ਲੂਕਃ 9
1 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਹੂਯ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਰੋਗਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਧਿਪਤ੍ਯਞ੍ਚ ਦਦੌ|
En Jezus riep zijn twaalf discipelen samen en gaf hun macht en kracht over al de booze geesten en om ziekten te genezen;
2 ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁਮ੍ ਰੋਗਿਣਾਮਾਰੋਗ੍ਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰੇਰਣਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ|
en zond hen heen om te prediken het koninkrijk Gods en om kranken te genezen.
3 ਯਾਤ੍ਰਾਰ੍ਥੰ ਯਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਵਸ੍ਤ੍ਰਪੁਟਕੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮੁਦ੍ਰਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਵਸ੍ਤ੍ਰਮ੍, ਏਸ਼਼ਾਂ ਕਿਮਪਿ ਮਾ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
En Hij zeide tot hen: Neemt niets mede op den weg, geen staf, geen reiszak, geen brood, geen geld en ook zal geen uwer twee rokken hebben;
4 ਯੂਯਞ੍ਚ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਥ ਨਗਰਤ੍ਯਾਗਪਰ੍ੱਯਨਤੰ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤ|
en in welk huis gij zult ingaan, blijft daar totdat gij vandaar weggaat.
5 ਤਤ੍ਰ ਯਦਿ ਕਸ੍ਯਚਿਤ੍ ਪੁਰਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਮਾੰਨਗਰਾਦ੍ ਗਮਨਕਾਲੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਦਧੂਲੀਃ ਸਮ੍ਪਾਤਯਤ|
En zoovelen u niet zullen ontvangen, schudt dan bij het weggaan uit die stad ook het stof van uw voeten af, tot een getuigenis tegen hen.
6 ਅਥ ਤੇ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵਤ੍ਰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤੁੰ ਪੀਡਿਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਗ੍ਰਾਮੇਸ਼਼ੁ ਭ੍ਰਮਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
En zij gingen heen en trokken door de dorpen, overal het Evangelie verkondigende en genezende.
7 ਏਤਰ੍ਹਿ ਹੇਰੋਦ੍ ਰਾਜਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਭ੍ਰੁʼਸ਼ਮੁਦ੍ਵਿਵਿਜੇ
Herodes nu, de viervorst, hoorde al wat er geschied was en was in verlegenheid, omdat door sommigen gezegd werd dat Johannes was verrezen uit de dooden,
8 ਯਤਃ ਕੇਚਿਦੂਚੁਰ੍ਯੋਹਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦੁਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍| ਕੇਚਿਦੂਚੁਃ, ਏਲਿਯੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦੱਤਵਾਨ੍; ਏਵਮਨ੍ਯਲੋਕਾ ਊਚੁਃ ਪੂਰ੍ੱਵੀਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸਮੁੱਥਿਤਃ|
en door sommigen dat Elias verschenen was, en door anderen dat een der oude profeten was verrezen.
9 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹੇਰੋਦੁਵਾਚ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਰੋ(ਅ)ਹਮਛਿਨਦਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਯਸ੍ਯੇਦ੍ਰੁʼੱਕਰ੍ੰਮਣਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਮਿ ਸ ਕਃ? ਅਥ ਸ ਤੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍|
Herodes dan zeide: Johannes heb ik onthoofd! wie is dan deze van wien ik zulke dingen hoor? — En hij zocht Hem te zien.
10 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਯਾਨਿ ਯਾਨਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਚਕ੍ਰੁਸ੍ਤਾਨਿ ਯੀਸ਼ਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਾਮਕਨਗਰਸ੍ਯ ਵਿਜਨੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਗੁਪ੍ਤੰ ਜਗਾਮ|
En toen de apostelen teruggekeerd waren, vertelden zij Hem al wat zij gedaan hadden. En Hij nam hen mede en vertrok naar de eenzaamheid, naar een stad genaamd Bethsaïda.
