ਲੂਕਃ 2
1 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਨਾਮਾਨਿ ਲੇਖਯਿਤੁਮ੍ ਅਗਸ੍ਤਕੈਸਰ ਆਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ|
I dei dagarne let keisar Augustus lysa ut at det skulde takast manntal yver heile verdi.
2 ਤਦਨੁਸਾਰੇਣ ਕੁਰੀਣਿਯਨਾਮਨਿ ਸੁਰਿਯਾਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸ਼ਾਸਕੇ ਸਤਿ ਨਾਮਲੇਖਨੰ ਪ੍ਰਾਰੇਭੇ|
Dette var fyrste gongen dei tok manntal med Kvirinius var landshovding i Syria.
3 ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨਾਮ ਲੇਖਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵੇ ਜਨਾਃ ਸ੍ਵੀਯੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਨਗਰੰ ਜਗ੍ਮੁਃ|
Då for alle heim, kvar til sin eigen by, og skulde skriva seg i manntalet.
4 ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਨਾਮ ਲੇਖਿਤੁੰ ਵਾਗ੍ਦੱਤਯਾ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਯਾ ਗਰ੍ੱਭਵਤ੍ਯਾ ਮਰਿਯਮਾ ਸਹ ਸ੍ਵਯੰ ਦਾਯੂਦਃ ਸਜਾਤਿਵੰਸ਼ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਗਾਲੀਲ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਸਰਤ੍ਨਗਰਾਦ੍
Josef og for frå Galilæa, frå den byen som heiter Nasaret, upp til Judæa, til Davidsbyen, den som dei kallar Betlehem - for han høyrde til Davids hus og ætt -
5 ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਬੈਤ੍ਲੇਹਮਾਖ੍ਯੰ ਦਾਯੂਦ੍ਨਗਰੰ ਜਗਾਮ|
og vilde skriva seg der. Maria, festarmøyi hans, var med honom; ho gjekk då med barn,
6 ਅਨ੍ਯੱਚ ਤਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਤਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋਃ ਸਤੋ ਰ੍ਮਰਿਯਮਃ ਪ੍ਰਸੂਤਿਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
og med dei var der, bar det so til at tidi hennar kom,
7 ਸਾ ਤੰ ਪ੍ਰਥਮਸੁਤੰ ਪ੍ਰਾਸੋਸ਼਼੍ਟ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਾਸਗ੍ਰੁʼਹੇ ਸ੍ਥਾਨਾਭਾਵਾਦ੍ ਬਾਲਕੰ ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣ ਵੇਸ਼਼੍ਟਯਿਤ੍ਵਾ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
og ho åtte den fyrste sonen sin; ho sveipte honom og lagde honom i ei krubba, for det var ikkje rom åt dei i herbyrget.
8 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੇ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾਃ ਸ੍ਵਮੇਸ਼਼ਵ੍ਰਜਰਕ੍ਸ਼਼ਾਯੈ ਤਤ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਰਜਨ੍ਯਾਂ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਪ੍ਰਹਰਿਣਃ ਕਰ੍ੰਮ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ,
Det var nokre hyrdingar der i bygdi som låg ute og vakta buskapen sin um natti.
9 ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦੂਤ ਆਗਤ੍ਯੋਪਤਸ੍ਥੌ; ਤਦਾ ਚਤੁਸ਼਼੍ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਤੇਜਸਃ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੇ(ਅ)ਤਿਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ|
Best det var, stod ein engel frå Herren innmed deim, og Herrens herlegdom lyste kringum deim. Då vart dei fælande rædde;
10 ਤਦਾ ਸ ਦੂਤ ਉਵਾਚ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ ਪਸ਼੍ਯਤਾਦ੍ਯ ਦਾਯੂਦਃ ਪੁਰੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮੰਨਿਮਿੱਤੰ ਤ੍ਰਾਤਾ ਪ੍ਰਭੁਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੋ(ਅ)ਜਨਿਸ਼਼੍ਟ,
men engelen sagde til deim: «Ver ikkje rædde! Eg kjem med bod til dykk um ei stor gleda som skal timast alt folket:
11 ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਹਾਨਨ੍ਦਜਨਕਮ੍ ਇਮੰ ਮਙ੍ਗਲਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by; han er Kristus, Herren!
