ਯੋਹਨਃ 4
1 ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਯੰ ਨਾਮੱਜਯਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਮੱਜਯਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਹਨੋ(ਅ)ਧਿਕਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸ ਕਰੋਤਿ ਮੱਜਯਤਿ ਚ,
Als nun der Herr erkannte, daß die Pharisäer gehört hatten, daß Jesus mehr Jünger mache und taufe als Johannes
2 ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਇਤਿ ਪ੍ਰਭੁਰਵਗਤ੍ਯ
[wiewohl Jesus selbst nicht taufte, sondern seine Jünger],
3 ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੰ ਵਿਹਾਯ ਪੁਨ ਰ੍ਗਾਲੀਲਮ੍ ਆਗਤ੍|
verließ er Judäa und zog wieder nach Galiläa.
4 ਤਤਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਮਦ੍ਯੇਨ ਤੇਨ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯੇ ਸਤਿ
Er mußte aber durch Samaria ziehen.
5 ਯਾਕੂਬ੍ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰਾਯ ਯੂਸ਼਼ਫੇ ਯਾਂ ਭੂਮਿਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍ ਤਤ੍ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਯਿ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸੁਖਾਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸ੍ਯ ਨਗਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਾਵੁਪਾਸ੍ਥਾਤ੍|
Er kommt nun in eine Stadt Samarias, genannt Sichar, nahe bei dem Felde, welches Jakob seinem Sohne Joseph gab.
6 ਤਤ੍ਰ ਯਾਕੂਬਃ ਪ੍ਰਹਿਰਾਸੀਤ੍; ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮਵੇਲਾਯਾਂ ਜਾਤਾਯਾਂ ਸ ਮਾਰ੍ਗੇ ਸ਼੍ਰਮਾਪੰਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹੇਃ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਉਪਾਵਿਸ਼ਤ੍|
Es war aber daselbst eine Quelle Jakobs. Jesus nun, ermüdet von der Reise, setzte sich also an die Quelle nieder. Es war um die sechste Stunde.
7 ਏਤਰ੍ਹਿ ਕਾਚਿਤ੍ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਤੋਯੋੱਤੋਲਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਤਤ੍ਰਾਗਮਤ੍
Da kommt ein Weib aus Samaria, Wasser zu schöpfen. Jesus spricht zu ihr: Gib mir zu trinken.
8 ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਨਗਰਮ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
[Denn seine Jünger waren weggegangen in die Stadt, um Speise zu kaufen.]
9 ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾਂ ਤਾਂ ਯੋਸ਼਼ਿਤਮ੍ ਵ੍ਯਾਹਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਮਹ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁੰ ਦੇਹਿ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯੈਃ ਸਾਕੰ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾ ਨ ਵ੍ਯਵਾਹਰਨ੍ ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਸਾਕਥਯਤ੍ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਦਹੰ ਤ੍ਵੰ ਯਿਹੂਦੀਯੋਸਿ ਕਥੰ ਮੱਤਃ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁਮ੍ ਇੱਛਸਿ?
Das samaritische Weib spricht nun zu ihm: Wie bittest du, der du ein Jude bist, von mir zu trinken, die ich ein samaritisches Weib bin? [Denn die Juden verkehren nicht mit den Samaritern.]
10 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯੱਦਾਨੰ ਤਤ੍ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁੰ ਮਹ੍ਯੰ ਦੇਹਿ ਯ ਇੱਥੰ ਤ੍ਵਾਂ ਯਾਚਤੇ ਸ ਵਾ ਕ ਇਤਿ ਚੇਦਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥਾਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਮਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯਥਾਃ ਸ ਚ ਤੁਭ੍ਯਮਮ੍ਰੁʼਤੰ ਤੋਯਮਦਾਸ੍ਯਤ੍|
Jesus antwortete und sprach zu ihr: Wenn du die Gabe Gottes kenntest, und wer es ist, der zu dir spricht: Gib mir zu trinken, so würdest du ihn gebeten haben, und er hätte dir lebendiges Wasser gegeben.