11 ਪਸ਼੍ਚਾਲ੍ ਲੋਕਾਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ; ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਨਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਸਙ੍ਗਮੁਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਯਾ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮ੍ ਆਸੀਤ੍ ਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਚਕਾਰ ਚ|
Toen de scharen dit bemerkten volgden zij Hem, en Hij ontving hen en sprak tot hen over het koninkrijk Gods en die genezing van noode hadden maakte Hij gezond.
12 ਅਪਰਞ੍ਚ ਦਿਵਾਵਸੰਨੇ ਸਤਿ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਏਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਵਯਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਸ੍ਥਾਨੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਃ, ਤਤੋ ਨਗਰਾਣਿ ਗ੍ਰਾਮਾਣਿ ਗਤ੍ਵਾ ਵਾਸਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਜਨਨਿਵਹੰ ਭਵਾਨ੍ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
En de dag begon te dalen. De twaalven nu kwamen tot Hem en zeiden: Laat de schare vertrekken, opdat zij in de omliggende dorpen en vlekken gaan overnachten en voedsel vinden, want hier zijn wij in een eenzame plaats.
13 ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯਮੇਵ ਤਾਨ੍ ਭੇਜਯਧ੍ਵੰ; ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਰਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਕੇਵਲੰ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾ ਦ੍ਵੌ ਮਤ੍ਸ੍ਯੌ ਚ ਵਿਦ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਅਤਏਵ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰਮ੍ ਇਤ੍ਵਾ ਨਿਮਿੱਤਮੇਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਨ ਕ੍ਰੀਤੇਸ਼਼ੁ ਨ ਭਵਤਿ|
Maar Hij zeide tot hen: Geeft gij hun te eten! Zij nu zeiden: Wij hebben niet meer dan vijf brooden en twee visschen, tenzij wij heengaan en spijze koopen voor al dit volk!
14 ਤਤ੍ਰ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
Er waren nu omtrent vijf duizend mannen. Maar Hij zeide tot zijn discipelen: Doet hen nederzitten bij troepen, elk van vijftig.
15 ਤਦਾ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਜਗਾਦ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤ੍ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ੱਜਨੈਃ ਪੰਕ੍ਤੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਾਪਾਸੁਃ|
En zij deden alzoo en lieten allen nederzitten.
16 ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਞ੍ਚ ਪੂਪਾਨ੍ ਮੀਨਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਚ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਣਾਰ੍ਥੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮ੍ਬਭੂਵ|
En Hij nam de vijf brooden en de twee visschen en zag op naar den hemel en zegende die en brak ze, en gaf ze aan de discipelen om ze aan de schare voor te zetten.
17 ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਗਤਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨਾਞ੍ਚ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
En zij zaten allen en werden verzadigd, en hetgeen hun aan brokken overschoot, werd opgenomen, twaalf korven.
18 ਅਥੈਕਦਾ ਨਿਰ੍ਜਨੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਕਾਲੇ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਲੋਕਾ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
En het geschiedde toen Hij in de eenzaamheid biddende was, dat de discipelen bij Hem waren; en Hij vroeg hun, zeggende: Wie zeggen de scharen dat Ik ben?
19 ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਚੁਃ, ਤ੍ਵਾਂ ਯੋਹਨ੍ਮੱਜਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ; ਕੇਚਿਤ੍ ਤ੍ਵਾਮ੍ ਏਲਿਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਪੂਰ੍ੱਵਕਾਲਿਕਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉਦਤਿਸ਼਼੍ਠਦ੍ ਇਤ੍ਯਪਿ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਦਨ੍ਤਿ|
Zij antwoordden en zeiden: Johannes de Dooper; en anderen Elias; en anderen dat er een profeet van de oude tijden is verrezen.
20 ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਕੰ ਵਦਥ? ਤਤਃ ਪਿਤਰ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤ੍ਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ|
En Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben? En Petrus antwoordde en zeide: De Gezalfde Gods!
21 ਤਦਾ ਸ ਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਦਿਦੇਸ਼, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤ|
En Hij beval hun streng dit aan niemand te zeggen,
22 ਸ ਪੁਨਰੁਵਾਚ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣ ਵਹੁਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਰਧ੍ਯਾਪਕੈਸ਼੍ਚ ਸੋਵਜ੍ਞਾਯ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਵਸੇ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਤੇਨੋੱਥਾਤਵ੍ਯਮ੍|
en zeide: De Zoon des menschen moet veel lijden en verworpen worden van de oudsten, en overpriesters, en schriftgeleerden, en gedood worden, en ten derden dage opgewekt worden.
