੍ਯ|
Se lo trajeron, y Él les preguntó: “¿De quién es esta figura y la leyenda?” Le respondieron: “Del César”.
17 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Entonces, Jesús les dijo: “Dad al César lo que es del César; y a Dios lo que es de Dios”. Y se quedaron admirados de Él.
18 ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਯੇ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇ ਸਿਦੂਕਿਨੋ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ;
Acercáronsele también algunos saduceos, que dicen que no hay resurrección, y le propusieron esta cuestión:
19 ਹੇ ਗੁਰੋ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨੋ ਯਦਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵੰਸ਼ੋਤ੍ਪੱਤਿੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮਿਮਾਂ ਮੂਸਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਲਿਖਤ੍|
“Maestro, Moisés nos ha prescrito, si el hermano de alguno muere dejando mujer y no deja hijos, tome su hermano la mujer de él y dé prole a su hermano.
20 ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਚਿਤ੍ ਸਪ੍ਤ ਭ੍ਰਾਤਰ ਆਸਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਭ੍ਰਾਤਾ ਵਿਵਹ੍ਯ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ|
Ahora bien, eran siete hermanos. El primero tomó mujer, y murió sin dejar prole.
21 ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਮਗ੍ਰੁʼਹਣਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਪਿ ਨਿਃਸਨ੍ਤਤਿਃ ਸਨ੍ ਅਮ੍ਰਿਯਤ; ਅਥ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੋਪਿ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋਭਵਤ੍|
El segundo la tomó, y murió sin dejar prole. Sucedió lo mismo con el tercero.
22 ਇੱਥੰ ਸਪ੍ਤੈਵ ਭ੍ਰਾਤਰਸ੍ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ, ਸਰ੍ੱਵਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਸ੍ਮ|
Y ninguno de los siete dejó descendencia. Después de todos ellos murió también la mujer.
23 ਅਥ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਕਾਲੇ ਯਦਾ ਤ ਉੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਸਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਤਸ੍ਤੇ ਸਪ੍ਤੈਵ ਤਾਂ ਵ੍ਯਵਹਨ੍|
En la resurrección, cuando ellos resuciten, ¿de cuál de ellos será esposa? Porque los siete la tuvieron por mujer”.
24 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼ਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਯੂਯਮਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਿਮਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਨ?
Mas Jesús les dijo: “¿No erráis, acaso, por no conocer las Escrituras ni el poder de Dios?
25 ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮੁੱਥਾਨੰ ਸਤਿ ਤੇ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ ਵਾਗ੍ਦੱਤਾ ਅਪਿ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
Porque, cuando resuciten de entre los muertos, no se casarán ( los hombres ), ni se darán en matrimonio (las mujeres ), sino que serán como ángeles en el cielo.
26 ਪੁਨਸ਼੍ਚ "ਅਹਮ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਃ" ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ੍ਤਮ੍ਬਮਧ੍ਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮੂਸਾਮਵਾਦੀਤ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਾਰ੍ਥੇ ਸਾ ਕਥਾ ਮੂਸਾਲਿਖਿਤੇ ਪੁਸ੍ਤਕੇ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ?
Y en cuanto a que los muertos resucitan, ¿no habéis leído en el libro de Moisés, en el episodio de la Zarza, cómo Dios le dijo: «Yo soy el Dios de Abrahán y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob?»
27 ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਜੀਵਤਾਂ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ, ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਮਹਾਭ੍ਰਮੇਣ ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ|
Él no es Dios de muertos, sino de vivos. Vosotros estáis, pues, en un gran error”.
28 ਏਤਰ੍ਹਿ ਏਕੋਧ੍ਯਾਪਕ ਏਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮਿੱਥੰ ਵਿਚਾਰੰ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰਾਵ; ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸਦੁੱਤਰੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਇਤਿ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਤੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਸਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਨਾਂ ਕਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ? ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ,
Llegó también un escriba que los había oído discutir; y viendo lo bien que Él les había respondido, le propuso esta cuestión: “¿Cuál es el primero de todos los mandamientos?”
29 "ਹੇ ਇਸ੍ਰਾਯੇੱਲੋਕਾ ਅਵਧੱਤ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਏਕ ਏਵ,
Jesús respondió: “El primero es: «Oye, Israel, el Señor nuestro Dios, un solo Señor es.
30 ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ," ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ|
Y amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y con toda tu alma, y con toda tu mente, y con toda tu fuerza»”
31 ਤਥਾ "ਸ੍ਵਪ੍ਰਤਿਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ," ਏਸ਼਼ਾ ਯਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਜ੍ਞਾ ਸਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ; ਏਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦ੍ਵਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਭ੍ਯਾਮ੍ ਅਨ੍ਯਾ ਕਾਪ੍ਯਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ ਨਾਸ੍ਤਿ|
El segundo es: «Amarás a tu prójimo como a ti mismo». No existe mandamiento mayor que estos”.
32 ਤਦਾ ਸੋਧ੍ਯਾਪਕਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਗੁਰੋ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਾਨ੍ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਯਤ ਏਕਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨ੍ਯੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਨਾਸ੍ਤਿ;
Díjole el escriba: “Maestro, bien has dicho; en verdad, que «Él es único, que no hay otro más que Él».
