ਮਾਰ੍ਕਃ 11
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਬੈਤ੍ਫਗੀਬੈਥਨੀਯਪੁਰਯੋਰਨ੍ਤਿਕਸ੍ਥੰ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿਮਾਗਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਣਕਾਲੇ ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਵਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਜਗਾਦ,
En toen zij nabij Jerusalem kwamen, bij Bethfage en Bethanië, aan den Berg der Olijven, zond Jezus twee zijner discipelen en zeide tot hen:
2 ਯੁਵਾਮਮੁੰ ਸੰਮੁਖਸ੍ਥੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਯਾਤੰ, ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਯੋ ਨਰੰ ਨਾਵਹਤ੍ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥਸ੍ਤੰ ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾਨਯਤੰ|
Gaat heen naar het dorp daar vóór u, en terstond als gij er inkomt, zult gij een veulen vastgebonden vinden, waarop nooit een mensch gezeten heeft; maakt dat los en brengt het.
3 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਵਾਂ ਕਰ੍ੰਮੇਦੰ ਕੁਤਃ ਕੁਰੁਥਃ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਭੋਰਤ੍ਰ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਸ੍ਤੀਤਿ ਕਥਿਤੇ ਸ ਸ਼ੀਘ੍ਰੰ ਤਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
En als soms iemand tot u zegt: Waarom doet gij dat? dan moet gij zeggen: De Heere heeft het van doen! en terstond zal hij het wederom naar hier zenden.
4 ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਮਾਰ੍ਗਮੇਲਨੇ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਦ੍ਵਾਰਸ੍ਯ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਤੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਾਵਕੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਮੋਚਯਤਃ,
En zij gingen heen en vonden het veulen vastgebonden bij de deur, buiten aan de open straat, en zij maakten het los:
5 ਏਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਲੋਕਾਨਾਂ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁੰ ਕੁਤੋ ਮੋਚਯਥਃ?
En sommigen van die daar stonden zeiden tot hen: Wat doet gij, dat gij het veulen losmaakt?
6 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੋਰਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਦਿਤੇ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਮਾਦਾਤੁੰ ਤੇ(ਅ)ਨੁਜਜ੍ਞੁਃ|
Zij nu zeiden tot hen zooals Jezus gezegd had. En ze lieten hen begaan.
7 ਅਥ ਤੌ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਨਿਧਿੰ ਗਰ੍ੱਦਭਸ਼ਿਸ਼ੁਮ੍ ਆਨੀਯ ਤਦੁਪਰਿ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸਤੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਦੁਪਰਿ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
En zij brachten het veulen tot Jezus en wierpen hun kleederen daarover, en zetten Hem daarop.
8 ਤਦਾਨੇਕੇ ਪਥਿ ਸ੍ਵਵਾਸਾਂਸਿ ਪਾਤਯਾਮਾਸੁਃ, ਪਰੈਸ਼੍ਚ ਤਰੁਸ਼ਾਖਾਸ਼੍ਛਿਤਵਾ ਮਾਰ੍ਗੇ ਵਿਕੀਰ੍ਣਾਃ|
En velen spreidden hun kleederen op den weg, en anderen takken, die ze van de velden afsneden.
9 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ(ਅ)ਗ੍ਰਗਾਮਿਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਨਾ ਉਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਜਯ ਜਯ ਯਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾਗੱਛਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯ ਇਤਿ|
En die vooraan gingen en die volgden riepen: Hosannah, gezegend Hij die komt in den Naam des Heeren!
10 ਤਥਾਸ੍ਮਾਕਮੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਦਾਯੂਦੋ ਯਦ੍ਰਾਜ੍ਯੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਨਾਮ੍ਨਾਯਾਤਿ ਤਦਪਿ ਧਨ੍ਯੰ, ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਦੁੱਛ੍ਰਾਯੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਜਯੋ ਭਵੇਤ੍|
Gezegend het koninkrijk van onzen vader David, dat komt! Hosannah, in het allerhoogste!
11 ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍; ਅਥ ਸਾਯੰਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਹਿਤੋ ਬੈਥਨਿਯੰ ਜਗਾਮ|
En Jezus kwam naar Jerusalem, naar den tempel; en als Hij alles rondom bezien had en het al avond was geworden, ging Hij uit naar Bethanië met de twaalven.