23 ਅਪਰੰ ਸ ਸਰ੍ੱਵਾਨੁਵਾਚ, ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਨ੍ਤੁੰ ਵਾਞ੍ਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਸ੍ਵੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਦਿਨੇ ਦਿਨੇ ਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਚ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦਾਗੱਛਤੁ|
En Hij zeide tot allen: Zoo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zich zelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij!
24 ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਰਿਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਤਾਨ੍ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Want zoo wie zijn leven zal willen behouden die zal het verliezen; maar zoo wie zijn leven zal verliezen om Mijnentwille, die zal het behouden.
25 ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਯਦਿ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਹਾਰਯਤਿ ਸ੍ਵਯੰ ਵਿਨਸ਼੍ਯਤਿ ਚ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ?
Want welk profijt heeft de mensch, als hij de geheele wereld wint, maar zich zelven verderft of te gronde richt?
26 ਪੁਨ ਰ੍ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਂ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਾ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜਾਨਾਤਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਪਿਤੁਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਦੂਤਾਨਾਞ੍ਚ ਤੇਜੋਭਿਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਸੋਪਿ ਤੰ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ|
Want zoo wie zich over Mij en mijn woorden zal schamen, over dien zal ook de Zoon des menschen zich schamen, als Hij komt in zijn glorie en in die zijns Vaders en der heilige engelen.
27 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜਤ੍ਵੰ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਨਾਸ੍ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਨੇ(ਅ)ਪਿ ਦਣ੍ਡਾਯਮਾਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|
Maar Ik zeg u: Waarlijk, sommigen dergenen die hier staan zullen den dood in ‘t geheel niet smaken, totdat zij het koninkrijk Gods zullen gezien hebben!
28 ਏਤਦਾਖ੍ਯਾਨਕਥਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਪ੍ਰਾਯੇਣਾਸ਼਼੍ਟਸੁ ਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਗਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨੰ ਯਾਕੂਬਞ੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁੰ ਪਰ੍ੱਵਤਮੇਕੰ ਸਮਾਰੁਰੋਹ|
Omtrent acht dagen nu na deze woorden geschiedde het dat Hij Petrus en Johannes en Jakobus met zich nam en op den berg klom om te bidden.
29 ਅਥ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਕਾਲੇ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਾਕ੍ਰੁʼਤਿਰਨ੍ਯਰੂਪਾ ਜਾਤਾ, ਤਦੀਯੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰਮੁੱਜ੍ਵਲਸ਼ੁਕ੍ਲੰ ਜਾਤੰ|
En terwijl Hij bad werd de gedaante van zijn aangezicht veranderd en zijn kleederen werden glinsterend wit.
30 ਅਪਰਞ੍ਚ ਮੂਸਾ ਏਲਿਯਸ਼੍ਚੋਭੌ ਤੇਜਸ੍ਵਿਨੌ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੌ
En ziet, twee mannen spraken met Hem; het waren Mozes en Elias.
31 ਤੌ ਤੇਨ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰੇ ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਃ ਸਾਧਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦੀਯਾਂ ਕਥਾਂ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਯਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਾਤੇ|
Deze, in glorie verschenen, zeiden Hem welk een uitgang Hij zou volbrengen in Jerusalem.
32 ਤਦਾ ਪਿਤਰਾਦਯਃ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਆਸਨ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਗਰਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਤੇਜਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੌ ਜਨੌ ਚ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
Petrus nu en die met hem waren, waren zeer slaperig; maar wakker blijvende zagen zij zijn glorie en de twee mannen die bij Hem stonden.