33 ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣੰ ਤਥਾ ਸ੍ਵਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਵਤ੍ ਪ੍ਰੇਮਕਰਣਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਹੋਮਬਲਿਦਾਨਾਦਿਭ੍ਯਃ ਸ਼੍ਰਸ਼਼੍ਠੰ ਭਵਤਿ|
Y el amarlo con todo el corazón y con todo el espíritu y con toda la fuerza, y amar al prójimo como a sí mismo, vale más que todos los holocaustos y todos los sacrificios”.
34 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸੁਬੁੱਧੇਰਿਵ ਤਸ੍ਯੇਦਮ੍ ਉੱਤਰੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਾੰਨ ਦੂਰੋਸਿ| ਇਤਃ ਪਰੰ ਤੇਨ ਸਹ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਪ੍ਰਗਲ੍ਭਤਾ ਨ ਜਾਤਾ|
Jesús, viendo que había hablado juiciosamente, le dijo: “Tú no estás lejos del reino de Dios”. Y nadie osó más proponerle cuestiones.
35 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਿਮੰ ਪ੍ਰਸ਼੍ਨੰ ਚਕਾਰ, ਅਧ੍ਯਾਪਕਾ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੰ (ਤਾਰਕੰ) ਕੁਤੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
Entonces, Jesús, tomando la palabra, enseñaba en el Templo diciendo: “¿Cómo dicen los escribas que el Cristo es hijo de David?
36 ਸ੍ਵਯੰ ਦਾਯੂਦ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਯਾਤ੍ਮਨ ਆਵੇਸ਼ੇਨੇਦੰ ਕਥਯਾਮਾਸ| ਯਥਾ| "ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵ ਸ਼ਤ੍ਰੂਨਹੰ ਯਾਵਤ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਕਰੋਮਿ ਨ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ੍ ਉਪਾਵਿਸ਼| "
Porque David mismo dijo ( inspirado ) por el Espíritu Santo: «El Señor dijo a mi Señor: Siéntate a mi diestra, hasta que ponga Yo a tus enemigos por tarima de tus pies».
37 ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੂੰ ਵਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕਥੰ ਸ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਿਤੁਮਰ੍ਹਤਿ? ਇਤਰੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਨਨਨ੍ਦੁਃ|
Si David mismo lo llama «Señor», ¿cómo puede entonces ser su hijo?” Y la gente numerosa lo escuchaba con placer.
38 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਾਨੁਪਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੇ ਨਰਾ ਦੀਰ੍ਘਪਰਿਧੇਯਾਨਿ ਹੱਟੇ ਵਿਪਨੌ ਚ
Dijo también en su enseñanza: “Guardaos de los escribas, que se complacen en andar con largos vestidos, en ser saludados en las plazas públicas,
39 ਲੋਕਕ੍ਰੁʼਤਨਮਸ੍ਕਾਰਾਨ੍ ਭਜਨਗ੍ਰੁʼਹੇ ਪ੍ਰਧਾਨਾਸਨਾਨਿ ਭੋਜਨਕਾਲੇ ਪ੍ਰਧਾਨਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਚ ਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ;
en ocupar los primeros sitiales en las sinagogas y los primeros puestos en los convites,
40 ਵਿਧਵਾਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਗ੍ਰਸਿਤ੍ਵਾ ਛਲਾਦ੍ ਦੀਰ੍ਘਕਾਲੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯੇਭ੍ਯਃ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ; ਤੇ(ਅ)ਧਿਕਤਰਾਨ੍ ਦਣ੍ਡਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
y que devoran las casas de las viudas, y afectan hacer largas oraciones. Estos recibirán mayor castigo”.
41 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਲੋਕਾ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ ਮੁਦ੍ਰਾ ਯਥਾ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰਸ੍ਯ ਸੰਮੁਖੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਦਵਲੁਲੋਕ; ਤਦਾਨੀਂ ਬਹਵੋ ਧਨਿਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੂਨਿ ਧਨਾਨਿ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍|
Estando Jesús sentado frente al arca de las ofrendas, miraba a la muchedumbre que echaba monedas en el arca, y numerosos ricos echaban mucho.
42 ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਕਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾ ਵਿਧਵਾ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਦ੍ਵਿਪਣਮੂਲ੍ਯਾਂ ਮੁਦ੍ਰੈਕਾਂ ਤਤ੍ਰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
Vino también una pobre viuda que echó dos moneditas, esto es un cuarto de as.
43 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਯੇ ਯੇ ਭਾਣ੍ਡਾਗਾਰੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ ਧਨਾਨਿ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ਤਿ ਸ੍ਮ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯ ਇਯੰ ਵਿਧਵਾ ਦਰਿਦ੍ਰਾਧਿਕਮ੍ ਨਿਃਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤਿ ਸ੍ਮ|
Entonces llamó a sus discípulos y les dijo: “En verdad, os digo, esta pobre viuda ha echado más que todos los que echaron en el arca.
44 ਯਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਭੂਤਧਨਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਦੀਨੇਯੰ ਸ੍ਵਦਿਨਯਾਪਨਯੋਗ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵੰ ਨਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ੍|
Porque todos los otros echaron de lo que les sobraba, pero esta ha echado de su propia indigencia todo lo que tenía, todo su sustento”.