12 ਯੂਯੰ (ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਗਤ੍ਵਾ) ਵਸ੍ਤ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤੰ ਤੰ ਬਾਲਕੰ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ਼ਯਨੰ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਦੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Og det skal de hava til merke: de skal finna eit lite barn som er sveipt og ligg i ei krubba.»
13 ਦੂਤ ਇਮਾਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਤਿ ਤਤ੍ਰਾਕਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਃ ਪ੍ਰੁʼਤਨਾ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਾਮ੍ ਇਮਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨਨ੍ਵਵਾਦਿਸ਼਼ੁਃ, ਯਥਾ,
Og brått var det ein stor her av himmelånder med engelen; dei lova Gud og kvad:
14 ਸਰ੍ੱਵੋਰ੍ਦ੍ੱਵਸ੍ਥੈਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾ ਸਮ੍ਪ੍ਰਕਾਸ਼੍ਯਤਾਂ| ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਰ੍ਭੂਯਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਸ੍ਤੁ ਸਨ੍ਤੋਸ਼਼ਸ਼੍ਚ ਨਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ||
«Æra vere Gud i det høgste, og fred på jordi, og hugnad med menneskje!»
15 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੇ ਰ੍ਦੂਤਗਣੇ ਸ੍ਵਰ੍ਗੰ ਗਤੇ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਵੇਚਨ੍ ਆਗੱਛਤ ਪ੍ਰਭੁਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਂ ਘਟਨਾਂ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਾਨ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਯਾਥਰ੍ਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਵਯਮਧੁਨਾ ਬੈਤ੍ਲੇਹਮ੍ਪੁਰੰ ਯਾਮਃ|
Då englarne hadde fare burt att og upp til himmelen, sagde hyrdingarne seg imillom: «Lat oss no ganga radt til Betlehem og sjå dette som hev hendt, og som Herren hev vitra oss um!»
16 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਤੂਰ੍ਣੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਮਰਿਯਮੰ ਯੂਸ਼਼ਫੰ ਗੋਸ਼ਾਲਾਯਾਂ ਸ਼ਯਨੰ ਬਾਲਕਞ੍ਚ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
So skunda dei seg dit, og fann Maria og Josef, og det vesle barnet som låg i krubba.
17 ਇੱਥੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਾਲਕਸ੍ਯਾਰ੍ਥੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਾਂ ਸਰ੍ੱਵਕਥਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਾਚਾਰਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ|
Og då dei hadde set det, fortalde dei alt som hadde vorte sagt deim um dette barnet.
18 ਤਤੋ ਯੇ ਲੋਕਾ ਮੇਸ਼਼ਰਕ੍ਸ਼਼ਕਾਣਾਂ ਵਦਨੇਭ੍ਯਸ੍ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼ੁਸ਼੍ਰੁਵੁਸ੍ਤੇ ਮਹਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Alle som høyrde på hyrdingarne, undra seg yver det dei fortalde;
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਰਿਯਮ੍ ਏਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵਘਟਨਾਨਾਂ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਵਿਵਿਚ੍ਯ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
men Maria gøymde alle desse ordi i hjarta, og gruna på deim.
20 ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਦੂਤਵਿਜ੍ਞਪ੍ਤਾਨੁਰੂਪੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਚ ਮੇਸ਼਼ਪਾਲਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨੁਵਾਦੰ ਧਨ੍ਯਵਾਦਞ੍ਚ ਕੁਰ੍ੱਵਾਣਾਃ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਯੁਃ|
Og hyrdingarne for heim att, og lova og prisa Gud for alt det dei hadde høyrt og set, og som høvde so vel med det som var sagt deim.
21 ਅਥ ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਨਕਾਲੇ(ਅ)ਸ਼਼੍ਟਮਦਿਵਸੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਤਸ੍ਯ ਗਰ੍ੱਭਸ੍ਥਿਤੇਃ ਪੁਰ੍ੱਵੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ ਯਥਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍ ਤਦਨੁਰੂਪੰ ਤੇ ਤੰਨਾਮਧੇਯੰ ਯੀਸ਼ੁਰਿਤਿ ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
Då åtte dagar var lidne, og han skulde umskjerast, kalla dei honom Jesus; det var det namnet engelen hadde nemnt, fyrr han var komen i morsliv.