33 ਅਥ ਤਯੋਰੁਭਯੋ ਰ੍ਗਮਨਕਾਲੇ ਪਿਤਰੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸ਼ੁਭਾ, ਤਤ ਏਕਾ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਮੂਸਾਰ੍ਥਾ, ਏਕਾ ਏਲਿਯਾਰ੍ਥਾ, ਇਤਿ ਤਿਸ੍ਰਃ ਕੁਟ੍ਯੋਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮੀਯਨ੍ਤਾਂ, ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਸ ਨ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸ|
En toen deze van Hem zouden scheiden zeide Petrus tot Jezus: Meester, het is goed dat wij hier zijn, en laat ons drie tenten maken, een voor U, en een voor Mozes, en een voor Elias, niet wetende wat hij zeide.
34 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਵਦਨਕਾਲੇ ਪਯੋਦ ਏਕ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਮੁਪਰਿ ਛਾਯਾਂ ਚਕਾਰ, ਤਤਸ੍ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੇ ਤਯੋਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਤ੍ ਤੇ ਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ|
En terwijl hij dit zeide kwam er een wolk die hen overschaduwde; en toen zij de wolk ingingen werden zij bevreesd.
35 ਤਦਾ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਯੋਦਾਦ੍ ਇਯਮਾਕਾਸ਼ੀਯਾ ਵਾਣੀ ਨਿਰ੍ਜਗਾਮ, ਮਮਾਯੰ ਪ੍ਰਿਯਃ ਪੁਤ੍ਰ ਏਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾਂ ਮਨੋ ਨਿਧੱਤ|
En er kwam een stem uit de wolk die zeide: Deze is mijn Zoon, de Beminde, hoort Hem!
36 ਇਤਿ ਸ਼ਬ੍ਦੇ ਜਾਤੇ ਤੇ ਯੀਸ਼ੁਮੇਕਾਕਿਨੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਦਾਨੀਂ ਤਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨਸ੍ਯ ਵਾਚਮੇਕਾਮਪਿ ਨੋਕ੍ਤ੍ਵਾ ਮਨਃਸੁ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਃ|
En toen de stem geschied was werd Jezus alleen gevonden; en zij zwegen en vertelden in die dagen aan niemand iets van hetgeen zij gezien hadden.
37 ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਮਾੱਛੈਲਾਦ੍ ਅਵਰੂਢੇਸ਼਼ੁ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
En het geschiedde den volgenden dag. toen zij van den berg afgekomen waren, dat een groote schare Hem te gemoet kwam.
38 ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਉੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਅਹੰ ਵਿਨਯੰ ਕਰੋਮਿ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕਰੋਤੁ, ਮਮ ਸ ਏਵੈਕਃ ਪੁਤ੍ਰਃ|
En ziet, een man uit het volk riep uit en zeide: Meester, ik smeek U, zie toch op mijn zoon, want hij is mijn eenige!
39 ਭੂਤੇਨ ਧ੍ਰੁʼਤਃ ਸਨ੍ ਸੰ ਪ੍ਰਸਭੰ ਚੀੱਛਬ੍ਦੰ ਕਰੋਤਿ ਤਨ੍ਮੁਖਾਤ੍ ਫੇਣਾ ਨਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਚ, ਭੂਤ ਇੱਥੰ ਵਿਦਾਰ੍ੱਯ ਕ੍ਲਿਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਯਸ਼ਸ੍ਤੰ ਨ ਤ੍ਯਜਤਿ|
En ziet, een geest neemt hem en dan schreeuwt hij in eens het uit; en hij smijt hem heen en weer totdat hij schuimbekt; en nauwelijks wijkt hij van hem terwijl hij hem beukt;
40 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੰ ਭੂਤੰ ਤ੍ਯਾਜਯਿਤੁੰ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯਵੇਦਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
En uw discipelen heb ik gesmeekt om hem uit te werpen, maar zij konden niet.
41 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਾਦੀਤ੍, ਰੇ ਆਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨ੍ ਵਿਪਥਗਾਮਿਨ੍ ਵੰਸ਼ ਕਤਿਕਾਲਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਚਰਣਾਨਿ ਚ ਸਹਿਸ਼਼੍ਯੇ? ਤਵ ਪੁਤ੍ਰਮਿਹਾਨਯ|
Toen antwoordde Jezus en zeide: O, ongeloovig en verkeerd geslacht! tot hoelang zal Ik bij u zijn en u verdragen? breng uw zoon hier!
