ਯੋਹਨਃ 6
1 ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਗਾਲੀਲ੍ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯਸ੍ਯ ਤਿਵਿਰਿਯਾਨਾਮ੍ਨਃ ਸਿਨ੍ਧੋਃ ਪਾਰੰ ਗਤਵਾਨ੍|
Ensuite Jésus passa de l'autre côté de la mer de Galilée (ou de Tibériade).
2 ਤਤੋ ਵ੍ਯਾਧਿਮੱਲੋਕਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਕਰਣਰੂਪਾਣਿ ਤਸ੍ਯਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਾਣਿ ਕਰ੍ੰਮਾਣਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਹਵੋ ਜਨਾਸ੍ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
Il était suivi d'une foule immense, attirée par les miracles qu'il opérait sur les malades.
3 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਰ੍ੱਵਤਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਤ੍ਰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕਮ੍|
Il gravit la montagne et y fit sa demeure ainsi que ses disciples.
4 ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਨਾਮ੍ਨਿ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨਾਮ ਉਤ੍ਸਵ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
C'était aux approches de la fête juive de la Pâque.
5 ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰੇ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਬਹੁਲੋਕਾਨ੍ ਸ੍ਵਸਮੀਪਾਗਤਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਫਿਲਿਪੰ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜਨਾਯ ਭੋਜਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਵਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਰੁਮਃ?
Ayant levé les yeux, Jésus aperçut l'immense foule qui venait à lui, et dit à Philippe: «Où achèterons-nous des pains pour leur donner à manger?»
6 ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਸ੍ਵਯਮ੍ ਅਜਾਨਾਤ੍|
(Il lui parlait ainsi pour le mettre à l'épreuve; car, lui, il savait ce qu'il allait faire.)
7 ਫਿਲਿਪਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਤ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਯਦ੍ਯਲ੍ਪਮ੍ ਅਲ੍ਪੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦਦ੍ਵਿਸ਼ਤੇਨ ਕ੍ਰੀਤਪੂਪਾ ਅਪਿ ਨ੍ਯੂਨਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
«Pour que chacun en eût tant soit peu, lui répondit Philippe, deux cents deniers de pains seraient insuffisants.»
8 ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਿਤਰਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਆਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਖ੍ਯਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮੇਕੋ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍
L'un des disciples (c'était. André, le, frère de Simon Pierre) dit à Jésus:
9 ਅਤ੍ਰ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਬਾਲਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪਞ੍ਚ ਯਾਵਪੂਪਾਃ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮਤ੍ਸ੍ਯਦ੍ਵਯਞ੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕਾਨਾਂ ਏਤਾਵਾਤਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਤੈਃ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
«Il y a ici un petit garçon qui a cinq pains d'orge et deux poissons; mais pour une pareille foule qu'est-ce que cela?» —
10 ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਲੋਕਾਨੁਪਵੇਸ਼ਯਤ ਤਤ੍ਰ ਬਹੁਯਵਸਸੱਤ੍ਵਾਤ੍ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਤ੍ਰੇਭ੍ਯੋ ਨ੍ਯੂਨਾ ਅਧਿਕਾ ਵਾ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਭੂਮ੍ਯਾਮ੍ ਉਪਾਵਿਸ਼ਨ੍|
«Faites asseoir ces gens», dit Jésus. En ce lieu-là, l'herbe était abondante. Les hommes s'assirent au nombre d'environ cinq mille.
11 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪੂਪਾਨਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਸਮਾਰ੍ਪਯਤ੍ ਤਤਸ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪੂਪਾਨ੍ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟਮਤ੍ਸ੍ਯਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਦੁਃ|
Jésus prit alors les pains, prononça l'action de grâces et les distribua à ceux qui étaient assis; il fit de même avec les poissons; ils en eurent autant qu'ils en voulaient.
