ਇਬ੍ਰਿਣਃ 10
1 ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਮਙ੍ਗਲਾਨਾਂ ਛਾਯਾਸ੍ਵਰੂਪਾ ਨ ਚ ਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਮੂਰ੍ੱਤਿਸ੍ਵਰੂਪਾ ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨਿਤ੍ਯੰ ਦੀਯਮਾਨੈਰੇਕਵਿਧੈ ਰ੍ਵਾਰ੍ਸ਼਼ਿਕਬਲਿਭਿਃ ਸ਼ਰਣਾਗਤਲੋਕਾਨ੍ ਸਿੱਧਾਨ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
Want de wet— die een schaduwe heeft van de toekomende goederen, niet het beeld zelf van de dingen— kan nooit, door dezelfde jaarlijksche offeranden die men voortdurend opdraagt, degenen volmaken die ze brengen.
2 ਯਦ੍ਯਸ਼ਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਬਲੀਨਾਂ ਦਾਨੰ ਕਿੰ ਨ ਨ੍ਯਵਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਯਤ? ਯਤਃ ਸੇਵਾਕਾਰਿਸ਼਼੍ਵੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪਵਿਤ੍ਰੀਭੂਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਪਾਪਬੋਧਃ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍|
Want zouden zij anders toch niet opgehouden hebben geofferd te worden, om dat de bedienaren, eenmaal gereinigd zijnde, geen konsciëntie van zonden meer zouden gehad hebben?
3 ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੈ ਰ੍ਬਲਿਦਾਨੈਃ ਪ੍ਰਤਿਵਤ੍ਸਰੰ ਪਾਪਾਨਾਂ ਸ੍ਮਾਰਣੰ ਜਾਯਤੇ|
Maar in deze offeranden is er elk jaar weer gedachtenis aan de zonden.
4 ਯਤੋ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਣਾਂ ਛਾਗਾਨਾਂ ਵਾ ਰੁਧਿਰੇਣ ਪਾਪਮੋਚਨੰ ਨ ਸਮ੍ਭਵਤਿ|
Onmogelijk toch is het dat bloed van stieren en bokken zonden wegneemt!
5 ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਵਿਸ਼੍ਯੇਦਮ੍ ਉਚ੍ਯਤੇ, ਯਥਾ, "ਨੇਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਬਲਿੰ ਨ ਨੈਵੇਦ੍ਯੰ ਦੇਹੋ ਮੇ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਸ੍ਤ੍ਵਯਾ|
Daarom, als Hij tot de wereld komt zegt Hij: offeranden en slachtoffers hebt Gij niet gewild, maar voor Mij hebt Gij een lichaam toebereid;
6 ਨ ਚ ਤ੍ਵੰ ਬਲਿਭਿ ਰ੍ਹਵ੍ਯੈਃ ਪਾਪਘ੍ਨੈ ਰ੍ਵਾ ਪ੍ਰਤੁਸ਼਼੍ਯਸਿ|
ook brandoffers en zondoffers zijn U niet welgevallig geweest.
7 ਅਵਾਦਿਸ਼਼ੰ ਤਦੈਵਾਹੰ ਪਸ਼੍ਯ ਕੁਰ੍ੱਵੇ ਸਮਾਗਮੰ| ਧਰ੍ੰਮਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਸਰ੍ਗੇ ਮੇ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਲਿਖਿਤਾ ਕਥਾ| ਈਸ਼ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ਸ੍ਤੇ ਮਯਾ ਸਮ੍ਪੂਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| "
Toen zeide Ik: Zie, Ik kom— aan het hoofd des boeks is van Mij geschreven— om uw wil te doen, o God!
8 ਇਤ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਯੇਸ਼਼ਾਂ ਦਾਨੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਭਵਤਿ ਤਾਨ੍ਯਧਿ ਤੇਨੇਦਮੁਕ੍ਤੰ ਯਥਾ, ਬਲਿਨੈਵੇਦ੍ਯਹਵ੍ਯਾਨਿ ਪਾਪਘ੍ਨਞ੍ਚੋਪਚਾਰਕੰ, ਨੇਮਾਨਿ ਵਾਞ੍ਛਸਿ ਤ੍ਵੰ ਹਿ ਨ ਚੈਤੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰਤੁਸ਼਼੍ਯਸੀਤਿ|
Nadat Hij eerst zeide: offeranden en slachtoffers en brandoffers en ook zondoffers hebt Gij niet gewild, noch zijn U welgevallig geweest— die volgens de wet opgedragen zijn—
9 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤੇਨੋਕ੍ਤੰ ਯਥਾ, "ਪਸ਼੍ਯ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ੰ ਤੇ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਕੁਰ੍ੱਵੇ ਸਮਾਗਮੰ;" ਦ੍ਵਿਤੀਯਮ੍ ਏਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ ਪ੍ਰਥਮੰ ਲੁਮ੍ਪਤਿ|
dan sprak Hij: zie, Ik kom om uw wil te doen, o God! — Het eerste neemt Hij weg om het tweede vast te stellen.