42 ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਗਤਮਾਤ੍ਰੇ ਭੂਤਸ੍ਤੰ ਭੂਮੌ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਵਿਦਦਾਰ; ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਮੇਧ੍ਯੰ ਭੂਤੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਰਿ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸ|
En nog terwijl hij aankwam scheurde hem de booze geest en smeet hem heen en weer; maar Jezus bestrafte den onzuiveren geest, en genas den jongen en gaf hem aan zijn vader.
43 ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਸ਼ਕ੍ਤਿਮ੍ ਇਮਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇ ਚਮੱਚਕ੍ਰੁਃ; ਇੱਥੰ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਰ੍ੱਵਾਭਿਃ ਕ੍ਰਿਯਾਭਿਃ ਸਰ੍ੱਵੈਰ੍ਲੋਕੈਰਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੇ ਮਨ੍ਯਮਾਨੇ ਸਤਿ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ,
En allen stonden versteld over de grootheid Gods. Toen nu allen zich verwonderden over alles wat Hij deed, zeide Jezus tot zijn discipelen:
44 ਕਥੇਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤੁ, ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Legt gij deze woorden in uw ooren, want de Zoon des menschen zal worden overgeleverd in de handen der menschen.
45 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਬੁਬੁਧਿਰੇ, ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਤ੍ਵਾਭਾਵਾਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਅਭਿਪ੍ਰਾਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬੋਧਗਮ੍ਯੋ ਨ ਬਭੂਵ; ਤਸ੍ਯਾ ਆਸ਼ਯਃ ਕ ਇਤ੍ਯਪਿ ਤੇ ਭਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨ ਸ਼ੇਕੁਃ|
Maar zij verstonden dit woord niet en het was voor hen verborgen, zoodat zij het niet begrepen; en zij durfden Hem niet over dit woord vragen.
46 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤੇ ਮਿਥੋ ਵਿਵਾਦੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
Er ontstond nu een redeneering onder hen, wie van hen toch wel de grootste mocht zijn.
47 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੋਭਿਪ੍ਰਾਯੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਬਾਲਕਮੇਕੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਕਟੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਜਗਾਦ,
Maar Jezus kende de redeneering van hun hart en nam een kind en stelde dat bij zich,
48 ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਨਾਮ੍ਨਾਸ੍ਯ ਬਾਲਾਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯਸ਼੍ਚ ਮਮਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ ਸ ਮਮ ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਵਿਦਧਾਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਯਃ ਸ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰੰ ਜਾਨੀਤੇ ਸ ਏਵ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
en zeide tot hen: Zoo wie dit kind aanneemt in mijn Naam, die neemt Mij aan, en zoo wie Mij zal aannemen, neemt Hem aan die Mij heeft gezonden; want wie de minste onder u allen is, die is groot.
49 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੋਹਨ੍ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ ਹੇ ਪ੍ਰਭੇ ਤਵ ਨਾਮ੍ਨਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤੰ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮ੍ ਏਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤੋ ਵਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗਾਮਿਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੰ ਨ੍ਯਸ਼਼ੇਧਾਮ੍| ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ,
Johannes nu antwoordde en zeide: Meester, wij hebben iemand in uw Naam booze geesten zien uitwerpen, en wij hebben het hem verboden, omdat hij U met ons niet volgt.
50 ਤੰ ਮਾ ਨਿਸ਼਼ੇਧਤ, ਯਤੋ ਯੋ ਜਨੋਸ੍ਮਾਕੰ ਨ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ ਸ ਏਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਤਿ|
Maar Jezus zeide tot hem: Verbiedt het niet, want wie niet tegen u is, die is vóór u.
51 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਯਾਰੋਹਣਸਮਯ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ ਸ੍ਥਿਰਚੇਤਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯਾਗ੍ਰੇ ਦੂਤਾਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
En toen de dagen vervuld werden dat Hij zou opgenomen worden, richtte Hij zijn aangezicht om naar Jerusalem te reizen,
52 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇ ਗਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਸੰਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾਨਾਂ ਗ੍ਰਾਮੰ ਪ੍ਰਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
en Hij zond boden uit voor zijn aangezicht; en deze gingen uit en kwamen in een stad der Samaritanen om voor Hem herberg te bereiden.