22 ਤਤਃ ਪਰੰ ਮੂਸਾਲਿਖਿਤਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਅਨੁਸਾਰੇਣ ਮਰਿਯਮਃ ਸ਼ੁਚਿਤ੍ਵਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ,
So snart reinsingstidi som er fyreskrivi i Moselovi, var til endes for deim, tok dei honom med seg upp til Jerusalem; dei vilde te honom fram for Herren
23 "ਪ੍ਰਥਮਜਃ ਸਰ੍ੱਵਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ਸਨ੍ਤਾਨਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯਤਾਂ," ਇਤਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ
- soleis som det stend skrive i Herrens lov: «Alt mannkyn som kjem fyrst frå morsliv, skal kallast heilagt åt Herren» -
24 ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁਮ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯਵਿਧ੍ਯੁਕ੍ਤੰ ਕਪੋਤਦ੍ਵਯੰ ਪਾਰਾਵਤਸ਼ਾਵਕਦ੍ਵਯੰ ਵਾ ਬਲਿੰ ਦਾਤੁੰ ਤੇ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਆਯਯੁਃ|
og vilde bera fram offer, etter det som er sagt i Herrens lov: «eit par turtelduvor eller tvo duveungar.»
25 ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰਨਿਵਾਸੀ ਸ਼ਿਮਿਯੋੰਨਾਮਾ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕ ਏਕ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲਃ ਸਾਨ੍ਤ੍ਵਨਾਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਸ੍ਥੌ ਕਿਞ੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨਾਵਿਰ੍ਭੂਤਃ|
I Jerusalem var det då ein mann som heitte Simeon, ein rettferdig og gudleg mann, som venta på Israels trøyst; den Heilage Ande var yver honom,
26 ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇਣਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੇ ਤ੍ਰਾਤਰਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਤ੍ਵੰ ਨ ਮਰਿਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣ ਆਤ੍ਮਨਾ ਤਸ੍ਮ ਪ੍ਰਾਕਥ੍ਯਤ|
og hadde vitra honom um at han ikkje skulde fara or verdi, fyrr han hadde set Herrens Messias.
27 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦਾ ਯੀਸ਼ੋਃ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਚ ਤਦਰ੍ਥੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਰੂਪੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਤੰ ਮਨ੍ਦਿਰਮ੍ ਆਨਿਨ੍ਯਤੁਸ੍ਤਦਾ
No kom han til templet - det var Anden som dreiv honom - og då foreldri kom berande inn med Jesus-barnet, og vilde fara med det som visi var etter lovi,
28 ਸ਼ਿਮਿਯੋਨ੍ ਆਤ੍ਮਨ ਆਕਰ੍ਸ਼਼ਣੇਨ ਮਨ੍ਦਿਰਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਕ੍ਰੋਡੇ ਨਿਧਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ,
tok han det og på armarne, og lova Gud og sagde:
29 ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਤਵ ਦਾਸੋਯੰ ਨਿਜਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰਤਃ| ਇਦਾਨੀਨ੍ਤੁ ਸਕਲ੍ਯਾਣੋ ਭਵਤਾ ਸੰਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯਤਾਮ੍|
«Herre, no gjev du din tenar heimlov, som ordet ditt lydde, og let han fara i fred!
30 ਯਤਃ ਸਕਲਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਦੀਪ੍ਤਯੇ ਦੀਪ੍ਤਿਰੂਪਕੰ|
For no fekk auga mitt skoda di frelsa,
31 ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਸ੍ਯ ਮਹਾਗੌਰਵਰੂਪਕੰ|
som du hev skipa til for åsyni åt alle folk,
32 ਯੰ ਤ੍ਰਾਯਕੰ ਜਨਾਨਾਨ੍ਤੁ ਸੰਮੁਖੇ ਤ੍ਵਮਜੀਜਨਃ| ਸਏਵ ਵਿਦ੍ਯਤੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਧ੍ਰਵੰ ਨਯਨਨਗੋਚਰੇ||
eit ljos som for heidningarn’ lyser, ein herlegdom og ei æra for Israel, folket ditt eige.»
33 ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਨੋਕ੍ਤਾ ਏਤਾਃ ਸਕਲਾਃ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਚ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਾਤੇ|
Far hans og mor hans undra seg yver det som vart sagt um honom.
