ਲੂਕਃ 11
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਤ ਤਤ੍ਸਮਾਪ੍ਤੌ ਸਤ੍ਯਾਂ ਤਸ੍ਯੈਕਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯੋਹਨ੍ ਯਥਾ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਤੁਮ੍ ਉਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਭਵਾਨਪ੍ਯਸ੍ਮਾਨ੍ ਉਪਦਿਸ਼ਤੁ|
Und es begab sich, daß er war an einem Ort und betete. Und da er aufgehört hatte, sprach seiner Jünger einer zu ihm: HERR, lehre uns beten, wie auch Johannes seine Jünger lehrte.
2 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਕਾਲੇ ਯੂਯਮ੍ ਇੱਥੰ ਕਥਯਧ੍ਵੰ, ਹੇ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਪਿਤਸ੍ਤਵ ਨਾਮ ਪੂਜ੍ਯੰ ਭਵਤੁ; ਤਵ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਭਵਤੁ; ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਯਥਾ ਤਥਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਮਪਿ ਤਵੇੱਛਯਾ ਸਰ੍ੱਵੰ ਭਵਤੁ|
Und er sprach zu ihnen: Wenn ihr betet, so sprecht: Unser Vater im Himmel, dein Name werde geheiligt. Dein Reich komme. Dein Wille geschehe auf Erden wie im Himmel.
3 ਪ੍ਰਤ੍ਯਹਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯੰ ਦੇਹਿ|
Gib uns unser täglich Brot immerdar.
4 ਯਥਾ ਵਯੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਅਪਰਾਧਿਨਃ ਕ੍ਸ਼਼ਮਾਮਹੇ ਤਥਾ ਤ੍ਵਮਪਿ ਪਾਪਾਨ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਸ੍ਵ| ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਮਾਨਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪਾਤ੍ਮਨੋ ਰਕ੍ਸ਼਼|
Und vergib uns unsre Sünden, denn auch wir vergeben allen, die uns schuldig sind. Und führe uns nicht in Versuchung, sondern erlöse uns von dem Übel.
5 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਬਨ੍ਧੁਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਨਿਸ਼ੀਥੇ ਚ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਵਦਤਿ,
Und er sprach zu ihnen: Welcher ist unter euch, der einen Freund hat und ginge zu ihm zu Mitternacht und spräche zu ihm: Lieber Freund, leihe mir drei Brote;
6 ਹੇ ਬਨ੍ਧੋ ਪਥਿਕ ਏਕੋ ਬਨ੍ਧੁ ਰ੍ਮਮ ਨਿਵੇਸ਼ਨਮ੍ ਆਯਾਤਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਯਾਤਿਥ੍ਯੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕੇ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਅਤਏਵ ਪੂਪਤ੍ਰਯੰ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਰੁʼਣੰ ਦੇਹਿ;
denn es ist mein Freund zu mir gekommen von der Straße, und ich habe nicht, was ich ihm vorlege;
7 ਤਦਾ ਸ ਯਦਿ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਵਦਤਿ ਮਾਂ ਮਾ ਕ੍ਲਿਸ਼ਾਨ, ਇਦਾਨੀਂ ਦ੍ਵਾਰੰ ਰੁੱਧੰ ਸ਼ਯਨੇ ਮਯਾ ਸਹ ਬਾਲਕਾਸ਼੍ਚ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦਾਤੁਮ੍ ਉੱਥਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ,
und er drinnen würde antworten und sprechen: Mache mir keine Unruhe! die Tür ist schon zugeschlossen, und meine Kindlein sind bei mir in der Kammer; ich kann nicht aufstehen und dir geben.
8 ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ ਯਦਿ ਮਿਤ੍ਰਤਯਾ ਤਸ੍ਮੈ ਕਿਮਪਿ ਦਾਤੁੰ ਨੋੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਥਾਪਿ ਵਾਰੰ ਵਾਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਤ ਉੱਥਾਪਿਤਃ ਸਨ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਤਦੇਵ ਦਾਸ੍ਯਤਿ|
Ich sage euch: Und ob er nicht aufsteht und gibt ihm, darum daß er sein Freund ist, so wird er doch um seines unverschämten Geilens willen aufstehen und ihm geben, wieviel er bedarf.
9 ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਕਥਯਾਮਿ, ਯਾਚਧ੍ਵੰ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤੇ, ਮ੍ਰੁʼਗਯਧ੍ਵੰ ਤਤ ਉੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਥ, ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਆਹਤ ਤਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯੰ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Und ich sage euch auch: Bittet, so wird euch gegeben; suchet, so werdet ihr finden; klopfet an, so wird euch aufgetan.