10 ਤੇਨ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਲਾਸ਼਼ੇਣ ਚ ਵਯੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯੈਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੋਤ੍ਸਰ੍ਗਾਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਅਭਵਾਮ|
In welken wil wij geheiligd zijn door de offerande des lichaams van Jezus Christus, eens voor al.
11 ਅਪਰਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਯਾਜਕਃ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨਮ੍ ਉਪਾਸਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ ਯੈਸ਼੍ਚ ਪਾਪਾਨਿ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼ਕ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਏਕਰੂਪਾਨ੍ ਬਲੀਨ੍ ਪੁਨਃ ਪੁਨਰੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਨ੍ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
En iedere priester stond wel dagelijks te bedienen en dezelfde offeranden dikwijls op te offeren, die toch nooit zonden kunnen wegnemen;
12 ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸੌ ਪਾਪਨਾਸ਼ਕਮ੍ ਏਕੰ ਬਲਿੰ ਦਤ੍ਵਾਨਨ੍ਤਕਾਲਾਰ੍ਥਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ
maar deze, die één offerande voor de zonden opgedragen heeft voor altijd, is gaan zitten aan de rechterhand Gods,
13 ਯਾਵਤ੍ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਤ੍ਰਵਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਾਦਪੀਠੰ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
van dan af wachtende totdat zijn vijanden zullen gemaakt zijn tot een voetbank zijner voeten.
14 ਯਤ ਏਕੇਨ ਬਲਿਦਾਨੇਨ ਸੋ(ਅ)ਨਨ੍ਤਕਾਲਾਰ੍ਥੰ ਪੂਯਮਾਨਾਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਸਾਧਿਤਵਾਨ੍|
Want door één offerande heeft Hij volmaakt voor altijd degenen die worden geheiligd.
15 ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰ ਆਤ੍ਮਾਪ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ੇ ਪ੍ਰਮਾਣਯਤਿ
Doch ook de Heilige Geest getuigt het ons.
16 "ਯਤੋ ਹੇਤੋਸ੍ਤੱਦਿਨਾਤ੍ ਪਰਮ੍ ਅਹੰ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਇਮੰ ਨਿਯਮੰ ਸ੍ਥਿਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮੀਤਿ ਪ੍ਰਥਮਤ ਉਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇਣੇਦੰ ਕਥਿਤੰ, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਿੱਤੇ ਮਮ ਵਿਧੀਨ੍ ਸ੍ਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨਃਸੁ ਚ ਤਾਨ੍ ਲੇਖਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਚ,
Want nadat de Heere gezegd heeft: Dit is het verbond dat Ik na die dagen met hen maken zal, zoo spreekt Hij: Ik zal mijn wetten geven in hun harten en op hun gemoed zal ik die schrijven,
17 ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਾਨ੍ਯਪਰਾਧਾਂਸ਼੍ਚ ਪੁਨਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ੍ਮਾਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| "
en aan hun zonden en hun onrechtvaardigheden zal Ik geenszins meer gedenken.
18 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ਰ ਪਾਪਮੋਚਨੰ ਭਵਤਿ ਤਤ੍ਰ ਪਾਪਾਰ੍ਥਕਬਲਿਦਾਨੰ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਭਵਤਿ|
Waar nu vergiffenis van deze is daar is geen offerande meer voor de zonde.
