ਯਾਕੂਬਃ 5
1 ਹੇ ਧਨਵਨ੍ਤਃ, ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਕ੍ਲੇਸ਼ਹੇਤੋਃ ਕ੍ਰਨ੍ਦ੍ਯਤਾਂ ਵਿਲਪ੍ਯਤਾਞ੍ਚ|
Wohlan nun, ihr Reichen, weinet und heulet über euer Elend, das über euch kommen wird!
2 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਰਵਿਣੰ ਜੀਰ੍ਣੰ ਕੀਟਭੁਕ੍ਤਾਃ ਸੁਚੇਲਕਾਃ|
Euer Reichtum ist verfault, eure Kleider sind mottenfräßig geworden.
3 ਕਨਕੰ ਰਜਤਞ੍ਚਾਪਿ ਵਿਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਤ੍ਕਲਙ੍ਕਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਮਾਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਹੁਤਾਸ਼ਵੱਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਸ਼ਿਤੰ ਖਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇੱਥਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਘਸ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤੰ ਧਨੰ|
Euer Gold und Silber ist verrostet, und sein Rost wird euch zum Zeugnis sein und wird euer Fleisch fressen wie ein Feuer. Ihr habt euch Schätze gesammelt in den letzten Tagen.
4 ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਛਿੰਨਾਨਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਛਿੰਨੰ ਤਦ੍ ਉੱਚੈ ਰ੍ਧ੍ਵਨਿੰ ਕਰੋਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਸ੍ਯੱਛੇਦਕਾਨਾਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਰਾਵਃ ਸੇਨਾਪਤੇਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣਕੁਹਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
Siehe, der Arbeiter Lohn, die euer Land eingeerntet haben, der von euch abgebrochen ist, der schreit, und das Rufen der Ernter ist gekommen vor die Ohren des HERRN Zebaoth.
5 ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਸੁਖਭੋਗੰ ਕਾਮੁਕਤਾਞ੍ਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਮਹਾਭੋਜਸ੍ਯ ਦਿਨ ਇਵ ਨਿਜਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਪਰਿਤਰ੍ਪਿਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|
Ihr habt wohlgelebt auf Erden und eure Wollust gehabt und eure Herzen geweidet am Schlachttag.
6 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾ ਹਤ੍ਯਾ ਚਾਕਾਰਿ ਤਥਾਪਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਪ੍ਰਤਿਰੁੱਧਵਾਨ੍|
Ihr habt verurteilt den Gerechten und getötet, und er hat euch nicht widerstanden.
7 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬਧ੍ਵੰ| ਪਸ਼੍ਯਤ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਿਵਲੋ ਭੂਮੇ ਰ੍ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਫਲੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਞ੍ਚ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਜਲੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਆਲਮ੍ਬਤੇ|
So seid nun geduldig, liebe Brüder, bis auf die Zukunft des HERRN. Siehe, ein Ackermann wartet auf die köstliche Frucht der Erde und ist geduldig darüber, bis er empfange den Frühregen und den Spätregen.
8 ਯੂਯਮਪਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰੁਪਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤਿਨ੍ਯਭਵਤ੍|
Seid ihr auch geduldig und stärket eure Herzen; denn die Zukunft des HERRN ist nahe.
9 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਗ੍ਲਾਯਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਦ੍ਵਾਰਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Seufzet nicht widereinander, liebe Brüder, auf daß ihr nicht verdammt werdet. Siehe, der Richter ist vor der Tür.
10 ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਦੁਃਖਸਹਨਸ੍ਯ ਧੈਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਜਾਨੀਤ|
Nehmet, meine lieben Brüder, zum Exempel des Leidens und der Geduld die Propheten, die geredet haben in dem Namen des HERRN.
11 ਪਸ਼੍ਯਤ ਧੈਰ੍ੱਯਸ਼ੀਲਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਨ੍ਯਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ| ਆਯੂਬੋ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਿਣਾਮਸ਼੍ਚਾਦਰ੍ਸ਼ਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਬਹੁਕ੍ਰੁʼਪਃ ਸਕਰੁਣਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ|
Siehe, wir preisen selig, die erduldet haben. Die Geduld Hiobs habt ihr gehört, und das Ende des HERRN habt ihr gesehen; denn der HERR ist barmherzig und ein Erbarmer.
12 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਇਦੰ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਯ ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਾਨ੍ਯਵਸ੍ਤੁਨੋ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਪਥੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਥਾ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥੈਵ ਤੰਨਹਿ ਚੇਤਿਵਾਕ੍ਯੰ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਭਵਤੁ|
Vor allen Dingen aber, meine Brüder, schwöret nicht, weder bei dem Himmel noch bei der Erde noch mit einem andern Eid. Es sei aber euer Wort: Ja, das Ja ist; und: Nein, das Nein ist, auf daß ihr nicht unter das Gericht fallet.
13 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੁਃਖੀ ਭਵਤਿ? ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ| ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਨਨ੍ਦਿਤੋ ਭਵਤਿ? ਸ ਗੀਤੰ ਗਾਯਤੁ|
Leidet jemand unter euch, der bete; ist jemand gutes Muts, der singe Psalmen.
14 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੀਡਿਤੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ? ਸ ਸਮਿਤੇਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁ ਤੇ ਚ ਪਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਤੰ ਤੈਲੇਨਾਭਿਸ਼਼ਿਚ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੁ|
ist jemand krank, der rufe zu sich die Ältesten von der Gemeinde, daß sie über ihm beten und salben ihn mit Öl in dem Namen des HERRN.
15 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਾਤਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾ ਸ ਰੋਗੀ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਪ੍ਰਭੁਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਪਾਪੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Und das Gebet des Glaubens wird dem Kranken helfen, und der HERR wird ihn aufrichten; und so er hat Sünden getan, werden sie ihm vergeben sein.
16 ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੈਕਜਨੋ (ਅ)ਨ੍ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਸਯਤ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਬਹੁਸ਼ਕ੍ਤਿਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ|
Bekenne einer dem andern seine Sünden und betet füreinander, daß ihr gesund werdet. Des Gerechten Gebet vermag viel, wenn es ernstlich ist.
17 ਯ ਏਲਿਯੋ ਵਯਮਿਵ ਸੁਖਦੁਃਖਭੋਗੀ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾਨਾਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਯਾਚਿਤਵਾਨ੍ ਤੇਨ ਦੇਸ਼ੇ ਸਾਰ੍ੱਧਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦ੍ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ|
Elia war ein Mensch gleich wie wir; und er betete ein Gebet, daß es nicht regnen sollte, und es regnete nicht auf Erden drei Jahre und sechs Monate.
18 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇਨ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਾਯਾਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਤੋਯਾਨ੍ਯਵਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਚ ਸ੍ਵਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਰੋਹਯਤ੍|
Und er betete abermals, und der Himmel gab den Regen, und die Erde brachte ihre Frucht.
19 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ
Liebe Brüder, so jemand unter euch irren würde von der Wahrheit, und jemand bekehrte ihn,
20 ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਪਾਪਿਨੰ ਵਿਪਥਭ੍ਰਮਣਾਤ੍ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਬਹੁਪਾਪਾਨ੍ਯਾਵਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚੇਤਿ ਜਾਨਾਤੁ|
der soll wissen, daß, wer den Sünder bekehrt hat von dem Irrtum seines Weges, der hat einer Seele vom Tode geholfen und wird bedecken die Menge der Sünden.
