< ਲੂਕਃ 13 >

1 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੀਲਾਤੋ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਗਾਲੀਲੀਯਾਨਾਂ ਰਕ੍ਤਾਨਿ ਬਲੀਨਾਂ ਰਕ੍ਤੈਃ ਸਹਾਮਿਸ਼੍ਰਯਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਗਾਲੀਲੀਯਾਨਾਂ ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਕਤਿਪਯਜਨਾ ਉਪਸ੍ਥਾਪ੍ਯ ਯੀਸ਼ਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ|
ସେହି ସମୟରେ କେତେକ ଲୋକ ଆସି, ପୀଲାତ ଯେଉଁ ଗାଲିଲୀୟମାନଙ୍କ ରକ୍ତ ସେମାନଙ୍କର ବଳି ସହିତ ମିଶାଇଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଜଣାଇଲେ।
2 ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਦੁਰ੍ਗਤਿ ਰ੍ਘਟਿਤਾ ਤਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਕਿਮਨ੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਗਾਲੀਲੀਯੇਭ੍ਯੋਪ੍ਯਧਿਕਪਾਪਿਨਸ੍ਤਾਨ੍ ਬੋਧਧ੍ਵੇ?
ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ଏହାସବୁ ଭୋଗ କରିବାରୁ ଏହି ଗାଲିଲୀୟମାନେ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଗାଲିଲୀୟମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ପାପୀ ବୋଲି କି ତୁମ୍ଭେମାନେ ମନେ କରୁଅଛ?
3 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਤਥਾ ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃਸੁ ਨ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯਮਪਿ ਤਥਾ ਨੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ|
ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ନା, କିନ୍ତୁ ମନ-ପରିବର୍ତ୍ତନ ନ କଲେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ସେହି ପ୍ରକାରେ ବିନଷ୍ଟ ହେବ।
4 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ਼ੀਲੋਹਨਾਮ੍ਨ ਉੱਚਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਯ ਪਤਨਾਦ੍ ਯੇ(ਅ)ਸ਼਼੍ਟਾਦਸ਼ਜਨਾ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ੍ਤੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਨਿਵਾਸਿਸਰ੍ੱਵਲੋਕੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾਪਰਾਧਿਨਃ ਕਿੰ ਯੂਯਮਿਤ੍ਯੰ ਬੋਧਧ੍ਵੇ?
କିମ୍ବା ଶୀଲୋହରେ ସେହି ଯେଉଁ ଅଠର ଜଣଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରହରୀ-ଗୃହ ପଡ଼ି ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରାଣନାଶ କଲା, ସେମାନେ ସମସ୍ତ ଯିରୂଶାଲମବାସୀଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଅପରାଧୀ ବୋଲି କି ତୁମ୍ଭେମାନେ ମନେ କରୁଅଛ?
5 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਤਥਾ ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃਸੁ ਨ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇਸ਼਼ੁ ਯੂਯਮਪਿ ਤਥਾ ਨੰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ|
ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ନା, କିନ୍ତୁ ମନ-ପରିବର୍ତ୍ତନ ନ କଲେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ସମସ୍ତେ ସେହିପରି ବିନଷ୍ଟ ହେବ।”
6 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਇਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਕਥਾਮਕਥਯਦ੍ ਏਕੋ ਜਨੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਮਧ੍ਯ ਏਕਮੁਡੁਮ੍ਬਰਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੰ ਰੋਪਿਤਵਾਨ੍| ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਫਲਾਨਿ ਗਵੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ,
ଆଉ, ସେ ଏହି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ କହିଲେ, “ଜଣକର ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଗୋଟିଏ ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷ ଲଗାଯାଇଥିଲା। ସେ ଆସି ସେଥିରେ ଫଳ ଖୋଜିଲେ, କିନ୍ତୁ ପାଇଲେ ନାହିଁ।
7 ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਲਾਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਉਦ੍ਯਾਨਕਾਰੰ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯੰ ਜਗਾਦ, ਪਸ਼੍ਯ ਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦਾਗਤ੍ਯ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨੁਡੁਮ੍ਬਰਤਰੌ ਕ੍ਸ਼਼ਲਾਨ੍ਯਨ੍ਵਿੱਛਾਮਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨੈਕਮਪਿ ਪ੍ਰਪ੍ਨੋਮਿ ਤਰੁਰਯੰ ਕੁਤੋ ਵ੍ਰੁʼਥਾ ਸ੍ਥਾਨੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ? ਏਨੰ ਛਿਨ੍ਧਿ|
ତେଣୁ ସେ ମାଳୀକୁ କହିଲେ, ଦେଖ, ଏହି ତିନି ବର୍ଷ ହେଲା ମୁଁ ଆସି ଏହି ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷରେ ଫଳ ଖୋଜୁଅଛି, କିନ୍ତୁ ପାଉ ନାହିଁ; ଏହାକୁ ହାଣିପକାଅ, ଏଇଟା କାହିଁକି ଭୂମିକୁ ମଧ୍ୟ ନଷ୍ଟ କରୁଅଛି?