12 ਤੇਸ਼਼ੁ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸ ਤਾਨਵੋਚਦ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਯਥਾ ਨਾਪਚੀਯਤੇ ਤਥਾ ਸਰ੍ੱਵਾਣ੍ਯਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
Quand tous furent rassasiés, il dit à ses disciples: «Ramassez, pour que rien ne se perde, les morceaux qui sont restés.»
13 ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਤੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਞ੍ਚਾਨਾਂ ਯਾਵਪੂਪਾਨਾਂ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਯਖਿਲਾਨਿ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਡੱਲਕਾਨ੍ ਅਪੂਰਯਨ੍|
Ils les ramassèrent donc; et, avec ces morceaux des cinq pains d'orge, avec ce superflu du repas, ils remplirent douze paniers.
14 ਅਪਰੰ ਯੀਸ਼ੋਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕ੍ਰਿਯਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਲੋਕਾ ਮਿਥੋ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ ਜਗਤਿ ਯਸ੍ਯਾਗਮਨੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਏਵਾਯਮ੍ ਅਵਸ਼੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ੱਤਾ|
Tous ces gens, s'apercevant qu'il avait fait un miracle, disaient: «C'est vraiment là le prophète qui doit venir dans le monde.»
15 ਅਤਏਵ ਲੋਕਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮਾਕ੍ਰਮ੍ਯ ਰਾਜਾਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਨਸੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਪਰ੍ੱਵਤਮ੍ ਏਕਾਕੀ ਗਤਵਾਨ੍|
Sachant alors qu'ils allaient l'enlever de force pour le faire roi, Jésus se retiras de nouveau, lui seul, dans la montagne.
16 ਸਾਯੰਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਜਲਧਿਤਟੰ ਵ੍ਰਜਿਤ੍ਵਾ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਨਗਰਦਿਸ਼ਿ ਸਿਨ੍ਧੌ ਵਾਹਯਿਤ੍ਵਾਗਮਨ੍|
Quand vint le soir, ses disciples redescendirent vers la mer;
17 ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਤਿਮਿਰ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੰ ਨਾਗੱਛਤ੍|
ils montèrent dans une barque et entreprirent la traversée dans la direction de Capharnaüm. Il faisait déjà nuit, Jésus ne les avait pas encore rejoints,
18 ਤਦਾ ਪ੍ਰਬਲਪਵਨਵਹਨਾਤ੍ ਸਾਗਰੇ ਮਹਾਤਰਙ੍ਗੋ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਆਰੇਭੇ|
et la mer s'enflait au souffle d'un grand vent.
19 ਤਤਸ੍ਤੇ ਵਾਹਯਿਤ੍ਵਾ ਦ੍ਵਿਤ੍ਰਾਨ੍ ਕ੍ਰੋਸ਼ਾਨ੍ ਗਤਾਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁੰ ਜਲਧੇਰੁਪਰਿ ਪਦ੍ਭ੍ਯਾਂ ਵ੍ਰਜਨ੍ਤੰ ਨੌਕਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗੱਛਨ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤ੍ਰਾਸਯੁਕ੍ਤਾ ਅਭਵਨ੍
Les disciples avaient parcouru environ vingt-cinq ou trente stades, quand ils aperçurent Jésus, marchant sur la mer et s'approchant de la barque. L'épouvante les saisit,
20 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਾਨੁਕ੍ੱਤਵਾਨ੍ ਅਯਮਹੰ ਮਾ ਭੈਸ਼਼੍ਟ|
mais Jésus leur dit: «C'est moi, soyez sans crainte.»
21 ਤਦਾ ਤੇ ਤੰ ਸ੍ਵੈਰੰ ਨਾਵਿ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ ਤਦਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਉੱਦਿਸ਼਼੍ਟਸ੍ਥਾਨੇ ਨੌਰੁਪਾਸ੍ਥਾਤ੍|
Ils voulurent alors le recevoir dans la barque, et tout aussitôt elle se trouva à terre, là où ils allaient.