10 ਯੋ ਯਾਚਤੇ ਸ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ, ਯੋ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ ਸ ਏਵੋੱਦੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ, ਯੋ ਦ੍ਵਾਰਮ੍ ਆਹਨ੍ਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਦ੍ਵਾਰੰ ਮੋਚ੍ਯਤੇ|
Denn wer da bittet, der nimmt; und wer da sucht, der findet; und wer da anklopft, dem wird aufgetan.
11 ਪੁਤ੍ਰੇਣ ਪੂਪੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਪਾਸ਼਼ਾਣੰ ਦਦਾਤਿ ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਸਰ੍ਪੰ ਦਦਾਤਿ
Wo bittet unter euch ein Sohn den Vater ums Brot, der ihm einen Stein dafür biete? und, so er um einen Fisch bittet, der ihm eine Schlange für den Fisch biete?
12 ਵਾ ਅਣ੍ਡੇ ਯਾਚਿਤੇ ਤਸ੍ਮੈ ਵ੍ਰੁʼਸ਼੍ਚਿਕੰ ਦਦਾਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਪਿਤਾਸ੍ਤੇ?
oder, so er um ein Ei bittet, der ihm einen Skorpion dafür biete?
13 ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਯੂਯਮਭਦ੍ਰਾ ਅਪਿ ਯਦਿ ਸ੍ਵਸ੍ਵਬਾਲਕੇਭ੍ਯ ਉੱਤਮਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਦਾਤੁੰ ਜਾਨੀਥ ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਨਿਜਯਾਚਕੇਭ੍ਯਃ ਕਿੰ ਪਵਿਤ੍ਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਨ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?
So denn ihr, die ihr arg seid, könnet euren Kindern gute Gaben geben, wie viel mehr wird der Vater im Himmel den heiligen Geist geben denen, die ihn bitten!
14 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਕਸ੍ਮਾੱਚਿਦ੍ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਮੂਕਭੂਤੇ ਤ੍ਯਾਜਿਤੇ ਸਤਿ ਸ ਭੂਤਤ੍ਯਕ੍ਤੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ੋ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ; ਤਤੋ ਲੋਕਾਃ ਸਕਲਾ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨਿਰੇ|
Und er trieb einen Teufel aus, der war stumm. Und es geschah, da der Teufel ausfuhr, da redete der Stumme. Und das Volk verwunderte sich.
15 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੇਚਿਦੂਚੁ ਰ੍ਜਨੋਯੰ ਬਾਲਸਿਬੂਬਾ ਅਰ੍ਥਾਦ੍ ਭੂਤਰਾਜੇਨ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਤਿ|
Etliche aber unter ihnen sprachen: Er treibt die Teufel aus durch Beelzebub, den Obersten der Teufel.
16 ਤੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਕੇਚਿਦ੍ ਆਕਾਸ਼ੀਯਮ੍ ਏਕੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਤੁੰ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
Die andern aber versuchten ihn und begehrten ein Zeichen von ihm vom Himmel.
17 ਤਦਾ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਕਲ੍ਪਨਾਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਲੋਕਾ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਰੁਨ੍ਧਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਦ੍ ਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਨਸ਼੍ਯਤਿ; ਕੇਚਿਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਸ੍ਥਾ ਯਦਿ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਰੁਨ੍ਧਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਪਿ ਨਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
Er aber erkannte ihre Gedanken und sprach zu ihnen: Ein jeglich Reich, so es mit sich selbst uneins wird, das wird wüst; und ein Haus fällt über das andere.
18 ਤਥੈਵ ਸ਼ੈਤਾਨਪਿ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨ੍ ਯਦਿ ਵਿਰੁਣੱਧਿ ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੰ ਕਥੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ? ਬਾਲਸਿਬੂਬਾਹੰ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਯੂਯਮਿਤਿ ਵਦਥ|
Ist denn der Satanas auch mit sich selbst uneins, wie will sein Reich bestehen? dieweil ihr sagt, ich treibe die Teufel aus durch Beelzebub.
19 ਯਦ੍ਯਹੰ ਬਾਲਸਿਬੂਬਾ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਨ੍ਤਾਨਾਃ ਕੇਨ ਤ੍ਯਾਜਯਨ੍ਤਿ? ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਏਵ ਕਥਾਯਾ ਏਤਸ੍ਯਾ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
So aber ich die Teufel durch Beelzebub austreibe, durch wen treiben sie eure Kinder aus? Darum werden sie eure Richter sein.