8 ਤਤੋ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਪੁਨਰ੍ਵਰ੍ਸ਼਼ਮੇਕੰ ਸ੍ਥਾਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼; ਏਤਸ੍ਯ ਮੂਲਸ੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ਼਼ੁ ਖਨਿਤ੍ਵਾਹਮ੍ ਆਲਵਾਲੰ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਿ|
ମାତ୍ର ସେ ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ‘ପ୍ରଭୁ, ଏହାକୁ ଏହି ବର୍ଷଟି ମଧ୍ୟ ଛାଡ଼ିଦିଅନ୍ତୁ, ମୁଁ ଇତିମଧ୍ୟରେ ଏହାର ଚାରିପାଖ ଖୋଳି ଖତ ଦେବି,
9 ਤਤਃ ਫਲਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਯਦਿ ਨ ਫਲਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਛੇਤ੍ਸ੍ਯਸਿ|
ଆଉ ପରେ ଫଳ ହୁଏତ ଭଲ, ନୋହିଲେ ତାହାକୁ ହାଣିପକାଇବେ।’”
10 ਅਥ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਭਜਨਗੇਹੇ ਯੀਸ਼ੁਰੁਪਦਿਸ਼ਤਿ
ଥରେ ସେ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ସମାଜଗୃହରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ।
11 ਤਸ੍ਮਿਤ੍ ਸਮਯੇ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਕੁਬ੍ਜੀਭੂਯਾਸ਼਼੍ਟਾਦਸ਼ਵਰ੍ਸ਼਼ਾਣਿ ਯਾਵਤ੍ ਕੇਨਾਪ੍ਯੁਪਾਯੇਨ ਰੁʼਜੁ ਰ੍ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਯਾ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ,
ଆଉ ଦେଖ, ଅଠର ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁର୍ବଳକାରୀ ଆତ୍ମା ଦ୍ୱାରା ଆବିଷ୍ଟ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ସେଠାରେ ଥିଲା, ସେ କୁବ୍‌ଜା ହୋଇ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ଆପଣାକୁ ସିଧା କରିପାରୁ ନ ଥିଲା।
12 ਤਾਂ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਿਤਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਮਾਹੂਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਨਾਰਿ ਤਵ ਦੌਰ੍ੱਬਲ੍ਯਾਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਮੁਕ੍ਤਾ ਭਵ|
ଯୀଶୁ ତାହାକୁ ଦେଖି ପାଖକୁ ଡାକି କହିଲେ, “ହେ ନାରୀ, ତୁମ୍ଭର ଦୁର୍ବଳତାରୁ ମୁକ୍ତ ହେଲ।”
13 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਾਰ੍ਪਣਮਾਤ੍ਰਾਤ੍ ਸਾ ਰੁʼਜੁਰ੍ਭੂਤ੍ਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭੇ|
ଆଉ, ସେ ତାହା ଉପରେ ହାତ ରଖିଲେ, ସେଥିରେ ସେ ସେହିକ୍ଷଣି ସଳଖ ହୋଇ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମହିମା କୀର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା।
14 ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਤਸ੍ਯਾਃ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਾਦ੍ ਭਜਨਗੇਹਸ੍ਯਾਧਿਪਤਿਃ ਪ੍ਰਕੁਪ੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਉਵਾਚ, ਸ਼਼ਟ੍ਸੁ ਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕੈਃ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਤੇਸ਼਼ੁ ਦਿਨੇਸ਼਼ੁ ਆਗੱਛਤ, ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਮਾਗੱਛਤ|
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ସୁସ୍ଥ କରିବାରୁ ସମାଜଗୃହର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ବିରକ୍ତ ହୋଇ ଲୋକସମୂହକୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, କର୍ମ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଛଅ ଦିନ ଅଛି, ଏଣୁ ସେହିସବୁ ଦିନରେ ଆସି ସୁସ୍ଥ ହୁଅ, ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଆସ ନାହିଁ।
15 ਤਦਾ ਪਭੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਰੇ ਕਪਟਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨੋ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਸ੍ਵੀਯੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼ਭੰ ਗਰ੍ਦਭੰ ਵਾ ਬਨ੍ਧਨਾਨ੍ਮੋਚਯਿਤ੍ਵਾ ਜਲੰ ਪਾਯਯਿਤੁੰ ਕਿੰ ਨ ਨਯਤਿ?
କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ରେ କପଟୀମାନେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକେ କଅଣ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଆପଣା ଆପଣା ବଳଦ କିମ୍ବା ଗଧ ଗୁହାଳରୁ ଫିଟାଇ ନେଇ ପାଣି ପିଆଅ ନାହିଁ?
16 ਤਰ੍ਹ੍ਯਾਸ਼਼੍ਟਾਦਸ਼ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਸ਼ੈਤਾਨਾ ਬੱਧਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਃ ਸਨ੍ਤਤਿਰਿਯੰ ਨਾਰੀ ਕਿੰ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮਵਾਰੇ ਨ ਮੋਚਯਿਤਵ੍ਯਾ?
ତେବେ ଦେଖ, ଅଠର ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶୟତାନ ଦ୍ୱାରା ବନ୍ଧା ହୋଇଥିବା ଅବ୍ରହାମଙ୍କ କନ୍ୟା ଏହି ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଟି କଅଣ ବିଶ୍ରାମବାର ଦିନରେ ଆପଣା ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ନ ଥିଲା?”
17 ਏਸ਼਼ੁ ਵਾਕ੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਕਥਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾਃ ਸਲੱਜਾ ਜਾਤਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਸਰ੍ੱਵਮਹਾਕਰ੍ੰਮਕਾਰਣਾਤ੍ ਲੋਕਨਿਵਹਃ ਸਾਨਨ੍ਦੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
ଆଉ, ସେ ଏହି କଥାସବୁ କହନ୍ତେ, ତାହାଙ୍କ ବିପକ୍ଷ ସମସ୍ତେ ଲଜ୍ଜିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ, ମାତ୍ର ଲୋକମାନେ ଯୀଶୁ କରିଥିବା ସମସ୍ତ ମହତ କାର୍ଯ୍ୟ ସକାଶେ ଆନନ୍ଦ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
18 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸੋਵਦਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ? ਕੇਨ ਤਦੁਪਮਾਸ੍ਯਾਮਿ?
ସେଥିରେ ସେ କହିଲେ, “ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ କାହା ପରି? ପୁଣି, କାହା ସହିତ ମୁଁ ତାହାର ତୁଳନା କରିବି?