22 ਯਯਾ ਨਾਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਗੱਛਨ੍ ਤਦਨ੍ਯਾ ਕਾਪਿ ਨੌਕਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ੍ਥਾਨੇ ਨਾਸੀਤ੍ ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕੰ ਨਾਗਮਤ੍ ਕੇਵਲਾਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਗਮਨ੍ ਏਤਤ੍ ਪਾਰਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾ ਜ੍ਞਾਤਵਨ੍ਤਃ|
Le lendemain, les multitudes, restées de l'autre côté de la mer, remarquèrent que Jésus n'était pas entré avec ses disciples dans la seule et unique barque qui fût là, et que ceux-ci étaient partis seuls.
23 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਤਃ ਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯਤ੍ਰ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੁਕੀਰ੍ੱਤ੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਪੂਪਾਨ੍ ਅਭੋਜਯਤ੍ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਸ੍ਯ ਸਮੀਪਸ੍ਥਤਿਵਿਰਿਯਾਯਾ ਅਪਰਾਸ੍ਤਰਣਯ ਆਗਮਨ੍|
D'autres bateaux cependant arrivèrent de Tibériade près de l'endroit où, à la suite de l'action de grâces du Seigneur, tous avaient été nourris.
24 ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਪਿ ਤਤ੍ਰ ਨਾ ਸਨ੍ਤਿ ਲੋਕਾ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਗਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਤਰਣਿਭਿਃ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ ਪੁਰੰ ਗਤਾਃ|
Les multitudes, qui finirent par se convaincre que, de même que ses disciples, Jésus n'était plus là, montèrent dans ces embarcations pour aller le chercher à Capharnaüm.
25 ਤਤਸ੍ਤੇ ਸਰਿਤ੍ਪਤੇਃ ਪਾਰੇ ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਅਤ੍ਰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਕਦਾਗਮਤ੍?
Et l'ayant en effet trouvé sur l'autre rive, elles lui demandèrent: «Rabbi, quand es-tu venu ici?»
26 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਦਰ੍ਸ਼ਨਾੱਧੇਤੋ ਰ੍ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪੂਪਭੋਜਨਾਤ੍ ਤੇਨ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਤ੍ਵਾਞ੍ਚ ਮਾਂ ਗਵੇਸ਼਼ਯਥ|
Jésus leur répondit par ces paroles: «En vérité, en vérité, je vous le dis, vous me cherchez non pas à cause des miracles que vous avez vus, mais à cause des pains dont vous avez été nourris et rassasiés.
27 ਕ੍ਸ਼਼ਯਣੀਯਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਮਾ ਸ਼੍ਰਾਮਿਸ਼਼੍ਟ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਨ੍ਤਾਯੁਰ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਤ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ; ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਾਤ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਪ੍ਰਾਦਾਤ੍| (aiōnios g166)
Travaillez à acquérir, non l'aliment qui périt, mais l'aliment qui subsiste en vie éternelle, et que le Fils de l'homme vous donnera, le Fils de l'homme que le Père, que Dieu a marqué de son sceau.» (aiōnios g166)
28 ਤਦਾ ਤੇ(ਅ)ਪ੍ਰੁʼੱਛਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਮਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ?
«Que devons-nous faire, lui dirent-ils, pour travailler aux oeuvres de Dieu?»
29 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯੰ ਪ੍ਰੈਰਯਤ੍ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਭਿਮਤੰ ਕਰ੍ੰਮ|
Jésus leur répondit par ces paroles: «L'oeuvre de Dieu est d'avoir foi en celui qu'Il a envoyé.»
30 ਤਦਾ ਤੇ ਵ੍ਯਾਹਰਨ੍ ਭਵਤਾ ਕਿੰ ਲਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤੰ ਯੱਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਭਵਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ? ਤ੍ਵਯਾ ਕਿੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕ੍ਰੁʼਤੰ?