53 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਨਗਰੰ ਯਾਤਿ ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਨ ਚਕ੍ਰੁਃ|
En zij ontvingen Hem niet, omdat zijn gelaat was gekeerd naar Jerusalem.
54 ਅਤਏਵ ਯਾਕੂਬ੍ਯੋਹਨੌ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੌ ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਜਗਦਤੁਃ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਏਲਿਯੋ ਯਥਾ ਚਕਾਰ ਤਥਾ ਵਯਮਪਿ ਕਿੰ ਗਗਣਾਦ੍ ਆਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਏਤਾਨ੍ ਭਸ੍ਮੀਕਰ੍ੱਤੁਞ੍ਚ ਵਹ੍ਨਿਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਃ? ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਿੱਛਤਿ?
De discipelen Jakobus en Johannes nu, dit ziende, zeiden: Heere, wilt Gij dat wij zeggen dat er vuur nederdale van den hemel en hen verslinde?
55 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾ ਗਦਿਤਵਾਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨੋਭਾਵਃ ਕਃ, ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ|
Maar Hij keerde zich om en bestrafte hen, en zeide: Gij weet niet van welken geest gij zijt!
56 ਮਨੁਜਸੁਤੋ ਮਨੁਜਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਨਾਗੱਛਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮ੍ ਆਗੱਛਤ੍| ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਇਤਰਗ੍ਰਾਮੰ ਤੇ ਯਯੁਃ|
Want de Zoon des menschen is niet gekomen om de zielen der menschen te verderven, maar te behouden.
57 ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਪਥਿ ਗਮਨਕਾਲੇ ਜਨ ਏਕਸ੍ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਵਾਨ੍ ਯਤ੍ਰ ਯਾਤਿ ਭਵਤਾ ਸਹਾਹਮਪਿ ਤਤ੍ਰ ਯਾਸ੍ਯਾਮਿ|
En zij gingen naar een ander dorp; en terwijl zij langs den weg gingen zeide iemand tot Hem: Ik zal U volgen, Heere, waar Gij ook heengaat!
58 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮੁਵਾਚ, ਗੋਮਾਯੂਨਾਂ ਗਰ੍ੱਤਾ ਆਸਤੇ, ਵਿਹਾਯਸੀਯਵਿਹਗਾਨਾਂ ਨੀਡਾਨਿ ਚ ਸਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਾਨਵਤਨਯਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਃ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਸ੍ਥਾਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ|
En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des menschen heeft niet waar Hij het hoofd nederlegge!
59 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਇਤਰਜਨੰ ਜਗਾਦ, ਤ੍ਵੰ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਏਹਿ; ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਪਿਤਰੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁੰ ਮਾਮਾਦਿਸ਼ਤੁ|
Hij nu zeide tot een ander: Volg Mij! Maar die zeide: Laat mij toe, Heere, eerst heen te gaan en mijn vader te begraven!
60 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨੇ ਸ੍ਥਾਪਯਨ੍ਤੁ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਚਾਰਯ|
Maar Jezus zeide tot hem: Laat de dooden hun dooden begraven; maar gij, ga heen en verkondig het koninkrijk Gods.
61 ਤਤੋਨ੍ਯਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਯਾਪਿ ਭਵਤਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਗੰਸ੍ਯਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਪਰਿਜਨਾਨਾਮ੍ ਅਨੁਮਤਿੰ ਗ੍ਰਹੀਤੁਮ੍ ਅਹਮਾਦਿਸ਼੍ਯੈ ਭਵਤਾ|
En ook een ander zeide: Ik zal U volgen, Heere! maar laat mij eerst toe afscheid te nemen van mijn huisgenooten!
62 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੋ ਜਨੋ ਲਾਙ੍ਗਲੇ ਕਰਮਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਰਾਜ੍ਯੰ ਨਾਰ੍ਹਤਿ|
Tot hem nu zeide Jezus: Niemand die zijn hand aan den ploeg geslagen heeft en omziet naar hetgeen achter is, is bekwaam voor Gods koninkrijk.