12 ਅਪਰੇਹਨਿ ਬੈਥਨਿਯਾਦ੍ ਆਗਮਨਸਮਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਬਭੂਵ|
En toen zij den volgenden dag uit Bethanië gingen, kreeg Hij honger.
13 ਤਤੋ ਦੂਰੇ ਸਪਤ੍ਰਮੁਡੁਮ੍ਬਰਪਾਦਪੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਫਲੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਸੰਨਿਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ ਯਯੌ, ਤਦਾਨੀਂ ਫਲਪਾਤਨਸ੍ਯ ਸਮਯੋ ਨਾਗੱਛਤਿ| ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਃ ਪਤ੍ਰਾਣਿ ਵਿਨਾ ਕਿਮਪ੍ਯਪਰੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
En van verre een vijgeboom ziende, die bladeren had, ging Hij er naar toe, of Hij er ook wat aan vinden zou; en er bij gekomen zijnde, vond Hij niets dan bladeren; want het was de tijd der vijgen niet;
en Hij antwoordde en zeide tot den boom: Tot in eeuwigheid ete niemand meer vrucht van u! — En zijn discipelen hoorden het. (aiōn g165)
15 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮਾਯਾਤੇਸ਼਼ੁ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਮਨ੍ਦਿਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਾਂ ਬਣਿਜਾਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਨਾਨਿ ਪਾਰਾਵਤਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਣਾਮ੍ ਆਸਨਾਨਿ ਚ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਯਾਞ੍ਚਕਾਰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁʼਨ੍ ਵਿਕ੍ਰੇਤ੍ਰੁਂʼਸ਼੍ਚ ਬਹਿਸ਼੍ਚਕਾਰ|
En zij kwamen naar Jerusalem, en naar den tempel gegaan zijnde, begon Jezus degenen die in den tempel kochten en verkochten uit te werpen, en de tafels der wisselaars en de zetels der duivenverkoopers keerde Hij om;
16 ਅਪਰੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮਧ੍ਯੇਨ ਕਿਮਪਿ ਪਾਤ੍ਰੰ ਵੋਢੁੰ ਸਰ੍ੱਵਜਨੰ ਨਿਵਾਰਯਾਮਾਸ|
en Hij liet niet toe dat iemand eenig vat door den tempel droeg;
17 ਲੋਕਾਨੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਜਗਾਦ, ਮਮ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਸਰ੍ੱਵਜਾਤੀਯਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਇਤਿ ਨਾਮ੍ਨਾ ਪ੍ਰਥਿਤੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਸ੍ਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਤਦੇਵ ਚੋਰਾਣਾਂ ਗਹ੍ਵਰੰ ਕੁਰੁਥ|
en Hij onderwees hen en zeide tot hen: Is er niet geschreven: Mijn huis zal een huis des gebeds genoemd worden voor alle volken? Gij nu hebt het gemaakt tot een roovershol.
18 ਇਮਾਂ ਵਾਣੀਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਸ਼੍ਚ ਤੰ ਯਥਾ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਮਾਸੁਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾ ਅਤਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
En de overpriesters en de schriftgeleerden hoorden dit, en zochten hoe zij Hem zouden dooden. Want zij vreesden Hem, omdat de gansche schare verbaasd stond over zijn onderwijs.
19 ਅਥ ਸਾਯੰਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਵਵ੍ਰਾਜ|
En toen het avond was geworden vertrok Hij uit de stad.
20 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਤਃਕਾਲੇ ਤੇ ਤੇਨ ਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗੱਛਨ੍ਤਸ੍ਤਮੁਡੁਮ੍ਬਰਮਹੀਰੁਹੰ ਸਮੂਲੰ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
En des morgens vroeg voorbijgaande zagen zij dat de vijgeboom verdord was van de wortelen af.
21 ਤਤਃ ਪਿਤਰਃ ਪੂਰ੍ੱਵਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਮਰਨ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੰ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਪਸ਼੍ਯਤੁ ਯ ਉਡੁਮ੍ਬਰਵਿਟਪੀ ਭਵਤਾ ਸ਼ਪ੍ਤਃ ਸ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕੋ ਬਭੂਵ|
En Petrus, dit indachtig geworden zijnde, zeide tot Hem: Meester, zie de vijgeboom dien Gij vervloekt hebt, is verdord!
22 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯਮੀਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ|
En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Hebt geloof in God!