Alors ils lui demandèrent: «Quel est le miracle que tu fais afin que nous le voyions et que nous ayons foi en toi? Quelle est l'oeuvre que tu accomplis?
31 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮਾੰਨਾਂ ਭੋਕ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਾਪੁਃ ਯਥਾ ਲਿਪਿਰਾਸ੍ਤੇ| ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਾਣਿ ਤੁ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਣਿ ਪ੍ਰਦਦੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ|
Nos pères ont mangé la manne dans le désert comme cela est écrit: «Il leur donna à manger un pain qui vient du ciel.»
32 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਅਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਤਿਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਾਮਿ ਮੂਸਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨਾਦਾਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਪਿਤਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭ੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯੰ ਪਰਮੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦਦਾਤਿ|
«Le pain qui vient du ciel, leur répondit Jésus, en vérité, en vérité, je vous le dis, Moïse ne vous l'a pas donné; mais c'est mon Père qui vous donne le pain qui vient du ciel, le pain véritable.
33 ਯਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਵਰੁਹ੍ਯ ਜਗਤੇ ਜੀਵਨੰ ਦਦਾਤਿ ਸ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਰੂਪਃ|
Le pain de Dieu est, en effet, celui qui descend du ciel et qui donne la vie au monde.»
34 ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰਾਵੋਚਨ੍ ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਿਦੰ ਨਿਤ੍ਯਮਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਦਾਤੁ|
«Seigneur, lui demandèrent-ils, donne-nous toujours ce pain-là.»
35 ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਅਹਮੇਵ ਜੀਵਨਰੂਪੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਜਨੋ ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗੱਛਤਿ ਸ ਜਾਤੁ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਥਾ ਯੋ ਜਨੋ ਮਾਂ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਤਿ ਸ ਜਾਤੁ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Jésus leur dit alors: «C'est moi qui suis le pain de la vie. Celui qui vient à moi n'aura jamais faim; celui qui croit en moi n'aura jamais soif.
36 ਮਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਪਿ ਯੂਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਥ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹਮ੍ ਇਤ੍ਯਵੋਚੰ|
Mais je vous l'ai dit: Bien que vous m'ayez vu, vous ne croyez pas.»
37 ਪਿਤਾ ਮਹ੍ਯੰ ਯਾਵਤੋ ਲੋਕਾਨਦਦਾਤ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਏਵ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿੱਚ ਮਮ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਯਾਸ੍ਯਤਿ ਤੰ ਕੇਨਾਪਿ ਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਨ ਦੂਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
«A moi viendra tout ce que le Père me donne, et celui qui vient à moi je ne le repousserai point au dehors;
38 ਨਿਜਾਭਿਮਤੰ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਨ ਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੇਰਯਿਤੁਰਭਿਮਤੰ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਆਗਤੋਸ੍ਮਿ|
car je suis descendu du ciel, non pour faire ma volonté, mais la volonté de Celui qui m'a envoyé.
39 ਸ ਯਾਨ੍ ਯਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਮਹ੍ਯਮਦਦਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕਮਪਿ ਨ ਹਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਿਨੇ ਸਰ੍ੱਵਾਨਹਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਾਮਿ ਇਦੰ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤੁਃ ਪਿਤੁਰਭਿਮਤੰ|
Or, la volonté de Celui qui m'a envoyé, c'est que je ne perde rien de ce qu'il m'a donné, mais que je ressuscite tout au dernier jour.