19 ਯਤ੍ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪਬੀਜੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨ ਉਦ੍ਯਾਨ ਉਪ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਦ੍ ਬੀਜਮਙ੍ਕੁਰਿਤੰ ਸਤ੍ ਮਹਾਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੋ(ਅ)ਜਾਯਤ, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਾਖਾਸੁ ਵਿਹਾਯਸੀਯਵਿਹਗਾ ਆਗਤ੍ਯ ਨ੍ਯੂਸ਼਼ੁਃ, ਤਦ੍ਰਾਜ੍ਯੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਨ ਸਰ੍ਸ਼਼ਪਬੀਜੇਨ ਤੁਲ੍ਯੰ|
ତାହା ଏପ୍ରକାର ଗୋଟିଏ ସୋରିଷ ଦାନା ପରି, ଯାହା ନେଇ ଜଣେ ଲୋକ ଆପଣା ବଗିଚାରେ ବୁଣିଲା, ଆଉ ତାହା ବଢ଼ି ଗଛ ହେଲା, ପୁଣି, ଆକାଶର ଚଢ଼େଇମାନେ ଆସି ତାହାର ଡାଳରେ ବାସ କଲେ।”
20 ਪੁਨਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ? ਯਤ੍ ਕਿਣ੍ਵੰ ਕਾਚਿਤ੍ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਦ੍ਰੋਣਤ੍ਰਯਪਰਿਮਿਤਗੋਧੂਮਚੂਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸ,
ସେ ଆହୁରି କହିଲେ, “ମୁଁ କାହା ସହିତ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟର ତୁଳନା କରିବି?
21 ਤਤਃ ਕ੍ਰਮੇਣ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਗੋਧੂਮਚੂਰ੍ਣੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤਿ, ਤਸ੍ਯ ਕਿਣ੍ਵਸ੍ਯ ਤੁਲ੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ|
ତାହା ଖମୀର ପରି, ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ତାହା ଘେନି ମହଣେ ମଇଦା ମଧ୍ୟରେ ଘୋଡ଼ାଇ ରଖିଲା, ଆଉ ଶେଷରେ ସମସ୍ତ ଖମୀରମୟ ହେଲା।”
22 ਤਤਃ ਸ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਗਰੇ ਨਗਰੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਗ੍ਰਾਮੇ ਸਮੁਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਜਗਾਮ|
ଏହାପରେ ସେ ନଗରେ ନଗରେ ଓ ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ଭ୍ରମଣ କରି ଶିକ୍ଷା ଦେଉ ଦେଉ ଯିରୂଶାଲମ ଆଡ଼କୁ ଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ।
23 ਤਦਾ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਨਸ੍ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਕਿੰ ਕੇਵਲਮ੍ ਅਲ੍ਪੇ ਲੋਕਾਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਸ੍ਯਨ੍ਤੇ?
ଆଉ, ଜଣେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ପ୍ରଭୁ, ପରିତ୍ରାଣ ପାଇବା ଲୋକମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା କଅଣ ଅଳ୍ପ? ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ,
24 ਤਤਃ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਉਵਾਚ, ਸੰਕੀਰ੍ਣਦ੍ਵਾਰੇਣ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯਤਘ੍ਵੰ, ਯਤੋਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਬਹਵਃ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
“ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ଦ୍ୱାର ଦେଇ ପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ପ୍ରାଣପଣ କର, କାରଣ ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ଅନେକ ପ୍ରବେଶ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ, କିନ୍ତୁ ପାରିବେ ନାହିଁ।
25 ਗ੍ਰੁʼਹਪਤਿਨੋੱਥਾਯ ਦ੍ਵਾਰੇ ਰੁੱਧੇ ਸਤਿ ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਬਹਿਃ ਸ੍ਥਿਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਾਰਮਾਹਤ੍ਯ ਵਦਥ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਅਸ੍ਮਤ੍ਕਾਰਣਾਦ੍ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚਯਤੁ, ਤਤਃ ਸ ਇਤਿ ਪ੍ਰਤਿਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੂਯੰ ਕੁਤ੍ਰਤ੍ਯਾ ਲੋਕਾ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨ ਜਾਨਾਮਿ|