11 ਤਦਾ ਸਾ ਸੀਮਨ੍ਤਿਨੀ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਤਿ, ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਪ੍ਰਹਿਰ੍ਗਮ੍ਭੀਰੋ ਭਵਤੋ ਨੀਰੋੱਤੋਲਨਪਾਤ੍ਰੰ ਨਾਸ੍ਤੀ ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਦਮ੍ਰੁʼਤੰ ਕੀਲਾਲੰ ਕੁਤਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਸਿ?
Das Weib spricht zu ihm: Herr, du hast kein Schöpfgefäß, und der Brunnen ist tief; woher hast du denn das lebendige Wasser?
12 ਯੋਸ੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਇਮਮਨ੍ਧੂੰ ਦਦੌ, ਯਸ੍ਯ ਚ ਪਰਿਜਨਾ ਗੋਮੇਸ਼਼ਾਦਯਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹੇਃ ਪਾਨੀਯੰ ਪਪੁਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਯੋਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਸ੍ਮਾਦਪਿ ਭਵਾਨ੍ ਮਹਾਨ੍ ਕਿੰ?
Du bist doch nicht größer als unser Vater Jakob, der uns den Brunnen gab, und er selbst trank aus demselben und seine Söhne und sein Vieh?
13 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਇਦੰ ਪਾਨੀਯੰ ਸਃ ਪਿਵਤਿ ਸ ਪੁਨਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ,
Jesus antwortete und sprach zu ihr: Jeden, der von diesem Wasser trinkt, wird wiederum dürsten;
15 ਤਦਾ ਸਾ ਵਨਿਤਾਕਥਯਤ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਪੁਨਃ ਪੀਪਾਸਾ ਯਥਾ ਨ ਜਾਯਤੇ ਤੋਯੋੱਤੋਲਨਾਯ ਯਥਾਤ੍ਰਾਗਮਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਚ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਹ੍ਯੰ ਤੱਤੋਯੰ ਦੇਹੀ|
Das Weib spricht zu ihm: Herr, gib mir dieses Wasser, damit mich nicht dürste und ich nicht hierher komme, um zu schöpfen.
16 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੂਰਵਦਦ੍ਯਾਹਿ ਤਵ ਪਤਿਮਾਹੂਯ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਤ੍ਰਾਗੱਛ|
Jesus spricht zu ihr: Gehe hin, rufe deinen Mann und komm hierher.
17 ਸਾ ਵਾਮਾਵਦਤ੍ ਮਮ ਪਤਿਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ| ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਮਮ ਪਤਿਰ੍ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਭਦ੍ਰਮਵੋਚਃ|
Das Weib antwortete und sprach: Ich habe keinen Mann. Jesus spricht zu ihr: Du hast recht gesagt: Ich habe keinen Mann;
18 ਯਤਸ੍ਤਵ ਪਞ੍ਚ ਪਤਯੋਭਵਨ੍ ਅਧੁਨਾ ਤੁ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਤਵ ਭਰ੍ੱਤਾ ਨ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਸਤ੍ਯਮਵਾਦਿਃ|
denn fünf Männer hast du gehabt, und der, den du jetzt hast, ist nicht dein Mann; hierin [W. dies] hast du wahr geredet.
19 ਤਦਾ ਸਾ ਮਹਿਲਾ ਗਦਿਤਵਤਿ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਭਵਾਨ੍ ਏਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ ਬੁੱਧੰ ਮਯਾ|
Das Weib spricht zu ihm: Herr, ich sehe, daß du ein Prophet bist.
20 ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਿਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ਿਲੋੱਚਯੇ(ਅ)ਭਜਨ੍ਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਵਦ੍ਭਿਰੁਚ੍ਯਤੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਭਜਨਯੋਗ੍ਯੰ ਸ੍ਥਾਨਮਾਸ੍ਤੇ|
Unsere Väter haben auf diesem Berge angebetet, und ihr saget, daß in Jerusalem der Ort sei, wo man anbeten müsse.
21 ਯੀਸ਼ੁਰਵੋਚਤ੍ ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਹਿ ਯਦਾ ਯੂਯੰ ਕੇਵਲਸ਼ੈਲੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਪਿਤੁਰ੍ਭਜਨੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਕਾਲ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਯਾਤਿ|
Jesus spricht zu ihr: Weib, glaube mir, es kommt die [O. eine] Stunde, da ihr weder auf diesem Berge, noch in Jerusalem den Vater anbeten werdet.