19 ਅਤੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੀਸ਼ੋ ਰੁਧਿਰੇਣ ਪਵਿਤ੍ਰਸ੍ਥਾਨਪ੍ਰਵੇਸ਼ਾਯਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਉਤ੍ਸਾਹੋ ਭਵਤਿ,
Hebbende dan, broeders, vrijmoedigheid tot den ingang in de heilige plaats door het bloed van Jezus,
20 ਯਤਃ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਤਿਰਸ੍ਕਰਿਣ੍ਯਾਰ੍ਥਤਃ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰੇਣ ਨਵੀਨੰ ਜੀਵਨਯੁਕ੍ਤਞ੍ਚੈਕੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍,
dien Hij voor ons heeft ingewijd, als een nieuwen en levenden weg, door het voorhangsel heen, dat is door zijn vleesch;
21 ਅਪਰਞ੍ਚੇਸ਼੍ਵਰੀਯਪਰਿਵਾਰਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ ਏਕੋ ਮਹਾਯਾਜਕੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮਸ੍ਤਿ|
en hebbende een grooten Priester over het huis Gods,
22 ਅਤੋ ਹੇਤੋਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਰਲਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸੈਃ ਪਾਪਬੋਧਾਤ੍ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਮਨੋਭਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਲਜਲੇ ਸ੍ਨਾਤਸ਼ਰੀਰੈਸ਼੍ਚੇਸ਼੍ਵਰਮ੍ ਉਪਾਗਤ੍ਯ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਨਿਸ਼੍ਚਲਾ ਧਾਰਯਿਤਵ੍ਯਾ|
zoo laat ons naderen met een waarachtig hart in volheid des geloofs, de harten gereinigd zijnde van een kwade konsciëntie, en het lichaam gewasschen zijnde met zuiver water.
23 ਯਤੋ ਯਸ੍ਤਾਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨੀਯਃ|
Laat ons vasthouden de belijdenis der onwankelbare hope; want getrouw is Hij die toegezegd heeft.
24 ਅਪਰੰ ਪ੍ਰੇਮ੍ਨਿ ਸਤ੍ਕ੍ਰਿਯਾਸੁ ਚੈਕੈਕਸ੍ਯੋਤ੍ਸਾਹਵ੍ਰੁʼੱਧ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤਵ੍ਯੰ|
En laat ons op elkander letten tot opscherping van liefde en goede werken;
25 ਅਪਰੰ ਕਤਿਪਯਲੋਕਾ ਯਥਾ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤਥਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸਭਾਕਰਣੰ ਨ ਪਰਿਤ੍ਯਕ੍ਤਵ੍ਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਵ੍ਯਞ੍ਚ ਯਤਸ੍ਤਤ੍ ਮਹਾਦਿਨਮ੍ ਉੱਤਰੋੱਤਰੰ ਨਿਕਟਵਰ੍ੱਤਿ ਭਵਤੀਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤੇ|
niet verzuimende onze gemeenschappelijke vergadering, zooals het de gewoonte is van sommigen, maar elkander vermanende, en dat des te meer als gij den dag ziet naderen.
26 ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਃ ਪਰੰ ਯਦਿ ਵਯੰ ਸ੍ਵੰੱਛਯਾ ਪਾਪਾਚਾਰੰ ਕੁਰ੍ੰਮਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਪਾਪਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ (ਅ)ਨ੍ਯਤ੍ ਕਿਮਪਿ ਬਲਿਦਾਨੰ ਨਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ
Want als wij opzettelijk zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, dan blijft er voor de zonden geen offerande meer,
27 ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਚਾਰਸ੍ਯ ਭਯਾਨਕਾ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਰਿਪੁਨਾਸ਼ਕਾਨਲਸ੍ਯ ਤਾਪਸ਼੍ਚਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
maar een zekere schrikkelijke verwachting des oordeels en hitte des vuurs dat de tegenstanders zal verslinden.
28 ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਮੂਸਸੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਅਵਮਨ੍ਯਤੇ ਸ ਦਯਾਂ ਵਿਨਾ ਦ੍ਵਯੋਸ੍ਤਿਸ੍ਰੁʼਣਾਂ ਵਾ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਣਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣੇਨ ਹਨ੍ਯਤੇ,
Als iemand de wet van Mozes geschonden had dan stierf hij zonder barmhartigheid op het woord, van twee of drie getuigen;
29 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਵੇ ਯੋ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਮ੍ ਅਵਜਾਨਾਤਿ ਯੇਨ ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੀਕ੍ਰੁʼਤੋ (ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਤ੍ ਨਿਯਮਸ੍ਯ ਰੁਧਿਰਮ੍ ਅਪਵਿਤ੍ਰੰ ਜਾਨਾਤਿ, ਅਨੁਗ੍ਰਹਕਰਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨਮ੍ ਅਪਮਨ੍ਯਤੇ ਚ, ਸ ਕਿਯਨ੍ਮਹਾਘੋਰਤਰਦਣ੍ਡਸ੍ਯ ਯੋਗ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
hoeveel meerder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God zal hebben vertreden en het bloed des verbonds, waarin hij geheiligd was, een gewone zaak zal geacht hebben, en den Geest der genade zal gesmaad hebben?