40 ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਨਵਸੁਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਿ ਸ ਸ਼ੇਸ਼਼ਦਿਨੇ ਮਯੋੱਥਾਪਿਤਃ ਸਨ੍ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤਿ ਇਤਿ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਭਿਮਤੰ| (aiōnios g166)
Oui, la volonté de mon Père c'est que quiconque contemple le Fils et croit en lui ait la vie éternelle, et moi-même je le ressusciterai au dernier jour.» (aiōnios g166)
41 ਤਦਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਦ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਵਾਰੋਹਤ੍ ਤਦ੍ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਅਹਮੇਵ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯੈਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ
Cependant les Juifs murmuraient contre cette parole de lui: «C'est moi qui suis le pain descendu du ciel.» —
42 ਯੂਸ਼਼ਫਃ ਪੁਤ੍ਰੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਸ੍ਯ ਮਾਤਾਪਿਤਰੌ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮ ਏਸ਼਼ ਕਿੰ ਸਏਵ ਨ? ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਾਰੋਹਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਥੰ ਵਕ੍ੱਤਿ?
«Est-ce que ce n'est pas là Jésus, le fils de Joseph, disaient-ils, Jésus dont nous connaissons le père et la mère? Comment cet homme peut-il dire: «je suis descendu du ciel?»
43 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮਾ ਵਿਵਦਧ੍ਵੰ
Jésus leur répondit par ces paroles: «Ne murmurez pas entre vous;
44 ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕੇਣ ਪਿਤ੍ਰਾ ਨਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਕੋਪਿ ਜਨੋ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਯਾਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਗਤੰ ਜਨੰ ਚਰਮੇ(ਅ)ਹ੍ਨਿ ਪ੍ਰੋੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ|
nul ne peut venir à moi, sans être attiré par le Père qui m'a envoyé, et c'est moi qui ressusciterai celui-là au dernier jour.
45 ਤੇ ਸਰ੍ੱਵ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਿਤਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਗ੍ਰਨ੍ਥੇਸ਼਼ੁ ਲਿਪਿਰਿੱਥਮਾਸ੍ਤੇ ਅਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਸ ਏਵ ਮਮ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Il est écrit dans les prophètes: «Ils seront tous enseignés de Dieu.» «Quiconque a entendu le Père et a appris, vient à moi.
46 ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਜਾਯਤ ਤੰ ਵਿਨਾ ਕੋਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯੋ ਜਨਕੰ ਨਾਦਰ੍ਸ਼ਤ੍ ਕੇਵਲਃ ਸਏਵ ਤਾਤਮ੍ ਅਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
Non que quelqu'un ait vu le Père, sauf celui qui est de la part de Dieu, lui, il a vu le Père.»
«En vérité, en vérité, je vous le dis, celui qui croit a la vie éternelle. (aiōnios g166)
48 ਅਹਮੇਵ ਤੱਜੀਵਨਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ|
Je suis, moi, le pain de la vie.
49 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਮਹਾਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੇ ਮੰਨਾਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਭੂਕ੍ੱਤਾਪਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾਃ
Vos pères ont mangé la manne dans le désert; puis ils sont morts.
50 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭੁਙ੍ਕ੍ੱਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਨ ਮ੍ਰਿਯਤੇ|
Voici le pain descendant du ciel, afin qu'on en mange et qu'on ne meure points.
51 ਯੱਜੀਵਨਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਸੋਹਮੇਵ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਜਨੋ ਭੁਙ੍ਕ੍ੱਤੇ ਸ ਨਿਤ੍ਯਜੀਵੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਪੁਨਸ਼੍ਚ ਜਗਤੋ ਜੀਵਨਾਰ੍ਥਮਹੰ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਕੀਯਪਿਸ਼ਿਤੰ ਦਾਸ੍ਯਾਮਿ ਤਦੇਵ ਮਯਾ ਵਿਤਰਿਤੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍| (aiōn g165)
Je suis, moi, le pain vivant descendu du ciel. Si quelqu'un mange de ce pain, il vivra éternellement. Et le pain que je donnerai pour la vie du monde, c'est ma chair.» (aiōn g165)
52 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਿਹੂਦੀਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਿਵਦਮਾਨਾ ਵਕ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ ਏਸ਼਼ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੀਯੰ ਪਲਲੰ ਕਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦਾਸ੍ਯਤਿ?