22 ਯੂਯੰ ਯੰ ਭਜਧ੍ਵੇ ਤੰ ਨ ਜਾਨੀਥ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਯੰ ਭਜਾਮਹੇ ਤੰ ਜਾਨੀਮਹੇ, ਯਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਜਾਯਤੇ|
Ihr betet an und wisset nicht, was; [O. was ihr nicht kennet] wir beten an und wissen, was, [O. was wir kennen] denn das Heil ist aus den Juden.
23 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਸਤ੍ਯਭਕ੍ਤਾ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸਤ੍ਯਰੂਪੇਣ ਚ ਪਿਤੁਰ੍ਭਜਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਸਮਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਯਾਤਿ, ਵਰਮ੍ ਇਦਾਨੀਮਪਿ ਵਿਦ੍ਯਤੇ; ਯਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਤ੍ਕਾਨ੍ ਪਿਤਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|
Es kommt aber die [O. eine] Stunde und ist jetzt, da die wahrhaftigen Anbeter den Vater in Geist und Wahrheit anbeten werden; denn auch der Vater sucht solche als seine Anbeter.
24 ਈਸ਼੍ਵਰ ਆਤ੍ਮਾ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਯੇ ਭਕ੍ਤਾਸ੍ਤੈਃ ਸ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸਤ੍ਯਰੂਪੇਣ ਚ ਭਜਨੀਯਃ|
Gott ist ein Geist, und die ihn anbeten, müssen in Geist und Wahrheit anbeten.
25 ਤਦਾ ਸਾ ਮਹਿਲਾਵਾਦੀਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਜਾਨਾਮਿ ਸ ਚ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Das Weib spricht zu ihm: Ich weiß, daß der Messias kommt, welcher Christus genannt wird; wenn jener kommt, wird er uns alles verkündigen.
26 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਨੰ ਕਰੋਮਿ ਯੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਹਮੇਵ ਸ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ|
Jesus spricht zu ihr: Ich bins, der mit dir redet.
27 ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਥਾ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕਥੋਪਕਥਨੇ ਮਹਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਮਨ੍ਯਨ੍ਤ ਤਥਾਪਿ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਿੱਛਤਿ? ਯਦ੍ਵਾ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਏਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ? ਇਤਿ ਕੋਪਿ ਨਾਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍|
Und über diesem kamen seine Jünger und verwunderten sich, daß er mit einem Weibe redete. Dennoch sagte niemand: Was suchst du? oder: Was redest du mit ihr?
28 ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਾ ਨਾਰੀ ਕਲਸ਼ੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਨਗਰਮਧ੍ਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋਕਥਾਯਦ੍
Das Weib nun ließ ihren Wasserkrug stehen und ging weg in die Stadt und sagt zu den Leuten:
29 ਅਹੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰਵੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਮਹ੍ਯਮਕਥਯਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਨਵਮੇਕਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯਤ ਰੁ ਕਿਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਨ ਭਵਤਿ?
Kommet, sehet einen Menschen, der mir alles gesagt hat, was irgend ich getan habe; dieser ist doch nicht etwa der Christus?
30 ਤਤਸ੍ਤੇ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤਾਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਯਨ੍|
Sie gingen zu der Stadt hinaus und kamen zu ihm.
31 ਏਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸਾਧਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਵ੍ਯਾਹਾਰ੍ਸ਼਼ੁਃ ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭੂਕ੍ਤਾਂ|
In der Zwischenzeit aber baten ihn die Jünger und sprachen: Rabbi, iß.
32 ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯੰਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮਮਾਸ੍ਤੇ|
Er aber sprach zu ihnen: Ich habe eine Speise zu essen, die ihr nicht kennet.
33 ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਰਮ੍ਭਨ੍ਤ, ਕਿਮਸ੍ਮੈ ਕੋਪਿ ਕਿਮਪਿ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਨੀਯ ਦੱਤਵਾਨ੍?
Da sprachen die Jünger zueinander: Hat ihm wohl jemand zu essen gebracht?