30 ਯਤਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਕਥਯਤਿ, "ਦਾਨੰ ਫਲਸ੍ਯ ਮਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਸੂਚਿਤੰ ਪ੍ਰਦਦਾਮ੍ਯਹੰ| " ਪੁਨਰਪਿ, "ਤਦਾ ਵਿਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਨਿਜਾਃ ਪ੍ਰਜਾਃ| " ਇਦੰ ਯਃ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤੰ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|
Want wij kennen Hem die gezegd heeft: Mijne is de wrake; Ik zal vergelden. En wederom; De Heere zal zijn volk oordeelen!
31 ਅਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰਯੋਃ ਪਤਨੰ ਮਹਾਭਯਾਨਕੰ|
Schrikkelijk is het te vallen in de handen des levenden Gods!
32 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਪੂਰ੍ੱਵਦਿਨਾਨਿ ਸ੍ਮਰਤ ਯਤਸ੍ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਯੰ ਦੀਪ੍ਤਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਬਹੁਦੁਰ੍ਗਤਿਰੂਪੰ ਸੰਗ੍ਰਾਮੰ ਸਹਮਾਨਾ ਏਕਤੋ ਨਿਨ੍ਦਾਕ੍ਲੇਸ਼ੈਃ ਕੌਤੁਕੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਅਭਵਤ,
Doch denkt aan de vroegere dagen, waarin gij, verlicht zijnde, een zwaren strijd van smarten hebt doorgestaan,
33 ਅਨ੍ਯਤਸ਼੍ਚ ਤਦ੍ਭੋਗਿਨਾਂ ਸਮਾਂਸ਼ਿਨੋ (ਅ)ਭਵਤ|
eensdeels ten toon gesteld door smaadheden en verdrukkingen, anderdeels deelgenooten geworden zijnde van hen die alzoo behandeld werden.
34 ਯੂਯੰ ਮਮ ਬਨ੍ਧਨਸ੍ਯ ਦੁਃਖੇਨ ਦੁਃਖਿਨੋ (ਅ)ਭਵਤ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉੱਤਮਾ ਨਿਤ੍ਯਾ ਚ ਸਮ੍ਪੱਤਿਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਸਾਨਨ੍ਦੰ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਵਸ੍ਯਾਪਹਰਣਮ੍ ਅਸਹਧ੍ਵਞ੍ਚ|
Want ook hebt gij medelijden gehad met de gebondenen, en den roof uwer bezittingen hebt gij met vreugde aangenomen, wetende dat gij voor u zelven hebt een betere en blijvende bezitting.
35 ਅਤਏਵ ਮਹਾਪੁਰਸ੍ਕਾਰਯੁਕ੍ਤੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਉਤ੍ਸਾਹੰ ਨ ਪਰਿਤ੍ਯਜਤ|
Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg, die een groote belooning heeft.
36 ਯਤੋ ਯੂਯੰ ਯੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੇੱਛਾਂ ਪਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਯਾਃ ਫਲੰ ਲਭਧ੍ਵੰ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧੈਰ੍ੱਯਾਵਲਮ੍ਬਨੰ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|
Want gij hebt volharding noodig, opdat gij, den wil van God doende, de belofte moogt ontvangen.
37 ਯੇਨਾਗਨ੍ਤਵ੍ਯੰ ਸ ਸ੍ਵਲ੍ਪਕਾਲਾਤ੍ ਪਰਮ੍ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਨ ਚ ਵਿਲਮ੍ਬਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Want nog weinig, zeer weinig tijd; Hij die komende is zal komen en niet vertragen.
38 "ਪੁਣ੍ਯਵਾਨ੍ ਜਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਨਿਵਰ੍ੱਤਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਮਨਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਨ ਤੋਸ਼਼ੰ ਯਾਸ੍ਯਤਿ| "
Doch— mijn rechtvaardige zal leven uit geloof, en als hij zich onttrekt dan heeft mijn ziel in hem geen welbehagen.
39 ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਵਿਨਾਸ਼ਜਨਿਕਾਂ ਧਰ੍ੰਮਾਤ੍ ਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਨ ਕੁਰ੍ੱਵਾਣਾ ਆਤ੍ਮਨਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਕੁਰ੍ੱਵਾਮਹੇ|
Maar wij zijn niet van hen die zich onttrekken ten verderve, maar die gelooven tot behoudenis der ziele.