20 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ਯਹਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਾਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯਮਵਸ਼੍ਯਮ੍ ਉਪਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
So ich aber durch Gottes Finger die Teufel austreibe, so kommt ja das Reich Gottes zu euch.
21 ਬਲਵਾਨ੍ ਪੁਮਾਨ੍ ਸੁਸੱਜਮਾਨੋ ਯਤਿਕਾਲੰ ਨਿਜਾੱਟਾਲਿਕਾਂ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਤਤਿਕਾਲੰ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯੰ ਨਿਰੁਪਦ੍ਰਵੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Wenn ein starker Gewappneter seinen Palast bewahrt, so bleibt das seine mit Frieden.
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧਿਕਬਲਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦਾਗਤ੍ਯ ਯਦਿ ਤੰ ਜਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੇਸ਼਼ੁ ਸ਼ਸ੍ਤ੍ਰਾਸ੍ਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਤਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਆਸੀਤ੍ ਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਹ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ|
Wenn aber ein Stärkerer über ihn kommt und überwindet ihn, so nimmt er ihm seinen Harnisch, darauf er sich verließ, und teilt den Raub aus.
23 ਅਤਃ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਯੋ ਮਮ ਸਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਨ ਸ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਃ, ਯੋ ਮਯਾ ਸਹ ਨ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਸ ਵਿਕਿਰਤਿ|
Wer nicht mit mir ist, der ist wider mich; und wer nicht mit mir sammelt, der zerstreut.
24 ਅਪਰਞ੍ਚ ਅਮੇਧ੍ਯਭੂਤੋ ਮਾਨੁਸ਼਼ਸ੍ਯਾਨ੍ਤਰ੍ਨਿਰ੍ਗਤ੍ਯ ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਸ੍ਥਾਨੇ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤ੍ਵਾ ਵਿਸ਼੍ਰਾਮੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਵਦਤਿ ਮਮ ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹਾਦ੍ ਆਗਤੋਹੰ ਪੁਨਸ੍ਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਾਮਿ|
Wenn der unsaubere Geist von dem Menschen ausfährt, so durchwandelt er dürre Stätten, sucht Ruhe und findet sie nicht, so spricht er: Ich will wieder umkehren in mein Haus, daraus ich gegangen bin.
25 ਤਤੋ ਗਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਮਾਰ੍ਜਿਤੰ ਸ਼ੋਭਿਤਞ੍ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ
Und wenn er kommt, so findet er's gekehrt und geschmückt.
26 ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਪਗਤ੍ਯ ਸ੍ਵਸ੍ਮਾਦਪਿ ਦੁਰ੍ੰਮਤੀਨ੍ ਅਪਰਾਨ੍ ਸਪ੍ਤਭੂਤਾਨ੍ ਸਹਾਨਯਤਿ ਤੇ ਚ ਤਦ੍ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪਵਿਸ਼੍ਯ ਨਿਵਸਨ੍ਤਿ| ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਪ੍ਰਥਮਦਸ਼ਾਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਸ਼ਾ ਦੁਃਖਤਰਾ ਭਵਤਿ|
Dann geht er hin und nimmt sieben Geister zu sich, die ärger sind denn er selbst; und wenn sie hineinkommen, wohnen sie da, und es wird hernach mit demselben Menschen ärger denn zuvor.
27 ਅਸ੍ਯਾਃ ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਜਨਤਾਮਧ੍ਯਸ੍ਥਾ ਕਾਚਿੰਨਾਰੀ ਤਮੁੱਚੈਃਸ੍ਵਰੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਗਰ੍ੱਭੇ(ਅ)ਧਾਰਯਤ੍ ਸ੍ਤਨ੍ਯਮਪਾਯਯੱਚ ਸੈਵ ਧਨ੍ਯਾ|
Und es begab sich, da er solches redete, erhob ein Weib im Volk die Stimme und sprach zu ihm: Selig ist der Leib, der dich getragen hat, und die Brüste, die du gesogen hast.
28 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੋਕਥਯਤ੍ ਯੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਦਨੁਰੂਪਮ੍ ਆਚਰਨ੍ਤਿ ਤਏਵ ਧਨ੍ਯਾਃ|
Er aber sprach: Ja, selig sind, die das Wort Gottes hören und bewahren.