Il y eut alors un débat entre les Juifs; ils disaient: «Comment cet homme peut-il nous donner à manger sa chair?»
53 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਵੋਚਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥਤਰੰ ਵਦਾਮਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯਾਮਿਸ਼਼ੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨ ਭੁਕ੍ੱਤੇ ਤਸ੍ਯ ਰੁਧਿਰੇ ਚ ਨ ਪੀਤੇ ਜੀਵਨੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੋ ਨਾਸ੍ਤਿ|
«En vérité, en vérité, je vous le dis, reprit Jésus, si vous ne mangez la chair du Fils de l'homme, et si vous ne buvez son sang, vous n'avez pas la vie en vous-mêmes.
54 ਯੋ ਮਮਾਮਿਸ਼਼ੰ ਸ੍ਵਾਦਤਿ ਮਮ ਸੁਧਿਰਞ੍ਚ ਪਿਵਤਿ ਸੋਨਨ੍ਤਾਯੁਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਤਃ ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ(ਅ)ਹ੍ਨਿ ਤਮਹਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| (aiōnios g166)
Qui mange ma chair et boit mon sang a la vie éternelle, et je le ressusciterai au dernier jour. (aiōnios g166)
55 ਯਤੋ ਮਦੀਯਮਾਮਿਸ਼਼ੰ ਪਰਮੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਤਥਾ ਮਦੀਯੰ ਸ਼ੋਣਿਤੰ ਪਰਮੰ ਪੇਯੰ|
Car ma chair est une vraie nourriture, et mon sang est un vrai breuvage.
56 ਯੋ ਜਨੋ ਮਦੀਯੰ ਪਲਲੰ ਸ੍ਵਾਦਤਿ ਮਦੀਯੰ ਰੁਧਿਰਞ੍ਚ ਪਿਵਤਿ ਸ ਮਯਿ ਵਸਤਿ ਤਸ੍ਮਿੰਨਹਞ੍ਚ ਵਸਾਮਿ|
Celui qui mange ma chair et boit mon sang demeure en moi et moi en lui.
57 ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਯਿਤ੍ਰਾ ਜੀਵਤਾ ਤਾਤੇਨ ਯਥਾਹੰ ਜੀਵਾਮਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਮੱਤਿ ਸੋਪਿ ਮਯਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
De même que Celui qui est vivant, le Père, m'a envoyé et que, moi, je vis par le Père, de même aussi celui qui me mange vivra par moi.
58 ਯਦ੍ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦਾਗੱਛਤ੍ ਤਦਿਦੰ ਯਨ੍ਮਾੰਨਾਂ ਸ੍ਵਾਦਿਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਤਰੋ(ਅ)ਮ੍ਰਿਯਨ੍ਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਮ੍ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਨ ਭਵਤਿ ਇਦੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਯੋ ਭਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਸ ਨਿਤ੍ਯੰ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| (aiōn g165)
Tel est le pain descendu du ciel. Il n'en est pas de lui comme de la manne dont se nourrirent vos pères, lesquels sont morts ensuite. Celui qui mange ce pain-ci vivra éternellement.» (aiōn g165)
59 ਯਦਾ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ ਪੁਰ੍ੱਯਾਂ ਭਜਨਗੇਹੇ ਉਪਾਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਦਾ ਕਥਾ ਏਤਾ ਅਕਥਯਤ੍|
Telles furent les paroles de Jésus enseignant dans la synagogue à Capharnaüm.
60 ਤਦੇੱਥੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਅਨੇਕੇ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍ ਇਦੰ ਗਾਢੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਾਕ੍ਯਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਕਃ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਰੁਯਾਤ੍?
Après les avoir entendues, plusieurs de ses disciples dirent: «C'est dur à accepter ce qu'il dit là! Qui peut écouter ces paroles?»
