ਇਬ੍ਰਿਣਃ 12
1 ਅਤੋ ਹੇਤੋਰੇਤਾਵਤ੍ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਮੇਘੈ ਰ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਵਯਮਪਿ ਸਰ੍ੱਵਭਾਰਮ੍ ਆਸ਼ੁਬਾਧਕੰ ਪਾਪਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਗਮਨਾਯ ਨਿਰੂਪਿਤੇ ਮਾਰ੍ਗੇ ਧੈਰ੍ੱਯੇਣ ਧਾਵਾਮ|
Therefore let us also, being surrounded by so great a cloud of witnesses, lay aside every weight, and the sin which doth easily beset us, and let us run with perseverance the race that is set before us;
2 ਯਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯਾਗ੍ਰੇਸਰਃ ਸਿੱਧਿਕਰ੍ੱਤਾ ਚਾਸ੍ਤਿ ਤੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੈ ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਪਮਾਨੰ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ਸ੍ਯ ਯਾਤਨਾਂ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਸਿੰਹਾਸਨਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਂਸ਼੍ਚ|
looking to the author and perfecter of the faith, Jesus, who for the joy that was set before him endured the cross, despising the shame, and hath sat down at the right hand of the throne of God.
3 ਯਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸ੍ਵਵਿਰੁੱਧਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੰ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਤਮ੍ ਆਲੋਚਯਤ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਮਨਃਸੁ ਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਾਃ ਕ੍ਲਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
For consider him that endured such contradiction by sinners against him, lest ye faint in your souls, and become weary.
4 ਯੂਯੰ ਪਾਪੇਨ ਸਹ ਯੁਧ੍ਯਨ੍ਤੋ(ਅ)ਦ੍ਯਾਪਿ ਸ਼ੋਣਿਤਵ੍ਯਯਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤਿਰੋਧੰ ਨਾਕੁਰੁਤ|
Not yet have ye resisted unto blood, in your contest against sin;
5 ਤਥਾ ਚ ਪੁਤ੍ਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯ ਉਪਦੇਸ਼ ਉਕ੍ਤਸ੍ਤੰ ਕਿੰ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ? "ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਹੇ ਮਤ੍ਪੁਤ੍ਰ ਨ ਤੁੱਛਯ| ਤੇਨ ਸੰਭਰ੍ਤ੍ਸਿਤਸ਼੍ਚਾਪਿ ਨੈਵ ਕ੍ਲਾਮ੍ਯ ਕਦਾਚਨ|
and ye have forgotten the exhortation, which reasoneth with you as with sons: “My son, despise not the chastening of the Lord, nor faint when reproved by him;
6 ਪਰੇਸ਼ਃ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਦਦਾਤਿ ਯਤ੍| ਯਨ੍ਤੁ ਪੁਤ੍ਰੰ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਤਮੇਵ ਪ੍ਰਹਰਤ੍ਯਪਿ| "
for whom the Lord loveth, he chasteneth; and scourgeth every son whom he receiveth.”
7 ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਸਹਧ੍ਵੰ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਃ ਪੁਤ੍ਰੈਰਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਹਰਤਿ ਯਤਃ ਪਿਤਾ ਯਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਨ ਦਦਾਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਃ?
It is for chastening that ye endure; God dealeth with you as with sons; for what son is he, whom the father chasteneth not?
8 ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਸ੍ਯਾਃ ਸ਼ਾਸ੍ਤੇਰੰਸ਼ਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਸਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਜਾ ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਰਜਾ ਆਧ੍ਵੇ|
But if ye are without chastening, of which all have been made partakers, then are ye bastards and not sons.
9 ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਜਨ੍ਮਦਾਤਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਕਾਰਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍ ਤੇ ਚਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੰਮਾਨਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯ ਆਤ੍ਮਨਾਂ ਜਨਯਿਤਾ ਵਯੰ ਕਿੰ ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਕੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਯ ਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
Furthermore, we were chastened by the fathers of our flesh, and we gave them reverence; shall we not much rather be in subjection to the Father of spirits, and live?
10 ਤੇ ਤ੍ਵਲ੍ਪਦਿਨਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ(ਅ)ਮਤਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਹਿਤਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਯਾ ਅੰਸ਼ਿਤ੍ਵਾਯ ਚਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿ|
For they indeed for a few days chastened us, according as it seemed good to them; but he for our profit, that we might be partakers of his holiness.
11 ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਸਮਯੇ ਕੇਨਾਪਿ ਨਾਨਨ੍ਦਜਨਿਕਾ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੋਕਜਨਿਕੈਵ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਥਾਪਿ ਯੇ ਤਯਾ ਵਿਨੀਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੰ ਧਰ੍ੰਮਫਲੰ ਦਦਾਤਿ|
Now all chastening for the present indeed seemeth to be not joyous, but grievous; but afterward it yieldeth the peaceful fruit of righteousness to those who have been exercised thereby.
12 ਅਤਏਵ ਯੂਯੰ ਸ਼ਿਥਿਲਾਨ੍ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨਿ ਜਾਨੂਨਿ ਚ ਸਬਲਾਨਿ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
Wherefore lift up the hands which hang down, and the feeble knees;
13 ਯਥਾ ਚ ਦੁਰ੍ੱਬਲਸ੍ਯ ਸਨ੍ਧਿਸ੍ਥਾਨੰ ਨ ਭਜ੍ਯੇਤ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠੇਤ੍ ਤਥਾ ਸ੍ਵਚਰਣਾਰ੍ਥੰ ਸਰਲੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਤ|
and make straight paths for your feet, that the lame may not be turned out of the way, but may rather be healed.