34 ਯੀਸ਼ੁਰਵੋਚਤ੍ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਭਿਮਤਾਨੁਰੂਪਕਰਣੰ ਤਸ੍ਯੈਵ ਕਰ੍ੰਮਸਿੱਧਿਕਾਰਣਞ੍ਚ ਮਮ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ|
Jesus spricht zu ihnen: Meine Speise ist, daß ich den Willen dessen tue, der mich gesandt hat, und sein Werk vollbringe. [O. vollende]
35 ਮਾਸਚਤੁਸ਼਼੍ਟਯੇ ਜਾਤੇ ਸ਼ਸ੍ਯਕਰ੍ੱਤਨਸਮਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਨੋਦ੍ਯਤੇ? ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ਼ਿਰ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਇਦਾਨੀਂ ਕਰ੍ੱਤਨਯੋਗ੍ਯਾਨਿ ਸ਼ੁਕ੍ਲਵਰ੍ਣਾਨ੍ਯਭਵਨ੍|
Saget ihr nicht: Es sind noch vier Monate, und die Ernte kommt? Siehe, ich sage euch: Hebet eure Augen auf und schauet die Felder an, denn sie sind schon weiß zur Ernte.
36 ਯਸ਼੍ਛਿਨੱਤਿ ਸ ਵੇਤਨੰ ਲਭਤੇ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਃਸ੍ਵਰੂਪੰ ਸ਼ਸ੍ਯੰ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਚ, ਤੇਨੈਵ ਵਪ੍ਤਾ ਛੇੱਤਾ ਚ ਯੁਗਪਦ੍ ਆਨਨ੍ਦਤਃ| (aiōnios g166)
Der da erntet, empfängt Lohn [O. sie sind weiß zur Ernte. Schon empfängt, der da erntet, Lohn] und sammelt Frucht zum ewigen Leben, auf daß beide, der da sät und der da erntet, zugleich sich freuen. (aiōnios g166)
37 ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਵਪਤ੍ਯੇਕਸ਼੍ਛਿਨਤ੍ਯਨ੍ਯ ਇਤਿ ਵਚਨੰ ਸਿੱਧ੍ਯਤਿ|
Denn hierin ist der Spruch wahr: Ein anderer ist es, der da sät, und ein anderer, der da erntet.
38 ਯਤ੍ਰ ਯੂਯੰ ਨ ਪਰ੍ੱਯਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸ਼ਸ੍ਯੰ ਛੇੱਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੈਰਯਮ੍ ਅਨ੍ਯੇ ਜਨਾਃਪਰ੍ੱਯਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਨ੍ ਯੂਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਰਗਸ੍ਯ ਫਲਮ੍ ਅਲਭਧ੍ਵਮ੍|
Ich habe euch gesandt, zu ernten, woran ihr nicht gearbeitet habt; andere haben gearbeitet, und ihr seid in ihre Arbeit eingetreten.
39 ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਸ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਵਨਿਤਾਯਾ ਇਦੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨੋ ਬਹਵਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਲੋਕਾ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|
Aus jener Stadt aber glaubten viele von den Samaritern an ihn um des Wortes des Weibes willen, welches bezeugte: Er hat mir alles gesagt, was irgend ich getan habe.
40 ਤਥਾ ਚ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਕਤਿਚਿਦ੍ ਦਿਨਾਨਿ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਾਨ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਦਿਨਦ੍ਵਯੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਨ੍ਯਵਸ਼਼੍ਟਤ੍
Als nun die Samariter zu ihm kamen, baten sie ihn, bei ihnen zu bleiben; und er blieb daselbst zwei Tage.
41 ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ੇਨ ਬਹਵੋ(ਅ)ਪਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ
Und noch viele mehr glaubten um seines Wortes willen;
42 ਤਾਂ ਯੋਸ਼਼ਾਮਵਦਨ੍ ਕੇਵਲੰ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਪ੍ਰਤੀਮ ਇਤਿ ਨ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਜਗਤੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਾਤੇਤਿ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵਯੰ ਸ੍ਵਯਮੇਵਾਜ੍ਞਾਸਮਹਿ|
und sie sagten zu dem Weibe: Wir glauben nicht mehr um deines Redens willen, denn wir selbst haben gehört und wissen, daß dieser wahrhaftig der Heiland der Welt ist.