29 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਬਹੁਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮਾਗਮੇ ਜਾਤੇ ਸ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਆਧੁਨਿਕਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਲੋਕਾਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਿੱਛਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਨਸ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਸ਼੍ਚਿਹ੍ਨੰ ਵਿਨਾਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੱਚਿਹ੍ਨੰ ਤਾਨ੍ ਨ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Das Volk aber drang hinzu. Da fing er an und sagte: Dies ist eine arge Art; sie begehrt ein Zeichen, und es wird ihr kein Zeichen gegeben denn nur das Zeichen des Propheten Jona.
30 ਯੂਨਸ੍ ਤੁ ਯਥਾ ਨੀਨਿਵੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਸਮੀਪੇ ਚਿਹ੍ਨਰੂਪੋਭਵਤ੍ ਤਥਾ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਏਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੋਪਿ ਚਿਹ੍ਨਰੂਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Denn wie Jona ein Zeichen war den Niniviten, also wird des Menschen Sohn sein diesem Geschlecht.
31 ਵਿਚਾਰਸਮਯੇ ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਲੋਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਦੇਸ਼ੀਯਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯਤਃ ਸਾ ਰਾਜ੍ਞੀ ਸੁਲੇਮਾਨ ਉਪਦੇਸ਼ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਃ ਸੀਮਾਤ ਆਗੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਯਤ ਸੁਲੇਮਾਨੋਪਿ ਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
Die Königin von Mittag wird auftreten vor dem Gericht mit den Leuten dieses Geschlechts und wird sie verdammen; denn sie kam von der Welt Ende, zu hören die Weisheit Salomos. Und siehe, hier ist mehr denn Salomo.
32 ਅਪਰਞ੍ਚ ਵਿਚਾਰਸਮਯੇ ਨੀਨਿਵੀਯਲੋਕਾ ਅਪਿ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਕਾਲਿਕਾਨਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੇਨ ਪ੍ਰੋੱਥਾਯ ਤਾਨ੍ ਦੋਸ਼਼ਿਣਃ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤੇ ਯੂਨਸੋ ਵਾਕ੍ਯਾਤ੍ ਚਿੱਤਾਨਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯਾਮਾਸੁਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੂਨਸੋਤਿਗੁਰੁਤਰ ਏਕੋ ਜਨੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
Die Leute von Ninive werden auftreten vor dem Gericht mit diesem Geschlecht und werden's verdammen; denn sie taten Buße nach der Predigt des Jona. Und siehe, hier ist mehr denn Jona.
33 ਪ੍ਰਦੀਪੰ ਪ੍ਰਜ੍ਵਾਲ੍ਯ ਦ੍ਰੋਣਸ੍ਯਾਧਃ ਕੁਤ੍ਰਾਪਿ ਗੁਪ੍ਤਸ੍ਥਾਨੇ ਵਾ ਕੋਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰਵੇਸ਼ਿਭ੍ਯੋ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਦਾਤੰ ਦੀਪਾਧਾਰੋਪਰ੍ੱਯੇਵ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ|
Niemand zündet ein Licht an und setzt es an einen heimlichen Ort, auch nicht unter einen Scheffel, sondern auf den Leuchter, auf daß, wer hineingeht, das Licht sehe.
34 ਦੇਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਦੀਪਸ਼੍ਚਕ੍ਸ਼਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦੇਵ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁ ਰ੍ਯਦਿ ਪ੍ਰਸੰਨੰ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਵ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਰੀਰੰ ਦੀਪ੍ਤਿਮਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਚਕ੍ਸ਼਼ੁ ਰ੍ਯਦਿ ਮਲੀਮਸੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਰੀਰੰ ਸਾਨ੍ਧਕਾਰੰ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ|
Das Auge ist des Leibes Licht. Wenn nun dein Auge einfältig ist, so ist dein ganzer Leib licht; so aber dein Auge ein Schalk ist, so ist auch dein Leib finster.
35 ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤਵਾਨ੍ਤਃਸ੍ਥੰ ਜ੍ਯੋਤਿ ਰ੍ਯਥਾਨ੍ਧਕਾਰਮਯੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੇ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ|
So schaue darauf, daß nicht das Licht in dir Finsternis sei.