61 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਮ੍ ਇੱਥੰ ਵਿਵਾਦੰ ਸ੍ਵਚਿੱਤੇ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਇਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਘ੍ਨੰ ਜਨਯਤਿ?
Sachant en lui-même les murmures de ses disciples à ce sujet, Jésus leur dit: «Cela vous scandalise!
62 ਯਦਿ ਮਨੁਜਸੁਤੰ ਪੂਰ੍ੱਵਵਾਸਸ੍ਥਾਨਮ੍ ਊਰ੍ਦ੍ੱਵੰ ਗੱਛਨ੍ਤੰ ਪਸ਼੍ਯਥ ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
Et si vous voyiez le Fils de l'homme montant là où il était auparavant!
63 ਆਤ੍ਮੈਵ ਜੀਵਨਦਾਯਕਃ ਵਪੁ ਰ੍ਨਿਸ਼਼੍ਫਲੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਭ੍ਯਮਹੰ ਯਾਨਿ ਵਚਾਂਸਿ ਕਥਯਾਮਿ ਤਾਨ੍ਯਾਤ੍ਮਾ ਜੀਵਨਞ੍ਚ|
C'est l'Esprit qui vivifie; la chair ne sert de rien. Les paroles que je vous ai dites sont esprit et sont vie.
64 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਕੇਚਨ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਸਨ੍ਤਿ ਕੇ ਕੇ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨ੍ਤਿ ਕੋ ਵਾ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਨ੍ ਯੀਸ਼ੁਰਾਪ੍ਰਥਮਾਦ੍ ਵੇੱਤਿ|
Mais il en est parmi vous quelques-uns qui, ne croient pas!» (Dès le commencement, en effet, Jésus savait quels étaient ceux qui ne croyaient point, et quel était l'homme qui le livrerait.)
65 ਅਪਰਮਪਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਦ੍ ਅਕਥਯੰ ਪਿਤੁਃ ਸਕਾਸ਼ਾਤ੍ ਸ਼ਕ੍ੱਤਿਮਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਕੋਪਿ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਨ੍ਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
«Voilà pourquoi, ajoutait-il, je vous ai dit que nul ne peut venir à moi, à moins que cela ne lui soit donné par le Père.»
66 ਤਤ੍ਕਾਲੇ(ਅ)ਨੇਕੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਵ੍ਯਾਘੁਟ੍ਯ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਗੱਛਨ੍|
Ce fut alors qu'un grand nombre de ses disciples se retirèrent; ils ne furent plus de sa suite; ils ne marchaient plus avec lui.
67 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਉਕ੍ੱਤਵਾਨ੍ ਯੂਯਮਪਿ ਕਿੰ ਯਾਸ੍ਯਥ?
«Et vous, voulez-vous aussi vous en aller?» dit Jésus aux douze.
Simon Pierre lui répondit: «Seigneur, à qui irions-nous? tu as des paroles de vie éternelle, (aiōnios g166)
69 ਅਨਨ੍ਤਜੀਵਨਦਾਯਿਨ੍ਯੋ ਯਾਃ ਕਥਾਸ੍ਤਾਸ੍ਤਵੈਵ| ਭਵਾਨ੍ ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ੱਤਪੁਤ੍ਰ ਇਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਜਾਨੀਮਃ|
et nous, nous avons cru et nous avons reconnu que tu es le Saint de Dieu.»
70 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਕਿਮਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਜਨਾਨ੍ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਨ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦੇਕੋ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰੀ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
Jésus reprit: «N'est-ce pas moi qui vous ai choisis tous les douze? eh bien, l'un de vous est un démon!»
71 ਇਮਾਂ ਕਥੰ ਸ ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਈਸ਼਼੍ਕਰੀਯੋਤੀਯੰ ਯਿਹੂਦਾਮ੍ ਉੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਤੋ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤਃ ਸ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Il parlait de Judas, fils de Simon, l'Iskariôte. C'était lui, en effet, qui devait le livrer, lui, l'un des douze.