ଘରର ମୁଖ୍ୟ ଲୋକ ଉଠି ଦ୍ୱାର ବନ୍ଦ କଲା ପରେ ଯେତେବେଳେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିବ ଓ ‘ହେ ପ୍ରଭୁ, ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଦ୍ୱାର ଫିଟାନ୍ତୁ,’ ଏହା କହି ଦ୍ୱାରରେ ମାରିବାକୁ ଲାଗିବ, ସେତେବେଳେ ସେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେବେ, ‘ତୁମ୍ଭେମାନେ କେଉଁ ସ୍ଥାନର ଲୋକ, ତାହା ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ।’
26 ਤਦਾ ਯੂਯੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ, ਤਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਵਯੰ ਭੇਜਨੰ ਪਾਨਞ੍ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ, ਤ੍ਵਞ੍ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਨਗਰਸ੍ਯ ਪਥਿ ਸਮੁਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
ସେହି ସମୟରେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କହିବାକୁ ଲାଗିବ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଆପଣଙ୍କ ସାକ୍ଷାତରେ ଭୋଜନପାନ କଲୁ, ପୁଣି, ଆପଣ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଦାଣ୍ଡମାନଙ୍କରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଲେ;
27 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਯੂਯੰ ਕੁਤ੍ਰਤ੍ਯਾ ਲੋਕਾ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨ ਜਾਨਾਮਿ; ਹੇ ਦੁਰਾਚਾਰਿਣੋ ਯੂਯੰ ਮੱਤੋ ਦੂਰੀਭਵਤ|
ଆଉ, ସେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିବେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ କେଉଁ ସ୍ଥାନର ଲୋକ, ତାହା ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ; ହେ ଅଧର୍ମାଚାରୀ ସମସ୍ତେ ମୋʼ ପାଖରୁ ଦୂର ହୁଅ।
28 ਤਦਾ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੰ ਇਸ੍ਹਾਕੰ ਯਾਕੂਬਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਨ੍ ਸ੍ਵਾਂਸ਼੍ਚ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੂਯੰ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤੈਰ੍ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਥ|
ଯେତେବେଳେ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଅବ୍ରହାମ, ଇସ୍‌ହାକ, ଯାକୁବ ପୁଣି, ସମସ୍ତ ଭାବବାଦୀଙ୍କୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଥିବା ଓ ଆପଣା ଆପଣାକୁ ବାହାରେ ପକାଉଥିବା ଦେଖିବ, ସେତେବେଳେ ସେଠାରେ ରୋଦନ ଓ ଦାନ୍ତର କିଡ଼ିମିଡ଼ି ହେବ।
29 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੂਰ੍ੱਵਪਸ਼੍ਚਿਮਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੋੱਤਰਦਿਗ੍ਭ੍ਯੋ ਲੋਕਾ ਆਗਤ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ ਨਿਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
ପୁଣି, ପୂର୍ବ ଓ ପଶ୍ଚିମ, ଉତ୍ତର ଓ ଦକ୍ଷିଣରୁ ଲୋକେ ଆସି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଭୋଜନରେ ବସିବେ।
30 ਪਸ਼੍ਯਤੇੱਥੰ ਸ਼ੇਸ਼਼ੀਯਾ ਲੋਕਾ ਅਗ੍ਰਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਅਗ੍ਰੀਯਾ ਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਸ਼ੇਸ਼਼ਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
ଆଉ ଦେଖ, ଶେଷରେ ଥିବା କେତେକ ପ୍ରଥମ ହେବେ ଓ ପ୍ରଥମରେ ଥିବା କେତେକ ଶେଷରେ ପଡ଼ିବେ।”
31 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਬਹਿਰ੍ਗੱਛ, ਸ੍ਥਾਨਾਦਸ੍ਮਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਨੰ ਕੁਰੁ, ਹੇਰੋਦ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਜਿਘਾਂਸਤਿ|
ସେହି ଦଣ୍ଡରେ କେତେକ ଫାରୂଶୀ ତାହାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲେ, ଏ ସ୍ଥାନ ଛାଡ଼ି ବାହାରି ଯାଉନ୍ତୁ, କାରଣ ହେରୋଦ ଆପଣଙ୍କୁ ମାରିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରୁଅଛନ୍ତି।