36 ਯਤਃ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਕੁਤ੍ਰਾਪ੍ਯੰਸ਼ੇ ਸਾਨ੍ਧਕਾਰੇ ਨ ਜਾਤੇ ਸਰ੍ੱਵੰ ਯਦਿ ਦੀਪ੍ਤਿਮਤ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤੁਭ੍ਯੰ ਦੀਪ੍ਤਿਦਾਯਿਪ੍ਰੋੱਜ੍ਵਲਨ੍ ਪ੍ਰਦੀਪ ਇਵ ਤਵ ਸਵਰ੍ਵਸ਼ਰੀਰੰ ਦੀਪ੍ਤਿਮਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Wenn nun dein Leib ganz licht ist, daß er kein Stück von Finsternis hat, so wird er ganz licht sein, wie wenn ein Licht mit hellem Blitz dich erleuchtet.
37 ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਫਿਰੁਸ਼੍ਯੇਕੋ ਭੇਜਨਾਯ ਤੰ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਯਾਮਾਸ, ਤਤਃ ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਭੋਕ੍ਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਵੇਸ਼|
Da er aber in der Rede war, bat ihn ein Pharisäer, daß er mit ihm das Mittagsmahl äße. Und er ging hinein und setzte sich zu Tische.
38 ਕਿਨ੍ਤੁ ਭੋਜਨਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਨਾਮਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਏਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ ਫਿਰੁਸ਼੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਮੇਨੇ|
Da das der Pharisäer sah, verwunderte er sich, daß er sich nicht vor dem Essen gewaschen hätte.
39 ਤਦਾ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ ਯੂਯੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾਃ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਾਣਾਂ ਭੋਜਨਪਾਤ੍ਰਾਣਾਞ੍ਚ ਬਹਿਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕੁਰੁਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮਨ੍ਤ ਰ੍ਦੌਰਾਤ੍ਮ੍ਯੈ ਰ੍ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਾਭਿਸ਼੍ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Der HERR aber sprach zu ihm: Ihr Pharisäer haltet die Becher und Schüsseln auswendig reinlich, aber euer Inwendiges ist voll Raubes und Bosheit.
40 ਹੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਨਿਰ੍ਬੋਧਾ ਯੋ ਬਹਿਃ ਸਸਰ੍ਜ ਸ ਏਵ ਕਿਮਨ੍ਤ ਰ੍ਨ ਸਸਰ੍ਜ?
Ihr Narren, meinet ihr, daß es inwendig rein sei, wenn's auswendig rein ist?
41 ਤਤ ਏਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨ੍ਤਃਕਰਣੰ (ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ) ਨਿਵੇਦ੍ਯਤਾਂ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਸ਼ੁਚਿਤਾਂ ਯਾਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
Doch gebt Almosen von dem, was da ist, siehe, so ist's euch alles rein.
42 ਕਿਨ੍ਤੁ ਹਨ੍ਤ ਫਿਰੂਸ਼ਿਗਣਾ ਯੂਯੰ ਨ੍ਯਾਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਚ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਪੋਦਿਨਾਯਾ ਅਰੁਦਾਦੀਨਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਾਕਾਨਾਞ੍ਚ ਦਸ਼ਮਾਂਸ਼ਾਨ੍ ਦੱਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਥਮੰ ਪਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ਸ੍ਯਾਲਙ੍ਘਨੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤਮਾਸੀਤ੍|
Aber weh euch Pharisäern, daß ihr verzehnt die Minze und Raute und allerlei Kohl, und geht vorbei an dem Gericht und an der Liebe Gottes! Dies sollte man tun und jenes nicht lassen.
43 ਹਾ ਹਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਯੂਯੰ ਭਜਨਗੇਹੇ ਪ੍ਰੋੱਚਾਸਨੇ ਆਪਣੇਸ਼਼ੁ ਚ ਨਮਸ੍ਕਾਰੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੇ|
Weh euch Pharisäern, daß ihr gerne obenan sitzt in den Schulen und wollt gegrüßt sein auf dem Markte.
44 ਵਤ ਕਪਟਿਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਲੋਕਾਯਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਮ੍ ਅਨੁਪਲਭ੍ਯ ਤਦੁਪਰਿ ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਯੂਯਮ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਗਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਵਾਦ੍ ਭਵਥ|
Weh euch, Schriftgelehrte und Pharisäer, ihr Heuchler, daß ihr seid wie die verdeckten Totengräber, darüber die Leute laufen, und kennen sie nicht!
45 ਤਦਾਨੀਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਨਾਮ੍ ਏਕਾ ਯੀਸ਼ੁਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਉਪਦੇਸ਼ਕ ਵਾਕ੍ਯੇਨੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੇਨਾਸ੍ਮਾਸ੍ਵਪਿ ਦੋਸ਼਼ਮ੍ ਆਰੋਪਯਸਿ|
Da antwortete einer von den Schriftgelehrten und sprach zu ihm: Meister, mit den Worten schmähst du uns auch.