14 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕ੍ਯਭਾਵੰ ਯੱਚ ਵਿਨਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਤ੍ਵੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ|
Follow peace with all men, and holiness, without which no one will see the Lord;
15 ਯਥਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਾਤ੍ ਨ ਪਤੇਤ੍, ਯਥਾ ਚ ਤਿਕ੍ਤਤਾਯਾ ਮੂਲੰ ਪ੍ਰਰੁਹ੍ਯ ਬਾਧਾਜਨਕੰ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤੇਨ ਚ ਬਹਵੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਾ ਨ ਭਵੇਯੁਃ,
looking diligently, lest any one come short of the grace of God; lest any root of bitterness springing up trouble you, and the many be thereby defiled;
16 ਯਥਾ ਚ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਲਮ੍ਪਟੋ ਵਾ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵ ਆਹਾਰਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੀਯਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਾਧਿਕਾਰਵਿਕ੍ਰੇਤਾ ਯ ਏਸ਼਼ੌਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰੀ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਥਾ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ|
lest there be any fornicator, or profane person as Esau, who for one meal sold even his birthright.
17 ਯਤਃ ਸ ਏਸ਼਼ੌਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਸ਼ੀਰ੍ੱਵਾਦਾਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਇੱਛੰਨਪਿ ਨਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹੀਤ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ, ਸ ਚਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਮਤ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਮਾਨੋ(ਅ)ਪਿ ਤਦੁਪਾਯੰ ਨ ਲੇਭੇ|
For ye know that when he afterward wished to inherit the blessing, he was rejected; for he found no place for repentance, though he sought it earnestly with tears.
18 ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਃ ਪਰ੍ੱਵਤਃ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਿਤੋ ਵਹ੍ਨਿਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਵਰ੍ਣੋ ਮੇਘੋ (ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੋ ਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ ਤੂਰੀਵਾਦ੍ਯੰ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦਸ਼੍ਚ ਨੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
For ye have not come to a mount that can be touched, and burning with fire, and to blackness, and darkness, and tempest,
19 ਤੰ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਣੰ ਯਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਜਾਯਤੇ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
and the sound of a trumpet, and the voice of words, which voice they who heard, entreated that no more should be spoken to them;
20 ਯਤਃ ਪਸ਼ੁਰਪਿ ਯਦਿ ਧਰਾਧਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤਵ੍ਯ ਇਤ੍ਯਾਦੇਸ਼ੰ ਸੋਢੁੰ ਤੇ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|
for they could not bear that which was commanded, “If even a beast touch the mountain, it shall be stoned;” and,
21 ਤੱਚ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਏਵੰ ਭਯਾਨਕੰ ਯਤ੍ ਮੂਸਸੋਕ੍ਤੰ ਭੀਤਸ੍ਤ੍ਰਾਸਯੁਕ੍ਤਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮੀਤਿ|
so terrible was the sight, Moses said: “I exceedingly fear and tremble;”
22 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੀਯੋਨ੍ਪਰ੍ੱਵਤੋ (ਅ)ਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਗਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਅਯੁਤਾਨਿ ਦਿਵ੍ਯਦੂਤਾਃ
but ye have come to Mount Zion, and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem; and to myriads, the general assembly of angels;
23 ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਲਿਖਿਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤਾਨਾਮ੍ ਉਤ੍ਸਵਃ ਸਮਿਤਿਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਚਾਰਾਧਿਪਤਿਰੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸਿੱਧੀਕ੍ਰੁʼਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੋ
and to the church of the first-born, who are enrolled in heaven; and to God the Judge of all, and to the spirits of righteous men made perfect;
24 ਨੂਤਨਨਿਯਮਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥੋ ਯੀਸ਼ੁਃ, ਅਪਰੰ ਹਾਬਿਲੋ ਰਕ੍ਤਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੇਯਃ ਪ੍ਰਚਾਰਕੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਸ਼਼ਣਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਞ੍ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
and to Jesus the mediator of a new covenant; and to a sprinkling with that blood which speaketh something better than Abel.
25 ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ ਤੰ ਵਕ੍ਤਾਰੰ ਨਾਵਜਾਨੀਤ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਿਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਾ ਯੈਰਵਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤੈ ਰ੍ਯਦਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨਾਪ੍ਰਾਪਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਵਕ੍ਤੁਃ ਪਰਾਙ੍ਮੁਖੀਭੂਯਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਥੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ?
See that ye refuse not him who speaketh. For if they did not escape, who refused him who spoke his will on earth, much more shall not we, if we turn away from him who speaketh from heaven;
26 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਰਵਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਤੇਨੇਦੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਯਥਾ, "ਅਹੰ ਪੁਨਰੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਂ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਕੇਵਲੰ ਤੰਨਹਿ ਗਗਨਮਪਿ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| "
whose voice then shook the earth; but now he hath promised, saying, “Yet once more will I shake, not the earth only, but also the heaven.”
27 ਸ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਨਿਸ਼੍ਚਲਵਿਸ਼਼ਯਾਣਾਂ ਸ੍ਥਿਤਯੇ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਾਨਾਮਿਵ ਚਞ੍ਚਲਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰਣੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ|
And this expression, “Yet once more,” signifieth the removing of those things that are shaken, as of things that have been made, in order that those things which are not shaken may abide.
28 ਅਤਏਵ ਨਿਸ਼੍ਚਲਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹ ਆਲਮ੍ਬਿਤਵ੍ਯੋ ਯੇਨ ਵਯੰ ਸਾਦਰੰ ਸਭਯਞ੍ਚ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਜਨਕਰੂਪੇਣੇਸ਼੍ਵਰੰ ਸੇਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਮ|
Wherefore receiving a kingdom which cannot be shaken, let us have grace, whereby we may serve God acceptably, with reverence and godly fear.
29 ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸੰਹਾਰਕੋ ਵਹ੍ਨਿਃ|
For our God is a consuming fire.