32 ਤਤਃ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਤ੍ ਪਸ਼੍ਯਤਾਦ੍ਯ ਸ਼੍ਵਸ਼੍ਚ ਭੂਤਾਨ੍ ਵਿਹਾਪ੍ਯ ਰੋਗਿਣੋ(ਅ)ਰੋਗਿਣਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯੇਹ੍ਨਿ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਾਮਿ, ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਯੂਯਮਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਭੂਰਿਮਾਯੰ ਵਦਤ|
ସେଥିରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯାଇ ସେହି କୋକିଶିଆଳିକି କୁହ, ‘ଦେଖ, ମୁଁ ଆଜି ଓ କାଲି ଭୂତ ଛଡ଼ାଉଅଛି ଓ ସୁସ୍ଥ କରୁଅଛି, ପୁଣି, ତୃତୀୟ ଦିନରେ ମୁଁ ସିଦ୍ଧ ହେବି।’
33 ਤਤ੍ਰਾਪ੍ਯਦ੍ਯ ਸ਼੍ਵਃ ਪਰਸ਼੍ਵਸ਼੍ਚ ਮਯਾ ਗਮਨਾਗਮਨੇ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੇ, ਯਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮੋ ਬਹਿਃ ਕੁਤ੍ਰਾਪਿ ਕੋਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਨ ਘਾਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
ଯାହା ହେଉ, ଆଜି, କାଲି ଓ ପଅର ଦିନ ମୋତେ ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ହେବ, କାରଣ ଯିରୂଶାଲମ ସହରର ବାହାରେ ଭାବବାଦୀର ନିହତ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ।”
34 ਹੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਹੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਤ੍ਵੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ ਹੰਸਿ ਤਵਾਨ੍ਤਿਕੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਤਰੈਰ੍ਮਾਰਯਸਿ ਚ, ਯਥਾ ਕੁੱਕੁਟੀ ਨਿਜਪਕ੍ਸ਼਼ਾਧਃ ਸ੍ਵਸ਼ਾਵਕਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ, ਤਥਾਹਮਪਿ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼ੂਨ੍ ਸੰਗ੍ਰਹੀਤੁੰ ਕਤਿਵਾਰਾਨ੍ ਐੱਛੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤ੍ਵੰ ਨੈੱਛਃ|
“ଗୋ ଯିରୂଶାଲମ, ଗୋ ଯିରୂଶାଲମ, ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ହତ୍ୟାକାରିଣୀ ଓ ଆପଣା ନିକଟକୁ ପ୍ରେରିତମାନଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତରାଘାତକାରିଣୀ, କୁକ୍କୁଟୀ ଯେପରି ପକ୍ଷ ତଳେ ଆପଣା ଶାବକମାନଙ୍କୁ ଏକତ୍ର କରେ, ସେହିପରି ମୁଁ କେତେ ଥର ତୋହର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଏକତ୍ର କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କଲି, କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଇଚ୍ଛୁକ ହେଲ ନାହିଁ।
35 ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਾਸਸ੍ਥਾਨਾਨਿ ਪ੍ਰੋੱਛਿਦ੍ਯਮਾਨਾਨਿ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਾਨਿ ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ; ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ, ਯਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾਗੱਛਤਿ ਸ ਧਨ੍ਯ ਇਤਿ ਵਾਚੰ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਨ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਥ, ਤਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਯੂਯੰ ਮਾਂ ਨ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ|
ଦେଖ, ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ଘର ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ହାତରେ ଛାଡ଼ି ଦିଆଯାଉଅଛି; ଆଉ, ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ‘ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ଯେ ଆସୁଅଛନ୍ତି, ସେ ଧନ୍ୟ,’ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେଉଁ ଦିନ ଏହି କଥା କହିବ, ସେହି ଦିନ ନ ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋତେ ନିଶ୍ଚୟ ଆଉ ଦେଖିବ ନାହିଁ।”

< ਲੂਕਃ 13 >