46 ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹਾ ਹਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾ ਯੂਯਮ੍ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾਣਾਮ੍ ਉਪਰਿ ਦੁਃਸਹ੍ਯਾਨ੍ ਭਾਰਾਨ੍ ਨ੍ਯਸ੍ਯਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਏਕਾਙ੍ਗੁਲ੍ਯਾਪਿ ਤਾਨ੍ ਭਾਰਾਨ੍ ਨ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਥ|
Er aber sprach: Und weh auch euch Schriftgelehrten! denn ihr beladet die Menschen mit unerträglichen Lasten, und ihr rührt sie nicht mit einem Finger an.
47 ਹਨ੍ਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਯਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋ(ਅ)ਵਧਿਸ਼਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨਿ ਯੂਯੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਥ|
Weh euch! denn ihr baut der Propheten Gräber; eure Väter aber haben sie getötet.
48 ਤੇਨੈਵ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਸੰਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ ਤਦੇਵ ਸਪ੍ਰਮਾਣੰ ਕੁਰੁਥ ਚ, ਯਤਸ੍ਤੇ ਤਾਨਵਧਿਸ਼਼ੁਃ ਯੂਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਨਿ ਨਿਰ੍ੰਮਾਥ|
So bezeugt ihr und willigt in eurer Väter Werke; denn sie töteten sie, so baut ihr ihre Gräber.
49 ਅਤਏਵ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਮਸ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮਨ੍ਤਿਕੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਂਸ਼੍ਚ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਾਂਸ਼੍ਚਨ ਹਨਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਕਾਂਸ਼੍ਚਨ ਤਾਡਸ਼੍ਸ਼਼੍ਯਿਨ੍ਤਿ|
Darum spricht die Weisheit Gottes: Ich will Propheten und Apostel zu ihnen senden, und derselben werden sie etliche töten und verfolgen;
50 ਏਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਹਾਬਿਲਃ ਸ਼ੋਣਿਤਪਾਤਮਾਰਭ੍ਯ ਮਨ੍ਦਿਰਯਜ੍ਞਵੇਦ੍ਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਹਤਸ੍ਯ ਸਿਖਰਿਯਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ
auf daß gefordert werde von diesem Geschlecht aller Propheten Blut, das vergossen ist, seit der Welt Grund gelegt ist,
51 ਜਗਤਃ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਮਾਰਭ੍ਯ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਯਤਿਰਕ੍ਤਪਾਤਾ ਜਾਤਾਸ੍ਤਤੀਨਾਮ੍ ਅਪਰਾਧਦਣ੍ਡਾ ਏਸ਼਼ਾਂ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਲੋਕਾਨਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਵਦਾਮਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਦਣ੍ਡਾ ਵੰਸ਼ਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
von Abels Blut an bis auf das Blut des Zacharias, der umkam zwischen dem Altar und Tempel. Ja, ich sage euch: Es wird gefordert werden von diesem Geschlecht.
52 ਹਾ ਹਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਪਕਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਯ ਕੁਞ੍ਚਿਕਾਂ ਹ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਾ ਯੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਯਾਸਿਨਸ੍ਤਾਨਪਿ ਪ੍ਰਵੇਸ਼਼੍ਟੁੰ ਵਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Weh euch Schriftgelehrten! denn ihr habt den Schlüssel der Erkenntnis weggenommen. Ihr kommt nicht hinein und wehret denen, die hinein wollen.
53 ਇੱਥੰ ਕਥਾਕਥਨਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਸਤਰ੍ਕਾਃ
Da er aber solches zu ihnen sagte, fingen an die Schriftgelehrten und Pharisäer, hart auf ihn zu dringen und ihm mit mancherlei Fragen zuzusetzen,
54 ਸਨ੍ਤਸ੍ਤਮਪਵਦਿਤੁੰ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਯਾ ਦੋਸ਼਼ੰ ਧਰ੍ੱਤਮਿੱਛਨ੍ਤੋ ਨਾਨਾਖ੍ਯਾਨਕਥਨਾਯ ਤੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਕੋਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਰੇਭਿਰੇ|
und lauerten auf ihn und suchten, ob sie etwas erjagen könnten aus seinem Munde, daß sie eine Sache wider ihn hätten.