23 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਕੋਪਿ ਯਦ੍ਯੇਤਦ੍ਗਿਰਿੰ ਵਦਤਿ, ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਗਤ੍ਵਾ ਜਲਧੌ ਪਤ, ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਸ਼੍ਯੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਮਨਸਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਸਨ੍ਦਿਹ੍ਯ ਚੇਦਿਦੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਤਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Voorwaar Ik zeg ulieden, zoo wie tot dezen berg zou zeggen: Hef u op en werp u in de zee! en niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat wat hij zegt geschieden zal, — het zal hem geworden!
24 ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਚ੍ਮਿ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਯਦ੍ਯਦਾਕਾਂਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਤੱਤਦਵਸ਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਇੱਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤ, ਤਤਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ|
Daarom zeg Ik ulieden: al wat gij bidt en begeert, gelooft dat gij het ontvangen zult, en het zal u geworden.
25 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਸਮੁੱਥਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਰਾਧੀ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੰ, ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਮਿ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
En als gij staat om te bidden, vergeeft het dan als gij iets hebt tegen iemand, opdat ook uw Vader, die in de hemelen is, ulieden uw overtredingen vergeve;
26 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਧ੍ਵੇ ਤਰ੍ਹਿ ਵਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਗਾਂਸਿ ਨ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
maar als gijlieden niet vergeeft, dan zal ook uw Vader, die in de hemelen is, uw overtredingen niet vergeven.
27 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇ ਪੁਨ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਦਾ ਮਧ੍ਯੇਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਇਤਸ੍ਤਤੋ ਗੱਛਤਿ, ਤਦਾਨੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾਃ ਪ੍ਰਾਞ੍ਚਸ਼੍ਚ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮੇਤ੍ਯ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
En zij kwamen wederom naar Jerusalem. En terwijl Jezus in den tempel wandelde kwamen tot Hem de overpriesters, en de schriftgeleerden, en de oudsten,
28 ਤ੍ਵੰ ਕੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਸ਼਼ਿ? ਤਥੈਤਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਕਰ੍ੱਤਾਂ ਕੇਨਾਦਿਸ਼਼੍ਟੋਸਿ?
en zeiden tot Hem: Door welke macht doet Gij deze dingen? of wie heeft U de macht gegeven om deze dingen te doen?
29 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤਿਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਏਕਕਥਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਾਮਿ, ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਤਸ੍ਯਾ ਉੱਤਰੰ ਕੁਰੁਥ, ਤਰ੍ਹਿ ਕਯਾਜ੍ਞਯਾਹੰ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ ਤਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
En Jezus zeide tot hen: Ik zal u ook één ding vragen, en antwoordt Mij, dan zal Ik u zeggen door welke macht Ik deze dingen doe.
30 ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਤ੍ ਜਾਤੰ ਕਿੰ ਮਾਨਵਾਤ੍? ਤਨ੍ਮਹ੍ਯੰ ਕਥਯਤ|
De doop van Johannes, was die uit den hemel of uit de menschen? — antwoordt Mij!
31 ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵੇਕ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ, ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਬਭੂਵੇਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਕੁਤਸ੍ਤੰ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੈਤ? ਕਥਮੇਤਾਂ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
En zij redeneerden onder malkander zeggende: Als wij zeggen: Uit den hemel, dan zal Hij zeggen: Waarom hebt gij hem dan niet geloofd?
32 ਮਾਨਵਾਦ੍ ਅਭਵਦਿਤਿ ਚੇਦ੍ ਵਦਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਭਯਮਸ੍ਤਿ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯੋਹਨੰ ਸਤ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ|
Maar als wij zeggen: Uit de menschen? — Zij vreesden het volk; want allen hielden voor vast, dat Johannes een profeet was.
33 ਅਤਏਵ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦਿਸ਼਼ੁ ਰ੍ਵਯੰ ਤਦ੍ ਵਕ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮਃ| ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਤਰ੍ਹਿ ਯੇਨਾਦੇਸ਼ੇਨ ਕਰ੍ੰਮਾਣ੍ਯੇਤਾਨਿ ਕਰੋਮਿ, ਅਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਤੰਨ ਕਥਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
En zij antwoordden Jezus en zeiden: Wij weten het niet. — En Jezus zeide tot hen: Dan zeg Ik u ook niet door welke macht Ik deze dingen doe.