34 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ਼ਿਮਿਯੋਨ੍ ਤੇਭ੍ਯ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤਨ੍ਮਾਤਰੰ ਮਰਿਯਮਮ੍ ਉਵਾਚ, ਪਸ਼੍ਯ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੂਨਾਂ ਪਾਤਨਾਯੋੱਥਾਪਨਾਯ ਚ ਤਥਾ ਵਿਰੋਧਪਾਤ੍ਰੰ ਭਵਿਤੁੰ, ਬਹੂਨਾਂ ਗੁਪ੍ਤਮਨੋਗਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਕਟੀਕਰਣਾਯ ਬਾਲਕੋਯੰ ਨਿਯੁਕ੍ਤੋਸ੍ਤਿ|
Og Simeon velsigna deim og sagde til Maria, mor hans: «Dette barnet er sett til fall og uppreising for mange i Israel og til eit motsegjingsteikn;
35 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵਾਪਿ ਪ੍ਰਾਣਾਃ ਸ਼ੂਲੇਨ ਵ੍ਯਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤੇ|
men deg og skal sverdet stinga gjenom hjarta; då kjem det upp kva tankar mange gøymde i hugen.»
36 ਅਪਰਞ੍ਚ ਆਸ਼ੇਰਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ੀਯਫਿਨੂਯੇਲੋ ਦੁਹਿਤਾ ਹੰਨਾਖ੍ਯਾ ਅਤਿਜਰਤੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨ੍ਯੇਕਾ ਯਾ ਵਿਵਾਹਾਤ੍ ਪਰੰ ਸਪ੍ਤ ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਪਤ੍ਯਾ ਸਹ ਨ੍ਯਵਸਤ੍ ਤਤੋ ਵਿਧਵਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਚਤੁਰਸ਼ੀਤਿਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਃਪਰ੍ੱਯਨਤੰ
Det var og ei profetkvinna der, Anna Fanuelsdotter av Assers-ætti. Ho var langt ut i åri; etter ho vart gift, hadde ho butt i hop med mannen sin i sju år,
37 ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨੋਪਵਾਸੈਰ੍ਦਿਵਾਨਿਸ਼ਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਅਸੇਵਤ ਸਾਪਿ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਮਨ੍ਦਿਰਮਾਗਤ੍ਯ
og sidan sete enkja i heile fire og åtteti år. Ho kom aldri frå templet, og tente Gud i bøn og fasta natt og dag.
38 ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਚਕਾਰ, ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਪੁਰਵਾਸਿਨੋ ਯਾਵਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਮੁਕ੍ਤਿਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ੍ਥਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੋਰ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ|
I denne stundi gjekk ho fram og takka og prisa Gud, og tala um barnet til alle som venta på frelsa for Jerusalem.
39 ਇੱਥੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਕਰ੍ੰਮਸੁ ਕ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਤੌ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਗਾਲੀਲੋ ਨਾਸਰਤ੍ਨਾਮਕੰ ਨਿਜਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤਸ੍ਥਾਤੇ|
Då dei hadde gjort alt som er fyreskrive i Herrens lov, for dei attende til heimstaden sin, Nasaret i Galilæa.
40 ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਬਾਲਕਃ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਵ੍ਰੁʼੱਧਿਮੇਤ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸ਼ਕ੍ਤਿਮਾਂਸ਼੍ਚ ਭਵਿਤੁਮਾਰੇਭੇ ਤਥਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰਹੋ ਬਭੂਵ|
Og barnet voks, og vart sterkt og fullt av visdom, og Guds nåde var yver honom.
41 ਤਸ੍ਯ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਚ ਪ੍ਰਤਿਵਰ੍ਸ਼਼ੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸਮਯੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਅਗੱਛਤਾਮ੍|
År um anna for foreldri hans til Jerusalem i påskehelgi.