43 ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤੁਃ ਸਤ੍ਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਤ੍ਵਾਕਥਯਤ੍
Nach den zwei Tagen aber zog er von dannen aus und ging hin nach Galiläa;
44 ਤਥਾਪਿ ਦਿਵਸਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਗਾਲੀਲੰ ਗਤਵਾਨ੍|
denn Jesus selbst bezeugte, daß ein Prophet in dem eigenen Vaterlande [O. in der eigenen Vaterstadt; wie anderswo] keine Ehre hat.
45 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੇ ਗਾਲੀਲੀ ਲਿਯਲੋਕਾ ਉਤ੍ਸਵੇ ਗਤਾ ਉਤ੍ਸਵਸਮਯੇ ਯਿਰੂਸ਼ਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕ੍ਰਿਯਾ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਤੇ ਗਾਲੀਲਮ੍ ਆਗਤੰ ਤਮ੍ ਆਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍|
Als er nun nach Galiläa kam, nahmen die Galiläer ihn auf, da sie alles gesehen, was er in Jerusalem auf dem Feste getan hatte; denn auch sie kamen zu dem Fest.
46 ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾੰਨਾਨਗਰੇ ਜਲੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਮ੍ ਆਕਰੋਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪੁਨਰਗਾਤ੍| ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਸਮਯੇ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਰਾਜਸਭਾਸ੍ਤਾਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮਪੁਰੀ ਰੋਗਗ੍ਰਸ੍ਤ ਆਸੀਤ੍|
Er kam nun wiederum nach Kana in Galiläa, wo er das Wasser zu Wein gemacht hatte. Und es war ein gewisser königlicher Beamter, dessen Sohn krank war, in Kapernaum.
47 ਸ ਯੇਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਾਲੀਲਾਗਮਨਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਕਾਲ ਆਸੰਨਃ ਭਵਾਨ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕਰੋਤੁ|
Als dieser gehört hatte, daß Jesus aus Judäa nach Galiläa gekommen sei, ging er zu ihm hin und bat ihn, daß er herabkomme und seinen Sohn heile; denn er lag im Sterben.
48 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਚਿਤ੍ਰੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਚ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਯੂਯੰ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਸ਼਼੍ਯਥ|
Jesus sprach nun zu ihm: Wenn ihr nicht Zeichen und Wunder sehet, so werdet ihr nicht glauben.
49 ਤਤਃ ਸ ਸਭਾਸਦਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੇ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤੇ ਭਵਾਨਾਗੱਛਤੁ|
Der königliche Beamte spricht zu ihm: Herr, komm herab, ehe mein Kind stirbt!
50 ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਵਦਦ੍ ਗੱਛ ਤਵ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍ ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਨੋਕ੍ਤਵਾਕ੍ਯੇ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਗਤਵਾਨ੍|
Jesus spricht zu ihm: Gehe hin, dein Sohn lebt. Und der Mensch glaubte dem Worte, das Jesus zu ihm sagte, und ging hin.
51 ਗਮਨਕਾਲੇ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਦਾਸਾਸ੍ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਵਦਨ੍ ਭਵਤਃ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍|
Aber schon während er hinabging, begegneten ihm seine Knechte und berichteten, daß sein Knabe lebe.
52 ਤਤਃ ਕੰ ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਰੋਗਪ੍ਰਤੀਕਾਰਾਰਮ੍ਭੋ ਜਾਤਾ ਇਤਿ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਤੈਰੁਕ੍ਤੰ ਹ੍ਯਃ ਸਾਰ੍ੱਧਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਧਿਕਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਵਰਤ੍ਯਾਗੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
Er erforschte nun von ihnen die Stunde, in welcher es besser mit ihm geworden sei; und sie sagten zu ihm: Gestern zur siebten Stunde verließ ihn das Fieber.
53 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਵ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍ ਪਿਤਾ ਤਦ੍ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਸਪਰਿਵਾਰੋ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸੀਤ੍|
Da erkannte der Vater, daß es in jener Stunde war, in welcher Jesus zu ihm sagte: Dein Sohn lebt. Und er glaubte, er und sein ganzes Haus.
54 ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਗਾਲੀਲਿ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਦ੍ ਦ੍ਵਿਤੀਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਕਰੋਤ੍|
Dies tat Jesus wiederum als zweites Zeichen, als er aus Judäa nach Galiläa gekommen war.