42 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੀਸ਼ੌ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਵਯਸ੍ਕੇ ਸਤਿ ਤੌ ਪਰ੍ੱਵਸਮਯਸ੍ਯ ਰੀਤ੍ਯਨੁਸਾਰੇਣ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੰ ਗਤ੍ਵਾ
Då han var tolv år, drog dei og dit upp, som skikk og bruk var på høgtidi;
43 ਪਾਰ੍ੱਵਣੰ ਸਮ੍ਪਾਦ੍ਯ ਪੁਨਰਪਿ ਵ੍ਯਾਘੁੱਯ ਯਾਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਬਾਲਕੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ| ਯੂਸ਼਼ਫ੍ ਤਨ੍ਮਾਤਾ ਚ ਤਦ੍ ਅਵਿਦਿਤ੍ਵਾ
men då dei hadde vore der høgtidsdagarne til endes, og skulde taka på heimvegen, vart Jesus-barnet att i Jerusalem, og foreldri hans gådde det ikkje.
44 ਸ ਸਙ੍ਗਿਭਿਃ ਸਹ ਵਿਦ੍ਯਤ ਏਤੱਚ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਦਿਨੈਕਗਮ੍ਯਮਾਰ੍ਗੰ ਜਗ੍ਮਤੁਃ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਜ੍ਞਾਤਿਬਨ੍ਧੂਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਮ੍ਰੁʼਗਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦੁੱਦੇਸ਼ਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ
Dei tenkte han var med i ferdafylgjet, og for ei dagsleid fram, og leita etter honom millom skyldfolk og kjenningar.
45 ਤੌ ਪੁਨਰਪਿ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਤੁਃ|
Som dei no ikkje fann honom, for dei attende til Jerusalem, og leita etter honom der;
46 ਅਥ ਦਿਨਤ੍ਰਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਪਣ੍ਡਿਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਥਾਃ ਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਤੱਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰੁʼੱਛੰਸ਼੍ਚ ਮਨ੍ਦਿਰੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ|
og då tri dagar var lidne, fann dei honom i templet; der sat han midt ibland lærarane og lydde på deim og spurde deim,
47 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਬੁੱਧ੍ਯਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁੱਤਰੈਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਵਿਸ੍ਮਯਮਾਪਦ੍ਯਨ੍ਤੇ|
og alle som høyrde på honom, var reint upp i under kor vitug han var, og for svar han gav.
48 ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਜਨਕੋ ਜਨਨੀ ਚ ਚਮੱਚਕ੍ਰਤੁਃ ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ, ਕਥਮਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀੱਥੰ ਸਮਾਚਰਸ੍ਤ੍ਵਮ੍? ਪਸ਼੍ਯ ਤਵ ਪਿਤਾਹਞ੍ਚ ਸ਼ੋਕਾਕੁਲੌ ਸਨ੍ਤੌ ਤ੍ਵਾਮਨ੍ਵਿੱਛਾਵਃ ਸ੍ਮ|
Då dei fekk sjå honom, vart dei mest frå seg av undring, og mor hans sagde: «Kvi for du soleis åt mot oss, barn? Far din og eg hev leita so sårt etter deg!»
49 ਤਤਃ ਸੋਵਦਤ੍ ਕੁਤੋ ਮਾਮ੍ ਅਨ੍ਵੈੱਛਤੰ? ਪਿਤੁਰ੍ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਮਯਾ ਸ੍ਥਾਤਵ੍ਯਮ੍ ਏਤਤ੍ ਕਿੰ ਯੁਵਾਭ੍ਯਾਂ ਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ?
«Kvifor leita de etter meg?» svara han; «visste de ikkje at eg lyt vera i huset åt far min?»
50 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੌ ਤਸ੍ਯੈਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਤਾਤ੍ਪਰ੍ੱਯੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਤਾਂ|
Men dei skyna ikkje kva han meinte med det ordet.
51 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਤਾਭ੍ਯਾਂ ਸਹ ਨਾਸਰਤੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਯੋਰ੍ਵਸ਼ੀਭੂਤਸ੍ਤਸ੍ਥੌ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵਾ ਏਤਾਃ ਕਥਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਾ ਮਨਸਿ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ|
So fylgde han deim heim til Nasaret, og var lydug mot deim. Men mor hans gøymde alt dette i hjarta sitt.
52 ਅਥ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਬੁੱਧਿਃ ਸ਼ਰੀਰਞ੍ਚ ਤਥਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਾਨਵਾਨਾਞ੍ਚਾਨੁਗ੍ਰਹੋ ਵਰ੍ੱਧਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
Og Jesus gjekk fram i visdom og vokster og velvilje hjå Gud og menneskje.
